Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς - Κάλεσμα στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας συνδικάτων και κινημάτων Πέμπτη 29/09/2011 - 6.00μμ - Πλ. Κλαυθμών


Καλούμε σε μαζική και μαχητική συμμετοχή στη συγκέντρωση που διοργανώνουν συνδικαλιστικές οργανώσεις και κοινωνικά κινήματα ενάντια στα αντεργατικά κυβερνητικά και τροϊκανά μέτρα και χαράτσια, την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου στις 6.00 μμ στην Πλ. Κλαυθμώνος και εν συνεχεία στηn πορεία προς τη Βουλή.

Φτάνει πια, η κυβέρνηση, η τρόικα και οι πολιτικές τους πρέπει να φύγουν τώρα, πριν καταστρέψουν τελειωτικά τη χώρα και το λαό μας.

Όταν η αδικία γίνεται καθεστώς, τότε η αντίσταση και η συλλογική κοινωνική ανυπακοή είναι υποχρέωση όλων μας.

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ , ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ,

ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ

To Γραφείο Τύπου

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Ανακοίνωση της ΚΠΕ του ΣΥΝ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ



Το ΕΑΜ αποτελεί μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ελληνικής και της ευρωπαϊκής ιστορίας και των αγώνων κατά του φασισμού. Η επέτειος των 70 χρόνων από την ίδρυσή του υπενθυμίζει στους νεότερους τις τεράστιες δυνατότητες του λαού να καθορίσει ο ίδιος το μέλλον του, μέσα από την ενωτική και συλλογική δράση.

Το ΕΑΜ οργάνωσε την πάλη του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της Κατοχής, εμπνέοντας και τις επόμενες γενιές και μπολιάζοντας τη συλλογική μνήμη των κοινωνικών αγώνων με τις αξίες της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το ΕΑΜ αποτέλεσε κορυφαίο παράδειγμα οργάνωσης ενός διαφορετικού προτύπου κοινωνίας, με τους θεσμούς της λαϊκής εξουσίας, από την αυτοδιοίκηση και τη δικαιοσύνη, μέχρι τις πολιτιστικές δράσεις και τα δίκτυα αλληλεγγύης. Κυρίως, όμως, κατέδειξε τη δυναμική των λαϊκών αγώνων να καθορίσουν την έκβαση των εξελίξεων, όταν αυτοί έχουν παλλαϊκό και ενωτικό χαρακτήρα. Την ιστορία τη γράφουν αυτοί ακριβώς οι αγώνες και η αριστερά επιφορτίζεται με το καθήκον της συσπείρωσης και της κοινής ενωτικής δράσης πάνω στα μέτωπα της συγκυρίας.

Τιμούμε τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες εκείνης της εποχής με τους σημερινούς αγώνες για δημοκρατία και κοινωνική χειραφέτηση να είναι περισσότερο επίκαιροι από ποτέ.

To Γραφείο Τύπου

Θοδωρής Δρίτσας: Ο καθορισμός των ΑΟΖ απαιτεί διαπραγματεύσεις και συναίνεση




Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/09/2011

Συνέντευξη στον Ανάργυρο Σεβαστό







* Η εξωτερική πολιτική και η πολιτική άμυνας της κυβέρνησης, λέτε στην επίκαιρη επερώτηση που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, «εμπλέκει την Ελλάδα σε διενέξεις και θέτει την ειρήνη στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την ασφάλεια του ελληνικού λαού σε κίνδυνο». Δεν είναι πολύ σκληρός αυτός ο ισχυρισμός;

Η επίκαιρη επερώτηση, που προγραμματίσθηκε ήδη να συζητηθεί στη Βουλή την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου, έγινε με αφορμή την πρόσφατη υπογραφή ελληνοϊσραηλινού Μνημονίου στρατιωτικής συνεργασίας στο Τελ Αβίβ, είναι όμως προϊόν μακρόχρονης πολιτικής δουλειάς της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για τα ζητήματα της άμυνας, με πολλές παρεμβάσεις στη Βουλή, ερωτήσεις, επίκαιρες ερωτήσεις, ομιλίες κ.λπ., αλλά και συμμετοχής των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ σε πρωτοβουλίες και κινήματα που ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα. Από όλη αυτή τη δουλειά έχουν βγει συμπεράσματα και το σημαντικότερο είναι ότι η διαρκής προσαρμογή της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής σε ό,τι ζητούν ή θεωρείται πως θα ζητήσουν οι ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ είναι επικίνδυνη και χωρίς κανένα όφελος.

Ειδικά τώρα, η ανακήρυξη των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων σε «στρατηγικές σχέσεις», όπως είπε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, πρέπει να δημιουργήσει ανησυχία. Και δεν μπορεί βέβαια κανείς να επικαλεστεί απέναντί μας το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ ή τα διάφορα επιχειρήματα περί αντισημιτισμού. Έχουμε και είχαμε πολύ σαφή θέση τόσο για τα εγκλήματα του ναζισμού και ειδικά τη γενοκτονία των Εβραίων της Ευρώπης, αλλά και για το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ. Είναι τόσο σαφής η θέση μας και η ιστορία μας που δεν επιτρέπει καμία αμφισβήτηση των προθέσεών μας όταν χαρακτηρίζουμε το Ισραήλ κράτος ταραξία.

Για ποιον λόγο υπήρξε αυτή η αναβάθμιση των σχέσεων με το Ισραήλ, και μάλιστα των στρατιωτικών σχέσεων, όχι των πολιτιστικών ανταλλαγών, όχι του εμπορίου ειρηνικών αγαθών, αλλά του εμπορίου όπλων. Τι σημαίνει όταν λέει ο Υπουργός Άμυνας ότι η Ελλάδα αξιοποιεί τον εναέριο χώρο και τη στρατηγική της θέση «προκειμένου να συμβάλλουμε στην ενίσχυση της επιχειρησιακής ικανότητας της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας»; Τι συμφέρον έχει η Ελλάδα από αυτή την ενίσχυση; Τι εννοεί ο κ. Μπεγλίτης όταν μιλάει για την Ελλάδα και το Ισραήλ ως «πυλώνες σταθερότητας» στην περιοχή;




* Όμως στην τωρινή συγκυρία με τις έρευνες για υδρογονάνθρακες ανοιχτά της Κύπρου, με τις απειλές της Τουρκίας, με το ζήτημα των ΑΟΖ ανοιχτό, δεν χρειάζεται αναζήτηση συμμάχων;

Η ελληνική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η ένταση στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις είναι άσχετη με την αναβάθμιση των ελληνοϊσραηλινών. Από ελληνικής πλευράς ίσως είναι έτσι - κάτι άλλο θα ήταν εξαιρετικά επιπόλαιο. Το Ισραήλ όμως χρειάζεται το Αιγαίο για να αναπληρώσει τον χώρο που του προσέφερε παλιότερα η Τουρκία ως χώρο άσκησης, αλλά και εφόρμησης της πολεμικής του αεροπορίας. Η άσκηση «Ένδοξος Σπαρτιάτης» του 2008 στο Αιγαίο, την Κρήτη και τη Θεσσαλία ήταν προετοιμασία για επίθεση εναντίον του Ιράν. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η ελληνική πλευρά παίζει έναν άχαρο ρόλο, εκείνον του σάκου του μποξ, για να ασκείται η αεροπορία του Ισραήλ. Ρόλο άχαρο, αλλά και επικίνδυνο, γιατί εμπλέκει τη χώρα μας, χωρίς λόγο, σε διενέξεις που μπορεί να εξελιχθούν σε συγκρούσεις, οι οποίες διεξάγονται κιόλας με ασύμμετρα μέσα και πέρα από σύνορα.

Ειδικά όσον αφορά το ζήτημα των ΑΟΖ, αυτές καθορίζονται με διαπραγματεύσεις και συναίνεση. Εάν η Ελλάδα συμμετάσχει σε μονομερή καθορισμό τους ή υποστηρίξει μονομερή καθορισμό τους, που μάλιστα, όπως φαίνεται, προσβάλλει δικαιώματα τρίτων, του Λιβάνου και της Παλαιστίνης (γιατί ΑΟΖ δικαιούται και η Γάζα), τότε πιθανότατα θα αποκτήσει συμμάχους εν αδίκω, κι αυτό θα το βρει μπροστά της όταν θα διαπραγματεύεται για τη δική της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Το γεγονός ότι πράγματι υπάρχει, εκ της γεωγραφίας, επικάλυψη συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ για την αναζήτηση και εκμετάλλευση υποθαλάσσιου πλούτου δεν σημαίνει ότι αυτή η αναζήτηση και εκμετάλλευση μπορεί να γίνει με πολιτική ή και στρατιωτική κιόλας συμμαχία με ένα κράτος ταραξία. Μάλιστα η Κυπριακή Δημοκρατία, αν και άμεσα ενδιαφερόμενη, είναι πολύ προσεκτικότερη από την Ελλάδα, κι αυτό ας μας διδάξει κάτι.



* Αυτά όμως αφορούν μόνο τις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις. Στην επερώτηση μιλάτε για όλο το φάσμα της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας, αναφέρεστε μάλιστα και στο ΝΑΤΟ και το νέο δόγμα του.

Μα δεν είναι ανεξάρτητα όλα αυτά. Η αξίωση του ΝΑΤΟ να έχει την ευθύνη όλου του πλανήτη όσον αφορά την ασφάλεια ξαναβάζει όλα τα πράγματα στο τραπέζι. Παντού θα υπάρξουν συμμαχίες, ανταγωνιζόμενα περιφερειακά κέντρα ισχύος. Μόνο αυτό μπορεί να σημαίνει η φράση «πυλώνες σταθερότητας» που χρησιμοποίησε ο κ. Μπεγλίτης. Και η Ελλάδα φαίνεται ότι θέλει να συμμετάσχει σε αυτόν τον ανταγωνισμό. Γι’ αυτό άλλωστε εκπαιδεύεται και εξοπλίζεται η 71η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία, εκπαιδεύεται ακόμα και για την αντιμετώπιση πολιτών που διαμαρτύρονται. Εμείς θεωρούμε αυτή την εξέλιξη αρνητική, πρώτα από όλα γιατί στρατιωτικοποιεί τις διεθνείς σχέσεις και ενισχύει την κυριαρχία των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το ΝΑΤΟ έχει σαφείς, ισχυρές και αυστηρές στρατιωτικές δομές και ξέρει να αντιδρά μόνο στρατιωτικά. Συζητιέται ακόμα και η ένταξη του Ισραήλ στο ΝΑΤΟ, αφενός για να υπάρξει εγγύηση ασφαλείας, προφανώς εναντίον των Παλαιστινίων, αλλά και για να συμμετάσχει με τις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις του σε νατοϊκές αποστολές.

Σε αυτό το φόντο, η ελληνική κυβέρνηση διάλεξε τον χειρότερο σύμμαχο και εταίρο. Ένα κράτος κατακτητή, με διακηρυγμένη επεκτατική πολιτική, με πυρηνικά όπλα με τα οποία απειλεί τους γείτονές του και εκβιάζει τη διεθνή κοινότητα, και που έτσι μπορεί να πυροδοτήσει πυρηνικό ανταγωνισμό στην περιοχή, ένα κράτος που το υποστηρίζουν μεν οι ΗΠΑ, αλλά είναι απομονωμένο τόσο στην περιοχή όσο και διεθνώς και κατηγορείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Σκεφτείτε την πιθανότητα να θελήσει η αεροπορία του Ισραήλ να χρησιμοποιήσει το Αιγαίο για να πλήξει ή έστω να απειλήσει την Τουρκία ή το Ιράν. Το σπουδαιότερο στη σημερινή συγκυρία είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση διάλεξε να τοποθετηθεί με το συντηρητικό, για να μην πούμε το αντιδραστικό τόξο της περιοχής, που το απαρτίζουν χώρες σαν το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, ενώ γύρω έχει ξεσπάσει η αναγεννησιακή εξέγερση των αραβικών λαών που θέτουν υπό αμφισβήτηση τα πάντα.



* Δεν είναι όμως ξεκάθαρος ο προσανατολισμός αυτών των εξεγέρσεων…

Μα περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Εκεί δρουν δυνάμεις κάθε προσανατολισμού και με κάθε λογής αναφορές. Προοδευτικές, συντηρητικές, ακόμα και αντιδραστικές, που όλες όμως πρέπει να αναμετρηθούν με το λαϊκό αίτημα για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά και για τερματισμό του καθεστώτος κατοχής στην Παλαιστίνη. Γι’ αυτούς τους λόγους τα αυταρχικά καθεστώτα σε διάφορες αραβικές χώρες, αλλά και η συμμαχία των εθνικιστών που κυβερνά το Ισραήλ, τρέμουν. Επομένως, η καλλιέργεια των «παραδοσιακών», όπως τις λέει η κυβέρνηση, σχέσεων με τις αραβικές χώρες περνάει σήμερα από την ισχυρή υποστήριξη των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, από την υποστήριξη του αιτήματος για απόσυρση του Ισραήλ από όλα τα κατεχόμενα εδάφη. Αυτό δεν μπορεί βέβαια να γίνει σε στρατιωτική συμμαχία με αυτό το κράτος.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ 2011

Συνέντευξη του Προέδρου της Κ.Ο. Αλέξη Τσίπρα στο περιοδικό Επίκαιρα



• Νομίζω ότι ακόμα και για τους πιο αντικειμενικούς παρατηρητές είναι ξεκάθαρο ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει εντολή να κυβερνά την χώρα.

• Η κυβέρνηση δεσμεύεται κάθε έναν με ενάμιση μήνα ότι το πρόβλημα λύθηκε και ότι δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα. ΚΑΙ αμέσως μετά έρχεται και το αναιρεί. Έχει χάσει εντελώς την αξιοπιστία της, αλλά και την αξιοπρέπειά της. Τι άλλο χρειάζεται να συμβεί, λοιπόν, για να ξεγαντζωθεί ο κ. Παπανδρέου από την εξουσία.

• Χρεώνουμε στον κ. Σαμαρά ότι η μόνη εναλλακτική διέξοδος που προβάλλει είναι η μείωση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου. Διαφωνούμε κάθετα. Η κυβέρνηση Καραμανλή, στην οποία ο κ. Σαμαράς υπήρξε υπουργός, έκανε τεράστια μείωση στη φορολογία του κεφαλαίου και τα χρήματα είναι τώρα στην Ελβετία

• Ο κ. Σαμαράς δεν δικαιούται της παραμικρής εμπιστοσύνης

• Η πτώχευση θα είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που μας ενέπλεξε στα Μνημόνια. Και το βλέπει ο καθένας

• H κρίση χρέους στην Ελλάδα είναι κομμάτι μιας ευρύτερης κρίσης. Αν μας βγάλουν από το ευρώ, την επόμενη ημέρα θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και το γνωρίζουν πολύ καλά. Και αυτό είναι ένα ισχυρό σημείο διαπραγμάτευσης για την χώρα μας, που δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε

• Η άρνηση πληρωμής συνιστά φυσιολογική απάντηση από αυτούς που δεν έχουν και δεν μπορούν να πληρώσουν

• Θεωρούμε ότι η ενότητα της αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων, και η ιδέα μιας ισχυρής αριστερής εναλλακτικής λύσης ωριμάζει στον κόσμο. Και εφ όσον ωριμάζει στον κόσμο, οι πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς, αλλά και οι ευρύτερες δυνάμεις που τοποθετούνται κατά του Μνημονίου, αργά η γρήγορα θα συνειδητοποιήσουν το αδιέξοδο μιας ιδιοτελούς πολιτικής στάσης

• Η Ευρώπη, ή θα στραφεί σε μια ανάπτυξη με δημοκρατικό και κοινωνικό χαρακτήρα, ή θα καταστραφεί ολοκληρωτικά από την χρηματοοικονομική κρίση. Ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει.

