Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ


Η χρονιά που πέρασε σημαδεύτηκε από τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής της ανεργίας και της φτώχειας, από την υλοποίηση των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων συνταγών που επεκτείνονται σε όλη την Ευρώπη, με στόχο την κατάργηση του κοινωνικού κράτους, τη συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων, το ξεπούλημα των δημοσίων αγαθών στους ιδιώτες και τη συγκρότηση μιας Ευρώπης της δημοσιονομικής λιτότητας, του αυταρχισμού και της απαξίωσης της δημοκρατίας.

Το 2011 όμως σημαδεύτηκε και από τους μεγαλειώδεις αγώνες των λαών σε όλη την Ευρώπη, από τα εκατομμύρια νέων και εργαζομένων που συγκεντρώθηκαν σε όλες τις ευρωπαϊκές πλατείες διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή σε ένα πιο δημοκρατικό κόσμο. Από τις διαδηλώσεις των συμπολιτών μας στο Σύνταγμα, από τα κινήματα αλληλεγγύης και ανυπακοής που ξεπηδούν σε κάθε γειτονιά, από τις κινήσεις υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών και των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Οι νέοι και οι εργαζόμενοι έστειλαν όλη την προηγούμενη περίοδο σαφή μηνύματα. Έριξαν με τους αγώνες τους την κυβέρνηση Παπανδρέου, διεκδικώντας να ακουστεί η φωνή τους και να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον τους. Η επιλογή του μνημονιακού μπλοκ να προχωρήσει στη συγκρότηση μιας τρικομματικής συγκυβέρνησης για να συντρίψει την αγωνιστική διάθεση του λαού και να μην λογοδοτήσει πολιτικά για τις επιλογές του έχει ήδη φτάσει σε αδιέξοδο.

Το αδιέξοδο αυτό θα μεγαλώσει την επόμενη περίοδο, όσο δυναμώνουν οι κοινωνικοί αγώνες και όσο αρχίζει να γίνεται πιο ορατή η συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου αντίστασης και ανατροπής. Η ελπίδα βρίσκεται στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, στη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας για την απεμπλοκή από τα μνημόνια, την αναδιανομή του πλούτου και την κοινωνική δικαιοσύνη. Για μια άλλη Ευρώπη, απαλλαγμένη από το νεοφιλελευθερισμό και την κυριαρχία των αγορών.

Με την πεποίθηση ότι το 2012 μπορεί να είναι μια χρονιά μεγάλων νικηφόρων αγώνων και ανατροπών ο ΣΥΡΙΖΑ εύχεται σε όλους τους συμπολίτες μας υγεία και ευτυχία και υπόσχεται ότι θα βρεθεί στο πλάι των εργαζομένων και της νεολαίας σε όλες τις δύσκολες μάχες της επόμενης περιόδου.

To Γραφείο Τύπου

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

EYXEΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Π.Κ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ & ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ


Η Πολιτική κίνηση του Συνασπισμού Μεγάρων & Νέας Περάμου εύχεται στους συμπολίτες μας και στον δοκιμαζόμενο από την μνημονιακή πολιτική ελληνικό λαό χρονιά πολλά με υγεία . Το νέο έτος να αποτελέσει ορόσημο για την ανατροπή των αδικών και νεοφιλελεύθερων μέτρων που έχουν γυρίσει την κοινωνία μισό αιώνα πίσω, με τους πολίτες και τους νέους στην πρώτη γραμμή.

Καλή αγωνιστική χρονιά!

Η υποκρισία θεσμοποιεί τα κόμματα των αγορών



ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΟΥΤΣΗ

Όταν βεβαιώθηκαν ότι τα κόμματά τους μπήκαν στο απυρόβλητο για τις πανθομολογούμενες διαπλοκές με τη Siemens, τη Ferrostal, τη Man, τους εγχώριους «νταβατζήδες» και τους λοιπούς που μοιράστηκαν τον πακτωλό των κονδυλίων και των δανεικών της χρυσής (τους) προηγούμενης δεκαετίας, επιδόθηκαν στο λαϊκίστικο τροπάρι της καταγγελίας συλλήβδην των κομμάτων ως κρατικοδίαιτων άχρηστων μηχανισμών.
Άκρως αποκαλυπτικοί για τους πραγματικούς στόχους υπήρξαν οι διάλογοι τόσο μέσα στη Βουλή με αφορμή επερώτηση της κ. Μπακογιάννη και τη γενίκευση της συζήτησης που ακολούθησε, όσο και στην εκπομπή της δευτεριάτικης «Ανατροπής». Η σχετική θεματολογία που αναπτύχθηκε επικεντρώθηκε τεχνηέντως και με επιμονή στη διαπίστωση ότι το κομματικό σύστημα επιχορηγείται πλουσιοπάροχα από το κράτος, ενώ ο κόσμος γύρω μας υποφέρει από την κρίση. Ότι λοιπόν, τούτου δεδομένου, θα πρέπει άμεσα να μειωθεί τουλάχιστον κατά το ήμισυ η επιχορήγηση και ακόμα περισσότερο μέσω του συνυπολογισμού των αμοιβών των αποσπασμένων υπαλλήλων και με μια σειρά μέτρα που ο κ. Ραγκούσης μέσω μιας «επιτροπής σοφών» κατέγραψε όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών.

Η σχετική συζήτηση δεν προέκυψε καθόλου αθώα και συντηρείται με την άκρως υποκριτική επίκληση της δήθεν ανταπόκρισης των πρωταγωνιστών του πολιτικού συστήματος που βρίσκεται σε κρίση στην απαίτηση του κόσμου για διαφάνεια, για κόμματα αρχών, για χτύπημα της διαπλοκής! Όταν βεβαιώθηκαν οι εν λόγω πρωταγωνιστές ότι τα κόμματά τους μπήκαν στο απυρόβλητο για τις πανθομολογούμενες διαπλοκές με τη Siemens, τη Ferrostal, τη Man, τους εγχώριους «νταβατζήδες» και τους λοιπούς που μοιράστηκαν τον πακτωλό των κονδυλίων και των δανεικών της χρυσής (τους) προηγούμενης δεκαετίας, όταν είδαν και άκουσαν έντρομοι τις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών στις πλατείες να αγανακτούν, να βρίζουν και να μουντζώνουν, τότε μόνο και σε πλήρη συναίνεση μεταξύ τους τα κόμματα του δικομματισμού και οι γνωστοί πλέον «λαγοί» του μνημονιακού μπλοκ επιδόθηκαν στο λαϊκίστικο τροπάρι της καταγγελίας συλλήβδην των κομμάτων ως κρατικοδίαιτων άχρηστων μηχανισμών.

