Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για την Κερατέα




Η κυβέρνηση δηλώνει ότι τα όρια ανοχής της εξαντλούνται στην Κερατέα. Αυτό που πραγματικά έχει εξαντληθεί είναι η δημοκρατική νομιμότητα, όταν η Κερατέα είναι υπό αστυνομική κατοχή και η κυβέρνηση συζητάει μόνο με τους μεγαλοεργολάβους για έργα που δεν λύνουν το τεράστιο πρόβλημα των απορριμμάτων.

Η αστυνομική βία και η καταστολή είναι o μόνος δρόμος για μια κυβέρνηση σε πανικό, που δεν μπορεί να πείσει κανέναν πλέον για την πολιτική της.

To Γραφείο Τύπου

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, προς τον Πρωθυπουργό με θέμα «Αποφάσεις Συνόδου Κορυφής για το Σύμφωνο για το Ευρώ...



Τα αποτελέσματα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής είχαν την σφραγίδα των κυρίαρχων και ακραία νεοφιλελεύθερων δυνάμεων της Ευρώπης. Οι μηχανισμοί διάσωσης που αποφασίστηκαν είναι στην ουσία μηχανισμοί εξασφάλισης των δανειστών και των τραπεζών και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα στην ελεγχόμενη χρεοκοπία, ίσως και νωρίτερα από το 2013. Η υιοθέτηση του «συμφώνου για το Ευρώ» δεν είναι παρά η επιλογή ενός διαρκούς ευρωπαϊκού μνημονίου λιτότητας, που μεταφράζεται σε νέες μειώσεις μισθών, ακόμα πιο «ευέλικτες» μορφές εργασίας και αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, δηλαδή σε μία διαρκή λιτότητα που θα υπονομεύσει κάθε αναπτυξιακή προοπτική.

Ο κ. Πρωθυπουργός, μετά το πέρας της Συνόδου, δήλωσε πως το Σύμφωνο για το ευρώ «δεν σημαίνει νέα μέτρα». Παρόλα αυτά, όλοι πια γνωρίζουν ότι επίκειται λαίλαπα νέων μέτρων, γιατί ήδη οι στόχοι για το 2011 έχουν πέσει έξω, ενώ το περίφημο πακέτο στο οποίο αναφερόταν πριν τις διαδοχικές Συνόδους Κορυφής, αφορά νέα μέτρα περίπου 25 δις ευρώ και εκποίηση 50 δις ευρώ δημόσιας περιουσίας, ως το 2015. Επειδή, τόσο το σκληρό αυτό πρόγραμμα νέων μέτρων ως το 2015, όσο και η απόφαση της Συνόδου Κορυφής για το «Σύμφωνο του Ευρώ», που συνιστά τροποποίηση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης και θα επιφέρει νέα διαρκή μνημόνια, αφορούν όχι μόνο τις σημερινές, αλλά και τις επόμενες γενιές,

Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός

• Πως σκοπεύει η κυβέρνησή του να εξοικονομήσει το υπέρογκο ποσό των 25 περίπου δις ευρώ μέχρι το 2015, αν όχι με νέα μέτρα, όπως ο ίδιος μας διαβεβαίωσε;

• Πότε σκοπεύει να φέρει προς ψήφιση στο ελληνικό κοινοβούλιο τόσο τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, για τη τροποποίηση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, όσο και το πακέτο περικοπών και εκποίησης δημόσιας περιουσίας με ορίζοντα το 2015;

• Θεωρεί ότι η παρούσα Bουλή νομιμοποιείται, τόσο ηθικά όσο και θεσμικά, να επικυρώσει δημοσιονομικά μέτρα με ορίζοντα που υπερβαίνει κατά πολύ τη θητεία της και μάλιστα με την απλή πλειοψηφία των 151 βουλευτών;

Ο ερωτών Βουλευτής

Ανακοίνωση του Τμήματος Παιδείας του ΣΥΝ για το «Νέο Λύκειο»



Την ώρα που σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα μαζί με γονείς, μαθητές και φοιτητές διαδηλώνουν για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στις 1933 συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων, το Υπουργείο Παιδείας επέλεξε με μια κίνηση αντιπερισπασμού -ενδεικτική της υποτίμησης του προς την εκπαιδευτική κοινότητα- να δημοσιοποιήσει τις προτάσεις του για το «νέο λύκειο».

Το «νέο λύκειο» δεν είναι καθόλου νέο. Οι προτάσεις του Υπουργείου βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που επιβάλλουν οι σύγχρονες εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες.

Προτείνονται λιγότερα μαθήματα με περισσότερες ώρες διδασκαλίας, μειώνονται τα μαθήματα κορμού, αλλά αυτό που κυρίως διακυβεύεται είναι η γενική μόρφωση που πρέπει να παρέχει ένα σύγχρονο Ενιαίο Λύκειο σε κάθε νέα και νέο αντίστοιχης ηλικίας.

Ταυτόχρονα, το λύκειο δεν απελευθερώνεται από τα εξεταστικά δεσμά αλλά παραμένει προθάλαμος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η προτεινόμενη δομή του Λυκείου, υπηρετεί κατά βάση τις απαιτήσεις του συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι την πρωταρχικής σημασίας απαίτηση για μια επαρκή γενική μόρφωση, που θα παρέχεται σε όλα τα παιδιά και θα συμβάλει τελικά στη διεύρυνση των μορφωτικών ανισοτήτων.

Εκκρεμούν οι προτάσεις του Υπουργείου σε σχέση με το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια, από τις διαρροές όμως προς τον τύπο συνάγεται το συμπέρασμα ότι θα ενταθεί ακόμα περισσότερο η ταξικότητα της επιλογής των μαθητών ( λιγότερα μαθήματα, όχι καθορισμένη ύλη ).

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα για να ανταποκριθεί στις ανάγκες ελληνικού λαού και της νεολαίας, χρειάζεται αλλαγές. Όμως, το υπουργείο Παιδείας, στο πλαίσιο της γενικότερης αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, με τις αλλαγές που προτείνει υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο τη δημόσια εκπαίδευση.

Το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΝ θα συνεχίσει να προβάλλει τις προτάσεις του για μια συνολική, ριζική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με στόχο τη δημόσια κατοχύρωση του καθολικού δικαιώματος των μαθητών και μαθητριών στη Γενική Παιδεία.

Κεντρικοί άξονες αυτών των αλλαγών είναι:

Η ενιαία 14χρονη υποχρεωτικής εκπαίδευση, ποιοτικά αναβαθμισμένης.
Το Ενιαίο Λύκειο θεωρίας και πράξης, αποδεσμευμένο από τη διαδικασία των εισαγωγικών εξετάσεων, που θα συνδυάζει αρμονικά τη θεωρητική μόρφωση με την πρακτική δραστηριότητα και τη σύγχρονη τεχνολογία.
Η επαρκής και σύγχρονη δημόσια μεταλυκειακή τεχνική εκπαίδευση.
Η ελεύθερη πρόσβαση των αποφοίτων του Ενιαίου Λυκείου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Τμήμα Παιδείας

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ




Οι μηχανισμοί «διάσωσης» που υιοθετήθηκαν, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την κρίση χρέους αλλά με προκλητικό τρόπο οδηγούν τους λαούς στην εξόντωση.
Οι επιπτώσεις αυτών των αποφάσεων θα είναι οδυνηρές για τη χώρα μας, που οδηγείται ολοταχώς στη χρεοκοπία, το 2013 ή και νωρίτερα, και με επιπλέον τίμημα τη διάλυση μέχρι τότε της κοινωνικής συνοχής και την οικονομική εξόντωση των εργαζόμενων και του ελληνικού λαού
Το μνημόνιο έχει καταρρεύσει. Οι στόχοι δεν βγαίνουν.. Και αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ήδη έχουν προχωρήσει στην αναδιάρθρωση του χρέους. Δεν έχουν προχωρήσει στο κούρεμα βεβαίως, κάτι το οποίο δεν θέλουν πρώτα και κύρια οι τραπεζίτες που μας κυβερνάνε. Αλλά η αναδιάρθρωση έχει ήδη ξεκινήσει με την επιμήκυνση και με τις ιδιωτικοποιήσεις των 50 δις. Και εδώ να πούμε ότι η επιμήκυνση σημαίνει 15 δις περισσότεροι τόκοι και βέβαια νέα μέτρα που θα αφορούν και σε μισθούς και συντάξεις, παρά τις διαρκείς διαψεύσεις τόσο του Πρωθυπουργού όσο και του υπουργού των Οικονομικών, που βεβαίως έχει ξεχάσει πόσες φορές έχει διαψεύσει μέτρα που ο ίδιος έχει ανακοινώσει.
Ο πρωθυπουργός της χώρας, προσπαθεί να μας πείσει ότι φιμώνεται. Στην πραγματικότητα όμως αυτή η κυβέρνηση επιχειρεί να φιμώσει τη συντριπτική πλειοψηφία της δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας, ενοχοποιώντας τη προκαταβολικά για το γεγονός ότι αντιδρά στη πολιτική της. Και το κάνει γιατί γνωρίζει, παρά το γεγονός ότι έχει την πλειοψηφία στη Βουλή, ότι είναι μια κυβέρνηση λαϊκής μειοψηφίας. Κι όσο περνάει ο καιρός, αυτή η μειοψηφία γίνεται ολοένα και πιο μικρή.
Αν θεωρεί ότι δεν είναι έτσι, δεν έχει παρά να προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία για τις οδυνηρές της αποφάσεις. Ήδη άλλωστε το αίτημα για δημοψήφισμα σε ότι αφορά τις τροποποιήσεις στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη έχει διατυπωθεί από τα συνδικάτα, την ΑΔΕΔΥ και άλλους φορείς και ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις και σε όλα τα επίπεδα αυτές τις πρωτοβουλίες.
Εμείς σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι αυτή η Βουλή, με αυτή τη σύνθεση, που εξελέγη σε τελείως διαφορετικές συνθήκες τον Οκτώβρη του 2009, δεν νομιμοποιείται να επικυρώσει ένα τόσο σκληρό πακέτο μέτρων, που άλλωστε την υπερβαίνει και θεσμικά, αφού αφορά ως το 2015, ενώ έχει εντολή ως το 2013.
Θα αγωνιστούμε ώστε ο λαός να είναι αυτός που θα αποφασίσει για το μέλλον του έχοντας όλα τα δεδομένα και εξετάζοντας νηφάλια όλες τις κατατεθειμένες εναλλακτικές προτάσεις, γιατί δεν υπάρχουν μονόδρομοι στις δημοκρατίες, ούτε στη ζωή. Καλούμε τον ελληνικό λαό να συμβάλλει σε ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων, σε ένα μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, σε ένα νέο συνασπισμό εξουσίας που θα επιβάλλει:Την απεμπλοκή της Ελλάδας από το μνημόνιο της χρεοκοπίας, Τη ριζική αναδιανομή του πλούτου και του εισοδήματος, τον άμεσο έλεγχο και εν τέλει την επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένης διαγραφής μεγάλου μέρους του, την κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την αξιοποίηση και όχι το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, με δημόσιο κοινωνικό έλεγχο, προκειμένου να υπάρξει χρηματοδότηση της ανάπτυξης και ενίσχυση της απασχόλησης και της κοινωνικής ασφάλισης.
Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Σας καλωσορίζουμε στη σημερινή συνέντευξη Τύπου η οποία γίνεται λίγες μέρες μετά την τελευταία σύνοδο Κορυφής όπου συζητήθηκαν ζητήματα που έχουν να κάνουν όχι μόνο με την παρούσα συγκυρία, αλλά που αφορούν συνολικά το μέλλον της Ευρώπης και της χώρας μας..

Θα ξεκινήσουμε αμέσως με την παρέμβαση του προέδρου της Κ.Ο. Αλ. Τσίπρα και συνεχίζουμε..

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
Η συνέντευξη Τύπου που δίνουμε σήμερα αφορά τις κρίσιμες αποφάσεις της συνόδου κορυφής, τις κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις και την απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ σ΄ αυτές.

Οι αποφάσεις των συνόδων Κορυφής των Βρυξελλών, τόσο της 11ης όσο και της 25ης Μαρτίου, κατά την εκτίμησή μας θα μείνουν στην ιστορία για την κραυγαλέα αδυναμία των ηγετών της Ε.Ε, σε μια κρίσιμη στιγμή για την πορεία των ευρωπαϊκών κοινωνιών, να προστατέψουν στοιχειωδώς τους λαούς τους από την επερχόμενη οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

Οι μηχανισμοί «διάσωσης» που υιοθετήθηκαν, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την κρίση χρέους που απειλεί πλέον σαν ντόμινο να συμπαρασύρει όλη την ευρωζώνη, αλλά με προκλητικό τρόπο οδηγούν τους λαούς στην εξόντωση, στην κοινωνική χρεοκοπία και ακολούθως βέβαια και στη λεγόμενη ελεγχόμενη χρεοκοπία της οικονομίας, με μοναδικό μέλημα απ΄ ότι φαίνεται τη διάσωση των τραπεζών και την εξασφάλιση των χρημάτων των πιστωτών.

Οι επιπτώσεις αυτών των αποφάσεων θα είναι οδυνηρές για τη χώρα μας, που οδηγείται ολοταχώς στη χρεοκοπία, το 2013 ή και νωρίτερα, και με επιπλέον τίμημα τη διάλυση μέχρι τότε της κοινωνικής συνοχής και την οικονομική εξόντωση τότε των εργαζόμενων, του ελληνικού λαού.

Έτσι είναι τα πράγματα, τόσο σκληρά, κι εμείς έχουμε συνηθίσει να μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας. Οι εξελίξεις είναι οδυνηρές. Δεν τα λέμε αυτά για να υπερβάλουμε. Είναι η πραγματικότητα. Και ο μόνος που δείχνει να μη καταλαβαίνει την πραγματικότητα, ο μόνος που φαίνεται να μην καταλαβαίνει του τι γίνεται είναι ο πρωθυπουργός που για άλλη μια φορά μετά τη σύνοδο των Βρυξελλών έσπευσε να πανηγυρίσει. Βεβαίως μαζί του και η εγχώρια διαπλοκή που τον στηρίζει

Και όχι μόνο αυτό, όχι μόνο έσπευσε να πανηγυρίσει, αλλά έσπευσε και να διαβεβαιώσει -πόσες φορές αλήθεια το έχει κάνει αυτό ενάμισι χρόνο τώρα- ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, όταν όλοι πια γνωρίζουν ότι επίκειται λαίλαπα νέων μέτρων, γιατί ήδη οι στόχοι για το 2011 έχουν πέσει έξω, τρεις μήνες μετά αφότου ψηφίσαμε τον προϋπολογισμό, Προϋπολογισμός δεν υπάρχει, γιατί το περίφημο πακέτο Παπανδρέου που θα πήγαινε με τη συγκατάθεσή του στις επιδιώξεις της κας Μέρκελ στη σύνοδο Κορυφής αφορά νέα μέτρα επιπλέον περίπου 25 δις ως τα 2015 και βεβαίως ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας αξίας 50 δις, επίσης ως το 2015.

Πρόκειται, λοιπόν, για μια κυβέρνηση και για έναν πρωθυπουργό που έχει κάνει το ψέμα εργαλείο άσκησης πολιτικής.

Σε αντίθεση με τη κυβέρνηση εμείς που κατηγορούμαστε με έντονο τρόπο, όλο αυτό το διάστημα έχουμε πει αλήθειες στον ελληνικό λαό. Παρά τις επιθέσεις που δεχόμαστε ό,τι έχουμε πει στον ελληνικό λαό βγήκε αληθινό.

