Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ο ΣΥΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ


Ανακοίνωση του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥN


Οι αιματηρές διαδηλώσεις που εξελίχθηκαν τις τελευταίες μέρες σε Κάιρο και Σουέζ, οι στυγνές δολοφονίες διαδηλωτών και οι πολλαπλές συλλήψεις, δείχνουν με την σειρά τους -μετά την Τυνησία- την απόγνωση του Αιγυπτιακού λαού. Η πείνα, η μεγάλη ανεργία που ξεπερνά το 20%, η έλλειψη δημοκρατικών ελευθεριών, ο αυταρχισμός και η διαφθορά, είναι οι μάστιγες που πλήττουν τους νότιους γείτονές μας.

Ο ΣΥΝ είναι αλληλέγγυος με τους αγώνες του αιγυπτιακού λαού για ψωμί, δουλειά και δημοκρατία, αιτήματα για τα οποία αγωνίστηκαν γενιές ολόκληρες στον τόπο μας. Εκφράζει την συμπαράστασή του στις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις στην Αίγυπτο. Οι αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη οφείλουν να συμπαρασταθούν ενεργά και να αποτρέψουν, με τις διπλωματικές τους παρεμβάσεις και πιέσεις, όποιες δυνάμεις έχουν σκοπό να αποτρέψουν την δικαίωση των αιτημάτων του Αιγυπτιακού λαού.

Η επίσημη Ελλάδα αν και άμεσα γειτονική παραμένει σιωπηλή. Απαιτούμε να υπάρξει διαμαρτυρία στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης, συνοχής και της εδραίωσης των δημοκρατικών ελευθεριών στη μεσογειακή λεκάνη.

Τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ



Στην καθημερινότητα των πολιτών έχει μπει η εξής επωδός:
Για να εκταμιεύσει η χώρα από το ΔΝΤ την χι δόση του δανείου, πρέπει να πάρει τα τάδε μέτρα.
Μόλις δε παίρνει τα μέτρα αυτά, ακολουθεί ο ίδιος πάντα εκβιασμός και πάει λέγοντας.
Η Κυβέρνηση απλώς 'επιμελείται' τρόπους, ώστε να γίνουν όλα αυτά με τις λιγότερες αντιδράσεις από τον κόσμο.
Η χώρα έχει γίνει αγνώριστη, ενώ αιφνιδιασμένος και φοβισμένος για τα χειρότερα ο κόσμος, ακόμα, δεν αντιδρά με αντίστοιχη δυναμική.
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να προκαλέσει τεχνικές κοινωνικές οξύνσεις, όμως επειδή αυτές θα έρθουν αναπότρεπτα, προκύπτει ως ερώτημα σε ποια κατάσταση θα βρεθεί τότε η χώρα, οι εργαζόμενοι και ο Λαός μας.
Η απάντηση που δίνει σήμερα η πολιτική του Συνασπισμού είναι:
Επιδιώκουμε την δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου που θα περιλαμβάνει δυνάμεις που ξεκινούν από αριστερά του ΠΑΣΟΚ και θα φτάνουν μέχρι αριστερά της αριστεράς.
Ο Συνασπισμός, υπερασπιζόμενος την ενότητα της αριστεράς, παρότι βρέθηκε πολλάκις αντιμέτωπος με διασπαστικές καταστάσεις, επιμένει στην ανάγκη διαμόρφωσης αυτού του πολιτικού μετώπου ζητώντας:
• Από τον ΣΥΡΙΖΑ να ξαναπιάσει το νήμα της ενότητας, προχωρώντας οι δυνάμεις τους όπου συμφωνούν πολιτικά.
• Από τον διαφοροποιημένο κόσμο του ΠΑΣΟΚ, που δεν ψάχνει για άλλες δικομματικές εκδοχές, να συμμετάσχει σε κοινή δράση.
• Το ίδιο επιδιώκει με ενταγμένους η μη σε κόμματα πολίτες, αναζητώντας σημεία πολιτικής σύμπλευσης μαζί τους.
Ο διάλογος που έχει ξεκινήσει στον ΣΥΡΙΖΑ, η στήριξη Μητρόπουλου στο Περιφερειακό ψηφοδέλτιο και σειρά άλλων πρωτοβουλιών που διαρκώς παίρνει ο Συνασπισμός κινούνται στις εξής κατευθύνσεις:
Διαμόρφωση μιας εναλλακτικής πρότασης που θα είναι απέναντι από τον δικομματισμό και τις πολιτικές του μνημονίου.
Πολιτική στήριξη αυτής, από το περιγραφόμενο ως τόξο πολιτών, που ξεκινά από αριστερά του ΠΑΣΟΚ και καταλήγει αριστερά της αριστεράς.
Εδραίωση της συμμαχίας αυτής με την αγωνιστική ανάταση του κόσμου, ώστε να καταστεί δυνατή η εφαρμογή εναλλακτικών πολιτικών.
Η πολιτική που προτείνει ο Συνασπισμός είναι πλήρης και ικανή να βγάλει την χώρα και τους εργαζόμενους από την κρίση.
Όπως δεν είναι νομοτέλεια η επιδείνωση των κοινωνικών προβλημάτων των πολιτών, έτσι δεν μπορεί να είναι ούτε το να γίνονται διαρκώς οι πλούσιοι πλουσιότεροι, οι οποίοι μάλιστα γίνονται όλο και λιγότεροι.
Στην πολιτική δεν υπάρχουν κισμέτ, υπάρχουν συσχετισμοί δύναμης, που εφόσον ανατραπούν, αλλάζουν και οι καταστάσεις.
Σε αυτή την ανάγκη απαντά ο Συνασπισμός με την πολιτική του.
Όπως λοιπόν άλλαξαν στην μεταπολίτευση οι συσχετισμοί δύναμης και ‘εδραιώθηκε’ η Δημοκρατία, με τις Κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας.
Όπως την δεκαετία του 1980 ‘προχωρήσαμε’ παραπέρα με Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ανατρέποντας ότι μέχρι τότε φάνταζε ως αναντικατάστατο.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σήμερα με την πρόταση του Συνασπισμού, αφού στην πολιτική δεν υπάρχουν στατικές καταστάσεις.
Όταν ιστορικές περιστάσεις το απαιτούν, τότε υποχρεωτικά προβάλουν νέες πολιτικές προτάσεις, ανεξάρτητα εάν μέχρι τότε κανείς δεν τις βλέπει η και εάν τις βλέπει δεν τις πιστεύει.
Έχοντας αυτές τις διαστάσεις η σημερινή πολιτική του Συνασπισμού, οι πολίτες έχουν κάθε λόγο να την στηρίξουν και να την ενισχύσουν.
Άλλωστε καμία άλλη πολιτική δύναμη δεν λέει κάτι σημαντικό, ώστε να βγουν η χώρα και ο Λαός μας από την κρίση, με το κεφάλι όμως ψηλά.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
Μέλος Ν. Ε. Δυτ. Αττικής του ΣΥΝ

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για την απεργία πείνας των μεταναστών


Με αφορμή την απεργία πείνας εκατοντάδων μεταναστών σε πανεπιστημιακό χώρο για τη διεκδίκηση νομιμοποίησής τους, έχει ξεκινήσει μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια στοχοποίησης των πολιτικών δυνάμεων που έχουν ταχτεί αλληλέγγυες στα δίκαια αιτήματά τους, με προφανή στόχο να ξεφύγει η συζήτηση από την ουσία της.

Η απόφαση των μεταναστών να πραγματοποιήσουν απεργία πείνας σε χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών, που δεν παρακωλύει την πανεπιστημιακή διαδικασία, έγινε κατόπιν απόφασης του Δ.Σ. του Συλλόγου φοιτητών της Νομικής σχολής, την οποία ψήφισαν και οι φοιτητικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ.

Αναρωτιόμαστε τι ακριβώς μεσολάβησε ώστε λίγες ώρες αργότερα οι εν λόγω παρατάξεις, να αλλάξουν στάση.

Σε κάθε περίπτωση, το κρίσιμο ζήτημα δεν είναι ο χώρος που επιλέγουν, αλλά η κραυγή απόγνωσης εκατοντάδων συνανθρώπων μας οι οποίοι αναγκάζονται με οριακό τρόπο να διεκδικήσουν το αυτονόητο: να τους αναγνωριστούν τα δικαιώματά τους, καθώς πολλοί από αυτούς βρίσκονται στη χώρα μας επί πολλά χρόνια, χωρίς χαρτιά.

Ας μην ψάχνουν, λοιπόν, η υπουργός παιδείας, καθώς και όσοι έσπευσαν κατά τη συνήθη πρακτική τους σε κυνήγι μαγισσών, για υποκινητές.

Η ενεργοποίηση των πιο συντηρητικών αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας, οι πιέσεις για αστυνομική παρέμβαση και καταστολή, δεν δίνουν διέξοδο σε ένα γενικευμένο πρόβλημα των σύγχρονων κοινωνιών.

To Γραφείο Τύπου

Αλέξης Μητρόπουλος: Αλληλεγγύη και αντίσταση για απαλλαγή από το Μνημόνιο



Σφέτσα Δάφνη
(Ημερομηνία δημοσίευσης: 23/01/2011 ΑΥΓΗ)

Οι πολιτικές του Μνημονίου δεν είναι "μερικές" ή "παροδικές", υποστηρίζει ο Αλ. Μητρόπουλος, επισημαίνοντας ότι μετά την πλήρη εφαρμογή του "δεν θα υπάρχει πεδίο άσκησης κυρίαρχης πολιτικής στη χώρα μας", καθώς οι βασικοί πόροι θα έχουν παραδοθεί στις αγορές. Ο επικεφαλής της "Αττικής Συνεργασίας - Όχι στο Μνημόνιο" και περιφερειακός σύμβουλος αναφέρει ως πρώτο πρόβλημα της Αττικής την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, θέτοντας ως προτεραιότητες τη δημιουργία κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης και, βέβαια, την καθολική αντίσταση για την απαλλαγή από το Μνημόνιο. Με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου για την πορεία του ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του, ο Αλ. Μητρόπουλος διαπιστώνει ότι η "μνημονιακή πορεία είναι ένας συνδυασμός αδυναμίας διαπραγμάτευσης λόγω της αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και σοσιαλφιλελεύθερων εκσυγχρονιστικών απωθημένων".



* Έχετε μιλήσει σε πολλές περιοχές της χώρας με αφορμή την νέα κίνηση για την Υπεράσπιση του Κοινωνικού Κράτους. Τι μηνύματα λαμβάνετε από τον κόσμο;

Οι πολίτες τώρα αρχίζουν να λειτουργούν με κριτικό πνεύμα, βιώνοντας τον αδιέξοδο δρόμο τού -διαρκώς και προς το χειρότερο επικαιροποιούμενου- Μνημονίου. Η διάχυτη αυτή αίσθηση δεν υπήρχε κατά την προεκλογική περίοδο του Νοεμβρίου. Τώρα αρχίζουν και ανακαλύπτουν τις αντικοινωνικές και αντιαναπτυξιακές ρυθμίσεις που αποδέχθηκε άκριτα η κυβέρνηση, με τη βοήθεια πολλών εγρήγορων παραγόντων τού δημόσιου λόγου και ελπιδοφόρων κινήσεων. Η συντριπτική πλειονότητά τους έχει φύγει από την καταιγιστική, ακόμα, δημοσιολογία των μνημονιακών και ακούει με ενδιαφέρον τις απόψεις των εναλλακτικών διεξόδων από την κρίση, κάτι που μέχρι πρότινος ήταν δύσκολο. Ιδιαιτέρως προβληματίζονται για την προϊούσα κατάρρευση των υποσυστημάτων του κοινωνικού κράτους και αναζητούν πολιτική λύση που θα ανατρέψει τους σχεδιασμούς των δανειστών μας. Εμφανής είναι όμως η μελαγχολία τους και η μοιρολατρική τους διάθεση, αφού δεν βλέπουν στο άμεσο μέλλον προοπτική συγκρότησης ενός ικανού πολιτικού υποκειμένου, που θα ανακόψει την πορεία της απορρύθμισης.