Η γνωστή συνταγή του λαϊκισμού «πονάει χέρι, κόβει χέρι», που λειτουργεί προφανώς ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τους εγκληματικά υπόλογους πολιτικούς των κομμάτων του δικομματισμού, εφαρμόζεται κατά γράμμα στην προπαγάνδα για την χρηματοδότηση. Έτσι το πραγματικό πρόβλημα της υπερχρέωσης της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ με υποθήκευση πολλών μελλοντικών επιχορηγήσεων, το πραγματικό ζήτημα επίσης των αδιαφανών και πολυπλόκαμων σχέσεων που αναπτύσσουν με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα τα κόμματα εξουσίας, ακόμα και η αναγνωρισμένη σκανδαλώδης δαπάνη, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους, από κόμματα και υποψήφιους των δύο κομμάτων, όλα αυτά καλύπτονται και εξαφανίζονται ως διά μαγείας κάτω από το δήθεν αμείλικτο ερώτημα «πόσο κοστίζουν τα κόμματα σε κάθε Έλληνα;» και το ευθέως υποκρυπτόμενο «γιατί να κοστίζουν τα κόμματα και να μην αυτοσυντηρούνται πλήρως;».

Η σχετική συζήτηση επί της ουσίας έχει γίνει και θεωρείται εξαντλημένη σε τρεις τουλάχιστον κομβικές περιόδους της μεταπολίτευσης, από το ʼ84 μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ʼ90. Η εμπειρία από τότε θα μπορούσε πράγματι να χρησιμοποιηθεί για να υπάρξουν αυτές οι ρυθμίσεις και οι πρόνοιες που θα καθιστούν την εντελώς αναγκαία για τη λειτουργία της τυπικής αστικής δημοκρατίας επιχορήγηση προς τα κόμματα, πιο δίκαιη, πιο ποιοτική, απολύτως διαφανή και βεβαίως απολύτως συμβατή μέσα στις συνθήκες κρίσης που δημιουργούν οι μνημονιακές πολιτικές. Η, ακριβώς αντίθετη, λογική την οποία θέλει να προωθήσει το μνημονιακό πολιτικό μπλοκ, προς ίδιον όφελος, δηλαδή ως μέρος μιας γενικότερης στρατηγικής για την αναστήλωση του πολιτικού (τους) συστήματος ευνοεί και τροφοδοτεί, οδηγεί ευθέως στη λειτουργία και στην επιβίωση ενός κομματικού συστήματος υπόλογου, όμηρου και οικονομικά υπόχρεου, άρα διαπλεκόμενου, στις αγορές. Στρέφεται δε αυτή η λογική ευθέως εναντίον των δυνάμεων της Αριστεράς, δηλαδή εναντίον των δυνάμεων που απειλούν σήμερα με πραγματική ανατροπή το πολιτικό σύστημα και που επικοινωνούν, γειώνονται, με τις οδύνες, τις ανάγκες αλλά και τις ελπίδες ενός ολόκληρου κόσμου της εργασίας που δοκιμάζεται δεινά. Γιατί, θα ρωτήσει κάποιος, θίγονται τα κόμματα της αριστεράς που προγραμματικά μάλιστα αγωνίζονται για τη ριζική αλλαγή του συστήματος και προφανώς δεν δέχονται να θεωρούνται υποχείρια κρατικοδίαιτα αυτού του συστήματος; Το ζήτημα δεν είναι καθόλου θεωρητικό.

Δεν είναι πολυτέλεια για τα κόμματα της αριστεράς η ενίσχυση ή και η πλήρης οικονομική συντήρηση ΜΜΕ, εν προκειμένω και σε ό,τι μας αφορά της «Αυγής», του «Κόκκινου», όπως βέβαια και άλλων έγκυρων εκδοτικών εγχειρημάτων, όπως της «Εποχής», του «Πριν», του «Δρόμου», τα έντυπα του ευρύτερου χώρου του ΣΥΡΙΖΑ κ.ά. Τα αστικά κόμματα, που τα ίδια χαρακτηρίζονται ως κόμματα εξουσίας και νέμονται τη διακυβέρνηση μεταπολιτευτικά, έχουν την ίδια ή και μεγαλύτερη επιρροή στα μεγάλα συγκροτήματα Τύπου και βέβαια στα κανάλια της τηλεόρασης. Έστω και μόνο με αυτό το παράδειγμα διαφαίνεται ο στόχος για μια ανάπηρη δημοκρατία στην προσεχή κρίσιμη περίοδο των μνημονιακών δεσμεύσεων, δηλαδή γίνεται προφανής η μονομερής και άκρως αρνητική συνέπεια σε βάρος της αριστεράς μέσω της οριζόντιας απομείωσης της επιχορήγησης.

Το ίδιο ισχύει και για τις χορηγίες προς τα ινστιτούτα και τα θεωρητικά κέντρα. Μια απλή σύγκριση των προγραμμάτων και της ποιοτικής δουλειάς, των θεωρητικών διεργασιών στη χώρα μας και την Ευρώπη, των επιστημονικών, των ιστορικών και κοινωνικών ερευνών, που έχουν καταγραφεί από τη λειτουργία του Ινστιτούτου Πουλαντζά, των ΑΣΚΙ, με τα αντίστοιχα προγράμματα προσωποπαγών «κέντρων» που αναφέρονται συνήθως σε επετειακές εκδηλώσεις των κομμάτων εξουσίας, δείχνει την ποιοτική διάσταση που αντιδιαστέλει εμφανώς τον εμπλουτισμό της πολιτικής ζωής από την πιθανή διασπάθιση του δημοσίου χρήματος.