Μας έλεγαν μνημόνιο ή χρεοκοπία και εμείς λέγαμε ότι το μνημόνιο οδηγεί στη χρεοκοπία.

Και πράγματι, δέκα μόλις μήνες μετά την εφαρμογή του μνημονίου:

1. Το χρέος έχει εκτιναχθεί στο 150% του ΑΕΠ,

2. Η ανεργία στο 20%, με την ανεργία στους νέους στο 30%,

3. Ο πληθωρισμός στο 4.4%

4. Η ύφεση στο (-) 6.6% στο τελευταίο τετράμηνο του 2010.

Το μνημόνιο λοιπόν έχει καταρρεύσει. Οι στόχοι δεν βγαίνουν. Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλο. Και αυτό επιβεβαιώνεται, το ότι έχει καταρρεύσει, και από το γεγονός ότι ήδη έχουν προχωρήσει στην αναδιάρθρωση του χρέους. Δεν έχουν προχωρήσει στο κούρεμα βεβαίως, κάτι το οποίο δεν θέλουν πρώτα και κύρια οι τραπεζίτες που μας κυβερνάνε. Αλλά η αναδιάρθρωση έχει ήδη ξεκινήσει με την επιμήκυνση και με τις ιδιωτικοποιήσεις των 50 δις. Και εδώ να πούμε ότι η επιμήκυνση σημαίνει 15 δις περισσότεροι τόκοι και βέβαια νέα μέτρα που θα αφορούν και σε μισθούς και συντάξεις, παρά τις διαρκείς διαψεύσεις τόσο του Πρωθυπουργού όσο και του υπουργού των Οικονομικών, που βεβαίως έχει ξεχάσει πόσες φορές έχει διαψεύσει μέτρα που ο ίδιος έχει ανακοινώσει.

Υπό το βάρος, λοιπόν, των αλλεπάλληλων αυτών αποτυχιών, η κυβέρνηση έχει απολέσει κάθε δυνατότητα να υπερασπιστεί την πολιτική της και το μόνο που της μένει είναι να καταφεύγει στη συκοφαντία.

Βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης. Υπουργοί διαφωνούν μεταξύ τους, διαφωνούν με τον εαυτό τους αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Έχοντας χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι υιοθετεί επισήμως το «δόγμα Πάγκαλου». Ψεύδεται, αντεπιτίθεται, λασπολογεί, επιχειρεί να μετατραπεί από θύτης σε θύμα .

Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι η συστηματική επίθεση εναντίον μας, με ευθύνη του Μεγάρου Μαξίμου πλέον, ξεκίνησε όταν έγινε καθαρό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα μασήσει τα λόγια του. Όχι μόνο θα πει αλήθειες, αλλά και θα υπερασπιστεί το δικαίωμα του ελληνικού λαού να γνωρίζει την αλήθεια και θα είναι ο κυρίαρχος που θα αποφασίζει για την τύχη του.

Ο πρωθυπουργός της χώρας, προσπαθεί να μας πείσει ότι φιμώνεται. Στην πραγματικότητα όμως αυτή η κυβέρνηση επιχειρεί να φιμώσει τη συντριπτική πλειοψηφία της δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας, ενοχοποιώντας τη προκαταβολικά για το γεγονός ότι αντιδρά στη πολιτική της.

Και το κάνει γιατί γνωρίζει, παρά το γεγονός ότι έχει την πλειοψηφία στη Βουλή, ότι είναι μια κυβέρνηση λαϊκής μειοψηφίας. Κι όσο περνάει ο καιρός, αυτή η μειοψηφία γίνεται ολοένα και πιο μικρή.

Αν θεωρεί ότι δεν είναι έτσι, δεν έχει παρά να προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία για τις οδυνηρές της αποφάσεις.

Ήδη άλλωστε το αίτημα για δημοψήφισμα σε ότι αφορά τις τροποποιήσεις στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη έχει διατυπωθεί από τα συνδικάτα, την ΑΔΕΔΥ και άλλους φορείς και ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις και σε όλα τα επίπεδα αυτές τις πρωτοβουλίες.

Καλούμε, λοιπόν, την κυβέρνηση να εγκαταλείψει αυτή την πολιτική και να εγκαταλείψει κι αυτή την τακτική της ενοχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας και της στοχοποίησης πολίτικων δυνάμεων της αριστεράς, γιατί, πέραν των άλλων, είναι μια τακτική που υπονομεύει την ίδια τη δημοκρατία.

Αν έχει το θάρρος, ας υποστηρίξει την πολιτική της η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δημόσια και καθαρά και ας εξηγήσει πού διαφωνεί με την εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς, με την εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Καλούμε επίσης τον πρωθυπουργό να ανοίξει επιτέλους τα χαρτιά του και να πει, έστω και για μια φορά την αλήθεια στον ελληνικό λαό.

Έχει υποχρέωση να το κάνει. Έχει υποχρέωση να αφήσει τη δημοκρατία να λειτουργήσει και να μην τη θέτει διαρκώς σε κίνδυνο.

Αύριο θα ζητήσω με ερώτησή μου, επισήμως από τον πρωθυπουργό, να εξηγήσει ποια μέτρα σκοπεύει να πάρει και για το 2011, για το 1,8 δις επιπλέον, και για μέχρι το 2015, τα περίφημα 25 δις επιπλέον. Ποια μέτρα προτίθεται να πάρει, πότε και πώς θα τα πάρει.

Εμείς σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι αυτή η Βουλή, με αυτή τη σύνθεση, που εξελέγη σε τελείως διαφορετικές συνθήκες τον Οκτώβρη του 2009, δεν νομιμοποιείται να επικυρώσει ένα τόσο σκληρό πακέτο μέτρων, που άλλωστε την υπερβαίνει και θεσμικά, αφού αφορά ως το 2015, ενώ έχει εντολή ως το 2013.

Και θα αγωνιστούμε ώστε ο λαός να είναι αυτός που θα αποφασίσει για το μέλλον του έχοντας όλα τα δεδομένα και εξετάζοντας νηφάλια όλες τις κατατεθειμένες εναλλακτικές προτάσεις, γιατί δεν υπάρχουν μονόδρομοι στις δημοκρατίες, ούτε στη ζωή.

Τέλος, απέναντι στις συκοφαντικές επιθέσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά με μια μεγάλη πολιτική αντεπίθεση. Αφήνουμε τους συκοφάντες να συκοφαντούν. Και κάνουμε πολλά βήματα μπροστά με την εναλλακτική μας πρόταση. Με τις προτάσεις μας απευθυνόμαστε στην ελληνική κοινωνία.

Διοργανώνουμε άμεσα, την επόμενη βδομάδα σειρά συγκεντρώσεων ανά την Ελλάδα για την εναλλακτική μας πρόταση, και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη.

Καλούμε τον ελληνικό λαό να συμβάλλει σε ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων, σε ένα μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, σε ένα νέο συνασπισμό εξουσίας που θα επιβάλλει:

• Την απεμπλοκή της Ελλάδας από το μνημόνιο της χρεοκοπίας.

• Τη ριζική αναδιανομή του πλούτου και του εισοδήματος. Οι έχοντες και κατέχοντες, να αφήσουν στο πλάι την αντικοινωνική συμπεριφορά του δεν πληρώνω περαιώνω, φοροαπαλλάσσομαι, φοροδιαφεύγω. Να πάψει και η κυβέρνηση να τους χαϊδεύει και να εξετάσει και τις δικές τους φοροαπαλλαγές και να τις καταργήσει.

• Τον άμεσο έλεγχο και εν τέλει την επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένης διαγραφής μεγάλου μέρους του, γιατί με ένα χρέος που είναι πάνω από το 150% του ΑΕΠ δεν βγαίνει.

• Την κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πριν από ένα χρόνο αυτές οι προτάσεις έμοιαζαν εξαιρετικά ακραίες. Αυτό που είναι ακραίο τώρα είναι οι τράπεζες να έχουν πάρει περίπου όσα πήρε η χώρα από την τρόικα και να θέλουν και παραπάνω και να έχουν κλείσει τις στρόφιγγες στην ελληνική κοινωνία, στην πραγματική οικονομία.

• Την αξιοποίηση και όχι το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, με δημόσιο κοινωνικό έλεγχο, προκειμένου να υπάρξει χρηματοδότηση της ανάπτυξης και ενίσχυση της απασχόλησης και της κοινωνικής ασφάλισης.

Δεν «κομίζω γλαύκας». Είναι προτάσεις οι οποίες έχουν κατατεθεί εδώ και καιρό στους 15 στόχους πάλης του ΣΥΡΙΖΑ, επεξεργασίες της συμμαχίας, οι οποίες αποκτούν μια δραματική επικαιρότητα,

Με αυτές τις θέσεις και με αυτές τις προτάσεις θα απευθυνθούμε ανοιχτά στον ελληνικό λαό, ζητώντας μία αντεπίθεση, η οποία θα σημάνει μια ριζική αναστροφή της δραματικής πορείας για τον τόπο και για την κοινωνία.

Γ. Μπανιάς (Συντονιστής της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ)
Για να ανταποκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις προκλήσεις των καιρών που είναι μεγάλες, με όσα συμβαίνουν στη Λιβύη, στο χώρο της Αφρικής γενικότερα, στην Ευρώπη και στη χώρα μας, παίρνει πρωτοβουλίες. ΟΙ πρωτοβουλίες αυτές έχουν κυρίως πολιτικό χαρακτήρα, έχουν τον χαρακτήρα μιας καμπάνιας σε όλη την Ελλάδα. Θα πάμε σε όλες τις πρωτεύουσες των περιφερειών, θα κάνουμε συγκεντρώσεις, θα κάνουμε συνεντεύξεις Τύπου, θα κάνουμε περιοδείες, θα επικοινωνήσουμε δηλαδή με όλους τους δυνατούς τρόπους με τον ελληνικό λαό για να μιλήσουμε για την πολιτική μας, για να μιλήσουμε για την πολιτική της κυβέρνησης, να εξηγήσουμε γιατί το ΠΑΣΟΚ υιοθετεί στρατηγική έντασης και στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής στοχοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ακριβώς θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ μεγάλο κίνδυνο για την πολιτική του, μια και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εναλλακτικές προτάσεις και νομίζω ότι σ΄ αυτή τη φάση εκφράζει πραγματικά τη βούληση, την επιθυμία μεγάλης πλειονότητας του ελληνικού λαού.

Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της καμπάνιας, ξεκινάμε την Παρασκευή συγκέντρωση στο Σπόρτινγκ και θα ακολουθήσουν συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη, στον Πειραιά, στην Πάτρα. Στα Γιάννενα θα γίνει την Πέμπτη. Σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.

Γ. Θεωνάς:
Θέλω να σημειώσω ότι ίσως σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία δεν έχουμε ακόμα διαπιστώσει το μέγεθος των κινδύνων που συνεπάγεται για τη χώρα μας και το λαό, για την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία το περιβόητο Σύμφωνο για το Ευρώ ή Σύμφωνο για την Ανταγωνιστικότητα, όπως αποφασίστηκε ουσιαστικά στις 11 του Μάρτη και τυπικά ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή και κάποιων χωρών εκτός ευρωζώνης στη Σύνοδο Κορυφής στις 24-25 Μαρτίου.

Τι σημαίνει; Κατά τη γνώμη μου σημαίνει εκχώρηση της πολιτικής εξουσίας της χώρας στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ευρωζώνης, με τον συντονισμό αυτής της εκχώρησης να ανήκει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ένα πράγμα μόνο θα σας πω: ότι κάθε χρόνο ο όποιος αρχηγός της ελληνικής κυβέρνησης θα πρέπει να πηγαίνει στη Σύνοδο Κορυφής της ευρωζώνης με ένα πακέτο μέτρων που θα συνιστούν ένα ευρωπαϊκό μνημόνιο το οποίο θα ελέγχεις τους επόμενους δώδεκα μήνες. Και επειδή νομίζει κανείς ότι αυτό το πακέτο μέτρων θα είναι επιλογές της όποιας ελληνικής κυβέρνησης κάθε φορά, άμα διαβάσετε το Σύμφωνο για το Ευρώ, θα δείτε ότι δεν λυπήθηκαν καθόλου χρόνο και χώρο για να υποδείξουν τι μέτρα θα συνιστούν αυτά τα πακέτα που θα υποβάλλονται κάθε χρόνο. Θα συνδέουν την εξέλιξη των μισθών στην Ελλάδα με το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος και θα το συγκρίνουν με την αντίστοιχη εξέλιξη του δείκτη αυτού στις πιο αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Και θα πρέπει να ακολουθήσει αυτούς τους ρυθμούς. Θα συνδέουν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής σε κάθε χώρα.

Δεν θα σας κουράσω να πω περισσότερα πράγματα αυτή τη στιγμή. Σημασία έχει πάντως ότι κάθε χρόνο -και δεν ξέρουμε για πόσα ακόμα χρόνια- θα υπάρχει ένα ευρωπαϊκό μνημόνιο που θα μπαίνει μπροστά στον ελληνικό λαό με μέτρα που θα λεηλατούν στο έπακρο το ελάχιστο όριο αμοιβής εργασίας και δικαιωμάτων που θα έχει απομείνει μετά το μνημόνιο και μετά τα ευρωπαϊκά μνημόνια κάθε χρόνο.

Μια κουβέντα ακόμα. Αυτή η στοχοποίηση ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ είναι στοχοποίηση ενάντια στους αγώνες. Αυτή τη στιγμή με λίγα λόγια μας λένε ότι όποιος σχεδιάζει να πάρει μέρος σε κινήματα που αναπτύσσουν αγώνες, να ξέρει ότι θα είναι και θα ονομάζεται υποψήφιος τρομοκράτης και θα συνδέεται η όποια ανάπτυξη αγώνων με καταγραφή σου, στοχοποίησή σου ότι είσαι ένας μελλοντικός τρομοκράτης.. Αν ερμηνεύσει κανείς σωστά τη στάση των στελεχών της κυβέρνησης αλλά και της κυβέρνησης ολόκληρης, αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από αυτήν τη στοχοποίηση.

Απ΄ αυτήν την άποψη, θεωρώ ότι το ζήτημα της στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι θέμα μόνο που αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Αφορά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και πάνω απ΄ όλα αφορά όλες τις δυνάμεις της αριστεράς. Ο λαός μας έχει πληρώσει στο παρελθόν τέτοιου είδους στοχοποιήσεις. Και απ΄αυτή την άποψη, όλες οι δυνάμεις της αριστεράς έχουν χρέος κατά τη γνώμη μας να υπερβούν τον εαυτό τους και να δουν ότι σήμερα αυτό που προέχει είναι η κοινή δράση και η πολιτική συνεργασία όλων αυτών των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς -αυτό περιμένει ο λαός- για να αντιμετωπιστεί αυτή η εξοργιστική πραγματικά και επικίνδυνη κατάσταση που έχει διαμορφώσει η κυβέρνηση στη χώρα μας.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής




Οι αποφάσεις της συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών θα μείνουν ιστορικές για το αρνητικό τους περιεχόμενο σε μια μάλιστα ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για την πορεία των ευρωπαϊκών κοινωνιών λόγω της εντεινόμενης κρίσης.

Η λεγόμενη «οικονομική διακυβέρνηση» δεν είναι τίποτε άλλο από την περαιτέρω θεσμική ενίσχυση της πρωτοκαθεδρίας των αγορών στην Ε.Ε. και την επιβολή μιας οικονομικής πολιτικής αέναης λιτότητας σε όλες τις χώρες μέλη της, ως συνέπεια αυτής της ηγεμονίας.