* Παρακολουθείτε τις τελευταίες εξελίξεις με τη δημιουργία του νέου σχήματος Δημαρά-Οικονόμου; Έχετε επικοινωνία μαζί τους;

Υπήρξαν και οι δύο φίλοι μου. Δεν προσκλήθηκα προχθές στην ανακοίνωση της πολιτικής τους κίνησης και δεν παρέστην. Ενημερώθηκα όμως σχετικά. Μέσω της ΕΝΥΠΕΚΚ, παραρτήματα της οποίας έχουν ήδη δημιουργηθεί σε όλη τη χώρα, επικοινωνούμε με όλους αυτούς που έχουν να συνεισφέρουν κάτι συγκεκριμένο και συνεκτικό για την απαλλαγή μας από το καταστροφικό Μνημόνιο και την έναρξη μιας νέας πορείας εθνικής και κοινωνικής αναγέννησης. Ορισμένοι υποβαθμίζουν τις πολιτικές του Μνημονίου (κυρίως της τρίτης επικαιροποιημένης εκδοχής του) και τις θεωρούν «μερικές» ή «παροδικές». Γιʼ αυτούς, όμως, που έχουν διαβάσει το άτεχνο αυτό και θρασύ κείμενο, είναι φανερό ότι, μετά την πλήρη εφαρμογή του, δεν θα υπάρχει πεδίο άσκησης κυρίαρχης πολιτικής στη χώρα μας. Όλοι οι βασικοί της πόροι, υλικοί ή άυλοι, που υποστασιοποιούν τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, θα έχουν παραδοθεί στις αγορές, δηλαδή στους δανειστές μας. Τα κοινωνικά δικαιώματα θα έχουν απομειωθεί στο επίπεδο της προδημοκρατικής εποχής. Και η πολιτική λειτουργία του δρώντος λαού θα είναι θεραπαινίδα της οικονομικής λειτουργίας. Με το Μνημόνιο χωρίζεται ο κοινωνικός μας σχηματισμός σε δύο περιόδους: σ' αυτήν που υπήρχε η δυνατότητα κάποιου σχετικού αυτοπροσδιορισμού και αυτοδύναμης ανάπτυξης (ανεξαρτήτως αν το πολιτικό σύστημα δεν έκανε χρήση αυτής της δυνατότητας) και στη μετα-μνημονιακή, όπου επικρατεί ο απόλυτος ετεροπροσδιορισμός και η υποταγή στα υπερεθνικά και άλλα συμφέροντα που προωθούν τη νεοφιλελεύθερη αίρεση.



* Πρόκειται να εκδώσετε νέο βιβλίο για την πορεία του ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Ποια είναι τα βασικά σημεία της αποτίμησης που κάνετε;

Πρόκειται για ένα σύνολο δημοσιευμένων άρθρων ή αδημοσίευτων μελετών και ομιλιών για την πορεία του ΠΑΣΟΚ. Προσπαθώ να ανιχνεύσω τις αντικειμενικές και υποκειμενικές αιτίες, για τις οποίες εγκατέλειψε τη διακηρυγμένη του θέση για αυτοδύναμη, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, με λαϊκή συμμετοχή, κοινωνικοποίηση και αυτοδιαχείριση. Ιδιαίτερο βάρος ρίχνω στην περίοδο της «εκσυγχρονιστικής» διακυβέρνησης, κατά την οποία η ευφορία τής πιστωτικής επέκτασης και καλλιέργειας καταναλωτικών προτύπων εισαγωγικού προσανατολισμού, αφενός απέκρυψε την ανισοκατανομή των εισοδημάτων, αφετέρου έδωσε τη χαριστική βολή στον πρωτογενή και δευτερογενή-μεταποιητικό τομέα. Έκτοτε η χώρα υφίσταται (παρά τους εικονικούς ρυθμούς ανάπτυξης, που οφείλονται στην κατανάλωση και στα μεγάλα έργα των συμβάσεων παραχώρησης και των υπερφίαλων και δαπανηρών ολυμπιακών αγώνων του dopping και της εμπορευματοποίησης) την αρνητική δραστικότητα της λεόντειας για τις χώρες του Νότου ΟΝΕ. Συμπεραίνω, εντέλει, ότι η σημερινή μνημονιακή πορεία είναι ένας συνδυασμός αδυναμίας διαπραγμάτευσης λόγω της αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και σοσιαλφιλελεύθερων εκσυγχρονιστικών απωθημένων, που πολλά στελέχη δεν μπόρεσαν να εκφράσουν την περίοδο εκείνη λόγω ισχυρών λαϊκών αντιδράσεων.



* Ποια προβλήματα βλέπετε ότι κατά προτεραιότητα θα αντιμετωπίσει η Περιφέρεια Αττικής; Υπάρχουν λύσεις;

Την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, με δυνατότητες μηδαμινής αντίδρασης λόγω του ότι ελλείπουν τα κονδύλια και αποδιαρθρώνονται οι δομές. Στα ανεπίλυτα και χρονίζοντα προβλήματα της στρεβλής ανάπτυξης, της αστυφιλίας, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της ανεργίας κ.λπ., θα προστεθούν και οι ανατιμήσεις των βασικών αγαθών που ιδιωτικοποιούνται. Επομένως, οι νέες αυτοδιοικητικές δομές δεν θα έχουν δυνατότητα αποτροπής της ραγδαίας κοινωνικής επιδείνωσης. Απαιτείται καθολική αντίσταση για την απαλλαγή μας από το Μνημόνιο (οι πολιτικές του οποίου διαπερνούν κάθε πτυχή του κοινωνικού βίου) και δημιουργία κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης. Αν η χώρα και η μεγάλη Περιφέρεια Αττικής στερηθούν τα κοινωφελή αγαθά και τις υπηρεσίες ως μέσο αποτροπής τού κοινωνικού ρήγματος, αν η Κοινωνία Αλληλεγγύης δεν αναπτυχθεί, τότε το μέλλον τού εθνικού μας σχηματισμού θα είναι άδηλο.

Ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Π.Λαφαζανη: Δημοσιεύματα για το ενδεχόμενο «τύπωσης», στην ουσία, χρήματος από την Κεντρική Τράπεζα Ιρλανδίας ...

Ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Π.Λαφαζανη: Δημοσιεύματα για το ενδεχόμενο «τύπωσης», στην ουσία, χρήματος από την Κεντρική Τράπεζα Ιρλανδίας για τη στήριξη του Ιρλανδικού τραπεζικού συστήματος



Προς τον Υπουργό Οικονομικών
ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΚΕ

Κοινοποίηση: Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας

Σύμφωνα με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα έγκυρων ευρωπαϊκών εντύπων, η Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας με τη μέθοδο της «έκτακτης συνεισφοράς ρευστότητας» έχει προχωρήσει στη στήριξη με δεκάδες δισ. ευρώ του ιρλανδέζικού τραπεζικού κεφαλαίου στο όνομα της αποτροπής κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Επειδή γύρω από τις μεθοδεύσεις αυτές της Κεντρικής Τράπεζας της Ιρλανδίας για τη χρηματοδότηση του τραπεζικού κεφαλαίου έχουν διατυπωθεί πολλά ερωτηματικά

Επειδή αναφέρεται ότι και η ΤτΕ έχει χρησιμοποιήσει σε μικρότερη έκταση ανάλογες χρηματοδοτικές μεθόδους

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

1. Ποιος είναι ακριβώς και αναλυτικά ο μηχανισμός με βάση τον οποίο η Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας έχει προβεί σε χρηματοδότηση δεκάδων δισ. του τραπεζικού Ιρλανδικού συστήματος;

2. Ποιο είναι το ακριβές ύψος και οι εγγυήσεις αυτών των χρηματοδοτήσεων; Αντιπροσωπεύουν στην ουσία αυτές οι χρηματοδοτήσεις «τύπωση» χρήματος; Έχουν την έγκριση της ΕΚΤ και στη βάση ποιων ρυθμίσεων;

3. Έχει μέχρι τώρα χρηματοδοτήσει και πώς η Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας τις ελληνικές τράπεζες; Με τι μέσα, ποιους μηχανισμούς, ποιες εγγυήσεις και σε ποιο ύψος;

Τέλος, παρακαλούμε τον κ. Υπουργό να ζητήσει και να καταθέσει το συντομότερο δυνατόν στη Βουλή όλα τα σχετικά έγγραφα και εξουσιοδοτήσεις από την ΕΚΤ σχετικά με τις πρακτικές χορήγησης ρευστότητας της Κεντρικής Τράπεζας Ιρλανδίας προς το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα, αλλά και για τις πιθανές χρηματοδοτήσεις της Τράπεζας της Ελλάδας προς τις ελληνικές τράπεζες

Ο ερωτών και αιτών βουλευτής

Λαφαζάνης Παναγιώτης

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Ερώτηση του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ, Δ.Παπαδημούλη: Ανεργία - ΟΑΕΔ Δυτικής Αττικής


Η ανεργία μαστίζει την ελληνική κοινωνία και τα ποσοστά της ανά περιοχή ποικίλουν με κοινό παρανομαστή την σταθερή αύξησή των ποσοστών της. Στην Δυτική Αττική, και πιο συγκεκριμένα στην Ελευσίνα, τα Μέγαρα και τα Άνω Λιόσια (Δήμος Φυλής) το πρόβλημα έχει αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις. Τα τρία τοπικά καταστήματα του ΟΑΕΔ λόγω της μεγάλης ζήτησης, αδυνατούν να προσφέρουν ευκαιρίες απασχόλησης και ένταξη σε επιδοτούμενα προγράμματα σε όλους τους ενδιαφερόμενους κατοίκους των περιοχών αυτών. Επιπλέον, οι υπηρεσίες του ΟΑΕΔ αρνούνται την δημοσιοποίηση των στοιχείων για το τρέχον έτος παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις τοπικών φορέων.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

• Ποιος είναι ο συνολικός αριθμός ανέργων της Δυτικής Αττικής; Ποιος ο αριθμός των ανέργων στις τρεις επιμέρους περιοχές;

• Πόσοι άνδρες και πόσες γυναίκες; Ποια η ηλικία τους;

• Πόσοι από αυτούς είναι μακροχρόνια άνεργοι και πόσοι επιδοτούνται;

Ο ερωτών Βουλευτής

Δημήτρης Παπαδημούλης

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ,Αλέξη Τσίπρα και του βουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη σχετικά με την Εξεταστική Επιτροπή για το σκάνδαλο Siemens


Α. Τσίπρας: Ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών στην πραγματικότητα είναι νόμος προστασίας των Υπουργών και δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι κατασκεύασμα, δημιούργημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας, όπως και εκείνα τα άρθρα του Συντάγματος που αν δεν αναθεωρηθούν, δεν επιτρέπουν καμία επί της ουσίας τροποποίηση αυτού του νόμου.

Να σταματήσει λοιπόν η υποκρισία, να σταματήσει ο εμπαιγμός και να απολογηθούν οι εμπνευστές αυτού του νόμου οι οποίοι σήμερα με επικοινωνιακά κόλπα και με μυστικές διαβουλεύσεις, δεν επιτρέπουν στον ελληνικό λαό να μάθει πόσα δισεκατομμύρια ευρώ κατευθύνθηκαν στα κομματικά τους ταμεία, σε φίλους και σε στελέχη τους.

Μετά την παραγραφή στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου έρχεται και το φιάσκο της Siemens να μας αποδείξει ότι η πολυπόθητη για κάποιους συναίνεση των δυο μεγάλων κομμάτων, ξεκινάει από τις εξεταστικές επιτροπές και από την παραγραφή των σκανδάλων.

Αθωώνουν ο ένας τον άλλον. Αυτό κάνουν. Όπως έγινε με το Βατοπέδι, έτσι και με τη Siemens. Και την ίδια στιγμή βέβαια η κυβέρνηση προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των πολιτών με δήθεν αλλαγές στο νόμο περί ευθύνης Υπουργών, που δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία όσο υπάρχει το παρόν Σύνταγμα.

Αθώοι του αίματος λοιπόν, όσοι χρεοκόπησαν τη χώρα, όσοι έχτισαν κομματικές καριέρες και περιουσίες και ο μόνος ένοχος ο ελληνικός λαός που καλείται να πληρώσει την επικείμενη κοινωνική χρεοκοπία.

Εμείς, λέμε ένα πράγμα. Ο κόσμος, ο λαός έχει μόνο μια επιλογή. Να μην αποδεχθεί την δική του χρεοκοπία αλλά να χρεοκοπήσει το δικομματικό σύστημα της πολιτικής ηθικής και οικονομικής χρεοκοπίας.

Να μην πτωχεύσει ο ίδιος αλλά να πτωχεύσει τους πελάτες της Siemens. Τα δυο κόμματα εξουσίας που για τέσσερις δεκαετίες κυβερνούν τη χώρα.

