Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010


Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Από το 1929, οπότε ξέσπασε η τότε οικονομική κρίση που οδήγησε στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, έχουν παρέλθει 81 χρόνια.
Είναι ίσως η πρώτη φορά, από τότε, που ο κόσμος διακατέχεται από τόσο έντονα αισθήματα ανησυχίας και ανασφάλειας για το μέλλον του.
Με επίδικο λοιπόν θέμα την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην Ελληνική Κυβέρνηση βλέπουμε να υπάρχει κινητικότητα.
Πρόκειται περί κινητικότητας εντός των πλαισίων των διεθνών αγορών, των οίκων αξιολόγησης και των διεθνών κερδοσκόπων.
Συνεπώς τα κεντρικά ερωτήματα είναι η κατεύθυνση της κινητικότητας αυτής, πότε θα δούμε απτά αποτελέσματα και ποια θα είναι αυτά;
Τις απαντήσεις θα τις αναζητήσουμε στις κατευθύνσεις των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελληνικής Κυβέρνησης.
Ας δούμε ορισμένα από τα μέτρα που πηρέ η κυοφορεί η Κυβέρνηση:
Αυξήσεις έμμεσων φόρων, μηδενικές αυξήσεις σε μισθούς, πάγωμα προσλήψεων, περικοπή 14ου μισθού, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, μείωση επιδομάτων, απειλή αύξησης ΦΠΑ, περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις, αύξηση τιμής των καύσιμων, αύξηση άμεσων φόρων κλπ.
Αν υποδηλώνουν κάτι όλα αυτά είναι η οικονομική αφαίμαξη των μη ‘προνομιούχων’.
Οι ‘προνομιούχοι’ ελάχιστα θα επηρεαστούν, αντίθετα θα ωφεληθούν.
Από την συρρίκνωση του δημοσίου τομέα πχ σε παιδεία, υγεία χαμένοι θα είναι και πάλι οι μη ‘κατέχοντες’.
Οι ‘κατέχοντες’ έχουν έτσι η αλλιώς την δυνατότητα να καταφύγουν στους αντίστοιχους ιδιωτικούς τομείς.
Επιπλέον να βγάλουν και κέρδη, αφού η απαξίωση πχ του Δημοσίου τομέα της υγείας, οδηγεί σήμερα το 56% των δαπανών στην ιδιωτική!
Συμπέρασμα πρώτο η κατεύθυνση των μέτρων οδηγεί την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών σε μεγαλύτερη φτώχεια.
Όμως, ας πούμε, όπως λέει η Κυβέρνηση πως αυτό πρέπει υποχρεωτικά να γίνει, αφού μόνο έτσι θα βγούμε από την οικονομική κρίση.
Ας χαρίσουμε ακόμα στο ΠΑΣΟΚ, στην Νέα Δημοκρατία και στο ΛΑ.Ο.Σ. που στηρίζουν τα μέτρα αυτά και τον χρόνο που κάποτε αυτό θα συμβεί.
Πιστεύει κανείς πως όταν βγούμε από την κρίση θα μας πουν πως τώρα επαναφέρουμε τις 8 ώρες εργασίας, παιδεία και υγεία γίνονται και πάλι δημόσια, η τιμή του πετρελαίου πέφτει, επανέρχονται άμεσοι η έμμεσοι φόροι σε άλλες περιόδους, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης μένουν ως είχαν η δίνονται αυξήσεις βάση πληθωρισμού κοκ, κοκ, κοκ.
Συμπέρασμα δεύτερο τα μέτρα δεν θα έχουν, όπως λένε προσωρινό, αλλά μόνιμο χαρακτήρα.
Γι’ αυτό άλλωστε τα παίρνουν, αξιοποιώντας την οικονομική κρίση.
Θα οδηγήσουν την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου στην ανέχεια, ενώ θα κάνουν τους οικονομικά ισχυρούς ακόμα ισχυρότερους.
Συνεπώς, η απάντηση στο ερώτημα εάν θα βγούμε από την οικονομική κρίση με τα μέτρα αυτά είναι ναι, με την παρακάτω διαφορά:
Ο κοινωνικός ιστός θα διαλυθεί, η ανεργία θα είναι μαζική, η φτώχεια και η εξαθλίωση θα διευρυνθούν, οι Δημοκρατίες ελευθερίες θα περιοριστούν, ενώ η χώρα θα βρεθεί μετά το 1940, σε μια νέα οικονομική κατοχή, όπως ήδη φαίνεται να συμβαίνει.
Αλίμονο εάν αφήσουμε να περάσουν οι πολιτικές αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελληνικής Κυβέρνησης.
Οφείλουμε, ανεξαρτήτως απόψεων να αντιδράσουμε, να αγωνιστούμε, να στηρίξουμε και να αναδείξουμε όχι πολιτικές που βυθίζουν την χώρα, αλλά πολιτικές ανάπτυξης, προοπτικής και κοινωνικής αλληλεγγύης.
Αυτές τις πολιτικές μπορούμε να τις βρούμε μόνο στην Αριστερά.
Σε αντίθεση με τον δικομματισμό που θέλει να συμπαρασύρει στον δικό του Τιτανικό την Ελλάδα και τον Λαό της.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
Επικεφαλής ‘ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ’
Νομαρχιακός σύμβουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου