Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ Γ. ΤΟΛΙΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Π.Κ ΣΥΝ ΜΕΓΑΡΩΝ & ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ


Π.Κ. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ & ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ

Στην εποχή του μνημονίου και της ξένης εισβολής στην χώρα μας από την Τρόικα, η φετινή εργατική Πρωτομαγιά αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου αποδεικνύετε πια η πλέον επικίνδυνη για τους εργαζόμενους και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Οι ανατροπές σε βάρος της εργατικής τάξης που έχουν συντελεστεί στον 1 χρόνο μνημονίου καταμαρτυρούν ένα απίστευτο πισωγύρισμα σε εποχές μηδενικών δικαιωμάτων και εξαθλίωσης.
Η ισοπέδωση μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα , το ψαλίδι στις συντάξεις , η προώθηση της ανασφάλιστης εργασίας και η γιγάντωση της ανεργίας με κύρια θύματα τους νέους είναι μερικά από τα επιτεύγματα της πιο αντιλαϊκής κυβέρνησης μετά την μεταπολίτευση.
Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο το «Σύμφωνο για το Ευρώ» θεσπίζει την λιτότητα στα κράτη – μέλη και διασφαλίζει τα κέρδη των τραπεζών και του κεφαλαίου σαν ‘’κόρη οφθαλμού’’.
Σήμερα για τους εργαζόμενους , τους συνταξιούχους , του ελεύθερους επαγγελματίες , τους αγρότες , τους άνεργους του τόπου μας η απάντηση περνά μέσα από τον δρόμο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ !!.
Η ριζοσπαστική αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ καλούν τον λαό να παλέψει για:
• Για απεμπλοκή της χώρας από το μνημόνιο.
• Για επιθετική αναδιάρθρωση του χρέους υπέρ της κοινωνίας με διαγραφή του μεγαλυτέρου μέρος του.
• Για δημόσιο – κοινωνικό πυλώνα στο τραπεζικό σύστημα.
• Για αναδιανομή του πλούτου προς όφελος της κοινωνίας.


Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς κάνουν σαφές ότι μόνο με την απασχόληση και το άνοιγμα των δουλειών η Ευρώπη και η χώρα μας θα βγει από τον φαύλο κύκλο της κρίσης.
Τέλος η προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία όσο πιο άμεσα γίνετε για την ανάδειξη μιας Κυβέρνησης με συνασπισμό εξουσίας από τα Αριστερά της Αριστεράς ως τα Αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας αποτελεί την πραγματική ελπίδα για τον τόπο.

ΟΛΟΙ -ΕΣ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ.

Π.Κ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ & ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ

1η ΜΑΗ 2011 και πανεργατική απεργία στις 11 Μάη: Αγωνιζόμαστε ενάντια στα αντεργατικά μέτρα κυβέρνησης και τρόικας





Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι, νέες, άνεργοι, μετανάστες

Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι μια μέρα μνήμης και τιμής στους αγώνες της εργατικής τάξης, που ξεκίνησαν από το Σικάγο το 1886 για τη διεκδίκηση του 8ωρου και συνεχίζονται ακατάπαυστα μέχρι σήμερα ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στην κάθε είδους καταπίεση, στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.

Αυτή την περίοδο στη χώρα μας οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες, δέχονται μια πρωτοφανή επίθεση από την κυβέρνηση, την τρόικα και το κεφάλαιο.

Η χρονική επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ.  της Τρόικας συνοδεύεται με νέους ακόμα πιο επαχθείς για τους εργαζόμενους όρους, με ληστρικά επιτόκια και διαρκή λιτότητα και επιτήρηση της χώρας μας.

Η κυβέρνηση και η Τρόικα, την ίδια στιγμή που δίνουν χαριστικά στις τράπεζες άλλα 30 δισ.  (συνολικά μέχρι τώρα 108 δις.), ετοιμάζουν ως συνέχεια του μνημονίου με το ενδιάμεσο δημοσιονομικό πλαίσιο 2012-2015 μία νέα πιο μεγάλη λεηλασία, ύψους 26 δισ.  σε βάρος των εργαζομένων. Με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων των 50 δισ. «ξεπουλούν» τον δημόσιο πλούτο προωθώντας το μεγαλύτερο στην ιστορία της χώρας μας εθνικό, οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό έγκλημα.

Τα αλλεπάλληλα κυβερνητικά και τροικανά αντιλαϊκά μέτρα αυξάνουν την ύφεση, τη φτώχεια και την ανεργία, διαλύουν το κοινωνικό κράτος (παιδεία, υγεία, ασφάλιση, πρόνοια). Η τρομοκρατία της πιθανής χρεοκοπίας της χώρας χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση για την χρεοκοπία των λαϊκών στρωμάτων με το «κούρεμα» μισθών και συντάξεων και την κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Η προωθούμενη υπό την κηδεμονία της τρόικας αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους θα είναι προς όφελος των τοκογλύφων πιστωτών της χώρας μας και σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές αντιστάσεις έχει εξαπολύσει ένα τσουνάμι αυταρχισμού, κρατικής καταστολής, ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων και στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και των κινημάτων κοινωνικής αντίστασης (διόδια, εισιτήρια, κλπ). Επίσης με την υπονόμευση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και την γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας οδηγεί σε περιθωριοποίηση και απαξίωση το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα.

Το «Σύμφωνο για το ευρώ», που ψηφίστηκε στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ και από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, οδηγεί σε αιώνια λιτότητα, δραματική μείωση των μισθών, πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να γίνει δημοψήφισμα για να μιλήσει ο ελληνικός λαός.

Ορισμένα από τα μέτρα που θα παρθούν στη χώρα μας σε εφαρμογή του «συμφώνου για το ευρώ» και του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου 2012-2015, είναι:

Απολύσεις σε όλο το φάσμα του Δημόσιου, ευρύτερου Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και περικοπές μέσα στο 2012 των επιδομάτων ανεργίας.
Διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
Ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, που έχει απομείνει υπό δημόσια ιδιοκτησία ή έλεγχο, συρρίκνωση και εν συνεχεία ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση των δημοσίων κοινωνικών αγαθών (υγείας, παιδείας, πρόνοιας κλπ).
Δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων, περικοπή της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και των δικαιούχων του ΕΚΑΣ, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Νέα μείωση των μισθών στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Περικοπές των κοινωνικών επιδομάτων (ΑΜΕΑ, πολυτέκνων κλπ) μέσω της σύνδεσής τους με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
Περικοπή ή μερική κατάργηση 980 κοινωνικών φοροαπαλλαγών (ιατρικές δαπάνες, ενοίκια, δίδακτρα, τόκοι στεγαστικών δανείων κλπ).
Ένταξη στον ανώτατο συντελεστή ΦΠΑ (23%) δεκάδων ειδών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.


Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, άνεργοι και συνταξιούχοι,

Με τη μαζική συμμετοχή μας στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις και στην πανεργατική απεργία στις 11 Μάη, που πρέπει να συνοδευτεί με συγκεκριμένο σχέδιο κλιμάκωσής της, πρέπει να δείξουμε στην Τρόικα, την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους πρόθυμους πολιτικούς συμμάχους τους, ότι δεν θα τους επιτρέψουμε να μας γυρίσουν πίσω σε εργασιακό καθεστώς δουλείας και ανασφάλειας. Πρέπει να τους απαντήσουμε με την κοινή δράση όλης της Αριστεράς, την πιο πλατιά εργατική ενότητα, με λαϊκή - εργατική εξέγερση.

Να αμφισβητήσουμε το δημόσιο χρέος ως χρέος του ελληνικού λαού, να διεκδικήσουμε τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του, την εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών, την αναπτυξιακή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας, τη διέξοδο από την κρίση και τη σοσιαλιστική προοπτική.

Μπορούμε να ξεπεράσουμε την συμβιβαστική στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) και την πολιτική περιχαράκωσης του ΠΑΜΕ με την οργάνωση και κινητοποίηση της εργατικής βάσης και την συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα και αλληλεγγύης σε κάθε χώρο εργασίας, κατοικίας και σπουδών.

Η κυβέρνηση δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να σύρει τους εργαζόμενους σε διαρκή λιτότητα και να εκποιήσει το δημόσιο πλούτο. Δεν εκλέχτηκε με βάση τέτοια προγραμματική δέσμευση και ο χρονικός ορίζοντας εφαρμογής των προωθούμενων νέων αντικοινωνικών μέτρων υπερβαίνει την κυβερνητική θητεία της.

Η φετινή Πρωτομαγιά και η πανεργατική απεργία στις 11 Μάη πρέπει να είναι οι αγωνιστικές αφετηρίες του εργατικού κινήματος για την ανατροπή της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και των αντικοινωνικών πολιτικών της. Για τη συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας με πυρήνα την Αριστερά, η οποία θα βγάλει την χώρα μας από το μνημόνιο και θα προωθήσει μια πολιτική που θα καλύπτει τις ανάγκες του λαού και όχι των πιστωτών και του κεφαλαίου.



Οι εργαζόμενοι δεν χρωστούν τίποτε σʼ αυτούς που λήστεψαν και λεηλάτησαν τη χώρα μας.

Φορολογήστε τους πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις

Μειώστε τώρα τους εξοπλισμούς Εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών Απαγόρευση των απολύσεων Κατάργηση της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας Μαζικές προσλήψεις σε υγεία, παιδεία, σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες Καμιά περικοπή σε μισθούς και συντάξεις Ίσα δικαιώματα σε όλους τους μετανάστες

Όλοι/ες στις Πρωτομαγιάτικες και απεργιακές Συγκεντρώσεις των Συνδικάτων



Αθήνα Πρωτομαγιά: Προσυγκέντρωση Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς 10:30 πμ Πολυτεχνείο, συγκέντρωση συνδικάτων 11 πμ στην Πλατεία Κλαυθμώνος.

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου ΣΥΝ για τους εγγεγραμμένους ανέργους στα μητρώα του ΟΑΕΔ τον Μάρτη του 2011



Τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, έστω κι αν δεν αποτυπώνουν τον πραγματικό αριθμό των ανέργων που ξεπερνούν πλέον το ένα εκατομμύριο, αποτυπώνουν με δραματικό τρόπο την πρωτοφανή αύξηση της ανεργίας στη χώρα μας.

Τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας δεν έπεσαν στην κοινωνία ως κεραυνός εν αιθρία. Οφείλονται στις αντικοινωνικές πολιτικές της κυβέρνησης και της τρόικας, οι οποίες προκαλούν βαθιά και συνεχόμενη ύφεση και ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη, κυρίως για τους νέους και τις γυναίκες.

Η κυβέρνηση με το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πρόγραμμα 2012-2015 όχι μόνο δεν βάζει τέλος στις καταστροφικές για την απασχόληση πολιτικές του μνημονίου, αλλά συνεχίζει και τις κάνει ακόμα σκληρότερες, οδηγώντας τους εργαζόμενους και τους νέους σε αιώνια λιτότητα, φτώχεια και ανεργία. Αντί να πάρει μέτρα οικονομικής και κοινωνικής στήριξης των ανέργων, έχει συμφωνήσει με την τρόικα να εξοικονομήσει από την χορήγηση των εξευτελιστικά χαμηλών επιδομάτων ανεργίας 500 εκ. ευρώ το 2012. Αντί να βάλει φραγμό στις απολύσεις, τις έκανε πιο φθηνές και πιο εύκολες για τους εργοδότες και ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε απλό τροχονόμο των αντεργατικών πρακτικών τους.

Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να φύγει το γρηγορότερο δυνατό πριν οδηγήσει τη χώρα μας να έχει περισσότερους ανέργους παρά εργαζόμενους.