Το Σύμφωνο για το Ευρώ ωθεί στα άκρα τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις για ανάπτυξη, απασχόληση, κοινωνική αλληλέγγυη, περιβάλλον. Πρόκειται για σαφή ιστορική οπισθοδρόμηση, όχι απλώς ποσοτική, αλλά ποιοτική. Θεσμοθετεί την υποβάθμιση των όρων ζωής της πλειοψηφίας των λαών, συρρικνώνει τη δημοκρατία εφ΄ όσον ακόμα και οι εκλογές «απαγορεύεται να αλλάξουν την πολιτική».

Οι μηχανισμοί «διάσωσης» που υιοθετήθηκαν, τόσο ο προσωρινός (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας -ΕFSF) όσο και ο μόνιμος (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας - EFM) είναι στο πνεύμα του συμφώνου για το ευρώ και συνιστούν περισσότερο μηχανισμούς εξασφάλισης των δανειστών από τις χώρες που εξουθενώνονται λόγω υπερχρέωσης παρά μιας στοιχειώδους στήριξης έστω και με όρους. Το παράδειγμα της Ελλάδας, που όπως εύστοχα ειπώθηκε της έχει επιβληθεί μια συνθήκη Βερσαλλιών από τη Γερμανία, είναι ολοφάνερο. Το 2013 ή και νωρίτερα, όταν η χρεοκοπία θα είναι η σκληρή πραγματικότητα, ένας εξουθενωμένος ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει και γι αυτές τις αποφάσεις.

Είναι να απορεί λοιπόν κανείς όταν ακούει τον Πρωθυπουργό να ομιλεί για τις επιτυχίες των Βρυξελλών. Να διαβεβαιώνει ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, όταν επίκεινται κομβόι μέτρων, γιατί ήδη οι στόχοι για το 2011 έχουν πέσει έξω. Όταν ετοιμάζονται ήδη νέοι φόροι, αυξήσεις τιμών, περικοπές δαπανών, εκποίηση κάθε είδους δημόσιας περιουσίας, ακόμα και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.

Οι εκτεταμένες διαδηλώσεις στις Βρυξέλλες, πολύ μεγαλύτερες από κάθε άλλη φορά, είναι το αισιόδοξο στοιχείο της συνόδου και συγχρόνως παράδειγμα. Μόνο η οργάνωση των αντιστάσεων και των μαχητικών αγώνων σε κάθε χώρα ξεχωριστά, εφ΄ όσον εντέλλεται από τώρα να συντάξει το δικό της σχέδιο λιτότητας, αλλά και σε όλη την Ε.Ε. ταυτόχρονα, μπορεί να ανακόψει και να ανατρέψει αυτή την πολιτική.

Οι αποφάσεις της συνόδου για τη Λιβύη έρχονται να διευρύνουν τα περιθώρια των δυνάμεων του ΝΑΤΟ για να συνεχίσουν την επέμβασή τους. Είναι στη λογική της στρατιωτικής λύσης που επιτείνει αφ΄ ενός το αδιέξοδο και αφ΄ ετέρου πολλαπλασιάζει τα ανθρώπινα θύματα. Η λαϊκή εξέγερση της Λιβύης, στόχος της βαρβαρότητας του Καντάφι, είναι τώρα θύμα και της βαρβαρότητας της επέμβασης. Οι πρωτοβουλίες πρέπει να είναι ειρήνευσης και να αποβλέπουν στην ολοκλήρωση των αιτημάτων της εξέγερσης.

To Γραφείο Τύπου

Βήμα - βήμα χτίζεται το μέτωπο της αντίστασης…




Γράφει ο Νίκος Τσιαντός

Μετά την αναμενόμενη επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου των 110 δις ευρώ και τη μικρή μείωση του επιτοκίου του (που ουσιαστικά παραχωρήθηκαν στη χώρα μας κατά τη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυρίως για να μας διευκολύνουν να αποπληρώσουμε τα υπέρογκα χορηγηθέντα δάνειά τους), έρχεται τώρα η ψυχρολουσία της επιβολής και άλλων μέτρων. Η υστέρηση των εσόδων κατά το α’ δίμηνο του 2011 αλλά και η δέσμευση από την πλευρά της χώρας μας για εξοικονόμηση 50 δις ευρώ από την «αξιοποίηση» (βλέπε εκποίηση) της δημόσιας περιουσίας, ως αντιστάθμισμα της επιμήκυνσης και της μείωσης του επιτοκίου κατά 1%, θα έχουν ως αποτέλεσμα την επιβολή νέων δυσβάσταχτων μέτρων που θα αφορούν και σε περαιτέρω περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων αλλά και στη θεσμοθέτηση πρόσθετων φόρων.
Μπροστά σε αυτή την επιδεινούμενη κατάσταση, οι κυβερνώντες και τα «παπαγαλάκια» τους (δηλ. τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ως βασικοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης), προσπαθούν να μας πείσουν ότι τάχα με πολύ σκληρές διαπραγματεύσεις εξασφαλίσαμε αυτή τη μεγάλη ανάσα, ενώ διαβεβαιώνουν ταυτόχρονα τους δανειστές μας ότι τα ληστρικά προς τη χώρα μας χορηγηθέντα δάνειά τους θα αποπληρωθούν μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Σφυρίζουν όμως αδιάφορα μπροστά στην ολοένα διογκούμενη ανεργία (που όπως προβλέπεται στο τέλος του έτους θα φτάσει το 21%, ήτοι 1,2 εκατ. άνεργοι!), και αδιαφορούν πλήρως για τη νέα γενιά, τα αδιέξοδα και τις ζοφερές προοπτικές για το μέλλον της.
Κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Απεναντίας ενισχύονται οι τράπεζες με επιπλέον 30 δις ευρώ ως εγγυήσεις (τη στιγμή που οι τελευταίες έχουν πάρει ήδη περισσότερα από 100 δις ευρώ συνολικά σε ρευστό και εγγυήσεις), χωρίς καμία παράλληλη εξασφάλιση ότι τα χρήματα αυτά θα οδηγηθούν στην πραγματική οικονομία για χαμηλότοκες χρηματοδοτήσεις παραγωγικών επενδύσεων, την ίδια στιγμή μάλιστα που όλες-μα όλες οι τράπεζες στους ισολογισμούς τους, εν μέσω κρίσεως και περικοπών για τους εργαζόμενους, παρουσιάζουν (άκουσον-άκουσον) αξιοσημείωτα κέρδη!
Τώρα αποκαλύφθηκε καταφανέστατα γιατί ακριβώς στοχοποιήθηκε ο δημόσιος τομέας της οικονομίας ως ο αποκλειστικός «φταίχτης» για την κατάντια της χώρας μας. Γιατί πολύ απλά έτσι ελπίζουν ότι τα σχέδιά τους για ξεπούλημα των επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, και όχι μόνο, θα «περάσουν» ευκολότερα και χωρίς αντιστάσεις. Ενώ δηλαδή το μεγάλο και σπάταλο κράτος ήταν από την μία στην ημερήσια διάταξη της προπαγανδιστικής τους τακτικής, απέφευγαν επιμελώς από την άλλη να μας πουν πως το κράτος αυτό με όλα τα «κακώς κείμενα», το αντιπαραγωγικό, το σπάταλο, το πελατειακό, της ρεμούλας και της κονόμας, ήταν ένα ολόδικό τους δημιούργημα. Ένα αποκλειστικό κατασκεύασμα των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Θεωρούν λοιπόν ότι τώρα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα επέλθει ως φυσικό επακόλουθο, ως «αναγκαίο κακό», αφού ένας τέτοιος δημόσιος τομέας δεν μπορεί παρά να πρέπει να πάψει να υπάρχει και προβάλλουν ως μοναδικό φάρμακο - αντίδοτο το πέρασμά του στα χέρια των ιδιωτών. Αυτών δηλαδή που ως γνωστόν έχουν μοναδικό στόχο τα υπερκέρδη τους αδιαφορώντας για το συμφέρον της κοινωνίας.
Η επιθετική προπαγανδιστική πολιτική της «πλύσης εγκεφάλου», φαίνεται αρχικά ότι πέτυχε το στόχο της καθώς κατάφερε να πείσει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Στη συνέχεια όμως, χάρη στις αντιστάσεις των εργαζομένων και την τοποθέτηση του προβλήματος στην πραγματική του διάσταση μέσα από την παράθεση ουσιαστικής επιχειρηματολογίας, το κλίμα άλλαξε, με αποτέλεσμα τώρα το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών να έχει πειστεί ότι η λύση πλέον δεν είναι η κατάργηση του δημόσιου τομέα και το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας (συγκοινωνίες, λιμάνια, νερό, ενέργεια κλπ) με το πέρασμά τους στους αδυσώπητους ιδιώτες, αλλά η εξυγίανση και η επανασύσταση ενός δημόσιου τομέα διαφάνειας και οικονομίας, παραγωγικού, αξιοκρατικού, εκσυγχρονισμένου, που δεν δημιουργεί χρέη και που παράλληλα διασφαλίζεται από αξιόπιστους μηχανισμούς διαρκούς έλεγχου. Έναν δημόσιο τομέα στην υπηρεσία του πολίτη με επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας με όλη ακριβώς τη σημασία της λέξεως.
Το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης, απορρίπτει τώρα πλέον τη λογική του «πονάει δόντι-βγάζει δόντι», «πονάει κεφάλι-κόβει κεφάλι», γιατί στο ψευτοδίλημμα σημερινός δημόσιος τομέας ή ιδιωτικός, υπάρχει και τρίτη απάντηση και αυτή δεν είναι άλλη από έναν δημόσιο τομέα όπως τον περιγράψαμε παραπάνω.
Συνειδητοποιείται πλέον ότι η λογική του μονόδρομου στη διακυβέρνηση της χώρας μας από τα δύο λεγόμενα μεγάλα κόμματα είναι πράγματι αδιέξοδη και καταστροφική, ενώ ο δικομματισμός καθημερινά καταρρέει.
Κατανοείται από όλο και περισσότερους πια ότι η κρίση χρέους που υπήρξε αφορμή των δεινών για τον τόπο μας, μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με την επιθετική και δίκαιη επαναδιαπραγμάτευσή του. Η χώρα μας, μαζί με την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία αλλά και όποιες άλλες χώρες στην Ε.Ε. έχουν παρόμοιο πρόβλημα χρέους, πρέπει, και σε κοινό μέτωπο, να απαιτήσουν αποφασιστικά από το κυρίαρχο κέντρο Μέρκελ - Σαρκοζί την εδώ και τώρα επαναδιαπραγμάτευσή του και τη διαγραφή μέρους τους ως επαχθούς και παράνομου. Σύμφωνα με όλους σχεδόν τους οικονομικούς αναλυτές (από όλους τους πολιτικούς χώρους), η πατρίδα μας είναι πρακτικά αδύνατο να καταφέρει να αποπληρώσει αυτό το τόσο μεγάλο χρέος της και γι’ αυτό η επαναδιαπραγμάτευσή του καθίσταται τόσο ρεαλιστική όσο και αναπόφευκτη. Αυτονόητο είναι βέβαια ότι οι δανειστές μας από την άλλη, ζητούν η διαπραγμάτευση αυτή να πάει σε βάθος χρόνων ώστε να προλάβουν να μας υφαρπάξουν όσο το δυνατόν περισσότερα. Για τον ελληνικό λαό όμως, για τους Έλληνες εργαζόμενους, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους, ανέργους, νέες και νέους αυτό που συμφέρει είναι να γίνει τώρα, προτού υπογραφεί και άλλο μνημόνιο που θα μας καταστήσει αναμφισβήτητα ακόμα περισσότερο φτωχούς και εξαθλιωμένους.
Βήμα-βήμα κατανοείται πλέον από όλο και περισσότερους αυτή η εναλλακτική θέση, ενώ παράλληλα χτίζεται μέρα με τη μέρα και ένα λαϊκό μέτωπο αντίστασης στις άδικες και αντικοινωνικές εφαρμοζόμενες («σοσιαλιστικές» όμως κατά τα άλλα) πολιτικές. Ήδη σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες οι αντιστάσεις κλιμακώνονται. Στην Πορτογαλία ήδη την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε τον ξεσηκωμό 500 χιλιάδων ανέργων, στο Λονδίνο μεγάλες διαδηλώσεις, στις Βρυξέλλες τις ημέρες της Συνόδου Κορυφής το ίδιο, ενώ στη χώρα μας παρατηρούμε μέρα με τη μέρα να γιγαντώνεται ένα αυθόρμητο πανελλαδικό μέτωπο αντίστασης και αγώνα. Η ανυπακοή, οι αποδοκιμασίες, και τα κινήματα πολιτών ξεπροβάλλουν όλο και περισσότερο έντονα. Γι’ αυτό και οι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι το 2011 εκτός από πολύ δύσκολο, ίσως και να αποτελέσει τελικά το έτος των μεγάλων ανατροπών...

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

Είναι πια απολύτως σαφές ότι με πλήρη κυβερνητική κάλυψη εξυφαίνεται μια πρωτοφανής πολιτική σκευωρία σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Αφορμή, η απόλυτα δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου και οι αυθόρμητες αντιδράσεις του στην κυβερνητική πολιτική.

Αιτία, το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χθες έκανε ένα βήμα παραπέρα στον ολισθηρό δρόμο που έχει επιλέξει η κυβέρνηση. Από τα συστηματικά ψεύδη πέρασε στην προαναγγελία προβοκάτσιας. Προβοκάτσια εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, εις βάρος της αριστεράς, εις βάρος του λαϊκού κινήματος.

Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι είμαστε μια αριστερά παντός καιρού για να της αποδίδει όσα δεν αντέχει, πολύ σύντομα θα κατανοήσει ότι δεν είμαστε ο αδύναμος κρίκος της πολιτικής ζωής, ούτε οι πανταχού παρόντες.

Είμαστε μία αριστερά με ιστορία δημοκρατικών αγώνων, που έχει υποστεί τη βία και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αποστασιοποιηθεί από τις δικαιολογημένες αντιδράσεις και από τους αγώνες του ελληνικού λαού.

Η βία αποτελούσε πάντοτε το καταφύγιο των πιο σκοτεινών κύκλων εξουσίας όταν αισθάνονται ότι χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Δεν ήταν ποτέ και ούτε είναι επιλογή της αριστεράς. Τη βία την επιλέγουν όλοι όσοι θέλουν τον κόσμο κλεισμένο στο σπίτι του και όχι πρωταγωνιστή.

Καταστούμε λοιπόν σαφές: Δεν πρόκειται να κάνουμε δηλώσεις μετάνοιας για τις μελλοντικές κινητοποιήσεις του λαού, για τις οποίες εργαζόμαστε και επιθυμούμε να καταστούν κόμβοι πολιτικών εξελίξεων και ορόσημα μιας μεγάλης δημοκρατικής αλλαγής που έχει ανάγκη ο τόπος.

Κατανοούμε απολύτως ότι η κυβέρνηση, στον πανικό που βρίσκεται, έχει κάθε λόγο να αποτρέψει τη συνάντηση της λαϊκής δυσαρέσκειας με την εναλλακτική ρεαλιστική πρόταση της αριστεράς. Δεν θα επιτρέψουμε όμως ούτε την κατασυκοφάντηση του χώρου μας, ούτε βέβαια και την πολιτική απομόνωση των πολιτών που αντιδρούν στην κυβερνητική πολιτική. Στέλνουμε ένα σαφές μήνυμα στους κυβερνητικούς κύκλους που προαναγγέλλουν ευρείας κλίμακας προβοκάτσιες: Να εγκαταλείψετε αμέσως τα σχέδια αυτά. Και καλούμε τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ σε αγωνιστική εγρήγορση. Καλούμε όμως και όλο το δημοκρατικό λαό να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια και το μέλλον του με μαζικές ειρηνικές παρεμβάσεις και διαδηλώσεις.

