1η ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ, ΜΟΥΣΕΙΟ 10.30 πμ -- Ανακοίνωση του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι, νέοι και νέες

Απεργούμε, γιατί δεν έχουμε καμία αυταπάτη για το ρόλο της κυβέρνησης της τριμερούς μνημονιακής συνεργασίας των ΠΑΣΟΚ – ΝΔ - ΛΑΟΣ. Από την πρώτη στιγμή με τις αποφάσεις και τις πρακτικές απέδειξε ότι της δόθηκε από την τρόικα, τους τραπεζίτες και τις πολιτικές δυνάμεις του μνημονίου καθαρή πολιτική εντολή για το διάστημα της θητείας της. Να εφαρμόσει τις μέχρι τώρα συμφωνίες με την τρόικα και τους εφαρμοστικούς τους νόμους (να κάνει δηλαδή απολύσεις στο δημόσιο, να εφαρμόσει την εργασιακή εφεδρεία, να κόψει μισθούς και συντάξεις, να κλείσει σχολεία και νοσοκομεία, να εισπράξει τα χαράτσια και να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία). Επίσης να εγκρίνει τον κρατικό προϋπολογισμό του 2012, που είναι ο πιο αντικοινωνικός μετά την μεταπολίτευση, τη νέα μνημονιακή σύμβαση της υποτέλειας και το μνημόνιο λεηλασίας του λαού και της χώρας μας που θα την συνοδεύει.

Η κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ είναι μια κυβέρνηση της τρόικας, της Μέρκελ και του Σαρκοζί, των τραπεζών, του ντόπιου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου και όχι μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε από τον ελληνικό λαό. Είναι σαν να ανέλαβαν απευθείας τη διακυβέρνηση της χώρας η τρόικα, η Γερμανία και το κεφάλαιο.

Με τους αγώνες μας μπορούμε να ανατρέψουμε και αυτήν την κυβέρνηση και τις αντεργατικές πολιτικές της. Μπορούμε επίσης να ανοίξουμε το δρόμο για να αναδειχτεί μια αριστερή προοδευτική κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, που θα στηρίζεται στους αγώνες, στο λαϊκό κίνημα και σʼ ένα ευρύ πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο με πυρήνα τις ενωμένες δυνάμεις της Αριστεράς καθώς και σʼ ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Που θα ακυρώσει τις μνημονιακές συμφωνίες, και θα ανοίξει μια άλλη θετική διέξοδο για το λαό και τη χώρα μας με ορίζοντα το σοσιαλισμό. Μια διέξοδο που θα βασίζεται στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, με την αξιοποίηση όλων των απαραίτητων εργαλείων (αθέτηση πληρωμών στους τοκογλύφους πιστωτές στο πλαίσιο μιας συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους και διεθνής λογιστικός έλεγχος), στην εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και στην διάθεση των πόρων που θα εξοικονομηθούν για ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και εισοδηματική ενίσχυση των λαϊκών στρωμάτων.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΣΤΙΣ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ.
΄Η ΑΥΤΟΙ ΄Η ΕΜΕΙΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟ

Τη συνέντευξη πήρε
ο Παύλος Κλαυδιανός ΕΠΟΧΗ 27/11

Η κρίση στην Ευρώπη εντείνεται. Ποια τα σημεία σε έξαρση και γιατί;

Η κρίση είναι παγκόσμια, συστημική, έχει πλήξει τους μηχανισμούς διευρυνόμενης αναπαραγωγής του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, με επίκεντρο τη χρηματοπιστωτική σφαίρα, δηλαδή τον μηχανισμό χρηματοδότησης και επιτήρησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Στην Ευρώπη και ειδικότερα στην ευρωζώνη (ΖτΕ) έχει οδηγήσει σε κρίση δημόσιου χρέους, ακριβέστερα σε διευρυνόμενη κρίση αξιοπιστίας (insolvency) του δημόσιου χρέους. Οι καταθέτες (κυρίως οι μεσαίες τάξεις) αλλά και οι «επενδυτές» (καπιταλιστές του χρήματος) αποσύρονται από τα κρατικά ομόλογα της ΖτΕ με αποτέλεσμα την αύξηση των επιτοκίων, που σε ορισμένες χώρες καθιστούν το δημόσιο χρέος μη διαχειρίσιμο.

Ποιοι οι βαθύτεροι λόγοι των διαφωνιών στις ευρωπαϊκές ελίτ, ιδίως Γαλλίας – Γερμανίας;

Για τις κυρίαρχες τάξεις της Ευρώπης η κρίση και ειδικότερα η κρίση χρέους αντιμετωπίζεται ως «ευκαιρία» για μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο λαϊκό εισόδημα και τις κοινωνικές κατακτήσεις, για τη «λατινοαμερικανοποίηση» της Ευρώπης αναφορικά με τον μισθό, το κοινωνικό κράτος, την εργοδοτική εξουσία, με στόχο την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου και θεσμικές αλλαγές που να θωρακίζουν την εργοδοσία και τα κέρδη. Μια τέτοια επίθεση, με δεδομένη την παράδοση αλλά και το (μέτριο, πλην όμως υπαρκτό) επίπεδο κινητοποίησης των εργαζομένων στην Ευρώπη δεν θα είχε πιθανότητες επιτυχίας, αν δεν υφίστατο το πρόβλημα του δημόσιου χρέους και η απειλή της «χρεοκοπίας». Εντούτοις, επειδή οι εξελίξεις έχουν τη δική τους δυναμική, η κρίση χρέους «τους ξέφυγε», τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη. Αυτό δημιουργεί αντιθέσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις της Ευρώπης (π.χ. οι Γάλλοι «αισθάνονται» εντονότερα το πρόβλημα), καίτοι όλοι εξακολουθούν να απορρίπτουν οποιαδήποτε ενδοσυστημική λύση που θα άμβλυνε την κρίση χρέους, π.χ. με την εγγύηση όλων των δημόσιων χρεών από την ΕΚΤ και το «τύπωμα χρήματος». Υιοθετούν ημίμετρα, τα οποία όμως βαθαίνουν τη χρηματοπιστωτική αστάθεια. Το φάσμα της διάλυσης της ΖτΕ είναι πλέον ορατό.

Είναι εφικτό το σχέδιο των δύο ταχυτήτων για την ευρωζώνη;
Δεν είναι εφικτό, αν με αυτό εννοούμε τη διάσπαση της ΖτΕ σε δύο νομισματικές περιοχές. Οποιαδήποτε κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, ακόμα και η απόπειρα για μεμονωμένη αποχώρηση μιας χώρας από το ευρώ, θα σήμαινε εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού και του δημόσιου χρέους όλης της ΖτΕ, με αποτέλεσμα τη διάλυσή της σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τέτοια σενάρια διατυπώνονται διαρκώς από τους κυρίαρχους κύκλους διότι αποτελούν στοιχεία του ιδεολογικού πολέμου που διεξάγεται στο πλαίσιο της οξυμένης ταξικής πάλης: Επιδιώκουν να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, να τους προειδοποιήσουν ότι αν δεν πειθαρχήσουν στη λιτότητα και την αντιδραστική αναδιάρθρωση της κοινωνίας κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα περισσότερα: τις ελπίδες τους για εργασία και μισθό, την όποια περιουσία τους…

Πώς εξηγείται στις Βρυξέλλες να μην βλέπουν το προφανές, το φαύλο κύκλο που δημιουργεί η πολιτική τους;

Αναφέρεσαι προφανώς στον φαύλο κύκλο λιτότητας-ύφεσης. Όμως η κρίση του κεφαλαίου είναι έλλειψη υπεραξίας, όχι έλλειψη ζήτησης. Η συμπίεση του μισθού και του κοινωνικού μισθού συνιστά τη στρατηγική της αστικής τάξης, ιδίως σε συγκυρίες κρίσης υπερσυσσώρευσης όπως η σημερινή, όπου το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου συμπιέζεται. Το βάθεμα της κρίσης αποτελεί «εκκαθάριση» για το κεφάλαιο, καταστροφή κάθε «εμποδίου» ώστε το ποσοστό κέρδους να κινηθεί και πάλι ανοδικά παράλληλα με τη φτώχεια των πολλών και την ανεργία, ώστε η συσσώρευση να επιταχυνθεί και πάλι, αρχίζοντας έστω από μικρότερη συνολική παραγωγή. Η στρατηγική του κεφαλαίου είναι επομένως η υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών, είτε με την «εσωτερική υποτίμηση» (τη μείωση του μισθού), είτε/και με τη νομισματική υποτίμηση, στις χώρες που έχουν «ανεξάρτητη» νομισματική πολιτική (με δεδομένο ότι πάντα το μεγάλο κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να διατηρεί τον πλούτο του στο προσφορότερο διεθνές νόμισμα). Βλέπουν το «κόστος» που προκαλεί η πολιτική τους ακόμα και για το κεφάλαιο, όμως θεωρούν ότι το μακροπρόθεσμο κέρδος θα αντισταθμίσει τις όποιες απώλειες.

Ας δούμε λίγο, έστω συνοπτικά, την πρόταση της Αριστεράς για την υπέρβαση της κρίσης και της κρίσης της ευρωζώνης.Λύση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ριζική αλλαγή στους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς δύναμης. Χωρίς τελικά ένα πολιτικό συνασπισμό δυνάμεων που να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας σε αντιστοιχία με τα λαϊκά συμφέροντα: Έξοδος από το Μνημόνιο και κατάργηση όλων των μέτρων που απορρέουν από αυτό. Ο μόνος δρόμος για να σταματήσουν κάθε μήνα οι ανακοινώσεις καινούργιων μέτρων ενάντια στη δυνατότητα να ζει κανείς αξιοπρεπώς είναι το δυνάμωμα των αντιστάσεων και των διεκδικήσεων. Πολύμορφα κινήματα που αναπτύσσονται και άλλα που θα αναπτυχθούν: Δεν πληρώνω – ανυπακοή – αλληλεγγύη – συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, ειδικά πρωτοβάθμιων σωματείων, για μία αναγέννηση του εργατικού κινήματος με συμμετοχή των μεταναστών – περιβαλλοντικά ζητήματα. Η εναλλακτική διακυβέρνηση είναι τελικά αναγκαία σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο. Για μια νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης, που θα προστατεύει την κοινωνία από τον ασφυκτικό έλεγχο των χρηματαγορών και θα προτάσσει τις κοινωνικές ανάγκες έναντι του καταναγκασμού για συνεχή αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η «λογική» των κοινωνικών αναγκών και του κοινωνικού ελέγχου αποτελεί ένα εναλλακτικό πρόταγμα απέναντι στη λογική της «ανταγωνιστικότητας» και του κέρδους ως προϋπόθεσης για την (ανεύρετη) λαϊκή ευημερία. Αποκτά έτσι αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο, επιτρέπει να τεθεί με μαζικούς όρους η προοπτική του σοσιαλισμού. Ειδικότερα, όμως, μπορούμε να προτείνουμε τα εξής:
* Δανεισμός των κρατών κατευθείαν από την ΕΚΤ.
* Να υπάρξει ουσιαστικός έλεγχος των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών αγορών. Να επιβληθεί φόρος σε όλη την Ευρώπη επί των χρηματοπιστωτικών πράξεων, τα έσοδα από τον οποίο θα τα συγκεντρώνει ένα ταμείο ειδικών σκοπών (ΤΕΣ) και το οποίο θα χρηματοδοτεί πανευρωπαϊκές δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές και τα ασφαλιστικά συστήματα. Στην κρίση οι ιδιώτες δεν βάζουν το χέρι στη τσέπη για έργα, όταν το κέρδος είναι αβέβαιο και οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν. Η ανεργία απαιτεί μαζικές δημόσιες επενδύσεις.
* Να αυξηθούν οι συντελεστές φορολογίας του κεφαλαίου και των μεγάλων εισοδημάτων στο μέγιστο συντελεστή που ισχύει στην Ε.Ε. (40%).
* «Ποτέ ξανά παγκόσμια κρίση από τη λειτουργία των τραπεζών». Ο τραπεζικός τομέας να έλθει κάτω από ουσιαστικό κοινωνικό έλεγχο. Να λειτουργούν ως οιονεί κοινωφελείς οργανισμοί που στόχο έχουν τη σχεδιασμένη, κάτω από κοινωνικό δημοκρατικό έλεγχο, χρηματοδότηση των αναγκών της κοινωνίας Τώρα μπορεί να γίνει αυτό, καθώς απαιτούνται τεράστια επιπλέον ποσά για να διασωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες.
* Συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Δημόσιου και ιδιωτικού. Να μπουν ρήτρες στη σύναψη δημόσιου χρέους ώστε όταν αυξάνεται η ανεργία να μειώνεται ή να αναστέλλεται η πληρωμή του χρέους για να χρηματοδοτηθούν δημόσιες επενδύσεις. Το ιδιωτικό χρέος για τους εργαζόμενους δημιουργήθηκε από την κερδοσκοπία των τραπεζών, την κερδοσκοπία στα ακίνητα, από τη διεύρυνση των ιστορικών αναγκών των εργαζομένων και λόγω της σχετικής καθήλωσης των μισθών σε σχέση με τον παραγόμενο πλούτο.
* Να αναμορφωθεί πλήρως το φορολογικό σύστημα ώστε να επιβαρύνονται πραγματικά οι «έχοντες και κατέχοντες». Δεν έχει νόημα καμία μείωση χρέους αν τα δημόσια έσοδα υπολείπονται των δαπανών επειδή φοροαπαλλάσσονται θεσμοθετημένα ή εκ των πραγμάτων οι επιχειρήσεις: το χρέος θα ξαναδημιουργηθεί. Απαιτείται πρωτίστως διάλυση της ακραίας νεοφιλελεύθερης αντίληψης ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν φορολογική ασυλία γιατί διαφορετικά θα καταφύγουν δήθεν σε επενδυτική αποχή.
* Προγράμματα χρηματοδότησης για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, την απασχόληση και τις υποδομές.