Ο κατάλογος των παραδειγμάτων που πιστοποιούν το αναγκαίο «κόστος δημοκρατίας» που έχει καθιερωθεί άλλωστε σε τουλάχιστον 80 προηγμένες χώρες παγκοσμίως είναι μακρύς. Σε ό,τι αφορά την αριστερά, τα στελέχη της, τους ευρωβουλευτές και τους βουλευτές της, αποτελεί τίτλο τιμής η διάθεση των αναλογούντων ποσών ακόμα και σε καμπάνιες, σε μορφές αλληλεγγύης, σε πολιτικές γιορτές, σε ειδικές εκδόσεις, σε κινητοποιήσεις εργαζομένων, σε όλα αυτά που εμπλουτίζουν τη δημοκρατία ακριβώς γιατί εκφράζουν την κριτική αμφισβήτηση του συστήματος και την αναζήτηση στους δρόμους για τον σοσιαλισμό.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε ακόμη μια σύγκρουση με διακύβευμα την υπεράσπιση της δημοκρατίας απέναντι στο μνημονιακό μπλοκ που προλειαίνει το έδαφος για τη χειραγώγηση της πολιτικής ζωής και την αναστήλωση της επιρροής του με περιθωριοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων και των πολιτικών κομμάτων που αντιστέκονται και αποδομούν τον μονόδρομό τους. Είναι γελασμένοι εάν θεωρούν ότι η κουτσουρεμένη μεταπολιτευτική μας δημοκρατία θα παραδοθεί αμαχητί στις επιλογές και τους πολιτικούς της αγοράς, ότι η ασυλία τους θα τύχει της οποιασδήποτε κοινωνικής συναίνεσης στο όνομα της κρίσης που βιώνουν οι απλοί πολίτες

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!




Η ΤΡΟΪΚΑ ΠΡΟΤΕΤΑΜΕΝΟΣ ΒΡΑΧΙΟΝΑΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ!
Του ΟΣΚΑΡ ΛΑΦΟΝΤΕΝ"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" 25-12-11

Ολόκληρη η συνέντευξη του Ο. Λαφοντέν έχει ως εξής:





ΕΡΩΤΗΣΗ: Επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες στο Βερολίνο στις 9 Δεκεμβρίου η Ανγκελα Μέρκελ ανήγγειλε θριαμβευτικά ότι έσωσε και πάλι το ευρώ. Δικαιολογημένη θριαμβολογία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Όχι. Οι ευρωπαίοι πρωθυπουργοί παραγνωρίζουν δυστυχώς το πρόβλημα. Δεν υπάρχει σωτηρία του ευρώ χωρίς αναδιάταξη του τραπεζικού τομέα. Ο τομέας αυτός είναι υπεύθυνος για την έκρηξη των χρεών τα τελευταία χρόνια. Χωρίς δημόσια οργάνωση των τραπεζών το ευρώ δεν έχει μέλλον».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αρκεί όμως αυτό; Τι θα κάνατε εσείς στη θέση της καγκελαρίου για να σώσετε το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Το βασικό είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να δώσει κατευθείαν πιστώσεις στα κράτη – υπό όρους φυσικά. Χωρίς τέτοιες πιστώσεις οι τόκοι θα συνεχίσουν να εκτινάζονται στα ύψη και τα χρέη να αυξάνονται ακατάσχετα. Η κυρία Μέρκελ μπλοκάρει ανεύθυνα για ιδεολογικούς λόγους αυτόν τον δρόμο, ο οποίος θεωρείται από όλο και περισσότερους ειδικούς ο μοναδικός σωστός».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δεν θεωρείτε τη μείωση των χρεών προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της κρίσης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Σίγουρα η Αριστερά θέλει μείωση των χρεών επειδή τα χρέη προκαλούν και περιορισμό της ελευθερίας. Ο καβγάς γίνεται για το ποιος είναι ο σωστός δρόμος γι’ αυτό. Για την Ελλάδα, π.χ., θέλουμε δραστική μείωση των δαπανών για τους εξοπλισμούς, καθώς και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής των πλουσίων. Αλλά το ίδιο ισχύει φυσικά για όλη την Ευρώπη. Ο γενικός κανόνας είναι: τα χρέη των κρατών είναι οι περιουσίες των πλούσιων ιδιωτών».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορεί το ευρώ να σωθεί ακόμη ή είναι ήδη πολύ αργά γι’ αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Χωρίς λύση της κρίσης των τραπεζών δεν υπάρχει σωτηρία για το ευρώ. Πέρα από αυτό, όμως, είναι αναγκαία μια κοινή ευρωπαϊκή οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, αλλά πριν απ’ όλα ένας συντονισμός της πολιτικής των μισθών. Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι ορισμένα κράτη ανέβαζαν τα τελευταία χρόνια πολύ τους μισθούς ενώ η Γερμανία τούς έριχνε, με αποτέλεσμα η Γερμανία να πουλά όλο και περισσότερα εμπορεύματα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτά τα εμπορεύματα πρέπει να πληρωθούν μέσω χρεών. Με άλλα λόγια, η μεγάλη απόκλιση στα κόστη αμοιβής ανά τεμάχιο παραγωγής είναι μια περαιτέρω αιτία για την ισχυρή υπερχρέωση ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σε ό,τι αφορά τώρα την Ελλάδα, πώς εκτιμάτε το δεύτερο πακέτο βοήθειας της 27ης Οκτωβρίου στο οποίο συμμετέχουν και οι ιδιώτες δανειστές; Η βοήθεια δίνεται στη χώρα ή στις τράπεζες;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Όλα σχεδόν τα μέτρα εξυπηρετούν σε πρώτη γραμμή τις τράπεζες, δεδομένου ότι οι αποφάσεις στην Ευρώπη δεν λαμβάνονται από τις κυβερνήσεις αλλά από τις τράπεζες. Οι τραπεζίτες μπορούν πάλι να θριαμβολογούν επειδή στις Βρυξέλλες αποφασίστηκε η απαλλαγή τους από τη συμμετοχή στα επόμενα προγράμματα βοήθειας. Λόγω των επιπτώσεων που θα προκύψουν από τη συνακόλουθη αύξηση των τόκων, απομένει έτσι μία και μοναδική λύση: παροχή δανείων στα κράτη κατευθείαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το πάτημα ενός κουμπιού αρκεί για να καταρρεύσουν αμέσως οι χρηματιστηριακές αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κατάλληλο και για την Ελλάδα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Είναι το μοναδικό φάρμακο που θα συνέβαλλε στην ανάρρωση της ελληνικής οικονομίας».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα χαρακτηρίζατε την Ελλάδα των δύο τελευταίων ετών – de facto, όχι de jure – προτεκτοράτο εν όψει της απόλυτης υποταγής της ελληνικής κυβέρνησης και των κομμάτων εξουσίας στην τρόικα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Η τρόικα είναι μόνο ο προτεταμένος βραχίονας των τραπεζών. Υπό τη δικτατορία τους δεν ζει μόνο η Ελλάδα αλλά και τα περισσότερα κράτη του κόσμου. Μόνο που στην Ελλάδα οι επιπτώσεις της δικτατορίας είναι σήμερα πιο αισθητές από ό,τι σε άλλες χώρες. Στην κακοδαιμονία της χώρας έχουν βέβαια συμβάλει και οι έλληνες πολιτικοί».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Εσείς αποφεύγετε τον όρο «προτεκτοράτο»;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Όποιος μιλάει για δικτατορία των τραπεζών μπορεί να μιλάει και για προτεκτοράτο. Αλλά σε καμία περίπτωση σε σχέση με την τρόικα αλλά μόνο με τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Δικτατορία, επαναλαμβάνω, που δεν ασκείται μόνο στην Ελλάδα».