To Γραφείο Τύπου

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Μήνυμα της ΚΠΕ του ΣΥΝ για την επέτειο της 25ης Μαρτίου



Η επέτειος της 25ης Μαρτίου είναι μέρα μνήμης και απόδοσης τιμής στον αγώνα του ελληνικού λαού για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία. Αποτελεί σημείο αναφοράς και παράδειγμα για τις δυνατότητες των λαών να αλλάζουν τους συσχετισμούς δύναμης και να επιβάλουν τη θέλησή τους.

Η φετινή επέτειος συμπίπτει με τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας για την υπεράσπιση αυτονόητων δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διεξάγει σήμερα την πιο σκληρή επίθεση ενάντια στις δυνάμεις της εργασίας και τη νεολαία. Οι λύσεις που σχεδιάζουν οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρώπη στοχεύουν στο να αποτελειώσουν το κοινωνικό κράτος και τις λαϊκές κατακτήσεις δεκαετιών. Η δημόσια παιδεία, η υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, τα εργασιακά δικαιώματα και το περιβάλλον θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Οι στιγμές που ζούμε σήμερα απαιτούν την ένταση της οργανωμένης πάλης και των συλλογικών, ενωτικών αγώνων όλων των εργαζομένων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Για να μην πληρώσουν τα βάρη της οικονομικής κρίσης οι οικονομικά αδύνατοι. Για να διεκδικήσουμε μια Ευρώπη των λαών, ενάντια σε μια Ευρώπη των κερδοσκόπων. Για να νικήσει η δημοκρατία και η ελευθερία στις χώρες του αραβικού κόσμου.

Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού

Ανακοίνωση του Τμήματος Οικολογίας και Περιβάλλοντος του ΣΥΝ για τις Παγκόσμιες ημέρες δασοπονίας (21/3) και νερού (22/3)




Οι παγκόσμιες μέρες δασοπονίας και νερού φέρνουν στο προσκήνιο και πάλι δύο από τα πολυτιμότερα φυσικά αγαθά που έχουν μπει στο στόχαστρο των οικονομιών της ελεύθερης αγοράς εδώ και πολλά χρόνια. Στην Ελλάδα δε η καταπάτηση των δασών, η συνεχής ελαστικοποίηση των καθεστώτων προστασίας τους, αλλά και η έλλειψη κατάλληλης διαχείρισης των υδάτων με την ταυτόχρονη ανεξέλεγκτη ρύπανση τους αποτέλεσαν το κεντρικό άξονα «ανάπτυξης» τις τελευταίες δεκαετίες. Η περιβαλλοντική πολιτική για το ΠΑΣΟΚ είναι ένα επικοινωνιακό τέχνασμα που περιορίζεται σε προχειρότητες, ελλείψεις και επικίνδυνες πολιτικές επιλογές για το μέλλον του φυσικού πλούτου της χώρας.

Αν και το υδατικό πρόβλημα συνδέεται με το προωθούμενο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, τραγικές ελλείψεις παρατηρούνται στην τήρηση του θεσμικού πλαισίου, ενώ υπάρχει μακροχρόνια ανυπαρξία ενιαίας πολιτικής σε θέματα νερού. Οι μηχανισμοί διαχείρισης που εφεύραν οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών αποσκοπούσαν αποκλειστικά στην ανάπτυξη τοπικών μηχανισμών εξουσίας και πολιτικής εκμετάλλευσης.

Από την άλλη τα δάση ενώ αποτελούν το 70% περίπου της επιφάνειας της χώρας συνεχίζουν να καταστρέφονται κάθε χρόνο με πυρκαγιές και να καταπατώνται ακόμη και εάν πρόκειται για προστατευόμενες περιοχές, προωθώντας την «εκτός σχεδίου» δόμηση και το τουριστικό real estate. Η πρόσφατη «εξέγερση» των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην επιβολή περιορισμών στην δόμηση εντός περιοχών natura είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Ωστόσο, προτάσεις και λύσεις για έναν βιώσιμο σχεδιασμό υπάρχουν, μερικές εκ των οποίων είναι άμεσες και συγκεκριμένες.

• Ολοκληρωμένη προσέγγιση της διαχείρισης των υδάτων που θα περιλαμβάνει τόσο την ποσοτική, όσο και την ποιοτική διάσταση και θα βασίζεται στη σύνταξη ενιαίων διαχειριστικών σχεδίων σε κλίμακα υδρογραφικών λεκανών απορροής, λαμβάνοντας υπόψη και την αλληλεπίδραση μεταξύ επιφανειακών και υπογείων υδάτων.

• Μικρά φράγματα και γενικά ήπιες παρεμβάσεις για την εξασφάλιση της άρδευσης. Όχι στα μεγάλα φράγματα που διαλύουν οικοσυστήματα.

• Κοινωνικο-οικονομική θεώρηση στη διαχείριση υδατικών πόρων, όπου θα περιλαμβάνει μέτρα για την ενδυνάμωση της κοινωνικής συμμετοχής στη διαχείριση των υδατικών πόρων.

• Προστασία από επικίνδυνες ουσίες με επιβολή ανώτατων ορίων στις εκπομπές, παράλληλα με την επίτευξη ποσοτικών στόχων ως προς την περιεκτικότητα τους στους υδάτινους αποδέκτες και τη συστηματική παρακολούθηση των συγκεντρώσεων.

• Καμία ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων ύδρευσης. Το νερό πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί δημόσιο και κοινωνικό αγαθό.

• Να προχωρήσει άμεσα στην σύνταξη του Εθνικού Κτηματολογίου και των Δασικών Χαρτών, υπερασπιζόμενη πρωτίστως τον δημόσιο χαρακτήρα αυτών των επιφανειών.

• Να προχωρήσει τον σχεδιασμό της δασοπροστασίας για τη φετινή χρονιά, με τρόπο ώστε να καθιστά ενεργό τη συμμετοχή της δασικής υπηρεσίας.

• Να εφαρμοστεί η Συνταγματική προστασία όλων των δασικών οικοσυστημάτων.

Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ



Γράφει ο Νίκος Τσιαντός
Βρισκόμαστε ίσως στην αρχή της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης. Μιας κρίσης όλου του καπιταλιστικού συστήματος, που όμως στις περιφερειακές χώρες, όπως είναι και η πατρίδα μας, είναι πιο έντονη και γι’ αυτό πιο επώδυνη και βίαιη. Στη δυσμενή αυτή για τη χώρα μας εξέλιξη βέβαια, είναι πλέον κατανοητό από όλους, ότι έχουν συμβάλλει τα μέγιστα οι διαχειριστικές πολιτικές των δύο λεγομένων μεγάλων κομμάτων εξουσίας, αφού τα κόμματα αυτά, άσχετα από τις όποιες επιμέρους μικροδιαφορές τους ήταν και είναι οργανικά «όντα» του ίδιου ακριβώς σάπιου συστήματος.
Κάθε μέρα που περνάει οι κίνδυνοι και τα αδιέξοδα για τους εργαζόμενος, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες και τους νέους, πολλαπλασιάζονται. Ιστορικά, οι επόμενες γενιές ζούσαν πολύ καλύτερα από τις προηγούμενες. Τώρα όμως είναι φανερό ότι αυτή η φυσιολογική εξέλιξη διακόπτεται και οι ελπίδες των νέων ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή, για πρόοδο και ευημερία ολοένα και λιγοστεύουν.
Οι θέσεις εργασίας σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής περικόπτονται. Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα, στο όνομα τάχα της μείωσης των δαπανών και του μονόδρομου των περικοπών, «έβαλαν χέρι» και στο χώρο της παιδείας. Το όνειρο πολλών οικογενειών να μορφώσουν τα παιδιά τους σε σχολεία με λιγότερους μαθητές ανά τάξη και γενικότερα για δωρεάν και καλύτερης ποιότητας δημόσια παιδεία, μένει απραγματοποίητο και παραπέμπεται στις καλένδες. Κι όλα αυτά γιατί αξιολογούν την εκπαίδευση μόνο ως οικονομικό μέγεθος και όχι ως γνώση και επένδυση για το μέλλον.
Η συγχώνευση χιλίων και πλέον σχολείων καθώς και η μείωση τριάντα πέντε χιλιάδων εκπαιδευτικών (δασκάλων και καθηγητών) θα υποβαθμίσει την εκπαίδευση των νέων και γενικότερα το μορφωτικό επίπεδο του λαού μας, πολλαπλασιάζοντας ακόμη περισσότερο τους κινδύνους για το σύνολο της κοινωνίας, εφόσον την υλική εξαθλίωση της με τη μείωση μισθών, συντάξεων και εισοδημάτων ακολουθεί τώρα και η πνευματική φτώχεια.
Το επόμενο διάστημα διαμηνύουν ότι έρχεται η σειρά των συγχωνεύσεων στο χώρο της υγείας. Το κλείσιμο πολλών νοσοκομείων και η μείωση του αριθμού των γιατρών στο εθνικό σύστημα υγείας θα αποτελέσει την ταφόπλακα για τις μεγαλύτερες ηλικίες, τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, τους ασθενείς με χρόνιες παθήσεις και την αντιμετώπιση των επειγόντων περιστατικών.
Η φυσική καταστροφή στη μακρινή Ιαπωνία με το μεγάλο σεισμό των 9 ρίχτερ που στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες κατοίκους της χώρας αυτής, αν και δεν είχε άμεσες επιπτώσεις για τη χώρα μας, πολλαπλασίασε όμως τον φόβο από τον κίνδυνο έκρηξης των πυρηνικών αντιδραστήρων, καθώς η σεισμογενής αυτή χώρα διαθέτει πενήντα πέντε τέτοιους αντιδραστήρες και ο πρόσφατος σεισμός δημιούργησε ρήγματα στους τέσσερις από αυτούς.
Ο μεγάλος κίνδυνος από την ανάπτυξη τέτοιων εγκαταστάσεων στον πλανήτη μας, επανήλθε δυστυχώς για ακόμα μία φορά και επιβεβαίωσε όλους εκείνους (ανάμεσά τους και τον ΣΥΝ) που επιμένουν να εναντιώνονται στην εγκατάσταση τέτοιων εργοστασίων, καθώς αυτά είναι όχι μόνο επικίνδυνα αλλά και μη ελέγξιμα. Διέψευσε παράλληλα και πρώην υπουργούς (βλέπε Γ.Σουφλιά) αλλά και πολιτικούς χώρους (βλέπε κόμμα Καρατζαφέρη), που υποστήριζαν την εγκατάσταση πυρηνικών αντιδραστήρων για την λύση του ενεργειακού προβλήματος στη χώρα μας.
Αλλά ακόμα και σε τοπικό επίπεδο η νέα Δημοτική Αρχή φροντίζει να συντηρεί αν όχι να πολλαπλασιάζει τους κινδύνους. Η επέκταση των εγκαταστάσεων φυσικού αερίου στη Ρεβυθούσα κατά 50% με την ίδρυση νέων δεξαμενών, αυξάνει το βαθμό επικινδυνότητας για τους κατοίκους της περιοχής μας. Όταν, πριν από 25 χρόνια περίπου, επέλεξαν τη Ρεβυθούσα για την εγκατάσταση του τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου, οι πολίτες και οι φορείς της πόλης μας είχαν εναντιωθεί αποδεικνύοντας παράλληλα με επιστημονικές μελέτες την επικινδυνότητα της εγκατάστασης αυτής, ιδιαίτερα μάλιστα σε περιπτώσεις φυσικής καταστροφής (σεισμός, τυχαίο ατύχημα, έκρηξη κλπ).
Τώρα που αυτές οι εγκαταστάσεις επεκτείνονται δεν καθίστανται ακόμα πιο επικίνδυνες; Τι περιμένουμε και δεν αντιδρούμε; Στο όνομα τάχα της διεκδίκησης κάποιων αντισταθμιστικών θα υποθηκεύσουμε το μέλλον της περιοχής, το μέλλον των παιδιών μας; Η επέκταση των δεξαμενών και η αποθήκευση μεγαλύτερης ποσότητας φυσικού αερίου, δε συνδέεται άραγε και με την απειλή εγκατάστασης εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής στην περιοχή μας; Πότε θα αντισταθούμε επιτέλους σε αυτά τα κατάπτυστα σχέδια υποβάθμισης του τόπου μας;
Αυτά είναι μερικά μόνο βασικά και καίρια ερωτήματα που χρήζουν υπεύθυνες απαντήσεις και φυσικά άμεση αντιμετώπιση πριν είναι πολύ αργά.
Παρ’ όλα τα προαναφερόμενα όμως, πιστεύουμε ότι μπροστά στη συσσώρευση των κινδύνων για τη ζωή μας, το κουτσούρεμα των ελπίδων μας και τη διεύρυνση των απειλών για τον τόπο μας, πάντα υπάρχουν περιθώρια για να βάλουμε «φρένο» και να οδηγήσουμε τις εξελίξεις στην κατεύθυνση της προόδου και της ανάπτυξης.
Σε πρώτη φάση χρειάζεται σήμερα, νηφάλια, χωρίς προκαταλήψεις και με ομαδικό πνεύμα, να συνειδητοποιήσουμε αρχικά την ουσία και την έκταση των προβλημάτων, και να αντιδράσουμε και να δράσουμε συλλογικά. Χρειάζεται να αμφισβητήσουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι τις όποιες παγιωμένες αντιλήψεις μας και να αποσυνδεθούμε από τις όποιες παραδοσιακές οπισθοδρομικές επιλογές μας.
Σε δεύτερη φάση επιβάλλεται να υιοθετήσουμε εναλλακτικές προτάσεις, (πολλές από τις οποίες έχουν παρουσιαστεί και από τη στήλη μας αυτή), όπως η αναδιανομή του πλούτου, η αναδιαπραγμάτευση του χρέους και η διαγραφή μέρους του ως παράνομου αξιοποιώντας και το Διεθνές δίκαιο. Επιβάλλεται να επαναδιαπραγματευθούμε, συμμαχώντας με τις χώρες του νότου στα πλαίσια της Ε.Ε., πιο σκληρά και απειλητικά, για την αύξηση των δαπανών για δημόσιες επενδύσεις και την απεμπλοκή μας από αυτό το αδιέξοδο Μνημόνιο.
Χρειάζεται τέλος, να αναζητήσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων, των νέων, και πάνω από όλα να διατηρήσουμε την κοινωνική και εθνική μας συνοχή αλλά και την ελπίδα μας για αλλαγή των συσχετισμών μέσα από τη δημιουργία ικανών προϋποθέσεων για προοδευτική λύση, μακριά και έξω από τα πλαίσια της λογικής της απλής εναλλαγής των δύο «γνωστών» κομμάτων στην εξουσία.

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, στις ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού σχετικά με τους βομβαρδισμούς στην Λιβύη


Στην πρωτολογία του, ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, είπε:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να εκφράσω εκ μέρους του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς την κατηγορηματική μας αντίθεση τόσο στη στρατιωτική επέμβαση της νέας συμμαχίας των προθύμων στη Λιβύη, όσο όμως και κυρίως στην εμπλοκή της χώρας μας σε αυτή.