Ποια η απάντηση στην πρόταση για επιστροφή στη δραχμή; Πώς η πρόταση παραμονής στην ευρωζώνη, στη βάση της επανίδρυσής της, απαντά στα επιχειρήματα ότι δεν μπορεί να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα εντός ευρώ;

Στην παρούσα φάση έγινε φανερό ότι δεν μπορεί να υπάρξει πρόταση «επιστροφής στη δραχμή». Η μόνη πρόταση που μπορεί να υπάρξει είναι «επιστροφή στη λιρέτα, στο εσκούδο, στο βελγικό φράγκο, στην ιρλανδική λίρα, στη δραχμή, στην πεσέτα, κ.ο.κ.», δηλαδή η διάλυση της ΖτΕ, η «αναδίπλωση» στο εθνικό κράτος και κεφάλαιο και οι νομισματικοί πόλεμοι, όπως περίπου στο Μεσοπόλεμο. Η πρόταση αυτή από μόνη της δεν είναι προοδευτική και αριστερή. Αντίθετα, πρόκειται για μια συντηρητική αντίληψη, που θεωρεί ότι προϋπόθεση για την ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής θέσης των δυνάμεων της εργασίας αποτελεί η ενίσχυση του εθνικού καπιταλισμού στο διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας (αύξηση εξαγωγών των ελληνικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων κ.λπ.). Πέραν τούτου, είναι λάθος η άποψη ότι μια καπιταλιστική χώρα, όπως η Ελλάδα, που χαρακτηρίζεται από ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών πάσχει από «χαμηλή ανταγωνιστικότητα». Ο καπιταλισμός είναι «χρηματική οικονομία» που κινείται από τη λογική του κέρδους, όχι «οικονομία υλικών αγαθών» και υλικών ισοζυγίων. Οι χώρες που παρουσιάζουν εμπορικά ελλείμματα είναι κατά κανόνα εκείνες που χαρακτηρίζονται από ψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης, κερδοφορίας και αποδόσεων των εγχώριων χρηματοπιστωτικών τίτλων, δηλαδή οι χώρες που προσελκύουν κεφάλαια και «αποταμιεύσεις» από το εξωτερικό. Διαφορετικά ειπωμένο, θα ήταν αστείο να χαρακτηρίσουμε τις ΗΠΑ «χώρα χαμηλής ανταγωνιστικότητας» και την Κίνα «χώρα υψηλής ανταγωνιστικότητας». Ανάλογη με των ΗΠΑ ήταν η περίπτωση της Ελλάδας μέχρι το 2009: Η πραγματική ετήσια αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ την περίοδο 1995-2009 υπερέβαινε κατά 1,6 π.μ. την αντίστοιχη αύξηση στην ευρωζώνη. Η χώρα προσέλκυε διεθνείς «αποταμιεύσεις», που της επέτρεπαν να εισάγει περισσότερα από όσα εξήγαγε. Το ΑΕΠ της Ελλάδας μεγεθυνόταν με διπλάσιους ρυθμούς σε σύγκριση με εκείνο της Γερμανίας. Γιατί το γεγονός αυτό να μην αποτελεί άραγε «δείκτη ανταγωνιστικότητας»;

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Όταν το κύριο δίλημμα σήμερα στην Ευρώπη είναι αλλαγή πολιτικής, δηλαδή επανίδρυση της ευρωζώνης ή διάλυση, η επιμονή της χώρας μας σε μια πολιτική που διαλύει την ευρωζώνη είναι τουλάχιστον επικίνδυνη. Εξηγήσαμε στον κ. Παπαδήμο ότι διαφωνούμε με την επιλογή του μνημονίου και της αυστηρής λιτότητας γιατί αυτή έχει αποδειχθεί πια ότι είναι αποτυχημένη και δεν οδηγεί μόνο την κοινωνία στον όλεθρο, αλλά και όλη την ευρωζώνη στη διάλυση. Εκφράσαμε την ανησυχία μας για την εμμονή σε αυτήν την πολιτική, καθώς επίσης και του θέσαμε ξανά ένα θέμα που έχει να κάνει με τη δημοκρατική νομιμοποίηση αυτών των κρίσιμων επιλογών, δηλαδή τη δημοκρατική νομιμοποίηση της συγκυβέρνησης και της βουλής. Ένα θέμα δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας.

Τέλος, του ζήτησα ανεξαρτήτως τελικώς του πόσο θα διαρκέσει ο χρόνος αυτής της κυβέρνησης, που εμείς πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να διαρκέσει και να πάμε σε εκλογές, να ανακαλέσει άμεσα το αντισυνταγματικό, παράνομο και αντιλαϊκό χαράτσι της ΔΕΗ.

Πιστεύουμε ότι η χώρα θα πρέπει να μην συζητήσει καν την εφαρμογή αποφάσεων που θα δένουν χειροπόδαρα το μέλλον του ελληνικού λαού. Η απόφαση της 26ης Οκτώβρη έχει γίνει ήδη παρελθόν. Συνεπώς, δεν μπορεί στη βάση μιας απόφασης που είναι παρελθόν εμείς να συζητάμε επονείδιστες δανειακές συμβάσεις για το συμφέρον της χώρας και του λαού. Πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε με ομαλές διαδικασίες σε εκλογές, προκειμένου τελικά ο ελληνικός λαός να αποφασίσει και για το μέλλον του και για τη ζωή του και για τον τόπο.

To Γραφείο Τύπου

Ανακοίνωση της Νεολαίας Συνασπισμού για τις διώξεις των 17 για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου

Την 28η Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη ζήσαμε μια πρωτοφανή σε μέγεθος, έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές λιτότητας.

Σε συνέχεια των αγωνιστικών κινητοποιήσεψν της 48ωρης πανεργατικής απεργίας στις 19 & 20 Οκτώβρη, ο λαός με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, εξέφρασε την οργή και την αγανάκτησή του, για την εφαρμογή της πολιτικής των μνημονίων, που εξαθλιώνει τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.

Η πλειοψηφική αυτή αντίσταση δημιούργησε τριγμούς στο αστικό μπλοκ εξουσίας, το οποίο, θέλοντας να καταστείλει κάθε αντιμαχόμενο κομμάτι της κοινωνίας, οδήγησε στο σχηματισμό δικογραφίας στοχοποιώντας 17 διαδηλωτές, παραμονή της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Πρόκειται για μια ξεκάθαρη προσπάθεια τρομοκράτησης, που ποινικοποιεί το βασικότερο πολιτικό δικαίωμα του λαού, την ελευθερία να διεκδικεί και να διαδηλώνει!

Η Νεολαία Συνασπισμού καταδικάζει την παράνομη αυτή κίνηση εκφοβισμού και εκφράζει την αλληλεγγύη της στους διωκόμενους.

Απαιτούμε να σταματήσει κάθε έρευνα και κάθε δίωξη σε βάρος όσων στις 28 Οκτωβρίου 2011 έκαναν το αυτονόητο: Καταδίκασαν την κυβέρνηση και τους καλοθελητές της, που καταργούν κάθε εργασιακό δικαίωμα, στερούν από τη νεολαία από κάθε προοπτική εργασίας, εκποιούν τον δημόσιο πλούτο, αυξάνουν τις στρατιές των ανέργων, συρρικνώνουν την δημόσια υγεία, τη δημόσια παιδεία και την κοινωνική πρόνοια.

Σε κάθε προσπάθεια καταστολής των δικαιωμάτων μας, θα μας βρουν απέναντί τους!

Το Γραφείο Τύπου

25/11/2011

Ορόσημο αγωνιστικό η ηρωική απεργία των εργαζόμενων στη «Χαλυβουργία Ελλάδος»! Να ανακληθούν τώρα οι απολύσεις των 34 εργατών και να μπει τέλος στην ε

Ορόσημο αγωνιστικό η ηρωική απεργία των εργαζόμενων στη «Χαλυβουργία Ελλάδος»! Να ανακληθούν τώρα οι απολύσεις των 34 εργατών και να μπει τέλος στην εργοδοτική τρομοκρατία! - Ερώτηση του βουλευτή ΣΥΤΡΙΖΑ, Π.Λαφαζάνη

Προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης
Ένα μήνα απεργιακού αγώνα συμπληρώνουν οι εργαζόμενοι στη «Χαλυβουργία Ελλάδος», οι οποίοι αντιστέκονται ηρωικά ενάντια στις αδικαιολόγητες απολύσεις συναδέλφων τους και στο καθεστώς τρομοκρατίας που επιβάλλει η επιχείρηση για τον εξαναγκασμό των εργαζομένων να αποδεχτούν συμβάσεις εργασίας με μείωση του ωραρίου εργασίας και περικοπές μισθών έως και 40%.

Η απεργία κηρύχθηκε από το σωματείο εργαζομένων της Χαλυβουργίας Ελλάδος στον Ασπρόπυργο τη Δευτέρα 31/10/11, ύστερα από το πρώτο κύμα απολύσεων 19 εργαζομένων (ακολούθησαν άλλες 15 την 1/11 ) κατόπιν της άρνησης του Σωματείου να υπογράψει σύμβαση 5ωρης εργασίας με αντίστοιχη περικοπή μισθού κατά 35-40%, υπό τον εκβιασμό μαζικών απολύσεων λόγω «μείωσης» των πωλήσεων.

Οι επικλήσεις όμως οικονομικών δυσκολιών από την επιχείρηση είναι πέρα για πέρα σαθρές και αναληθείς, καθώς μόνο τα τελευταία 2 χρόνια η παραγωγή από 196.000 τόνους έφτασε στους 266.000. Ο τζίρος, μάλιστα, του ομίλου "Ελληνικής Χαλυβουργίας" ανέρχεται για το 2010 στα 227 εκατ. ευρώ.

Επιπλέον, η εν λόγω βιομηχανία καταγγέλλεται για εμπλοκή – όπως έχει αποκαλυφθεί τόσο από επανειλημμένες κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις μου όσο και από εκπροσώπους του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας- στην υπόθεση της εναρμονισμένης πρακτικής από τις τρεις επιχειρήσεις του κλάδου (ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ - ΣΙΔΕΝΟΡ - ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ), που ελέγχουν κατά 100% την παραγωγή σιδήρου. Η «Χαλυβουργία Ελλάδος» δηλαδή, καταγγέλλεται ότι συμμετέχει μαζί με τις άλλες δύο επιχειρήσεις στο καρτέλ σιδήρου, το οποίο ευθύνεται για την τεράστια αύξηση των τιμών του σιδήρου στη χώρα μας. Χαρακτηριστικά, μόνο μέσα σε ένα επτάμηνο (10/12/09 ως 7/7/2010) η τιμή σιδήρου είχε αυξηθεί από 0,47 σε 0,63 το κιλό δηλαδή κατά 34%, οδηγώντας σε ρεκόρ κερδοφορίας τις επιχειρήσεις-μέλη του καρτέλ!

Παρʼ όλʼ αυτά, η διοίκηση της εν λόγω βιομηχανίας επικαλείται οικονομικές δυσκολίες για να δικαιολογήσει τις απολύσεις και την εκστρατεία τρομοκράτησης των εργαζομένων, τη στιγμή που θα έπρεπε να ελέγχεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες και αρχές.

Όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι εργαζόμενοι, «είναι η πρώτη βιομηχανία στην Αττική που, με εκβιασμό τις θέσεις εργασίας, επιχειρεί να εφαρμόσει το 5ωρο, ελαστικές σχέσεις εργασίας, το ωρομίσθιο, απλήρωτες υπερωρίες, κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οι απολύσεις έγιναν για τρομοκρατία, επειδή ομόφωνα η Γενική μας Συνέλευση απέρριψε την απαίτηση της εργοδοσίας να δουλεύουμε 5ωρο με 40% μείωση των αποδοχών».

Επειδή ο αγώνας των εργατών της Χαλυβουργίας έχει πια ξεπεράσει τα όρια της επιχείρησης και αποκτά ευρύτερη συμβολική σημασία για όλους τους εργαζόμενους που υφίστανται την αντεργατική επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.

Επειδή οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών είναι καθʼ όλα αδικαιολόγητες και απαράδεκτες και πρέπει άμεσα να ανακληθούν.

Ερωτάται ο κύριος Υπουργός

1. Τι μέτρα θα λάβει άμεσα για να ανακληθούν οι αδικαιολόγητες απολύσεις των 34 εργαζομένων της «Χαλυβουργίας Ελλάδος»;

2. Με ποια μέτρα και με ποιες πρωτοβουλίες θα δρομολογήσει την ακύρωση των απαράδεκτων εκβιασμών της διοίκησης για μείωση του ωραρίου εργασίας και περικοπές των μισθών των εργαζομένων;

3. Έχουν επιβάλλει κυρώσεις οι αρμόδιες υπηρεσίες στη διοίκηση της επιχείρησης για παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας; Αν όχι, για ποιο λόγο δεν έχουν επιβληθεί;

4. Με ποιους συγκεκριμένους τρόπους θα ενισχυθούν οι απεργοί, με δεδομένες τις τεράστιες ανάγκες – τόσο των ίδιων όσο και των οικογενειών τους- που έχουν δημιουργηθεί λόγω του πολυήμερου, ηρωικού αγώνα τους;

Ο ερωτών Βουλευτής

Λαφαζάνης Παναγιώτης

ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Η ένταξη της Ιταλίας στην εποπτεία της ΕΕ-ΔΝΤ και η εκρηκτική άνοδος των επιτοκίων δανεισμού (spreads) στις χώρες της ευρωζώνης, σηματοδοτεί μετατροπή της κρίσης από οικονομική σε πολιτική. Η απάντηση της άρχουσας ελίτ των Βρυξελών είναι συγκρότηση κυβερνήσεων ευρύτερου φάσματος αστικών δυνάμεων με χαρακτηριστικό δείγμα την Ελλάδα και Ιταλία.

Ωστόσο το σαθρό οικοδόμημα της ευρωζώνης δεν μπορεί να σωθεί με ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα βίαιης ανακατανομής εισοδήματος και πλούτου, για εξασφάλιση κέρδους στους κατόχους χρηματιστικού κεφαλαίου. Αντίθετα κάνουν πιο βαθιά την ύφεση και ανεργία, αποδυναμώνουν την κοινωνική βάση του συστήματος και οξύνουν τις κοινωνικές και πολιτικές αντιθέσεις. Οι χώρες με μεγάλο χρέος καλούνται να πληρώσουν όλο και υψηλότερα επιτόκια στις «αγορές» (δανειστές-τοκογλύφους), φορτώνοντας νέα βάρη και εκρηκτική ανεργία στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα.
ΟΥΤΕ «ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ» ΧΡΕΟΥΣ, ΟΥΤΕ «ΣΩΤΗΡΙΑ» ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Η κρίση της ευρωζώνης θα ενταθεί. Οι θριαμβολογίες των ηγετών της μετά τη Σύνοδο της 27ης Οκτώβρη, «πνίγηκαν» στους κανονιοβολισμούς των «αγορών» που σε μια βδομάδα έστειλαν τα spreads Ιταλίας, Ισπανίας, κά, στα ύψη. Το 2012-2014 θα είναι πραγματική κόλαση. Μόνο το 2012 η ζήτηση δανειακού κεφαλαίου αυξάνει κατακόρυφα (Ιταλία 307 δις, Γερμανία 273 δις, Γαλλία 240, Ισπανία 132, Βέλγιο 56, Ολλανδία 55, Ελλάδα 43, Πορτογαλία 22 δις κοκ). Ο λεγόμενος «μηχανισμός στήριξης» (EFSF) διαθέτει μόλις 440 δις και αδυνατεί να στηρίξει την Ιταλία με χρέος 2 τρις. Ούτε και το ΔΝΤ μπορεί. Η επικεφαλής του, Κριστίν Λαγκάρντ, περιφέρεται σε Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία κά, για εξασφάλιση κεφαλαίων χωρίς ουσιαστικά αποτέλεσμα. Από την άλλη, η νέα βαθιά ύφεση που ξετυλίγεται στην ευρωζώνη, επιδεινώνει τα αδιέξοδα. Τα «μνημονιακά μέτρα» λιτότητας και οι ακραίες μορφές ανακατανομής εισοδήματος υπέρ των πιστωτών, εντείνουν το «φαύλο-κύκλο» ύφεσης, ανεργίας, συρρίκνωσης ΑΕΠ, μείωσης κρατικών εσόδων, αύξησης ελλειμμάτων και δανεισμού, νέους κύκλους λιτότητας, κοκ. Οι εμπειρίες της χώρας μας δείχνουν ότι οι «μνημονιακές» πολιτικές δεν αποτρέπουν αλλά επιταχύνουν τη χρεοκοπία, ενώ ενισχύουν τις διαδικασίες κατάρρευσης της ευρωζώνης.