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

«ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ, ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ Η ΜΕΡΚΕΛ»

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος είναι τελικά ο απολογισμός σας για το ευρώ: ιστορία επιτυχίας ή ατέλειωτο καρδιοχτύπι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Ως νόμισμα το ευρώ δοκιμάστηκε επιτυχώς στα δέκα χρόνια ύπαρξής του. Ο πληθωρισμός ήταν επίσης χαμηλότερος από εκείνον την εποχή των εθνικών νομισμάτων. Από αυτή την άποψη είναι ιστορία επιτυχίας. Τώρα όμως κινδυνεύει λόγω της κρίσης των τραπεζών αλλά και λόγω έλλειψης συντονισμού της οικονομικής, της δημοσιονομικής και πριν από όλα της μισθολογικής πολιτικής».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σχετικά με τον στρατηγικό προσανατολισμό του Βερολίνου, συμφωνείτε με την εκτίμηση του κοινωνιολόγου Ούλριχ Μπεκ ότι η καγκελάριος προωθεί το σχέδιο «γερμανική Ευρώπη» μέσω ενός «γερμανικού ευρώ»;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Η κυρία Μέρκελ δεν βρίσκεται στην ευρωπαϊκή παράδοση των προκατόχων της, Μπραντ, Σμιτ και Κολ. Οι καγκελάριοι αυτοί ασκούσαν πολιτική στη βάση των ιστορικών εμπειριών του 20ού αιώνα. Η κυρία Μέρκελ δεν έχει επαρκή ευαισθησία για τις πολιτιστικές και κοινωνικές παραδόσεις του συνόλου της Ευρώπης και γι’ αυτό δίνει συχνά την εντύπωση ότι προωθεί υπέρμετρα τα γερμανικά συμφέροντα».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πολλά δείχνουν ωστόσο ότι το γερμανικό κεφάλαιο προσπαθεί να επεκτείνει την κυριαρχία του στην Ευρώπη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Το κεφάλαιο δεν έχει κράτος. Αυτό που παρακολουθούμε τώρα είναι ο πόλεμος της χρηματοπιστωτικής “βιομηχανίας” κατά των λαών της Ευρώπης. Ο πόλεμος αυτός αποβλέπει στη μείωση των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών, καθώς και στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Οι επιπτώσεις του γίνονται σήμερα κυρίως αισθητές στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, αλλά θα μεταδοθούν σε ολόκληρη την ήπειρο, επειδή οι περισσότεροι ευρωπαίοι πρωθυπουργοί θεωρούν το φρενάρισμα των χρεών και κατά ακολουθία την πολιτική λιτότητας τη μοναδική διέξοδο από την κρίση. Ετσι εκπληρώνουν, λίγο ή πολύ εθελουσίως, τα προστάγματα του χρηματοπιστωτικού τομέα».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Εθνικό κράτος και κεφάλαιο συνεχίζουν τη συμβιωτική σχέση τους.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Η Γερμανία έχει την ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, όμως είναι αθέμιτο να βλέπουμε την Deutsche Bank ως εθνικό θεσμό. Η Deutsche Bank είναι διεθνικός θεσμός, όπως και οι άλλες τράπεζες».

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Κοινή ερώτηση των ανεξάρτητων βουλευτών Π.Κουρουμπλη και Σ.Σακοράφα και του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα και των βουλευτών Μ.Κριτσωτάκη, Δ.


Κοινή ερώτηση των ανεξάρτητων βουλευτών Π.Κουρουμπλη και Σ.Σακοράφα και του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα και των βουλευτών Μ.Κριτσωτάκη, Δ.Παπαδημούλη: Η μείωση της αξίας της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων λόγω του κουρέματος
Προς τον Υπουργό Οικονομικών
Βάση διατάξεων των Νόμων 2469/97 και 3586/2007, την ενεργητική διαχείριση των καταθέσεων όλων των Ασφαλιστικών Ταμείων έχει η Τράπεζα της Ελλάδος. Οι καταθέσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδος σε ρευστό στις 31/10/2011 ανέρχονταν στο ποσό των 18,67 δις ευρώ.