Πρώτα απʼ όλα γιατί έχουμε πικρή πείρα από τις δήθεν «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις των προθύμων της Δύσης και από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, και από τον πόλεμο στο Ιράκ, και από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Και οι τρεις αυτοί πόλεμοι με πρόσχημα την ανθρωπιστική στήριξη έγιναν.

Και ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι πόλεμοι αυτοί που οδήγησαν σε ανθρωπιστικού χαρακτήρα τραγωδίες έγιναν στη πραγματικότητα προκειμένου να κατοχυρώσουν συμφέροντα ενεργειακά και γεωπολιτικά οι κυρίαρχες δυνάμεις σε αυτές τις περιοχές. Αλλά και για την τροφοδότηση της πολεμικής βιομηχανίας.

Είναι, άραγε, τυχαίο ότι η Μ. Ανατολή, αυτή η πολύπαθη περιοχή, απορροφά περίπου το 1/3 των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων;

Τα όπλα με τα οποία κύριε Πρωθυπουργέ, ο Καντάφι δολοφονεί τα λαό του τα προμήθευαν μέχρι χθες εκείνοι που σήμερα τον βομβαρδίζουν.

Δεύτερον, διαφωνούμε γιατί θεωρούμε απέραντη υποκρισία και φαρισαϊσμό όλα όσα λέγονται για το ενδιαφέρον, δήθεν της Δύσης για τις δημοκρατικές εξεγέρσεις στον Αραβικό κόσμο. Το αντίθετο ακριβώς επιδιώκουν. Και με αυτή την επιχείρηση που ξεκίνησε και μάλιστα ονομάστηκε αυγή της οδύσσειας, μήπως κάτι σημαίνει αυτό; Μήπως δεν πρόκειται για μία επέμβαση η οποία θα διαρκέσει λίγο, αλλά θα διαρκέσει τόσο πολύ όσο κάποτε η οδύσσεια; Στόχος δεν είναι να ενισχυθούν οι λαϊκές εξεγέρσεις ούτε βεβαίως τα δημοκρατικά δικαιώματα. Στόχος είναι να πατήσουν πόδι σε αυτές τις περιοχές ώστε να μπορούν να ελέγχουν τις εξελίξεις που μπορεί να πυροδοτήσουν οι αυθόρμητες λαϊκές εξεγέρσεις.

Αλλιώς, κύριε Πρωθυπουργέ, θα έπρεπε αυτές οι δυνάμεις και η διεθνής κοινότητα, να δείξουν το ίδιο ενδιαφέρον και για το Μπαχρέιν, που βρίσκεται υπό στρατιωτική κατοχή από την Σ. Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ή για την μαρτυρική Υεμένη, που μόνο σε μια μέρα, την προηγούμενη Παρασκευή είχε 60 νεκρούς διαδηλωτές.

Και βεβαίως είπε ο κ. Καρατζαφέρης για τη Ρουάντα –κύριε Καρατζαφέρη δεν είστε στην αίθουσα- ενάμισι εκατομμύριο βεβαίως δεν είχε πετρέλαια εκεί, δεν υπήρχε λόγος να παρέμβει η διεθνής κοινότητα.

Ως γνωστόν η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου για τις κυρίαρχες δυνάμεις για τους προθύμους των Παρισίων στους οποίους συμμετείχατε και σεις κύριε Πρωθυπουργέ, είναι μια αλά καρτ επιλογή. Όπως και το ανθρωπιστικό τους ενδιαφέρον είναι αλά καρτ. Διότι αν δεν ήταν αλά καρτ το Συμβούλιο Ασφαλείας και οι ισχυροί θα παρενέβαιναν και όταν το Ισραήλ, βομβάρδιζε την Γάζα, και σκότωνε αμάχους. Και θα βομβάρδιζε το Ισραήλ.

Και χαρακτηριστικότατο παράδειγμα είναι το Κυπριακό παράδειγμα δυο μέτρων και δυο σταθμών. Όπως επισήμανε προχθές και ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ο οποίος – και θέλω να το σημειώσω με έμφαση – αρνήθηκε την οποιαδήποτε εμπλοκή και παροχή βοήθειας από την πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας σε αυτό τον πόλεμο.

Και ας μην ήταν και τόσο φίλος του Καντάφι όσο ήσασταν εσείς κύριε πρωθυπουργέ.

Και είναι αλήθεια, ότι αργήσατε λίγο να ανακαλύψατε ότι ο Μουαμάρ Καντάφι, ήταν ένας ανελέητος δικτάτορας. Μέχρι πριν λίγους μήνες στις επισκέψεις σας ανταλλάξατε χειραψίες, όπως έδειξε και στις φωτογραφίες ο κ. Καρατζαφέρης, βεβαίως δεν καταλάβατε αν στέκει καλά ή όχι διότι πήγαινε να υπογράψει αυτόγραφο στις φωτογραφίες που του δίνατε, αλλά εσείς δεν φέρατε καμία αντίρρηση και υπογράφατε διακρατικές συμφωνίες. Δεν ανακαλύψατε πόσο δικτάτορας είναι σήμερα. Στο ίδρυμα του κ. Καντάφι συμμετείχατε ως μέλος μέχρι να παραιτηθείτε μόλις ξέσπασε η κρίση.

Όπως βεβαίως αργήσατε να ανακαλύψατε και το πόσο δικτάτορες και δυνάστες των λαών τους ήταν οι σύντροφοι σας στην σοσιαλιστική διεθνή, της οποίας είστε ο σημερινός πρόεδρος, ο κ. Μπέν Αλι και ο κ. Μουμπάρακ.

Και έρχομαι στο θέμα της Ελληνικής εμπλοκής, διότι αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το πιο σημαντικό.

Αλήθεια τι δουλειά έχουμε εμείς κύριοι της κυβέρνησης να εμπλακούμε σε πολεμικές επιχειρήσεις έξω από τα σύνορά μας;

Τι δουλειά έχουμε να παραχωρούμε, βάσεις, αεροδρόμια, εναέριο και θαλάσσιο χώρο, αλλά να δηλώνετε έτοιμοι και πρόθυμοι σε περίπτωση ΝΑΤΟϊκής εμπλοκής, ακόμα και για την παραχώρηση και αεροπλάνων, και πλοίων, σε πολεμικές επιχειρήσεις, σε πολεμική εμπλοκή.

Ποιο είναι το εθνικό συμφέρον, ποιο το όφελος της χώρας μας από μια τέτοια συμμετοχή;

Απολύτως κανένα.

Αντίθετα φοβόμαστε πως είναι μια απολύτως ανεύθυνη επιλογή, στα πλαίσια της προσφιλούς σας συνήθειας ίσως να δίνετε στους ισχυρούς, περισσότερα από όσα σας ζητάνε και πριν σας τα ζητήσουν.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι η χώρα μας θα βρεθεί πολύ σύντομα απέναντι στις συνέπειες αυτής της στήριξης. Και με το πιθανό μεταναστευτικό ρεύμα που μπορεί να δημιουργηθεί και δεν ξέρω αν θα θέλετε να κτίσετε και θαλάσσιο τείχος όπως αυτό που κτίζετε στον Έβρο, αλλά ενδεχομένως και από το κύμα προσφύγων πολέμου.

Αλλά εδώ τίθεται, για άλλη μια φορά και πέραν του ζητήματος της ουσίας και ζήτημα δημοκρατίας, ζήτημα συνταγματικής νομιμότητας.

Η όποια παροχή βοήθειας της χώρας μας, στα πλαίσια της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δε μπορεί παρά να γίνει με τρόπο συμβατό με το ελληνικό Σύνταγμα.

Και εγώ περίμενα ότι τουλάχιστον ότι σήμερα δεν θα επανέλθετε με μια συζήτηση μίνι προ ημερησίας σε πέντε λεπτά, αλλά θα θελήσετε να πάρετε κάποια απόφαση από την Εθνική Αντιπροσωπεία. Διότι το ελληνικό Σύνταγμα λέει ρητά στο άρθρο 27 παρ. 2, ότι χωρίς νόμο που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δεν είναι δεκτή στην ελληνική επικράτεια ξένη στρατιωτική δύναμη, ούτε μπορεί να διαμένει σε αυτή ή να περάσει μέσα από αυτή.

Ψηφίσαμε κανέναν τέτοιο νόμο και δεν το πήρα χαμπάρι; Και το λέω αυτό, διότι 4 βελγικά F16 στον Άραξο, μαχητικά της Νορβηγίας, το Κατάρ κατέθεσε σχέδιο πτήσης για 6 Μιράζ και 1 C130, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν ζητήσει να πάρουν άδεια ανεφοδιασμού στη Σούδα για 12 F16 κα 13 Μιράζ που κατευθύνονται στη Σικελία. Και στην αεροπορική βάση της Σούδας μεταστάθμευσαν για ανεφοδιασμό 8 Μιράζ. Πέρα των διευκολύνσεων όλων των άλλων εδώ, όλα αυτά συνιστούν επιλογές και αποφάσεις τις οποίες με βάση το Σύνταγμα δεν δικαιούσθε να πάρετε. Εξ όσων γνωρίζω ούτε το ΚΥΣΕΑ δεν έχει συνεδριάσει, και συνεδριάζετε στη Βουλή για να κάνετε ανακοινώσεις. Έχετε πλειοψηφία θα μπορούσατε να το ζητήσετε γιατί δεν το ζητάτε; Διότι για άλλη μια φορά το Σύνταγμα και τη δημοκρατική νομιμότητα τα γράφετε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Είμαστε στο πλευρό του Λιβυκού λαού, στον αγώνα του για δημοκρατία και ελευθερία. Όπως ήμασταν στο πλευρό των Τυνήσιων, των Αιγυπτίων.

Δεν είμαστε όμως, ούτε θα είμαστε ποτέ στο πλευρό των δυτικών εταιρειών πετρελαίου, στον αγώνα τους για επέκταση στην ευρύτερη περιοχή. Όπως δεν διανοηθήκαμε να ζητήσουμε να βομβαρδιστεί ο Μουμπάρακ, ούτε το Μπαχρέιν, ούτε η Υεμένη. Και εκεί σκοτώνεται κόσμος. Έτσι δεν διανοούμαστε να υποστηρίξουμε βομβαρδισμούς στη Λιβύη.

Η Ελλάδα πρέπει να μείνει απέξω απʼ αυτή την πολεμική επιχείρηση».

Στη δευτερολογία του, είπε:
«Κύριε Πρωθυπουργέ, ούτε εγώ αλλά ούτε και σεις φημιζόμαστε για τις επιστημονικές μας γνώσεις επί συνταγματικών ζητημάτων. Θα ήταν προτιμότερο να ομιλούσε επʼ αυτού ο Υπουργός Αμύνης. Παρά ταύτα όμως εγώ με την κοινή λογική που έχω διαβάζοντας τώρα το άρθρο που μου δώσατε και εξ όσων γνωρίζω το άρθρο 28 είναι θεμέλιος λίθος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, το άρθρο αυτό λέει ότι «γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και διεθνείς συμβάσεις, υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου».

Εδώ κατʼ αρχάς δεν μιλάμε για άλλη αντίθετη διάταξη νόμου, αλλά για διάταξη του ίδιου του Συντάγματος άρθρο 27 παρ. 2. Αλλά πέραν αυτού, δεν θέλω να μπούμε σε αυτή τη συζήτηση των άρθρων, μια νομική συζήτηση. Δεν είναι λογικό αυτό που λέω; Δεν είναι λογικό αυτό που σας είπα λίγο πριν; Η Βρετανία αποφάσισε στο Κοινοβούλιο της. Η Δανία αποφάσισε στο Κοινοβούλιό της. Η Ισπανία αποφάσισε στο Κοινοβούλιό της. Εμείς εδώ ερχόμαστε για να μας κάνετε ανακοινώσεις σε αποφάσεις που έχετε ήδη πάρει δυστυχώς.

Είπατε ότι η χώρα μας δεν έχει καμία συμμετοχή, ούτε είχε, ούτε υπήρξε συμμετοχή στα εγκλήματα τα πολεμικά στην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράν, στο Αφγανιστάν.

Κύριε Παπανδρέου, έχετε επιλεκτική μνήμη. Διότι ξεχνάτε τον καθοριστικό ρόλο των βάσεων του ΝΑΤΟ στη χώρα μας και των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε όλα αυτά τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ στις περιοχές όπου προανέφερα. Καθώς επίσης ξεχνάτε ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν Έλληνες στρατιώτες -και ποια πατρίδα υπηρετούν άραγε;- οι οποίοι βρίσκονται στο Αφγανιστάν.

Είπατε κύριε Πρωθυπουργέ, ότι τα διεθνή συμφέροντα είχαν κάθε λόγο να στηρίξουν τον Καντάφι που τον στήριζαν μέχρι χθες. Μα ακριβώς αυτό κάνουν τα διεθνή συμφέροντα, δεν κρατάνε φιλίες, ούτε έχουν αρχές, ούτε ηθική. Ο Καντάφι τους έκανε τη δουλειά καλά όσο τους την έκανε, τώρα βρίσκουν μια εξαιρετική ευκαιρία να πατήσουν πόδι στην ευρύτερη περιοχή. Και το βλέμμα τους δεν είναι στραμμένο μόνο στη Λιβύη και στις πετρελαιοπηγές της Λιβύης, αλλά στην ευρύτερη περιοχή. Μια ταραγμένη περιοχή, όπου είχαμε εξεγέρσεις αστάθμητους παράγοντες και θέλουν να πατήσουν πόδι.

Και έρχομαι τώρα σε ένα πολύ ουσιαστικό ζήτημα κύριε Πρωθυπουργέ και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Ήταν πολύ δυσάρεστο για όλους μας, τουλάχιστον εγώ ως δυσάρεστο το παρακολούθησα, να σας βλέπω από το βήμα της Βουλής να είστε ουραγός των εξελίξεων. Να έρχεστε εδώ και να μας ανακοινώνετε τηλεγραφήματα που πήρατε λίγα λεπτά πριν και αφορούν τις πρωτοβουλίες και τις προτάσεις του Ερντογάν, αντί εσείς να πάρετε αυτές τις πρωτοβουλίες. Πρωτοβουλίες για διπλωματική λύση και για ανθρωπιστική βοήθεια. Τις παίρνει ο Ερντογάν! Και σεις έρχεστε εδώ και το ανακοινώνετε. Ναι, αυτό καταλάβαμε, όπως εσείς δεν καταλάβατε ότι δυστυχώς, και είναι θλιβερό για τη χώρα, ο κ. Ερντογάν και η Τουρκία για το ρόλο που διαδραματίζουν με το ότι γνωρίζουν να λένε και «όχι», αναγνωρίζονται ως μια δύναμη που έχει ισχυρότατο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Ούτε στον χειρότερο σας εφιάλτη δεν θα μπορούσατε να διανοηθείτε, εσείς, η Ελλάδα δηλαδή, να είναι αυτή που θα πει όχι, που θα μπλοκάρει τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ, τη συνδρομή του ΝΑΤΟ σε αυτή την πολεμική επέμβαση και το κάνει ο Ερντογάν. Δυστυχώς λέω εγώ!

Και έρχομαι στο δια ταύτα. Ποιο είναι το δια ταύτα; Η Ελλάδα από μέρος του προβλήματος συμμετοχής σε πολέμους που κανένα ρόλο και κανένα λόγο δεν έχει να λαμβάνει μέρος πρέπει να γίνει μέρος της λύσης. Να πάρει πρωτοβουλίες για άμεση κατάπαυση του πυρός και διαπραγματεύσεις. Να πρωτοστατήσει για διπλωματική λύση. Να αξιοποιήσουμε τη θέση του Αραβικού Συνδέσμου, της Ένωσης Αφρικανικών Χωρών, τη στάση της Ρωσίας και της Κίνας, ακόμη και της Γερμανίας. Και τι σύμπτωση! Τι οξύμωρο! Μια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, αντίθετη στην οποία –με ανοχή, βεβαίως, απείχαν ή ψηφίσαν παρών οι χώρες εκείνες που έχουν τα ¾ του πληθυσμού της γης. Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Γερμανία.