• Η μνημονιακή ακροδεξιά δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, δε θα αργήσει η στιγμή που θα ζητήσει και πρωθυπουργό συνταγματάρχη.

***********

1. Παρά το αίτημα που διατυπώνεται συνολικά από την αντιπολίτευση, η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται, για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. πιστεύετε ότι θα επιβληθούν με άλλο τρόπο;

Στη δημοκρατία οι εκλογές επιβάλλονται σε μια περίπτωση. Όταν είναι καθολική ή αίσθηση ότι δεν ισχύει πλέον η εντολή διακυβέρνησης. Νομίζω ότι ακόμα και για τους πιο αντικειμενικούς παρατηρητές είναι ξεκάθαρο ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει εντολή να κυβερνά την χώρα. Να είμαι σαφής: Τόσους μήνες μετά την εμπλοκή της χώρας στα Μνημόνια, διευρύνεται διαρκώς η αμφισβήτηση και τα ερωτήματα. Αν η προσφυγή της χώρας στο ΔΤΝ υπήρξε προσχεδιασμένη. Αν υπήρχαν εναλλακτικές διέξοδοι για την κρίση χρέους, που η κυβέρνηση τις αγνόησε και τις εγκατέλειψε. Και το σημαντικότερο, αν η σημερινή πολιτική, για την συνέχεια της οποίας η κυβέρνηση εγκαταλείπει κάθε πρόσχημα, μπορεί να μας οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση. Όσο τα ερωτήματα μαζεύονται, τόσο η κυβερνητική πολιτική απαξιώνεται. Η κυβέρνηση δεσμεύεται κάθε έναν με ενάμιση μήνα ότι το πρόβλημα λύθηκε και ότι δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα. ΚΑΙ αμέσως μετά έρχεται και το αναιρεί. Έχει χάσει εντελώς την αξιοπιστία της, αλλά και την αξιοπρέπειά της. Τι άλλο χρειάζεται να συμβεί, λοιπόν, για να ξεγαντζωθεί ο κ. Παπανδρέου από την εξουσία; Με ένα φύσημα, αυτή η κυβέρνηση θα πέσει.

2. Υπόθεση εργασίας: Αν η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές, θα στηρίξετε τον Αντώνη Σαμαρά, στην προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, αν σας το ζητήσει;

Είναι εξαιρετικά απίθανη υπόθεση εργασίας. Για να μιλάμε με λογικές παραμέτρους θα σας πω το εξής: Χρεώνουμε στον κ. Σαμαρά ότι η μόνη εναλλακτική διέξοδος που προβάλλει, είναι η μείωση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου. Διαφωνούμε κάθετα. Η κυβέρνηση Καραμανλή στην οποία ο κ. Σαμαράς υπήρξε υπουργός, έκανε τεράστια μείωση στην φορολογία του κεφαλαίου, και τα χρήματα είναι τώρα στην Ελβετία. Κατά τα άλλα ο κ. Σαμαράς κάνει λαϊκισμό. Εισηγήθηκε πρώτος τις αποκρατικοποιήσεις και όταν το πρότεινε και η τρόικα, έπαιζε με τις λέξεις. Εισηγήθηκε την εργασιακή εφεδρεία, δηλαδή τις απολύσεις στο δημόσιο, και τώρα πάει να τις πετάξει από πάνω του. Ξιφουλκεί υπέρ της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων, αλλά επιχειρεί να οικειοποιηθεί επι μέρους κάθε μια από τις θιγόμενες κατηγορίες. Λαϊκίζει με την μείωση των υπουργείων, αλλά ανακοινώνει την επανασύσταση τριών υπουργείων συμβολικού χαρακτήρα. Τι ακριβώς θα πάει να διαπραγματευτεί με την τρόικα; Ο κ. Σαμαράς δεν δικαιούται της παραμικρής εμπιστοσύνης, και αυτό επιβεβαιώνεται από τις δημοσκοπήσεις. Θεωρώ ότι ως αντιπολίτευση, ο κ. Παπανδρέου ήταν λίγο πιο πειστικός. Και αυτό αποδεικνύει πόσο μάταιη είναι πλέον η εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας. Πλέον δεν υπάρχει ανοχή σε υποσχέσεις τύπου «την ίδια πολιτική, αλλά με περισσότερη φροντίδα». Αυτά είναι παραμύθια. Η πολιτική τους απέναντι στα ισχυρά κέντρα εξουσίας, είναι ακριβώς η ίδια. Και ο κόσμος το έχει πλέον συνειδητοποιήσει.

3. Μετά τη συνεχή ανακοίνωση νέων μέτρων εκτιμάτε ότι η κοινωνική αντίδραση είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι;

Εκτιμάμε ότι όσο περνάει ο καιρός, η κοινωνική αντίδραση γίνεται όλο και πιο στέρεη, όλο και πιο αποφασιστική. Ακούστε, την είσπραξη του νέου χαρατσιού δεν το υπονομεύουν οι δηλώσεις του Τσίπρα, του Φωτόπουλου ή της Παπαρήγα. Η κυβέρνηση, η τρόικα και οι Βρυξέλλες ανησυχούν γιατί την είσπραξη την υπονομεύει η ίδια η πραγματικότητα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο κόσμος δεν έχει χρήματα. Του λες, έκτακτη εισφορά 800 ευρώ και πλέον γελάει. Αυτό όμως, είναι μια μορφή κοινωνικής αντίδρασης. ΟΙ άνθρωπο δεν είπαν δεν πληρώνω, είπαν δεν έχω να πληρώσω, ελάτε να μου κόψετε το ρεύμα και ότι άλλο νομίζετε. Και αυτό έγινε κυρίαρχο θέμα στο Γιουρογκρούπ, ασχέτως αν τα έβαλαν με την κυβέρνηση που δεν μπορεί να μας πείσει να πληρώσουμε χρήματα που δεν υπάρχουν. Προφανώς, η κοινωνική αντίδραση δεν έχει πάρει ακόμα τα χαρακτηριστικά που θα θέλαμε. Αλλά είναι λάθος να κρύβουμε το πρόβλημα μιλώντας για τζαμπατζήδες και για επιτήδειους. Υπάρχει κοινωνική αντίδραση στα μέτρα, και μάλιστα τεράστια. Όταν θα πάρει πολιτικό χαρακτήρα και θα απαιτήσει ξεκάθαρη αλλαγή πολιτικής, τότε οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.

4. Η κυβέρνηση σας κατηγορεί ότι η άρνηση φέρνει τη χώρα πιο κοντά στη πτώχευση...

Εμάς κατηγορεί; Αποφάσισαν να δώσουν τα πάντα στους δανειστές. Οι οποίοι σημειωτέον, δεν είναι τίποτα φουκαράδες. Μόλις διαπίστωσαν ότι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ότι μας λένε, εκτίναξαν τα επιτόκια δανεισμού στο άπειρο. Η πτώχευση θα είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που μας ενέπλεξε στα Μνημόνια. Και το βλέπει ο καθένας. Για κάθε δόση αυξάνονται οι απαιτήσεις και τα μέτρα. Τι θα κάνουν; ΘΑ απολύσουν όλο το δημόσιο; ΘΑ κόψουν όλες τις συντάξεις; Θα αφήσουν τα νοσοκομεία χωρίς φάρμακα και τα σχολεία χωρίς δασκάλους; Αυτοί μπλόφαραν με την πτώχευση και τώρα εισπράττουν τα αποτελέσματα. Εμείς λέμε ξεκάθαρα: επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Εδικά τώρα που όλοι τρέμουν το ενδεχόμενο μιας στάσης πληρωμών από τη χώρα μας. Και τα χρήματα που θα εξοικονομήσομε, μαζί με μια δραστική αναδιανομή του πλούτου που πρέπει επιτέλους να συνεισφέρει αυτά που του αναλογούν, να επενδυθούν σε ένα διαφορετικό σχέδιο ανάπτυξης.

5. Είναι υπαρκτό σενάριο η έξοδος της χώρας από το Ευρώ ή είναι ένα μέσο πίεσης;

Ακούγονται πολλά. Αλλά εμείς δεν θέλουμε μια τέτοια εξέλιξη. Θέλουμε να μείνουμε στη ευρωζώνη και να παλέψουμε για προοδευτικές αλλαγές σε ολόκληρη την Ευρώπη. Προφανώς υπάρχει πίεση και εκβιασμός γύρω από αυτό το ζήτημα. Γιατί οι επιπτώσεις σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι τεράστιες για την κοινωνία. Αλλά από τη δικιά μας πλευρά πρέπει να σκεφτούμε ότι η κρίση χρέους στην Ελλάδα είναι κομμάτι μιας ευρύτερης κρίσης. Οπότε η έξοδός μας από την Ευρωζώνη θα έχει τρομακτικές συνέπειες για τις υπόλοιπες χώρες του ευρώ. Αν μας βγάλουν από το ευρώ, την επόμενη ημέρα θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και το γνωρίζουν πολύ καλά. Και αυτό είναι ένα ισχυρό σημείο διαπραγμάτευσης για την χώρα μας, που δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε. Δεν λέμε, βέβαια, ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ. Ούτε ότι μια αριστερή διακυβέρνηση δεν πρέπει να έχει σχέδιο με σαφές ταξικό πρόσημο σε κάθε ενδεχόμενο. Λέμε, όμως, ότι στις σημερινές συνθήκες αδυναμίας, αυτό που πρέπει να μπει σε τάξη είναι η αδηφαγία των αγορών, όχι οι κρατικές οικονομίες με τα όποια προβλήματά τους. Η υποτίμηση είτε είναι εσωτερική είτε νομισματική, δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα. Η ανάπτυξη και η αναδιανομή είναι η απάντηση.

6. Όταν συνομιλήσατε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, πέραν της έκθεσης της συνολικής κατάστασης, σας ζήτησε κάτι συγκεκριμένο;

Νομίζω ότι αυτό που μου ζήτησε έμμεσα είναι να μην κάνουμε αντιπολίτευση στα κυβερνητικά μέτρα. Του απάντησα ότι η πολιτική τους βρίσκεται σε ολοκληρωτικό αδιέξοδο και έχει αποτύχει εντελώς. Δεν υπάρχει κοινωνικό απόθεμα για τη πληρωμή πρόσθετων φόρων και τελών, η κοινωνία έχει χτυπήσει στον πάτο. Και το ξέρουν πολύ καλά. Ακόμα και αν το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων ,η των ΜΜΕ της χώρας στήριζε αυτή τη στιγμή την κυβέρνηση, τα όποια πρόσθετα μέτρα θα αποτύγχαναν, πολύ απλά γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να τοα βγάλει πέρα. Αλλά για εμάς δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το θέμα είναι αν θα ακολουθούμε μια πολιτική που μας βουλιάζει στην ύφεση και την κοινωνική αδυναμία ή αν ακολουθούμε μια πολιτική εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση Και είμαστε σαφέστατα με την δεύτερη άποψη. ΟΙ προτάσεις που από την πρώτη στιγμή της κρίσης έχουμε καταθέσει, δικαιώνονται μέρα με την ημέρα.

7. Η άρνηση πληρωμής συνιστά αντίδραση στην συνεχή επιβολή των μέτρων;

Η άρνηση πληρωμής συνιστά φυσιολογική απάντηση από αυτούς που δεν έχουν και δεν μπορούν να πληρώσουν. Ας κατανοήσουμε λίγο πως σκέφτεται η κοινωνία. Λες σε μια οικογένεια, θέλω έξτρα 800 με το εκκαθαριστικό, άλλα τόσα με την ΔΕΗ για το ακίνητο, και παράλληλα επιφυλάσσομαι για άλλα μέτρα. Και παράλληλα, συμβαίνει κατά κανόνα στην καλύτερη περίπτωση, ο ένας από τους δύο εργαζόμενους της οικογένειας να έχει χάσει τη δουλεία του, και ο άλλος έχει υποστεί μείωση μισθού. Πως θα βγουν πέρα; Από πού θα λείψουν αυτά τα χρήματα που ζητάει το κράτος; Είναι εξωπραγματικοί αυτοί οι σχεδιασμοί. Οπότε οι άνθρωπο λένε, «δεν έχω, έλα πάρτα αν τα βρεις». Είναι τόσο παράλογο; Δεν πρόκειται πια για ιδεολογική αντίδραση στο Μνημόνιο. Πρόκειται για αδυναμία της κοινωνίας να αντεπεξέλθει στα μέτρα. Αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν, είναι αυτοί που θα τα βρουν μπροστά τους. Αδίκως ψάχνουν ηθικούς αυτουργούς και υποκινητές.

8. Προτείνετε διαρκώς την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου συνασπισμού αριστεράς. Πόσο εφικτό είναι;

Τα πράγματα φέρνουν όλους μας προ των ευθυνών μας. Εκ των πραγμάτων, για παράδειγμα δημιουργείται ένα μέτωπο, μια ασπίδα προστασίας για τους ανθρώπους που δεν έχουν και δεν πρέπει να πληρώσουν το χαράτσι στα ακίνητα. Ο κόσμος της αριστεράς και της δημοκρατικής παράταξης παρακολουθεί ενθαρρύνει και πιέζει ηγεσίες. Θεωρούμε ότι η ενότητα της αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων, και η ιδέα μιας ισχυρής αριστερής εναλλακτικής λύσης ωριμάζει στον κόσμο. Και εφ όσον ωριμάζει στον κόσμο, οι πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς, αλλά και οι ευρύτερες δυνάμεις που τοποθετούνται κατά του Μνημονίου, αργά η γρήγορα θα συνειδητοποιήσουν το αδιέξοδο μιας ιδιοτελούς πολιτικής στάσης. Εμείς την ενότητα δεν την διακηρύσσουμε ως πολιτικό κόλπο. Την εννοούμε χωρίς προϋποθέσεις και χωρίς αποκλεισμούς. Και την εννοούμε ως το μόνο εργαλείο που διαθέτουμε για να γυρίσουμε αυτό το στημένο παιχνίδι.