Τα ομόλογα που έχουν αγοραστεί με αποφάσεις των Δ.Σ. των Ταμείων ανέρχονται σε 7,4 δις ευρώ. Είναι πλέον γνωστό ότι η Τράπεζα της Ελλάδος προέβη σε αγορά ομολόγων από τα χρήματα των Ασφαλιστικών Ταμείων ύψους 16 δις  χωρίς να ενημερώσει τις Διοικήσεις των Ταμείων. Αξίζει να σημειωθεί ότι όπως προκύπτει από το Ν. 3586/2007 δεν ορίζεται ρητά η υποχρέωση μετατροπής των ρευστών των Ταμείων σε ομόλογα. Επιπλέον, από τις επενδύσεις αυτές η Τράπεζα της Ελλάδος έχει και η ίδια όφελος. Επίσης, η Τράπεζα της Ελλάδος προέβη στην αγορά ομολόγων 16 δις  την ιδιαιτέρως κρίσιμη περίοδο 2008-2011.

Με το «κούρεμα» η αξία των ομολόγων πρόκειται να περιοριστεί κατά 50%, με αποτέλεσμα η αξία της περιουσίας των Ταμείων να κινδυνεύει να πέσει αυτομάτως στα 11,7 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα καλύψει με κρατικούς πόρους τις απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων. Επίσης ισχυρίζεται ότι δεν θα θιγεί το ύψος των συντάξεων. Όπως όμως αναφέρεται στο Άρθρο 7 του πρόσφατου ασφαλιστικού νόμου 3865/2010 του Υπουργού Υγείας κ. Λοβέρδου, καθώς και στην 4η «επικαιροποίηση» του Μνημονίου», οι δαπάνες για συντάξεις δεν μπορούν μέχρι το 2060 να υπερβαίνουν το 2,5% του ΑΕΠ με έτος αναφοράς το 2009.

Εάν τελικώς η Τράπεζα της Ελλάδος προέβη στην αγορά ομολόγων στην ονομαστική και όχι στην τρέχουσα αξία ύψους 15 δις ευρώ τα οποία με βάση την απόφαση της Συνόδου Κορυφής του Οκτωβρίου θα υποστούν «κούρεμα», τα Ταμεία δεν θα απολέσουν μόνο το 50% της αξίας τους αλλά θα έχουν και ετήσια απώλεια εσόδων από τις αποδόσεις τα εις ρευστό του Κοινού Κεφαλαίου που διαχειρίζεται η Τράπεζα της Ελλάδας, ύψους 600 εκατομμυρίων ευρώ περίπου.

Κατόπιν των ως άνω ερωτάται o κ. Υπουργός

1. Σε τι ενέργειες θα προβείτε για την εξαίρεση των Ασφαλιστικών Ταμείων από το «κούρεμα»;

2. Σκοπεύει η Κυβέρνηση να επαναδιαπραγματευθεί την περιοριστική ρήτρα 2,5%; Αν ναι, τι επιδιώκει και πώς θα το πετύχει; Αν όχι πώς θα τηρήσει την υπόσχεση της ότι δεν θα κινδυνεύσουν οι συντάξεις; Θα υπάρξει σαφής δέσμευση με ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας για ισόποση κάλυψη της ζημιάς που θα προκύψει σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης;

3. Η ζημία που μπορεί να προκύψει από τις επενδυτικές «πρωτοβουλίες» της Τράπεζας Ελλάδος γιατί δεν πρέπει να βαρύνει την ίδια από τη στιγμή που δεν υπήρξε συγκατάθεση των Ταμείων;

4. Έχει προχωρήσει η Τράπεζα της Ελλάδος σε αγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά; Εάν ναι σε ποιες τιμές τα αγόρασε και από ποιους, και ποιες Τράπεζες ή ΕΠΕΥ μεσολάβησαν στις συναλλαγές αυτές;

5. Ποιο το ύψος των αμοιβών που έχει λάβει η Τράπεζα της Ελλάδος ως διαχειριστής του Κοινού Κεφαλαίου των Ταμείων καθώς επίσης τι αποδόσεις είχε ο λογαριασμός αυτός τα τελευταία τέσσερα χρόνια;

ΟΙ ΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗΣ

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Κ.Π.Ε. ΤΟΥ ΣΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ



Πυκνές και ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στη χώρα μας και διεθνώς με επίκεντρο την Ε.Ε. Στην Ελλάδα, με την στήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση υπό την πρωθυπουργία του κ. Παπαδήμου. Πρόκειται για το τέλος μιας περιόδου, που σφραγίστηκε με την μνημονιακή πολιτική και τα καταστροφικά μέτρα που επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την τρόικα και την αρχή μιας νέας κατά την οποία συνεχίζεται η ίδια πολιτική αλλά σημειώνεται και η προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να ανατάξει την ηγεμονία του, να κερδίσει χρόνο, ώστε με επιμονή να επιβάλλει στην κοινωνία τη δική του λογική εξόδου από την κρίση σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας και των κοινωνικών αναγκών και συμφερόντων. Από την αρχή ο χαρακτήρας αυτής της κυβέρνησης και της εντολής που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει ήταν καθαρός. Οι δεσμεύσεις που αποτυπώθηκαν στις προγραμματικές της δηλώσεις, ο προϋπολογισμός που ψήφισε, η λογική με την οποία συμμετείχε στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου απέδειξαν περίτρανα πως πρόκειται για έκφραση του μνημονιακού μπλοκ που με τις ευλογίες των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων της Ευρώπης και του εγχώριου καπιταλισμού, θα συνεχίσει την πολιτική της εξαθλίωσης των εργαζομένων και συνταξιούχων. Θα σπρώχνει κατά εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, θα περιστείλει ακόμα περισσότερο τα κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες, θα επιδιώξει και επενδύσει στον κοινωνικό φόβο, θα χρησιμοποιήσει τον κρατικό αυταρχισμό. Ήδη το κάνει. Ο νέος προϋπολογισμός περιέχει βάρβαρα μέτρα νέας φοροεπιδρομής, και ολοκληρωτικής απομείωσης κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους. Είναι ταυτόχρονα αντιλαϊκός, άδικος, αντιαναπτυξιακός και αναποτελεσματικός. Είναι προϋπολογισμός κοινωνικής κατεδάφισης, έντασης της ύφεσης, καταστροφής της οικονομίας και της χώρας.

Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο οι αποφάσεις της 9ης Δεκέμβρη αποτυπώνουν την αφοσίωση και την επιμονή της ηγεσίας της Ε.Ε. στο νεοφιλελεύθερο πολιτικό και οικονομικό σχέδιο που στρέφεται με βιαιότητα ενάντια στο κόσμο της εργασίας. Ακόμη περισσότερο επιχειρείται μια αυταρχική ΄΄ομοσπονδιοποίηση΄΄ της Ε.Ε. (παρέμβαση της Κομισιόν στους εθνικούς προϋπολογισμούς, καταστρατήγηση αρμοδιοτήτων Ευρωκοινοβουλίου, υπέρβαση διατάξεων εθνικών Συνταγμάτων, ενιαία προγράμματα λιτότητας, κυβερνήσεις ΄΄τεχνοκρατών΄΄ κ.λ.π.) που προϋποθέτει την συρρίκνωση της δημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη. Οι αποφάσεις αυτές αντιστοιχούν στη προσπάθεια των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων τους για ακόμη μεγαλύτερη μετατροπή της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης σε ένα ακραίο αντιδραστικό νεοφιλελεύθερο μονεταριστικό μόρφωμα. Από δημοκρατική άποψη πρόκειται περί θεσμικής εκτροπής. Η πορεία των πραγμάτων επιβεβαιώνει συνεχώς και θα επιβεβαιώσει ακόμη περισσότερο στο επόμενο διάστημα την εκτίμηση μας πως η Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα γίνει δημοκρατική, κοινωνική και αλληλέγγυα ένωση στη βάση μιας ριζικά αντίθετης, με την σημερινή αρχιτεκτονική στηριγμένη σε νέο προοδευτικό, πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων ή θα διαλυθεί.

Για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης επισημαίνουμε τα πολιτικά σενάρια που ξεδιπλώνονται στη χώρα μας. Είναι φανερό πως παρά τις αρχικές περιγραφές για κυβέρνηση δήθεν εθνικής σωτηρίας, συγκεκριμένης εντολής και περιορισμένου χρόνου ήδη κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, σε Ελλάδα και Ευρώπη, προσανατολίζονται σε μια μεγαλύτερης διάρκειας διακυβέρνηση για να δημιουργηθούν ευνοϊκότερες συνθήκες και σε κάθε περίπτωση για να δοθεί χρόνος ανασύνταξης και επικυριαρχίας, μέσα από αλλαγές, του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Όλα αυτά γίνονται μέσα σε κλίμα αβεβαιότητας και αντιφάσεων που κοινή τους συνισταμένη είναι η ΄΄μνημονιακή΄΄ πολιτική. Ωστόσο οι αντοχές και ανοχές των εργαζομένων που συνεχώς μειώνονται, η αποσυσπείρωση των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου και η ενίσχυση της Αριστεράς σε βάρος του μνημονιακού μπλοκ συνιστούν βασικούς παράγοντες στην εξέλιξη του πολιτικού σκηνικού στην κατεύθυνση της ανατροπής του.



Το διαρκές ερώτημα που έχουμε μπροστά μας είναι τι κάνουμε; Πως συνεχίζουμε ώστε να ακυρωθούν τα σχέδια των κυρίαρχων κύκλων του μνημονιακού μπλοκ;

Όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα με συνέπεια και αταλάντευτα ακολουθήσαμε αντιμνημονιακή αντινεοφιλελεύθερη πολιτική. Ξεσκεπάσαμε την πολιτική και την στόχευση του μνημονιακού μπλοκ και της τρόικας. Δείξαμε τον καταστροφικό χαρακτήρα τους. Συμμετείχαμε και συμβάλλαμε στην οργάνωση κινημάτων αντίστασης τόσο επί των συγκεκριμένων όσο και επί του συνόλου αυτής της πολιτικής. Διαμορφώσαμε ένα συνοπτικό πρόγραμμα κατευθύνσεων, πρόταση για μια άλλη πολιτική που εστιάζει στις κοινωνικές ανάγκες, ανατρέπει κατεστημένες αντιλήψεις, ωθεί σε μια πορεία ανατροπής του πολιτικού σκηνικού και του ίδιου του συστήματος. Συμβάλλαμε τα μέγιστα στην κατανόηση της φύσης των προβλημάτων σε όλη την Ευρώπη και βοηθήσαμε στον συντονισμό των δυνάμεων του ΚΕΑ. Στηριγμένη σʼ αυτή τη δράση και τις επεξεργασίες είναι και η ενωτική μας πρόταση για κοινή δράση, κοινές πολιτικές πρωτοβουλίες, προεκλογική και μετεκλογική συνεργασία όλων των δυνάμεων που από προοδευτική σκοπιά αντιπαλεύουν το μνημόνιο. Με πυρήνα την Αριστερά, με προγραμματική βάση που έχει ευθεία αντιστοίχιση με τις επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, εργαζόμαστε για τη διαμόρφωση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας.

Σʼ αυτή την πολιτική χωρίς ταλάντευση και με συγκεκριμένο τρόπο θα συνεχίσουμε με βάση το τρίπολο ΄΄κοινωνική δράση, πολιτικές πρωτοβουλίες, ενωτική πρόταση΄΄. Έχουμε εδραιώσει στη συνείδηση της κοινωνίας τη ΄΄στάση ΣΥΡΙΖΑ΄΄, δηλαδή ότι σηκώνουμε το γάντι σε κάθε αντιλαϊκή συστημική πρόκληση.