Και δεύτερον κύριε Πρωθυπουργέ, να απεμπλακούμε απʼ αυτή την πολεμική επιχείρηση και να γίνουμε πρωταγωνιστές σε μια προσπάθεια ανθρωπιστικής βοήθειας. Έχουμε τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, να τον αξιοποιήσουμε, να ναυλώσουμε πλοία να προετοιμαστούμε για την ανάσχεση της διαφαινόμενης ανθρωπιστικής κρίσης, όχι να γινόμαστε ουραγοί των δυνάμεων και των συμμάχων, πρόθυμοι και εμείς σε αυτές τις πολεμικές επεμβάσεις που προκαλούν ανθρωπιστικές κρίσεις για τον έλεγχο των πετρελαίων».

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ Τρίτη, 22/3, 6.00μ.μ., στην Πλ. Κλαυθμώνος, Προσυγκέντρωση: Προπύλαια, 5.45μ.μ.



Καλούμε τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους, νέους και νέες σε μαζική και μαχητική συμμετοχή στη συγκέντρωση και πορεία προς τα Γραφεία της Ε.Ε, που διοργανώνουν τα συνδικάτα ενάντια στο Σύμφωνο για το ευρώ, την Τρίτη, 22/3, στις 6.00μ.μ., στην Πλ. Κλαυθμώνος. Το Σύμφωνο για το ευρώ καταδικάζει σε αιώνια λιτότητα όλους τους λαούς της Ευρώπης, αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, διαλύει ακόμα περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις και παραχωρεί ακόμα πιο ευνοϊκή φορολογία στις δυνάμεις του κεφαλαίου. Επίσης, επιβαρύνει με νέους και επαχθείς όρους τη χώρα και το λαό μας.

Προσυγκέντρωση Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς: Προπύλαια, 5.45μ.μ.

ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ: Η κυβέρνηση «κλείνει» το Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο του νοσοκομείου «Αγία Σοφία» ελέω Μνημονίου! Σε κίνδυνο η υγεία..



Προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Η υποβάθμιση του ΕΣΥ και συνεπακόλουθα η χειροτέρευση των υπηρεσιών υγείας που απολαμβάνουν οι Έλληνες πολίτες συνεχίζεται με γρήγορους ρυθμούς ως αποτέλεσμα της πολιτικής που υλοποιεί το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης υπό την καθοδήγηση του υπουργού κ. Λοβέρδου. Πολιτική, η οποία στα πλαίσια του Μνημονίου αντιμετωπίζει την υγεία με λογιστικά και δημοσιονομικά κριτήρια, αδιαφορώντας πλήρως για τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων. Μια πολιτική που διαλύει το δημόσιο σύστημα υγείας και «σπρώχνει» τους ασθενείς στα ιδιωτικά ιατρεία, κλινικές και νοσοκομεία.

Το πιο πρόσφατο περιστατικό είναι αυτό του Εθνικού Κέντρου Αντιμετώπισης Συγγενών Καρδιοπαθειών Παίδων (ΕΚΑΣΚΑΠ), τμήματα του οποίου κλείνουν και συγχωνεύονται με άλλα τμήματα του νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία».Το ΕΚΑΣΚΑΠ, το οποίο είναι το μοναδικό στο είδος του στο ΕΣΥ, λειτουργεί επί σειρά ετών με μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, την περασμένη εβδομάδα οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΣΚΑΠ ενημερώθηκαν ότι λόγω «έκτακτης ανάγκης» (!), το νοσοκομείο θα προχωρήσει σε «λειτουργική διασύνδεση» της Καρδιοχειρουργικής Εντατικής Μονάδας με την Γενική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, γεγονός που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την υγεία των νοσηλευόμενων παιδιών, τα οποία μετεγχειρητικά χρειάζονται φροντίδα από εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό.

Οι νοσηλευτές του τμήματος επισημαίνουν με υπόμνημά τους στη διεύθυνση του Νοσοκομείου ότι η συγκεκριμένη απόφαση μπορεί να σταθεί μοιραία για την υγεία των νοσηλευομένων παιδιών, αφού οι καρδιοχειρουργικοί ασθενείς συνιστούν ειδική κατηγορία χειρουργικών ασθενών που χρειάζονται περίθαλψη από εξειδικευμένη μονάδα.

Επί πλέον, οι ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δημιουργούν σοβαρότατα προβλήματα τόσο στην θεραπεία-νοσηλεία των παιδιών που έχουν ανάγκη, δημιουργώντας λίστες αναμονής και ροές στα ιδιωτικά νοσοκομεία, όσο και στις εφημερίες.

Όλοι οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου ζητούν, με επιστολές και ανακοινώσεις τους, να διατηρηθούν όλα τα τμήματα του ΕΚΑΣΚΑΠ και να πληρωθούν όλες οι κενές θέσεις που αντιστοιχούν στο Κέντρο.

Επειδή η προσφορά εργασίας του εναπομείναντος προσωπικού δεν επαρκεί να καλύψει τις ανάγκες του νοσοκομείου.

Επειδή η παραπάνω συγχώνευση δεν πρέπει να γίνει, γιατί ουσιαστικά θα κλείσει το Παιδοκαρδιοχειρουργικό κέντρο με αποτέλεσμα τα παιδιά και οι οικογένειές τους, να ταλαιπωρούνται και να οδηγούνται πολλές φορές στην απόγνωσή τους σε ιδιωτικά νοσοκομεία σε βάρος των εισοδημάτων τους και πιθανόν σε βάρος της υγείας τους.

Επειδή τα παιδιά και η υγεία τους δεν είναι αριθμοί για να συγχωνεύονται, με μοναδικό κριτήριο, αυτό της εξοικονόμησης πόρων.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός

1. Θα επανεξετάσει την απόφαση για συγχώνευση της Καρδιοχειρουργικής Εντατικής Μονάδας του ΕΚΑΣΚΑΠ με την Γενική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας; Θα επανεξετάσει, επίσης, τη συγχώνευση άλλων τμημάτων του Κέντρου, που έγιναν με κριτήριο την εξοικονόμηση πόρων; Σε ποιες άμεσες ενέργειες θα προχωρήσει, ώστε όχι μόνο να μην κλείσει το ΕΚΑΣΚΑΠ, αλλά και να λειτουργήσει σε πλήρη ανάπτυξη;

2. Ποια άμεσα μέτρα προτίθεται να πάρει και με ποιο χρονοδιάγραμμα, ώστε να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων στο ΕΚΑΣΚΑΠ, ώστε να προσφέρει υπηρεσίες υψηλού επιπέδου στους ασθενείς του (παιδιά και νήπια), σύμφωνα με το οργανόγραμμα του Κέντρου; Θα προχωρήσει στη σύσταση νέου οργανογράμματος, ώστε να καλύψει την αυξημένη προσέλευση ασθενών;

Οι ερωτώντες βουλευτές

Μιχάλης Κριτσωτάκης

Παναγιώτης Λαφαζάνης

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για τη στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ.Πάγκαλο

Οι κατηγορίες που εκτοξεύει ο κ.Πάγκαλος προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προσωπικές απόψεις ενός οποιουδήποτε στελέχους του ΠΑΣΟΚ, αλλά ψεύδη και συκοφαντίες που στρέφονται ενάντια σε έναν ιστορικό πολιτικό χώρο της αριστεράς από τον ίδιο τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.

Για αυτό το λόγο και δεν μπορούμε να σταθούμε μόνο στη φαιδρότητα των δηλώσεων και στις πρωτοφανείς ύβρεις που κατά καιρούς εκστομίζει ο κ. Πάγκαλος.

Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει να καλύπτει τον κ.Πάγκαλο, νομίζοντας ότι με τη στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να απαντήσει στα αδιέξοδα που η ίδια η πολιτική της δημιουργεί. Η κυβέρνηση έχει βαρύτατες ευθύνες τόσο για τα μέτρα που εφαρμόζει, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να στρέψει τη συζήτηση μακριά από τα προβλήματα του λαού.

Οι κοινωνικοί αγώνες και τα μαζικά λαϊκά κινήματα, που αναπτύσσονται σε όλη τη χώρα και προασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και τη δημοκρατία, θα δώσουν στην κυβέρνηση την απάντηση που της αξίζει.

To Γραφείο Τύπου

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ -- ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ. ΟΧΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ – ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ.



1523 σχολικές μονάδες στην πρωτοβάθμια και 410 γυμνάσια και Λύκεια καταργούνται ή συγχωνεύονται.

Ο «νέος σχολικός χάρτης» σημαίνει λουκέτο στο 14% των σχολικών μονάδων της χώρας. Για χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες και τις οικογένειες τους το δικαίωμα για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση γίνεται δυσβάστακτο βάρος.

Το Υπουργείο Παιδείας καταργεί σχολεία, περιορίζει και δυσκολεύει την πρόσβαση των μαθητών και μαθητριών στην Δημόσια Εκπαίδευση, αυξάνει την σχολική διαρροή, μειώνει τις θέσεις απασχόλησης των εκπαιδευτικών, συνειδητά επιλέγει την παραπέρα υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας.

Όταν στην Καρδίτσα καταργείται, σε πρώτη φάση, το 44% των Γυμνασίων και Λυκείων, στις Σέρρες το 42,6 %, στην Αττική το 19,1% είναι φανερό ότι τα κριτήρια δεν είναι παιδαγωγικά. Ο «εξορθολογισμός» που επικαλείται το Υπουργείο δεν είναι παρά το φύλλο συκής που συγκαλύπτει μια στενή λογιστική αντίληψη στα πλαίσια της πολιτικής που η κυβέρνηση συνομολόγησε με την τρόικα. Η κυβέρνηση προωθεί τις συγχωνεύσεις με μόνο κριτήριο την εξοικονόμηση δαπανών, αδιαφορώντας για τα κοινωνικά και παιδαγωγικά προβλήματα που θα προκαλέσει, αγνοώντας τις έντονες αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας και την άρνηση της τοπικής αυτοδιοίκησης να συναινέσει στις κυβερνητικές επιλογές. Το «πρώτα ο μαθητής» της κ. Διαμαντοπούλου σημαίνει «πρώτα το μνημόνιο».

Ένας-ένας, οι υπουργοί της κυβέρνησης που είναι επιφορτισμένοι να διαλύσουν ότι απέμεινε από το κοινωνικό κράτος και τις δημόσιες υπηρεσίες, φανερώνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Το υπουργείο Παιδείας, στα πλαίσια της γενικότερης αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, εκποιεί το μείζον κοινωνικό αγαθό της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.

Αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί. Οι καταργήσεις – συγχωνεύσεις σχολείων να παρθούν τώρα πίσω.

Πολιτική Γραμματεία του Συνασπισμού

Ανακοίνωση του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΝ σχετικά με τη συγκρότηση των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης




Με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την εκλογή των συλλογικών οργάνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η κυβέρνηση συνεχίζει τον αντιδημοκρατικό και αντιλαϊκό της κατήφορο, επιδιώκοντας όχι μόνο τον ασφυκτικό έλεγχο των αυτοδιοικητικών οργάνων, αλλά ταυτόχρονα και τον αφανισμό των μικρότερων παρατάξεων, αλλοιώνοντας έτσι τη λαϊκή ετυμηγορία.

Το Προεδρικό Διάταγμα προβλέπει πολύ μικρό αριθμό των μελών των περιφερειακών σωμάτων (στην Αττική είναι το 1/7 του προηγούμενου!!!), πράγμα που ελαχιστοποιεί τη δυνατότητα εκπροσώπησης των δημοτικών συμβουλίων (θα έχουν από 1 ως 4 εκπροσώπους στην ΠΕΔ,) αποκλείοντας μʼ αυτόν τον τρόπο την πλουραλιστική εκπροσώπηση.

Ο ΣΥΝ επιμένει ότι μόνο με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, τον υπερδιπλασιασμό τουλάχιστον των μελών των περιφερειακών σωμάτων, και τη συμμετοχή συσπειρώσεων πολιτών, φορέων και κοινωνικών κινημάτων κάθε περιοχής, αλλάζει ο χαρακτήρας της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων και από συγκεντρωτικός – δημαρχοκεντρικός μετατρέπεται σε πλουραλιστικό και συμμετοχικό.

Καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει αυτό το αντιδημοκρατικό σχέδιο προεδρικού διατάγματος

Τμήμα Αυτοδιοίκησης

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ.Κάρολο Παπούλια


Είχα την ευκαιρία να ενημερώσω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τα συμπεράσματα του διεθνούς συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που διεξήχθη το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στην Αθήνα καθώς και για την εναλλακτική πρόταση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την έξοδο από την κρίση του χρέους. Μια εναλλακτική πρόταση που βασίζεται σε δύο πυλώνες, την αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τη ριζική αναδιανομή του πλούτου.

Την αναδιαπραγμάτευση του χρέους χωρίς νέα μνημόνια και νέα βάρη στους εργαζόμενους, την επιλεκτική διαγραφή μέρους του χρέους με την ταυτόχρονη διεκδίκηση απευθείας χαμηλότοκου δανεισμού από την ΕΚΤ.

Την αναδιανομή του πλούτου με τη φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας, των μεγάλων εισοδημάτων καθώς και των χρηματιστηριακών συναλλαγών προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι για ένα πρόγραμμα αναπτυξιακό, που θα έχει σαν στόχο τη στήριξη της απασχόλησης, τη στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης και την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου.

Επιπλέον εξέφρασα την ανησυχία μας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τις εξελίξεις αναφορικά με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, που επιβάλλουν ένα νέο ευρωπαϊκό μνημόνιο αντί να δίνουν λύσεις στο πρόβλημα του χρέους. Καθώς επίσης τον ενημέρωσα για δυο σημαντικές πολιτικές πρωτοβουλίες. Αυτή που έχει να κάνει με την πρόταση για κοινοβουλευτική επιτροπή για τον έλεγχο του χρέους καθώς και αυτή για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το Σύμφωνο του Ευρώ, προκειμένου ο ελληνικός λαός να γίνει κυρίαρχος και να αποφασίσει για το μέλλον του.

To Γραφείο Τύπου

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Μ. Κριτσωτάκη, για τις συγχωνεύσεις σχολείων


Ο βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, Μιχ. Κριτσωτάκης, μόλις ενημερώθηκε για τις συγχωνεύσεις των σχολείων της Κρήτης δήλωσε:

«Όλα αυτά που γίνονται δεν είναι εκπαιδευτική πολιτική, αλλά καθαρά μνημονιακή, βαθιά αντιλαϊκή. Το Υπουργείο Παιδείας προχωρεί σε συγχωνεύσεις με μοναδικό κριτήριο την εξοικονόμηση πόρων, την περικοπή δημόσιων δαπανών με μείωση των οργανικών θέσεων εκπαιδευτικών.

Ιδιαίτερα στο νομό μας δεν ελήφθησαν υπʼ όψη ούτε η ορεινότητα, ούτε η κατάσταση του οδικού δικτύου, ούτε καν οι κτιριακές υποδομές.»