Δ. Παπαδημούλης: Για μια ακόμη φορά και στο μεγάλο σκάνδαλο της Siemens το μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας δεν πέρασε από την αίθουσα της Εξεταστικής Επιτροπής. Οι μηχανισμοί της συγκάλυψης αποδείχθηκαν και πάλι ισχυρότεροι από τη λαϊκή απαίτηση για τιμωρία των υπευθύνων, και για να επιστραφούν πίσω τα κλεμμένα.

Αυτές τις ώρες που ολοκληρώνει η Εξεταστική Επιτροπή τις εργασίες της με πολλές δυσκολίες και πολλούς αυτοτραυματισμούς επαναλαμβάνω κάτι που είπα από την πρώτη στιγμή για τις ευθύνες των προσώπων, πολιτικές και ενδεχόμενες ποινικές, θα μιλήσω μέσα στην Εξεταστική Επιτροπή και στην Ολομέλεια της Βουλής, αφού προηγουμένως ακούσω με προσοχή τις προτάσεις και τα επιχειρήματα όλων των άλλων συναδέλφων.

Το βέβαιο είναι ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα με τη σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής.

Δημοσιογράφος: Επειδή μιλήσατε για διαβουλεύσεις. Έχει προκύψει κατά τη γνώμη σας ένδειξη ότι η Siemens είχε στήσει όχι απλώς με κάποια στελέχη κομμάτων αλλά με ολόκληρο κομματικό μηχανισμό; Δηλαδή και με απλά στελέχη, όχι επώνυμα;

Δ. Παπαδημούλης: Υπάρχει επίσημη απόφαση του γερμανικού δικαστηρίου του Μονάχου που αναφέρεται καθαρά στη χρηματοδότηση των ταμείων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας από τα μαύρα ταμεία της Siemens με το περίφημο 2%.

Σύμφωνα με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς οι μίζες που έχουν διακινηθεί από τα μαύρα ταμεία της Siemens είναι τουλάχιστον εκατό φορές μεγαλύτερες απʼ αυτές που έχουν ομολογηθεί γιατί διακινήθηκαν μέσω τραπεζικών λογαριασμών. Μέχρι τώρα ξέρουμε μόνο για το ένα εκατομμύριο μάρκα που ο κ. Τσουκάτος πήρε από τον κ. Χριστοφοράκο και ισχυρίζεται ότι το έδωσε στα κομματικά ταμεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και για τα 250.000 ευρώ περίπου της «χορηγίας» στον κ. Μαντέλη.

Ψάχνουμε το άλλο 99,5% τουλάχιστον από τις μίζες που διακινήθηκαν.

Α. Τσίπρας: Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία που λέει ο κόσμος το έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι. Είναι φανερό ότι το σκάνδαλο της Siemens είναι το πιο συμβολικό και διαχρονικό, θα έλεγα εγώ, σκάνδαλο που αναδεικνύει, συμβολίζει τη διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στον τόπο μετά την μεταπολίτευση. Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Συγκεκριμένες πτυχές του δικού μας πορίσματος θα αναλυθούν από τον Βουλευτή μας τον Δημήτρη Παπαδημούλη που παρακολούθησε την Εξεταστική Επιτροπή στα συμπεράσματα που θα καταθέσει στην Επιτροπή αλλά και στην Ολομέλεια.

Εμείς κάνουμε κάποια σχόλια επί της πολιτικής διαδικασίας και βγάζουμε κάποια πολιτικά συμπεράσματα τα οποία είναι κρίσιμα και για τον ελληνικό λαό, να γνωρίζει ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι σήμερα προσπαθούν να τον πείσουν ότι υποτίθεται γυρίζουν σελίδα και κάνουν μεγάλες τομές, αλλαγές. Και ταυτόχρονα προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα μας βγάλουν από την κρίση. Ποίοι; Αυτοί που δημιούργησαν αυτό το πολιτικό σύστημα, αυτοί που μας οδήγησαν στην κρίση.

Δ. Παπαδημούλης: Να προσθέσω ότι κατέθεσα ήδη γραπτώς στον Πρόεδρο της Εξεταστικής Επιτροπής, τους λόγους για τους οποίους καταψήφισα το κείμενο που κατά πλειοψηφία ενέκρινε η Εξεταστική Επιτροπή, καθώς και το πολιτικό σκεπτικό της αξιολόγησης που συνοδεύει αυτή την καταψήφιση. Εξάντλησα όλα τα περιθώρια για να καταγράψουμε τα πραγματικά περιστατικά, τον κοινό τόπο, αυτό που ο κόσμος το έχει τούμπανο για το μεγάλο δικομματικό σκάνδαλο της Siemens αλλά προσέκρουσα σε παρελκυστική τακτική και αρνήσεις.

.

To Γραφείο Τύπου

Ανακοίνωση - κάλεσμα του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αιστεράς για τη σύσκεψη που γίνεται για τη συγκρότηση επιτροπής επιβατών κατά της αύξησης


Καλούμε τους πολίτες σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη να συγκροτήσουν σε όλους τους δήμους και γειτονίες αυτών των πόλεων κινήσεις και συσπειρώσεις ενάντια στις αυξήσεις τιμών των εισιτηρίων αλλά και στις αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στις αστικές συγκοινωνίες. Επίσης με στόχο οι αστικές συγκοινωνίες, επειδή χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο από τους πιο φτωχούς και αδύναμους συμπολίτες μας, να είναι σε όλους και όλες προσιτές, αν όχι και να παρέχονται με συμβολικό εισιτήριο και σε ορισμένες, τουλάχιστον, κοινωνικές κατηγορίες δωρεάν.

Για τον σκοπό αυτό στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε μια σύσκεψη που διοργανώνεται για τη συγκρότηση επιτροπής επιβατών Αττικής ενάντια στις αυξήσεις των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες και για τη διοργάνωση εβδομάδας κοινωνικής ανυπακοής 1-8 Φλεβάρη, την Δευτέρα 24/1 στις 5:00 μμ το απόγευμα, στα γραφεία της ΟΤΟΕ Βησσαρίωνος 9, 4ος όροφος και καλούμε συνδικάτα, δημοτικές κινήσεις, δήμους, επιτροπές κατά της ακρίβειας και κινήματα να συμμετέχουν σε αυτή.

• «Δεν πληρώνουμε», δεν «πληρώνουμε» τις αυξήσεις των προϊόντων και υπηρεσιών.

• Καμιά αύξηση στα εισιτήρια των συγκοινωνιών.

• Δωρεάν μετακίνηση για όλους το πρωί και για ανέργους, φοιτητές και μαθητές όλες τις ώρες.

• Αποκλειστικά δημόσιες σύγχρονες αναβαθμισμένες συγκοινωνίες.

• Καλούμε τους πολίτες να συγκροτήσουν παντού επιτροπές κοινωνικής ανυπακοής κατά της ακρίβειας.

• Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους.

ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Συνέντευξη – παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα: Ενωτικό μέτωπο για στροφή προς τα αριστερά


Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για την επιβολή του Μνημονίου, με δεδομένο ότι οδηγεί όχι στη μείωση αλλά στην εκτόξευση του δημόσιου χρέους;

H σωτηρία από τη χρεωκοπία είναι απλώς το πρόσχημα για την εφαρμογή ενός πιλοτικού για όλη την Ευρώπη σχεδίου βίαιης υποταγής στις αγορές. Και λέω "πρόσχημα" γιατί ούτως ή άλλως αυτές οι επιλογές χρεωκοπούν τον λαό. Μετατρέπουν τη δημοσιονομική κρίση σε κρίση κοινωνική. Στο όνομα της λεγόμενης "εσωτερικής υποτίμησης", εφαρμόζουν μια θεραπεία - σοκ που γυρίζει τη χώρα τουλάχιστον 50 χρόνια πίσω. Η Ελλάδα, με ταχύτατους ρυθμούς, γίνεται χώρα εφιαλτική για τους εργαζόμενους και τον λαό της, αλλά και ταυτόχρονα ονειρική για το μεγάλο κεφάλαιο και τους δανειστές. Πρόκειται για μια αποτυχημένη πολιτική σε όλα τα επίπεδα εκτός από ένα. Αυτό της φτωχοποίησης της μεγάλης μάζας των μισθωτών και των μεσαίων στρωμάτων και της εξασφάλισης, μέσω αυτής, υψηλής κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Το Μνημόνιο αυξάνει το χρέος, τη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια, τις τιμές παντού. Αλλά αυξάνει και τις κερδοσκοπικές δυνατότητες του κεφαλαίου. Τι άλλο εξυπηρετούν οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές; Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Το ράλι των τιμών παντού: στα σούπερ μάρκετ, στη βενζίνη, στα διόδια, στις αστικές συγκοινωνίες, στους λογαριασμούς της ΔΕΗ; Το μόνο φθηνό στην Ελλάδα πλέον είναι η εργασία, μιας και το μόνο που μειώνεται είναι οι μισθοί και τα δικαιώματα των εργαζομένων.



* Δηλαδή, η κυβέρνηση Παπανδρέου εξυπηρετεί, με πρόσχημα το Μνημόνιο, συγκεκριμένα συμφέροντα;

Δεν εξυπηρετεί απλώς, ταυτίζεται. Πρόκειται για απόλυτη ταύτιση του κ. Παπανδρέου και της κυβέρνησής του με τα συμφέροντα των ισχυρών μερίδων του κεφαλαίου, των αγορών και των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών κύκλων στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Μια ταύτιση που διεθνώς δεν έχει προηγούμενο, παρά ίσως σε παραδείγματα της Λατινικής Αμερικής. Η ταύτιση αυτή καθιστά την κυβέρνηση Παπανδρέου την πιο δεξιά κυβέρνηση της Ελλάδας μετά τη μεταπολίτευση. Γι' αυτό και πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο δυνατόν. Τώρα ο πρωθυπουργός ανακάλυψε το ευρωομόλογο. Πριν έναν χρόνο, τον ρωτήσαμε στη Βουλή γιατί δεν διεκδικεί η Ελλάδα απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ και ευρωομόλογο για να παρακαμφθούν οι κερδοσκόποι. Μας απάντησε ο κ. Παπακωνσταντίνου ότι δεν το κάνουν για να μη στείλουν λάθος σήμα στις αγορές. Και την ίδια στιγμή εξέπεμπε ο ίδιος το σωστό μήνυμα, αυτό του Τιτανικού.



* Στο πρόσφατο συνέδριό της, η Ευρωπαϊκή Αριστερά κατέληξε σε συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης. Σήμερα βλέπουμε ακόμα και τους ισχυρούς της Ε.Ε. να συζητούν προτάσεις όπως η έκδοση ευρωομολόγου. Υπάρχουν περιθώρια για αλλαγή πλεύσης, ίσως ακόμη και επαναθεμελίωση της Ε.Ε. με ανατροπή της πολιτικής του Συμφώνου Σταθερότητας;

Είχαμε πει ήδη από τις ευρωεκλογές του 2009 ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας πρέπει να καταργηθεί και ότι δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει την επερχόμενη κρίση. Είναι νεκρό απʼ όλες τις απόψεις. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά ζητάει εδώ και καιρό την αντικατάστασή του από ένα νέο Σύμφωνο προστασίας της εργασίας και της κοινωνικής ανάπτυξης. Η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με διαγραφή ενός μέρους του, στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισής του, αποτελεί τον μόνο ρεαλιστικό δρόμο αποφυγής της ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής χρεωκοπίας. Οι συζητήσεις για ευρωομόλογο επιβεβαιώνουν και ταυτόχρονα σηματοδοτούν το τέλος των μονοδρόμων. Αυτό δηλαδή που μας έλεγαν ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει, έρχεται σήμερα ως αναγκαιότητα για την αποφυγή της ολοκληρωτικής κατάρρευσης της Ευρωζώνης. Αυτό από μόνο του επιβεβαιώνει ότι το έγκλημα θα μπορούσε να αποφευχθεί. Δεν το έπραξαν όμως και στο μεσοδιάστημα έχουν συμβεί ήδη ανεπίτρεπτες καταστροφές. Και αυτό προφανώς δεν είναι τυχαίο. Τώρα συζητούν το ευρωομόλογο, χωρίς όμως και πάλι να το επιλέγουν ως μέσο για να παρακάμψουν την παντοδυναμία των αγορών, αλλά για να συμβιβαστούν μαζί τους.