Οι αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής, δεν δίνουν βιώσιμη λύση ούτε στο ευρώ, ούτε στο ελληνικό χρέος. Τα «μυστικά και ψέματα» της Συμφωνίας, αποκαλύπτονται στα πλαίσια εφαρμογής του λεγόμενου προγράμματος PSI (Private Sector Involvement). Η διαγραφή χρέους, σε σύνολο 372 δις €, δεν είναι 50% αλλά μόλις 10-12%. Η υποτιθέμενη διαγραφή 100 δις € στην ουσία αφορά μόνο 40 δις (60 δις πάνε εξ’ ημισείας για «στήριξη» εγχώριων και ξένων τραπεζών, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία αποκλείονται…. σε βάρος των συνταξιούχων) και συνοδεύεται από νέο δάνειο 130 δις προσαυξάνοντας συνολικά το χρέος. Η μετακύλιση της εξόφλησης ομολόγων, συνοδεύεται από υψηλά επιτόκια πάνω από το μέσο όρο των σημερινών, ενώ οι πιστωτές απαιτούν πρωτοφανείς διασφαλίσεις (εφαρμογή αγγλικού δικαίου, υποθήκη δημόσιας περιουσίας, κά).

Πρόκειται για Συμφωνία πού οδηγεί σε δήμευση του ελληνικού λαού και απώλεια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις και άλλα 50 δις από περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών, αποτελούν τον «πυρήνα» της νέας Συμφωνίας. Η τρικομματική κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ) με επικεφαλής το Λ. Παπαδήμο, αναλαμβάνει ρόλο «δικαστικού επιμελητή» στη δήμευση του ελληνικού λαού και ταυτόχρονα τοποτηρητή των εντολών της υπερεθνικής «τρόϊκας». Η ανάγκη «παύσης πληρωμών χρέους» και διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους, αποτελεί μοναδική διέξοδο σωτηρίας του λαού. Μιλάμε για νέα «Σεισάχθεια» προκειμένου να ανασάνει η κοινωνία από το πρωτοφανές «επαχθές/απεχθές» χρέος. Η Ελλάδα έχει ακόμα τη δυνατότητα, επικαλούμενη τις αρχές του διεθνούς δικαίου - είτε την «κατάστασης ανάγκης» (state of necessity) της Διεθνούς Νομικής Επιτροπής του ΟΗΕ, είτε του «απεχθούς χρέους» με συγκρότηση ειδικής Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) - και διαγραφή πάνω από το 80% του χρέους.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ, ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Ωστόσο από μόνο του το συγκεκριμένο μέτρο δεν αρκεί. Χρειάζεται ανατροπή των μέτρων του «Μνημονίου» και αποτροπή υπογραφής της νέας δανειακής σύμβασης, εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών, ανορθωτικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης με στόχο ανάπτυξη-απασχόληση-αναδιανομή, δημόσιο έλεγχο στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και στρατηγικής σημασίας, ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση, διαχείριση κρατικών δαπανών με αναπτυξιακά-κοινωνικά κριτήρια, ενίσχυση αγοραστικής μισθών-συντάξεων, ανάκτηση των μοχλών οικονομικής πολιτικής και του δικαιώματος του λαού να αποφασίζει για το μέλλον του, κά. Όλα αυτά προϋποθέτουν αντίστοιχα κυβέρνηση ριζοσπαστικών-αριστερών δυνάμεων. Αναπόφευκτα ερχόμαστε αντιμέτωποι με το αντιλαϊκό πλαίσιο της ευρωζώνης, άρα γίνεται αναγκαία η αποδέσμευση από αυτήν. Αποτελεί δευτερεύον ζήτημα αν φύγουμε ή μας διώξουν. Αντίθετα η εμμονή παραμονής «πάση θυσία» στην ευρωζώνη, δεν δίνει προοπτική ούτε στον ελληνικό λαό, ούτε στο κίνημα ανατροπής των μέτρων του «Μνημονίου», ούτε στον αγώνα της Αριστεράς για σοσιαλιστική προοπτική.

Οι εξελίξεις στην ευρωζώνη έβαλαν τέλος στις αυταπάτες ότι τάχα με διαπραγματεύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα δοθεί λύση στο πρόβλημα του χρέους, ενώ με μεταρρυθμίσεις θα βελτιωθεί το οικοδόμημα της ευρωζώνης. Υπερεθνικές συμφωνίες για το χρέος έγιναν, ενώ έχουν ανακοινωθεί σχέδια αλλαγής των ευρωπαϊκών συνθηκών σε αντιδραστική κατεύθυνση. Το όραμα της Ευρώπης των λαών και των εργαζόμενων δεν προωθείται αλλά μπλοκάρεται από την ΟΝΕ. Η κοινή πάλη των εργαζομένων και των λαών δεν προϋποθέτει μεγαλύτερο αλυσόδεμα στις επιλογές του χρηματιστικού κεφαλαίου, αλλά ανατροπή της ΟΝΕ, αποδιάρθρωση και επαναθεμελίωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με όρους λαϊκών συμφερόντων, ισότιμης συνεργασίας των λαών και σοσιαλιστικής προοπτικής. Η ανάπτυξη του κινήματος σε κάθε χώρα αποτελεί πρωταρχικό ζήτημα, ενώ αυξανόμενη σημασία αποκτά και η κοινή δράση σε υπερεθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.

ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ

Η σημερινή κρίση δεν είναι απλά κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου αλλά κυρίως «πλασματικού» (χρηματοπιστωτικού) κεφαλαίου, που ζητάει την απόσπαση όλο και μεγαλύτερου μέρους του παραγόμενου εισοδήματος, φέρνοντας φτώχεια και εξαθλίωση σε εκατομμύρια εργαζόμενους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ το 2010 ήταν 60 τρις δολάρια, η αξία των «χρηματοοικονομικών παραγώγων» ξεπερνούσε τα 1000 τρις δολ. Με ένα μέσο ποσοστό απόδοσης γύρω στο 4-5% ετησίως, σημαίνει ότι 40-50 τρις του παγκόσμιο ΑΕΠ πήγε στους κατόχους «πλασματικού κεφαλαίου» (τοκογλύφους), αφήνοντας μόλις 10-20 τρις δολ. για τα 7 δισεκατομμύρια πολιτών του πλανήτη.!

Στην κλασική μορφή «επίλυσης» των κρίσεων, εκτός από αύξηση της ανεργίας (αδράνεια «μεταβλητού κεφαλαίου») είχαμε καταστροφή μέρους του υπερ-συσσωρευμένου πλούτου, με απαξίωση εμπορευμάτων και μέσων παραγωγής, ενίοτε με καταστροφικούς πολέμους. Σήμερα η υπέρβαση της κρίσης απαιτεί μεγάλη διαγραφή απαιτήσεων χρέους (πλασματικού κεφαλαίου) ως προϋπόθεση ανάκαμψης των οικονομιών, αύξηση παραγωγής υπεραξίας-κέρδους και εξασφάλιση αυτοαύξησης του κεφαλαίου. Σε αυτό βρίσκεται η μεγάλη εσωτερική του αντίφαση. Ο Μαρξ αναλύοντας τις ιστορικές τάσεις της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και συγκέντρωσης πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια, συμπέρανε ότι η ριζική λύση της συγκεκριμένης αντίθεσης, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την «απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών» και το πέρασμα του πλούτου και των μέσων παραγωγής στους «συνεταιρισμένους παραγωγούς». Ο σοσιαλισμός ως ιστορική αναγκαιότητα προβάλλει μέσα από τη σύγχρονη κρίση, περισσότερο επίκαιρος από κάθε άλλη φορά.



* Μέλος Π.Σ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.

Αποσύνδεση του τέλος ακινήτων από τον λογαριασμό της ΔΕΗ - Ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δ.Παπαδημούλη προς τον Υπουργό Οικονομικών

Ο Ευρωπαίος επίτροπος Ενέργειας Γκίντερ Έτιγκερ απαντώντας σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, τόνισε πως «η ΔΕΗ δεν έχει δικαίωμα να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το τέλος ακινήτων, αλλά πληρώνει κανονικά το λογαριασμό του ρεύματος».

Σύμφωνα με τον επίτροπο ενέργειας της Κομισιόν σε κάθε περίπτωση οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίζουν «τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών, τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών και την καθολική υπηρεσία».

Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, «οι διατάξεις σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια», ενώ η «Οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις».

«Ως προς την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών», τέλος, ο Γερμανός επίτροπος, τονίζει πως «η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές», ξεκαθαρίζοντας πως η διακοπή ρεύματος από τη ΔΕΗ σε περίπτωση μη καταβολής του ειδικού τέλους ακινήτων παραβιάζει την κοινοτική οδηγία.

Την απάντηση του επιτρόπου ενέργειας διαδέχθηκε δήλωση της Συνήγορος του Πολίτη Κ. Σπανού, η οποία χαρακτήρισε την διακοπή της ηλεκτροδότησης σε όσους αδυνατούν να καταβάλουν το τέλος ακινήτων ως «υπέρμετρα επαχθές μέτρο», τονίζοντας ότι η καταβολή του τέλους ακινήτων δεν πρέπει να συνδυαστεί με τη διακοπή ηλεκτροδότησης, ειδικά λόγω της σημασίας που έχει το ηλεκτρικό ρεύμα για τη ζωή του ανθρώπου.

Μετά και τις παραπάνω εξελίξεις αλλά και τις γενικότερες αντιδράσεις της κοινωνίας σε ένα άδικο μέτρο που εξαρτά την παροχή μιας καθολικής υπηρεσίας, όπως αυτής της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας , από την εκπλήρωση φορολογικών υποχρεώσεων

Ερωτάται ο αρμόδιος υπουργός

• Σκοπεύει η κυβέρνηση να καταργήσει το επαχθές μέτρο που απειλεί με διακοπή της ηλεκτροδότησης όσους αδυνατούν να πληρώσουν το τέλος ακινήτων; Θα αποσυνδέσει άμεσα η κυβέρνηση την είσπραξη του τέλους ακινήτων από τον λογαριασμό της ΔΕΗ των ελληνικών νοικοκυριών;

• Σκοπεύει η κυβέρνηση να καταθέσει νόμο φορολόγησης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, με προοδευτικούς συντελεστές που θα εξαιρεί τα χαμηλά εισοδήματα και την μικρή ακίνητη περιουσία, ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών ευρωπαϊκών χωρών;

Ο ερωτών βουλευτής

Δημήτρης Παπαδημούλης

ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ !!! Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα - Απάντηση της Ευ

ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ !!! Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα - Απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στον Ν. Χουντή

Ν. Χουντής: Το κράτος που παρανομεί και δεν σέβεται το δικαίωμα των πολιτών να έχουν ηλεκτρική ενέργεια, δεν έχει δικαίωμα να συλλαμβάνει πολίτες που υπερασπίζονται τη νομιμότητα. Να αφεθούν άμεσα ελεύθεροι οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ!!
Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό απαντάει ο Γερμανός Επίτροπος κ. Oettinger αρμόδιος για θέματα ενέργειας στον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή.

Πιο συγκεκριμένα, ο Ν. Χουντής στην ερώτησή του ισχυριζόταν ότι με βάση την κοινοτική νομοθεσία «δεν έχει δικαίωμα το κράτος να επιβάλλει στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας (ΔΕΗ) να διακόψουν την παροχή σε εκείνους τους καταναλωτές που δεν καταβάλλουν το διεκδικούμενο φόρο» αλλά πληρώνουν κανονικά την κατανάλωση του ρεύματος που χρησιμοποίησαν. Τόνιζε ταυτόχρονα ότι πολύ περισσότερο δεν μπορεί να διακοπεί η παροχή σε ευάλωτους καταναλωτές, όπως ορίζει και η σχετική οδηγία 2009/72.

Στην απάντησή του ο Γερμανός Επίτροπος κ. Oettinger, τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι σε κάθε περίπτωση οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίζουν «τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών (άρθρο 3 και παράρτημα Ι), τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών (άρθρο 3 παράγραφοι 7 και 8) και την καθολική υπηρεσία (άρθρο 3 παράγραφος 3).» Συνεχίζοντας την απάντηση του ο Επίτροπος ενέργειας της ΕΕ, γίνεται απολύτως σαφής: «Οι διατάξεις σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις.» και καταλήγει την απάντησή του σημειώνοντας ότι αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τους ευάλωτους καταναλωτές: «Ως προς την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών, η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές.»

Ο Ν. Χουντής σχολιάζοντας αυτήν την απάντηση δήλωσε: «Η ανάλγητη κυβέρνηση, που αποδεικνύεται ότι δεν σέβεται καμία νομιμότητα, τόλμησε σήμερα να στείλει τα ΜΑΤ ενάντια σε όσους υπερασπίζονται το δικαίωμα του πολίτη να έχει ηλεκτρική ενέργεια και να μην του κόβουν το φως, εφόσον πληρώνει κανονικά τον λογαριασμό του. Καλούμε την κυβέρνηση μετά από αυτή την απάντηση, να πάρει πίσω αμέσως το απαράδεκτο χαράτσι, που πάει να επιβάλλει στους πολίτες. Αυτοί που εμπνεύστηκαν και επιμένουν στην εφαρμογή αυτού του μέτρου, που ταλαιπωρούν και εκφοβίζουν τον ελληνικό λαό, αξίζουν την γενική κατακραυγή»

Ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΝ Δυτικής Αττικής σχετικά με την απεργία των εργαζομένων της Χαλυβουργικής

Η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΝ Δυτικής Αττικής στέκεται αγωνιστικά στο πλευρό των εργατών της Χαλυβουργικής, οι οποίοι για 24η μέρα συνεχίζουν ηρωικά την απεργία τους.