Απαντώντας σε ερώτηση για τη συγχώνευση του Λυκείου Μοχού, τόνισε:

«Το Λύκειο Μοχού είναι το μοναδικό Λύκειο στην Κρήτη που συγχωνεύεται – ουσιαστικά καταργείται! Αν ισχύουν οι λόγοι που είπε η κ. Υπουργός, έστω και στο ελάχιστο, ότι τα κριτήρια δεν είναι μνημονιακά αλλά εκπαιδευτικά, τότε υπάρχουν 2 λόγοι που αυτό το Λύκειο δεν πρέπει να κλείσει. Ο πρώτος είναι η προηγούμενη ομόφωνη απόφαση του Ν. Σ. Ηρακλείου και η πρόσφατη απόφαση του Δ. Σ. του Δήμου Χερσονήσου και ο δεύτερος ότι στις τουριστικές περιοχές, όπου παρατηρείται μαθητική διαρροή μεγαλύτερη από οπουδήποτε αλλού, δεν συγχωνεύονται και δεν κλείνουν σχολεία. Η συγκεκριμένη περιοχή είναι σαφώς τουριστική αφού βρίσκεται στο επίκεντρο του τουρισμού της Κρήτης και σαφώς ορεινή.

Κατόπιν τούτων το σχολείο δεν πρέπει να συγχωνευτεί – δεν πρέπει να κλείσει και πρέπει νʼ ακουστεί η πάνδημη και ομόθυμη απόφαση όλων των φορέων της περιοχής, της Δημοτικής Αρχής και του πρώην Ν. Σ. Ηρακλείου.»

Ταυτόχρονα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση έστειλε το παρακάτω μήνυμα στην κ. Υπουργό Παιδείας:

«Ένα Λύκειο κλείνετε στην Κρήτη και αυτό στην περιοχή αιχμής της τουριστικής κίνησης, όπου παρατηρείται μεγάλη μαθητική διαρροή και μάλιστα σε περιοχή παράλληλα ορεινή. Αυτό είναι ΛΑΘΟΣ και ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!»

Αύριο, ο Μ. Κριτσωτάκης θα συνοδεύσει Επιτροπή των κατοίκων και των φορέων της περιοχής στο Υπουργείο Παιδείας όπου θα συναντηθούν με την κ. Υπουργό.

To Γραφείο Τύπου

Ν. ΧΟΥΝΤΗΣ- "Η Κομισιόν διχάζει τα κράτη μέλη με τις νέες προκλητικές και νομικά αμφισβητήσιμες προτάσεις της για τα μεταλλαγμένα"



Διχασμένοι οι Υπουργοί Περιβάλλοντος των 27 στη νέα πρόταση της Κομισιόν
Στη χθεσινή συνεδρίαση των Υπουργών Περιβάλλοντος των 27 συζητήθηκε η νέα πρόταση της Κομισιόν σύμφωνα με την οποία εναπόκειται στα κράτη μέλη να απαγορεύουν ή να επιτρέπουν την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στο έδαφός τους, με αντάλλαγμα να μην μπορούν να μπλοκάρουν την έγκριση νέων μεταλλαγμένων οργανισμών σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η μεγάλη πλειοψηφία των Υπουργών εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους σχετικά με τη νομική ορθότητα της πρότασης και ορισμένα κράτη μέλη, όπως η Γερμανία, ζήτησαν την απόρριψή της. Πολλά κράτη μέλη, θεωρούν αναγκαίο να επιτραπεί σε όσες χώρες θέλουν να απαγορεύσουν την καλλιέργεια ΓΤΟ στο έδαφός τους να χρησιμοποιούν επιχειρήματα σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, κάτι που αποκλείεται από την πρόταση της Κομισιόν και επίσης υπογραμμίζουν ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η διασυνοριακή επιμόλυνση.

Για την πλειονότητα των χωρών, οι λόγοι που η Κομισιόν προτείνει ως βάση για την απαγόρευση της καλλιέργειας μεταλλαγμένων, δεν μπορούν να αποτελέσουν ισχυρά επιχειρήματα ενώπιον του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου(ΠΟΕ). Είναι προφανής έτσι ο κίνδυνος τα κράτη μέλη που θα κάνουν χρήση των δυνατοτήτων της νέας πρότασης να βρεθούν μπροστά σε μια ντε φάκτο υποχρέωση καλλιέργειας ΓΤΟ, μετά από αρνητική απόφαση του ΠΟΕ.

Σχολιάζοντας το ανακοινωθέν τύπου του Συμβουλίου Υπουργών, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής δήλωσε ότι "Παρά τις αποκαλύψεις της Wikileaks για τις πιέσεις των αμερικάνων στην Ε.Ε. για την αποδοχή των μεταλλαγμένων, η Κομισιόν διχάζει ξανά τα κράτη μέλη με τις προκλητικές και νομικά αμφισβητήσιμες προτάσεις της για τα μεταλλαγμένα. Τα επιχειρήματα που φαίνεται να προσφέρει για απαγόρευση της καλλιέργειας των μεταλλαγμένων δεν λαμβάνουν υπόψη την αρχή της προφύλαξης, έχουν ήδη κριθεί ως αβάσιμα από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και είναι σχεδόν βέβαιο πως θα καταπέσουν σε μια πιθανή διαμάχη με τον ΠΟΕ. Την ίδια στιγμή, η λίστα με τα μεταλλαγμένα που περιμένουν να πάρουν πράσινο φως από την Κομισιόν μεγαλώνει. Θα ακούσουν επιτέλους την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη οι κύριοι Μπαρόζο και Ντάλι ή θα παραμείνουν τιμητές των αμερικάνικων πολυεθνικών;"

To Γραφείο Τύπου

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Στο φαύλο κύκλο χρέους – λιτότητας –χρέους» Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για τις αποφάσεις της άτυπης Συνόδου Κορυφής




«Οι αποφάσεις της άτυπης Συνόδου Κορυφής μπορεί να εξασφαλίζουν περιθώρια στην προπαγάνδα της κυβέρνησης, δεν συνιστούν όμως σε καμία περίπτωση έστω και μικρή ελάφρυνση στο τίμημα που επαναβεβαιώθηκε ότι θα καταβάλλουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα λαϊκά στρώματα γενικότερα, δηλαδή η πλειοψηφία της κοινωνίας. Τόσο η επιμήκυνση του δανείου της τρόικας, όσο και η μικρή μείωση των επιτοκίων του που εξασφαλίστηκε, καθώς και η δυνατότητα αγοράς ομολόγων μετά το 2013 κινούνται μέσα στη λογική και μόνο της εξασφάλισης των δανειστών μας, ιδίως η εγγύηση ότι θα εισπράττουν κανονικά τους τόκους στο μέλλον, έστω και αν τα χρέη αυξάνονται. Δεν σπάνε το φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης της χώρας, όπως και δεν αναιρούν την κρίση χρέους που σοβεί στην Ευρώπη.

Αντίθετα, στη βάση αυτών των αποφάσεων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποδεχόμενη το “Σύμφωνο για το ευρώ” μας οδηγεί από τη λιτότητα του Μνημονίου στη διαρκή λιτότητα. Επαναβεβαιώνει έτσι την προσήλωσή της σε μια εντεινόμενη αδιέξοδη πολιτική λιτότητας και σε ένα σύνολο νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών παρεμβάσεων ως εγγυήσεων και της αποπληρωμής των χρεών, καθώς και στην ενίσχυση της ηγεμονίας των αγορών έναντι της εργασίας. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η απόφαση εκποίησης δημόσιας περιουσίας αμύθητης κοινωνικής και οικονομικής αξίας αντί 50 δισ. ευρώ.

Οι ηγέτες της ΕΕ στις Βρυξέλλες κινήθηκαν για άλλη μια φορά υπό την ηγεμονία και τον φόβο των αγορών και ειδικότατα των τραπεζών. Το λεγόμενο “Σύμφωνο για το ευρώ” είναι ένα σύμφωνο για την εξασφάλιση μακροημέρευσης της πολιτικής που αποσκοπεί στην αφαίρεση εισοδήματος και δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους, περικοπών του κράτους πρόνοιας και υποβάθμισης του περιβάλλοντος.

Η διαδρομή που επιλέγεται από την κυβέρνηση για την ελληνική οικονομία και κοινωνία δημιουργεί, με μαθηματική ακρίβεια, πολλές εκατοντάδες ανέργους και φτωχούς και συρρικνώνει την όποια πραγματική παραγωγική βάση έχει απομείνει. Αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι και μετά τα όσα αποφασίστηκαν στις Βρυξέλλες, το χρέος της Ελλάδας παραμένει δυσβάσταχτο και η διαχείρισή του είναι προοπτικά αδιέξοδη. Ακόμη και αν υλοποιηθεί το σχέδιο τρόικας-κυβέρνησης προϋποθέτει τη θυσία δύο γενεών. Γιʼ αυτό επιμένουμε στις προτάσεις μας: Επιβολή υψηλών φόρων κάθε είδους στους πλούσιους, αποσύνδεση ολοκληρωτικά των κρατών από τις αγορές, αναδιαπραγμάτευση και διαγραφή μέρους του χρέους, εντοπισμός και διαγραφή του επαχθούς χρέους, επιμήκυνση και επιτόκια αλληλεγγύης, όχι τοκογλυφίας.

To Γραφείο Τύπου

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Ομιλία του Γιάννη Μηλιού στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου «ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»..


Η ελληνική κρίση ως εκδοχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της κρίσης της ΟΝΕ


Η κρίση που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα είναι συνέπεια της παγκόσμιας κρίσης του 2008, του τρόπου που λειτουργεί η Ευρώπη (κρίση της ONE) και των πολιτικών που άσκησε το σύστημα εξουσίας που κυβέρνησε την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.



1) Σε παγκόσμιο επίπεδο η κρίση έχει χαρακτήρα συστημικό, καθόσον συνιστά χρεοκοπία του νεοφιλελεύθερου τρόπου λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Με άλλα λόγια, η κρίση γεννήθηκε από τα στοιχεία και τις σχέσεις που συνθέτουν τον πυρήνα του νεοφιλελευθέρου υποδείγματος. Έπληξε σημαντικούς κόμβους του συστήματος και μέσω αυτών τους όρους διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Βασικό στοιχείο του νεοφιλελευθερισμού αποτελεί ο κεντρικός ρόλος που παίζει η χρηματοπιστωτική (ΧΠ) σφαίρα της οικονομίας, ως μηχανισμός αξιολόγησης-χρηματοδότησης-ρύθμισης κάθε οικονομικής δραστηριότητας.

Η παγκόσμια κρίση στην παρούσα φάση εμφανίζεται και ως κρίση δημόσιου χρέους, που για πρώτη φορά μετά τον Πόλεμο πλήττει σε τέτοια έκταση τους αναπτυγμένους καπιταλιστικούς κοινωνικούς σχηματισμούς.#



2) Η κρίση της Οικονομικής-Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ).

Βασικό στοιχείο της ΟΝΕ υπήρξε η άμεση έκθεση των ατομικών κεφαλαίων ολόκληρης της Ζώνης του ευρώ (ΖτΕ) στο διεθνή ανταγωνισμό, με τέτοιο τρόπο ώστε όλες οι πιέσεις για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας να μεταφέρονται στην εργασία. Στρατηγικός στόχος της ΟΝΕ, τον οποίο όλα τα κράτη της ΕΕ είχαν υιοθετήσει ήδη πριν την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος, ήταν να αποτελέσει η εργασία και ο μισθός τη μοναδική μεταβλητή, που με την απαξίωσή της θα εξομαλύνονται οι μακροοικονομικές και δημοσιονομικές ανισορροπίες. Πρόκειται για μια ταξική πολιτική στρατηγική, που άλλοτε ντύνεται με τα χρώματα μιας αμφίβολης «οικονομικής ορθοδοξίας» και άλλοτε ανεμίζει τη σημαία των «εθνικών συμφερόντων».

Η έκθεση στο διεθνή ανταγωνισμό που υπηρετήθηκε με την εισαγωγή στο ενιαίο νόμισμα επέβαλε σημαντικές αναδιαρθρώσεις προς όφελος του κεφαλαίου και οδήγησε τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, που σχηματικά θα ονομάσουμε χώρες της ευρωπαϊκής «περιφέρειας», σε πολύ ψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης συγκριτικά με τις χώρες του ευρωπαϊκού «κέντρου». Ταυτόχρονα μείωσε σημαντικά το κόστος του εγχώριου δανεισμού και αύξησε τις εισροές ξένων «αποταμιεύσεων» (διαφόρων μορφών). Τα μεγέθη που παρουσιάζονται στον Πίνακα 1 είναι ενδεικτικά. Σε γενικές γραμμές, η Ελλάδα και οι άλλες χώρες της ευρωπαϊκής «περιφέρειας» περιόρισαν σημαντικά σε πραγματικούς όρους την «ψαλίδα» του κατά κεφαλήν ΑΕΠ που τις χώριζε από τις πιο προηγμένες χώρες του ευρωπαϊκού «κέντρου» (το μέγεθος αυτό σε καμία περίπτωση δεν μεταφράζεται σε κοινωνική ευημερία), ενώ σημείωσαν υψηλότερα μέσα ποσοστά κέρδους τα οποία και συνοδεύτηκαν από αντίστοιχα υψηλότερους ρυθμούς κεφαλαιακής συσσώρευσης. Την ίδια στιγμή, είναι φανερό ότι οι ενισχυμένοι ρυθμοί μεγέθυνσης στην «περιφέρεια» επέφεραν υψηλότερα επίπεδα εγχώριας ζήτησης και πληθωρισμού.




3) Η νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της ΟΝΕ και η κρίση χρέους.

Στο διάστημα 1995-2008 η Ελλάδα σημείωσε υψηλή πραγματική αύξηση του ΑΕΠ κατά 61,0%, η Ισπανία κατά 56,0% και η Ιρλανδία κατά 124,1% σε αντίθεση με τις περισσότερο αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Το αντίστοιχο ποσοστό για την Γερμανία ήταν 19,5%, για την Ιταλία 17,8% και για την Γαλλία 30,8%. Οι χώρες που σημείωσαν υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης κατά βάση κατέληξαν με σημαντικά ελλείμματα στις τρέχουσες συναλλαγές. Την ίδια στιγμή παρουσίασαν υψηλότερα επίπεδα πληθωρισμού, γεγονός που σε συνδυασμό με τη σημαντική κερδοφορία του κεφαλαίου φαίνεται να είχε συνέπειες στην ανταγωνιστικότητα τιμών.

Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, σε αντίθεση με αρκετές από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες, βασίστηκε περισσότερο στη σημαντική πραγματική αύξηση του παγίου κεφαλαίου (102,8%) και στη βελτίωση της παραγωγικότητας της εργασίας και λιγότερο στην κρατική κατανάλωση.

Δύο ήταν οι βασικές παράμετροι που επέδρασαν ενισχυτικά στην αναπτυξιακή δυναμική του ελληνικού καπιταλισμού και των άλλων χωρών της «περιφέρειας».

Από τη μία, τα υψηλότερα ποσοστά κέρδους που συμπαρέσυραν προς τα επάνω και το σύνολο των χρηματοπιστωτικών αποδόσεων, με αποτέλεσμα οι διεθνείς επενδυτές να είναι ολοένα και πιο «πρόθυμοι» να χρηματοδοτήσουν τους υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης, ιδιαίτερα που τώρα στο περιβάλλον του ευρώ απουσίαζαν ορισμένοι σημαντικοί κίνδυνοι, όπως π.χ. αυτός της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Συνεπώς, η Ελλάδα και άλλες χώρες της «περιφέρειας» κατέγραψαν ισχυρά πλεονάσματα στο ισοζύγιο των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. Στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας, η εξέλιξη στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αντικατοπτρίζει τις συνθήκες ισχυρής εσωτερικής ζήτησης που ενισχύθηκαν τόσο από τη συνεχή εισροή επενδύσεων χαρτοφυλακίου όσο και από τις δυνατότητες άντλησης ρευστότητας ενός δυναμικού τραπεζικού συστήματος.

Από την άλλη, οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης, καίτοι σημείωναν διαφορετικούς ρυθμούς μεγέθυνσης και διαφορετικά ποσοστά κέρδους, εντάχθηκαν ανεξαιρέτως στο ίδιο καθεστώς νομισματικής πολιτικής, δηλαδή στο καθεστώς των ίδιων ονομαστικών επιτοκίων από την πλευρά της ΕΚΤ (εκτός των άλλων). Το ύψος των επιτοκίων αυτών ήταν αρκετά χαμηλότερο για τις χώρες της «περιφέρειας» από ό,τι ίσχυε πριν την εισαγωγή τους στο ενιαίο νόμισμα. Τα επιτόκια της ΖτΕ συνέκλιναν στο χαμηλό επίπεδο των γερμανικών. Έτσι, τα βραχυχρόνια πραγματικά επιτόκια στη δεκαετία του 1990 κινήθηκαν για την Ελλάδα κατά μέσο όρο στο 5,4% ενώ μετά το 2000 ήρθαν κοντά στο 0%, καταγράφοντας για μεγάλα διαστήματα ακόμα και αρνητικές τιμές. Πρόκειται για συνθήκες που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις εκτόξευσης του (ιδιωτικού και δημόσιου) εγχώριου δανεισμού ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την επέκταση της εσωτερικής ζήτησης.

Στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να επισημάνουμε ότι για μία σχετικά μικρή αλλά «ανοικτή» στον εξωτερικό ανταγωνισμό οικονομία (ο τομέας των διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ ενώ δεν υπάρχουν περιορισμοί στην κίνηση των κεφαλαίων) η αύξηση της εγχώριας ζήτησης επιδρά ενισχυτικά κυρίως στους «προστατευμένους» παραγωγικούς τομείς (μη-εκτεθειμένους στο διεθνή ανταγωνισμό) και στις εισαγωγές. Έτσι, η αύξηση των κεφαλαιακών εισροών έχει ως άλλη όψη της την επιδείνωση στις τρέχουσες συναλλαγές των χωρών της «περιφέρειας» και αντανακλά την αναπτυξιακή δυναμική με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αυτή αποκτά στο εσωτερικό της ζώνης του ευρώ.

Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι το έλλειμμα στις τρέχουσες συναλλαγές για την Ελλάδα (αλλά και τις άλλες χώρες της «περιφέρειας») δεν είναι απλά το άμεσο αποτέλεσμα ενός ανάλογου «ελλείμματος» στην ανταγωνιστικότητα. Αντίθετα, και τα δύο εν λόγω «ελλείμματα» είναι η άλλη όψη των υψηλών κεφαλαιακών πλεονασμάτων και συνιστούν αποτελέσματα μιας άλλης βαθύτερης αιτίας. Συγκεκριμένα: των σημαντικών διαφορών στα επίπεδα καπιταλιστικής μεγέθυνσης και του συγκεκριμένου τρόπου «συμβίωσης» στο εσωτερικό του ευρώ.

Ταυτόχρονα, μέσω του δανεισμού συντηρείται βραχυπρόθεσμα η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών παρά τη σχετική επιδείνωση των όρων διαβίωσης και εργασίας. Από μία διαφορετική οπτική, η οικοδόμηση της συναίνεσης στο νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα στηρίζεται και στη δυνατότητα πρόσβασης στο φτηνό δανεισμό για τη χρηματοδότηση καταναλωτικών, στεγαστικών ή άλλων δαπανών έτσι ώστε να υπάρχει επαρκές εισόδημα που υποκαθιστά την απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση καθολικών συστημάτων ασφάλισης, υγείας, σπουδών και διαφόρων κοινωνικών παροχών. Η παρατήρηση αυτή είναι γενική, αλλά ίσχυσε και στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση, με αιχμή την κρίση των τραπεζών, μετέτρεψε γρήγορα ένα μέρος του ιδιωτικού χρέους σε δημόσιο. Το διογκούμενο δημόσιο χρέος οδήγησε σε κρίση χρηματοπιστωτικής αξιοπιστίας (insolvency), λόγω της εκτίναξης των επιτοκίων δανεισμού, καθώς αφενός δεν είναι δυνατή η απευθείας χρηματοδότηση του κρατικού προϋπολογισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σε άλλες περιοχές του αναπτυγμένου καπιταλισμού), ενώ η ΧΠ σφαίρα εισήλθε σε μια διαδικασία επαναξιολόγησης των πιστωτικών κινδύνων. Στη νέα αυτή συγκυρία, η μεταφορά «αποταμιεύσεων» από το ευρωπαϊκό «κέντρο» στην ευρωπαϊκή «περιφέρεια» ανακόπηκε απότομα.

Καταλήγουμε, επομένως, σε εκείνο που θα μπορούσε να ονομαστεί και ως στρατηγικό δίλημμα του ευρώ, που αποτελεί συστατικό στοιχείο και της ελληνικής κρίσης:

Οι επίμονες ανισορροπίες (στα ισοζύγια των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών) στο εσωτερικό της ΖτΕ και η διόγκωση του δημόσιου χρέους αποτελούν μία ενεργή αντίφαση της συνολικότερης αρχιτεκτονικής. Από τη μία πλευρά, συνέβαλαν στην οργάνωση της κοινωνικής συναίνεσης γύρω από τη συγκεκριμένη αναπτυξιακή στρατηγική του κεφαλαίου. Από την άλλη όμως, αποδείχτηκαν ένα καθεστώς συμβίωσης ιδιαίτερα ευάλωτο σε απρόβλεπτα οικονομικά συμβάντα, αποτελώντας ταυτόχρονα επιμέρους εμπόδιο στην ίδια την αναδίπλωση της νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής του ευρώ.



4) Η κρίση της ΟΝΕ ως «ευκαιρία» για το κεφάλαιο

Η κρίση αποτέλεσε μία πρώτης τάξεως «ευκαιρία» για την αναγκαία «διόρθωση» (μέσα από τη βίαιη αναδιανομή εισοδήματος και εξουσίας υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου), των αντιφάσεων της πρώτης φάσης του εγχειρήματος της ΖτΕ. Από την πλευρά της καπιταλιστικής εξουσίας τέθηκε έτσι σε κίνηση μία σκληρή και άνευ προηγουμένου επίθεση στην εργασία, η οποία εκδηλώνεται στο όνομα της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της ανταγωνιστικότητας. Η κρίση της Ελλάδας, οι διεθνείς χρηματαγορές, η ΕΕ, ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης και το ΔΝΤ υπηρετούν απαρέγκλιτα τις σκληρές επιλογές του κεφαλαίου αποτελώντας κατά βάση «τμήματα» ενός ενιαίου μηχανισμού. Εκείνο, βέβαια, που δεν είναι ποτέ προβλέψιμο είναι τα αστάθμητα συμβάντα της ταξικής πάλης και η συναίνεση των κοινωνιών σε τέτοιες απροκάλυπτα ταξικές πολιτικές.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι το κύριο χαρακτηριστικό της κρίσης είναι η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και τις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Υπό αυτό το πρίσμα δεν μπορεί να υπάρξει μία καθολικά αποδεχτή μεθοδολογία για την έξοδο από την κρίση. Κάθε πρόταση φέρει μαζί της μια συγκεκριμένη ταξική οπτική και μεροληψία. Κάθε πρόταση στηρίζεται και σε διαφορετικές προτεραιότητες. Από τη μία μεριά υπάρχουν τα ζητήματα της ανάκαμψης της κερδοφορίας (αλλά και του χρέους, των ελλειμμάτων) και από την άλλη μεριά υπάρχουν τα ζητήματα της ανεργίας, των μισθών, των εργασιακών δικαιωμάτων και της προστασίας του περιβάλλοντος.



5) Ο ακραίος χαρακτήρας του ελληνικού νεοφιλελευθερισμού

Η κρίση είναι εντονότερη στην Ελλάδα, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο χρέος βρίσκεται στο ψηλότερο επίπεδο των χωρών της ΖτΕ λόγω του ακραίου χαρακτήρα που πήραν στη χώρα οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ήδη από τη δεκαετία του 1990, μέσα από τη διαρκώς διευρυνόμενη νόμιμη φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου και των ψηλών εισοδημάτων. Το χρέος διεύρυνε τη σφαίρα των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, δημιουργώντας δυνατότητες για επικερδή τοποθέτηση στους κατόχους χρήματος: Να δανείζουν το κράτος.

Αυτή η μονόπλευρη ταξική πολιτική υπέρ των «εχόντων και κατεχόντων» που απαρέγκλιτα ακολούθησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι συν-υπεύθυνη για το βάθος της σημερινής δημοσιονομικής κρίσης:

Αν η άμεση φορολογία στην Ελλάδα βρισκόταν απλά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο κατά την περίοδο 2000-2008, το Δημόσιο θα είχε εισπράξει στο διάστημα αυτό φορολογικά έσοδα της τάξεως των 95 δις ευρώ. Συνυπολογίζοντας τα έτη 2009 και 2010, προκύπτει ότι το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε υπέρ των ψηλών εισοδημάτων από έσοδα που αντιστοιχούν στο δάνειο που έλαβε η χώρα από την Τρόικα.

Από το 1997 μέχρι το 2007 η Ελλάδα είχε, όπως ήδη είπαμε, από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του ΑΕΠ κατά 44%. Με σταθερούς τους υπόλοιπους παράγοντες (κρατικά έσοδα, δαπάνες κλπ.) έπρεπε να επέλθει σημαντική μείωση του χρέους ως % του ΑΕΠ (αφού αυτό ορίζεται πάντα ως ποσοστό επί του ΑΕΠ). Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη λόγω της τεράστιας μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη του κεφαλαίου και στη μεγάλη περιουσία, με τη φορολογία επί των αδιανέμητων κερδών να μειώνεται από 35% το 2004 (40-45% το 1981) σε 24% το 2009 και 20% σήμερα, και την εισαγωγή μίας πλειάδας φοροαπαλλαγών. Οι Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι συγκεντρώνουν το 16% της χωρητικότητας του παγκόσμιου εμπορικού στόλου και το 22% της παγκόσμιας χωρητικότητας πετρελαιοφόρων, απολαμβάνουν 58 φοροαπαλλαγές, με τελικό αποτέλεσμα να πληρώνουν στο κράτος ετησίως μόλις 12 εκ. ευρώ, έναντι 50 εκ. που πληρώνουν οι μετανάστες με τα παράβολά τους.#

Οι φόροι που πλήρωσαν οι μισθωτοί και τα άλλα φυσικά πρόσωπα αυξήθηκαν από 5,6 δις ευρώ το 2004 στα 11 δις ευρώ το 2008. Αντίθετα οι ανώνυμες εταιρείες και τα άλλα νομικά πρόσωπα πλήρωσαν το 2004 4,8 δις ευρώ (4.775 εκ. ευρώ) και το 2008 κατά τι λιγότερο και συγκεκριμένα 4,705 εκ. ευρώ.

Πάνω στη νόμιμη φοροαπαλλαγή των «εχόντων και κατεχόντων» προστίθεται η φοροαπαλλαγή και εισφοροδιαφυγή, που όπως και η διαφθορά διευκολύνονται από τη διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους. Είναι χαρακτηριστικό ότι για 900.000 περίπου επιχειρήσεις υπάρχουν γύρω στους 1000 ελεγκτές!



6) Η διέξοδος για τις δυνάμεις της εργασίας είναι η ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού και η «κοινωνική ατζέντα»: Αναδιανομή εξουσίας και εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων και επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του, με κριτήρια κοινωνικά, αναπτυξιακά, οικολογικά.



Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολουθούν οι ελληνικές (και ευρωπαϊκές) κυβερνήσεις βασίζονται σε ένα «πατριωτικό» επιχείρημα: Ενισχύοντας τα κέρδη του κεφαλαίου και την «ανταγωνιστικότητα» της εθνικής οικονομίας έναντι των άλλων χωρών, θα βελτιωθεί στο μέλλον και η κατάσταση των εργαζομένων, παρά τη σημερινή λιτότητα, φτώχεια και κατάργηση δικαιωμάτων (που βαφτίζονται κομψά «θυσίες» για να βγει η χώρα από την κρίση). Με την εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς, που αποδομεί πλήρως αυτή τη συντηρητική ρητορεία, θα ασχοληθεί αύριο το Συνέδριό μας. Εδώ θα ήθελα να θίξω ένα μόνο ζήτημα:

Από διάφορες δυνάμεις, ακόμη και αριστερές, προβάλλεται ως λύση, μπροστά στην ιστορική αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη, η διάλυση του ευρώ ή η έξοδος από αυτό όποιας χώρας έχει προβλήματα.

Η έξοδος από το ευρώ, με τις σημερινές συνθήκες που επικρατούν τόσο διεθνώς όσο και στην Ευρώπη δεν είναι μία επιλογή προς το συμφέρον των εργαζόμενων και επομένως δεν μπορεί να είναι επιλογή των δυνάμεων της Αριστεράς. Την έξοδο από το ευρώ προτείνουν άλλωστε υπερσυντηρητικοί κύκλοι επειδή προσδοκούν είτε ότι θα ευνοηθούν οι χρηματαγορές, είτε ότι μέσω των παλιών εθνικών νομισμάτων και του συναλλαγματικού πολέμου που θα ξεσπάσει, θα εφαρμοστούν ακόμα πιο σκληρές πολιτικές ενάντια στους εργαζόμενους.

Αλλά και η γενικότερη αποτίμηση της παγκόσμιας κατάστασης δείχνει ότι για να ανατραπεί η σημερινή παγκόσμια ηγεμονία του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος και να προωθηθούν στρατηγικοί στόχοι όπως ο έλεγχος των διεθνών αγορών και των τραπεζών, η προστασία του περιβάλλοντος και ο κοινωνικός μετασχηματισμός υπέρ των εργαζομένων απαιτούνται λύσεις που αφορούν κυρίως την αλλαγή των ταξικών συσχετισμών δύναμης σε κάθε (ευρωπαϊκή) χώρα, και όχι λύσεις προώθησης της «εθνικής ανταγωνιστικότητας» έναντι των άλλων χωρών. Θα ήταν αστείο να προτείνουμε από αυτό εδώ το Συνέδριο , π.χ. στους Πορτογάλους συντρόφους μας, να αγωνιστούν για να υιοθετήσει η χώρα τους το «νέο εσκούδο», ώστε μέσα από αλλεπάλληλες ανταγωνιστικές υποτιμήσεις να αυξηθούν, υποτίθεται, τα κέρδη των Πορτογάλων καπιταλιστών εξαγωγέων, και έτσι να βελτιωθεί, υποτίθεται επίσης, και η θέση των Πορτογάλων εργαζομένων.

Η έξοδος από το ευρώ, στις σημερινές διεθνείς συνθήκες παγκόσμιας κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού, είναι απατηλή λύση αφού οι πιέσεις των χρηματαγορών σε ένα αδύνατο εθνικό νόμισμα για ευθυγράμμιση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και για να αποδεχθεί ο εργαζόμενος κόσμος μεγαλύτερες θυσίες από αυτές που υφίσταται τώρα, θα είναι μεγαλύτερες.