To Γραφείο Τύπου

Στην ….«εντατική», χωρίς ημερομηνία λήξης και χωρίς αποτέλεσμα…



Γράφει ο Νίκος Τσιαντός

Αφού έχουν ήδη δρομολογήσει τη μεγάλη μείωση σε θαλάμους εντατικής θεραπείας στα δημόσια νοσοκομεία, λόγω της κατάργησης αρκετών αλλά και της υποχρηματοδότησης των όσων εναπομεινάντων, αποφάσισαν τώρα να μετατρέψουν και τις κατοικίες των χαμηλών και μικρομεσαίων οικονομικά στρωμάτων της κοινωνίας μας, σε πολυάριθμους θαλάμους εντατικής θεραπείας, με πρόσχημα ότι φροντίζουν τάχα «για το καλό μας»…, προκειμένου να μας «σώσουν»…
Προηγουμένως όμως είχαν φροντίσει να μας καταρρακώσουν με τις συνεχείς και πρωτοφανής έκτασης άδικες περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων, τόσο που η έξοδός μας από την εντατική να φαντάζει επικίνδυνα αβέβαιη όχι μόνο ως προς το χρόνο εξόδου μας από αυτήν αλλά κυρίως ως προς την αποτελεσματικότητά της θεραπείας μας. Γιατί όταν έχεις φτάσει στο σημείο να μπεις στην εντατική η έξοδός σου δεν είναι ούτε προκαθορισμένη, αλλά ούτε και σίγουρη.
Η αποτυχία του πρώτου Μνημονίου που συνάφθηκε πριν ακριβώς από ένα χρόνο, οδήγησε τους ιθύνοντες στην εξαγγελία εφαρμογής ενός πρόσθετου και από ότι φαίνεται πιο σκληρού νέου Μνημονίου. Οι περισσότεροι συμπολίτες μας, μετά και από τα όσα πρόσφατα νέα σκληρά μέτρα αποφασίστηκαν, θα εξέλθουν πλέον από την εντατική αποκαμωμένοι, εξαθλιωμένοι και χρεοκοπημένοι.
Μου θυμίζει ένα ανέκδοτο που λέγαμε μικροί με έναν ασθενή που πήγε στο γιατρό του με πόνο στη μέση και ο γιατρός του χορήγησε ένα χάπι για το συκώτι. Ο αρχικός πόνος του αντί να απαλυνθεί δυνάμωσε, ενώ τώρα άρχισε να νιώθει και πόνο στο συκώτι. Πήγε πάλι στο γιατρό κι εκείνος του έδωσε τώρα δύο χάπια, πάλι ακατάλληλα όμως και πάει λέγοντας... Ο ασθενής έπειτα από αλλεπάλληλες επισκέψεις, λάθος διαγνώσεις και μη ενδεδειγμένες αγωγές είχε καταλήξει πλέον ένα πραγματικό ράκος όταν επέστρεψε εκνευρισμένος στο ιατρείο κατηγορώντας πλέον το γιατρό του για την άσχημη κατάσταση στην οποία περιήλθε. Ο γιατρός όμως του απάντησε διαμαρτυρόμενος πως με τόσες ασθένειες που είχε (που στην ουσία όμως του τις είχε δημιουργήσει ο ίδιος) του ήταν αδύνατο να τον σώσει!!!
Αφού λοιπόν απέτυχαν να σώσουν τη χώρας μας με το αρχικό Μνημόνιο που υπέγραψαν τον περασμένο Μάιο, έρχονται τώρα να πάρουν και νέα, ακόμα πιο σκληρά μέτρα προσαρμοσμένα όμως πάλι στην ίδια τραγική λογική του αρχικού Μνημονίου. Και αναρωτιέται κάθε καλοπροαίρετος, πως άραγε θα σωθούμε αυτή τη φορά; Γιατί και πάλι να τους πιστέψουμε;
Μήπως όντως δεν αντιλαμβάνονται ότι ο μονόδρομος που επικαλούνται πως είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν είναι καταστροφικός για τον τόπο ή μήπως (σύμφωνα και με πολλούς υποψιασμένους) τους υποδεικνύεται να τον ακολουθήσουν από μεγάλα κέντρα συμφερόντων που θέλουν να οδηγήσουν την Ευρώπη σε «κινεζοποίηση» και χρησιμοποιούν τη χώρα μας ως πειραματόζωο για τα κακόβουλα σχέδιά τους;
Με τα νέα σκληρά μέτρα που ήδη εξαγγέλθηκαν και θα εξειδικευθούν στις αρχές Μαΐου, προβλέπεται να εξοικονομηθούν τα υπολειπόμενα του προηγούμενου Μνημονίου 3 δις ευρώ μέσα στο 2011, άλλα 23 δις ευρώ από περικοπές και φόρους και 50 δις ευρώ από το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας μέχρι το 2015. Από ότι φαίνεται λοιπόν μιλάμε για μια άνευ προηγουμένου περαιτέρω λεηλασία στα εισοδήματα της πλειοψηφίας των πολιτών.
Αν φανταστούμε ότι στον ένα χρόνο εφαρμογής του Μνημονίου είχαμε 20-25% μείωση των εισοδημάτων μας, την ανεργία από το 9% στο 15% και την ύφεση στο 4,5% εύκολα καταλαβαίνουμε που θα έχουμε φτάσει μέχρι το 2015, όταν αυτή τη φορά προγραμματίζουν να εξοικονομήσουν τριπλάσιο ποσό από αυτό του πρώτου Μνημονίου έχοντας προηγουμένως στραγγίξει ήδη τα χαμηλά και μικρομεσαία νοικοκυριά.
Το μεσοπρόθεσμο «πρόγραμμα αφαίμαξης» του ελληνικού λαού που εξήγγειλαν πρόσφατα οι κυβερνώντες, συνολικού ύψους 76 δις ευρώ μέχρι το 2015, ξεπερνά τα όρια της θητείας αυτής της κυβέρνησης (που λήγει το 2013). Βάσει όμως της απλής λογικής, αυτή η κυβέρνηση δεν δικαιοδοτείται να αποφασίσει και για μετά το πέρας της θητείας της. Ως η λύση αυτή τη στιγμή, και πριν την εφαρμογή των νέων μέτρων, θα έπρεπε να ήταν οι εκλογές. Εκλογές που θα έπρεπε να γίνουν και για τον πρόσθετο λόγο ότι η κυβέρνηση αυτή εξελέγει με ένα εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό που εφαρμόζει!!!
Η ηγεσία όμως του κυβερνώντος κόμματος αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν τις επιζητούν, καθώς διαφαίνεται ότι αυτή τη φορά δεν θα έχουμε μία προβλέψιμη φυσιολογική εναλλαγή των δύο κομμάτων στην εξουσία ή έστω κάποια συναινετική κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ τους, αλλά μπορεί ενδεχομένως να προκύψει από τις κάλπες κάτι ανεξέλεγκτο και επικίνδυνο για τους κυρίαρχους κύκλους του δικομματισμού.
Η συνέχεια του Μνημονίου, η εφαρμογή των νέων εξαγγελλόμενων ακόμη πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων και η ένταξη της χώρας μας σε ένα μόνιμο μηχανισμό στήριξης που εγκατέστησαν οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (για να τα εφαρμόσει πιστά κάποιο από τα δύο λεγόμενα κόμματα εξουσίας, με ή χωρίς παραλλαγές), διαφαίνεται τώρα ότι υπάρχει κίνδυνος να διασαλευτούν. Γι’ αυτό και οι εκλογές τους είναι ανεπιθύμητες.
Η πιθανολογούμενη αναδιάρθρωση του χρέους, μπορεί και πρέπει να γίνει προς προοδευτικές κατευθύνσεις και αυτή την εξέλιξη δεν μπορούν να την επιδιώξουν τα δύο κόμματα που μέχρι τώρα μας κυβερνούσαν. Οι «θύτες» δεν μπορούν να γίνουν ξαφνικά «σωτήρες» μας! Αυτό έχει ευτυχώς κατανοηθεί από τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και γι’ αυτό όλες οι σφυγμομετρήσεις καταδεικνύουν ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης αναζητά μια άλλη πολιτική σε διαφορετική εναλλακτική κατεύθυνση.
Κατά τη γνώμη μας, σε αυτή τη φάση ο ρόλος της Αριστεράς πρέπει να είναι καθοριστικός και καταλυτικός. Ένας νέος «συνασπισμός εξουσίας» που θα ξεκινά από τα αριστερά της Αριστεράς και θα φτάνει ως τα αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας, είναι σήμερα κάτι παραπάνω από απαραίτητος. Σε αυτές τις δύσκολες και εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές για το μέλλον του τόπου μας επιβάλλεται η Αριστερά να αναλάβει τις ευθύνες της και «να βγάλει και πάλι το φίδι από την τρύπα».
Αν όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς ριζοσπαστικοποιήσουν τις προτάσεις τους πάνω σε μια κοινή βάση και ξεπεράσουν τις εμφυλιοπολεμικές λογικές και τα κατάλοιπα του παρελθόντος, η ενότητα και η δημιουργία ενός νέου εναλλακτικού πατριωτικού συνασπισμού εξουσίας δεν θα αργήσει να φανεί. Ήδη η Πορτογαλία, μια χώρα της Ε.Ε. που βιώνει τα ίδια προβλήματα με την πατρίδα μας, έδειξε το δρόμο. Όλα θα εξαρτηθούν από τον απλό κόσμο της πολιτικής και κοινωνικής Αριστεράς αλλά και τους ανένταχτους προοδευτικούς πολίτες που απεγκλωβίστηκαν από τον καταστροφικό για τον τόπο μας δικομματισμό.
Σήμερα λοιπόν προέχει και είναι εφικτό, να αφήσουν οι δυνάμεις της Αριστεράς αυτά τα λίγα που τους χωρίζουν και να βρουν «κοινό βηματισμό» σε όλα αυτά τα πολλά και τα επείγοντα που ενώνουν όχι μόνο την Αριστερά αλλά και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και είναι:
η άμεση απεμπλοκή μας από το Μνημόνιο, η αναδιανομή του πλούτου με την θεσμοθέτηση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με τη διαγραφή του παράνομου μέρους του, η επιμήκυνση αποπληρωμής του υπολοίπου με ευνοϊκότερους όρους, ο απευθείας δανεισμός της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, η «κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος», η εφαρμογή ενός γενναίου προγράμματος δημοσίων επενδύσεων με χρηματοδότηση από τα κεφάλαια που θα εξασφαλιστούν από τη μείωση του χρέους και των επιτοκίων δανεισμού, προκειμένου να τονωθεί η ανάπτυξη και να λειτουργήσει επιτέλους η «πραγματική οικονομία».
Όλες οι δυνάμεις του νέου «συνασπισμού εξουσίας» μπορούν και πρέπει να συμφωνήσουν σε ένα «πρόγραμμα σωτηρίας» της πατρίδας βασισμένο στους παραπάνω άξονες και όσους άλλους προκύψουν μέσα από ένα δημοκρατικό και ειλικρινή διάλογο, γιατί έτσι και μόνο έτσι ο λαός και η πατρίδα ολόκληρη θα αποφύγει τις τραγικές συνέπειες του νέου Μνημονίου και φυσικά την εισαγωγή της σε μία «διαρκή εντατική», χωρίς ημερομηνία λήξης και χωρίς αποτέλεσμα…

κρίση, μνημόνιο και περιβάλλον: τάσεις, αντιστάσεις, εναλλακτικές


Τμήμα Περιβάλλοντος και Οικολογίας

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011, 3.00’ - 8.30’ μ.μ.
Ξενοδοχείο Athens Imperial, πλ. Καραϊσκάκη, μετρό Μεταξουργείο


εκδήλωση – συζήτηση
κρίση, μνημόνιο και περιβάλλον: τάσεις, αντιστάσεις, εναλλακτικές
πρόγραμμα

[3.00’ - 3.30’] έναρξη : εισαγωγική ομιλία
• Ηρώ Διώτη, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Η πολιτική για το περιβάλλον και την ανάπτυξη στην Ελλάδα σήμερα

[3.30’ - 4.30’] ενότητα α’ : ύπαιθρος και προστασία της φύσης
• Τάσος Χοβαρδάς, Δρ. βιολογίας ΑΠΘ Αναπτυξιακά ερωτήματα για τις προστατευόμενες περιοχές
• Νικήτας Μυλόπουλος, Καθηγητής πανεπιστημίου Θεσσαλίας Ιδιωτικοποίηση ή συμμετοχική και κοινωφελής διαχείριση του νερού;
• Aλέκος Κουτσουρής, Καθηγητής Γεωπονικού πανεπιστημίου Βιώσιμος αγροτικός τομέας για την ανάπτυξη της υπαίθρου

[4.30’ - 5.30’] ενότητα β’ : βιομηχανία και ενεργειακή παραγωγή
• Ειρήνη Κλαμπατσέα, Λέκτορας χωροταξίας Ε.Μ.Π. Εξορυκτικές δραστηριότητες και τοπική ανάπτυξη
• Αχιλλέας Πληθάρας, Περιβαλλοντολόγος, υπεύθυνος εκστρατειών WWF Ενεργειακά διλλήματα για τις κοινωνίες και την οικονομία
• Τάσος Κεφαλάς, Μηχανικός, μέλος κινήσεων και δικτύων πολιτών Επιπτώσεις της “απελευθέρωσης” της ενέργειας και της διαχείρισης απορριμμάτων

[5.30’ - 6.00’] διάλλειμα

[6.00’ - 7.00’] ενότητα γ’ : τουρισμός, οικιστική πολιτική και μεταφορές
• Νίκος Συρμαλένιος, Περιφερειακός σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου Για μια δίκαιη και βιώσιμη πολιτική νησιωτικότητας
• Βάννα Σφακιανάκη, Αρχιτέκτονας, μέλος ΔΕ ΤΕΕ Ανατ. Κρήτης Ένα εναλλακτικό μοντέλο τουρισμού με τοπικό συλλογικό όφελος
• Νίκος Μπελαβίλας, Καθηγητής αστικού περιβάλλοντος ΕΜΠ Χωροταξικός σχεδιασμός στις πόλεις, ρυθμιστικό Αττικής και απειλές

[7.00’ - 8.30’] στρογγυλό τραπέζι : “πράσινη ανάπτυξη”, το κυρίαρχο μοντέλο και η αριστερά
• Χριστίνα Θεοχάρη, Δρ. περιβαλλοντολόγος, Πρόεδρος Ε.Κ.Π.Α.Α. Ο κοινωνικός διάλογος και οι θέσεις των συλλογικών φορέων για την βιώσιμη ανάπτυξη
• Γιάννης Σχίζας, Συγγραφέας - εκδότης “Οικολογείν” Πράσινη ανάπτυξη: ιδεολόγημα ή πραγματικότητα
• Σπύρος Ψαρούδας, Πρόεδρος MKO “Καλλιστώ” Οικολογική διάσταση των προγραμμάτων δημόσιων επενδύσεων
• Γιάννης Δραγασάκης, π. Βουλευτής - επιτροπή πολιτικής τεκμηρίωσης ΣΥΝ Θέσεις της αριστεράς για τον οικολογικό μετασχηματισμό οικονομίας και κοινωνίας

Περισσότερες πληροφορίες: oikologia@syn.gr, www.oikosyn.wordpress.com

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Ανακοίνωση του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής για την Έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας για το 2010



Η Έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας για το 2010 αποδεικνύει για μία ακόμα φορά ότι με τη δήθεν «ανεξαρτησία» της κεντρικής τράπεζας της χώρας εννοείται η πλήρης αδιαφορία της για τις κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη νεολαία, την ίδια στιγμή που είναι πλήρως εξαρτημένη από τις ανάγκες της εργοδοσίας και ιδιαίτερα των τραπεζών.