* Ναι, αλλά ακόμα κι αυτό δεν είναι μια θετική εξέλιξη;

Το ευρωομόλογο υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποτελεί θετική εξέλιξη. Αυτές είναι να είναι χαμηλότοκο, να παρακάμπτει τις αγορές και να μη συνοδεύεται από μνημόνια ελληνικού τύπου. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει με την πρόταση Παπανδρέου, αφού η εξάρτηση από τις αγορές δεν σπάει. Αντίθετα, μετά την Ελλάδα, και οι επόμενες χώρες που θα χρειαστούν βοήθεια θα δανείζονται ακριβά, με τη συμμετοχή ιδιωτών και εφαρμόζοντας μνημονιακές πολιτικές. Η δε πρόταση της κυβέρνησης για συλλογή υπογραφών, ώστε να συζητηθεί το θέμα στο Συμβούλιο Κορυφής, είναι απλώς επικοινωνιακό πυροτέχνημα, αφού μπορεί και η ίδια, χωρίς υπογραφές, να θέσει το ζήτημα στα όργανα της Ε.Ε. Η δυνατότητα αυτή της "Πρωτοβουλίας των Πολιτών", όπως λέγεται, αφορά κινήματα πολιτών και όχι κυβερνήσεις. Φαίνεται ότι ο κ. Παπανδρέου ξεχνά ότι κυβερνά. Ως πρωθυπουργός, είχε πολλές φορές την ευκαιρία να θέσει το θέμα στη Σύνοδο Κορυφής. Δεν το έκανε και τώρα αναζητεί εντυπώσεις. Η αλλαγή πλεύσης στην Ευρώπη δεν γίνεται με επικοινωνιακά κόλπα. Χρειάζεται άλλες ηγεσίες, με σθένος και διαπραγματευτική αυτοπεποίθηση. Κυρίως όμως χρειάζεται ισχυρή Ευρωπαϊκή Αριστερά.



* Ποια ήταν τα θέματα της συνεδρίασης της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΚΕΑ, που ολοκληρώνεται σήμερα;

Η σύνοδος ασχολήθηκε με τις εξελίξεις στην Ε.Ε. μετά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής και το ενδεχόμενο υπαγωγής επιπλέον κρατών-μελών της Ευρωζώνης, όπως η Πορτογαλία, στον μηχανισμό της τρόικας. Στον αντίποδα του μηχανισμού, το ΚΕΑ προτείνει στους λαούς της Ευρώπης τη δημιουργία ενός “Ευρωπαϊκού Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης”. Η καμπάνια αυτή, που αποτελεί συνεδριακή απόφαση του ΚΕΑ, φιλοδοξεί να ενώσει και να κινητοποιήσει πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, στη βάση της διεκδίκησης μιας φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση, που θα περάσει μέσα από τη μετατροπή της ΕΚΤ σε “δανειστή τελευταίας καταφυγής”, μέσα από τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, την κατάργηση των “φορολογικών παραδείσων” και την ανατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας.



“Σεβαστές οι διαφορετικές απόψεις, αλλά έχουμε υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε το κοινό κεκτημένο”




* Παρ' όλα αυτά, διαφορετικές και αποκλίνουσες απόψεις για τα ευρωπαϊκά θέματα και τα θέματα του χρέους ακούγονται συχνά και μέσα από τον ΣΥΝ. Ακόμα και απόψεις για έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε...
Οι διαφορετικές απόψεις και οπτικές δεν ήταν ποτέ πρόβλημα, αλλά πλεονέκτημα για τον Συνασπισμό, που καταστατικά αναγνωρίζει την ύπαρξη διαφορετικών τάσεων και ρευμάτων σκέψης στο εσωτερικό του. Από εκεί και πέρα, όμως, οι συλλογικές αποφάσεις και οι συνεδριακές μας επεξεργασίες, που είναι και αυτές που ορίζουν τις θέσεις του κόμματος, είναι σαφείς. Ο ΣΥΝ ανήκει στην οικογένεια της ευρωπαϊκής αριστεράς, έχει ηγετικό ρόλο στο ΚΕΑ, παλεύει από κοινού με τα αριστερά κόμματα της Ευρώπης, για να αποκτήσει η Ευρώπη νέα θεμέλια. Η μονομερής αποχώρηση μιας χώρας από την Ευρώπη δεν είναι στις στρατηγικές μας επιλογές. Η επαναθεμελίωση της ΟΝΕ και της Ε.Ε. πέρα και έξω από τα στενά όρια του νεοφιλελεύθερου μονεταρισμού, η δημοκρατική επανίδρυση της Ευρώπης στην προοπτική του σοσιαλισμού, είναι η δική μας στρατηγική και αυτήν παλεύουμε. Η απόφαση, μάλιστα, του τελευταίου συνεδρίου μας, αλλά και η τελευταία της Π.Γ., μιλάνε για την ανάγκη ισχυρού ΣΥΝ. Αυτή την προοπτική οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε όλοι. Ελευθερία της άποψης πάντα υπήρχε και υπάρχει. Όμως στον δημόσιο λόγο όλοι έχουμε υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε το κοινό κεκτημένο και όχι την προσωπική μας άποψη. Ειδικά εάν είμαστε σε θέσεις ευθύνης.



“Και η εξωτερική πολιτική Παπανδρέου εγκυμονεί κινδύνους”



* Η κυβέρνηση έχει μετατρέψει το Ισραήλ σε βασικό σύμμαχο, σχεδιάζοντας το ενεργειακό "δέσιμο" των δύο χωρών. Πώς κρίνετε την πολιτική που εφαρμόζει;

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει τραβήξει στα άκρα το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Ο πρωθυπουργός έχει την απόλυτη ευθύνη. Δεν ασκεί μυστική ή κρυφή διπλωματία. Ασκεί προσωπική διπλωματία και πολύ φοβάμαι πως δεν ενημερώνει και πολλούς για ό,τι σχεδιάζει. Δεν γνωρίζω αν στόχος του σφικτού εναγκαλισμού με το Ισραήλ είναι το πολύ αμφίβολο «ενεργειακό δέσιμο». Είναι γνωστό όμως πως η αναβάθμιση των σχέσεων ξεκίνησε με «στρατιωτικό δέσιμο». Είναι παράλογο, οι μόνες προνομιακές σχέσεις που έχουμε αυτήν την περίοδο να είναι με μια χώρα που είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τρεις γειτονικές χώρες, έχει πυρηνικά όπλα και επιθυμεί να κάνει τον χωροφύλακα στον μισό πλανήτη. Η λογική λέει πως αυτό που έπρεπε να κάνει ο πρωθυπουργός είναι να κρατήσει σε υψηλό επίπεδο τις σχέσεις μας με τον αραβικό κόσμο, να πάρει πρωτοβουλίες ειρήνης, να είναι αντίθετος στην πολιτική των εποικισμών. Ήταν απαραίτητη η συμμετοχή της Ελλάδας στις διαδικασίες αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, όπως ήδη κάνουν πολλές χώρες, και η υποστήριξη των προτάσεων για αποπυρηνικοποιημένη Μέση Ανατολή. Η πολιτική Παπανδρέου και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής εγκυμονεί κινδύνους.



* Γιατί, κατά τη γνώμη σας, η κυβέρνηση έθεσε θέμα φράχτη στον Έβρο;

Το μέτρο του φράχτη είναι αποτρόπαιο, απαράδεκτο και απολύτως αναποτελεσματικό. Πρόκειται για κίνηση εντυπωσιασμού και αλλαγής ατζέντας. Όταν τελείωσε και απαξιώθηκε πλήρως η επιχειρηματολογία ότι για όλα φταίνε οι δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, κάπου έπρεπε να ρίξουν τη προσοχή και την ευθύνη για όσα μας συμβαίνουν. Το πιο εύκολο θύμα ήταν οι μετανάστες. Και ακόμα πιο εύκολη η υιοθέτηση μιας ακροδεξιάς επιχειρηματολογίας και πολιτικής. Οι μετανάστες και τα εθνικά θέματα είναι η ατζέντα που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση, ώστε να αποφύγει να έρθει αντιμέτωπη με την κοινωνική κατακραυγή εξαιτίας της προσχώρησής της στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Μόνο που όποιος επιχειρεί να χαϊδέψει τα αυτιά του πιο συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας, όποιος επιστρατεύει τη «στρατιωτικοποίηση» και τη σκληρή καταστολή, όποιος ζηλεύει τη δόξα του Νετανιάχου και εισπράττει συγχαρητήρια από τον Καρατζαφέρη, κινδυνεύει να γίνει ρεζίλι των σκυλιών. Η κατάληξη του κατήφορου είναι ο πάτος.



“Η πολιτική στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά δημοκρατική εκτροπή”



* Την Πέμπτη, δυνάμεις της Αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας επιτέθηκαν στο στέλεχος του ΣΥΝ Δημοσθένη Παπαδάτο - Αναγνωστόπουλο. Πρόσφατα ο γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΝ Νάσος Ηλιόπουλος ξυλοκοπήθηκε από άνδρες των ΜΑΤ. Την Πρωτοχρονιά, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε, κατονομάζοντάς σας, ότι συναναστρέφεστε τρομοκρατικές ομάδες. Θεωρείτε πως υπάρχει κοινή συνισταμένη στα εν λόγω περιστατικά ή πρόκειται για μεμονωμένες "υπερβολές" και λάθη;
Ακόμη κι αν πρόκειται για υπερβολές και λάθη, η ακολουθία και επανάληψη των γεγονότων δεν μας αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ. Η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, όμως, και ειδικότερα ο κ. Παπουτσής, είναι για μια ακόμα φορά εκτεθειμένος. Αν και τώρα επιλέξει τη σιωπή, αντί της δημόσιας συγγνώμης, θα μας βρει απέναντί του. Δεν θα επιτρέψουμε τη στοχοποίηση και συκοφάντηση του πολιτικού μας χώρου, δεν θα αφήσουμε απροστάτευτα τα μέλη και τα στελέχη μας, δεν θα ανεχτούμε φαινόμενα δημοκρατικής εκτροπής.



"Να κάνουμε ο καθένας από ένα βήμα πίσω, για να πάμε όλοι δύο βήματα μπροστά"

* Η Π.Γ. του ΣΥΝ κατέληξε σε αποφάσεις - προτάσεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύετε ειλικρινά ότι μπορεί να υπάρξει μια νέα αρχή;
Η συζήτηση για τη συμμαχία μας πρέπει να ξεκινάει από το τι έχει ανάγκη η κοινωνία που αυτή τη στιγμή δοκιμάζεται. Ποια είναι η ανάγκη σήμερα; Να αποτρέψουμε την πορεία της κοινωνικής καταστροφής που χαράζει η πολιτική του Μνημονίου. Και πώς αυτό μπορεί να αποτραπεί; Σίγουρα όχι με αυτή την κυβέρνηση ή με κυβέρνηση της Ν.Δ. ή με τα σενάρια μεγαλύτερου ή μικρότερου κυβερνητικού συνασπισμού που θα εφαρμόσει το Μνημόνιο. Άρα η μόνη προοπτική σωτηρίας είναι η ανατροπή των σημερινών συσχετισμών δύναμης προς όφελος της αριστεράς, καθώς και η δυναμική εμπλοκή του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις. Γι' αυτό και συνειδητοποιούμε ότι έχουμε ιστορική ευθύνη απέναντι στον τόπο, να εργαστούμε για μια ευρύτατη συμπαράταξη δυνάμεων, από τα αριστερά της αριστεράς ώς τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ, πάνω σε ένα ελάχιστο πολιτικό πλαίσιο και με στόχο την απεμπλοκή της χώρας από την καταστροφική πολιτική του Μνημονίου. Καταλύτης σε αυτή την προσπάθεια μπορεί να είναι μόνο ένας ΣΥΡΙΖΑ που ξεπερνά τις αδυναμίες του και προτάσσει την ενότητα από την ιδεολογική καθαρότητα. Γι' αυτό και αποφασίσαμε, στην προηγούμενη ΚΠΕ, να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή, να αποκαταστήσουμε το κλίμα εμπιστοσύνης και να εργαστούμε όχι μόνο για την ενότητα των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για μια νέα και ευρύτερη ενότητα δυνάμεων που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία για να κρατηθεί, τώρα που γκρεμίζονται όλα.



* Θέτετε ως κύριο στόχο τη συγκρότηση ευρύτερου μετώπου, από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ ως τα αριστερά της αριστεράς, για την ανατροπή της πολιτικής του Μνημονίου. Να υποθέσουμε ότι στο βάθος βλέπετε και εκλογική συμμαχία;

Αυτός ο στόχος δεν είναι για μας μια απλή εκφώνηση. Είναι η κεντρική πολιτική μας στόχευση με βάση την ανάλυση που κάνουμε για τη συγκεκριμένη πολιτική και ιστορική συγκυρία. Μια κατακερματισμένη αριστερά δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσει δυναμική μιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής, που έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος. Αντίθετα, μια μεγάλη ενωτική αριστερά, και γιατί όχι μια μεγάλη εκλογική συμμαχία της αριστεράς, μπορεί να το κάνει. Δεν είναι δυνατόν κόσμος κατά χιλιάδες να απεγκλωβίζεται από την κυβερνητική παράταξη και η αριστερά να ασχολείται με τον μικρόκοσμό της και να στέλνει αυτόν τον κόσμο στην αποχή.