Οι εργαζόμενοι στη Ελληνική Χαλυβουργία διαμαρτύρονται για τις αδικαιολόγητες απολύσεις των συναδέλφων τους και το καθεστώς τρομοκρατίας που επιβάλλει η επιχείρηση για να τους εξαναγκάσει να αποδεχτούν συμβάσεις εργασίας τριτοκοσμικού χαρακτήρα με μείωση του ωραρίου εργασίας και περικοπές μισθών έως και 40%.

Η Ν.Ε. Δυτικής Αττικής του ΣΥΝ καταγγέλλει την εργοδοσία που θέλει τους εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο να δουλεύουν μέσα στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Οι επικλήσεις οικονομικών δυσκολιών από την επιχείρηση είναι πέρα για πέρα σαθρές. Μόνο τα δύο τελευταία χρόνια η παραγωγή από 196 χιλιάδες τόνους έφτασε στους 266 χιλιάδες τόνους. Ο δε τζίρος του ομίλου ανέρχεται για το 2010 στα 227 εκατομμύρια ευρώ.

Πρέπει η εργοδοσία να καταλάβει ότι ο αγώνας των εργατών της Χαλυβουργίας έχει ξεπεράσει τα όρια της επιχείρησης και αποκτά σήμερα ευρύτερη συμβολική σημασία για όλους τους εργαζόμενους που υφίστανται την αντεργατική επίθεση κυβέρνησης – Ε.Ε. και ΔΝΤ.

Ο ΣΥΝ Δυτικής Αττικής θα συμβάλλει με κάθε μέσο στο γιγάντωμα της αλληλεγγύης όλων των εργαζομένων προς τους απεργούς της Χαλυβουργικής.

Ελευσίνα, 23/11

Επίκαιρη Ερώτηση του Προέδρου της K.O. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, στον Πρωθυπουργό ς: Οι αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη υποθηκεύουν τη δημόσια περιουσία, υπο

Επίκαιρη Ερώτηση του Προέδρου της K.O. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, στον Πρωθυπουργό ς: Οι αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη υποθηκεύουν τη δημόσια περιουσία, υπονομεύουν την ελληνική οικονομία και απειλούν με διάλυση την ευρωζώνη

Την στιγμή που η ευρωζώνη κινδυνεύει με διάλυση εξ αιτίας των πολιτικών λιτότητας που αναπαράγουν την ύφεση, η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται να διεκδικήσει την αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ, ώστε αυτή να αποτελεί δανειστή ύστατης καταφυγής και να αναλάβει μέρος του υπέρογκου χρέους των χωρών της περιφέρειας, αλλά επιμένει στην υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου, που προμηνύονται καταστροφικές για την ελληνική οικονομία αλλά και για όλη την ευρωζώνη.

Επειδή οι αποφάσεις αυτές, βρίσκονται ήδη στον αέρα και είναι αδιανόητο να καλείται ο λαός μας σε νέες θυσίες για σχέδια που έχουν ήδη καταρρεύσει, επειδή ακόμη και σήμερα η χώρα μας έχει νομικά πλεονεκτήματα που θα απεμπολήσει αν εφαρμοστούν οι αποφάσεις, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τη μεταφορά του συνόλου του χρέους στο αγγλοσαξονικό δίκαιο, επειδή, ο υπουργός Οικονομικών, ανακοίνωσε στη Βουλή ότι το ποσό εγγυοδοσίας του ελληνικού δημοσίου προς τις τράπεζες αυξάνεται τελικά σε 60 δισ. από τα 30 δισ. ευρώ,

Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός

• Σκοπεύει να επιμείνει στη πιστή εφαρμογή των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου, ακόμα και αν παραμείνουν οι απαιτήσεις του κ. Νταλάρα για ληστρικό επιτόκιο 8% στα ελληνικά ομόλογα, που θα καταστήσει το κούρεμα του χρέους κατά 50% ως δώρο άδωρο;

• Σκοπεύει να αποδεχθεί το αίτημα των πιστωτών που θα συμμετέχουν στο λεγόμενο PSI για αλλαγή του δικαίου που διέπει τις δανειακές συμβάσεις, στο αγγλοσαξονικό δίκαιο, υποθηκεύοντας έτσι το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας καθώς και κάθε πιθανούς μελλοντικούς μας πόρους;

• Σκοπεύει να διεκδικήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να κουρέψει τα 70 δις ευρώ ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που έχει συγκεντρώσει ή θα επιλέξει να την αφήσει να κερδοσκοπεί σε βάρος του ελληνικού δημοσίου;

Ο ερωτών Βουλευτής

Αλέξης Τσίπρας

Δήλωση Νίκου Χουντή για τη χθεσινή προσωπική επίθεση του Υπουργού Οικονομικών και Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Ευάγγελου Βενιζέλου, ενώπιον της Επιτρο

Δήλωση Νίκου Χουντή για τη χθεσινή προσωπική επίθεση του Υπουργού Οικονομικών και Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Ευάγγελου Βενιζέλου, ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής

Με αφορμή την προσωπική επίθεση του Υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου, κατά του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, χτες στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων του Ελληνικού Κοινοβουλίου, στην οποία ανέφερε ότι με τις «ερωτήσεις που καταθέτει στην Κομισιόν έχει ως στόχο να παρεμποδίσει τη διμερή σύμβαση Ελλάδας-Ελβετίας», αλλά και ότι «όλες οι ερωτήσεις του κου Χουντή είναι όλες στοχευμένες και δημιουργούν όλες πρόβλημα στη χώρα!», ο Νίκος Χουντής έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο εμπνευστής, μέσω του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, του ακαταδίωκτου των επίορκων Υπουργών, προωθεί τώρα το ακαταδίωκτο των φοροφυγάδων και των ʽκλεπτοκρατώνʼ με τους τεράστιους λογαριασμούς στις Ελβετικές τράπεζες. Η συμφωνία που έχει ετοιμάσει με τις Ελβετικές Αρχές, προσφέρει νέες ευκαιρίες ασύλου για φοροφυγάδες, αλλά και τον πιο ιδανικό τρόπο για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Επειδή, ο κύριος Υπουργός διαφημίζει ότι η συμφωνία που έχει ετοιμάσει με τους Ελβετούς, είναι στα χνάρια της αντίστοιχης Γερμανικής, του θυμίζω ότι το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας, διαφωνεί ριζικά με την εν λόγω συμφωνία, κατηγορώντας την κ. Μέρκελ, ότι τους έφερε μια σύμβαση που δίνει άσυλο και εξασφαλίζει την ανωνυμία στους Γερμανούς φοροφυγάδες, και δηλώνει ότι θα την καταψηφίσει.

Όσον αφορά τις κατηγορίες του κυρίου Υπουργού ότι όλες μου οι ερωτήσεις είναι στοχευμένες και δημιουργούν όλες προβλήματα στη χώρα, παραδέχομαι ότι όντως όλες μου οι ερωτήσεις είναι στοχευμένες και δημιουργούν προβλήματα, όχι βεβαίως στη χώρα, αλλά στις κυβερνήσεις του Μνημονίου και της Τρόικα. Αποτελεί τιμή για μένα, ότι αυτά τα λόγια προέρχονται από τον Υπουργό Οικονομικών της Τρόικα που προωθεί το ξεπούλημα της Ελλάδας και διαπομπεύει την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.

Θα ήταν παράλειψη να μην επισημάνω επιπλέον και την ιδεολογική ταύτιση, στην επίθεση κατά της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, του Υπουργού με τον κ. Καρατζαφέρη, ο οποίος χτες, και αυτός, φιλοτέχνησε την εικόνα μιας Αριστεράς ʽκαταστροφέαʼ της χώρας, που αν κυβερνήσει, θα μετατρέψει την Ελλάδα σε ʽΚούβα της Μεσογείουʼ!!!»

To Γραφείο Τύπου

Ανακοίνωση του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ για τον προϋπολογισμό του 2012

Ο Προϋπολογισμός του 2012 που κατατέθηκε στη Βουλή από τον Υπουργό Οικονομικών αποτελεί τη συμπύκνωση της οικονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε ως τώρα από την κυβέρνηση Παπανδρέου και θα ακολουθηθεί και τον επόμενο χρόνο από τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ υπό τον κ. Παπαδήμο. Η έλλειψη της παραμικρής απόκλισης από τη μνημονιακή πολιτική, που αποτελεί την κόκκινη γραμμή που συνδέει τις δύο κυβερνήσεις, καταδεικνύει το προφανές, ότι ο κ. Παπαδήμος δεν μπορεί να παρουσιαστεί ως τίποτα περισσότερο από αυτό που είναι: ένας διεκπεραιωτής της μνημονιακής πολιτικής υπό τις ευλογίες της τρόικας και του μνημονιακού τόξου στη χώρα μας.

Οι προβλέψεις για το 2012 γίνονται στη βάση της ίδιας πολιτικής που εκτροχίασε τις προβλέψεις του Προϋπολογισμού του 2011 και οδηγεί σε έλλειμμα κοντά στο 9% (από 7,4% που ήταν ο στόχος). Η ύφεση για το 2011 προβλέπεται σε -5,5%, όσο δηλαδή προβλεπόταν και πριν από την αναθεώρηση του ΑΕΠ στην οποία προέβη πριν από λίγο καιρό η ΕΛΣΤΑΤ. Αυτό σημαίνει ότι η πραγματική ύφεση είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή που προβλεπόταν στο Μεσοπρόθεσμο για το 2011 και επομένως καθιστά εξαιρετικά επισφαλή την πρόβλεψη για ύφεση -2,8% για το 2012. Το ίδιο ισχύει για τις προβλέψεις για την ανεργία, η οποία υπολογίζεται στο 15,4% για το 2011 και στο 17,1% για το 2012. Αν αναλογιστούμε ήδη ότι τον Αύγουστο του 2011, η ανεργία είχε ήδη ανέλθει στο 18,4%, μπορεί κάποιος πολύ εύκολα να καταλάβει ότι η επίσημη ανεργία θα πλησιάσει ή και θα ξεπεράσει το 20% το 2012.

Οι προβλέψεις για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 1% του ΑΕΠ το 2012 φαντάζουν να ακροβατούν ανάμεσα στις επιθυμίες των σχεδιαστών του Προϋπολογισμού και την πραγματικότητα. Η μείωση του βάρους από τους τόκους, που θα υλοποιηθεί μόνο αν εφαρμοστεί η Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου από το 100% των πιστωτών, δεν αρκεί για να καλύψει την αναμενόμενη μείωση των εσόδων και την αύξηση των δαπανών λόγω της ύφεσης.

Η αύξηση των εσόδων κατά 4,1 δις και μείωσης των πρωτογενών δαπανών κατά 2,75 δις προβλέπεται να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους (αύξηση στα φορολογικά έσοδα φυσικών προσώπων κατά 29,1%), την ίδια στιγμή που τα φορολογικά έσοδα από τις επιχειρήσεις αναμένεται να μειωθούν κατά 22% λόγω (και) της μείωσης του φορολογικού συντελεστή!

Η αύξηση στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων σε σχέση με αυτά που προέβλεπε το Μεσοπρόθεσμο για το 2011 (που ουσιαστικά είναι μείωση σε σχέση με τον Προϋπολογισμό του 2011) δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, αφού όλοι πλέον γνωρίζουν ότι το ΠΔΕ θα είναι το πρώτο θύμα όταν τα αποτελέσματα του Προϋπολογισμού του 2012 θα αρχίσουν να αποκλίνουν.

Ο Προϋπολογισμός του 2012 είναι ξεκάθαρα ένας ταξικός προϋπολογισμός ενταγμένος μέχρι κεραίας στη λογική των Μνημονίων. Η κυβέρνηση Παπαδήμου κάνει σαφείς τις προθέσεις της απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις είναι ο μόνος αποτελεσματικός δρόμος αντίστασης, όπως διδαχτήκαμε από τη μοίρα του κ. Παπανδρέου.

Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για το χαράτσι της ΔΕΗ και τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη

Οι μεθοδεύσεις του αντιπροέδρου της μνημονιακής συμμαχικής Κυβέρνησης σχετικά με την υπόθεση του ειδικού τέλους για τα ακίνητα, είναι επικίνδυνες.

Οι προκλητικά ωμές παρεμβάσεις του, που καταλύουν τη θεμελιώδη αρχή της διάκρισης των εξουσιών και τις βασικές αρχές του αστικού κράτους δικαίου, ανοίγουν δρόμους αντιδημοκρατικής και αντισυνταγματικής εκτροπής. Προϊδεάζουν για Κράτος Εκτάκτου Ανάγκης. Κάνουμε έκκληση στο νομικό κόσμο και όλους τους κοινωνικούς φορείς να κινητοποιηθούν άμεσα ώστε με τη δράση τους να σταματήσουν αυτό τον αντιδημοκρατικό κατήφορο.

Η κυβέρνηση με τις ενέργειες αυτές και με τις απειλές εναντίον των Δημάρχων που στέκονται στο πλευρό των δημοτών τους, δείχνει τον πανικό της μπροστά στο ενωτικό, μαζικό και δυναμικό κίνημα ενάντια στο βάρβαρο, αντισυνταγματικό χαράτσι της ΔΕΗ.

Καλούμε για μια ακόμη φορά τον υπουργό και την κυβέρνηση του μνημονίου, να αποσύρουν ΤΩΡΑ το άδικο αυτό μέτρο. Απέναντί τους είναι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που θα προστατεύσει τους πολίτες που ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ-ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ-ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ.

To Γραφείο Τύπου

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η εξέγερση του 1973 είναι ένα ζωντανό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και αγωνιστικής συλλογικής δράσης, πηγή έμπνευσης για μια ολόκληρη ζωή. Ζει στους αγώνες του σήμερα για δημοκρατία, ειρήνη, ισότητα και κοινωνική απελευθέρωση. Συνεχίζει να δείχνει το δρόμο για το πως ο λαός μπορεί να πιστέψει στις δυνάμεις του, να αμφισβητήσει τη λογική των μονόδρομων και να οργανώσει τις αντιστάσεις ενάντια στην καταπίεση και τον αυταρχισμό.

Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ θα ψηφιστεί από τη Βουλή, όχι από το λαό, για να ολοκληρώσει την επίθεση της στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, παίρνοντας νέα σκληρά μνημονιακά μέτρα που θα υποθηκεύσουν το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων της. Η συμμετοχή της ακροδεξιάς και των θαυμαστών του Παττακού και του Μεταξά στη νέα κυβέρνηση αποκαλύπτει τον βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα της. Υπενθυμίζει σε όλους και σε όλες μας ότι οι αγώνες κατά του εθνικισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας είναι περισσότεροι επίκαιροι από ποτέ και ότι ορισμένοι χτεσινοί υπερασπιστές των οραμάτων του Πολυτεχνείου, σήμερα έχουν μετατραπεί σε εγγυητές μιας ιδιότυπης δικτατορίας των χρηματαγορών και του κεφαλαίου. Δεκαετίες μετά την πτώση της Χούντας, η δημοκρατία είναι σε καθεστώς έκτακτης μνημονιακής ανάγκης, με την προσήλωση των εμπνευστών της στα συμφέροντα των πιστωτών και του κεφαλαίου, στη λιτότητα, την ανεργία και τη φτώχεια να στρέφεται ξεκάθαρα ενάντια στη λαϊκή κυριαρχία. Η συναίνεση που ζητούν με εκβιασμούς από το λαό ισοδυναμεί με την παραίτηση από τους αγώνες για την ελευθερία και τη δημοκρατία,.

Η μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους και τη νεολαία είναι αυτή της οργανωμένης πάλης και της αντίστασης, της ρήξης, της αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης. Η αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και η συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας που θα αντιπαλέψει τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία και θα θέσει το λαό και τις ανάγκες του στο προσκήνιο είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία να συμμετέχουν την Πέμπτη 17/11 στα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα, να διαδηλώσουν μαχητικά, ειρηνικά και μαζικά την αντίθεσή τους στη νέα κυβέρνηση και στα σχέδια για ακόμα περισσότερες απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση του κοινωνικού κράτους και ξεπούλημα του δημόσιου τομέα.

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Η πολιτική κρίση ήρθε για να μείνει

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ



Η πολιτική κρίση που σήμερα ζούμε ήταν θέμα χρόνου να εκδηλωθεί ανοιχτά. Η πολιτική κρίση δεν προέκυψε από το πουθενά. Αποτελεί συνέχεια της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Στην πραγματικότητα είναι η ίδια η κοινωνική κρίση που έγινε πολιτική όταν ο λαός και η νεολαία νίκησαν τον φόβο, βγήκαν στις πλατείες, ψήφιζαν καθημερινά. Καθοριστικό ρόλο γιʼ αυτή την αφύπνιση έπαιξε βέβαια η χρεωκοπία της πολιτικής του Μνημονίου, η προσβολή της αξιοπρέπειας του λαού, η επίθεση στις ανάγκες του, η συνειδητοποίηση πως δεν βρισκόμαστε σε μια πορεία εξόδου από την κρίση αλλά σε ένα κυλιόμενο αδιέξοδο θυσιών χωρίς ελπίδα. Τέλος, συμβολή στην εκδήλωση και την ένταση της πολιτικής κρίσης είχαν και ενοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί «κορυφών» για τον έλεγχο των τραπεζών, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των όποιων κερδοφόρων ευκαιριών αναδειχθούν μέσα από τα κοινωνικά ερείπια και τις οικονομικές καταστροφές.

Δεν ήταν λοιπόν οι ατυχείς χειρισμοί του κ. Παπανδρέου που οδήγησαν στην ανοιχτή πολιτική κρίση. Ήταν, αντίθετα, η ογκούμενη κοινωνική και πολιτική κρίση που υποχρέωσαν τον κ. Παπανδρέου σε ταχτικούς χειρισμούς, ελιγμούς και τελικά σε παραίτηση.



Λιτότητα χωρίς τέλος

Η πεισματική προσπάθεια παράκαμψης των εκλογών και της λαϊκής ετυμηγορίας, στο όνομα πάντα «της υπεράσπισης της πατρίδας», αποτελεί μια αρνητική ιδρυτική κληρονομιά της νέας κυβέρνησης. Η νέα κυβέρνηση θα προσπαθήσει να δώσει την επίφαση μιας διαπραγμάτευσης για μια δανειακή σύμβαση και ένα νέο Μνημόνιο, πολυετές, το πλαίσιο του οποίου είναι ήδη προσδιορισμένο με σαφήνεια στην εμπιστευτική έκθεση του διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, και στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής.

Η νέα συμφωνία καθιστά μόνιμο ό,τι ως τώρα προβαλλόταν ως έκτακτο και προσωρινό. Θεσμοθετεί τη διαρκή λιτότητα, τη χωρίς όριο ρευστοποίηση της δημόσιας περιουσίας, τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών. Κι όλα αυτά για να μειωθεί το χρέος, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στην καλύτερη των περιπτώσεων, στο 120% το 2020. Δεδομένου ότι στα επίπεδα αυτά το χρέος δεν θα είναι και πάλι «βιώσιμο», οι πιέσεις για νέους κύκλους λιτότητας εκτείνονται και πέραν του 2020. Η απουσία χρονικού ορίου στη λιτότητα σημαίνει ότι δεν υπάρχει ούτε χρονικό ούτε ποσοτικό όριο στην έκταση της φτώχειας, της ανεργίας, της υποβάθμισης της δημοκρατίας, του «εκβαρβαρισμού» της κοινωνίας. Γιατί στʼ αλήθεια ένα «εθνικό κοινοβούλιο» να επικυρώσει μια τέτοια τυφλή πορεία; Γιατί μια δύναμη, ακόμη και αστική, να δώσει θετική ψήφο σε ένα κυλιόμενο αδιέξοδο, σʼ ένα βαρέλι χωρίς πάτο, όπως και κ. Βενιζέλος ως πρόσφατα έλεγε;



Το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει άλλη λύση αυτοαναιρείται από το γεγονός ότι δεν υπήρξε, δεν οργανώθηκε και δεν επιδιώχθηκε ποτέ καμία συνολική και επί της ουσίας διαπραγμάτευση. Το επιχείρημα ότι αν δεν επικυρωθεί η νέα συμφωνία «θα μας διώξουν από το ευρώ» είναι το άλλοθι όσων θέλουν να παριστάνουν τους σωτήρες του έθνους, ενώ με τις αποφάσεις τους οδηγούν σʼ αυτό που υποτίθεται θέλουν να αποφύγουν. Άλλωστε την ώρα που η ελληνική κοινωνία εκβιάζεται με το επιχείρημα «ή το αποδέχεστε ή φεύγετε από το ευρώ», το ίδιο το ανώτατο οικονομικό συμβούλιο, το λεγόμενο «συμβούλιο των σοφών» ενημερώνει την κ. Μέρκελ, στην έκθεση που της υπέβαλε πρόσφατα, για το ατελέσφορο της νέας συμφωνίας. «Στο πλαίσιο μιας οικονομίας σε πτώση», λένε οι σύμβουλοι της κ. Μέρκελ, «η δημοσιονομική προσαρμογή μπορεί να αποδειχθεί πιο δύσκολη, και τα αποτελέσματα μπορεί να απογοητεύσουν τις αγορές, ακόμη κι αν οι χώρες δείχνουν ετοιμότητα και θέληση να λάβουν σκληρά, περιοριστικά μέτρα» (German Council of economic experts - Annual Report, 2011/12, p.3).

Πώς λοιπόν η ελληνική βουλή θα ψηφίσει μια συμφωνία όταν κορυφαία επιτελεία προεξοφλούν ουσιαστικά την αποτυχία της προβλεπόμενης από αυτήν πολιτικής; Τι θα συμβεί και ποια θα είναι η κατάσταση της κοινωνίας όταν αυτό εκ των υστέρων διαπιστωθεί; Η λογική του «κάντε τώρα αυτά και βλέπουμε», την οποία αποδέχθηκε ο κ. Παπανδρέου, υιοθετείται τώρα και από τον κ. Σαμαρά, παρά τις καταστροφικές συνέπειες που αυτή είχε. Η νέα κυβέρνηση επομένως μπορεί να αμβλύνει πρόσκαιρα την πολιτική κρίση, αλλά δεν μπορεί να αναιρέσει τις αιτίες που την προκάλεσαν. Το Μνημονιακό Μπλοκ θα διαθέτει στη νέα φάση όντως ευρύτερη πολιτική στήριξη. Όμως η «κοινωνική του βάση» θα συρρικνώνεται από την εφαρμοζόμενη πολιτική. Για τους λόγους αυτούς δεν αποκλείονται νέοι πολιτικοί σχεδιασμοί, είτε στην κατεύθυνση ενός μεγάλου συνασπισμού ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. (και λοιπών προθύμων), είτε στην κατεύθυνση της υπέρβασης του χρεωκοπημένου δικομματισμού. Και βέβαια δεν αποκλείονται καθόλου προσπάθειες διάσπασης, οικειοποίησης και εγκλωβισμού τμημάτων της αριστεράς στα σχετικά εγχειρήματα, μαζί με προσπάθειες περιθωριοποίησης και φίμωσης συνολικά της αριστεράς.



Ευρώ: Η κρίση γενικεύεται

Η νέα συμφωνία «διάσωσης» δεν εντάσσεται σε κάποια συνολική ευρωπαϊκή λύση. Αντιθέτως, η στρατηγική παραμένει να εξετάζεται το χρέος της κάθε χώρας ξεχωριστά. Όμως το χρέος των περισσότερων χωρών, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, απαιτεί ρύθμιση, διαφορετικά, με τα σημερινά δεδομένα, ούτε η Γερμανία θα είναι σε θέση να ρίξει το χρέος της στο 60%, όπως απαιτούν οι ευρωπαϊκές συνθήκες. Η ανάγκη λοιπόν για μια συνολική πολυμερή λύση, η οποία θα απαλλάξει τα κράτη, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, από ένα μεγάλο μέρος του παλιού χρέους, γίνεται πιο εμφανής τώρα που η Ιταλία μπαίνει δυναμικά στην κρίση, και η Γαλλία φαίνεται να γίνεται, ακόμη κι αυτή, στόχος κερδοσκοπικών επιθέσεων.

Στην πραγματικότητα, λόγω της διαπλοκής των δημόσιων οικονομικών με την ύφεση και την κρίση των τραπεζών, όλη η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα φαύλο κύκλο, σε μια παγίδα του χρέους που απειλεί με γενικευμένη ύφεση, τόσο την ίδια όσο και την παγκόσμια οικονομία. Μόνο μια συνολική λύση που θα βασίζεται σε ένα νέο ρόλο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, σε κοινούς ευρωπαϊκούς φόρους, και σε μηχανισμούς αναδιανομής και αλληλεγγύης, θα μπορούσε να απελευθερώσει τους λαούς της Ευρώπης από την παγίδα του χρέους και της λιτότητας. Αντί γιʼ αυτό, αναζητούνται βοήθειες από την Κίνα και αλλού για να στηριχθεί το σημερινό συντηρητικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα και η συναίνεση της ευρωπαϊκής δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας, που ευθύνονται γιʼ αυτό. Για να πάει μπροστά η Ευρώπη πρέπει να σπάσει αυτή η συναίνεση, να αλλάξουν οι συσχετισμοί, να δυναμώσει ο ρόλος των κινημάτων και της αριστεράς, και στην Ευρώπη και στην κάθε χώρα ξεχωριστά.



Μόνο η αριστερά μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους

Τόσο οι εσωτερικές εξελίξεις λοιπόν όσο και οι ευρωπαϊκές κάνουν αναγκαίο έναν αναβαθμισμένο ρόλο της αριστεράς στις εξελίξεις, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Η «τούμπα» του κ. Σαμαρά και η προσχώρηση της Ν.Δ. στο μνημονιακό μπλοκ, αποδεικνύει αυτό που ήταν γνωστό εξαρχής, ότι δηλαδή μόνο η αριστερά μπορεί να εκφράσει μια εναλλακτική και ανταγωνιστική προς το Μνημόνιο στρατηγική, και να ανοίξει νέους δρόμους. Όμως ένας τέτοιος ρόλος δεν είναι χωρίς απαιτήσεις. Ασφαλώς η γενίκευση της κρίσης και τα ρήγματα στον δικομματισμό προσφέρουν στην αριστερά νέα, ευρύτερα ακροατήρια, με ζωηρό ενδιαφέρον για τις θέσεις της. Όμως το κοινό αυτό δεν ενδιαφέρεται για τις εσωτερικές έριδες της αριστεράς, αλλά για τις προοπτικές που αυτή μπορεί να δώσει.

Στις νέες συνθήκες θα γίνει πιο έντονη η απαίτηση, η εναλλακτική πολιτική της αριστεράς να αποκτά ορατότητα και να απαντά στα υπαρκτά προβλήματα, αντί να παραπέμπει τη λύση τους στο απροσδιόριστο μέλλον. Πόσο πειστική είναι αλήθεια η υπόσχεση του ΚΚΕ πως … όταν πάρει την εξουσία θα διαγράψει το χρέος; Όταν στις αντιπαραθέσεις του σήμερα δηλώνει στην πράξη αποχή; Ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν οι διαμάχες στον άξονα ʽδραχμή ή ευρώʼ, όταν ούτε το ΚΚΕ ούτε και καμία άλλη πολιτική δύναμη δεν προτείνουν την άμεση επιστροφή στη δραχμή;

Ασφαλώς οι αντιστάσεις είναι αναγκαίος όρος ύπαρξης της κοινωνίας, και ασφαλώς το όχι στην κατάργηση αδιαπραγμάτευτων δικαιωμάτων και δημόσιων αγαθών δεν είναι άρνηση αλλά θέση, κόκκινη γραμμή. Όμως η κρίση που ζούμε είναι κρίση των διαμορφωμένων μοντέλων οικονομίας και πολιτικής. Είναι κρίση των κυρίαρχων ιδεών και της ορθόδοξης οικονομικής σκέψης σε όλες της τις εκδοχές. Λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας απαιτούν νέες ιδέες, «ανορθόδοξες» πολιτικές, αδοκίμαστες μεθόδους, κοινωνικούς πειραματισμούς.

Τα περιθώρια υπεράσπισης των δικαιωμάτων είναι περιορισμένα αν ο αγώνας γιʼ αυτά δεν εντάσσεται σε μια στρατηγική που να αποσκοπεί από τώρα σε νέους τρόπους παραγωγής και διανομής, με βάση τη λογική των αναγκών και όχι της μεγιστοποίησης του κέρδους. Πολλές από τις ιδέες που διατυπώσαμε στο πρόγραμμά μας στην αρχή της κρίσης, τώρα ίσως γίνονται πιο κατανοητές και πάντως πιο επίκαιρες. Όταν, για παράδειγμα, λέμε ότι έχουμε επιστρέψει στη δεκαετία του ʼ60 από την άποψη του όγκου της ανεργίας, δεν σημαίνει ότι διαθέτουμε σήμερα τις δυνατότητες εκείνης της εποχής, για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία. Ακόμη λοιπόν και αν η ύφεση σταματούσε αύριο, δεν θα μπορέσει ποτέ να απορροφηθεί το «απόθεμα» του ενός εκατομμυρίου ανέργων με ορθόδοξες πολιτικές. Μόνο με νέες μορφές μιας αλληλέγγυας οικονομίας θα μπορούσε αυτό να επιτευχθεί.