9. Αν η Ευρώπη συνεχίζει να αρνείται αλλαγή πολιτικής, βλέπετε να οδηγείται σε φαινόμενα διάλυσης ή σε Ευρώπη πολλών ταχυτήτων;

Η Μέρκελ ο Σαρκοζί και η ευρωπαϊκή ηγεσία γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν μια ενδεχόμενη διάλυση του ευρώ. Ο ίδιος ο Στρος Καν πρότεινε κούρεμα του χρέους 50% χωρίς να κινδυνέψει το νόμισμα. Όταν αυτό το έλεγα εγώ, έπεφταν οι δημοσιογράφοι της διαπλοκής να με φάνε ζωντανό. Συνεπώς το πολιτικό παιχνίδι ανοίγει και το ερώτημα είναι πια Ευρώπη. Η Ελλάδα χρειάζεται μια κυβέρνηση που με όπλο τη λαϊκή εντολή θα κάνει ένα κούρεμα του 50% και θα φορολογήσει τις τεράστιες ακίνητες αλλά κυρίως κινητές περιουσίες. Για να δουλεύει η οικονομία για τις ανθρώπινες και τις κοινωνικές ανάγκες, όχι για το χρηματιστικό κεφάλαιο. Ας βάλουμε λοιπόν όρια στις χρηματαγορές. Ας βάλουμε στο επίκεντρο της ανάπτυξης την σταθερή απασχόληση, την προστασία του περιβάλλοντος και την διεύρυνση των κοινωνικών αγαθών. Αυτή είναι η πραγματική σύγκρουση για το μέλλον της Ευρώπης. Η Ευρώπη, ή θα στραφεί σε μια ανάπτυξη με δημοκρατικό και κοινωνικό χαρακτήρα, ή θα καταστραφεί ολοκληρωτικά από την χρηματοοικονομική κρίση. Ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει.

10. Ο κ. Καρατζαφέρης ζήτησε κυβέρνηση με πρωθυπουργό ένα δικαστικό. Πως το σχολιάζετε.

Η μνημονιακή ακροδεξιά δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, δε θα αργήσει η στιγμή που θα ζητήσει και πρωθυπουργό συνταγματάρχη

.

To Γραφείο Τύπου

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ Μεγάρων & Ν.Περάμου



ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ;; - ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ!!
Η κυβέρνηση του μνημονίου που εδώ και ενάμιση χρόνο ακολουθεί πιστά τις επιταγές της ΤΡΟΪΚΑ διαλύοντας τις εργασιακές σχέσεις, ισοπεδώνοντας τους μισθούς και τις συντάξεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, μειώνοντας κάτω από το ελάχιστο τις δημόσιες δαπάνες για παιδεία και υγεία, έχει επιδοθεί το τελευταίο διάστημα σε μια άνευ όρων φορολογική αφαίμαξη των εισοδημάτων της κοινωνίας, με πρόσφατη την ανάλγητη απόφαση για το ‘’ειδικό τέλος’’ στα ακίνητα το οποίο θα επιβαρύνει χιλιάδες νοικοκυριά.
Μάλιστα με εκβιαστικό τρόπο η «κυβέρνηση - μαριονέτα των δανειστών» θα επισυνάψει το τελευταίο αυτό ‘’χαράτσι’’ στους λογαριασμούς ρεύματος της ΔΕΗ για να εξασφαλίσει την είσπραξη αυτού, καθώς η μη πληρωμή του θα συνεπάγεται διακοπή της ηλεκτροδότησης!
Μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα μέτρων και φόρων που στόχο έχουν την καταστροφή του κοινωνικού ιστού, η απάντηση του λαού δεν πρέπει να είναι άλλη από το: ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΩΡΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΗΣ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους ανέργους, τους εργαζόμενους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους νέους, να αντισταθούν στα μέτρα λιτότητας που τους επιβάλλονται από κυβέρνηση και ΤΡΟΪΚΑ διεκδικώντας ένα νέο συνασπισμό εξουσίας για προοδευτική διέξοδο της χώρας από την κρίση.
ΔΕΝ ΠΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ!
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ! ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΤΟΥΣ!

Τ.Ε ΣΥΡΙΖΑ ΜΕΓΑΡΩΝ & ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Δήλωση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, για τις πολιτικές εξελίξεις, τα νέα μέτρα και τις κοινωνικές αντιστάσεις



Η κυβέρνηση Παπανδρέου- Βενιζέλου αποδεικνύεται στην πιο επικίνδυνη κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και μετά.

Πανικόβλητη και παραδομένη, αντί να παραδεχθεί την πλήρη αποτυχία του μνημονίου και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές ώστε ο λαός να επιλέξει το μέλλον του, απειλεί και εκβιάζει χυδαία την ελληνική κοινωνία.

Αυτά τα μέτρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσουν.

Αυτά τα χαράτσια δεν μπορεί και δεν πρέπει να πληρωθούν.

Το μνημόνιο και τα νέα μέτρα καθώς και η δήθεν επαναδιαπραγμάτευση του κ. Σαμαρά, αφήνουν ανέγγιχτους τους γνωστούς αγνώστους που εφαρμόζουν το δεν πληρώνω εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, την εγχώρια διαπλοκή.

Ως εδώ, λοιπόν.

Καλούμε,

Όλες τις πολιτικές δυνάμεις που από προοδευτική σκοπιά αμφισβητούν το μνημόνιο να κάνουν το πρώτο σημαντικό και απαραίτητο βήμα στην αναγκαία πλέον σύγκλιση για να μην πληρωθεί αυτό το απερίγραπτο χαράτσι, για να μην περάσει η νέα βαρβαρότητα που ετοιμάζουν.

Να κάνουμε το πρώτο βήμα για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να φύγει αυτή η απερίγραπτη κυβέρνηση, ανοίγοντας δρόμο για θετικές εξελίξεις, να μην πληρώσει την κρίση ο λαός, να δημιουργηθεί ένας νέος συνασπισμός εξουσίας που θα απεμπλέξει την Ελλάδα από το μνημόνιο και θα γλιτώσει το λαό μας απ΄ αυτή τη λαίλαπα.

Καλούμε επίσης τους κοινωνικούς φορείς, τα συνδικάτα, τους νομικούς, όλο τον ελληνικό λαό να υψώσουμε μια ασπίδα προστασίας για τον κόσμο που λέει ΔΕΝ ΕΧΩ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΙ και άρα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ

To Γραφείο Τύπου

Ν.Χουντής: «Όσα κατήγγειλε η κ. Γεωργαντά για το τεχνητό φούσκωμα των ελλειμμάτων και του χρέους προκύπτουν σαφώς από απάντηση του Όλι Ρέν, πριν ένα..


Ν.Χουντής: «Όσα κατήγγειλε η κ. Γεωργαντά για το τεχνητό φούσκωμα των ελλειμμάτων και του χρέους προκύπτουν σαφώς από απάντηση του Όλι Ρέν, πριν ένα χρόνο» - «Η ιστορία να πάμε στο ΔΝΤ ήταν στημένη»
Συνέντευξη του ευρωβουλευτή Ν.Χουντή στον Νίκο Χατζηνικολάου (Real FM)
Αλχημείες εκ μέρους της Κομισιόν και της ελληνικής κυβέρνησης προκειμένου να φουσκώσουν το έλλειμμα και το χρέος για το 2009 και με αυτό τον τρόπο να επιβάλλουν τις πολιτικές του Μνημονίου, του ΔΝΤ και της ΕΕ, καταγγέλλει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Χουντής, με αφορμή τις καταγγελίες του μέλους της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, κ. Ζωής Γεωργαντά.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής σε συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου (Real FM), έδωσε ξανά στη δημοσιότητα παλαιότερο δελτίο τύπου (29/12/2010) με απάντηση του Επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κ. Όλι Ρέν, από το οποίο προκύπτει σαφέστατα ότι οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί για τους Εθνικούς Λογαριασμούς εφαρμόζονται «α λα κάρτ» στην περίπτωση της Ελλάδας και ότι «λανθασμένα» εντάχθηκαν στη Γενική Κυβέρνηση μια σειρά από ΔΕΚΟ, «με αποτέλεσμα την εκ νέου εκτίναξη του δημοσίου ελλείμματος και χρέους.

Η συνέντευξη του Ν. Χουντή με τον Ν.Χατζηνικολάου έχει εξής:

Ν.Χατζηνικολάου : «Κύριε Χουντή τι σας είχε απαντήσει η Κομισιόν σε ερώτηση σας για το πώς εφαρμόζονται οι κανόνες σχετικά με τη μέτρηση του ελλείμματος της Ελλάδας».

Ν.Χουντής : “Η απάντηση που μας δόθηκε πριν από ένα χρόνο είναι και σήμερα επίκαιρη και το επιβεβαιώνουν οι καταγγελίες της κ. Γεωργαντά και η παραίτηση-ξήλωμά της. Από απάντηση του ο κ. Ρεν στο ερώτημα μας αν νομίμως έχουν περιληφθεί ορισμένες ΔΕΚΟ στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης, προέκυπτε ότι εφάρμοσαν κανόνες a la cart διαμορφώνοντας κατά το δοκούν το έλλειμμα, και είχαμε καταγγείλει τότε αμφότερους, τους αλχημιστές Κομισάριους αλλά και την ελληνική κυβέρνηση”.

Ν.Χατζηνικολάου: «Άρα η αλχημεία είναι και εισαγωγής είναι και Βρυξελλών».

Ν.Χουντής: “Είναι και Βρυξελλών, αλλά βασικά την πρώτη ευθύνη την έχει η ελληνική κυβέρνηση, μια εγκληματική ευθύνη, που δέχτηκε να φουσκώσει παραπάνω το έλλειμμα, με συνέπεια να οδηγηθούμε εκεί που οδηγηθήκαμε”.

Ν. Χατζηνικολάου : «Τι ερμηνεία δίνετε»;

Ν.Χουντής: “Νομίζω ότι έγινε σκόπιμα για να μπορέσουν να υλοποιηθούν όσα ήδη είχαν δρομολογηθεί με την εμπλοκή του ΔΝΤ…”

Ν.Χατζηνικολάου: «Επομένως ήταν στημένη η ιστορία να πάμε στο ΔΝΤ;».

Ν.Χουντής: \"Έχω εδραία την πεποίθηση ότι η ιστορία να πάμε στο ΔΝΤ ήταν στημένη, ακόμη και πριν από τις εκλογές για πολλούς και διαφόρους λόγους και έχει σχέση με όλα αυτά που γίνονται σήμερα γύρω μας\".

Διαβάστε το δελτίο τύπου της 29/12/2010: http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=21584, καθώς επίσης η σχετική ερώτηση και απάντηση:

Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-8967/2010/αναθ.1
προς την Επιτροπή
Άρθρο 117 του Κανονισμού
Nikolaos Chountis (GUE/NGL)
Θέμα: Εφαρμογή Κανονισμού για τους Εθνικούς Λογαριασμούς

Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Σύστημα Εθνικών και Περιφερειακών Λογαριασμών, μια δημόσια θεσμική οντότητα ή δημόσια επιχείρηση, θεωρείται τμήμα της γενικής κυβέρνησης και εγγράφεται στον προϋπολογισμό του Κράτους, εφόσον πληρούνται κάποια συγκεκριμένα κριτήρια.

Ένα από αυτά τα κριτήρια είναι και ο κανόνας του \"50%\", ο οποίος ορίζει ότι μια επιχείρηση εντάσσεται στην Γενική Κυβέρνηση, εφόσον τα έσοδά της από πωλήσεις του αγαθού ή της υπηρεσίας που προσφέρει, δεν καλύπτει τουλάχιστον το 50% των λειτουργικών της δαπανών.

Με δεδομένη την επίσκεψη και πάλι, ειδικού κλιμακίου της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας και την ενδεχόμενη αναθεώρηση προς τα πάνω του ελληνικού δημοσίου ελλείμματος, ερωτάται η Επιτροπή:

1. Από πότε εφαρμόζεται αυτός ο κανόνας; Ποια κράτη μέλη έχουν υποχρεωθεί μέχρι τώρα να εγγράψουν τέτοιους οργανισμούς; Υπάρχει σχετικός κατάλογος;

2. Η Ελλάδα εφαρμόζει το συγκεκριμένο κανόνα; Αν ναι, εγγράφει στον προϋπολογισμό της Γενικής Κυβέρνησης τις Συγκοινωνιακές Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας και συγκεκριμένα τον Όμιλο ΟΣΕ, τον ΗΣΑΠ, την ΕΘΕΛ, τους ΗΛΠΑΠ; Εάν όχι, έχουν γίνει στο παρελθόν συστάσεις προς τις ελληνικές αρχές γι΄ αυτό το θέμα;

E-8967/10EL
Απάντηση του κ. Rehn
εξ ονόματος της Επιτροπής
(9.12.2010)
Στο ευρωπαϊκό σύστημα λογαριασμών 1995 (ΕΣΛ 95) παράγραφος 3.27 (και πίνακας 3.1) ορίζονται τα κριτήρια για τη διάκριση των θεσμικών μονάδων μεταξύ εμπορεύσιμων και μη εμπορεύσιμων μονάδων. Τα κράτη μέλη υποχρεούνται να εφαρμόζουν αυτά τα κριτήρια περιοδικά προκειμένου να αποφασίσουν για την κατάταξη των δημόσιων επιχειρήσεων και, γενικά, των μονάδων που ελέγχονται από τη γενική κυβέρνηση. Αν οι μονάδες αυτές πληρούν τα κριτήρια για μη εμπορεύσιμες μονάδες, ένα από τα οποία είναι ο κανόνας του 50%, κατατάσσονται στον υποτομέα της γενικής κυβέρνησης. Πολλά κράτη μέλη το έχουν πράξει στο παρελθόν. Ένας ενδεικτικός κατάλογος της επανακατάταξης που έγινε στα κράτη μέλη περιλαμβάνει: Γαλλία (2001), Βέλγιο (2008 και 2010), Εσθονία (2008), Ουγγαρία (2008), Ιρλανδία (2007), Ιταλία (2008), Ρουμανία (2008 και 2010), Ισπανία (2009), Πολωνία (2009), Γερμανία (2010), και το Ηνωμένο Βασίλειο (2010).

Περισσότερες πληροφορίες για πρόσφατες επανακατατάξεις που έγιναν στα κράτη μέλη καθώς και για τον αντίκτυπο στο δημόσιο χρέος και δημοσιονομικό έλλειμμα μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο[1].

Η Επιτροπή (Eurostat) ζητά οι αρμόδιες στατιστικές αρχές όλων των κρατών μελών να εξετάζουν συστηματικά τους λογαριασμούς των μονάδων που ελέγχονται από τη γενική κυβέρνηση και δεν περιλαμβάνονται στον τομέα της γενικής κυβέρνησης και να αποφασίσουν για την ταξινόμηση αυτών των μονάδων σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εν λόγω ερευνών.

Στη διάρκεια των πρόσφατων μεθοδολογικών επισκέψεων της Επιτροπής (Eurostat) στην Ελλάδα, έγινε σαφές ότι τέτοιες έρευνες δεν είχαν πραγματοποιηθεί για κάποιο διάστημα, κατά το οποίο οι οικονομικές εξελίξεις σε πολλές δημόσιες επιχειρήσεις έχουν καταστήσει αναγκαία την επανακατάταξή τους στη γενική κυβέρνηση. Επομένως, ο όμιλος ΟΣΕ, ο ΗΣΑΠ, η ΕΘΕΛ και ο ΗΛΠΑΠ έχουν επαναταξινομηθεί από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ) στον τομέα της γενικής κυβέρνησης.

[1] http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page/portal/government_finance_statistics/publications/press_releases

To Γραφείο Τύπου

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΡΟΙΚΑΝΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ!



ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ!

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

Τα νέα έκτακτα κυβερνητικά και τροϊκανά μέτρα είναι όχι μόνο άδικα, βάρβαρα και αντιλαϊκά αλλά έχουν και στοιχεία αντισυνταγματικότητας.
Η επιβολή του ειδικού τέλους ακινήτων σε όλους γενικά τους πολίτες, ανεξάρτητα της πραγματικής φοροδοτικής ικανότητάς τους παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας



Η επιβολή αυτού του χαρατσιού για όλα τα ακίνητα, ανεξάρτητα εάν χρησιμοποιούνται για πρώτη κατοικία ή όχι, επιβαρύνει τα φτωχά λαϊκά στρώματα και είναι κοινωνικά άδικη.

Καλούμε την κυβέρνηση να πάρει πίσω την απόφαση για επιβολή του κοινωνικά άδικού και αντισυνταγματικού χαρατσιού στα ακίνητα.

Θεωρούμε απαράδεκτο το γεγονός της εμπλοκής από την κυβέρνηση της ΔΕΗ στην είσπραξη αυτού του χαρατσιού και την εντολή της να κόβεται το ρεύμα, ένα δηλαδή κοινωνικό αγαθό, σε όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να το πληρώσουν.

Η ριζοσπαστική αριστερά θα στηρίξει με κάθε τρόπο και θα επιδιώξει να προστατεύσει όσους αδυνατούν να πληρώσουν αυτό το χαράτσι (άνεργοι, χαμηλόμισθοι, άποροι κ.ά.) και θα αγωνιστεί για να μην μετατραπεί η ΔΕΗ σε τιμωρητικό φοροεισπρακτικό μηχανισμό βυθίζοντας στο σκοτάδι χιλιάδες νοικοκυριά.

Ταυτόχρονα, θα πρωτοστατήσουμε σε όλη τη χώρα για να συγκροτηθεί και να αναπτυχθεί ένα μαζικό και λαϊκό κίνημα αντίστασης στα ανθρωποκτόνα έκτακτα μέτρα που παίρνονται από την κυβέρνηση και την τρόικα στο όνομα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των τοκογλύφων δανειστών της χώρας μας.

Ένα παλλαϊκό πολιτικοκοινωνικό κίνημα υπεράσπισης της δημοκρατίας και των συνταγματικών αρχών, με βάση το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, διεκδίκησης φορολογικής δικαιοσύνης με τη φορολόγηση του πλούτου, των κερδών και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και αγώνων για να φύγει η κυβέρνηση, η τρόικα και οι πολιτικές τους, για να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους με τη χρησιμοποίηση του αποτελεσματικού «όπλου» της στάσης πληρωμών και να απελευθερωθεί η χώρα μας από τη φυλακή του ευρώ.

Η επιτροπή σωματείων, συνελεύσεων και κινημάτων «ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ» έχει σημαντικό ρόλο να παίξει και πρωτοβουλίες να πάρει σε αυτή την κατεύθυνση και να επεκτείνει τη δράση της σε όλη τη χώρα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ



Η καταστροφική, αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης και των ηγετικών κύκλων της Ε.Ε. συνεχίζεται και εντείνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, που πανηγύριζε για την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και τις αποφάσεις της συνόδου ηγετών της 21 Ιουλίου 2011, αφού έβαλε ως εθνικό όραμα «ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια», σήμερα επισείει για 6η φορά τον κίνδυνο της χρεωκοπίας και της μη είσπραξης της 6ης δανειακής δόσης για να επιβάλλει νέα σειρά βάναυσων μέτρων ενάντια σε εργαζόμενους, μικρομεσαίους, αγρότες και συνταξιούχους.

«Έκτακτη» εισφορά, «έκτακτο» ειδικό τέλος στα ακίνητα, «εργασιακή εφεδρεία» (το άλλο όνομα της απόλυσης), περικοπές εισοδημάτων μέσω ενιαίου μισθολογίου, αύξηση έμμεσων φόρων και ξεπούλημα όσο – όσο της δημόσιας περιουσίας είναι το νέο πακέτο που ξεπερνά κάθε προηγούμενο.

Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του αποστερεί από την τεράστια πλειοψηφία των πολιτών τα «προς το ζην». Στην ουσία η κυβέρνηση επιχειρεί να «κατασχέσει» το εισόδημα των εργαζομένων και να «δημεύσει» ακόμη και την πρώτη κατοικία του.

Από κοντά και η ΝΔ που βλέπει απλά λάθος συνταγή πολιτικής και απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη μείωση των φόρων κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή, μένουν ουσιαστικά ανέγγιχτα η μεγάλη περιουσία, τα τεράστια κέρδη, οι μονίμως φοροαπαλλασόμενοι, η περιουσία της εκκλησίας και των μοναστηριών, το εφοπλιστικό κεφάλαιο, οι offshore εταιρείες κλπ.

Η επιβολή της έκτακτης εισφοράς και του ειδικού τέλους ακίνητων σε όλους γενικά τους πολίτες, ανεξάρτητα της πραγματικής φοροδοτικής τους ικανότητας, πέραν των άλλων παραβιάζει βασικές συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας.

Η επιβολή του χαρατσιού για όλα τα ακίνητα, ανεξάρτητα εάν χρησιμοποιούνται για πρώτη κατοικία ή όχι, επιβαρύνει τα φτωχά λαϊκά στρώματα και είναι κοινωνικά άδικη. Ο λαός καλείται να πληρώσει, οργίζεται και βρίσκεται σε απόγνωση.

Αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει τώρα.

Καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει τώρα όλα τα φορομπηχτικά μέτρα, μέτρα αντισυνταγματικά, παράνομα, μέτρα κοινωνικής βαρβαρότητας και εξευτελισμού της πατρίδας. Καλούμε τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς, τα κοινωνικά κινήματα να αντιταχθούν ενεργητικά στα κυβερνητικά μέτρα.

Ο ΣΥΝ θα στηρίξει και θα επιδιώξει με κάθε τρόπο την προστασία όσων αδυνατούν να πληρώσουν αυτό το χαράτσι καθώς και την απόφαση της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ να μην μετατραπεί η ΔΕΗ σε τιμωρητικό φοροεισπρακτικό μηχανισμό, βυθίζοντας στο σκοτάδι χιλιάδες νοικοκυριά.

Καλούμε τους επιστημονικούς φορείς και ιδιαίτερα τους Δικηγορικούς Συλλόγους, τα πανεπιστήμια, και ιδιαίτερα τις νομικές σχολές, να διαμορφώσουν το πλαίσιο νομικής αλλά και πρακτικής υποστήριξης.

Κανείς μόνος του στην κρίση. Κανείς μόνος του στην εξαθλίωση. Να ορθωθεί ένα τείχος λαϊκής αντίστασης: «ΌΧΙ! ΦΘΑΝΕΙ ΠΙΑ! Ας φορολογήσουν το μεγάλο κεφάλαιο, την κρίση τους να πληρώσουν αυτοί που την δημιούργησαν και κερδίζουν από αυτή».

Σε κάθε περίπτωση, η λύση είναι μία και είναι πολιτική. Αυτή η πολιτική, αυτή η κυβέρνηση να ανατραπεί κάτω από το βάρος της αφόρητης πίεσης του λαϊκού ξεσηκωμού. Οι εκλογές με απλή αναλογική είναι πια κοινωνική ανάγκη.

Καλούμε όλους να αγωνιστούμε σε έναν ανένδοτο αγώνα ενάντια στο μνημόνιο για την υπέρβαση της κρίσης. Ταυτόχρονα, καλούμε σε έναν αγώνα για τη συνολική υπέρβαση του καταρρέοντος μοντέλου ανάπτυξης, του πελατειακού και αντικοινωνικού κράτους, των παραγωγικών προτύπων στην οικονομία και την κοινωνία.

Η δική μας πρόταση είναι βασισμένη στην ανάγκη να στραφούμε σε μία εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε ως βασική στρατηγική τη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας. Ένας συνασπισμός πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα εκφράζει κοινωνικές ανάγκες και θα εκπροσωπεί τις κοινωνικές δυνάμεις, τα στρώματα εκείνα που σήμερα συμπιέζονται, θα συμπυκνώνει το σύνολο χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων του τόπου που μάχονται τη λαίλαπα του μνημονίου και θα εκφράζει την πλειοψηφία του λαού μας, του λαού μας που έχει ήδη μιλήσει.

To Γραφείο Τύπου

Επίκαιρη ερώτηση στον Πρωθυπουργό κατέθεσε σήμερα ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλ. Τσίπρας με θέμα:



Επίκαιρη ερώτηση στον Πρωθυπουργό κατέθεσε σήμερα ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλ. Τσίπρας με θέμα: Νέα μέτρα και έκτακτος φόρος στα ακίνητα
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τον κ. Πρωθυπουργό

Θέμα: «Νέα μέτρα και έκτακτος φόρος στα ακίνητα»

Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, με την πρόσδεση της χώρας στο άρμα των Μνημονίων και του Μεσοπρόθεσμου, έχει αποτύχει παταγωδώς. Η μόνη που δεν λέει να αντιληφθεί την εφιαλτική πραγματικότητα είναι η ίδια η κυβέρνηση, μιας και η τρόικα και οι δανειστές μας εξακολουθούν να κερδίζουν χρόνο και χρήμα εις βάρος της χώρας μας.

Από το περασμένο έτος, ειδικά μετά την πρώτη δόση του δανείου, παρακολουθούμε το ίδιο έργο. Κάθε δόση «είναι στον αέρα» εκτός εάν η κυβέρνηση λάβει και άλλα σκληρά και επώδυνα μέτρα εις βάρος των εργαζομένων. Το αποτέλεσμα αυτής της τρομοκράτησης των πολιτών είναι νέα μέτρα, μεγαλύτερη ύφεση, εκτόξευση του ελλείμματος και του χρέους.

Επειδή αυτός ο επικίνδυνος κατήφορος δεν πρόκειται να σταματήσει, αφού μία αδύναμη και επικίνδυνη κυβέρνηση δεν λέει να κάνει ριζική αλλαγή στην πολιτική της,

Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός

• Θεωρεί την είσπραξη αυτού του φόρου μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και την προοπτική μαζικών αποκοπών νόμιμη και ηθική;

• Προτίθεται να εξαιρέσει τις μικρές ιδιοκτησίες από τον τελευταίο φόρο;

• Προτίθεται η κυβέρνηση να προχωρήσει σε συγκρότηση περιουσιολογίου για τις κινητές και ακίνητες περιουσίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό;

• Προτίθεται να επανεξετάσει την εφαρμογή του μέτρου αντικαθιστώντας το με φόρο στις μεγάλες κινητές και ακίνητες περιουσίες;

Ο ερωτών βουλευτής

Αλέξης Τσίπρας

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ 76η ΔΕΘ- ΤΡΙΤΗ


13/09-Απ' ευθείας μετάδοση της συνέντευξης από την ΕΤ1, 13.30
Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στη Θεσσαλονίκη για τη Δ.Ε.Θ. ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας θα δώσει συνέντευξη Τύπου την Τρίτη 13/09 στο Κτίριο Γερμανός (Δ.Ε.Θ.) , αίθ. C, στις 13.30 (Απ’ ευθείας μετάδοση της συνέντευξης από την ΕΤ1, 13.30).

Το απόγευμα (15.00) ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει συνάντηση με τη Διοίκηση της ΔΕΘ και θα περιοδεύσει στις εγκαταστάσεις και τα περίπτερα της ΔΕΘ.

To Γραφείο Τύπου

Λύσεις από τα αριστερά


Τρία χρόνια σχεδόν μετά την κατάρρευση του τραπεζικού κολοσσού Lehman Brothers κανείς δεν πιστεύει πως η κρίση έχει ξεπεραστεί ή ότι επίκειται το τέλος της. Αντίθετα, πολλοί επισημαίνουν τον κίνδυνο για νέες Lehman Brothers αν η ίδια πολιτική συνεχισθεί.

Το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι όχι μόνο δεν βρισκόμαστε κοντά στο τέλος της κρίσης, αλλά είμαστε στην αρχή μιας «νέας επικίνδυνης φάσης της».



Νέα επικίνδυνη φάση της κρίσης



Πράγματι στις ΗΠΑ η αναιμική ανάκαμψη απειλείται με επιβράδυνση ή και νέα ύφεση αν δεν υπάρξουν νέα δημοσιονομικά πακέτα. Στην Ευρώπη η κρίση της Eυρωζώνης δεν έχει τεθεί καν υπό έλεγχο, και κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να αντιμετωπισθεί με βάση την υφιστάμενη αρχιτεκτονική και τις υφιστάμενες θεσμικές και πολιτικές διευθετήσεις. Οι αναγκαίες επιλογές μετατίθενται στο μέλλον, με κίνδυνο την ακόμη μεγαλύτερη όξυνση της κρίσης. Στη χώρα μας οι στόχοι του Μνημονίου αποδεικνύονται ολοένα και πιο ανέφικτοι και οι κοινωνικές συνέπειες δραματικές.

Οι εξελίξεις αυτές δεν οφείλονται σε καθυστερήσεις ή λάθη κατά την εφαρμογή της πολιτικής αλλά στην ίδια την πολιτική. Από μια άποψη, μπορούμε να πούμε, η πολιτική που μετά την κρίση εφαρμόσθηκε διεθνώς πέτυχε ορισμένους από τους στόχους του κεφαλαίου. Οι ζημιές της πρώτης φάσης της κρίσης π.χ. απορροφήθηκαν από τα κράτη. Όμως η κρατικοποίηση των ζημιών των τραπεζών και του κόστους της κρίσης είχε ως αποτέλεσμα ή επέτεινε την κρίση των δημόσιων οικονομικών. Αντίστοιχα οι μισθοί μειώθηκαν, οι εργασιακές σχέσεις απορρυθμίσθηκαν υπέρ του κεφαλαίου. Αυτό οδήγησε στην ανάκαμψη της κερδοφορίας ιδίως των εξαγωγικών επιχειρήσεων. Όμως ταυτόχρονα οδήγησε στην ύφεση, την ανεργία και την κρίση των οικογενειακών προϋπολογισμών.

Τέλος, με τη βοήθεια των κρατών και τα χρήματα των φορολογουμένων, οι τράπεζες αρχικά ορθοπόδησαν. Μόνο οι ελληνικές τράπεζες έχουν απορροφήσει 108 δισ. ευρώ σε ρευστό, ομόλογα και εγγυήσεις. Όμως η λιτότητα, η ύφεση, η ανεργία, η κρίση των χρηματιστηρίων και των κρατικών χρεών προκαλούν μια δευτερογενή κρίση των ευρωπαϊκών (μαζί και των ελληνικών) τραπεζών, σε πολλές περιπτώσεις χειρότερη από την αρχική.



Το λάθος του κ. Βενιζέλου

Προσπάθειες λοιπόν να αντιμετωπισθούν κάποιες πτυχές της κρίσης επιφέρουν τη μετάστασή της σε άλλες περιοχές ή δημιουργούν επικίνδυνους «φαύλους κύκλους». Και τούτο γιατί η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν αντιμετωπίζει τις θεμελιώδεις αιτίες της κρίσης, όπως τις ανισότητες και τη συνδεδεμένη με αυτές υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου και του πλούτου, αλλά τις οξύνει περισσότερο με τη μείωση των μισθών, την αύξηση της έμμεσης φορολογίας, τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

Επιβεβαιώνεται έτσι και στην πράξη πως η κρίση που ζούμε δεν είναι πρόσκαιρη ούτε «κυκλική». Είναι μια μακρόχρονη, συστημική και δομική κρίση του καπιταλισμού, που σηματοδοτεί το τέλος μας ολόκληρης εποχής, που χαρακτηρίσθηκε από την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού και τη λεγόμενη συναίνεση της Ουάσιγκτον.

Το λάθος του κ. Βενιζέλου δεν είναι ότι επεχείρησε να διαπραγματευθεί με την τρόικα, αν όντως το επεχείρησε. Το λάθος του ήταν ότι διεκδίκησε μακρύτερο χρόνο για την εφαρμογή των ίδιων αποτυχημένων μέτρων, ενώ το ζητούμενο είναι ο ριζικός επανακαθορισμός των σκοπών και των μέσων της πολιτικής. Το ζητούμενο δεν είναι περισσότερα μέτρα της ίδιας λογικής, αλλά νέες αξίες, νέες λογικές, νέα παραγωγικά και κοινωνικά πρότυπα, στη βάση ενός κοινωνικού οράματος που να εμπνέει και να συμπυκνώνει τις ανάγκες της κοινωνίας και ειδικότερα της νέας γενιάς.



Υπάρχουν λύσεις από τα αριστερά

Ο κόσμος και οι κοινωνίες δεν βρίσκονται μπροστά σε κάποιο απόλυτο αδιέξοδο, απόψεις που ορισμένοι μοιρολατρικά καλλιεργούν. Το αδιέξοδο το δημιουργούν οι ξεπερασμένες, άδικες και αδιέξοδες πολιτικές, οι προσπάθειες να κρατηθεί στην εξουσία το σύστημα αξιών, πολιτικής και συμφερόντων που έφερε την κρίση. Λύσεις επομένως υπάρχουν, αλλά βρίσκονται στα αριστερά του αξιακού και ιδεολογικού φάσματος.

Δεν είναι τυχαίο που ο Μαρξ συνεχίζει να αποκτά όψιμους οπαδούς, με τον καθηγητή Ρουμπινί να εντάσσεται μεταξύ αυτών που αναγνωρίζουν δίκιο στον Μαρξ ή σε κάποια δική τους ανάγνωση του έργου του. Ούτε είναι τυχαία η «αγανάκτηση» ορισμένων υπερπλουσίων, όπως του πολυεκατομμυριούχου Γουόρεν Μπάφετ, για την πολύ χαμηλή φορολογία τους σε σχέση με την υπερφορολόγηση των εργαζομένων, τάση που βρίσκει μιμητές και σε πλούσιους της Γαλλίας, της Γερμανίας και αλλού, που αρθρογραφούν με αίτημα τη φορολόγησή τους. Δεν πρόκειται για κάποια μορφή φιλανθρωπίας ή κοινωνικής ευαισθησίας αλλά δείγμα ταξικής ανησυχίας, που προκαλούν οι κοινωνικές εκρήξεις από τις αραβικές χώρες ως το Λονδίνο.

Είναι ενδεικτικό ότι προτάσεις όπως η αναδιανομή των εισοδημάτων και η «προοδευτική φορολόγηση του πλούτου», η δραστική μείωση των εξοπλισμών, η μείωση της ανεργίας με τη χρηματοδότηση δημόσιων υποδομών και έργων προστασίας και αναβάθμισης του περιβάλλοντος, η καταπολέμηση της φτώχειας και η διεύρυνση των δημόσιων αγαθών, η διαγραφή ή ακύρωση μεγάλου μέρους των συσσωρευμένων χρεών που δεν μπορούν να αποπληρωθούν, η έκδοση ευρωομολόγων και η αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο κοινωνικός έλεγχος της λειτουργίας των τραπεζών κ.λπ., βρίσκουν πλέον συχνά θέση στις αναλύσεις κορυφαίων οικονομολόγων και αναλυτών του συστήματος, παραγόντων της σοσιαλδημοκρατίας, οργανώσεων των οικολογικού και κοινωνικού κινήματος. Και όλα δείχνουν πως η τάση αυτή θα ενισχυθεί.

Η Αριστερά, αντί να καταγγέλλει, όπως κάνουν ορισμένα τμήματά της, τις όποιες διαφοροποιήσεις ως κάλπικες ή ως αναχώματα στη δική τους προοπτική, πρέπει να παίξει ένα ρόλο ηγεμονικό, πρωτοστατώντας η ίδια στη χάραξη των νέων διαχωριστικών γραμμών και στην ανασύνθεση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, με στόχο ένα νέο συνασπισμό εξουσίας, για μια εναλλακτική στρατηγική.



Δύναμη αντίστασης και αλλαγής της κοινωνίας

Στο μεταξύ, η εμμονή σε μια πολιτική που έχει καταστεί μέρος της κρίσης οδηγεί σε απρόβλεπτες εξελίξεις και διεθνώς και στην Ευρώπη και στη χώρα μας. Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, τα αποτελέσματα της πολιτικής του Μνημονίου είναι καταστροφικά, και όμως οι πιέσεις που ασκούνται για τη συνέχισή της είναι αφόρητες. Έχουν φτάσει να επενδύονται με ανοιχτές απειλές εξόδου ή αποβολής από το ευρώ, απειλές για άλλους εικονικές και για άλλους ως έκφραση αντιλήψεων για μια «γερμανική ευρωζώνη», με κοινό όμως στόχο την τρομοκράτηση της κοινωνίας. Δεν μπορεί να αποκλεισθεί ακόμη και η σκόπιμη αναστολή κάποιας «δόσης», ως ένα ακόμη μέσο πίεσης και τρομοκράτησης της κοινωνίας. Όλα αυτά ωθούν ή και συνειδητά αποβλέπουν σε μια αυταρχικοποίηση της εξουσίας και ενθάρρυνση βοναπαρτικών μεθόδων άσκησης της πολιτικής.

Οι δυνάμεις λοιπόν της αριστεράς, σ’ αυτή τη νέα φάση της κρίσης, θα πρέπει να προετοιμασθούν για να αντιμετωπίσουν τέτοιες τάσεις αυταρχικοποίησης της πολιτικής, ενδεχομένως πρόωρες εκλογές, πιθανώς και κρίσεις πολιτικές ή άλλα γεγονότα που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Διεκδικώντας όμως κάθε κόμμα ή ομάδα της αριστεράς τη δική της αυτονομία, επιδιώκοντας η κάθε ομάδα ξεχωριστά την «ενότητα» των άλλων γύρω από τις δικές της θέσεις, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η αριστερά ως σύνολο, αλλά και το κάθε κόμμα ή ομάδα ξεχωριστά θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε ό,τι επιτάσσουν οι νέες συνθήκες ή να αξιοποιήσουν προς όφελος της κοινωνίας δυνατότητες που οι συνθήκες αυτές περικλείουν. Ευτυχώς όμως η ιστορία διδάσκει ότι κοινή δράση μπορεί να υπάρξει, παρά τις διαφορές, όταν υπάρχει πολιτική βούληση.

Όμως η κοινή δράση, από μόνη της, χωρίς κατεύθυνση και προοπτική, δεν αρκεί. Το υφιστάμενο παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο ό,τι θετικό ήταν να δώσει το έχει εξαντλήσει προ πολλού. Γι' αυτό και βρίσκεται υπό κατάρρευση. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του βιοτικού επιπέδου του λαού δεν μπορεί να γίνει στη βάση αυτού του καταρρέοντος συστήματος, αλλά μόνο με την υπέρβασή του. Η πάλη επομένως κατά του Μνημονίου και η απαλλαγή από αυτό θα πρέπει να κατανοηθεί ως ένας αγώνας διαρκείας, κοινωνικός και πολιτικός, για να αλλάξουν όλα στο κράτος, την οικονομία και την κοινωνία, για νέα παραγωγικά πρότυπα και μορφές οργάνωσης της κοινωνίας, και όχι για να μείνουμε ή να επιστρέψουμε σε χρεωκοπημένα πρότυπα του παρελθόντος. Και είναι ένας αγώνας κοινός και στην Ελλάδα, και στην Ευρώπη, και στον κόσμο. Η αριστερά επομένως θα καταξιωθεί ως συνεπής δύναμη αντίστασης μόνο αν αναγνωρισθεί ως δύναμη ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού, αλλαγής της κοινωνίας, ελπίδα για μια νέα προοπτική και φορέας του καινούργιου, όπως το απαιτούν οι σημερινές ανάγκες της κοινωνίας, των εργαζομένων, της νεολαίας.


Γιάννης Δραγασάκης

Για να αλλάξουμε το τοπίο



Του Δημήτρη Παπαδημούλη


Όλοι συνειδητοποιούν ότι λειτουργούμε με τεχνητή υποστήριξη και υπό σκληρή κηδεμονία, γεγονός που μαρτυρά και τη χρεωκοπία ενός ολόκληρου πολιτικού μοντέλου διακυβέρνησης που εφαρμόστηκε για δεκαετίες και αφορά κυρίως τα δύο κόμματα εξουσίας. Πηγή των προβλημάτων που επιδεινώνονται είναι η αποδεδειγμένη αποτυχημένη συνταγή του Μνημονίου με ευθύνη και της τρόικας και της κυβέρνησης, αλλά και ο «μάγειρας» που ετοιμάζει αυτή τη συνταγή, δηλαδή η κυβέρνηση, που επιδεικνύει μια εξαιρετική διαχειριστική ανικανότητα. Έτσι εξηγείται η απόλυτη και γρήγορη πτώση του ΠΑΣΟΚ, όπως αποδεικνύεται και από τις δημοσκοπήσεις.



Βρισκόμαστε σε τέλος εποχής. Η διάδοχη κατάσταση δεν έχει διαμορφωθεί. Η αδιευκρίνιστη ψήφος εκφράζει ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα ανασφάλειας, δυσπιστίας, αβεβαιότητας για το αύριο. Το ζητούμενο είναι πώς θα εξασφαλιστεί μια νέα διέξοδος, διότι με την παρούσα κρίση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο κόσμος θα κινηθεί προς τα αριστερά. Μετά το κραχ το ’29, στην Αμερική ήρθε ο Ρούσβελτ και το New Deal, που ήταν η αμερικανική «σοσιαλδημοκρατία», αλλά στη Γερμανία ήρθε ο Χίτλερ, στην Ισπανία ο εμφύλιος και μετά ο Φράνκο και στην Ιταλία ο Μουσολίνι.



Το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα, με δεδομένη την αποτυχία των μονοκομματικών κυβερνήσεων, πρέπει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να φέρει την απλή αναλογική με πλήρη αντιστοιχία ψήφων και εδρών. Αυτό μπορεί να ισχύσει στις επόμενες εκλογές εάν Παπανδρέου και Σαμαράς συμφωνήσουν, αν και αρκεί και μόνο ο Παπανδρέου με τη συμφωνία της ελάσσονος αντιπολίτευσης που είναι υπέρ της απλής αναλογικής.

Αυτό θα υποχρεώσει τους πάντες να αποκτήσουν κουλτούρα συνεργασίας με βάση συγκεκριμένο πρόγραμμα, κάτι που γίνεται στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες και θα δώσει τη δυνατότητα στον ελληνικό λαό να υποδείξει αυτός την κατεύθυνση των συνεργασιών με την ψήφο του.



Ορισμένοι λανσάρουν με πολύ έντονο τρόπο τα σενάρια συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ως λύση στο πρόβλημα. Πώς αθροίζοντας δύο αποτυχίες θα δημιουργήσουν μια θριαμβευτική επιτυχία; Αν αυτό θεωρούν ως λύση, πρέπει να το πουν και στον ελληνικό λαό ζητώντας την έγκρισή του με εκλογές. Η κοροϊδία και η εξαπάτηση έχει και όρια. Οτιδήποτε άλλο είναι αλλοίωση της λαϊκής ετυμηγορίας.

Για τον ΣΥΝ και την πολιτική συμμαχία μας, τον ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς και δεν μπορούμε να νιώθουμε ικανοποίηση με το 5-6% που μας δίνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Πρόκειται για ποσοστό χαμηλότερο απ' αυτό που μπορούμε και που θα περίμενε κανείς ειδικά σ’ αυτήν τη χρονική συγκυρία.

Ο βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι υπάρχει μια πολυδιάσπαση της αριστεράς και μια παρατεινόμενη αδυναμία της να ενωθεί γύρω από συγκεκριμένους και εφικτούς στόχους προβάλλοντας απέναντι στη συστηματική αποτυχία του δικομματισμού, μια προοδευτική εναλλακτική λύση, ικανή να διεκδικήσει έναν ισχυρότερο ρόλο στα πράγματα. Αυτό είναι η μεγάλη πρόκληση. Μια αριστερά που προτείνει, που διεκδικεί, που επιβάλλει και που κερδίζει.



Χρειάζεται μια κοινή πλατφόρμα και μια πλατιά, δημοκρατική, αντι-νεοφιλελεύθερη συμμαχία με όπλα ρεαλιστικές και εφικτές λύσεις που δίνουν λύσεις στα προβλήματα της κρίσης. Μια τέτοια συμμαχία θα μπορούσε να περιλαμβάνει: Οικολόγους Πράσινους, Δημοκρατική Αριστερά, το κόμμα Δημαρά, τους διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ αλλά και μικρότερες δυνάμεις. Η αυτοεξαίρεση του ΚΚΕ δεν θα πρέπει να εμποδίσει και τους υπολοίπους να συγκροτήσουν ένα τέτοιο πλατύ μέτωπο.

Αφού χάσαμε μαζί με χιλιάδες άλλους τη μάχη να μην διασπαστεί ο ΣΥΝ, γιατί σήμερα ο ενωμένος ΣΥΝ θα έπαιρνε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά επιμένουμε στην δημιουργία μιας πλατιάς αντι-νεοφιλελεύθερης πολιτικής συμμαχίας. Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του το Σάββατο στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε υπέρ αυτής της ιδέας. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί ο καλός μου σύντροφος και φίλος Φώτης Κουβέλης βρίσκει ότι μπορεί να συζητάει εκλογική συνεργασία με τον κ. Δημαρά και όχι με τον ΣΥΝ. Το κόμμα που συνίδρυσε και υπήρξε εξέχον στέλεχός του για 20 και πλέον χρόνια.



Ο κόσμος της αριστεράς μάς «τραβάει από το μανίκι» να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν ψηφίσει ποτέ αριστερά και λένε: «Τι περιμένετε; Ενωθείτε γύρω από πέντε συγκεκριμένα πράγματα και προσφέρετε λύσεις», για να βρούμε κι εμείς διέξοδο.

Ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την έναρξη της σχολικής χρονιάς - ΜΕ ΑΛΛΟΘΙ ΤΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ



Δεν τους ανήκει το μέλλον των παιδιών μας!
Αρχίζει αύριο η χειρότερη σχολική χρονιά όλης της μεταπολεμικής περιόδου, όπως κυνικά δηλώνουν οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι, το Υπουργείο Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης και η Κυβέρνηση.

12 Σεπτεμβρίου του δεύτερου μνημονιακού έτους, το κουδούνι του αγιασμού χτυπάει για σχολεία με άδεια ταμεία, με εκατοντάδες κενά εκπαιδευτικού προσωπικού και χωρίς βιβλία, για πρώτη φορά από το 1946.

Οι υποκριτικές δηλώσεις αγανάκτησης της κας Διαμαντοπούλου και οι προσπάθειες των κυβερνητικών στελεχών για μετακύλιση των ευθυνών σε άλλους θεσμούς και πρόσωπα, αδυνατούν να καλύψουν την αδιαφορία της κυβέρνησης για τους μαθητές της χώρας. Μιας κυβέρνησης που επέτρεψε, με απόλυτη γνώση της, εδώ και ένα τουλάχιστον χρόνο, να φτάσει στο απροχώρητο η υπόθεση των σχολικών βιβλίων, προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο σχεδιασμός των περικοπών των δημοσίων δαπανών, της κατάργησης δημόσιων οργανισμών και της διευκόλυνσης των κάθε λογής κερδοσκόπων στο πλαίσιο της απόλυτης πειθάρχησης στο Μνημόνιο.

Η «θεραπεία» της τραγελαφικής αυτής κατάστασης με φωτοτυπίες και dvd, μόνον ως κοροϊδία εκ μέρους των εισηγητών του «νέου σχολείου» και της «ψηφιακής τάξης» και εις βάρος των μαθητών και των χειμαζόμενων οικογενειών τους, μπορεί να εκληφθεί.

Την ίδια στιγμή, στα ΑΕΙ όλης της χώρας, ένα ογκώδες κίνημα με τη συμμετοχή όλων των φορέων της ακαδημαϊκής κοινότητας (πανεπιστημιακών δασκάλων, ερευνητών, εργαζομένων και φοιτητών) εκφράζει με κάθε τρόπο την αγανάκτηση και την αντίστασή του στο νόμο που διαλύει τη Δημόσια, Δωρεάν και Δημοκρατική Ανώτατη Παιδεία και Έρευνα.

Ένα νόμο αντισυνταγματικό, αντικοινωνικό και αντιεκπαιδευτικό που, με καθοριστική ευθύνη του ίδιου του Πρωθυπουργού, ψηφίστηκε στη Βουλή με την ιστορική συναίνεση όλων των αντιλαϊκών δυνάμεων –μνημονιακών διαχειριστών, νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών– προς μεγάλη ικανοποίηση της τροϊκανής διακυβέρνησης και του Αμερικανού πρέσβη, που έσπευσε η κα Διαμαντοπούλου να ενημερώσει αρμοδίως. Ένα νόμο που καταργεί ιστορικούς δημοκρατικούς θεσμούς, όπως το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου και το άσυλο.

Ο νόμος 4009 μετατρέπει τα ΑΕΙ σε αγοραία διδακτήρια πολλών ταχυτήτων, ευθέως εξαρτημένα από εγχώρια και ξένα ιδιωτικά συμφέροντα, καταδικάζει το διδακτικό και επιστημονικό προσωπικό σε επισφαλείς και αναξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις, οξύνει την ταξικότητα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης καθιστώντας την ευθέως ανάλογη με την οικονομική δυνατότητα των φοιτητών, καθηλώνοντας τη νέα γενιά σε εργασιακό καθεστώς δουλοπαροικίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε σκληρή μάχη εναντίον του νόμου Διαμαντοπούλου στο κοινοβούλιο και σήμερα στηρίζει ανεπιφύλακτα τον αγώνα της πανεπιστημιακής κοινότητας για την κατάργησή του, με τις μορφές που εκείνη επιλέγει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτάσσεται αποφασιστικά στην καταστροφική αυτή πολιτική, που υπονομεύει συστηματικά την Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία και Έρευνα.

• Παλεύει με όλες του τις δυνάμεις και σ’ όλα τα επίπεδα για την κατάργηση του Νόμου 4009.

• Καταδικάζει όλες τις πρακτικές που καθιστούν τα δημόσια σχολεία «φτωχούς συγγενείς» της ιδιωτικής παραπαιδείας, με ελλείψεις ακόμη και στα πλέον στοιχειώδη.

• Καταγγέλλει όλες τις αυταρχικές μεθοδεύσεις και τους εκφοβισμούς εις βάρος των εκπαιδευτικών λειτουργών και της σπουδάζουσας νεολαίας: τις απειλές στους ξεσηκωμένους φοιτητές, τον αυταρχισμό των «ημετέρων» διευθυντών και προϊσταμένων απέναντι στους πολλαπλά συμπιεσμένους εκπαιδευτικούς,

• Καταδικάζει και αντιπαλεύει το αίσχος των αναιτιολόγητων απολύσεων και της μαύρης εργασίας που εξαπλώνεται ραγδαία στο χώρο της ιδιωτικών σχολείων και των φροντιστηρίων.

Σήμερα, η κυβέρνηση ξεπουλάει τη χώρα και με το μνημόνιο στην Παιδεία ξεπουλάει και το μέλλον της. Όμως, το μέλλον αυτό δεν της ανήκει. Ανήκει στο λαό αυτής της χώρας, στους εργαζόμενους και στη νεολαία του, που δοκιμάζονται αφόρητα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί εδώ και τώρα στη συγκρότηση Μετώπου Παιδείας όλων των βαθμίδων:

- Για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής στην Παιδεία και της κυβέρνησης που την στηρίζει.

- Για μια ποιοτική Δημόσια, Δημοκρατική και Δωρεάν Παιδεία για όλους.

To Γραφείο Τύπου

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής Δημοσίων Υπαλλήλων και του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του ΣΥΝ για τις προωθούμενες ανατροπές στο δημόσιο



Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πιστή εντολοδόχος της τρόικας και εκφραστής των συμφερόντων του κεφαλαίου, αφού με πρόσχημα την κρίση όλο το προηγούμενο διάστημα οδήγησε με την πολιτική της στην κατεδάφιση της κοινωνίας, τους εργαζόμενους στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στο βάθεμα της ύφεσης, στην άνοδο της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, ενώ καταδεικνύεται πλέον η πλήρης αποτυχία και τα αδιέξοδα των μνημονιακών πολιτικών, εξαπολύει νέα λυσσαλέα επίθεση απέναντι στους εργαζόμενους και το δημόσιο, συνοδευόμενη μάλιστα με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς για τους δημοσίους υπαλλήλους κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών (παραλήρημα Λοβέρδου).

Τα νέα μνημονιακά μέτρα μειώνουν δραματικά, ακόμα παραπέρα, το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων, ανοίγοντας παράθυρα για μεροληπτικούς και ευνοιοκρατικούς διαχωρισμούς εργαζομένων, προετοιμάζουν το έδαφος για μαζικές απολύσεις στο δημόσιο με πρόσχημα το δήθεν πλεονάζον προσωπικό και όχημα το θεσμό της εργασιακής εφεδρείας που είναι ο προθάλαμος στην ανεργία για χιλιάδες εργαζόμενους. Επιταχύνουν παράλληλα με συνοπτικές διαδικασίες fast track στις ισχύουσες ευτελείς χρηματιστηριακές τιμές το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας.

Αυτή η επίμονη άκρως νεοφιλελεύθερη πολιτική επιδίωξη της κυβέρνησης η οποία εξασφαλίζει και σε αυτό το ζήτημα τη συναίνεση της Ν.Δ. για μικρότερο κράτος με το ξεπούλημα και την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα και την εξολόθρευση μεγάλου μέρους του ανθρώπινου δυναμικού, αποκαλύπτει τη στρατηγική της κυβέρνησης, των δανειστών και των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων για κατάργηση του δημόσιου, δωρεάν και κοινωφελούς χαρακτήρα όσων υπηρεσιών έχουν απομείνει και εξακολουθούν να παρέχονται από το κράτος.

Αυτή η πολιτική μιας κυβέρνησης που αποτελεί πλέον δημόσιο κίνδυνο πρέπει να ανατραπεί. Η υπόθεση υπεράσπισης του κοινωνικού κράτους και του δημόσιου χαρακτήρα του είναι πρωτεύον ζήτημα στη σημερινή συγκυρία και είναι υπόθεση όλων. Η συμπόρευση δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων στους αγώνες κατά των κυβερνητικών μέτρων είναι μονόδρομος.

To Γραφείο Τύπου

Δήλωση Δημήτρη Στρατούλη μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ και της Επιτροπής Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για τα ποσοστά ανεργίας του Ιούνη 2011



Το γεγονός ότι η ανεργία είχε τον Ιούνιο οριακή μείωση είναι συγκυριακό γεγονός και οφείλετε στην αύξηση των εποχιακών εργασιών σε τουριστική περίοδο. Τον Οκτώβρη που θα προστεθούν 150.000 άνεργοι που σήμερα εργάζονται σ’ αυτές τις εποχιακές εργασίες η επίσημη ανεργία θα φτάσει στο 18% και η πραγματική στο 22-23%, ενώ σύμφωνα με την έκθεση του ΙΝΕ για το 2011 που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα, η πραγματική ανεργία θα φτάσει το 2012 στο 25%.

Τα πρωτοφανή υψηλά επίπεδα της ανεργίας στη χώρα μας δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο, αλλά οφείλονται στις ανθρωποκτόνες πολιτικές της κυβέρνησης και της τρόικας που προάγουν σωρηδόν βαθειά ύφεση, ανέργους και φτωχούς.

Αποτελεί ντροπή και όνειδος για όσους διαχειρίζονται πολιτικά τις τύχες της χώρας μας να είναι σήμερα 1 στους 2 νέους άνεργοι και να ξενιτεύονται για να βρουν δουλειά.

Η κυβέρνηση και η τρόικα καταστρέφουν συστηματικά την παραγωγική υποδομή της χώρας μας, λεηλατούν την κοινωνία και φέρνουν την ανεργία, την ανέχεια και την απελπισία σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό. Πρέπει να φύγουν με τους αγώνες του λαού γιατί δεν θ’ αφήσουν τίποτε όρθιο.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ στις κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ στις 10/9 για μια μαζική και δυναμική απάντηση στις αντεργατικές πολιτικές απ’ όπου κι αν προέρχονται.

To Γραφείο Τύπου

Απόφαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ



Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, στην πρώτη συνεδρίασή της μετά την 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, κατέληξε στα εξής συμπεράσματα και εκτιμήσεις:

1. Η κυβέρνηση, πιστή στις μέχρι τώρα συνειδητές νεοφιλελεύθερες επιλογές της και σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα, συνεχίζει και κλιμακώνει τα αντικοινωνικά νεοφιλελεύθερα μέτρα που πλήττουν το σύνολο των κοινωνικών στρωμάτων και όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, υπονομεύοντας το παρόν και το μέλλον της χώρας, η οποία οδηγείται σε πλήρες αδιέξοδο και χρεοκοπία.

Σε αυτόν τον πόλεμο που έχει κηρύξει η κυβέρνηση στην κοινωνία, η επίθεση στο εισόδημα, τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, η ιδιωτικοποίηση νευραλγικών τομέων και η εκποίηση του πλούτου της χώρας γενικεύεται, η ανεργία εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη συνθλίβοντας μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων και νεολαίας. Οι νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις στην παιδεία, την υγεία, τον δημόσιο τομέα (όπως η διαβόητη «εργασιακή εφεδρεία») κ.λπ. διαμορφώνουν δικομματικές συναινέσεις, στη βάση της υποστήριξης των μνημονίων και του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Οι εξαγγελίες για «πράσινη ανάπτυξη» μεταφράζονται σε νέο πλιάτσικο της χώρας και σε περιβαλλοντοκτόνα μέτρα. Ταυτόχρονα, εξελίσσεται μια συνεχής επιχείρηση συκοφάντησης των αγώνων και των κινημάτων και ιδεολογικής επίθεσης κατά της Αριστεράς, πάντα υπό τα χειροκροτήματα του ΛΑ.Ο.Σ., που αποτελεί τον συνήθη εταίρο της κυβέρνησης.

Η χώρα είναι παγιδευμένη σε μια διαρκή διαδικασία ληστρικού δανεισμού, ενώ σε τακτά χρονικά διαστήματα λαμβάνονται νέα μέτρα, που πάντα εξαγγέλλονται ως «τα τελευταία» και οξύνουν δραματικά τα προβλήματα και πυκνώνουν τα αδιέξοδα.

Οι εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπογραμμίζουν με έκδηλο τρόπο τα δομικά προβλήματα, το πραγματικό αδιέξοδο και τις αντιφατικές τάσεις που αναπτύσσονται στην οικονομική πολιτική της Ε.Ε. (από τη μια μεριά, συγκεντρωτισμός σε ακόμη πιο αντεργατική και συντηρητική βάση, σύμφωνα με τη λογική του γαλλογερμανικού άξονα, και από την άλλη διαλυτικές καταστάσεις, όσον αφορά τον μηχανισμό του ευρώ). Η καθολική ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο επείγει· εξίσου επείγει να ανοίξει ένας διάλογος στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με την κοινωνία για την αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης επέλασης σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.

2. Η πολιτική αυτή πρέπει να ανατραπεί εκ βάθρων. Μπροστά στον μύθο του «μονόδρομου», ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πως υπάρχει κι άλλος δρόμος, όπως αποφάσισε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, που συμπυκνώνεται:

• στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, αξιοποιώντας όλα τα όπλα αποφασιστικής και σκληρής διαπραγμάτευσης (λογιστικό έλεγχο, αμφισβήτηση, αθέτηση πληρωμών κ.ά.)

• στην κατάργηση των μνημονίων και των πολιτικών τους, ώστε να ανασάνει η χώρα και να εφαρμοστεί ένα ριζικά διαφορετικό πρότυπο ανάπτυξης, βασισμένο στην αύξηση της απασχόλησης, τη ριζική αναδιανομή, εισοδημάτων, την αύξηση της φορολογίας στο μεγάλο κεφάλαιο, την αποκατάσταση και ενίσχυση των κοινωνικών δικαιωμάτων, την εθνικοποίηση/κοινωνικοποίηση των τραπεζών, τη διεύρυνση της δημοκρατίας, τη δημοκρατική αναμόρφωση του δημόσιου και κοινωνικού τομέα αλλά και του πολιτικού συστήματος.

3.Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο, κλιμακώνονται και οι κινητοποιήσεις και οι αντιστάσεις της κοινωνίας και επεκτείνονται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις. Ιδιαίτερη σημασία αποκτά η επανεκκίνηση του κινήματος των πλατειών, που ήδη ανασυντάσσει δυναμικά την παρουσία του. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμβάλλει, στον βαθμό που του αντιστοιχεί και με πλήρη σεβασμό της αυτονομίας του, στο κίνημα αυτό, επιδιώκοντας να προωθήσει μια δημιουργική προσέγγιση και συνεργασία με το εργατικό κίνημα, το οποίο πρέπει να ανασυγκροτηθεί επειγόντως για να παίξει τον ισχυρό κοινωνικό του ρόλο. Αντίστοιχα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην ανάπτυξη ευρύτερων κινημάτων ανυπακοής και αντίστασης κατά της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και στην οργάνωση και κινητοποίηση των τμημάτων της κοινωνίας που πλήττονται ιδιαίτερα (άνεργοι, επισφαλώς εργαζόμενοι, εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις που κλείνουν και γενικά στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μεσαία στρώματα). Θα πρωτοστατήσει στην ανάπτυξη ενός κινήματος αλληλεγγύης μεταξύ των θυμάτων αυτής της αντικοινωνικής πολιτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί στην ενίσχυση όλων των μετωπικών αντιμνημονιακών σχημάτων που δημιουργούνται σε γειτονιές, χώρους δουλειάς κ.λπ., όπως για παράδειγμα το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» και το πανεκπαιδευτικό κίνημα.

Ιδιαίτερο ειδικό βάρος έχει το κίνημα που αναπτύσσεται κατά της ιδιωτικοποίησης και διάλυσης της δημόσιας παιδείας. Ειδικά η μάχη για το δημόσιο και δημοκρατικό πανεπιστήμιο εκφράζει τη σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις της συντήρησης και της αγοράς και τις δυνάμεις που υπερασπίζουν τον δημόσιο χώρο και τα συλλογικά αγαθά, τη δημοκρατία, τη συμμετοχή και την ουσιαστική και κριτική γνώση. Αποκορύφωμα των αντιδημοκρατικών επιλογών της κυβέρνησης είναι η κατάργηση του ασύλου, μιας από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του δημοκρατικού και φοιτητικού κινήματος.

Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι παρών με τον πιο μαζικό τρόπο στις κινητοποιήσεις που θα γίνουν ενόψει της ΔΕΘ τις επόμενες ημέρες.

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί επιβάλλει την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, τη μη επιστροφή της Νέας Δημοκρατίας, την ήττα γενικά των συστημικών δυνάμεων, την αποκάλυψη της δικομματικής συναίνεσης και το άνοιγμα του δρόμου για μια εναλλακτική λύση της Αριστεράς. Αυτό το εναλλακτικό σχέδιο θα μπορούσε να το υπηρετήσει και να το προωθήσει η συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας, με τη συμμετοχή ενός ευρέος φάσματος κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, στη συγκρότηση του οποίου έχουν ιστορική ευθύνη να πρωτοστατήσουν όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς, εγκαταλείποντας, ορισμένες απ’ αυτές, τη μέχρι τώρα στείρα αρνητική στάση τους. Όσο η Αριστερά παραμένει κατακερματισμένη, αφήνει ελεύθερο το πεδίο στον δικομματισμό.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ εξουσιοδοτείται να αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες ώστε να προωθηθεί η κοινή δράση και συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας και των δυνάμεων που απομακρύνονται από το ΠΑΣΟΚ.

5.Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ εξουσιοδοτείται:

• να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, εστιάζοντας στις τοπικές επιτροπές, που πρέπει να αποτελέσουν ζωντανά κύτταρα συνεχούς πολιτικής συζήτησης και δράσης·

• να αναθέσει συγκεκριμένες αρμοδιότητες στα μέλη της και να αντιμετωπίσει άμεσα εκκρεμότητες για την καλύτερη λειτουργία σε κεντρικό επίπεδο (Γραφείο Τύπου, Οργανωτική Επιτροπή κ.λπ.)·

• να προωθήσει άμεσα την πλήρη οργανωτική και πολιτική ετοιμότητα του σχήματος. Η ανάπτυξη πολιτικής καμπάνιας το επόμενο δίμηνο θα συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση·

• να προετοιμάσει την επόμενη, 5η, Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.

• Τέλος, η Πανελλαδική Συντονιστική ανέδειξε νέα Εκτελεστική Γραμματεία, αποτελούμενη από εκπροσώπους συνιστωσών και ανένταχτους/ες.

Αθήνα, 3 Σεπτεμβρίου 2011

ΠΡΟΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ – ΔΕΞΙΑΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ;




Τα 37 χρόνια που μεσολάβησαν από την μεταπολίτευση του 1974 ήταν ‘γεμάτα’ από αυτοδύναμες Κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας.
Ο χρόνος κύλισε ανάμεσα σε θριάμβους του ενός, όταν το άλλο κόμμα ‘ξέπεφτε’ στα μάτια της κοινωνίας και τούμπαλιν.
Αυτές οι εναλλαγές Κυβερνήσεων και όχι πολιτικών, συντελούνταν παρά τις προειδοποιήσεις της Αριστεράς πως ο δικομματισμός δεν είχε επί της ουσίας διαφωνίες.
Τελικά η χώρα κινούμενη στον αστερισμό του δικομματισμού έχει φτάσει σε πραγματικό αδιέξοδο, η όπως λέει το σύνθημα των αγανακτισμένων: ‘με τούτα, με τούτα και με τα αλλά κάνατε μπ……ο την Ελλάδα’.
Παρόλα αυτά, αντί το ΠΑΣΟΚ και η Δεξιά να κρυφτούν, παριστάνοντας μάλιστα τον δάσκαλο, επιμένουν ακόμα και σήμερα να μας ‘διδάσκουν’ από τις τηλεοράσεις πως θα βγούμε από την κρίση !
Μα εάν είχαν πολιτικές διεξόδου και όχι εισόδου στην κρίση - όπως είναι λογικό - θα ‘έσωζαν’ απ’ ευθείας την χώρα, αντί να την οδηγήσουν πρώτα στη χρεοκοπία …..
Προφανώς λοιπόν, ο μοναδικός λόγος που επιμένουν είναι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής με διαφορετικό τρόπο, διότι βλέπουν πως τα ποσοστά που λαμβάνουν στις δημοσκοπήσεις τα κατατάσσουν από μεγάλα, και αυτά πλέον στα μικρά κόμματα.
Αφού λοιπόν αδυνατούν να Κυβερνήσουν αυτοδύναμοι ψάχνουν τρόπους συγκυβέρνησης.
Η πρώτη απόπειρα έγινε τον Ιούνιο όταν ο κ. Παπανδρέου κάλεσε, πριν από την βάρβαρη επίθεση της αστυνομίες στο Σύνταγμα, τον κ. Σαμαρά να συγκυβερνήσουν.
Τότε λοιπόν, παρά τις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτό δεν έγινε δυνατό, ασφαλώς όχι γιατί διαφώνησαν στις πολιτικές.
Άφησαν όμως τον δρόμο ανοιχτό προκειμένου να τα βρουν σε όλα.
Από τα αξιώματα, μέχρι τον πιο κρίσιμο παράγοντα που είναι η ‘ζύμωση’ της ιδέας περί συγκυβέρνησης, στους μαθημένους επί 37 ολόκληρα χρόνια, διαφορετικά, ψηφοφόρους και των δυο αυτών κομμάτων.
Αφού λοιπόν απέτυχε σε αυτή την πρώτη προσπάθεια, ο κ. Παπανδρέου έδωσε την σκυτάλη στον ‘κουβεντομάστορα’ κ. Βενιζέλο, παραχωρώντας σε αυτόν - εξ’ ανάγκης - και σημαντικότατη κομμάτι της εξουσίας του.
Αυτός είναι ο λόγος που με κάθε ευκαιρία ο κ. Βενιζέλος μας λέει τα περί εθνικής συνεννόησης η εθνικής στρατηγικής κοκ, προετοιμάζοντας το κατάλληλο έδαφος για συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας.
Η ‘επίσημη πρώτη’ αυτής της προοπτικής έγινε με την υπερψήφιση του νόμου για την παιδεία και την κατάργηση του ασύλου από το ΠΑΣΟΚ, την Νέα Δημοκρατία, το ΛΑ.ΟΣ και την κ. Μπακογιάννη.
Πρόκειται περί της νέας μνημονιακής συμμαχίας που πολύ σύντομα θα δούμε, το πιθανότερο μετεκλογικά, να ζητά ψήφο εμπιστοσύνης.
Ο συγκεκριμένος λοιπόν ‘κύβος έχει ριφθεί’.
Απέναντι σε αυτή την προοπτική ολοκληρωτικής καταστροφής της χώρας και του Λαού υπάρχει μια μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική λύση, όπως έχει προταθεί από τον ΣΥ. ΡΙΖ. Α και τον Αλέξη Τσίπρα.
Η συγκέντρωση όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων που συγκροτώντας μια συμμαχία θα διεκδικήσουν την Κυβερνητική εξουσία.
Οι δυνάμεις αυτές σε κοινωνικό επίπεδο υπάρχουν.
Ξεκινούν από τον κόσμο που διαφοροποιείται από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και φτάνει μέχρι την αριστερά της αριστεράς.
Σε προγραμματικό επίπεδο δε έχει πλήθος εναλλακτικών πολιτικών στη φαρέτρα της, ικανών, αρχικά να ισορροπήσουν και βραχυπρόθεσμα να αλλάξουν θετικά την προοπτική της χώρας.
Η πρόταση όμως αυτή πάσχει από ευρεία πολιτική στήριξη που είναι και η ουσία του προβλήματος, δεδομένης της αρνητικής στάσης που κρατά μέχρι σήμερα η ηγεσία του ΚΚΕ.
Η λύση όμως αυτού του προβλήματος δεν είναι άγνωστη.
Ο ίδιος κόσμος που επί 37 χρόνια ψήφιζε τον δικομματισμό, μπορεί να αντιληφθεί την ανάγκη ουσιαστικής ενίσχυσης της Αριστεράς.
Κόβοντας έτσι, αφ’ ενός τους δρόμους συγκυβέρνησης που οδηγούν στην βαρβαρότητα και αφ’ ετέρου, ανοίγοντας τον δρόμο για την χώρα και τον Λαό μας του σοσιαλισμού με Δημοκρατία και ελευθέρια.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
Μέλος Ν. Ε. Δυτ. Αττικής του ΣΥΝ

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Το σαμποτάζ των βιβλίων





ΤΗΣ ΠΙΚΙΑΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ

Πώς φτάσαμε στην ντε φάκτο κατάργηση της δωρεάν διανομής στους μαθητές των σχολικών βιβλίων. Με φωτοτυπίες που θα πληρώσουν από την τσέπη τους οι γονείς θα τη βγάλουν οι μαθητές όλων των τάξεων
Το Ελεγκτικό Συνέδριο, μας είπε η κ. Διαμαντοπούλου στη Βουλή, φταίει που τα παιδιά αντί για βιβλία θα πάρουν στα χέρια τους φωτοτυπίες με δικά τους έξοδα και DVD για να το βλέπουν στον υπολογιστή (που μπορεί να μην έχουν) και να κάνουν τα μαθήματά τους! Είναι αυτό που μπορεί να κάνει η αρμόδια υπουργός Παιδείας, γυρνώντας την Ελλάδα στο 1946! Στις 17 Φεβρουαρίου εκείνης της χρονιάς, η εφημερίδα "ΕΜΠΡΟΣ" έγραφε: "Τα βιβλιοπωλεία και τα παλαιοπωλεία μεταχειρισμένων βιβλίων έχουν κατακλυστεί αυτές τις μέρες από μεγάλη και πολύβουη πελατεία. Γονείς και μαθητές πάνε και έρχονται με μια σημείωση στο χέρι, ρωτούν με αγωνιώδη ανυπομονησία αν υπάρχουν βιβλία και πληροφορούνται με απογοήτευση ότι η Ιστορία ή τα Νεοελληνικά αναγνώσματα δεν εξετυπώθησαν". Το ρεπορτάζ ανέγνωσε στη Βουλή ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, ο οποίος, με επίκαιρη ερώτησή του στη Βουλή, ζήτησε από την Α. Διαμαντοπούλου εξηγήσεις τόσο για την έλλειψη των βιβλίων όσο και για τις υπόλοιπες αθλιότητες που διαπράττονται σε βάρος του δημόσιου σχολείου.



Ποιος διαβάζει από DVD;

Τα DVD για τα οποία μίλησε η Α. Διαμαντοπούλου ουδόλως αλλάζουν την ουσία του ρεπορτάζ που έγινε το '46. Για τους εξής λόγους: Μελέτη από DVD δεν γίνεται. Αλλά ακόμη και αν γινόταν, πώς είναι δυνατόν η υπουργός Παιδείας να προτείνει ένα τόσο ανθυγιεινό μέτρο, όταν όλοι οι ειδικοί φωνάζουν στους γονείς να μην αφήνουν τα παιδιά τους πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη γιατί κάτι τέτοιο βλάπτει σοβαρά την υγεία. (Μη! Θα χαλάσετε τα μάτια σας!). Όμως, ακόμη και αν τίποτα από τα παραπάνω δεν ίσχυε, το DVD θα ήταν παντελώς άχρηστο για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των μαθητών που δεν έχουν υπολογιστή. Είναι επίσης άχρηστο για όσους μπορεί να έχουν υπολογιστή, αλλά δεν έχουν εκτυπωτή. Γι' αυτό τα DVD, που δεν διευκρινίζεται ποιος και πότε θα τα βγάλει, με ποιο μηχανισμό θα διανεμηθούν και αν θα είναι δωρεάν, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μέτρο εντυπωσιασμού. Άλλωστε, αν η υπουργός Παιδείας, είχε την παραμικρή προσδοκία για την προσφορά τους, δεν θα ευχόταν στους μαθητές καλά ξεμπερδέματα μέχρι να φτάσουν τα βιβλία.



Ουρές στα φωτοτυπάδικα

Οπότε τι μας μένει; Ή τα βιβλιοπωλεία για αγορά μέχρι να εξαντληθεί το στοκ ή τα φωτοτυπάδικα ή και τα δύο. Ποιος θα τα πληρώσει αυτά; Εδώ θα παιχτεί το παιχνίδι "εγώ το λέω στο σκύλο μου κι ο σκύλος στην ουρά του". Η Α. Διαμαντοπούλου ανέθεσε την ευθύνη για την έγκαιρη εκτύπωση, αναπαραγωγή και διανομή του απαραίτητου υλικού στους μαθητές, στη διάρκεια "των λίγων ημερών της καθυστέρησης", στους διευθυντές. Δεδομένου ότι τα ταμεία των σχολικών επιτροπών είναι άδεια και ότι το υπουργείο Παιδείας δεν δεσμεύεται ότι θα καλύψει τη δαπάνη για τις φωτοτυπίες, ποιος θα πληρώσει τελικά; Μα φυσικά οι γονείς. Άλλωστε, η καθυστέρηση δεν θα είναι λίγες ημέρες, όπως δήλωσε η Α. Διαμαντοπούλου, αλλά πολύμηνη. Αυτή τη στιγμή υπάρχει έτοιμο μόνο το 20% των βιβλίων (όχι απαραιτήτως οι βασικοί τίτλοι), που επαρκούν μόλις για το 50% των σχολείων. Θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο με τρεις μήνες για να ολοκληρωθεί η παράδοση του συνόλου των σχολικών βιβλίων.