Ο κ. Προβόπουλος με το νεοφιλελεύθερο μανιφέστο του προτείνει όχι μόνο τη συνέχιση αλλά και την εντατικοποίηση των πολιτικών που έχουν οδηγήσει στην εκτίναξη της ανεργίας, τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και την αποστέρηση της οποιασδήποτε ελπίδας σε μια ολόκληρη γενιά.

Πιο συγκεκριμένα:

Ο Διοικητής της ΤτΕ πανηγυρίζει για τη βελτίωση της “ανταγωνιστικότητας” της ελληνικής οικονομίας ξεχνώντας ότι αυτή οφείλεται σε δύο λόγους: Πρώτον, στη μείωση των εισαγωγών, λόγω της κατακόρυφης μείωσης των εισοδημάτων των καταναλωτών και, δεύτερον, στο γεγονός ότι αφού η εσωτερική αγορά δεν μπορεί πλέον να απορροφήσει την εγχώρια παραγωγή, οι επιχειρήσεις αναγκαστικά στρέφονται στις αγορές άλλων χωρών.

Όμως, η μείωση των εισαγωγών και η αύξηση των εξαγωγών έχουν ως κοινή συνισταμένη τη μείωση των μισθών και την τεράστια επιδείνωση της εισοδηματικής θέσης των εργαζομένων, και κάποιος πρέπει να ενημερώσει τον κ. Προβόπουλο ότι κάτι τέτοιο δεν ενδείκνυται για πανηγυρισμούς.

Επίσης, συμβουλεύει για την ανάγκη περαιτέρω μείωσης του κόστους εργασίας για τη βελτίωση της “ανταγωνιστικότητας” της ελληνικής οικονομίας. Εδώ, ο κ. Προβόπουλος για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εργοδοσίας ξεχνάει ότι το κόστος εργασίας στην Ελλάδα είναι από τα μικρότερα στην Ευρωζώνη, ενώ την ίδια στιγμή οι πιο ανταγωνιστικές χώρες είναι αυτές με τα υψηλότερα κόστη εργασίας.

Επομένως, δεν είναι το κόστος εργασίας αυτό που επιδεινώνει την “ανταγωνιστικότητα”, αλλά άλλοι παράγοντες όπως τα υψηλά περιθώρια κέρδους και η έλλειψη ενός παραγωγικού μοντέλου με βάση τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας.

Σχετικά με τη δημοσιονομική “εξυγίανση” της οικονομίας, ο Διοικητής της ΤτΕ αναφέρεται στην ανάγκη περιορισμού των δημόσιων δαπανών και την μείωση της φορολογίας. Και πάλι ο κ. Προβόπουλος φαίνεται να ξεχνά πως οι δημόσιες δαπάνες διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα εξαιτίας των τεράστιων ποσών που συνεχίζουν να δαπανώνται για αμυντικούς εξοπλισμούς, τις μίζες και λόγω των χαριστικών συμβάσεων που συνάπτει το ελληνικό Δημόσιο με μεγαλοεπιχειρηματίες (ενδεικτικά αναφέρουμε της περίπτωση του Προαστιακού και του εθνικού οδικού δικτύου). Και όλα αυτά ενώ τα νοσοκομεία κλείνουν, η εκπαίδευση συρρικνώνεται και η τοπική αυτοδιοίκηση εξαφανίζεται από τον χάρτη λόγω των πολιτικών της Κυβέρνησης που επικροτεί ο κ. Προβόπουλος! Την ίδια στιγμή, η φορολογία των επιχειρήσεων μειώνεται ακόμα περισσότερο, ενώ για μια σειρά από επιχειρηματίες (π.χ. εφοπλιστές) η Ελλάδα μετατρέπεται σε φορολογικό παράδεισο, για τον οποίο καλούνται να πληρώσουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι.

Ο κ. Προβόπουλος, ως άλλος μεσάζοντας του εθνικού και ξένου κεφαλαίου, τονίζει ότι η εκποίηση των ΔΕΚΟ και της δημόσιας περιουσίας πρέπει να γίνει χωρίς δισταγμό. Ζητάει δηλαδή να παραχωρηθούν όλες οι απαραίτητες υποδομές και οι κερδοφόρες δραστηριότητες του δημοσίου στις ορέξεις των ιδιωτών, αδιαφορώντας για τα έσοδα που αποφέρουν στο δημόσιο και για την αποστέρηση της εθνικής οικονομίας από οποιαδήποτε εργαλεία αναπτυξιακής πολιτικής.

Την ίδια στιγμή, ο «ανεξάρτητος» τραπεζίτης δεν ξεχνά την εξάρτησή του από το τραπεζικό κεφάλαιο και ζητά επιπλέον 30 δις κρατικών εγγυήσεων προς τις τράπεζες για να αυξηθεί η ρευστότητα προς την αγορά. Από το 2007, το ελληνικό Δημόσιο έχει δαπανήσει τόσα χρήματα-είτε με την μορφή αγοράς μετοχών είτε εγγυήσεων-για να βελτιώσει τις συνθήκες ρευστότητας, που θα μπορούσε να εξαγοράσει όλο τον τραπεζικό τομέα. Και πάλι η ρευστότητα δεν έχει βελτιωθεί ούτε στο ελάχιστο.

Οι πολιτικές που προτείνει η Τράπεζα της Ελλάδος, όχι μόνο δεν θα βγάλουν την χώρα από την κρίση, αλλά θα τη βυθίσουν ακόμα περισσότερο σε αυτήν. Σε αυτό το πλαίσιο, τις επιπτώσεις της κρίσης θα τις πληρώσουν-όπως άλλωστε γίνεται ως τώρα- τα μεσαία και χαμηλά στρώματα, ενώ κάποιοι λίγοι όχι μόνο δεν θα επιβαρυνθούν αλλά θα κερδίσουν.

Οι προτάσεις του ΣΥΝ για τη δημιουργία ενός ισχυρού δημόσιου τραπεζικού πυλώνα με σταδιακή κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, για φορολογική μεταρρύθμιση που να κατανέμει δίκαια τα βάρη, για την αναγκαιότητα αναπτυξιακής πολιτικής μέσα από έναν ισχυρό και λειτουργικό δημόσιο τομέα είναι πιο επίκαιρες και ρεαλιστικές από ποτέ.

Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για το θάνατο του Νίκου Παπάζογλου



Εκφράζουμε τη βαθιά μας θλίψη για το θάνατο του Νίκου Παπάζογλου, του ερμηνευτή και αυτοδίδακτου συνθέτη που με τις δημιουργίες του και τις συνεργασίες του συνέβαλε σημαντικά στη διαμόρφωση του ελληνικού μεταδικτατορικού τραγουδιού.

Άνθρωπος λιτός και ανοιχτόμυαλος, παρέμεινε ασυμβίβαστος σε όλη την πορεία του και εξέφρασε μιαν ολόκληρη γενιά και τους προβληματισμούς της στο κοινωνικό και μουσικό επίπεδο.

Με ορμητήριο τη Θεσσαλονίκη και το στούντιο «Αγροτικόν» έδωσε ώθηση σε μια σειρά από σημαντικούς καλλιτέχνες του σύγχρονου τραγουδιού. Απενοχοποίησε το λαϊκό τραγούδι και το «πάντρεψε» με σύγχρονες φόρμες, ενώ με τις πλούσιες συνεργασίες του, όπως με τον Ρασούλη στην «Εκδίκηση Της Γυφτιάς», έφτιαξε μια ολόκληρη «σχολή» έκφρασης.

Θα θυμόμαστε τον Νίκο Παπάζογλου για το ανήσυχο πνεύμα του, την αυθεντικότητα, την αμεσότητα και τη λυρικότητά του.

To Γραφείο Τύπου

Συνέντευξη του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στον Τύπο της Κυριακής (17/4/2011)


Προτείνετε στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε “επιθετική αναδιάρθρωση” του χρέους. Πώς μπορεί να γίνει αυτό, προκειμένου η Ελλάδα να μην αποκλειστεί για χρόνια από τις διεθνείς αγορές;

Μα έχουμε ήδη αποκλειστεί από τις αγορές και ταυτόχρονα υποβάλουμε τους πολίτες σε μια εξαιρετικά επώδυνη στάση πληρωμών. Στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες, στους ελεύθερους επαγγελματίες. Βιώνουμε ήδη όλες τις αρνητικές συνέπειες μιας πτώχευσης και κρατάμε και το χρέος από πάνω ως βραχνά που μας πνίγει. Συνεπώς ας ξεκινήσουμε από τη διαπίστωση ότι χειρότερα δε γίνεται και ας ανιχνεύσουμε εναλλακτικές. Πεποίθησή μας, που στηρίζεται σε δεκάδες αντίστοιχα ιστορικά προηγούμενα, είναι ότι μια κυβέρνηση που θέλει να υπερασπιστεί το λαό και βάζει όρια, αναγκάζει εν τέλει τους κερδοσκόπους να τα αποδεχτούν για να μη τα χάσουν όλα.

Έχετε προεξοφλήσει ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση χρέους και, μάλιστα, με τους όρους των δανειστών. Τι σας οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα;


Το γεγονός ότι τα νούμερα, δε βγαίνουν σε καμία των περιπτώσεων. Τελεία και παύλα. Το μνημόνιο κατέρρευσε. Μαγειρεύεται λοιπόν νέο μόνιμο μνημόνιο με τους όρους των δανειστών. Νέα μέτρα των οποίων ο τελικός αριθμός μεγαλώνει διαρκώς λες και είναι ένδειξη στο ταξίμετρο. 22, 23, 27 δις. Ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του ορυκτού πλούτου. Οι όροι των δανειστών είναι όροι και της εγχώριας διαπλοκής και οικονομικής ολιγαρχίας που τη βρίσκεις όποια πέτρα και αν σηκώσεις. Στην Κερατέα, στους αυτοκινητόδρομους, στα ορυχεία. Αυτό το κατεστημένο πρέπει να καταλάβει ότι ήρθε η ώρα να βάλει το χέρι στην φουσκωμένη τσέπη του. Ο καιρός που κάθονταν στο σβέρκο του κόσμου και δε τους μίλαγε κανείς τελείωσε. Τους έχουν πάρει χαμπάρι και οι πέτρες. Και σας μιλάω ειλικρινά. Δε με νοιάζει αν συκοφαντούν και εμένα και το κόμμα μου. Πολύ λίγοι τους πιστεύουν πια.

Στην “μνημονιακή”, πλέον, Πορτογαλία, το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας και το Μπλόκο συμφώνησαν κοινή δράση στους αγώνες, ενώ φαίνεται πως υπάρχει διάθεση ακόμη και για μετεκλογική συνεργασία στη Βουλή. Αναρωτιέμαι αν μπορεί να γίνει το ίδιο με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της Αριστεράς στην Ελλάδα, με δεδομένες τις στρατηγικού χαρακτήρα διαφορές σας.


Στρατηγικού χαρακτήρα διαφορές μπορεί να υπάρχουν. Η υπέρβασή, όμως, δε μπορεί να αποτελεί προϋπόθεση συνεννόησης και συνεργασίας όταν η κοινωνία κατεδαφίζεται. Σε κάθε περίπτωση η Πορτογαλία δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι δυνάμεις της αριστεράς. Η συντήρηση κομματικών μαγαζιών μπορεί να είναι προτεραιότητα για κάποιους αλλά δεν είναι λύση για το λαό που αναζητά διέξοδο και μια νέα πλειοψηφία.

Έχει προκαλέσει αίσθηση το κάλεσμά σας σε ένα “ευρύ αντιμνημονιακό μέτωπο” ακόμη και σε ψηφοφόρους της λαϊκής Δεξιάς. Τι κοινό έχουν οι εν λόγω ψηφοφόροι με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Πιστέψτε με έχω συναντήσει πολύ κόσμο της συντηρητικής παράταξης που μας παρατηρεί με ενδιαφέρον, κυρίως γιατί αναγνωρίζει στις προθέσεις μας ανιδιοτέλεια και προτεραιότητα να σώσουμε τη χώρα και όχι το τομάρι μας. Δεν μετράμε τον κόσμο με αριστερόμετρο. Επιδιώκουμε να διαμορφώσουμε ένα νέο συνασπισμό εξουσίας, μια νέα πλειοψηφία με στόχο να σταματήσει η κατηφόρα του μνημονίου. Όταν αυτό το είπα, τα κυβερνητικά παπαγαλάκια ξαναθυμήθηκαν το βρώμικο ʼ89, την ίδια ώρα που ο κ. Παπανδρέου απολαμβάνει επισήμως τη συναίνεση του κ. Καρατζαφέρη, της κ. Μπακογιάννη. Πρόκειται για γελοίο φαινόμενο.