Το ζητούμενο λοιπόν, από μια κοινωνία που ασφυκτιά ανάμεσα σε σενάρια καταστροφής, δεν είναι πώς θα επιλέξουμε ανάμεσα στο ένα ή στο άλλο σενάριο καταστροφής. Το ζητούμενο για μια κοινωνία που βλέπει παντού αδιέξοδα δεν είναι πώς θα επιστρέψουμε στη μια ή την άλλη μορφή του παρελθόντος. Το ζητούμενο είναι πώς θα ανοίξουμε, και για την αριστερά και για την κοινωνία, νέους δρόμους μέσα από τη συνεργασία, τον ειλικρινή διάλογο, την κοινή δράση και την ενότητα, παρά τις διαφορές, με βάση τις ανάγκες του παρόντος και του μέλλοντος, και όχι τις διαχωριστικές γραμμές ή τις προκαταλήψεις του χθες.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Χέρι-χέρι πορεύονται πλέον και επισήμως ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ, καταστρατηγώντας με τον πιο προκλητικό τρόπο κάθε έννοια λαϊκής εντολής. Η νέα κυβέρνηση Παπαδήμου θα κληθεί να ολοκληρώσει όσα καταστροφικά έπραξε για τους εργαζόμενους, τους νέους και τους συνταξιούχους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το μνημονιακό μπλοκ της τριμερούς συγκυβέρνησης, με επικεφαλής τραπεζίτες και με τις ευλογίες των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων της Ευρώπης και του εγχώριου καπιταλισμού, θα συνεχίσει μια πολιτική που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους και θα σπρώχνει διαρκώς περισσότερους ανθρώπους στην ανεργία. Στο όνομα του «εθνικού στόχου» της αποπληρωμής των τοκογλύφων, θα επιχειρήσει να περιστείλει κατακτήσεις χρόνων, δικαιώματα και ελευθερίες.

Σε λίγες ημέρες ο λαός μας θα βρεθεί μαζικά στους δρόμους για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. 38 χρόνια μετά το σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους πολίτες της χώρας, τους ανθρώπους, που δεν έχουν κανένα λόγο να στηρίξουν ή να ανεχτούν την πολιτική που οδηγεί στην εξόντωσή τους, να συνεχίσουν τους αγώνες για την ανατροπή της.

Καμιά ανοχή σε μια κυβέρνηση, που δεν εκφράζει το λαό. Καμία ανοχή σε μια κυβέρνηση, που ορκίζεται με τις ευλογίες του ΣΕΒ, των τραπεζιτών, του μεγάλου κεφαλαίου, της Μέρκελ και του Σαρκοζί. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ δεν έχει καμία νομιμοποίηση και καμία απόφασή της δεν αναγνωρίζεται από την κοινωνία, η οποία ουδέποτε ρωτήθηκε αν θέλει να την κυβερνούν τραπεζίτες και άνθρωποι που τίμησαν την 28η Οκτωβρίου στο σπίτι του δικτάτορα Μεταξά.

To Γραφείο Τύπου

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΑΝΟ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Οι μάσκες έπεσαν! Αντίσταση!

Σήμερα, εν αναμονή του νέου πρωθυπουργού, αποφασίσαμε να αναρτήσουμε ως Νεολαία ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και μαζί με φοιτητές-τριες, εργαζόμενους-ες, άνεργους-ες ένα μήνυμα αντίστασης απέναντι στην αντιδημοκρατική συναίνεση των αντιδραστικών πολιτικών δυνάμεων για τη συνέχιση του πολέμου ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Δεν έχουν καταλάβει τίποτα, αν νομίζουν ότι η οργή της κοινωνίας μπορεί να καμφθεί με το γεγονός ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα στηρίξει τη νέα κυβέρνηση θα είναι πιο μεγάλη από την προηγούμενη. Η νέα κυβέρνηση είναι απλά η απέλπιδα προσπάθεια του «παλιού» πολιτικού προσωπικού να κάνει ότι δεν ακούει τη βούληση της κοινωνίας, όπως εκφράστηκε στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις στις 19-20 και 28 Οκτώβρη. Για αυτούς, η δημοκρατία θεωρείται απειλή για τη χώρα και οι εκλογές επικίνδυνη διαδικασία. Γιʼ αυτό διόρισαν μια κυβέρνηση, η οποία χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση, καλείται να λάβει αποφάσεις που θα δεσμεύουν την κοινωνία για την επόμενη εικοσαετία.

Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι τίποτα άλλο από τον εγγυητή της ανεργίας, του αυταρχισμού και της καταστολής, της πολιτικής που άλλωστε εφαρμόζεται πλέον με ακρίβεια εκατοστού σε ολοένα και περισσότερες χώρες της ευρωζώνης. Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία αρχικά, η Ιταλία και η Ισπανία έπειτα και η Γαλλία αργότερα. Είναι η πολιτική δηλαδή που προσπαθεί να φορτώσει όλα τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, αφήνοντας το κεφάλαιο αλώβητο, και πάντα με μια πατριωτική φρασεολογία.

Οι εμπνευστές, όμως, αυτής της ομερτά, των τραπεζιτών με το δικομματισμό, κάνουν ένα λάθος, παραβλέπουν την Ιστορία.

Ξεχνούν, πως όποτε οι κυβερνήσεις αγνόησαν το Λαό, μέτρησαν μέρες και μπήκαν στο χρονοντούλαπο.

Τώρα είναι που πρέπει οργανωμένα να δώσουμε το τελειωτικό χτύπημα σε ένα σύστημα που καταρρέει στις πλάτες των εργαζομένων.

Ο αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής τους, είναι μονόδρομος.

Καλούμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τη νεολαία να βγουν στους δρόμους, να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους και να τους ανατρέψουνε. Καμία ανοχή στο μνημόνιο και τους πολιτικούς του εκφραστές.

Ηρθε η ώρα να μιλήσει η κοινωνία!

Το γραφείο τύπου

8/11/11

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ

Όλες αυτές τις μέρες ζήσαμε ένα απίστευτο παρασκήνιο στις πλάτες του ελληνικού λαού.

Στόχος τους να εμποδίσουν τη λαϊκή ετυμηγορία.

Ο κ. Παπανδρέου, παρόλο που αναγκάζεται υπό το βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων να εγκαταλείψει το Μέγαρο Μαξίμου, από το αποτέλεσμα του παρασκηνιακού μαγειρείου και των διαβουλεύσεων θα πρέπει μάλλον να αισθάνεται ανακουφισμένος.

Ο πρωθυπουργός, που μας έβαλε στα κρυφά στο ΔΝΤ, που συμφώνησε δανειακές συμβάσεις υποτέλειας, δίχως να τις φέρει στη Βουλή, δεν θα θέσει τελικά τις επιλογές του στην κρίση του λαού.

Θα τις φορτώσει στον επόμενο.

Ο κ. Σαμαράς ξεκίνησε νωρίτερα από όσο μπορούσαμε να φανταστούμε τις εκπτώσεις.

Αρχικά αποδέχτηκε τη δανειακή σύμβαση που όλο το προηγούμενο διάστημα κατηγορούσε. Στο τέλος αποδέχεται και τα δεινά των σκληρών μέτρων που αυτή θα αποφέρει.

Από το «οι μάσκες έπεσαν» κατέληξε μέσα σε 24 ώρες στο «είμαι αποφασισμένος να βοηθήσω».

Τα κόμματα που χρεοκόπησαν με τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις τους τη χώρα και τον ελληνικό λαό, τώρα ενώνουν τις αποτυχίες τους για να μας σώσουν.

Στην πραγματικότητα αναλαμβάνουν τη συνευθύνη της υποτέλειας, της κοινωνικής διάλυσης και της εκχώρησης κυριαρχίας.

Εθελοτυφλούν όμως πιστεύοντας ότι, αν είναι όλοι μαζί, τότε κανένας δεν θα τους ζητήσει ευθύνες. Αργά ή γρήγορα θα κληθούν να λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό.

Και τότε ούτε οι απειλές του κ. Ρεν, ούτε οι εκβιασμοί του συστήματος της διαπλοκής θα μπορέσουν να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους.

Εμείς, για άλλη μια φορά, θα πούμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Η νέα κυβέρνηση δεν θα είναι υπηρεσιακή. Θα πάρει κρίσιμες αποφάσεις που θα δεσμεύσουν τη χώρα και το λαό μας για δεκαετίες.

Ο δρόμος που εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό να επιλέξει, γνωρίζουμε ότι δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Ξέρουμε όμως, ιδιαίτερα μετά την πανικόβλητη αντίδραση της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ στο άκουσμα και μόνο της πιθανότητας ο λαός μας να επιλέξει με δημοψήφισμα το μέλλον του, ξέρουμε ότι η χώρα μας, παρά τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται, έχει τεράστιες διαπραγματευτικές δυνατότητες.

Αν αποδεχτούμε τη δανειακή σύμβαση, θα έχουμε μια κόλαση δίχως τέλος. Θα φτωχύνει ο λαός μας.

Αν αρνηθούμε τη δανειακή σύμβαση, τότε το καυτό δίλημμα θα περάσει στην απέναντι πλευρά. Στους εταίρους και τους πιστωτές μας.

Οι εθελόδουλες και δειλές ηγεσίες των κομμάτων του μνημονίου στη χώρα μας, μας οδηγούν στην πρώτη επιλογή χωρίς καν να μπουν στον κόπο να μας ρωτήσουν.

Πρόκειται για μια επιλογή εκτροπής και εθνικής καταρράκωσης.

Καλούμε τον ελληνικό λαό, καλούμε όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα της μέχρι χθες πολιτικής και κομματικής τους τοποθέτησης, να μην χαμηλώσουν το φρόνημα. Να μη σκύψουν το κεφάλι.

Γνωρίζουμε ότι η κυρίαρχη προπαγάνδα θα αναπαραχθεί και από τα ΜΜΕ και θα αναπαράγει τους κυρίαρχους εκβιασμούς.

Μην τρομοκρατήστε. Μην τους αφήνετε να σας εκβιάσουν, μην τους αφήνετε να βάλουν τη δημοκρατία στο απόσπασμα.

Όταν ο λαός μας θέλει, έχει τη δύναμη και μπορεί να τους ανατρέψει.

Οι εκλογές πρέπει να γίνουν άμεσα και με απλή αναλογική. Αυτή είναι η μόνη λύση της ομαλότητας και η μόνη προοπτική αποκατάστασης της κοινωνικής συνοχής.

Όπως ο λαός μας ανάγκασε την κυβέρνηση Παπανδρέου σε πτώση, έτσι αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρει να αναδείξει κι ένα νέο συνασπισμό εξουσίας που θα καταγγείλει τις αντισυνταγματικές δανειακές συμβάσεις και θα αποκαταστήσει τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική αξιοπρέπεια.

To Γραφείο Τύπου

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Κ.Π.Ε. ΤΟΥ ΣΥΝ

5/11/2011
• Να τους χαλάσουμε τα σχέδια
• Να μιλήσει ο λαός. Εκλογές τώρα.
• Νέος συνασπισμός εξουσίας με πυρήνα την Αριστερά, η λύση.1. Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα παραπαίει κάτω από το βάρος της οργής και της αγανάκτησης της κοινωνίας. Το πολιτικό σύστημα, η τροϊκα, τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα από-νομιμοποιούνται από τη λαϊκή κινητοποίηση. Το κίνημα στις πλατείες τον Ιούνιο και Ιούλιο, οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων, η δυναμική εμφάνιση γυναικών και νέων, ανέργων, συνταξιούχων, αγροτών και μικρομεσαίων, η κοινή δράση τους στις πρόσφατες κινητοποιήσεις και τη μεγάλη απεργία και η πάνδημη λαϊκή έκρηξη κατά την διάρκεια της 28ης Οκτωβρίου ανάγκασε τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση σε υποχώρηση και οδήγησαν την κυβερνητική πλειοψηφία σε κρίση. Χρειάζεται να σημειώσουμε την ανάπτυξη ενός νέου επιπέδου συνειδησης που συνδέει το ατομικό συμφέρον με το συλλογικό και κοινωνικό. Χρειάζεται να τονίσουμε τις δημοκρατικές, μαζικές, μαχητικές μορφές που αξιοποίησε με επιτυχία το συνδικαλιστικό κίνημα που δείχνουν τον δρόμο ανάταξης του για την υπεράσπιση των συμφερόντων της μισθωτής εργασίας.

2. Μέσα σε κλίμα αβεβαιότητας το πολιτικό σύστημα, προσπαθεί να ανασυνταχθεί.. Κάτω από τον ψευδώνυμο τίτλο της «εθνικής σωτηρίας και συναίνεσης», προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, να ανατάξει την ηγεμονία του, ώστε με καλύτερους όρους να συνεχίσει να υλοποιεί τις επιλογές εξόδου από την κρίση σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας.

Σε κάθε περίπτωση προεκλογικά, προεικονίζοντας τις μετεκλογικές συναινέσεις, επιχειρεί να συντάξει το «κόμμα του Μνημονίου», ορίζοντας από τώρα τα περιεχόμενα των συναινέσεων σε βάρος των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων με μια πρωτοφανή αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας. Σʼ αυτή τη λογική όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά.

Ο πρωθυπουργός, με την πρότασή του για τη διενέργεια δημοψηφίσματος το οποίο συνέδεε με την παρουσία ή όχι της Ελλάδας στην ευρωζώνη, είχε στόχο τον εκβιασμό του ελληνικού λαού και την εξουδετέρωση των αντιδράσεών του. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο ευτέλισε μια κορυφαία δημοκρατική διαδικασία, αλλά ακύρωσε και ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί που, εγκαίρως και αποφασιστικά χρησιμοποιούμενο, θα μπορούσε να αποκρούσει τις πιέσεις της τρόϊκας και να προκαλέσει αλυσιδωτές πανευρωπαϊκές εξελίξεις σε προοδευτική κατεύθυνση. Πολύ ορθώς ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ απέρριψαν αυτόν τον εκβιασμό και ζήτησαν την άμεση διενέργεια εκλογών, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι, ακόμα και σʼ αυτές τις συνθήκες, ένα δημοψήφισμα με ερώτημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην σύμβαση (και όχι παραμονή ή όχι στην ευρωζώνη, όπως διέταξαν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί) ήταν καλοδεχούμενο.