* Σε αυτό το μέτωπο βλέπετε και τη Δημοκρατική Αριστερά; Θα απευθυνθείτε ακόμα και σε όσους μόλις πριν λίγους μήνες αποχώρησαν από τον ΣΥΝ;
Σε αυτό το μέτωπο βλέπω όλους όσοι αυτοπροσδιορίζονται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος και αντιλαμβάνονται ότι το μείζον για τη χώρα είναι η απεμπλοκή της από το Μνημόνιο και η αποτροπή της κοινωνικής χρεωκοπίας. Για τους πρώην συντρόφους μας έχω επανατοποθετηθεί. Πιστεύω ότι έκαναν λάθος και ζημιά στο κόμμα με την αποχώρησή τους. Από εκεί και πέρα, στην πολιτική κάνεις μεγαλύτερο λάθος αν λειτουργείς εκδικητικά. Γνωρίζω ότι τώρα δέχονται πιέσεις να ενταχθούν στο συστημικό σχέδιο στήριξης της μνημονιακής πολιτικής. Αν λειτουργούσαμε με το θυμικό, θα τους σπρώχναμε με τη συμπεριφορά μας να οδηγηθούν το γρηγορότερο σε αυτή την επιλογή, για να δικαιωθούμε. Νομίζω όμως ότι είναι λάθος. Όταν σε ένα τόσο ευρύ μέτωπο απευθύνεσαι σε τόσο ετερογενείς δυνάμεις, δεν μπορεί να μην απευθύνεσαι σε όσους μέχρι προχθές συνεδρίαζες μαζί. Από εκεί και πέρα, οι κρίσιμες επιλογές τούς ανήκουν.



* Αναφερθήκατε σε ετερογενείς δυνάμεις... Πώς μπορεί να υπάρξει συμμαχία όλου αυτού του φάσματος δυνάμεων, με δεδομένη την ύπαρξη τόσο μεγάλων προγραμματικών διαφορών;

Προγραμματικές διαφορές υπάρχουν, αναμφίβολα. Και ο ΣΥΝ έχει αναλυτικό και λεπτομερές πρόγραμμα, σε μεγάλο βαθμό προφητικό, για κάθε τομέα πολιτικής. Δεν είναι όμως τώρα η ώρα να βάλει ο καθένας το σύνολο του προγράμματός του ως προαπαιτούμενο συνεργασίας. Μπορούμε, αν μέλημά μας είναι να υπερασπιστούμε την κοινωνία που διαλύεται, και όχι ο καθένας "το δικό του μαγαζί", να συμφωνήσουμε σε ένα ελάχιστο πλαίσιο με ορισμένες μεγάλες προγραμματικές προτεραιότητες, με στόχο την απεμπλοκή της χώρας από το καταστροφικό Μνημόνιο και την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Γιατί, όπως λέμε και στην απόφαση της Π.Γ., μόνο σε συνθήκες κινήματος και με αλλαγή των συσχετισμών προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας, εναλλακτικές προτάσεις που σήμερα αποκλείονται ως ανέφικτες θα αρχίσουν ξαφνικά να φαίνονται απολύτως πειστικές και αυτονόητες. Τέτοιες προτάσεις είναι η αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ο απευθείας δανεισμός των κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η φορολόγηση του πλούτου και των χρηματιστηριακών συναλλαγών, η αντιμετώπιση της κρίσης με όρους ανάπτυξης.



* Ας επανέλθουμε στην απόφαση της Π.Γ. Τι εννοείτε όταν λέτε, φωτογραφίζοντας επί της ουσίας το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, ότι οι ανασυνθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να λειτουργούν αποσυσπειρωτικά;

Εννοούμε ότι το πρόβλημα δεν είναι οργανωτικό ή διαδικαστικό, αλλά ουσίας. Το πρόβλημα δεν είναι με ποιο οργανωτικό σχήμα έρχεσαι στο κοινό τραπέζι της συνεννόησης και της συνεργασίας, αλλά αν έχεις στόχο τη συνεννόηση και τη συνεργασία. Και εδώ οφείλουμε όλοι να βάλουμε το δάχτυλο στην πληγή και να μιλήσουμε ειλικρινά. Η πρόσφατη διχαστική εμπειρία των δημοτικών εκλογών, νομίζω, μας έχει κάνει όλους σοφότερους. Ποιος κέρδισε από αυτόν τον άγονο ανταγωνισμό; Κανείς. Ποιος μπορεί να πιστεύει σήμερα ότι μπορεί να επωφεληθεί αν είναι ταυτόχρονα εντός, εκτός και επί τα αυτά του ΣΥΡΙΖΑ; Ελπίζω όλοι να έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας και να σταματήσουμε να πριονίζουμε το κλαδί όπου καθόμαστε όλοι. Να κάνουμε ο καθένας ξεχωριστά από ένα βήμα πίσω, για να πάμε όλοι μαζί δύο βήματα μπροστά.



* Σας κατηγορούν όμως ότι αποφεύγετε τη δημοκρατική εμβάθυνση του συμμαχικού σχήματος...

Κάθε άλλο. Είμαστε ανοιχτοί, στον βαθμό που αποκατασταθεί το κλίμα εμπιστοσύνης, να αναζητήσουμε τις πιο πρόσφορες, δημοκρατικές και αποτελεσματικές λειτουργίες. Δεν παραγνωρίζουμε όμως, παράλληλα, ότι βασικό χαρακτηριστικό μιας συμμαχίας είναι η σύνθεση και η συναίνεση. Προχωράμε μαζί σε όσα συμφωνούμε και σε όσα δεν κατορθώνουμε να συμφωνήσουμε, προχωράμε παράλληλα. Υπάρχουν όμως και ορισμένα ζητήματα που δεν μπορείς να προχωράς παράλληλα. Αν δεν κατεβαίνεις με ένα ψηφοδέλτιο, για παράδειγμα, στις εκλογές, τότε τι είδους συμμαχία έχεις; Γι' αυτό και εμείς κάνουμε μια πρόταση ουσιαστικής δημοκρατικής υπέρβασης των αδιεξόδων και λέμε ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει τον τελικό αποφασιστικό λόγο, χωρίς δημόσιους τραυματισμούς και παλινωδίες, όταν δεν καθίσταται εφικτή η ευρεία συναίνεση.

Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ, Τ.Κουράκη: Να καταργηθούν τώρα τα διόδια. Να τηρηθεί η συνταγματική επιταγή για την ελεύθερη κίνηση των πολιτών


Προς τον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Ενώ η παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας στους μεγαλοεπιχειρηματίες συνεχίζεται ημέρα με την ημέρα, οι εταιρίες που έχουν αναλάβει τους εθνικούς δρόμους και τα διόδια κατασκευάζουν διαρκώς νέους σταθμούς διοδίων και αυξάνουν τις τιμές σε δυσβάσταχτα για τους πολίτες επίπεδα, επιπλέον οι δρόμοι αυτοί παρά τα πολλά χρήματα που έχουν ήδη εισπραχθεί δεν έχουν δεχθεί βελτιώσεις για την ασφαλή κίνηση των οχημάτων.

Επειδή μέχρι σήμερα οι έλληνες και ελληνίδες φορολογούμενοι έχουν πληρώσει για την ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση τους τεράστια ποσά ως φόρους, ως εθνικά διόδια και ως τέλη κυκλοφορίας,

Επειδή η ελεύθερη μετακίνηση είναι συνταγματικό δικαίωμα όλων των πολιτών, καθώς στο σύνταγμα προβλέπεται στο Άρθρο 5 ότι «Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ' αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει.»

Επειδή τα διόδια αποτελούν ένα ακόμη δυσβάσταχτο έξοδο στο διαρκώς λεηλατούμενο εισόδημα των πολιτών,

Επειδή πρέπει σήμερα να σταματήσει το ξεπούλημα και η ιδιωτική εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας μέρος της οποίας αποτελούν και οι δρόμοι,

Ερωτάται ο κ.Υπουργός:

Προτίθεται επιτέλους και πότε, η Κυβέρνηση να προβεί σε ειδική νομοθετική ρύθμιση του θέματος, με την οποία θα εξασφαλίζεται η ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών σε ολόκληρη τη χώρα χωρίς πληρωμή διοδίων;

O ερωτών βουλευτής

Αναστάσιος Κουράκης

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ



Το σχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την αναδιάρθρωση των αστικών συγκοινωνιών δεν σημαίνει παρά την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα τους, ενώ ανοίγει και ο δρόμος για την ιδιωτικοποίησή τους. Οι προωθούμενες αλλαγές στρέφονται ξεκάθαρα ενάντια στον κοινωνικό χαρακτήρα των συγκοινωνιών και τους εργαζόμενούς τους, αφού αυτές θα λειτουργούν με βάση τους κανόνες της αγοράς και με μοναδικό γνώμονα το κριτήριο του κέρδους.

Η ραγδαία αύξηση της τιμής των εισιτηρίων μετατρέπει ένα συλλογικό δικαίωμα όπως οι μετακινήσεις σε ένα αγοραίο και πανάκριβο εμπόρευμα. Η περαιτέρω μείωση των δρομολογίων είναι το επόμενο βήμα για την εξοικονόμηση πόρων, με ορατά τα αποτελέσματά της στην καθημερινή ζωή των πολιτών.

Η πράσινη ανάπτυξη αλά ΠΑΣΟΚ είναι συνώνυμη του θαψίματος των φιλικών προς το περιβάλλον μετακινήσεων και της οικολογικής ρύπανσης.

Το εργασιακό καθεστώς απορρυθμίζεται πλήρως, με κατάργηση των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, μείωση μισθών, ελαστικές και επισφαλείς σχέσεις εργασίας και μετατάξεις εργαζομένων, ανοίγοντας το δρόμο στις απολύσεις και σε χειρότερες ακόμα υπηρεσίες προς τους πολίτες.

Τη στιγμή που οι εργαζόμενοι και η νεολαία βιώνουν ολοένα και περισσότερο τα καταστροφικά αποτελέσματα μιας κοινωνικά ανάλγητης και καταστροφικής πολιτικής, με τα εισοδήματά τους να λεηλατούνται και την κοινωνία να είναι δέσμια των συμφερόντων του κεφαλαίου, η μοναδική διέξοδος βρίσκεται στους κοινούς αγώνες όλων των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση πρέπει να αποσύρει το ν/σ-ταφόπλακα των συγκοινωνιών. Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι κοινωνικό αγαθό που πρέπει να παρέχεται σε όλους τους πολίτες.

To Γραφείο Τύπου

Ανακοίνωση της Επιτροπής Δικαιωμάτων για την επίθεση στον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο



Η Επιτροπή Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τη μαφιόζικη επίθεση σε βάρος του συντρόφου μας Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλου, μέλους του ΣΥΝ, κατά παράβαση όλων των δικονομικών εγγυήσεων και των αρχών του Συντάγματος.

Δεν θα επιτρέψουμε την άσκηση βασανιστηρίων και ψυχολογικής – σωματικής βίας σε βάρος των πολιτών, από όργανα του κράτους, που στο όνομα της σκοπιμότητας ξεγυμνώνουν τους πολίτες από δικαιώματα με πρόσχημα την «πάταξη της τρομοκρατίας».

Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη που συνεχώς επιτίθεται και συκοφαντεί το ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να απαντήσει πώς ένα ακόμα ακραίο θύμα της αστυνομικής αυθαιρεσίας προέρχεται από το ΣΥΡΙΖΑ;

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2011 ΚΑΙ «ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ»


(www.iskra.gr)
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ, διδάκτορα οικονομικών επιστημών


«Δεν θα επιβαρυνθούν περαιτέρω μισθωτοί και συνταξιούχοι και δεν θα υπάρξει αύξηση των φορολογικών συντελεστών...Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να λάβει άλλα μέτρα ό,τι και να γίνει»!!. (Γ.Α. Παπανδρέου, 21.10.10)


Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρωθυπουργός Γ.Α.Παπανδρέου προβαίνει σε διαβεβαιώσεις και «προσωπικές δεσμεύσεις» στον ελληνικό λαό, τις οποίες σε συνέχεια ξεδιάντροπα πετάει «στο καλάθι των αχρήστων»! Πρόκειται για συνειδητή ενέργεια εξαπάτησης και χειραγώγησης του ελληνικού λαού, η οποία με το νέο Προϋπολογισμό 2011 αποκτά νέες διαστάσεις. Τα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί ξεπερνούν τα 14,4 δις € (6,4% του ΑΕΠ), ενώ συνοδεύονται από ένα ακόμα «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» ανάλογο με αυτό της ψήφισης του «Μνημονίου» τον περασμένο χρόνο στη Βουλή.!



Προϋπολογισμός της «ελεγχόμενης πτώχευσης»

Ο νέος προϋπολογισμός 2011 κινείται στην κατεύθυνση του επικαιροποιημένου «Μνημονίου» που προωθούν κυβέρνηση και «τρόϊκα» (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ), βυθίζοντας τη χώρα σε διαχρονική ύφεση, υψηλή ανεργία, φτώχεια και κοινωνική περιθωριοποίηση. Η μείωση του ΑΕΠ τα δύο τελευταία χρόνια (-2,3% το 2009 και -4,2% το 2010), συνοδεύεται από νέα κατά -3% το 2011, πλησιάζοντας συνολικά στην τριετία το -10%. Και όλα αυτά στο όνομα της λεγόμενης «σταθεροποίησης», δηλαδή της μείωσης των ελλειμμάτων τα οποία ωστόσο μειώνονται ελάχιστα.
Σύμφωνα με το νέο Προϋπολογισμό, τα συνολικά έσοδα από 54,3 δις € το 2010 θα ανέλθουν το 2011 σε 59,4 δις, οι συνολικές δαπάνες από 68,8 δις σε 71,8 δις και το έλλειμμα από 23 δις σε 20,8 δις (ή από 9,9%, σε 9,1% του ΑΕΠ). Δηλαδή για οριακή μείωση τους 0,8% του ΑΕΠ, ο ελληνικός λαός και ειδικότερα οι εργαζόμενοι υφίσταται «θυσίες» 14,4 δις €.!! Αυτό δείχνει το μέγεθος των «θυσιών» τα επόμενα χρόνια αν δεν ανατραπεί το «Μνημόνιο», προκειμένου να μειωθούν στο 3% του ΑΕΠ που απαιτεί το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ.!
Με το νέο προϋπολογισμό η αύξηση των φορολογικών εσόδων θα ξεπεράσει τα 3,2 δις € (αύξηση 5%) και το σύνολο σχεδόν θα προέλθει από αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των εργαζόμενων (αύξηση φορολογίας φυσικών προσώπων κατά 6,5%), ενώ στις επιχειρήσεις ΑΕ & ΕΠΕ προβλέπεται μείωση -16%.! Να θυμίσουμε ότι ο φορολογικής συντελεστής για τις μεγάλες επιχειρήσεις από 45% στη δεκαετία '90 μειώθηκε με τις «άοκνες» προσπάθειες των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στο 20% το 2010.!! Έτσι ενώ στις αρχές δεκαετίας 2000 η φορολογία των φυσικών προσώπων (κυρίως μισθωτών και συνταξιούχων) κάλυπτε το 52% των άμεσων φόρων και τα επιχειρηματικά κέρδη το 48%, το 2009 οι πρώτοι κάλυπταν το 70% και οι δεύτεροι μόλις το...30%.!
Πρωταθλητές της φοροδιαφυγής είναι πρώτα απ' όλα οι τράπεζες, εφοπλιστές, μεγαλοεισοδηματίες, πολυεθνικές, off-shore εταιρίες, εκκλησία, κά. Το 2008 το σύνολο των λειτουργικών εσόδων των τραπεζών ανήλθε σε 9,5 δις € (ή 4% του ΑΕΠ), ενώ οι φόροι τους σε 369 εκατ.€ (ή 0,68% των συνολικών φορολογικών εσόδων). Από την άλλη οι έλληνες εφοπλιστές παρ' ότι το 2010 ήταν στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης του εμπορικού στόλου, με μερίδιο 16% και δεύτερη την Ιαπωνία με 15,7%, η συνεισφορά στα φορολογικά έσοδα το 2009 ανήλθε μόλις 12 εκατ.€, ενώ τον ίδιο χρόνο το κράτος είχε από τη χορήγηση «πράσινης κάρτας» στους μετανάστες έσοδα 50 εκατ.€.!!! Άραγε ποιοι αληθινά είναι οι πατριώτες και ποιοι....οι ξένοι.!!



Επίθεση σε δικαιώματα, κοινωνικές και αναπτυξιακές δαπάνες

Με το νέο προϋπολογισμό προβλέπεται νέα «φοροεπιδρομή» στα λαϊκά στρώματα, με αύξηση των έμμεσων φόρων κατά 2 δις € (800 εκατ. € από την αύξηση του ΦΠΑ σε βασικά είδη από 11% σε 13%, 600 εκατ.€ από ειδικούς φόρους κατανάλωσης και 600 εκατ.€ από πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης). Επίσης προβλέπεται νέα λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων με περικοπές μισθών-συντάξεων-επιδομάτων, υπερίσχυση επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι κλαδικών, έκρηξη ακρίβειας, ανεργίας, κά. Ειδικότερα ο νέος νόμος για τις ΔΕΚΟ και τις «επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας» που με συνοπτικές διαδικασίες πέρασε η κυβέρνηση στη Βουλή το Δεκέμβριο 2010, επιφέρει μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα γύρω στο 15-35%.! Αξίζει να σημειώσουμε ότι ενώ στο διάστημα 1990-2007 το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 5,5 φορές (από 38 δις € σε 208 δις €), το βασικό μεροκάματο αυξήθηκε μόνο 1 φορά (από 15 σε 30 €), ενώ τα επιχειρηματικά κέρδη αυξήθηκαν κατά 28 φορές (από 575 εκατ.€ σε 16 δις €).!
Το 2011 οι υπάλληλοι και συνταξιούχοι δημοσίου, θα υποστούν νέες περικοπές μισθών, επιδομάτων και δώρου ύψους 1 δις €, ενώ «ψαλιδίζονται» κατά 150 εκατ.€ τα επιδόματα πολυτέκνων. Επίσης ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων από ΔΕΚΟ, δημόσιο (συμβασιούχοι) και Αυτοδιοίκηση (κατάργηση δομών), θα οδηγηθούν στο ταμείο ανεργίας, ανεβάζοντας τον αριθμό τους κοντά στο 1.000.000 άτομα.!! Από την άλλη προβλέπονται δραστικές περικοπές κοινωνικών δαπανών. Στον τομέα υγείας 2,1 δις €) (μείωση δαπανών φαρμακευτικής περίθαλψης), της παιδείας 1,25 δις € (περιορίζοντας το μερίδιο τους στο ΑΕΠ 2,9%), στα ασφαλιστικά ταμεία 750 εκατ., στους ΟΤΑ 3 δις, στις ΔΕΚΟ 800 εκατ.€ (οι περικοπές στις αστικές συγκοινωνίες σημαίνει αύξηση εισιτηρίων ως 40%).
Μεγάλες επίσης περικοπές προβλέπονται στις αναπτυξιακές δαπάνες. Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, υφίσταται νέα μείωση συνέχεια της περυσινής, κατά 500 εκατ.€, διαιωνίζοντας την αδυναμία απορρόφησης των κονδυλίων του ΕΣΠΑ (φτάνει μόλις 6,2%). Αντίθετα η μείωση των αμυντικών δαπανών (0,5 δις €) είναι οριακή σε σχέση με τον όγκο τους (υπερβαίνουν το 3,1% του ΑΕΠ). Αν η Ελλάδα είχε το ίδιο ποσοστό στρατιωτικών δαπανών με την ΕΕ (κατά μέσο όρο 1,4% στο ΑΕΠ), τότε στο διάστημα 1988-2009 θα είχε εξοικονόμηση πόρων 67 δις €.!! Μήπως δεν είναι κι αυτός ένας από τους βασικούς λόγους της τεράστιας υπερχρέωσης;
Τέλος το 2011 θα είναι χρόνος εντατικού ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, ότι δυστυχώς έχει απομείνει από τις ιδιωτικοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών (τραπεζών, οργανισμών κοινής ωφέλειας, κά). Τώρα σειρά έχουν τα αεροδρόμια, συγκοινωνίες, λιμάνια, πολεμική βιομηχανία, ΔΕΠΑ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΑΣ, Ταχυδρομικό-Ταμιευτήριο, Τράπεζα Αττικής, Εγνατία Οδός, Διεθνής Αερολιμένας Αθήνας, κά. Η συγκεκριμένη πολιτική εκτός από στέρηση σημαντικών μοχλών αναπτυξιακής και κοινωνικής παρέμβασης στην οικονομία, στερεί πόρους από το δημόσιο σε μια περίοδο οξύτατων δημοσιονομικών προβλημάτων. Μόνο το σχέδιο ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ να υπολογίσουμε, εκτός από συρρίκνωση του δικτύου (αντιαναπτυξιακή υποβάθμιση), θα υπάρξει αύξηση κομίστρων, μείωση μισθών και περικοπές θέσεων εργασίας (γύρω στα 2.700 άτομα). Αντίστοιχα μέτρα προβλέπονται στις συγκοινωνίες (ΕΑΣ, ΗΣΑΠ, κά), κάνοντας εκρηκτικό το πρόβλημα ανεργίας.



Η πολιτική κυβέρνησης και τρόϊκας «οδικός χάρτης» της χρεοκοπίας

Μεγάλο μέρος των εσόδων θα πάει και νέο χρόνο στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Στο νέο Προϋπολογισμό το χρέος της «κεντρικής κυβέρνησης» από 298,5 δις € το 2009 (ή 127% του ΑΕΠ), ανέβηκε σε 343 δις το 2010 (ή 148% ΑΕΠ), ενώ προβλέπεται να σκαρφαλώσει στα 362 δις το 2011 (ή 158,6% ΑΕΠ). Αντίστοιχα οι δαπάνες εξυπηρέτησης από 41,4 δις το 2009, εκτιμώνται 32,8 δις το 2010 (λόγω «περιόδου χάρητος» εξυπηρέτησης δανείου «τρόϊκας»). Αν όμως προσθέσουμε και τις πληρωμές για το βραχυπρόθεσμο χρέος (από 36,9 δις σε 22,6 δις), οι συνολικές δαπάνες εξυπηρέτησης θα ανέλθουν σε 55,4 δις €, ξεπερνώντας το ύψος των φορολογικών εσόδων ή 24% του ΑΕΠ.! Πρόκειται για μια τεράστια «οικονομική αιμορραγία», η οποία σε βάθος χρόνου δεν αφήνει καμιά ελπίδα ανάρρωσης της ελληνικής οικονομίας. Κι αυτή είναι απόδειξη αποτυχίας του «Μνημονίου», που εκτός από βύθιση του λαού στη φτώχεια, βυθίζει την οικονομία στην ύφεση και την κοινωνία στην ανεργία, φέρνοντας πιο κοντά την επίσημη χρεοκοπία.
Το πρόβλημα ίσως προκύψει το 2011 ή 2012, όμως σίγουρα το 2014, διότι τα υψηλά τοκοχρεολύσια (λήξη δανείων) σε συνδυασμό με την πλήρη απορρόφηση του δανείου της «τρόϊκας» (110 δις €) και την αδυναμία δανεισμού από τις χρηματαγορές (πολύ υψηλά επιτόκια), οδηγεί μοιραία σε δημοσιονομική «ασφυξία». Όσον αφορά στις αιτίες της υπερχρέωσης, σημειώνουμε επιγραμματικά ότι έχουν άμεση σχέση με το χαρακτήρα της δημοσιονομικής διαχείρισης των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (φοροδιαφυγή, φοροκλοπή, «μίζες», σπατάλες, γραφειοκρατία, χαριστικές ρυθμίσεις σε πολυεθνικές και εκλεκτούς της ολιγαρχίας, κακοδιαχείριση αποθεματικών ασφαλιστικών ταμείων, «πακέτα» στήριξης τραπεζών, τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, κά), στις εξωτερικές συναλλαγές (αυξανόμενο εμπορικό έλλειμμα), στους όρους δανεισμού του δημοσίου (επιτόκια και όροι αποπληρωμής), στη χαλάρωση των πιστωτικών κανόνων ιδιαίτερα μετά την ένταξη στο ευρώ, στο έλλειμμα παραγωγικής ανάπτυξης, στη δράση των κερδοσκόπων, κά.
Το τεράστιο χρέος δεν μπορεί να εξοφληθεί και χρειάζεται ριζική ρύθμιση. Μπροστά μας υπάρχουν δύο ουσιαστικά επιλογές. Είτε ρύθμιση με όρους πιστωτών είτε με όρους οφειλετών. Με άλλα λόγια είτε με όρους τραπεζιτών είτε με όρους κοινωνίας. Κυβέρνηση, «τρόϊκα» και κατεστημένα συμφέροντα που στηρίζουν το «Μνημόνιο», κινούνται στη λογική της διασφάλισης των συμφερόντων των πιστωτών, δηλ. της χρηματιστικής ελίτ και των θεσμικών επενδυτών (κερδοσκόπων) σε ελληνικό και κυρίως σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αντίθετα αυτό που συμφέρει τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που δεν ευθύνεται για τα τεράστια χρέη (κι ας λέει ο Πάγκαλος...μαζί τα φάγαμε), είναι η «άρνηση πληρωμής» εκείνων των δανείων (του «επαχθούς» χρέους) που δεν πήγε για των εξυπηρέτηση των αναγκών του λαού (οικονομική ανάπτυξη, κοινωνικές δαπάνες, κά). Πρόκειται για το μεγαλύτερο μέρος του χρέους (ξεπερνά το 80% του δανεισμού) και χρειάζεται διερεύνηση από ειδική «επιτροπή λογιστικού ελέγχου». Ανάμεσα σε αυτές τις δύο επιλογές γίνεται τον τελευταίο χρόνο στην ελληνική κοινωνική μια μεγάλη ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση, που εκτός από εθνική έχει και υπερεθνική διάσταση.
Οι κυρίαρχες ηγετικές ελίτ των Βρυξελλών ενδιαφέρονται ζωηρά για τη διασφάλιση των συμφερόντων των τραπεζιτών, επιδιώκοντας ταυτόχρονα τη στήριξη του ευρώ και της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης (ΟΝΕ), που κλυδωνίζεται από τις ενδογενείς αντιφάσεις της. Δεν είναι ο χώρος για εκτεταμένη ανάλυση της κρίσης της «ευρωζώνης». Ωστόσο αυτό που έχει σημασία να τονιστεί είναι ότι σύμφωνα με την τελευταία απόφαση της Συνόδου των αρχηγών το Δεκέμβρη 2010, προβλέπεται από τις αρχές 2013 τη δημιουργία μόνιμου «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης» για αντιμετώπιση της κρίσης υπερχρέωσης μιας χώρας, η οποία συνδέεται με την «ελεγχόμενη πτώχευση». Δηλαδή πολιτική ρύθμισης χρέους με απόφαση των πιστωτών, η οποία πρακτικά οδηγεί σε μακροχρόνια προγράμματα λιτότητας (διαχρονικό Μνημόνιο) συνδεδεμένα με δεσμεύσεις, κυρώσεις και ποινές στα πλαίσια της ΟΝΕ, που μετατρέπουν ουσιαστικά μια περιφερειακή χώρα σε προτεκτοράτο και ένα λαό αντίστοιχης μοίρας και μέλλοντος. Πρόκειται για το δυσμενέστερο σενάριο που προβάλλει στη χώρα μας και τον ελληνικό λαό στο εγγύς μέλλον.

Η εναλλακτική οικονομική πρόταση χρειάζεται νέα πολιτική εξουσία

Ωστόσο η συγκεκριμένη προοπτική δεν αποτελεί μονόδρομο. Υπάρχει εναλλακτική λύση σε προοδευτική κατεύθυνση, που έχει ως αφετηρία την άρνηση πληρωμής του «επαχθούς χρέους» και προώθηση ενός προγράμματος οικονομικής ανόρθωσης και κοινωνικής αναγέννησης της χώρας, ανοικτό σε βαθύτερες κοινωνικές αλλαγές και σοσιαλιστική προοπτική. Μια τέτοια προοδευτική διέξοδος προϋποθέτει κατ' αρχήν δημόσιο κοινωνικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και Τράπεζας Ελλάδας, καθώς και αξιοποίηση των λαϊκών αποταμιεύσεων για στήριξη προγραμμάτων ανάπτυξης. Δεύτερον, εκτεταμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων με κλαδικές πολιτικές, αύξηση απασχόλησης και μείωση ανεργίας. Ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση, πάταξη φοροδιαφυγής και φοροκλοπής, δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών, αύξηση φορολογίας μεγάλων επιχειρήσεων, off-shore εταιριών, μεγάλης ακίνητης περιουσίας, εκκλησίας και άλλων ευπόρων στρωμάτων του πληθυσμού.
Τρίτον, προϋποθέτει ορθολογική διαχείριση πόρων, περικοπή στρατιωτικών δαπανών, κυρίως αυτών που συνδέονται με σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Επιστροφή κερδοφόρων ΔΕΚΟ στο δημόσιο έλεγχο, επέκταση σε τομείς στρατηγικής σημασίας. Έλεγχος αγορών και κίνησης κεφαλαίων, καταπολέμηση καρτέλ και ασυδοσίας πολυεθνικών. Προγράμματα στήριξης της οικογενειακής γεωργίας και των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων. Στήριξη του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και δημόσιου τομέα υγείας, πρόνοιας, παιδείας και περιβάλλοντος. Δίκαιη αναδιανομή πλούτου, διασφάλιση αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων, στήριξη των ανέργων. Ειδικά προγράμματα απασχόλησης για τη νέα γενιά και διασφάλιση δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους για τις πιο ευάλωτες κατηγορίες. Ανασυγκρότηση κράτους με χτύπημα διαφθοράς, πελατειακών σχέσεων και γραφειοκρατίας. Εκδημοκρατισμός δομής και λειτουργιών του κράτους, ουσιαστική προστασία του πολίτη. Πολιτιστική αναγέννηση, περιβαλλοντική φροντίδα, κά.
Ασφαλώς με τέτοια εναλλακτική λύση προϋποθέτει ριζικά διαφορετικό συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων, δημιουργία μιας προοδευτικής-αριστερής κυβέρνησης και ενός λαϊκού κινήματος που θα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προώθηση των ριζοσπαστικών αλλαγών. Πάνω απ' όλα προϋποθέτει την κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς. Στις σημερινές συνθήκες κρίσης η συγκεκριμένη στρατηγική αποτελεί τη μόνη φερέγγυα προοπτική που μπορεί να εγγυηθεί ότι οι θυσίες θα πιάσουν τόπο, θα χτυπηθούν οι βαθύτερες αιτίες των κρίσεων και ότι ανοίγεται ένα ελπιδοφόρο μέλλον στην ελληνική κοινωνία ιδιαίτερα στη νέα γενιά, που η νεοφιλελεύθερη πολιτική έχει χαντακώσει το μέλλον της και τις ελπίδες στη ζωή.

Ανακοίνωση του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής ΣΥΝ για το νέο διατροφικό σκάνδαλο με διοξίνες σε πουλερικά, αυγά, ζωοκομικά προϊόντα και ζωοτροφές



Το νέο διατροφικό σκάνδαλο με τις μολυσμένες από διοξίνες ζωοτροφές αποδεικνύει ακόμα μια φορά ότι το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο μοντέλο της εντατικής βιομηχανοποιημένης γεωργίας στην ΕΕ, θυσιάζει την υγεία και τη διατροφική ασφάλεια των λαών στο βωμό της κερδοφορίας των πολυεθνικών του αγροδιατροφικού τομέα.

Παρά τις εναγώνιες προσπάθειες των κυβερνητικών παραγόντων για καθησυχασμό των καταναλωτών, η αποδυνάμωση του ΕΦΕΤ και των υπηρεσιών ελέγχου τροφίμων, η απουσία συγκεκριμένων και θεσμοθετημένων μηχανισμών ελέγχου για τα προϊόντα ζωικής προέλευσης και το ασαφές θεσμικό πλαίσιο, αποδεικνύουν την έλλειψη πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να μπεί τέλος στην ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων που κερδοσκοπούν σε βάρος των καταναλωτών και των αγροτών.

Απαιτείται ένα σαφές και πλήρες θεσμικό πλαίσιο και στελέχωση των δημόσιων υπηρεσιών για την κάλυψη όλων των σταδίων της παραγωγής, εισαγωγής και διακίνησης των αγροτικών προϊόντων από το χωράφι και το στάβλο μέχρι το πιάτο του καταναλωτή, εντατικοποίηση των ελέγχων και άμεση απόσυρση όλων των μολυσμένων προϊόντων από την αγορά.

Κυρίως όμως απαιτείται ριζική και ουσιαστική ενίσχυση της χωρικής γεωργίας και της παραγωγής παραδοσιακών και ποιοτικών προϊόντων, γιατί είναι η μόνη πολιτική που διασφαλίζει τη διατροφική ασφάλεια των καταναλωτών αλλά και το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών.

Τμήμα Αγροτικής Πολιτικής

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για τις αυξήσεις των εισιτηρίων στα ΜΜΜ



Η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη να κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά τον τελευταίο καιρό.

Να αυξάνει τις τιμές των βασικών κοινωνικών αγαθών που έχει ανάγκη ο πολίτης.

Η νέα μεγάλη αύξηση, αυτή τη φορά, στα εισιτήρια των ΜΜΜ έρχεται να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο ιδιαίτερα τους εργαζομένους που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.

Η κυβέρνηση, αντί να βελτιώνει το δίκτυο των ΜΜΜ και να «επιβραβεύει» τους πολίτες που χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ και συμβάλλουν στη μείωση του κυκλοφοριακού και σε ένα καλύτερο ατμοσφαιρικό αστικό περιβάλλον, επιλέγει, και σε αυτή την περίπτωση, τη μνημονιακή πολιτική της «δημοσιονομικής εξυγίανσης».

To Γραφείο Τύπου

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Γιάννης Μηλιός: Το ευρωομόλογο έχει νόημα για τον περιορισμό των χρηματαγορών



Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/01/2011 ΑΥΓΗ

Το ευρωομόλογο είναι λύση μόνο σε μια προοπτική περιορισμού της εξουσίας και του ελεγκτικού ρόλου των χρηματαγορών, ισχυρίζεται ο υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ Γιάννης Μηλιός και σημειώνει ότι η σχετική συζήτηση που έχει ανοίξει στην κυβέρνηση και ευρύτερα στους κυρίαρχους κύκλους της Ευρώπης αποτελεί "ομολογία" ότι το αρχικό τους σχέδιο να λυθούν όλα στις χρηματαγορές δεν λειτουργεί. Επισημαίνει ότι στόχος της αριστεράς είναι να δανείζονται τα κράτη- μέλη απευθείας από την ΕΚΤ, εξηγώντας ότι σε αυτήν την κατεύθυνση το ευρωομόλογο μπορεί να παίξει θετικό ρόλο. Επισημαίνει ότι οι οικονομικά ισχυροί έχουν συμφέρον να εμφανίζουν την ταξική πάλη σαν "εθνικές αντιθέσεις" και σαν "πόλεμο μεταξύ κρατών", προσθέτοντας ότι είναι κρίμα, όπως λέει, που αυτή η άποψη εμφανίζεται και μέσα στην αριστερά.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιάννη Μηλιού, που μεταδόθηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό “Στο Κόκκινο”:



* Υπάρχουν τρεις εκδοχές για το ευρωομόλογο: Η μία είναι να καλύπτει κατά 60% το χρέος των χωρών, η δεύτερη είναι να γίνει για συγκεκριμένες αναπτυξιακές δράσεις και η τρίτη είναι για να ενισχύσει το ταμείο του μηχανισμού διάσωσης. Στο ΠΑΣΟΚ ποια από τις τρεις έχουν στο μυαλό τους;

Δεν είμαι σίγουρος ότι έχουν κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό τους. Μάλλον πρόκειται για μια ιδέα η οποία έτσι κι αλλιώς θα υλοποιηθεί σε μια κατεύθυνση συντηρητική και θέλουν να δείξουν ότι πήραν πρωτοβουλίες, είναι μέσα σ΄ αυτή την ιστορία.

Το θέμα είναι ότι δεν είναι σαφές ακόμη ποιος φορέας θα εκδώσει το ευρωομόλογο. Θα το εκδώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή; Θα το εκδώσει ο μηχανισμός στήριξης κι αυτός που θα γίνει μετά το 2013;



* Γιατί έχει σημασία αυτό;

Έχει σημασία στη γενικότερη αντίληψη. Τι είναι το ευρωομόλογο; Είναι ένας τίτλος ενός δανείου. Τα κράτη, όλα τα κράτη της Ε.Ε., δανείζονται γιατί έχουν ελλείμματα. Γιατί έχουν ελλείμματα; Για να μην πληρώνουν φόρους οι πλούσιοι. Αυτό είναι το ένα ζήτημα που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας. Επειδή δεν πάει άλλο με την κρίση σκέφτονται να βγάλουν ένα ομόλογο με προκαθορισμένο επιτόκιο. Δεν θα μένουν όμως έξω οι χρηματαγορές και οι τράπεζες, θα παίρνουν το κατιτίς τους από προμήθειες και άλλα. Επομένως θα είναι μια κατάσταση κατά την οποία πολύ εύκολα θα μπορεί μετά την κρίση ή σε κάποια στιγμή της κρίσης να ξαναγυρίσουμε στις χρηματαγορές.

Επομένως δεν είναι το ευρωομόλογο καθ΄ αυτό μια λύση. Το ευρωομόλογο θα ήταν μια λύση σε μια προοπτική περιορισμού της εξουσίας και του ελεγκτικού ρόλου που έχουν οι χρηματαγορές, που δεν είναι άλλος παρά ένας μηχανισμός που να μετακυλίει όλα τα κόστη στην εργασία και να προστατεύει τα κέρδη. Αυτό έλεγε η αριστερά, ότι στόχος μας είναι να δανείζονται τα κράτη κατευθείαν από την ΕΚΤ -που είναι διαφορετικό από το ευρωομόλογο- και το ευρωομόλογο θα μπορούσε να παίξει ρόλο σ΄ αυτή την κατεύθυνση, επειδή δημιουργεί έναν ευρωπαϊκό μηχανισμό, επειδή συγκρατεί κάπως τα επιτόκια και μπορεί να είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση της άμεσης χρηματοδότησης από την ΕΚΤ. Και σας θυμίζω και την πρόσφατη απόφαση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Δεν φαίνεται ότι ο Γ. Παπανδρέου θέλει κάτι τέτοιο. Γιατί ο Γ. Παπανδρέου είναι κομμάτι των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων που εκπροσωπούν απροκάλυπτα συμφέροντα των ισχυρών και οι ισχυροί δεν είναι οι ισχυρές χώρες, αλλά οι ισχυρές κοινωνικές δυνάμεις, δηλαδή το κεφάλαιο.



* Η αριστερά έλεγε "ευρωομόλογο". Έρχεται κάτι το οποίο μοιάζει με ευρωομόλογο και θα έρθει κάποιος να πει, ορίστε, τι μου λέγατε τόσον καιρό;…

Δίνουμε σ΄ ένα παρόμοιο πράγμα διαφορετικό περιεχόμενο. Για παράδειγμα, αν το ευρωομόλογο είναι για να καλύψει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, αυτό δηλαδή που θα έπρεπε το κράτος να έχει ως μοχλό και μηχανισμό για αναπτυξιακούς λόγους, τότε πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό.



* Άρα η απάντηση της αριστεράς είναι ότι αυτό το οποίο είχαμε εμείς στο μυαλό μας είναι εντελώς διαφορετικό απ΄ αυτό που θέλει ο Γ. Παπανδρέου;…

Ακόμα δεν είναι σαφές τι θέλει ο Γ. Παπανδρέου. Φαίνεται όμως ότι είναι αυτό που λέτε, ότι είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και εν πάση περιπτώσει είναι σε διαφορετική στρατηγική. Δηλαδή η δική μας στρατηγική είναι ο αποκλεισμός των χρηματαγορών, επομένως η άμεση χρηματοδότηση των δημόσιων προϋπολογισμών από την ΕΚΤ. Και το ευρωομόλογο για το οποίο συζητούσαμε ήταν ένα ευρωομόλογο που θα αφορούσε το δημόσιο χρέος, θα είχε σχετικά χαμηλό επιτόκιο, δηλαδή λίγο πάνω από τα κατώτερα επιτόκια που έχει η Γερμανία, η Ολλανδία κ.λπ. και το οποίο θα αποτελούσε μόνιμη βάση για να περάσουμε σε επόμενα βήματα, που είναι ο άμεσος δανεισμός από την ΕΚΤ. Φαίνεται όμως ότι ο τρόπος με τον οποίον μιλάνε για ευρωομόλογο είναι μια ομολογία ότι το αρχικό τους σχέδιο, ότι όλα θα λύνονται στις χρηματαγορές, δεν λειτουργεί. Κι αν το πάμε λίγο παρακάτω, αυτό δείχνει ότι όλη τους η πολιτική που οδήγησε στο Μνημόνιο δεν ήταν απαραίτητη. Ανοίγει δηλαδή αυτή η πρωτοβουλία, η κρίση και η ανάγκη που έχει η Ε.Ε. να μιλήσει σήμερα για ευρωομόλογο ανοίγει την ατζέντα των διαφορετικών πολιτικών. Και χωρίς φοβικά σύνδρομα η αριστερά πρέπει να πει ποια είναι η εναλλακτική πρόταση. Δεν είναι άλλο ένα όχι. Είναι ένα όχι σ΄ αυτές τις συγκεκριμένες πολιτικές, σε μια διαφορετική κατεύθυνση την οποία περιγράφουμε.



* Το ευρωομόλογο, έτσι όπως το εννοεί η αριστερά ή έτσι όπως θα μπορούσε να το εννοεί το ΠΑΣΟΚ ή οι κυρίαρχοι κύκλοι, αυτό πάλι δεν θα αξιολογείται κατά κάποιον τρόπο από τους οίκους αξιολόγησης;..


Θα είναι σταθερού επιτοκίου, θα είναι σαν τα ομόλογα που εκδίδει η FED, η κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, και θα είναι και ένας μηχανισμός, επειδή έχει την εγγύηση της ΕΚΤ και ολόκληρης της Ε.Ε., προσέλκυσης κεφαλαίων όχι μόνο από τις εύπορες τάξεις της Ευρώπης αλλά και από τις εύπορες τάξεις άλλων περιοχών του πλανήτη, επομένως προσέλκυσης κεφαλαίων στην Ε.Ε. Συγχρόνως είναι ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός, κάτι που αφορά την οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης σε ένα επίπεδο λίγο πιο ψηλά, άρα είναι σε μια κατεύθυνση ομοσπονδοποίησης. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν θέλουν να λειτουργήσει σε μια κατεύθυνση που θα αποκλείει τις χρηματαγορές, να συνεργάζεται μαζί τους, να καλύπτει κάποια προβλήματα στην κρίση, να αφήνει πολύ χώρο στις χρηματαγορές, από τη δική τους την πλευρά, λέω. Εμείς θέλουμε να το πάμε αυτό κάπου αλλού, αν θέλετε να το ανατρέψουμε.



* Στη Γερμανία και στην Ολλανδία, στη συζήτηση που γίνεται γι' αυτά τα πράγματα, βάζουν μπροστά το θέμα του μικρού κινδύνου και λένε να μην αφήσουμε τους Έλληνες που είναι πιο χαλαροί να δανείζονται και πάλι με τα επιτόκια που δανειζόμαστε εμείς, οι "σφιχτοί και νοικοκύρηδες". Αυτό δημιουργεί έναν ηθικό κίνδυνο. Πώς απαντάει κανείς;

Οι κυρίαρχοι κύκλοι σε κάθε χώρα, και στην Ολλανδία και τη Γερμανία, έχουν πάντα συμφέρον να εμφανίζουν όλες τις κοινωνικές αντιθέσεις ως εθνικές αντιθέσεις και ως πόλεμο μεταξύ κρατών και εθνών. Την ταξική πάλη την εμφανίζουν ως πόλεμο της χώρας τους με κάποιους ξένους. Αυτό το κάνει γενικώς η αστική ιδεολογία και είναι κρίμα που πολύ συχνά εμφανίζεται και μέσα στην αριστερά.

Υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι που είναι υπαρκτό. Αυτές οι χώρες, επειδή έχουν πολύ χαμηλά επιτόκια, πολύ χαμηλά συγκριτικά με τις άλλες, μπορεί να πληρώσουν κατιτίς παραπάνω με ένα ευρωομόλογο που θα αντιστοιχεί περίπου σε έναν μέσο όρο ευρωπαϊκό, αλλά αυτό δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι υπαινίσσονται με αυτά που λένε ότι κάθε χώρα που θα δανείζεται μέσω αυτού του ευρωομολόγου δεν μπορεί να είναι «ανεξέλεγκτη», αλλά θα πρέπει αυτός ο μηχανισμός να συνδέεται με πολιτικές τύπου Μνημονίου, αυτές τις ταξικές πολιτικές που μετακυλίουν όλο το κόστος στην εργασία και κάνουν και μια τεράστια αναδιανομή δύναμης και εξουσίας υπέρ του κεφαλαίου. Αυτό υπονοούν όταν λένε, "προσέξτε γιατί σε κάποιες χώρες είναι τεμπέληδες". Εννοούν ότι είναι τεμπέληδες οι εργαζόμενοι κι ότι εν πάση περιπτώσει πρέπει να συνεχίσει η χρηματοπιστωτική σφαίρα να παίζει αυτό τον ρόλο αναδιανομής και επιτήρησης.

Ο σοσιαλισμός του κοπρίτη



Καρτερός Θανάσης
Ημερομηνία δημοσίευσης: (04/01/2011 ΑΥΓΗ)


Επιτέλους ο Πάγκαλος καθάρισε τη θέση του με τούτη την κατάσταση για το ποιος έφαγε τα λεφτά. Είπε στο Βήμα της Κυριακής: Πρώτον: Μαζί φάγαμε τα λεφτά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής πελατείας με αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο. Και δεύτερον: Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή...

Σαφής ο αντιπρόεδρος. Και πώς αλλιώς να γινόταν, αφού υπηρετώντας και αναπαράγοντας σχεδόν σαράντα χρόνια κι ο ίδιος το φαύλο σύστημα θα γνώρισε πολλούς ανάλογους κοπρίτες; Παιδιά του κόμματος, δηλαδή, με πολυπληθή σόγια, που συνέβαλαν έναντι ενός διορισμού στις κατά καιρούς εκλογικές νίκες του ΠΑΣΟΚ και στην οικοδόμηση του αντίστοιχου σοσιαλισμού. Ο οποίος, αν επεκτείνουμε κάπως τη συλλογιστική του, θα μπορούσε να προστεθεί στους ποικίλους σοσιαλισμούς (υπαρκτούς, δημοκρατικούς, κ.λπ.) ως ο σοσιαλισμός του κοπρίτη.

Μιλώντας ως ειδικός και πρωτεργάτης αυτού του σοσιαλισμού ο αντιπρόεδρος Πάγκαλος, αφήνει ωστόσο ένα μεγάλο κενό στην ενδιαφέρουσα ανάλυσή του. Αν ο διοριζόμενος έναντι ψήφων όχι μόνο είναι κοπρίτης, αλλά και θα παραμείνει σε όλη του τη ζωή κοπρίτης, τότε τι είναι ο διορίζων έναντι ψήφων; Τι είναι κάποιος που μπαίνει και ξαναμπαίνει στη Βουλή και αράζει σαράντα χρόνια σε υπουργεία επειδή διορίζει κοπρίτες; Αν πούμε ότι είναι κοπρίτης επί εκατό, ή επί χίλια, αδικούμε κάποιον;

Το ερώτημα μπορεί χρησιμοποιώντας την πολιτική ορολογία του αντιπροέδρου να διατυπωθεί και ως εξής: Είναι κοπρίτες οι βουλευτές και οι υπουργοί που υπηρέτησαν τόσες και τόσες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεπώς το καταγγελλόμενο τώρα ως φαύλο σύστημα; Είναι κοπρίτης ο ίδιος ο Παπανδρέου που παιδιόθεν σχεδόν βρισκόταν στην καρδιά αυτού του συστήματος; Και τελικώς είναι κοπρίτης ο Πάγκαλος, ο οποίος διεκτραγωδεί τη φαυλότητα ενός συστήματος που ο ίδιος έχτισε και εκμεταλλεύτηκε μαζί με άλλους;

Έτσι μπλέκουμε πάλι. Διότι άντε και μας πείσατε κύριε αντιπρόεδρε ότι ο διορισθείς κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή. Εσείς που τον διορίσατε όμως πώς εξαιρείστε από την ίδια σας τη γλαφυρά διατυπωμένη διαπίστωση; Αυτό δεν είναι καθόλου σοσιαλιστικό, ακόμα και με τις αρχές του σοσιαλισμού (σας) του κοπρίτη...