Προαναγγείλατε ότι θα καταθέσετε τροπολογία για τους συμβασιούχους στη Βουλή, μετά τη δικαίωση συμβασιούχων του ΟΠΑΠ από τον Άρειο Πάγο. Τι απαντάτε σε όσους θεωρούν μαξιμαλιστικό το αίτημα για μονιμοποιήσεις στο Δημόσιο, όταν το κράτος θεωρείται ο “μεγάλος ασθενής”;

Μεγάλος ασθενής είναι ο ιδιωτικός τομέας που γιγαντώθηκε με τις πλάτες του δημοσίου και δημιούργησε και τη βαθιά διεθνή οικονομική κρίση. Το στρεβλό δημόσιο και το γρηγορόσημο στις εφορίες και στις πολεοδομίες είναι γέννημα θρέμμα του πελατιακού δικοματισμού, που μας έφερε εδώ. Με πρόσχημα αυτή τη αποκρουστική πλευρά του κράτους η μνημονιακή εξουσία επιδιώκει να πάψει όποιαδήποτε δημόσια παρέμβαση για την κάλυψη των βασικών κοινωνικών αναγκών όπως η παιδεία, η υγεία, η συγκοινωνία και η κοινωνική προστασία. Αυτά είναι για αυτούς νέα πεδία για κερδοφορία. Εν μέσω κρίσης όμως μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού σπρώχνεται στο περιθώριο. Αν το κράτος αποσυρθεί οριστικά από δραστηριότητες που μειώνουν τη φτώχια στην πράξη, οι συνέπειες τις κρίσης θα είναι ακόμα πιο οδυνηρές.

Έχετε διατυπώσει καταγγελία με οσμή σκανδάλου σχετικά με την Επιτροπή Ανταγωνισμού, καθώς ο εισηγητής μίας υπόθεσης για τα πετρελαιοειδή είχε συνεργαστεί με τον δικηγόρο των Ελληνικών Πετρελαίων. Πήρατε τις απαντήσεις που θέλατε;
Για ποια επιτροπή ανταγωνισμού μου μιλάτε, στη πιο «καρτελοποιημένη» οικονομία της Ευρώπης;;


Στη βενζίνη υπάρχει ιδιωτικό μονοπώλιο, και η τιμή του λίτρου κοντεύει τα δύο ευρώ. Αυτό από μόνο του είναι σκάνδαλο. Από την επιτροπή ανταγωνισμού θα περίμενε κανείς να προστατεύει τους πολίτες και όχι τα μονοπώλια, καθώς και να κρατάει τουλάχιστον τα προσχήματα. Τις απαντήσεις τις αναμένουμε με ενδιαφέρον από την πολιτική ηγεσία πριν η βενζίνη πάει στα 3 ευρώ το λίτρο.

Πολλοί έχουν προεξοφλήσει ότι οι εκλογές είναι αναπόφευκτες. Αναρωτιέμαι αν, στη λογική της “πανστρατιάς”, χωρούν στους προεκλογικούς σας σχεδιασμούς πρώην ηγετικά στελέχη του ΣΥΝ, όπως ο Αλέκος Αλαβάνος και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος...

Εδώ επιδιώκουμε ένα ευρύ μέτωπο από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό αφορά και τις συγκροτημένες πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας, αλλά και τα στελέχη και ο κόσμος που πίστεψε στις κάλπικες υποσχέσεις Παπανδρέου και τώρα αισθάνεται προδομένος. Πως θα μπορούσαν λοιπόν, να χωράνε τόσοι πολλοί και να περισσεύουν οι πρώην πρόεδροι του Κόμματος. Στην πολιτική δεν χωράνε ούτε πείσματα, ούτε εμμονές.

Μετά τα γεγονότα στους Αγίους Αναργύρους, σας κατηγόρησαν εκ νέου ότι υποκινείτε αντισυγκεντρώσεις εις βάρος υπουργών της κυβέρνησης. Τι απαντάτε;

Είχα προειδοποιήσει εγκαίρως ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει προβοκάτσια εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αποπροσανατολίσει τη κοινή γνώμη και να συσπειρώσει τον κόσμο της. Με τη πρώτη ευκαιρία το έπραξε, τη προηγούμενη μάλιστα της ανακοίνωσης των νέων μέτρων. Ο νοών νοείτω. Όσο για τις κατηγορίες περί αντισυγκεντρώσεων, είναι τουλάχιστον ανιστόρητο να συγκρίνουν την αυθόρμητη διαμαρτυρία, ακόμα και την αποδοκιμασία ενάντια στην εξουσία, που είναι αυτονόητο στοιχείο της δημοκρατίας, με τις βίαιες και υποκινούμενες από την ίδια την εξουσία αντισυγκεντρώσεις ενάντια στη διωκόμενη αριστερά, τη δεκαετία του ʼ60. Είπαμε ότι την έχουν ψωνίσει, αλλά όχι και να παρομοιάζουν τον εαυτό τους με το Λαμπράκη, οι κατεδαφιστές της Ελληνικής κοινωνίας.

To Γραφείο Τύπου

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για τη στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και της ριζοσπαστικής Αριστεράς από την κυβέρνηση



Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πιστή στην προαναγγελθείσα δια στόματος του κ. Πεταλωτή επίθεση ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει στον κατήφορο της φαιάς προπαγάνδας και των ασύστολων ψευδών.

Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέγεται γι αυτή τη νέα επίθεση η ημέρα της εξαγγελίας των νέων μέτρων, γεγονός που υπογραμμίζει την προσπάθεια της κυβέρνησης να προλάβει τα νέα κύματα οργής απέναντι την πολιτική της.

Φαίνεται πως η βασική στόχευση της κυβέρνησης είναι η φίμωση κάθε διαμαρτυρόμενης φωνής, η απαγόρευση κάθε συγκέντρωσης.

Δεν καλέσαμε ποτέ και δεν θα το κάνουμε στο μέλλον σε πολιτικές αντισυγκεντρώσεις την ώρα άλλων κομματικών εκδηλώσεων.

Κατανοούμε τη λαϊκή οργή, τις αυθόρμητες διαμαρτυρίες απέναντι σε αυτούς που με την πολιτική τους κλείνουν νοσοκομεία, καταργούν σχολεία, καταδικάζουν στην ανεργία χιλιάδες εργαζομένους, πτωχεύουν την κοινωνία και υποθηκεύουν το μέλλον των επόμενων γενεών.

Η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης και η αντιδημοκρατική πρακτική της είναι επικίνδυνη για τον τόπο και πρέπει αυτή η κυβέρνηση να απομακρυνθεί το συντομότερο.

To Γραφείο Τύπου

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ… ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΞΕΙ…



Γράφει ο Νίκος Τσιαντός


Ο Καλλικράτης αναφέρεται ως ένας από τους πιο αξιόλογους Αθηναίους αρχιτέκτονες της εποχής του Χρυσού αιώνα του Περικλή (5ος αιώνας π.Χ.). Συνέδεσε το όνομά του με ένα πράγματι πολύ αξιόλογο και αξιοθαύμαστο έργο, καθώς μαζί με τον Ικτίνο οικοδόμησαν τον Παρθενώνα, σχεδίασε και έχτισε τα Μακρά Τείχη για την προστασία της Πόλης, έχτισε το Ναό της Απτέρου Νίκης στα Προπύλαια στην Ακρόπολη κ.α.
Στις μέρες μας όμως, το θετικό εκείνο μήνυμα που από την αρχαιότητα εξέπεμπε το όνομά του, δηλαδή την ανέγερση σπουδαίων έργων, την ανάπτυξη και δημιουργία, διαστρεβλώθηκε και παραποιήθηκε, με αποτέλεσμα να είναι τώρα συνώνυμο με την κατεδάφιση, τη συγχώνευση, τις περιστολές, τις περικοπές και ότι άλλο συνδέεται με αντιαναπτυξιακά αποτελέσματα. Στον Καλλικράτη λοιπόν έμελλε να υπηρετήσει τις επιταγές του Μνημονίου της ΤΡΟΪΚΑΣ για τη σωτηρία τάχα της πατρίδας.
Ο «Καλλικράτης» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση παρουσιάστηκε δήθεν ως συνέχεια του «Καποδίστρια» για την καλύτερη οργάνωση και διοίκηση της Χώρας. Οι δήμοι-μαμούθ όμως που προέκυψαν από τις συγχωνεύσεις με κομματικά κριτήρια και σκοπιμότητες, οι περικοπές των πόρων προς αυτούς και οι μειώσεις στο προσωπικό τους, όχι μόνο δεν δικαιολογούν ένα σχέδιο για καλύτερη λειτουργία του κράτους που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της περιφέρειας, αλλά επιφέρουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται ότι η εφαρμογή του « Καλλικράτη» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι στην κυριολεξία καταστροφική, διότι θα ερημώσει την περιφέρεια και θα αφαιρέσει ακόμη και εκείνα τα μικρά έργα που ο κάθε μικρός δήμος εκτελούσε και τα οποία συνέβαλαν στην ανάπτυξή του. Είναι γεγονός ότι οι πιο μικροί δήμοι που συγχωνεύτηκαν χάνουν την αυτοτέλειά τους και τη δυνατότητα προγραμματισμού για το μέλλον.
Οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τους δήμους διαμέσου των ΚΑΠ (κεντρικοί αυτοτελείς πόροι) μειώνονται κατά το ήμισυ, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι δήμοι να μην δύνανται πλέον να καλύψουν ούτε καν τα λειτουργικά τους έξοδα. Πολλές υπηρεσίες των δήμων υποβαθμίζονται όχι μόνο από την έλλειψη χρημάτων αλλά και από την έλλειψη προσωπικού, καθώς οι απολύσεις έχουν ήδη αρχίσει. Η περιστολή της σπατάλης και το τάχα νοικοκύρεμα στο «διεφθαρμένο» χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, φέρνει τελικά περικοπές και περιστολή των χρήσιμων και αναγκαίων υπηρεσιών των δήμων προς τους πολίτες, όπως των υπηρεσιών πρόνοιας, πολιτισμού, αθλητισμού κλπ.
Ο «Καλλικράτης» όμως παράλληλα βάζει χέρι και στο χώρο της Παιδείας. Οι μικρής έκτασης συγχωνεύσεις σχολείων, που έτσι κι αλλιώς πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στη χώρα μας λόγω της μικρής μείωσης των μαθητών εξαιτίας της υπογεννητικότητας, έμελε να πάρουν τελικά διαστάσεις αθρόας έκτασης συγχωνεύσεων, συμβάλλοντας έτσι στην περαιτέρω υποβάθμιση της ήδη ταλαίπωρης και πολύπαθης παιδείας μας.
Στο όνομα τάχα της εξοικονόμησης πόρων, υπακούοντας και πάλι σε ότι επιτάσσει το καταστροφικό Μνημόνιο, δημιουργούνται πολυθέσια σχολεία τύπου Γκράβας και αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η εκπαίδευση τους αλλά και να μειώνεται η ψυχική επαφή δασκάλου-μαθητή, εξέλιξη που αυξάνει τα όποια ψυχολογικά και όχι μόνο προβλήματα των παιδιών.
Όλα αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για το Μνημόνιο, αφού κατ’ αυτό προέχει πάνω απ’ όλα η μείωση των εκπαιδευτικών κατά 35.000 μέχρι το 2015, εφόσον έτσι μόνο θα εξοικονομηθούν χρήματα. Η δωρεάν και καλύτερης ποιότητας εκπαίδευση για τα Ελληνόπουλα «πάει πλέον περίπατο», καθώς δυστυχώς στη Χώρα μας τις καταστροφικές πολιτικές των κυβερνόντων τις πληρώνουν πάντα οι «συνήθεις ύποπτοι».
Ο «Καλλικράτης» όμως δε σταματά ούτε στο χώρο της Τοπικής αυτοδιοίκησης, ούτε στο χώρο της παιδείας, αλλά προγραμματίζεται ήδη να εφαρμοστεί και στον πολύ ευαίσθητο χώρο της Υγείας. Τις σπατάλες των εκάστοτε διορισμένων διοικήσεων των νοσοκομείων, όσον αφορά στις προμήθειες ιατρικών υλικών, μηχανημάτων, φαρμάκων κλπ, που έτσι όπως αδιαφανώς και χωρίς κανένα έλεγχο συνάπτονταν καταλήστευαν τις κρατικές επιχορηγήσεις στα νοσηλευτικά ιδρύματα, έρχονται τώρα να τις πληρώσουν οι εργαζόμενοι στο χώρο των νοσοκομείων (γιατροί, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό) και φυσικά οι φτωχοί πολίτες που προσφεύγουν σε αυτά για την αντιμετώπιση των ασθενειών τους.
Οι συγχωνεύσεις νοσοκομειακών μονάδων, οι μειώσεις σε γιατρούς και εφημερίες, σε νοσηλευτές κλπ, αλλά και η πληρωμή ενός αντιτίμου για κάθε εισαγωγή είναι πλέον γεγονός, ενώ παράλληλα σχεδιάζεται και η υποχρέωση πληρωμής και της κάθε επιμέρους εξέτασης που μπορεί να χρειαστεί ο ασθενής. Κι όλα αυτά γίνονται ενώ αυξάνεται ολοένα ο αριθμός των ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία, γιατί όλο και λιγότεροι είναι αυτοί που θα μπορούν να πηγαίνουν στις ιδιωτικές κλινικές, αφού οι περικοπές μισθών και συντάξεων, η ανεργία, και η ανέχεια, δεν επιτρέπουν πλέον «πολυτέλειες».
Γίνεται επομένως φανερό ότι μπροστά μας έχουμε την πλήρη υποβάθμιση της υγειονομικής περίθαλψης του λαού μας, με ότι αυτό συνεπάγεται. Οι περισσότεροι θα τρέμουμε στην ιδέα μην τυχόν αρρωστήσουμε, γιατί τώρα πια ούτε ράντζα δεν θα βρίσκουμε.
Η επιδεινούμενη τραγική πλέον κατάσταση στην περιφέρεια και στους Δήμους, η πνευματική φτώχεια και η εξάλειψη κάθε μικρής κυψέλης γνώσης και πολιτισμού με τη μείωση των εκπαιδευτικών και των σχολείων, αλλά και οι επικίνδυνες εξελίξεις στο χώρο της υγείας, που θα επιτείνουν τα προβλήματα του λαού, είναι ανάγκη να σταματήσουν.
Το Μνημόνιο και οι καταστροφικές πολιτικές που απορρέουν από αυτό, δύναται να αντιμετωπιστούν μόνο αν ο λαός μπει στο προσκήνιο και απαιτήσει μαζικά αλλά και αγωνιστικά την απεμπλοκή μας απ΄αυτό. Απεμπλοκή η οποία μπορεί να συντελεστεί μόνο μέσω της αλλαγής των συσχετισμών και της εφαρμογής εναλλακτικών προτάσεων ώστε να πληρώσουν επιτέλους την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν.
Η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων οδηγεί την κοινωνία μας να λειτουργεί με τη λογική της «ζούγκλας». Ο έχων εργασία θα θεωρείται προνομιούχος και θα τον εχθρεύεται ο άνεργος. Ο φτωχός και ο εξαθλιωμένος θα απαιτεί από τον λιγότερο φτωχό την εξασφάλιση λίγης τροφής για να ζήσει.
Η κοινωνία μας δεν μπορεί να αντέξει άλλο να ζει κάτω από την απειλή του επαχθούς Μνημονίου. Το χρέος ως αιτία κάθε κακού δεν μπορεί να καθορίζει τις ζωές και το μέλλον μας. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν και άλλες βιώσιμες λύσεις για τη διαχείρισή του. Το τμήμα εκείνο του χρέους που είναι παράνομο θα πρέπει να διαγραφεί. Η διαχείριση του υπολοίπου μπορεί και πρέπει να γίνει με ευνοϊκούς για τη χώρα μας όρους, αξιοποιώντας ως όπλο το Διεθνές Δίκαιο.