Σʼ αυτή τη βάση χρειάζεται:

Α) Να συνεχίσουμε και εντείνουμε τη δράση μας στο κίνημα ανυπακοής ενάντια στα χαράτσια.

Β) Να αναπτύξουμε τη μάχη ενάντια στην εφεδρεία που στέλνει ουσιαστικά στην ανεργία και συγχρόνως θεωρεί ένα πλήθος 150.000 εργαζομένων ΄΄ανίκανο και άχρηστο΄΄ να συμβάλλει σε μια προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Γ) Να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη κύματος λαϊκής αντίστασης ενάντια στην ανεργία, ιδιαίτερα των νέων.

Δ) Να αντεπιτεθούμε στη νέα φοροεπιδρομή που από 1/1/12 έρχεται κατʼ αρχήν με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου και του ψευδώς αποκαλούμενου τέλους αλληλεγγύης.

Ε) Να δυναμώσουμε και επεκτείνουμε τις δομές και τις δράσεις αλληλεγγύης.

Στ) Να πολιτικοποιήσουμε όλα τα επί μέρους στο σύνθημα: Δημοκρατία - εκλογές τώρα –να μιλήσει ο λαός - αλλαγή σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Όλα τα παραπάνω απαιτούν το σύνολο των δυνάμεων μας, χωρίς καμία εξαίρεση να δουλεύει για την ανάπτυξη του μ.κ. σε μαζική, ενωτική βάση με προοδευτικό προσανατολισμό, με πλήρη σεβασμό στην αρχή της αυτονομίας.

Χρειάζεται να ληφθούν επιπλέον μέτρα. Κατʼ αρχήν στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να συμβάλλουμε στην ενίσχυση της οργάνωσης, λειτουργίας και δράσης μας στην επιδίωξη να ανατάξουμε και προσανατολίσουμε ταξικά το σ.κ. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό σʼ αυτή τη φάση οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που υποστηρίζουμε να λειτουργήσουν και σαν χώρος υποδοχής όχι μόνο της οργής αλλά και της ενεργοποίησης εργαζόμενων που απεγκλωβίζονται από τις πολιτικές επιλογές του δικομματισμού και συγχρόνως να συνεργαστούν με άλλες συνδικαλιστικές αριστερές οργανώσεις και με συνδικαλιστές που σταθερά αντιτάσσονται στις μνημονιακές επιλογές και επιπτώσεις.

Για την ενίσχυση της πολιτικής και οργανωτικής μας επιρροής στον αγροτικό χώρο χρειάζεται να είναι μόνιμο μέλημα τόσο των κεντρικών οργάνων του κόμματος αλλά εξίσου των ΝΕ στην περιφέρεια, ο σταθερός προσανατολισμός στο αγροτικό και το γεωτεχνικό κίνημα, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες του πρωτογενή τομέα και της μεταποίησης και γενικότερα στους κατοίκους της υπαίθρου. Ιδιαίτερα για το αγροτικό κίνημα, χρειάζεται να συμβάλλουμε στην οργάνωση του μέσα από κινηματικές συμμετοχικές διαδικασίες και τη σταθερή διεκδικητική του παρουσία. Σημαντικά μπορεί να συμβάλλει σε αυτό η ανασυγκρότηση και σταθερή λειτουργία της ΝΕΑΚ και η συσπείρωση σε αυτήν των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όσων, ιδίως στους νέους αγρότες, διαχωρίζονται από το δικομματισμό, που στην περιφέρεια διατηρεί παραδοσιακά ισχυρά ερείσματα.

Οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, βιώνουν έντονα τα προβλήματα της φτώχειας ιδιαίτερα στη σημερινή κρίση καθώς και όλα τα φαινόμενα άνισων ευκαιριών στην εργασία, κακοποιήσεων, σεξουαλικών παρενοχλήσεων και υποτιμητικών προτύπων από τα ΜΜΕ αλλά και από αλλού. Εντείνουμε την παρέμβαση μας στο θέμα των γυναικείων δικαιωμάτων, προασπίζουμε τις ίσες ευκαιρίες για τα δύο φύλα παντού και συμβάλλουμε στην ενίσχυση του φεμινιστικού – γυναικείου κινήματος.

Με ιδιαίτερη επιμονή χρειάζεται νʼ ανοίξουμε τη δράση μας στους ΕΒΕ και τα μικρομεσαία στρώματα. Ελλείψεις του παρελθόντος χρειάζεται να υπερκερασθούν άμεσα. Προτείνουμε την συγκρότηση ενιαίας Πανελλαδικής Παράταξης στους ΕΒΕ με ευθύνη των συνδικαλιστικών μας στελεχών και των κομματικών μας δυνάμεων στο χώρο.

Να αναλάβουμε ενωτικές πρωτοβουλίες στα μέτωπα της παιδείας και του πολιτισμού. Μέσα στον ορυμαγδό της οικονομικής σφαγής που συντελείται στη χώρα μας είναι πιθανό να αρχίσουν να θεωρούνται τα της εκπαίδευσης και του πολιτισμού ζητήματα πολυτελείας. Πράγμα που θα συνιστά καταστροφική εξέλιξη. Στη χρονιά που τα παιδιά στα σχολεία δεν έχουν πλέον ούτε τα στοιχειώδη, που γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί ο αντισυνταγματικός νόμος Διαμαντοπούλου, οι όροι για ένα ευρύτατο μέτωπο παιδείας είναι πολύ ευνοϊκοί. Το γεγονός πως αφορά κατεξοχήν τη μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας, δασκάλων, καθηγητών και πανεπιστημιακών το κάνει καθοριστικό. Επίσης κανένα πολιτικό κίνημα δεν μπορεί να μεγαλουργήσει χωρίς συγχρόνως να αναδειχθούν οι αξίες της Αριστεράς σε επίπεδο ιδεολογικής σύγκρουσης και πολιτιστικής ανάτασης. Να πάρουμε ανοιχτή πρωτοβουλία συμπαράταξης όλων των αντιμημονιακών δυνάμεων πάνω στα βασικά συγκεκριμένα ζητήματα και να επιμείνουμε ιδιαίτερα.