Η ΝΔ αντιμετώπισε το ενδεχόμενο της διενέργειας δημοψηφίσματος με τον ίδιο ακριβώς εκβιαστικό τρόπο και, προκειμένου να μην υλοποιηθεί, αποφάσισε ότι αποδέχεται τη δανειακή σύμβαση, την οποία αρνιόταν ως και ώρες πριν φορώντας το αντιμνημονιακό της προσωπείο. Έγινε πια από όλους ξεκάθαρο ότι πίσω από τις αντιμνημονιακές κορώνες του κ. Σαμαρά για τη σωτηρία της χώρας κρυβόταν επιμελώς η μία και μοναδική στόχευση: να ανοίξει ο δρόμος για την πρωθυπουργία.

Κυβερνητικοί βουλευτές οι οποίοι στην προηγούμενη δόση φώναζαν ότι δεν πρόκειται να συνεχίσουν να παρέχουν στήριξη στη μνημονιακή πολιτική της ύφεσης ξέχασαν ξαφνικά τα Μνημόνια και άρχισαν να συζητούν πώς το κόστος αυτής της απαράδεκτης πολιτικής θα επιμεριστεί και σε άλλους, μέσα από μια κυβέρνηση υποτιθέμενης εθνικής ενότητας. Ή, για την ακρίβεια, Μνημονιακής Ενότητας.

Η χτεσινή οπερέτα έληξε με τη ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση που υπόσχεται να γίνει άλλη. Ο πρωθυπουργός καταχειροκροτήθηκε από τους βουλευτές που το μόνο που εμπιστεύτηκαν ήταν την υπόσχεσή του να φύγει. Η μελοδραματική χθεσινή αφήγηση του μας έδωσε να καταλάβουμε πλήρως ποιος είναι ο αληθινός του φόβος και ποιες οι αληθινές του προθέσεις.

Να αποφύγει τη λαϊκή ετυμηγορία.

Οι παραινέσεις για κυβερνήσεις εθνικής συναίνεσης και συνεργασίας, ήταν απολύτως υποκριτικές.Το μόνο που θέλουν είναι να εγκλωβίσουν συνενόχους σε ένα παιχνίδι παρασκηνίου, με μοναδικό δεδομένο τη συνέπεια στην πολιτική της υποτέλειας και της κοινωνικής διάλυσης.

Αν ήθελαν ειλικρινά κυβερνήσεις προγραμματικών συμπτώσεων και διαφανών συγκλίσεων, θα έφερναν τη Δευτέρα το πρωί την απλή αναλογική και την Τρίτη θα οδηγούσαν τη χώρα με ομαλό τρόπο σε εκλογές.

Αυτή τη στιγμή, η απαίτηση προώθησης των αποφάσεων της 26/10 στην Ελλάδα, δημιουργεί ουσιαστικό πρόβλημα Δημοκρατίας.

ΟΙ θεσμοί απαξιώνονται και το κοινοβούλιο ακόμα περισσότερο.

Τον πρώτο λόγο στα δημόσια πράγματα διεκδικούν αυτοί που θέλουν να επιβάλουν το Μνημόνιο, είτε πρόκειται για τραπεζίτες, είτε για βαρόνους των Μέσων, είτε για κάθε λογής τεχνοκράτες και πολιτικούς ταγούς του Μνημονίου.

Όλο αυτό το συνονθύλευμα αποτελεί το υλικό, από το οποίο θα κατασκευαστεί, αν τα πράγματα προχωρήσουν προς τα εκεί, η περίφημη «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης».

Συνεπώς η υπεράσπιση της Δημοκρατίας και το δικαίωμα της λαϊκής βούλησης να εκφράζεται και να αποφασίζει για την πορεία του τόπου, οφείλει να είναι αυτή τη στιγμή κυρίαρχο ζήτημα για την αριστερά.

Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει δημοκρατική διέξοδος, εκτός από την άμεση προκήρυξη εκλογών. Αυτό απαιτείται για να εκφραστεί ελεύθερα η λαϊκή βούληση. Καλούμε λοιπόν τον πρωθυπουργό να πράξει το αυτονόητο. Να καταθέσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την παραίτηση της κυβέρνησης, να ζητήσει τη διάλυση της βουλής και την άμεση προκήρυξη εκλογών.

Όλα τα άλλα είναι παιχνίδια εκτροπής.

Η πολιτική και επικοινωνιακή επίθεση ενάντια στην Αριστερά και συνολικά ενάντια στις αντιμνημονιακές δυνάμεις πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Δεδομένο πρέπει να θεωρείται ότι η κρατική καταστολή –με τη συνηγορία των καναλιών και των μεγάλων εφημερίδων, τους προνομιακούς ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους- θα επιχειρήσει να απαντήσει στο πρόβλημα που δημιουργεί στο σύστημα η απουσία συναίνεσης και η διάρρηξη του μπλοκ εξουσίας της μεταπολιτευτικής περιόδου, που επιφέρει η εκτεταμένη καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων.

3. Η πολιτική μας βρίσκει απήχηση στην Ελληνική κοινωνία, και την απήχηση αυτή οφείλουμε να την κεφαλαιοποιήσουμε πολιτικά και να την διευρύνουμε.

Απέναντι στο Μνημονιακό Μπλοκ, οφείλουμε να αντιπαρατάξουμε το δικό μας μέτωπο, έναν Νέο Συνασπισμό Εξουσίας, στηριγμένο στην δυναμική των κοινωνικών κινητοποιήσεων.

Το μήνυμά μας είναι: η κοινωνία πρέπει να απελευθερωθεί από τον φόβο και την αβεβαιότητα απέναντι σε μια εναλλακτική λύση.

Μια κυβέρνηση στηριγμένη στα ευρύτατα λαϊκά στρώματα και στην δυναμική των κοινωνικών αγώνων, μπορεί να δρομολογήσει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο.

Πρώτα από όλα, αξιοποιώντας τις ευαίσθητες ισορροπίες στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, και ξεκινώντας διεκδικήσεις σε εντελώς νέα βάση. Οι αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ και της τελευταίας ΚΠΕ του ΣΥΝ παρέχουν ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο παρεμβάσεων.

Με εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη – αειφόρο ανάπτυξη υπέρ των κοινωνικών αναγκών και όχι με όρους κεφαλαίου - (αγροτική οικονομία, ΑΠΕ, τουρισμός, Παιδεία κ.λ.π.) και ενίσχυση και υπεράσπιση αλληλέγγυων και αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνικών οικονομικών δραστηριοτήτων.

Με ριζική αναδιανομή πλούτου.

Με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και αντικοινωνικούς όρους, αξιοποιώντας όλα τα όπλα αποφασιστικής και σκληρής διαπραγμάτευσης (λογιστικό έλεγχο, αμφισβήτηση, αθέτηση πληρωμών κ .α.).

Με αναζήτηση εναλλακτικών πηγών δανεισμού.

Με εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα προς όφελος της κοινωνίας και την άμεση επαναφορά στην ιδιοκτησία του Δημοσίου, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, των Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, που ξεπουλήθηκαν ή βρίσκονται στη διαδικασία να ξεπουληθούν.

Με κριτήριο την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, τονίζουμε πως η εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά δικαιώματα κλπ) είναι το πρώτο καθήκον μιας προοδευτικής διακυβέρνησης και όχι η εξυπηρέτηση των τοκογλύφων.

Ο νέος Συνασπισμός εξουσίας δεν θα αναγνωρίσει τις αντισυνταγματικές δανειακές συμβάσεις της υποτέλειας.

Ούτε τους εκβιαστικούς μονόδρομους της κοινωνικής χρεοκοπίας.

Η φωτιά έχει ήδη ανάψει σε όλη την Ευρώπη.

Καλούμε τον ελληνικό λαό να απορρίψει τη νέα δανειακή σύμβαση.

Γνωρίζουμε ότι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι.

Αλλά δεν υπάρχουν και μονόδρομοι.

Αν οι εταίροι μας και οι πιστωτές μας δεν αποδεχτούν αυτή τη βάση διαλόγου, υπάρχει και ο δρόμος των μονομερών επιλογών.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας. Είναι και δικό τους.

Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Ο κόσμος της εργασίας, η κοινωνία που διαλύεται από την πολιτική τους, η Αριστερά, σηκώνουν το γάντι και θα συντρίψουν κάθε απόπειρα εκβιασμού τους. Η υλοποίηση της πολιτικής μας πρότασης για τη συγκρότηση κοινωνικού και πολιτικού αντινεοφιλελεύθερου – αντιμνημονιακού μετώπου, που θα δώσει πολιτική ελπίδα και θα αποτελέσει την εναλλακτική λύση για μια τελείως αντίθετη από την ασκούμενη πολιτική διακυβέρνησης της χώρας, είναι επείγουσα ανάγκη.

Ξεκινάμε από το αυτονόητο. Δεν υπάρχει διέξοδος προς την ανάκαμψη, που να μην ξεκινάει με την απαλλαγή από το Μνημόνιο, και την χειραφέτηση από τις επιλογές του κεφαλαίου.

Είναι, λοιπόν, σημαντική ευθύνη να εμπεδώσουμε στα πλατιά κοινωνικά στρώματα την αυτοπεποίθηση μιας εναλλακτικής λύσης.

Και αυτό περνά μέσα από την ενδυνάμωση των κοινωνικών αγώνων.

Είναι ανάγκη, όμως, το κίνημα αυτό να πάρει και πολιτικά χαρακτηριστικά.

Και στη βάση αυτή προτάσσουμε τη γραμμή της ευρύτερης δυνατής ενότητας ανάμεσα σε πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που αμφισβητούν από προοδευτική σκοπιά το Μνημόνιο.

Ξέρουμε πως η συγκρότηση ενωτικών συμμαχιών δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Αλλά το αίτημα της πλατιάς ενότητας ωριμάζει στον κόσμο.

Και πλατιά ενότητα σημαίνει μίνιμουμ και ξεκάθαρο προγραμματικό πλαίσιο.

Δεν είναι ώρα να ξεψαχνίσουμε τις διαφορές μας ούτε να φέρουμε στο προσκήνιο το απωθημένο μας για εσωτερική αλλαγή συσχετισμών στην Αριστερά.

Ούτε βεβαίως να ασχοληθούμε με τη μερική βελτίωση των ποσοστών του χώρου μας.

Όλα αυτά είναι εκφράσεις ενός σεχταρισμού αναντίστοιχου με τις σημερινές συνθήκες και με τις απαιτήσεις των εργαζομένων, της νεολαίας και ολόκληρης της κοινωνίας.

Η συγκυρία στην οποία ζούμε δεν είναι κατάλληλη ούτε για ηγεμονισμούς ούτε για ξεκαθαρίσματα ούτε για ασκήσεις ιδεολογικής καθαρότητας.

Είναι η εποχή να διεκδικήσουμε από τον νεοφιλελευθερισμό την ηγεμονία.

Στις διαμορφούμενες συνθήκες ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει ιδιαίτερες ευθύνες απέναντι στο λαό και την πορεία της χώρας μας αλλά και το μέλλον των λαών της Ευρώπης. Στην, πριν ένα μήνα, συνεδρίαση της ΚΠΕ, καθορίσαμε την τακτική και τις πρωτοβουλίες μας. Χρειάζεται να προσθέσουμε ένταση και ακούραστη δράση.

Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα τις αμέσως επόμενες κρίσιμες μέρες ο μόνος δρόμος για τους εργαζομένους και την νεολαία είναι η συνέχιση των ανυποχώρητων αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη, λαϊκή κυριαρχία και δημοκρατία. Τίποτα δεν, μπορεί να σταματήσει την κοινωνία να διεκδικήσει το δίκιο της, να επιβάλει τη θέληση της. Σε αυτή την πορεία οι δικές μας δυνάμεις θα συνεχίσουν να πρωτοστατούν σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα του αγώνα αντίστασης, σε όλες τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης.

4. Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στην Ε.Ε. αλλά και στο κόσμο. Αυξάνουν οι πιθανότητες μιας νέας όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης δεδομένου πως οι πολιτικές λιτότητας στην Ε.Ε. και σε όλο τον κόσμο κάθε άλλο παρά επιλύουν το πρόβλημα υπερσυσώρευσης του κεφαλαίου. Ο ανταγωνισμός μερίδων του κεφαλαίου δεν επιτρέπει την απρόσκοπτη αναπαραγωγή του καπιταλισμού, που προϋποθέτει την καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, με συνέπεια όλα τα ενδεχόμενα να είναι δυνατά.

Σήμερα με την αποδυνάμωση του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και την ανάδυση πολλαπλών οικονομικών κέντρων, της Κίνας, της Ρωσίας κ.α., δεν υπάρχει η ηγέτιδα δύναμη για να εκπροσωπήσει τα γενικά συμφέροντα του καπιταλισμού με συνέπεια η περίοδος να θυμίζει έντονα την προηγούμενη μεγάλη καπιταλιστική κρίση, εκείνη του ʼ30.

Στο πεδίο της Ε.Ε. η κρίση επεκτείνεται πέρα από τον Ευρωπαϊκό Νότο και απειλεί της ηγέτιδες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, σήμερα την Ιταλία και πιθανότατατα αύριο την Γαλλία. Με αυταρχικό τρόπο οι πολιτικές ελίτ που επιμένουν στον νεοφιλελευθερισμό της λιτότητας και της ύφεσης, προσπαθούν να καταδυναστεύσουν τις κοινωνίες, να υποτάξουν την ανάδυση του κοινωνικού υποκειμένου που εκδηλώνεται ήδη με αγώνες και αντιστάσεις –ακόμα και με εκρήξεις κοινωνικής απόγνωσης-σε κάθε ευρωπαϊκή μεγαλούπολη, αυταρχοποιώντας την αρχιτεκτονική των ευρωπαϊκών θεσμών, δημιουργώντας ένα ολιγαρχικό σύστημα λήψης των πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων με πρόσχημα τη διάσωση του ευρώ.

Η στάση των Μέρκελ – Σαρκοζί, με αφορμή την ελληνική περίπτωση, στάση επικυρίαρχων, που προσβάλλει την ελάχιστη αξιοπρέπεια ενός λαού, είναι ένα αξιοσημείωτο δείγμα για το τι εννοούν οικονομική διακυβέρνηση. Η αποδοχή από την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι της εποπτείας ΔΝΤ- ΕΚΤ- ΕΕ δεν είναι ένα απλό επεισόδιο στη συνέχεια του ίδιου δρόμου. Σημειώνει μια νέα κατάσταση σε επίπεδο Ε.Ε. αλλά και της παγκόσμιας κοινωνίας. Η προκλητική παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας επιβεβαιώνει τον αντιδημοκρατικό κατήφορο στον οποίο οδηγείται η λεγόμενη οικονομική διακυβέρνηση της ευρωζώνης, σύμφωνα και με τη δήλωση της Συνόδου Κορυφής για το Ευρώ της 26/10/2011. Και δίνει το πραγματικό περιεχόμενο στη μόνιμη εποπτεία της Ελλάδας: να λαμβάνονται όλες οι σημαντικές αποφάσεις από κέντρα και επιτελεία που λογοδοτούν απευθείας στις Βρυξέλλες και στους τραπεζίτες εκχωρώντας κυριαρχία και, κυρίως, εκχωρώντας τη λαϊκή αξιοπρέπεια. Όπως περίπου το διατύπωσε ο Σόιμπλε, να σύρεται η Ελλάδα πίσω από το όχημα της Ευρώπης για παραδειγματισμό των υπολοίπων.