«Πρέπει να υπάρξει αναθεώρηση του Δουβλίνο ΙΙ - Nα κατανεμηθούν οι ευθύνες και το βάρος μεταξύ των χωρών με πιο δίκαιο τρόπο» - Σημαντική απάντηση....



«Πρέπει να υπάρξει αναθεώρηση του Δουβλίνο ΙΙ - Nα κατανεμηθούν οι ευθύνες και το βάρος μεταξύ των χωρών με πιο δίκαιο τρόπο» - Σημαντική απάντηση του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Χάμαμπεργκ στον Δημήτρη Παπαδημούλη στο Συμβούλιο της Ευρώπης


Κατά την διαδικασία ακρόασης του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κ. Hammarberg, στο πλαίσιο της απογευματινυής συνόδου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, έθεσε, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς στον κ. Hammarberg το εξής ερώτημα:

«Οι χώρες υποδοχής των μεταναστών και των προσφύγων, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, ισχυρίζονται ότι σηκώνουν μόνες τους το βάρος και ζητούν αλλαγή του Κανονισμού “Δουβλίνο ΙΙ”, ώστε -όπως κι εσείς σωστά επισημάνατε- να υπάρχει περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και στη διαχείριση και την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, προκειμένου να μην δημιουργούνται γκέτο και να μην τροφοδοτείται η ξενοφοβία και ο ρατσισμός. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διεκδικεί με απόφασή του την αλλαγή του Κανονισμού “Δουβλίνο ΙΙ”. Ποια είναι η δική σας γνώμη; Πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει ο Κανονισμός, έτσι ώστε η Ευρώπη να είναι έμπρακτα αλληλέγγυα στη διαχείριση αυτού του προβλήματος;».

Ο αρμόδιος Επίτροπος κ. Hammarberg απάντησε στον Δημ. Παπαδημούλη ως εξής:

«Το θέμα είναι πολύ επίκαιρο. Συζητείται μεταξύ κυβερνήσεων, αλλά και μεταξύ των Οργάνων της ΕΕ. Το “Δουβλίνο ΙΙ”, όπως ξέρετε, αντιμετώπισε προβλήματα σε σχέση με την Ελλάδα, δηλαδή δεν μπορούμε πλέον να στείλουμε πίσω άτομα που ζητούν άσυλο. Γνωρίζετε ότι στην Ελλάδα θα πρέπει επίσης να αναλάβετε ένα κομμάτι αυτού του προβλήματος, και αυτής της ευθύνης. Όσον αφορά το “Δουβλίνο ΙΙ”, εδώ βεβαίως και χρειάζεται αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών της Ευρώπης. Χρειάζεται μία δίκαια κατανομή των ευθυνών και του βάρους. Σήμερα δεν είναι δυνατόν οι χώρες αυτές που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή να αναλαμβάνουν πολύ περισσότερη ευθύνη σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες χώρες. Θα πρέπει να βρεθεί ένα σύστημα στο εσωτερικό της Ευρώπης, ώστε να κατανεμηθούν οι ευθύνες και το βάρος μεταξύ των χωρών με πιο δίκαιο τρόπο. Είναι ένα θέμα που μας έχει απασχολήσει πολλές φορές και σαφώς θα πρέπει να υπάρξει μία λογική, μία αναθεώρηση, μία μεταρρύθμιση, του “Δουβλίνου ΙΙ”, γιατί τα προβλήματα είναι υπαρκτά».

Σημειώνεται ότι η σαφής απάντηση του κ. Hammarberg υπερ της αναθεώρησης του Δουβλίνο ΙΙ, ο οποίος αποτελεί ισχυρή προσωπικότητα υψηλού κύρους στον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έρχεται να προστεθεί σε αντίστοιχη απόφαση που έλαβε πρόσφατα κατά πλειοψηφία η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η απάντηση του αρμόδιου Επιτρόπου κ. Hammarberg αποτελεί σημαντικό ενισχυτικό στοιχείο στην συζήτηση για την αναθεώρηση του Δουβλίνο ΙΙ που διεξάγεται σε διακυβερνητικό επίπεδο στο πλαίσιο του Συμβουλιου των Υπουργών.

To Γραφείο Τύπου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ Π.Γ. ΤΟΥ ΣΥΝ




Στο πλαίσιο του μνημονίου και του Συμφώνου για το Ευρώ, η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα αντικοινωνικά και αντιλαϊκά μέτρα για την επιβολή λιτότητας και την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και των υποδομών, με χρονικό ορίζοντα που υπερβαίνει κατά πολύ τη θητεία της και με δραματικές συνέπειες που θα πλήξουν διαχρονικά τους εργαζόμενους, τους νέους, την συνοχή της κοινωνίας μας.

Η Π.Γ. εκτιμά πως το κύριο σήμερα είναι να αναπτυχθεί ένα πλατύ μέτωπο ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μέτωπο αντίστασης και αλληλεγγύης που θα επιδιώκει την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και της ίδιας της κυβέρνησης και θα προωθεί την ιδέα κυβερνητικής λύσης από ένα συνασπισμό δυνάμεων που με βάση ένα κοινό αριστερό και προοδευτικό πρόγραμμα μπορούν να διαμορφώσουν μια νέα πολιτική ελπίδα για το λαό της χώρας μας.

Στο πολιτικό επίπεδο σε ένα τέτοιο μέτωπο μπορούν να συμμετάσχουν οι δυνάμεις της Αριστεράς – κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής – οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας, ομάδες και πολιτικά πρόσωπα, προερχόμενα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και που στέκονται από προοδευτική σκοπιά ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.

Η Π.Γ. εκτιμά ότι η παρούσα φάση αποδεικνύει πως η Ελλάδα αντιμετωπίστηκε ως πειραματόζωο και δεν είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Το ζήτημα του χρέους αγκαλιάζει όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και το Ευρωπαϊκό μνημόνιο αποτελεί θηλιά για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, τους αγρότες, τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, τους συνταξιούχους, τις γυναίκες και τη νέα γενιά.

Η περίπτωση της Πορτογαλίας είναι από πολλές απόψεις χαρακτηριστική και διδακτική. Η κυβέρνηση Σόκρατες εφάρμοσε πολιτικές λιτότητας χωρίς μνημόνιο και όμως δεν πέτυχε, αντίθετα «έπεσε» από την κοινωνική κατακραυγή. Η «υπηρεσιακή κυβέρνηση» συζητά, χωρίς καμιά νομιμοποίηση, την ένταξη της Πορτογαλίας στο μηχανισμό της «τρόικας», πράγμα που αποδεικνύει πως το ο στόχος δεν είναι η απαλλαγή από το χρέος αλλά η υποταγή των κοινωνιών στην νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Την ίδια στιγμή, όμως στην Πορτογαλία διαμορφώνονται οι όροι μιας νέας ελπίδας. Οι Αριστερές πολιτικές δυνάμεις συζητούν. Η πρόσφατη συνάντηση αντιπροσωπειών από το Μπλόκο της Αριστεράς και το Κ.Κ.Πορτογαλίας ανέδειξε τη δυνατότητα κοινής παρουσίας της Αριστεράς στους αγώνες και τη διάθεση για μετεκλογική συνεργασία στη νέα Βουλή.

Ο ΣΥΝ προτείνει και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη το δρόμο της κοινής δράσης, του διαλόγου και της διερεύνησης των δυνατοτήτων πολιτικών συνεργασιών. Οι κοινωνικές ανάγκες και το συμφέρον των εργαζομένων απαιτούν κοινή αριστερή απάντηση. Όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει να απαντήσουν θετικά και παρά τις υπαρκτές διαφορές, να βρουν λύσεις, λαμβάνοντας υπόψη τις όποιες αρνητικές εμπειρίες του παρελθόντος.

Στο επόμενο χρονικό διάστημα καλούμαστε σε κοινούς αγώνες.

Η Πρωτομαγιά, η Πανελλαδική Πανεργατική απεργία μέσα στο Μάη, οι δράσεις για τον ένα χρόνο από την ψήφιση του μνημονίου, οι δράσεις ενάντια στην πυρηνική ενέργεια, η μάχη ενάντια στο Ευρωπαϊκό μνημόνιο πρέπει να έχουν την κοινή υπογραφή της Αριστεράς.

Ο ΣΥΝ θα διαθέσει όλες του τις δυνάμεις σʼ αυτή την κατεύθυνση με τη σιγουριά ότι ανταποκρίνεται στις ανάγκες της οριακής ιστορικής στιγμής.

Πολιτική Γραμματεία του Συνασπισμού

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Παγκόσμια Ημέρα κατά των Στρατιωτικών Δαπανών - Μείωση των εξοπλισμών και αύξηση των κοινωνικών δαπανών ζητούν ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ....



Με κοινή ερώτησή τους προς την Επιτροπή και το Συμβούλιο ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Χουντής, και η Sabine Lösing ευρωβουλευτής του κόμματος της Αριστεράς στη Γερμανία (Die Linke) ζητούν τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών της ΕΕ, αλλά και των Κρατών Μελών, με χρήση των χρημάτων για κοινωνικές δαπάνες και βιώσιμη ανάπτυξη.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης προς το Συμβούλιο.

"Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία (Υποστηρικτικό Σημείωμα για τα δεδομένα στρατιωτικών δαπανών SIPRI 2010, που εκδόθηκε σήμερα) υπολογίζεται πως το σύνολο των στρατιωτικών δαπανών το 2010 στην Ευρώπη ήταν 382 δις. δολάρια (268 δις δολάρια στη Δυτική Ευρώπη, 65,5 δις στην Ανατολική Ευρώπη, 48,3 δις στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη). Παρά μια μικρή μείωση, οι στρατιωτικές δαπάνες στην Ευρώπη παραμένουν 11,9% υψηλότερες από ότι το 2001.

Αντιθέτως, εξ' αιτίας, ανάμεσα σε άλλους λόγους, της πρόσφατης οικονομικής κρίσης η ΕΕ και τα Κράτη Μέλη μειώνουν δραστικά τον προϋπολογισμό τους σε ότι αφορά κοινωνικές δαπάνες και υπηρεσίες.

Έχοντας υπόψη πως η Ευρώπη οφείλει να είναι δύναμη που πρέπει να συμβάλλει στη λύση διεθνών προβλημάτων με διπλωματικά, ειρηνικά και όχι στρατιωτικά μέσα. Έχοντας υπόψη πως η αύξηση της κατοχής όπλων και των στρατιωτικών δαπανών συνήθως προκαλούν μεγαλύτερες εντάσεις ανάμεσα στις χώρες. Έχοντας υπόψη πως στη σχετική με τις στρατιωτικές δαπάνες οικονομία δεν υπάρχει διαφάνεια και πως αυτή η οικονομία είναι "αντιπαραγωγική", κυρίως για τις χώρες που αγοράζουν και εισάγουν τα όπλα και τον στρατιωτικό εξοπλισμό.

Ερωτάται το Συμβούλιο,

Είναι έτοιμο να δεσμευτεί ώστε να προωθήσει στα Κράτη Μέλη σημαντικές μειώσεις των στρατιωτικών δαπανών?