Κυβερνητική επιλογή

Το δεδομένο της δωρεάν διανομής βιβλίων από φέτος παύει να ισχύει. Η δαπάνη της αγοράς τους ή της έκδοσης φωτοτυπιών, φορτώνει πλέον την ελληνική οικογένεια. Και αυτό δεν είναι απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά κυβερνητική επιλογή στην κατεύθυνση της καθιέρωσης του σχολείου της εποχής του Μνημονίου.

Από τον προηγούμενο Δεκέμβριο, η Α. Διαμαντοπούλου έστρωνε, με νομοσχέδιο στη Βουλή, το χαλί για την κατάργηση του Οργανισμού Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων και την αντικατάσταση των σχολικών βιβλίων από DVD, CD-ROM και ό,τι άλλο έχει να επιδείξει η σύγχρονη τεχνολογία. Παραμονές του νέου έτους (29/12/2010), η υπουργός Παιδείας περνούσε από το Υπουργικό Συμβούλιο νομοσχέδιο βάσει του οποίου "ο βασικός άξονας του νέου σχολείου είναι ο ψηφιακός". Προς επίρρωση των παραπάνω, ο ΟΕΔΒ καταργείται στις 31/12/2010 και τις αρμοδιότητές του αναλαμβάνει από 1/1/2011 ο "Διόφαντος", ένα ερευνητικό ινστιτούτο τεχνολογίας υπολογιστών, το οποίο λειτουργεί και θα συνεχίσει να λειτουργεί με καθεστώς ιδιωτικού δικαίου! Οι κυριότεροι οικονομικοί πόροι του νέου φορέα, ο οποίος, μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων του, θα αναλάβει "το σχεδιασμό, την οργάνωση και τον συντονισμό της παραγωγής και διανομής σχολικών βιβλίων, τόσο σε έντυπη όσο και σε ηλεκτρονική μορφή", είναι το ΕΣΠΑ (που ως γνωστόν τελειώνει το 2013), καθώς και τα έσοδα από την παροχή υπηρεσιών και τη διάθεση προϊόντων.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η κυβέρνηση, εδώ και ένα χρόνο, έχει λάβει την απόφαση να τελειώνει με τη δωρεάν διανομή βιβλίων σε όλους τους μαθητές. Στο πλαίσιο αυτό, υπονόμευσε όλη τη δραστηριότητα του Οργανισμού Εκδόσεων, που για τελευταία χρονιά θα έπρεπε να φέρει σε πέρας τη διαδικασία της εκτύπωσης και αποστολής βιβλίων.



Προγραμματισμένο Βατερλώ

Ιδού το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου ενός από τα τελευταία απομεινάρια της δημόσιας εκπαίδευσης:

Με ευθύνη της κυβέρνησης (υπουργείο Οικονομικών) οι πιστώσεις στον ΟΕΔΒ για να επιτελέσει το καθήκον του εγκρίθηκαν τέλος Ιουνίου, ενώ τις προηγούμενες χρονιές δίνονταν μέχρι το τέλος Απριλίου. Αυτή η καθυστέρηση, μεταξύ άλλων, είχε ως αποτέλεσμα να μην αξιοποιηθούν 5.000 τόνοι χαρτί απόθεμα από την προηγούμενη χρονιά, καθώς δεν ήταν δυνατόν να υπογραφούν οι συμβάσεις με τους αναδόχους οι οποίοι είχαν ανακηρυχθεί από διεθνή διαγωνισμό. Η ποσότητα αυτή αρκούσε για να τυπωθεί το 30%-40% των βιβλίων.

Τον Φεβρουάριο του 2010 ο Οργανισμός υποβάλλει, στο υπουργείο Ανάπτυξης, αίτημα για να προχωρήσει ο ίδιος τις διαδικασίες για την προμήθεια του χαρτιού μέσα, πάντα, από διεθνή διαγωνισμό. Το υπουργείο Ανάπτυξης αρνείται να παραχωρήσει αυτή την αρμοδιότητα στον Οργανισμό και ξεκινάει το ίδιο τις διαδικασίες προμήθειας. Μετά από 7 μήνες, αφού έχει αποτύχει στο προδιαγωνιστικό στάδιο και έχει λάβει τιμές τριπλάσιες από τις συνήθεις, δίνει την άδεια στον ΟΕΔΒ να τρέξει τη διαδικασία. Τρέχουν οι άνθρωποι. Προκηρύσσουν διαγωνισμό και ενώ αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη, ανακοινώνεται τον Δεκέμβριο η απόφαση κατάργησης του ΟΕΔΒ. Πανικός στους εργαζόμενους, το αποτέλεσμα είναι ένα κύμα παραιτήσεων, το οποίο στερεί από τον Οργανισμό το 60% του προσωπικού του. Αυτό δημιουργεί τεχνικά προβλήματα και στον διαγωνισμό, που ολοκληρώνεται μεν, αλλά δεν εγκρίνεται από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Το αίτημα για έγκριση υποβάλλεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο τον Μάρτιο. Ο Οργανισμός ενημερώνεται για το "όχι" τον Ιούλιο του 2011. Μόνο με θαύμα, μετά απ' αυτά, έβγαιναν βιβλία. Και το θαύμα δεν έγινε.

Η Α. Διαμαντοπούλου μόνο τα κλάματα δεν έβαλε στη Βουλή γιατί τα πράγματα έφτασαν εδώ που έφτασαν. Όμως όλα δείχνουν ότι πρόκειται για σαμποτάζ που γίνεται από την κυβέρνηση σε βάρος του δωρεάν σχολικού βιβλίου. Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αρμόδια υπουργός δεν μπορεί να ρίχνουν αλλού τις ευθύνες. Η Α. Διαμαντοπούλου είναι απολύτως υπόλογη. Όταν ανακοινώθηκε η κατάργηση του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων και η ΑΥΓΗ στις 29/12/2010 έβγαινε με τον τίτλο "πάει και το δωρεάν βιβλίο", η υπουργός Παιδείας έσπευδε να μας διαψεύσει δηλώνοντας ότι "τα σχολικά βιβλία διανέμονταν και θα συνεχίσουν να διανέμονται δωρεάν, όπως και η εκδοτική διαδικασία θα συνεχίσει να γίνεται με ευθύνη του Δημοσίου". Την Παρασκευή, μετά τις αποκαλύψεις στη Βουλή, μας είπε ότι η ίδια έκανε "απελπισμένες προσπάθειες" για να βγει η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά, "παρά τις επίμονες παρεμβάσεις της, η απόφαση καθυστέρησε". Κι έτσι οι "λύσεις" που προγραμμάτιζαν ήρθαν πιο νωρίς...

Το Βατερλώ με τα βιβλία ήταν προγραμματισμένο. Ως μια μεγάλη πρόβα πριν την τελική κατάργησή τους, όπως επιβάλλει το φτηνό σχολείο της εποχής του Μνημονίου. Αν, αυτή τη χρονιά, οι γονείς βάλουν το χέρι στην τσέπη για να βγάλουν τα βιβλία φωτοτυπίες, γιατί να μην το κάνουν και του χρόνου; Η σιδηρά κυρία της Παιδείας ξαφνικά θυμήθηκε ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο άργησε να βγάλει απόφαση. Του χρόνου γιατί να το θυμηθεί νωρίτερα;

Ο νεοφιλελευθερισμός δεν χρειάζεται παιδεία



Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/09/2011 ΑΥΓΗ

ΤΗΣ ΗΡΟΥΣ ΔΙΩΤΗ*



Δεν θα ανακαλύπταμε τον τροχό αν λέγαμε πως η παιδεία σε μια κοινωνία αντικατοπτρίζει την κατάσταση στην κοινωνία αυτήν ή, για να το πούμε αλλιώς, και η παιδεία προσδιορίζεται από το κοινωνικό και παραγωγικό πλέγμα. Αν θέλουμε φτηνό και μαζικό εργατικό δυναμικό, τι να την κάνουμε την παιδεία μιας άλλης κατεύθυνσης και τι να τις κάνουμε, για παράδειγμα, τις ανθρωπιστικές σπουδές ή τη φιλοσοφία; Έτσι, φαντάζομαι σκέφτεται αυτή η εξουσία που μας κυβερνά και θέλει να επιβεβαιώσει τον εαυτό της. Όπως και οι συνοδοιπόροι της.

Στην περίπτωση του νέου νόμου - πλαίσιο για τα πανεπιστήμια συμβαίνει ακριβώς αυτό, αλλά και κάτι ακόμα, που πολύ επιτυχημένα το περιέγραψε ο Θοδωρής Δρίτσας στη συζήτηση στη Βουλή. Ότι δηλαδή η μάχη που δίνεται στο ελληνικό πανεπιστήμιο είναι η διεθνής μάχη που δίνεται σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου και σε όλες τις χώρες του κόσμου, από τη Μ. Βρετανία ως τη Χιλή, είτε για ένα δημοκρατικό, κοινωνικό, προοδευτικό είτε για ένα επιχειρηματικό πανεπιστήμιο. Είναι δηλαδή μια ιδεολογική μάχη. Το νεοφιλελεύθερο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο συγκρούεται με τις μεγάλες παραδόσεις και τους αγώνες για δημοκρατική, γενικευμένη και ανοιχτή παιδεία.

Αν κανείς παρακολουθούσε τη συζήτηση στη Βουλή, θα αντιλαμβανόταν αμέσως την αγωνία των κομμάτων που ψήφισαν το νομοσχέδιο να νικήσουν επιτέλους αυτό τον αντίπαλο. Την εκπαίδευση. Τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς και φοιτητές/τριες, τη μαχόμενη γνώση και την αξιοπρέπεια της αντίστασης. Διότι η πανεπιστημιακή κοινότητα ήταν πολλές φορές ανάχωμα σε νεοφιλελεύθερες επιταγές ή καταλύτης εξελίξεων, όπως, για παράδειγμα, με τους αγώνες της για το άρθρο 16.

Τώρα επιδιώκουν να την απογυμνώσουν από κάθε τι που θυμίζει παιδεία και πολιτισμό και να την βάλουν στην υπηρεσία των επιχειρήσεων και της αγοράς. Όπως είπε και η κυρία Διαμαντοπούλου, «γιατί το πανεπιστήμιο του Πειραιά να μην έχει στην διοίκησή του και έναν εφοπλιστή;». Έτσι εννοεί το πανεπιστήμιο η υπουργός Παιδείας και δεν το κρύβει.

Παράλληλα, για το νομοσχέδιο αυτό πανηγυρίζει και η ακροδεξιά πτέρυγα της Βουλής και μιλά για ανομία και βία!!! (sic!) στα πανεπιστήμια η οποία πρέπει να παταχθεί. Και βουλευτές του ΛΑΟΣ απειλούν στην τηλεόραση ότι θα καταργήσουν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών τώρα που δεν υπάρχει άσυλο (αναφορά του Άδωνι Γεωργιάδη για το indymedia). Δικαίως πανηγυρίζει η ακροδεξιά. Πανηγυρίζει για την επικράτηση των απόψεών της, που πέρα από την εργαλειακή αντίληψη για τον επιστήμονα - υπηρέτη της αγοράς, που πλαισιώνει ως ιδεώδης υποτακτικός κάθε σημαία, εγγράφει και μια νίκη καθαρά ιδεολογική ως προς το άσυλο. Διότι το άσυλο καταργήθηκε πλήρως. Όπως είπε και ο γραμματέας της ΠΑΣΠ Νομικής, “Αν και συχνά λέγεται πως η χώρα μας κυβερνάται απ’ την γενιά του... Πολυτεχνείου, ωστόσο αυτό που αποδεικνύεται απ' τον πολιτικό προσανατολισμό που αποπνέει το νομοσχέδιο - Διαμαντοπούλου είναι η διάθεση της ιστορικής δικαίωσης της 'γενιάς των τανκς'”. Η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ μάλλον θα περιοριστούν σε καμιά αιχμηρή ανακοίνωση και σε καμιά εσωτερική διαμαρτυρία για τη χαμένη «συνδιοίκηση», το θέμα είναι η αριστερά πώς απαντάει σε αυτή την προσπάθεια διάλυσης της δημόσιας παιδείας και της δημοκρατίας στα πανεπιστήμια. Και φυσικά όλα αυτά τα ιδεολογικά ζητήματα συνοδεύονται την κατάργηση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και μπαίνουν, σε αυτό τον νόμο - πλαίσιο, οι βάσεις για το πανεπιστήμιο της αγοράς και της υποτέλειάς του σ’ αυτήν.

Σε όλα αυτά κατά τη γνώμη μου, είναι απογοητευτική η στάση μεγάλου κομματιού αυτών που αποκαλούμε “διανόηση”. Από την οποία όλοι και όλες θα περιμέναμε και θα προσδοκούσαμε να φωτίσουν τα σκοτάδια, αλλά, όπως είπε και ο ποιητής σε άλλες εποχές, «...κι οι ποιητές με χέρι υγρό, υμνούνε της πατρίδας το χαμό, κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια, με τους σοφούς του κράτους τα 'χουνε πλακάκια...».

Εν κατακλείδι, δεν πρέπει να μας διαφύγει ένα μεγάλο ζήτημα, που ξεδιπλώθηκε σε όλο του το μεγαλείο σε αυτό το νομοσχέδιο. Αυτό της συναίνεσης. Χτίζεται σιγά - σιγά η διάδοχη κατάσταση, που είναι: συναίνεση στα κορυφαία ζητήματα και σε λίγο και στη διακυβέρνηση προκειμένου να υλοποιηθούν τα σχέδια του Μνημονίου, αλλά και τα δικά τους για το ξεπούλημα της χώρας και την πτώχευση της κοινωνίας. Η συναίνεση αυτή, και φάνηκε και στο νομοσχέδιο για την παιδεία, θα σημάνει ακόμα περισσότερο αυταρχισμό και προσπάθεια απονομιμοποίησης κάθε αντίστασης.

Η αριστερά και το φοιτητικό κίνημα στην προκειμένη περίπτωση οφείλει να απαντήσει σε όλη αυτήν την προπαγάνδα των ημερών σχετικά με την παιδεία. Οφείλει να απαντήσει με αγώνες για την ανατροπή του νόμου και να πει σε όλους τους τόνους στην ελληνική κοινωνία ότι ένα ακόμα δημόσιο αγαθό, η παιδεία, το πιο σημαντικό απ’ όλα, διαλύεται ως τέτοιο. Η διάλυση αυτή δεν είναι μόνο ταξικό ζήτημα, είναι χτύπημα σε ολόκληρη την κοινωνία, διότι επιχειρείται να φτιαχτεί άλλου τύπου σπουδάζουσα νεολαία. Υποταγμένη και με πτυχία χωρίς αντίκρισμα, όχι μόνο στην αγορά εργασίας, αλλά χωρίς αντίκρισμα σε μόρφωση. Μόνο εξειδικευμένοι φτηνοί «επιστήμονες» τους χρειάζονται και φυσικά όχι μάχιμοι και μορφωμένοι φοιτητές και φοιτήτριες, δάσκαλοι και δασκάλες.

Υπάρχει, όπως είπε και ο Χ. Σεμπρούν, ένα πιο ανησυχητικό ερώτημα από το τι κόσμο θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Αυτό του σε τι είδους παιδιά θα τον παραδώσουμε.



* Η Ηρώ Διώτη είναι βουλευτής Λάρισας ΣΥΡΙΖΑ