Η δήλωση της Συνόδου Κορυφής για το Ευρώ της 26/10/2011 εκτός από τις ρυθμίσεις που αφορούν στη δανειακή σύμβαση της χώρας, για την οποία ο ΣΥΝ έχει αναλυτικά τοποθετηθεί και έχει απορρίψει, περιλαμβάνει και ρυθμίσεις που αφορούν στην οικονομική διακυβέρνηση της ζώνης του Ευρώ. Μέσω αυτών επιχειρείται η συγκρότηση μηχανισμού εκτελεστικής εξουσίας, ακραία αντιδημοκρατικού, στο μέτρο που δεν διασφαλίζεται καμιά απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση, ούτε δημοκρατικός έλεγχος και διαφάνεια, της σκοπιμότητας και της νομιμότητας των αποφάσεών του.

Οι υπερεξουσίες του, σε συνδυασμό με την υποχρέωση των χωρών - μελών της ευρωζώνης να ενσωματώσουν τα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας στο εθνικό δίκαιο με συνταγματική ισχύ, αναγορεύουν την οικονομική διακυβέρνηση σε ένα ακραία αυταρχικό θεσμικό πλαίσιο που αντίκειται σε βασικές αρχές εθνικής κυριαρχίας.

Ο ΣΥΝ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά βρίσκονται σήμερα στην πρώτη γραμμή της μάχης που δίνουν οι λαοί της Ευρώπης για να ανατρέψουν τη στρατηγική της ΕΕ, που οδηγεί τους λαούς στην κοινωνική καταστροφή.

Ο ΣΥΝ σʼ αυτή τη μάχη επαναθεμελιώνει το διακηρυγμένο στόχο του για την Ευρώπη της δημοκρατίας, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σεβασμού στο περιβάλλον και στα πολιτικά και τα κοινωνικά δικαιώματα. Η ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών αποτελεί όρο για τη σωτηρία και την ενότητα των λαών της Ευρώπης. Με ενθουσιασμό χαιρετίζουμε τις κινητοποιήσεις της αντισυνόδου στη Νίκαια της Γαλλίας, που πραγματοποιήθηκαν 1-3 Νοεμβρίου, στις οποίες συμετείχαν αγωνιστές από ολόκληρο τον κόσμο. Το σύνθημα ʽΠρώτα οι λαοί, όχι στο χρηματοπιστωτικό σύστημαʼ κυριάρχησε στη μεγάλη πορεία της 1ης Νοεμβρίου. Η αντισύνοδος εξέδωσε ψήφισμα αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό και τους αγώνες του.

Οι ευθύνες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς αυξάνουν. Στην συνολική επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του πρέπει να αντιτάξουμε εθνική και διεθνική δράση πάνω σε ένα ενωτικό και ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμα σύγκρουσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μια από τις άμεσες προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι η καθοριστική ήττα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που υλοποιείται είτε από δεξιές είτε από ΄΄σοσιαλδημοκρατικές΄΄ κυβερνήσεις, στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ισπανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Μια ήττα που περνά μέσα από τη ριζική αλλαγή των συσχετισμών υπέρ των δυνάμεων της Αριστεράς, ώστε να ανοίξουν νέοι δρόμοι για τους λαούς ολόκληρης της Ευρώπης, μακριά από το νεοφιλελεύθερο αυταρχισμό της λιτότητας. Ο ΣΥΝ θα πάρει άμεσα πρωτοβουλίες με στόχο τις επόμενες 15 ημέρες να συνέλθει στην Αθήνα το Προεδρείο του ΚΕΑ με συγκεκριμένη ατζέντα: ανάπτυξη πανευρωπαϊκών κινητοποιήσεων, συγκρότηση ομάδας για μια εναλλακτική πολιτική πρόταση σε επίπεδο Ε.Ε. Συγκροτούμε ομάδα από τον Ευρωβουλευτή, την αντιπροσωπεία μας στο ΚΕΑ, την υπεύθυνη Ευρωπαϊκής Πολιτικής και τον υπεύθυνο Εξωτερικής Πολιτικής που άμεσα να επικοινωνήσουν και συζητήσουν με όλα τα αδελφά Ευρωπαϊκά Κόμματα.

5. Το Κόμμα, η Νεολαία ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνουν από τώρα σε πλήρη δημοκρατική και εκλογική ετοιμότητα όχι μόνο για να υπερασπιστούμε την δημοκρατία στην ελληνική κοινωνία αλλά και για να καταγραφεί με τον πιο αυθεντικό τρόπο η βούληση του λαού όταν και όποτε γίνουν οι εκλογές. Μέσα στην επόμενη εβδομάδα η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να συγκροτήσει εκλογική επιτροπή υποστήριξης, τεχνική εκλογική επιτροπή, επιτροπή εκλογικού προγράμματος. Η Π.Γ. του Κόμματος στην πρώτη συνεδρίαση της θα ορίσει τα μέλη του Κόμματος που θα στελεχώσουν τις αντίστοιχες επιτροπές. Θα πρέπει σύντομα να προγραμματιστεί ειδική συνεδρίαση της ΚΠΕ με θέμα τις εξελίξεις στην Ευρώπη και τις συμμαχίες

Ομιλία Θοδωρή Δρίτσα στη συζήτηση για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση

Το λόγο έχει ο κύριος Δρίτσας.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σʼ αυτές τις ιστορικές στιγμές και για το Ελληνικό Κοινοβούλιο αλλά κυρίως για την ελληνική πολιτική ζωή και για την ελληνική κοινωνική ζωή, ακούμε κατά κόρον από διάφορες πλευρές ότι η χώρα διασύρεται, ότι ξεφτιλίζεται, όπως είπε μόλις πριν η κυρία Μπακογιάννη. Όχι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Ούτε ευτελίζεται, ούτε διασύρεται, ούτε ξεφτιλίζεται η χώρα. Μια πολιτική ηγεσία διασύρεται ακριβώς επειδή είναι ξεκομμένη και απομονωμένη από τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Διασύρεται η Κυβέρνηση με τις παλινωδίες, με την αναξιοπιστία της, με τις αυθαιρεσίες της, με τις μεθοδεύσεις της, με όλες αυτές τις απίστευτες ιστορίες που βιώνουμε και που σήμερα βίωσε και το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Αν είναι δυνατόν να μη συνεδριάζει το Κοινοβούλιο επειδή συνεδριάζει η Κοινοβουλευτική Ομάδα! Αν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν οι προβλεπόμενες λειτουργίες επειδή το κυβερνών κόμμα αλλά και το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε συνεννόηση τις περισσότερες φορές οργανώνουν τις δικές τους μεθοδεύσεις και τις δικές τους τακτικές. Αυτός είναι ο διασυρμός της πολιτικής ζωής, αυτό είναι το πλήρες αδιέξοδο του μπλοκ του Μνημονίου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζούμε ιστορικές στιγμές, μεταξύ άλλων όχι μόνο λόγω της κρισιμότητας των στιγμών, λόγω της κρισιμότητας των αδιεξόδων της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά γιατί για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες ο ελληνικός λαός έχει υψώσει το ανάστημά του και έχει δώσει το μεγαλειώδες «παρών». Απέναντι σʼ αυτό το λαό αυτή η πολιτική ηγεσία στέκεται ανίκανη όχι απλώς να απολογηθεί, αλλά να επικοινωνήσει.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι η έκτη δόση ή η έβδομη, που μας προανήγγειλε ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών κύριος Βενιζέλος, το δυσθεώρητο ύψος που ανέφερε εντός του Φεβρουαρίου. Αντιλαμβάνεστε πολύ εύκολα μετά απʼ αυτή την αναγγελία πόσο η επόμενη μέρα θα είναι μία ίδια μέρα εκβιασμών και της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου αλλά και όλου του ελληνικού λαού.

Δεν είναι, λοιπόν, μόνο μια μέρα που ξημερώνει η απειλή αν θα πάρουμε ή δε θα πάρουμε την 6η, την 7η δόση, όπως υπήρχαν οι απειλές το προηγούμενο διάστημα για την 1η, τη 2η, την 3η, την 4η, την 5η. Είναι η μέρα που ενεργοποιούνται πια στην πράξη όλα αυτά τα μέτρα της μνημονιακής πολιτικής. Είναι οι άνεργοι που πληθαίνουν καθημερινά και από 1η Νοεμβρίου αυξάνονται. Είναι οι έφεδροι της εργασίας. Είναι η νέα φτώχεια. Είναι οι άνθρωποι που αγωνιούν πώς θα πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Είναι ο ελληνικός λαός που συνθλίβεται και συντρίβεται.

Και απέναντι σʼ αυτό οι περίφημες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου δεν έχουν να πουν ούτε μισή λέξη. Αυτό είναι το πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Αυτό είναι που εκτίθεται. Και δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να συνεχίσει να υπάρχει όταν δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες. Ποια είναι η επίκληση των ιστορικών στιγμών όταν δεν αναφέρεται στην κοινωνία και τους ανθρώπους; Τι νόημα έχει η πατρίδα όταν δε μιλάμε για τους Έλληνες πολίτες και τις Ελληνίδες; Τι νόημα έχουν όλα αυτά; Κούφια λόγια είναι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Γίνεται επίκληση των υψηλών στιγμών και της μεγάλης ευθύνης. Αυτά έχουν ως συνεπαγωγή άμεσα θεσμοθετημένη, συστηματικά αναπαραγόμενη και ουδέποτε αμφισβητούμενη και στην Ελλάδα και διεθνώς από τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή την συντριβή της αξιοπρέπειας –και όχι μόνο- της βιωσιμότητας αυτού του λαού, της δυνατότητας να υπάρχει ο πατέρας και η μάνα που θα αντικρίζουν τα παιδιά τους και θα τους λένε «αύριο θα έχουμε τη δυνατότητα να συνεχίσουμε τη ζωή μας». Αυτό πότε θα το απαντήσουν οι υψηλοί εγκέφαλοι της ελληνικής πολιτικής ζωής και της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής; Πότε; Με τα κροκοδείλια δάκρυα ότι κατανοούν τις θυσίες του ελληνικού λαού; Ειρήσθω εν παρόδω οι θυσίες δεν είναι πλέον μόνο θυσίες του ελληνικού λαού. Είναι και του ιταλικού και του λαού της Πορτογαλίας και των Ισπανών και των Γάλλων και των Γερμανών. Σε μια διαρκή πτώχευση των κοινωνιών της Ευρώπης.

Δεν είναι αλήθεια αυτά; Είναι ψέματα αυτά; Υπάρχει σωτηρία της χώρας, σωτηρία της Ευρώπης, σωτηρία της Ευρωζώνης ή ό,τι άλλο θέλετε χωρίς σωτηρία των ανθρώπων, των κοινωνιών και των παραγωγικών σχέσεων; Από πού και ως πού μπορείτε να ζητάτε ψήφο εμπιστοσύνης; Στους εαυτούς σας; Μα ακόμα και έτσι, ενώπιος ενωπίω έχετε βρεθεί με τον ελληνικό λαό. Είναι ο καταλυτικός παράγων.

Ο ελληνικός λαός αυτή την ιστορική στιγμή που εμποδίζει αυτό το περίφημο συνταγματικό τόξο, το περίφημο τόξο της αστικής νομιμότητας πρέπει να τα βρει και να βρει το στοιχειώδη τρόπο να συνεννοηθεί μεταξύ του. Γιατί ακριβώς όλες οι συνεννοήσεις σκαλώνουν σε αυτό: ότι δεν μπορούν να αντικρίσουν κατάματα τον ελληνικό λαό, είτε στη μια εκδοχή, είτε στην διακυβέρνηση υπό τον κ. Παπανδρέου, είτε υπό τον κ. Σαμαρά, είτε υπό την Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Το είπε ο κ. Σαμαράς προχθές όταν πια έφτασε να φαίνεται ότι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για το δικό του κόμμα, πολύ αμφισβητούμενο και αυτό. Είπε «εμείς να το ξεκαθαρίσουμε, δεν τάξαμε ποτέ λαγούς με πετραχήλια. Μόνο για τους χαμηλοσυνταξιούχους είπαμε ότι κάτι θα κοιτάξουμε και για τους πολύτεκνους». Έσπευσε έντρομος μπροστά στη στιγμή της αλήθειας να ξεκαθαρίσει ότι όλοι αυτοί οι λεονταρισμοί για την διάδοχη κατάσταση σημαίνουν την ίδια απολύτως πολιτική.

Γιʼ αυτό δεν μπορούν να τα βρουν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γιʼ αυτό δεν μπορεί η κ. Μπακογιάννη, όσο και αν ωρύεται, να διαμορφώσει όρους συνεννόησης μεταξύ των κομμάτων. Διότι όλες αυτές οι συνεννοήσεις πρέπει να απολογηθούν ενώπιον του λαού.

Είναι πιο σίγουρος προς το παρόν ο κομματικός φανατισμός, όσο μπορεί να διατηρείται ακόμα, η επίκληση του κομματικού πατριωτισμού για το στρατόπεδο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η επίκληση της προσδοκίας και του κομματικού πατριωτισμού για το στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας ως ευχερέστερος τρόπος αναπαραγωγής όλων αυτών των αντιφάσεων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η πραγματικότητα. Έχει καταρρεύσει το σύστημα. Δεν μπορεί καμία θεραπεία με τις Συνόδους Κορυφής, τις συμφωνίες και τις συμβάσεις, που έρχονται να επιβληθούν στον ελληνικό λαό, να λύσει το παραμικρό πρόβλημα.

Τέλειωσε, κύριε Πρόεδρε. Εκλογές τώρα. Υπέρτατο δικαίωμα του ελληνικού λαού να μιλήσει. Κανείς δεν έχει δικαίωμα στο όνομα οποιασδήποτε επιχειρηματολογίας να το στερήσει από τον ελληνικό λαό. Δυο χρόνια τώρα δεν έχει δικαίωμα να το στερεί, και το στερεί. Και γιʼ αυτό οδηγούμαστε στα αδιέξοδα. Τώρα πια όμως τα πράγματα είναι στο απόλυτο εκρηκτικό επίπεδο. Κάθε μέρα που συνεχίζεται αυτή η άρνηση αποκατάστασης της Δημοκρατίας στον τόπο μας γεννά τους πιο μεγάλους κινδύνους.

Τολμήστε γιατί δεν υπάρχουν άλλες λύσεις.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)