Πώς σκοπεύει να προχωρήσει ώστε να προτρέψει τα Κράτη Μέλη να στρέψουν τις προτεραιότητες του προς τις κοινωνικές και δημόσιες υπηρεσίες, τη βιώσιμη ανάπτυξη σε ένα ειρηνικό περιβάλλον αντί να δαπανούν υπέρογκα ποσά σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς;"

To Γραφείο Τύπου

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Γιάννης Δραγασάκης: Ανάταση και ανασύνταξη της κοινωνίας



Ημερομηνία δημοσίευσης: 07/04/2011 ΑΥΓΗ







* Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που στο Καστελόριζο ο πρωθυπουργός ενημέρωσε τον ελληνικό λαό για την ανάγκη προσφυγής στον μηχανισμό δανεισμού της τρόικα για τη σωτηρία της χώρας. Σήμερα σχεδόν όλοι ομολογούν την αποτυχία. Και όμως η κυβέρνηση επιμένει σε αυτήν την καταστροφική πολιτική. Γιατί;


Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Η αντιμετώπιση μιας κρίσης υπερχρέωσης με πολιτικές λιτότητας, κατά κανόνα οδηγεί: Πρώτον, σε έναν φαύλο κύκλο χρέους - λιτότητας - ύφεσης. Δεύτερο, σε μια δευτερογενή τραπεζική κρίση διότι πολλοί δανειολήπτες δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Τρίτον, σε μετεξέλιξη της οικονομικής κρίσης σε κοινωνική και πολιτική. Όλα αυτά έχουν επανειλημμένα επιβεβαιωθεί.

Ήδη σε Ουγγαρία και Ιρλανδία οι κυβερνήσεις του Μνημονίου έχουν ηττηθεί. Στην Πορτογαλία η κυβέρνηση παραιτήθηκε προληπτικά. Και στην Ισπανία ο σημερινός πρωθυπουργός ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την πολιτική. Στην τροχιά αυτή, της μετεξέλιξης δηλαδή της οικονομικής κρίσης σε έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο, σε μια νέα τραπεζική κρίση και σε μια κρίση κοινωνική, ενδεχομένως και πολιτική, έχουμε μπει και εμείς.



* Μπορεί να ανακοπεί αυτή η πορεία;

Κατά την άποψή μου η πορεία αυτή δεν είναι αναστρέψιμη παρά μόνο αν διαμορφωθούν όροι για μια ανάταση και ανασύνταξη της κοινωνίας, καθώς και μια συνολική επανεκκίνηση της οικονομίας, με έμφαση σε μια διαφορετική ανάπτυξη και την πλήρη απασχόληση. Ακόμη και η συζητούμενη αναδιάρθρωση του χρέους, μόνο αν ήταν δραστική και μόνο αν υπηρετούσε ένα συνολικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση όμως αυτή δεν έχει ούτε τη θέληση ούτε τη δύναμη να αποτολμήσει μια τέτοια αλλαγή πορείας. Γι' αυτό και μπήκαμε ξανά στον αστερισμό των σεναρίων.



* Οι νέες περικοπές που ετοιμάζονται στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, δείχνουν πως αυτοί που κυβερνούν αν και “σοσιαλιστές”, δεν πιστεύουν ότι μια καλή κρατική μηχανή έχει σοβαρό ρόλο στην προσπάθεια της χώρας να αντιμετωπίσει την κρίση και να λάβει μέρος στον σχεδιασμό μιας νέας οικονομικής πολιτικής.


Η πολιτική του Μνημονίου διέπεται από τη λογική ότι μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες κατά 30% το χρέος θα γίνει εξυπηρετήσιμο. Και μειώνοντας τους μισθούς στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα πάλι κατά 30% η οικονομία θα γίνει ανταγωνιστική. Επικίνδυνη «φόρμουλα» διότι για το χρέος δεν ευθύνονται οι δαπάνες αλλά η χαμηλή κοινωνική αποτελεσματικότητά τους, τα χαμηλά φορολογικά έσοδα και η άνιση κατανομή τους, καθώς και οι εξοπλισμοί. Για δε τη λεγόμενη ανταγωνιστικότητα δεν ευθύνονται οι μισθοί αλλά η δομή της παραγωγής και η άνιση διανομή των εισοδημάτων. Γι' αυτό και η αλήθεια είναι ότι η μείωση των δημόσιων δαπανών και των μισθών παραλύει τη δημόσια διοίκηση, βαθαίνει την ύφεση στην οικονομία και εκτινάσσει την ανεργία σε πρωτοφανή, για ειρηνική περίοδο, επίπεδα. Πρόκειται λοιπόν για μια πολιτική που στηρίζεται σε λανθασμένες θεωρητικές παραδοχές, έχει οικτρά κοινωνικά αποτελέσματα, άρα υπηρετεί μόνο συγκεκριμένα ταξικά και ιδιοτελή συμφέροντα, και γιʼ αυτό πρέπει, όσο γίνεται πιο γρήγορα, να διαμορφωθούν οι όροι για να ανατραπεί.



* Διαρρέουν σχέδια για μεγάλες περικοπές στις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο ΔΕΚΟ ώστε να γίνουν, όπως υποστηρίζουν, ελκυστικές στους ξένους επενδυτές. Μερικές από αυτές τις επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα η ΔΕΗ, έχουν στρατηγική σημασία για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Γιατί τους είναι παντελώς αδιάφορο αυτό;
Με ποιο δικαίωμα; Με ποια νομιμοποίηση τα σχεδιάζουν όλα αυτά; Τα μέτρα αυτά δεν ήταν στο εκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Η μόνη πολιτική δύναμη που τα πρότεινε αυτά ήταν το κόμμα των κ.κ. Μάνου και Ανδριανόπουλου. Δεν πέτυχαν όμως ποτέ ευρεία αποδοχή από την κοινωνία. Η κυβέρνηση αυτή δεν έχει λοιπόν καμία νομιμοποίηση να συζητά ή να προετοιμάζει ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων που διαχειρίζονται δημόσια αγαθά ή δραστηριοποιούνται σε τομείς κρίσιμους για την κοινωνία. Εκτός και αν θεωρεί ότι ακόμη και οι τυπικές διαστάσεις της Δημοκρατίας δεν έχουν πλέον ισχύ.




* Μπορούν όμως να μείνουν ως έχουν τα πράγματα;


Με την προγραμματική συμβολή του Συνασπισμού στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, επεξεργαστήκαμε και προτείναμε, πριν από δύο χρόνια, ένα ριζικά νέο μοντέλο δημόσιας επιχείρησης, διαφανές και υπό κοινωνικό έλεγχο, το οποίο δείχνει ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Όμως, μιας και μιλάμε για δημόσιες επιχειρήσεις και ιδιωτικοποιήσεις, εγώ θα πρότεινα τρία πολύ απλά πράγματα:

Πρώτο, να ανοίξουν οι φάκελοι όλων των ιδιωτικοποιήσεων που έγιναν ώς τώρα: τι πουλήθηκε, πόσο πουλήθηκε, ποιοι ήταν οι σύμβουλοι της κυβέρνησης, ποιοι ήταν οι σύμβουλοι των αγοραστών, ποιοι έκαναν τις αποτιμήσεις, σε ποιον «ειδικό λογαριασμό» μπήκαν τα έσοδα, ποια ήταν η χρήση τους; Έστω και εκ των υστέρων, ο ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να μάθει τι έγινε. Και, όπου χρειασθεί, να αποδώσει ευθύνες.

Δεύτερον, από ειδικές επιτροπές που θα ορισθούν με διαφάνεια, να γίνει πλήρης αποτύπωση και όχι μόνο λογιστική αποτίμηση της σημερινής κατάστασης της κάθε ΔΕΚΟ, καταγραφή των προβλημάτων και των δυνατοτήτων. Να διερευνηθούν οι αιτίες των πρώτων και να προταθούν προγράμματα αξιοποίησης των δεύτερων.

Τρίτο, να προσδιορισθεί ο ρόλος της κάθε δημόσιας επιχείρησης με βάση τον παραγωγικό χάρτη της χώρας και τη νέα παραγωγική εξειδίκευση που πρέπει να επιδιωχθεί για να μπορέσει η κοινωνία να έχει μια οικονομία παραγωγική, ικανή να στηρίζει ένα κοινωνικό μοντέλο πλήρους απασχόλησης, και να έχει μια βιώσιμη θέση και ρόλο στον διεθνή καταμερισμό εργασίας.

Προφανώς όλα αυτά ξεφεύγουν από τα όρια της παρούσας κυβέρνησης και του συστήματος του συναινετικού και διαπλεκόμενου δικομματισμού, όμως δεν παύουν να αποτελούν αυτονόητες, ζωτικές και επείγουσες ανάγκες της κοινωνίας, συστατικά ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση και τις αιτίες της.



* Στην πρόσφατη ομιλία του σε ακροατήριο Ελλήνων επιχειρηματιών ο Τζορτζ Σόρος τόνισε ότι οι Ευρωπαίοι εισήλθαν στην κρίση γιατί δεν προέβλεψαν εγκαίρως ότι έρχεται η κρίση, διότι έχουν ελλιπείς θεσμούς για την αντιμετώπιση των κρίσεων και έχουν και μέτριους ηγέτες. Γιατί οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να συμφωνήσουν, ούτε στα αυτονόητα που επισημαίνει ένας διακεκριμένος καπιταλιστής;

Η Ε.Ε. ζει μια ολόπλευρη οικονομική και θεσμική κρίση, που είναι και μια κρίση νομιμοποίησης λόγω και του διευρυνόμενου δημοκρατικού της ελλείμματος. Είναι ανάγκη επομένως να ανακαλύψουμε ξανά τους λόγους ύπαρξης της Ε.Ε. και την προστιθέμενη αξία της για τους λαούς, μέσα από ένα άλμα προς τα μπροστά, για μια κοινωνική Ευρώπη πάνω σε νέες αρχές, βασισμένες στην αλληλέγγυα συνεργασία και όχι στον θεσμοθετημένο νεοφιλελευθερισμό και την ταξική μονομέρεια. Οι δυνάμεις του χρηματιστικού κεφαλαίου, τμημάτων της γερμανικής κυρίως δεξιάς και της ακροδεξιάς, που σε πολλές χώρες «σηκώνει κεφάλι», φοβούνται μια τέτοια προοπτική. Την αντιμάχονται σκληρά. Δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας βλέπουν τον κίνδυνο, διατυπώνουν μερικές φορές προτάσεις ορθές, αλλά αποσπασματικές, και την ίδια ώρα συναινούν στο συνολικό σχεδιασμό που οδηγεί την Ευρωζώνη στη διάσπαση ή στον μαρασμό ή ακόμη και στην αποσύνθεση. Μόνο η άνοδος της αριστεράς και των κινημάτων, στην κάθε χώρα και στην Ευρώπη συνολικά, μπορεί να δημιουργήσει τη δυναμική για το αναγκαίο άλμα προς τα μπροστά και την επανίδρυση της Ευρώπης με όρους αλληλεγγύης.

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Για μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία




Γράφει ο Νίκος Τσιαντός

Το φόβητρο της λογικής του «μαστιγίου και του καρότου» καλά κρατεί! Μετά τη δήθεν ανάσα της προηγούμενης εβδομάδας από τη μικρή επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους και την επίσης μικρή μείωση του επιτοκίου, τώρα με την έναρξη της νέας εβδομάδας παίρνουν πλέον στα χέρια το «μαστίγιο»! Κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, μας βομβαρδίζουν συνεχώς ότι οι δείκτες που έθεσε το καταστροφικό Μνημόνιο για την οικονομία δεν επιτεύχθηκαν και γι’ αυτό χρειάζεται να επιβληθούν νέα μέτρα προκειμένου να εισπραχθούν 3 δις ευρώ μέσα στο 2011. Παράλληλα μας προετοιμάζουν και για τα άλλα 25 δις έως το 2015, καθώς και για να αποδεχτούμε (γιατί αλλιώς τάχα δε σωζόμαστε) το πακέτο ξεπουλήματος της δημοσίας περιουσία ύψους 50 δις.
Κάθε που ξημερώνει καινούργια ημέρα, όλοι μας, μισθωτοί, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, ζούμε έναν εφιάλτη μη τυχόν έρθουν νέες περικοπές, απολύσεις ,νέοι περιορισμοί, επιπλέον πτώση του τζίρου, νέες αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης κλπ. Έχουμε φτάσει μάλιστα σε τέτοιο σημείο, που αν αυτά δεν γίνουν τη μια ημέρα, να νιώθουμε μέσα μας μια πρόσκαιρη χαρά και ανακούφιση σκεπτόμενοι πως «ευτυχώς για σήμερα τη γλιτώσαμε!».
Η ζοφερή πραγματικότητα την οποία βιώνουμε δεν έχει προηγούμενο. Το μέλλον για την μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας είναι αβέβαιο. Ιδιαίτερα για τους νέους και τις νέες, πτυχιούχους και μη, η κατάσταση αυτή τους συνθλίβει ηθικά και ψυχολογικά, ειδικά όταν αναλογίζονται ότι δεν υπάρχει αλλά και δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα καμία προοπτική. Κάθε καλόπιστος όμως(και όχι κατ’ ανάγκη αισιόδοξος), αντικρούοντας αυτήν την πραγματικότητα, αναλογίζεται, πως δεν μπορεί, θα πρέπει να υπάρχει κάποια λύση, κάποια ελπίδα για διέξοδο από την κρίση.
Κυβερνώντες, με σύμμαχους τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης, έχουν σκοπίμως καλλιεργήσει τη λογική του μονόδρομου και σε μεγάλη μερίδα των πολιτών έχουν φυτρώσει υποσυνείδητα την έννοια της συνενοχής, ότι δηλαδή για τα προβλήματα της οικονομίας λίγο-πολύ φταίμε όλοι. Οι απόψεις αυτές αποτυπώνονται σχεδόν σε όλες τις δημοσιοποιήσεις, γι’ αυτό κι ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης καταγράφεται δυστυχώς προς το άκυρο, το λευκό και την αποχή.
Η καταγραφή όμως αυτή υποβοηθά στην ουσία τα κατεστημένα κόμματα εξουσίας, δηλαδή το δικομματισμό, καθώς ενώ και τα δύο μαζί αποδοκιμάζονται συγκεντρώνοντας πολύ μικρό ποσοστό (και τα δύο μαζί συνολικά 43%), περισώζονται από την υψηλή αποχή, το λευκό και το άκυρο που ως γνωστόν δεν προσμετρούνται στο συνολικό ποσοστιαίο αποτέλεσμα. Ως εκ τούτου, τα υπεύθυνα για αυτή την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Χώρα μας μεγάλα κόμματα εξουσίας που κυβερνούν τη χώρα εδώ και δεκαετίες, με αυτά τα μικρά ποσοστά δύνανται να εξακολουθούν να μας κυβερνούν και πάλι.
Σε αυτή λοιπόν την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε είναι ανάγκη να υπάρξει μεγαλύτερη ενημέρωση στον κόσμο, για να κατανοήσουμε ότι υπάρχει και άλλη, εναλλακτική, βιώσιμη και ρεαλιστική πρόταση διεξόδου από την κρίση. Η σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά σε αυτή τη δύσκολη για το λαό κατάσταση, πρέπει να αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες για την πληρέστερη δυνατή ενημέρωσή του δίνοντας την πολυπόθητη ελπίδα προοπτικής για τον τόπο.
Το υπέρογκο χρέος ως πρόβλημα για τη χώρα μας, θα το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας και εκτός από τροχοπέδη για κάθε αναπτυξιακό πρόγραμμα θα χρησιμοποιείται και ως δικαιολογία για την επιβολή νέων ολοένα πιο επώδυνων μέτρων, τόσο στα μισθολογικά όσο και στα εργασιακά δικαιώματα. Το «Σύμφωνο για το Ευρώ» ή αλλιώς το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», που προωθούν οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και που αποδέχτηκε πλήρως η δική μας κυβέρνηση, θα αποτελέσει ένα νέο ευρωπαϊκό μνημόνιο, που προστιθέμενο στο δικό μας, θα συντείνει στη διαιώνιση της λιτότητας, της φτώχειας και στην απόλυτη εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους του λαού μας.
Εναλλακτικές προτάσεις και λύσεις για να βγούμε από το αδιέξοδο υπάρχουν. Όταν όμως διατυπώνονται η Κυβέρνηση τις παρουσιάζει ως ανέφικτες και ανεδαφικές. Ισχυρίζεται ότι το Μνημόνιο ήταν αναγκαίο, γιατί χωρίς την υπογραφή του, δεν θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Ο ισχυρισμός όμως αυτός, σύμφωνα με τη γνώμη πολλών έγκριτων οικονομολόγων, καταρρίπτεται, καθώς οι τελευταίοι αναφέρουν ότι το δάνειο των 110 δις ευρώ το συνάψαμε γα την πληρωμή μόνο και μόνο των προηγούμενων δανείων, αντιπαραθέτοντας επιπρόσθετα ότι οι μισθοί και οι συντάξεις θα μπορούσαν να πληρωθούν από τον ήδη παραγόμενο πλούτο της χώρας μας, που δεν είναι αμελητέος παρότι μειωμένος. (Το ΑΕΠ ανέρχεται σε 230 δις ευρώ με την πληρωμή των μισθών και συντάξεων να ανέρχεται στα 26 δις ευρώ ετησίως).
Στη διαδικασία διακυβέρνησης μιας χώρας δεν υπάρχει μονόδρομος, ούτε αδιέξοδα. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και μάλιστα πολλές, απλά για να υιοθετηθούν χρειάζεται ανατροπή και αλλαγή συσχετισμών. Χρειάζεται επίσης η απενεχοποίηση των πολιτών. Δεν μπορεί να νιώθει το ίδιο ένοχος ένας άνεργος που διορίστηκε στο δημόσιο, ή ένας άστεγος που με χαμηλότοκο στεγαστικό απέκτησε σπίτι, με αυτούς που πλούτισαν από κομπίνες και μίζες και έχουν τώρα τα κλεμμένα στις ελβετικές τράπεζες (Οι καταθέσεις Ελλήνων σε Ελβετικές τράπεζες ανέρχονται σε 600 δις ευρώ!).
Σύμφωνα με όλες τις καταμετρήσεις, ο δικομματισμός δηλαδή η εναλλαγή των δύο κομμάτων στην εξουσία διαφαίνεται ότι καταρρέει. Για να ολοκληρωθεί όμως αυτή η κατάρρευση και να μην αποδειχθεί Λερναία Ύδρα, πρέπει τώρα να συνειδητοποιηθεί ότι χρειάζεται να διαμορφωθεί μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία από δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου, του χώρου της οικολογίας, τις δυνάμεις της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και τις δυνάμεις των ανένταχτων προοδευτικών πολιτών που αποχωρίζονται από το δικομματισμό, στηριγμένη και στα κινήματα και τις κοινωνικές ομάδες.
Όλοι αυτοί μαζί επιβάλλεται τώρα να συζητήσουν και να στηρίξουν ένα νέο προοδευτικό πρόγραμμα εναλλακτικών λύσεων που θα περιέχει τους ακόλουθους άξονες: Απεμπλοκή από το Μνημόνιο της χρεωκοπίας, επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με όρους ευνοϊκούς για τη χώρα μας και τους εργαζόμενους και διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του ως μη νόμιμου, διεκδίκηση σε κοινό μέτωπο με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου απευθείας δανειοδότηση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με επιτόκιο 1%, αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, καθιέρωση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, κατάργηση των προκλητικών φοροαπαλλαγών για τους έχοντες και κατέχοντες, διαφάνεια στην κατασκευή μεγάλων έργων κλπ. Χρειάζεται επίσης να τεθεί υπό δημόσιο έλεγχο το τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα της Χώρας και τέλος να καταρτιστεί ένα γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που θα συμβάλει στην ανάπτυξη και την απασχόληση.
Η δημιουργία μιας νέας κοινωνικής πολιτικής προοδευτικής πλειοψηφίας με μαγιά το ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ένας μεγάλος συνασπισμός εναλλακτικής εξουσίας, αποτελεί σε αυτή τη φάση την αναγκαία προϋπόθεση για τη σωτηρία της Πατρίδας μας και γι’ αυτό είναι απολύτως αναγκαίο και επιτακτικό να το τολμήσουμε!

Η ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ





Η Περιφερειακή παράταξη ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ–ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ στην πρόσφατη ημερίδα που πραγματοποίησε ανέδειξε τις επιπτώσεις του μνημονίου στην ανεργία και στις συντάξεις.

Όπως φάνηκε από το πολυπληθές και ευρύ ακροατήριο αλλά και από τις τοποθετήσεις όσων μίλησαν, η μεγάλη επιτυχία της ημερίδας συνδέεται με την οξύτητα με την οποία εμφανίζουν τα δυο αυτά προβλήματα.

Σύμφωνα με στοιχεία των τριών ΟΑΕΔ, τον Φεβρουάριο του 2011 υπήρχαν στην Δυτική Αττική 11.627 εγγεγραμμένοι άνεργοι, όμως γνωρίζουμε πως ο πραγματικός αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος.

Θριάσιο πεδίο και Ελευσίνα που άλλοτε ως ναυαρχίδες ανάπτυξης για ολόκληρη την χώρα ήταν και περιοχές εσωτερικής μετανάστευσης προς εξεύρεση εργασίας, σήμερα μαραζώνουν.

Οι μεγάλες βιομηχανίες έχουν μειώσει την παράγωγη τους η όσες δεν το έκαναν πχ τα ΕΛ-ΠΕ, εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να αυξήσουν σε βάρος των μισθών των εργαζομένων τα κέρδη τους.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ραχοκοκαλιά της οικονομίας που δίνουν το 70% των νέων θέσεων εργασίας, εκεί που ανοίγει μια, κλείνουν δυο.

Οι επαγγελματίες ακολουθούν την ίδια πορεία, παρότι υποχρεώνονται για να αντέξουν να εργάζονται με εξαντλητικά ωράρια.

Ο δημόσιος τομέας, αφού τον κατασυκοφάντησαν, όχι για να τον κάνουν πιο παραγωγικό αλλά για να κτυπήσουν στην συνέχεια τον ιδιωτικό, έκλεισε, ενώ άλλοτε έδινε επαγγελματικούς διεξόδους.

Ολόκληροι κλάδοι επαγγελμάτων πχ οικοδομή καταρρέουν, ενώ η νέα γενιά, ανεξαρτήτως πτυχίων, μη βλέποντος επαγγελματικώς διεξόδους οδηγείται στην απογοήτευση.

Πρόκειται δηλαδή για καταστροφικές πολιτικές μαζικής ανεργίας και φτώχειας που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ενώ κάποιοι την ιδία στιγμή θησαυρίζουν από αυτές τις καταστάσεις.

Τίθενται λοιπόν στους πάντες νέα διλήμματα που εάν δεν απαντηθούν σωστά, σωτήρια δεν πρόκειται να υπάρξει από όσους δημιούργησαν αυτή την κατάσταση.

Κατ’ αρχήν λοιπόν πρέπει να γίνουν παρελθόν οι πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Καρατζαφέρη.

Από εκεί και ύστερα νόημα έχει η ριζική επανατοποθέτηση της κοινωνίας για την δημιουργία συμμαχιών, που η πυξίδα τους θα δείχνει σταθερά πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας και της φτώχειας.

Εκεί αποσκοπεί η πρόταση που κατατέθηκε για τη θεσμική δημιουργία παρατηρητηρίου κατά της φτώχειας και της ανεργίας με την συμμετοχή φορέων, ανέργων και νεολαίας.

Οι ανάγκες που δημιουργούνται από την καταστροφική πολιτική του μνημονίου υποχρεώνουν τους πάντες να κάνουν δευτέρες σκέψεις, αντί άλλοι να είναι προσκολλημένοι στις πολιτικές του δικομματισμού, άλλοι σε ανέξοδους συναγωνισμούς αριστεροσίνης, άλλοι να διακατέχονται από ψευδαισθήσεις τύπου μπόρα είναι θα περάσει κοκ.

Τηρουμένων των εποχών και των αναλογιών, από αυτά απαλλάχτηκαν οι γενιές του 1940 και δημιούργησαν το ΕΑΜ και την Εθνική αντίσταση.

Εάν λοιπόν αξιοποιήσουμε σωστά αυτή την σχετικά πρόσφατη εμπειρία, τότε μπορούμε όλοι μαζί να γυρίσουμε την κατάσταση.

Σημασία έχει να υπάρξει πολιτική βούληση ώστε να πάμε όλοι μαζί σε αυτή την κατεύθυνση, και ασφαλώς όχι εάν αυτό θα γίνει με το παρατηρητήριο που προτάθηκε η με οποιονδήποτε άλλο θεσμικό τρόπο.



ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ

Πρώην Νομαρχιακός σύμβουλος

Νέες παραπομπές κατά της Ελλάδας για κακή επεξεργασία των λυμάτων. Κίνδυνος προστίμου για το Θριάσιο πεδίο.


Απάντηση Κομισιόν σε ερώτηση Νίκου Χουντή


Με εκ νέου παραπομπή στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης απειλεί η Κομισιόν την Ελλάδα για τη μη επεξεργασία των λυμάτων στο Θριάσιο πεδίο και σε άλλους 9 οικισμούς της Ελλάδας, σύμφωνα με την απάντηση (31 Μαρτίου 2011) του Επιτρόπου Περιβάλλοντος κ. Ποτότσνικ σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή.

Ο κ. Ποτότσνικ χαρακτηρίζει απαράδεκτες τις μεγάλες καθυστερήσεις στα έργα επεξεργασίας αστικών λυμάτων σε 5 οικισμούς υψηλής δημογραφικής πυκνότητας (Μαρκόπουλο, Αρτέμιδα, Ραφήνα, Κορωπί, Νέα Μάκρη) που έχουν προβλεφθεί να ολοκληρωθούν το 2013 αντί του 2010. Ο Επίτροπος Περιβάλλοντος αναφέρει επίσης ότι στη Νέα Μάκρη απορρίφθηκε η τοποθεσία που επελέγη για το έργο.

Επιπλέον αναφέρει ότι στους οικισμούς Λιτόχωρο και Λευκίμμη οι εργασίες κατασκευής βρίσκονται σε εξέλιξη, ενώ στην ΄Εδεσσα και τα Μέγαρα οι υποδομές επεξεργασίας αστικών λυμάτων έχουν ολοκληρωθεί αλλά δεν διατίθενται στοιχεία παρακολούθησης που να αποδεικνύουν ότι λειτουργούν σωστά.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί μη ικανοποιητική την κατάσταση αυτή και γι αυτό κίνησε διαδικασία επί παραβάσει, αποστέλλοντας στις ελληνικές αρχές συμπληρωματική προειδοποιητική επιστολή στις 16.02.2010.

Όσον αφορά την επεξεργασία των λυμάτων στο Θριάσιο πεδίο που συγχρηματοδοτείται από το Ταμείο Συνοχής, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επειδή η Ελλάδα δεν συμμορφώθηκε με την καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, απέστειλε στις ελληνικές αρχές συμπληρωματική προειδοποιητική επιστολή στις 7 Μαΐου 2010, με την οποία τις ενημέρωσε για ενδεχόμενη δεύτερη παραπομπή στο Δικαστήριο εάν δεν υπήρχε συμμόρφωση με την πρώτη δικαστική απόφαση. Ο κ. Ποτότσνικ δηλώνει στην απάντησή του προς τον Νίκο Χουντή ότι οι ελληνικές αρχές ζήτησαν παράταση κατά ένα επιπλέον έτος από την αρχική ημερομηνία ολοκλήρωσης των έργων που προβλεπόταν για τις 31 Δεκεμβρίου του 2010. Να σημειωθεί ότι η αρχική πρόβλεψη για την ολοκλήρωση των έργων στο Θριάσιο ήταν για το τέλος του 2009.

Καταλήγοντας ο Επίτροπος Περιβάλλοντος υπογραμμίζει ότι η Επιτροπή θα συνεχίσει να παρακολουθεί προσεκτικά την πρόοδο των έργων και, όπου απαιτείται, να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα, συμπεριλαμβανομένων και προσφυγών στο Δικαστήριο βάσει του άρθρου 260 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την επιβολή χρηματικών ποινών για τη μη συμμόρφωση με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου.

To Γραφείο Τύπου

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Αναγκαία μέτρα και απαραίτητες πρωτοβουλίες μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες, ίσως, καταστροφές στην ανθρώπινη ιστορία: την πυρηνική καταστροφή ...


-
Ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Π.Λαφαζάνη

Προς τους Υπουργούς Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας - Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα, εξελίσσεται σε μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην σύγχρονη ιστορία, αν δεν εξελιχθεί και στην χειρότερη καταστροφή στα χρονικά της ανθρωπότητας.

Είναι σαφές ότι από την πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα δεν απειλείται μόνο η Ιαπωνία αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

Ο κίνδυνος να υποστεί όλη η υφήλιος ένα είδος πυρηνικού συνδρόμου ή ακόμα χειρότερα να τεθεί υπό πυρηνική ομηρία ή σε πυρηνικό κλοιό είναι άμεσα ορατός.

Είναι σαφές, επίσης, ότι φέρουν εγκληματικές ευθύνες για την κλιμάκωση της πυρηνικής καταστροφής, όχι μόνο οι ιαπωνικές αρχές αλλά και η ΙΑΕΑ, ο ΟΗΕ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις της ΕΕ κλπ οι οποίες ακόμα και τώρα παρατηρούν ως θεατές την πυρηνική καταστροφή, όμηρες του πανίσχυρου λόμπυ των εταιρειών πυρηνικής ενέργειας.

Ο ΟΗΕ, αντί να λαμβάνει αποφάσεις βομβαρδισμού της Λιβύης στο όνομα της προστασίας των αμάχων, όφειλε, με πρωτοβουλία πρώτα απ΄ όλα των μόνιμων μελών του ΣΑ, να αναλάβει δράση, με άμεση διεθνή κινητοποίηση, για την προστασία της ανθρωπότητας από την πυρηνική καταστροφής της Φουκουσίμα.

Κατόπιν τούτων,

Ερωτώνται ο κύριος Υπουργός και η κυρία Υπουργός:

1. Γίνονται καθημερινά μετρήσεις για τα επίπεδα της ραδιενέργειας στη χώρα μας και αν ναι ποια είναι συγκεκριμένα και διαχρονικά τα αποτελέσματά τους;

2. Γίνονται μετρήσεις για τα επίπεδα ραδιενέργειας ευρύτερα σε χώρες της περιοχής και ειδικότερα στον ευρωπαϊκό χώρο; Παρακολουθεί αυτές τις μετρήσεις, στο βαθμό που διεξάγονται, η κυβέρνηση και ποια τα αποτελέσματά τους;

3. Σκοπεύουν να ενημερώσουν την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής σε σχέση με τις εξελίξεις στη Φουκουσίμα, τους κινδύνους που εξελίσσονται, τα μέτρα και τις πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν;

4. Σκοπεύει η κυβέρνηση, αυτοτελώς ή στο πλαίσιο της ΕΕ, να αναλάβει, έστω και τώρα, πρωτοβουλίες για άμεσο διεθνή συντονισμό και δράση για τον όσο το δυνατόν περιορισμό της πυρηνικής καταστροφής;

5. Σκοπεύει η κυβέρνηση να προτείνει σύγκληση Συμβουλίου ή ακόμα καλύτερα Συνόδου Κορυφής της ΕΕ με θέμα την άμεση διάλυση των εργοστασίων πυρηνική ενέργειας και την καταστροφή των πυρηνικών όπλων στην ΕΕ αλλά και γενικότερα στον κόσμο;

Ο ερωτών βουλευτής

Παναγιώτης Λαφαζάνης

Το συνέδριο της ΔΗΜ.ΑΡ. και ο Παπανδρέου



Καρτερός Θανάσης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/04/2011 ΑΥΓΗ
Γιατί αποφάσισε αλήθεια ο Παπανδρέου να εκμεταλλευτεί το βήμα του συνεδρίου της ΔΗΜ.ΑΡ. για να καταγγείλει όλες τις αριστερές δυνάμεις πλην της οικοδέσποινας και μάλιστα με πολύ σκληρές εκφράσεις; Γιατί αποφάσισε να διαχωρίσει τα αριστερά πρόβατα από τα αριστερά ερίφια με τόσο άκομψο και χοντροκομμένο τρόπο, μιλώντας σε ένα συνέδριο του οποίου οι περισσότεροι αντιπρόσωποι ανήκαν μέχρι χτες σε ένα από τα κόμματα που κατακεραύνωσε, έστω χωρίς να κατονομάσει; Γιατί αποφάσισε, τέλος, να ταυτιστεί με τις απόψεις του Φώτη Κουβέλη για την «άλλη αριστερά» με τόσο φτηνό τρόπο, ώστε να εκθέσει και τις απόψεις και τους φορείς τους;

Ο κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, έγραψε το έγκυρο περί αυτά "Βήμα", διαχωρίζοντας τη Δημοκρατική Αριστερά από άλλες δυνάμεις της αριστεράς, τις οποίες κατηγόρησε για «εύκολη καταγγελία», «δογματισμό», «απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών», απηύθυνε πρόταση συνεργασίας των δύο κομμάτων. Και παρακάτω: Ο κ. Παπανδρέου έριξε πυρά κατά δυνάμεων της αριστεράς, που δεν κατονόμασε, κατηγορώντας τες για λαϊκισμό, για "καταγγελτισμό χωρίς προτάσεις" και ισοπέδωση, για απαξίωση θεσμών. Και αναρωτήθηκε: «Ποια σχέση έχει η αριστερά με το να αγνοούνται οι νόμοι και το Σύνταγμα; Ποιον συμφέρει η ανομία;».

ΜΠΟΡΕΙ φυσικά να έκανε (άλλη μια) γκάφα με όλα αυτά ο πρωθυπουργός. Να ξεπέρασε τα εσκαμμένα πιστεύοντας ότι θα βοηθούσε κάποιους δυνητικούς συμμάχους του αν έπαιρνε θέση στα χαρακώματα μιας ενδοαριστερής αντιπαράθεσης. Ή να είχε την εντύπωση ότι θα γίνει αρεστός στο ακροατήριό του αν διαδήλωνε τη δυσαρέσκειά του για την άλλη αριστερά και την ευαρέσκειά του για τη Δημοκρατική Αριστερά. Ή να πείστηκε απλώς από κάποιους συμβούλους του ότι το συνέδριο αυτό αποτελούσε μια ευκαιρία να βγάλει τα απωθημένα του, αφού δεν θα μπορούσε να βρει αλλού πιο φιλικό ακροατήριο, για να αντιγράψουμε πάλι το "Βήμα".

ΥΠΑΡΧΕΙ ωστόσο πάντα και η πιο αθώα εξήγηση. Ο Παπανδρέου να θεώρησε απλούστατα ιδανική ευκαιρία το συνέδριο ενός κόμματος, που περιγράφει τον εαυτό του ως «μια αριστερά... που δεν θα βολεύεται στα εύκολα και γι' αυτό δεν θα κάνει καμία παραχώρηση ούτε στον αριστερότροπο λαϊκισμό, ούτε στον μυωπικό αριστερισμό... δεν θα αναλώνεται σε ανέξοδο και γιʼ αυτό αδιέξοδο και συντηρητικό επί της ουσίας καταγγελτισμό, αδιαφορώντας για το παρόν και το μέλλον των πολιτών και του τόπου». Ως ιδανική ευκαιρία για τι; Μα για να μας ενημερώσει, όπως προκύπτει από τα ίδια του τα λόγια, ποια αριστερά θέλει ο ίδιος και κυρίως ποια αριστερά δεν θέλει. Ποια αριστερά κατά τη γνώμη του είναι η πολιτικά ορθή στις μέρες μας και ποια αριστερά συνδέεται με την ισοπέδωση και την ανομία.

ΔΙΚΑΙΩΜΑ του φυσικά να ονειρεύεται και να θέλει και να επιδιώκει ακόμα μια αριστερά «χωρίς προκαταλήψεις» στα αριστερά του. Μια αριστερά που να είναι σε θέση να καθίσει μαζί του στο τραπέζι ενός «γόνιμου διαλόγου» για θέματα όπως συνεργασία για την προστασία του περιβάλλοντος (!) ή ενίσχυση της ισονομίας και της ισοπολιτείας με στόχο την προστασία των αδυνάτων (!!), όπως είπε. Και δικαίωμα του κόμματος στο οποίο απευθύνονται οι σχετικές προτάσεις διαλόγου να τις κρίνει, να τις αξιολογήσει και να κανονίσει την πορεία του.

ΑΛΛΑ πώς αισθάνεται τόσο επαρκής ώστε να κρίνει και να διαχωρίζει την αριστερά σε καλή και κακή, μιλώντας μάλιστα σε αριστερούς; Πότε και από ποιον έλαβε μαθήματα αριστερής ορθοφροσύνης, ώστε να υποδεικνύει σε παλιούς και νέους, αλλά πάντως έμπειρους και με αγωνιστικές περγαμηνές αριστερούς, ποιο είναι το μονοπάτι της αριστερής αρετής και ποιο της αριστερής κακίας; Και πώς υποτίμησε έτσι ένα αριστερό κόμμα, εκμεταλλευόμενος το συνέδριό του για να επιτεθεί με τέτοια βίαιη εμπάθεια σε άλλα αριστερά κόμματα;

ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ κάτι πάντως όλα αυτά: Ο Παπανδρέου παραμένει Παπανδρέου. Είναι ευγενέστατος και έτοιμος για διάλογο και για συνεργασία, αρκεί οι συνομιλητές και υποψήφιοι σύμμαχοί του να φορέσουν γραβάτα, να ξεπλυθούν από τις ανομίες, να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν των αχράντων μυστηρίων «ενός νέου πολιτικού πολιτισμού για να ωφεληθεί η χώρα». Τότε θα αποκτήσουν επιτέλους υπόσταση οι «ευρύτερες πολιτικές συγκλίσεις» του. Το θέμα είναι να βρεθούν οι κατάλληλοι «ευρύτεροι»...

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ Στη Διάλυση της Δημόσιας Παιδείας και Έρευνας -- Στην ηθική, εργασιακή, οικονομική εξόντωση των λειτουργών της



Με άλλοθι το Μνημόνιο και την εξοικονόμηση πόρων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το Υπουργείο Παιδείας προχωρούν στην ολοκλήρωση της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης του εκπαιδευτικού μας συστήματος και στη διάλυση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας στη χώρα μας, μία από τις σημαντικότερες κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης, προϊόν και πεδίο μαζικών αγώνων και αντιστάσεων, κάτι που ως φαίνεται ενοχλεί πολύ τους συνοδοιπόρους της Τρόϊκας.

Η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων και η μετατροπή του σχολείου και του πανεπιστημίου σε μηχανισμούς τυφλής αναπαραγωγής των σχέσεων εξουσίας, προς όφελος του ιδιωτικού τομέα και των κεφαλαιοκρατών, είναι η αναπόφευκτη συνέπεια αυτής της πολιτικής.

Ωστόσο, η κοινωνία αντιστέκεται:

Εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές/τριες σε σχολεία που συγχωνεύονται/ καταργούνται, ωρομίσθιοι και συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί με συμβάσεις ΕΣΠΑ, διδάσκοντες/ουσες με βάση το ΠΔ 407/80 στα ΑΕΙ και Έκτακτο Εκπαιδευτικό Προσωπικό των ΤΕΙ, απλήρωτοι, απολυμένοι ή υπό απόλυση πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ερευνητές/τριες, εργαζόμενοι/ες στην εκπαίδευση όλων των βαθμίδων και στην έρευνα, ενεργοί πολίτες και δημοτικές κινήσεις, στηρίζουν ενεργά την δημόσια και δωρεάν παιδεία και έρευνα και αντιστέκονται στη διάλυσή της.

Ας συντονίσουμε τους αγώνες μας.

Η ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ ΑΘΗΝΑΣ προσκαλεί όλους/ες τους/τις αγωνιστές/ιστριες από τα μέτωπα της Παιδείας σε ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση, την Τετάρτη 6 Απριλίου 2011, ώρα 18.30, στην αίθουσα της ΟΤΟΕ, Βησσαρίωνος 9 και Σίνα.