Σε κάθε Π.Κ. να διαμορφωθεί ένα σχέδιο δράσης των μελών μας στα κινήματα με επικέντρωση στο κίνημα ενάντια στα χαράτσια, την Αυτοδιοίκηση, την Παιδεία και τον Πολιτισμό. Επιπλέον η συμμετοχή των μελών μας στις δράσεις αλληλεγγύης είναι απαραίτητη. Στην πολύ καλή προσπάθεια της νομικής βοήθειας και τεκμηρίωσης στην Αθήνα χρειάζεται να προστεθούν ανάλογες κινήσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις.

Όλα τα παραπάνω χρειάζεται να αποκτήσουν ένα επίπεδο συντονισμού και σε αυτό θα βοηθήσει η δικτύωση μεταξύ των σ. και σ/σων που συμμετέχουν σε κάθε κίνημα με στόχο την αλληλοενημέρωση, βοήθεια και την κοινή δράση.

Ένταση στην πολιτική εξόρμηση

Ήδη πολλές οργανώσεις εργάζονται σε προεκλογικούς ρυθμούς. Συγκροτούνται οι Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ, γίνονται δεκάδες εκδηλώσεις και συζητήσεις. Η συμμετοχή του κόσμου τις περισσότερες φορές είναι πρωτοφανής. Η μορφή να συμμετέχουν στα πάνελ των συζητήσεων ή να χαιρετίζουν στις εκδηλώσεις εκπρόσωποι από άλλες πολιτικές δυνάμεις ή προσωπικότητες του αντιμνημονιακού, αντινεοφιλελεύθερου τόξου, αποδείχθηκε επιτυχής και πρέπει να συνεχισθεί. Ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα ανά Ν.Ε. και Π.Κ. βοηθά στην ορθή κατανομή των δυνάμεων μας. Πρέπει να λειτουργήσουμε με βάση τη σκέψη ΄΄όλο και πιο ανοιχτά, όλο και πιο κοντά στα προβλήματα και την κοινωνία΄΄.



Νʼ ανοίξουμε πλήρως τις πόρτες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Να ενταχθούν όσοι/ες θέλουν στη βάση της γενικής συμφωνίας με το πλαίσιο της απόφασης της Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ. Να παρακολουθούμε και να εντάσσουμε στις δράσεις μας προοδευτικές πολιτικές διαφοροποιήσεις σε επίπεδο γειτονιάς και δήμου. Συγχρόνως χρειάζεται να εντείνουμε την παρουσία μας στα Πανελλαδικά και τοπικά ΜΜΕ με διευρυμένη εκπροσώπηση από ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ και απαίτηση παρουσίας. Τη πολιτική και κοινωνική μάχη , τη δίνουμε με περιορισμένα μέσα. Και με μια πίεση που αυξάνει διαρκώς, προκειμένου να αποδυναμωθεί η φωνή μας. Τη μάχη τη δίνουν πρώτα από όλα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην Αυγή και στον ραδιοφωνικό μας σταθμό. Με τεράστιες θυσίες και με πολύ μεγάλο προσωπικό κόστος. Γιʼ αυτό καλούμε τα μέλη του Κόμματος, τον κόσμο της Αριστεράς, να στηρίξουν με αποφασιστικότητα έστω και με το υστέρημά τους την φωνή και τη γραφή, το λόγο της αριστεράς, την Αυγή και το Κόκκινο. Να στηρίξουν επίσης τα Μέσα που εκφράζουν δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ευρύτερης Αριστεράς. Γιατί έτσι δίνει δύναμη στην δική του φωνή και στους δικούς του αγώνες. Κάποιοι θα ήθελαν πολύ να επιβάλλουν ομοφωνία νεκροταφείου στο πεδίο της μαζικής επικοινωνίας. Δεν πρέπει να τους κάνουμε αυτή τη χάρη.

Μετά τις γιορτές χρειάζεται ένα νέο κύμα εξόρμησης στις γειτονιές των μεγάλων πόλεων και των χωριών. Στόχος μας είναι να αποκαλύπτουμε την καταστροφική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού σε Ευρώπη και στη χώρα μας, να καλούμε σε αντίσταση και ενεργητική δράση και να αναδεικνύουμε το σύνολο της πρότασης μας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στις αποφάσεις της Κ.Π.Ε. του ΣΥΝ, της Π.Σ.Σ. και της Π.Σ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.

Συγχρόνως χρειάζεται εκλογική προετοιμασία. Η βάση των συνδυασμών να ʽναι έτοιμη ως τέλος Γενάρη και σʼ αυτή θα προστεθούν οι συνεργασίες. Να προσεχθεί έγκαιρα το θέμα της συμμετοχής και ανάδειξης γυναικών. Ανά νομό να συγκροτηθεί ομάδα προεκλογικής καμπάνιας, σε μόνιμη επαφή με την κεντρική. Οι σύντροφοι και συντρόφισσες που μετέχουν σε κάθε κοινωνικό, γεωγραφικό χώρο πρέπει να υποβάλλουν τις προτάσεις τους και βεβαίως θα έχουν λόγο.

Στο αμέσως επόμενο διάστημα να ολοκληρωθεί η προετοιμασία εορτασμού των 20 χρόνων του ΣΥΝ, ενταγμένου στη γενικότερη πολιτική παρέμβαση στη συγκυρία και στην ανάγκη ευρύτερης επαφής και συμπόρευσης με κοινωνικά ενεργούς πολίτες της Αριστεράς και ιδιαίτερα από τον χώρο της νεολαίας.

Η παρέμβαση μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Π.Γ. έχει αποφασίσει συγκεκριμένες κινήσεις σε επίπεδο ΚΕΑ και Ευρωπαϊκής Αριστεράς:

1. Συγκρότηση, από το ΚΕΑ ομάδας διαμόρφωσης εναλλακτικού ριζοσπαστικού προγράμματος, στο επίπεδο των κατευθύνσεων και των συγκεκριμένων προτάσεων.

2. Να προτείνουμε στο ΚΕΑ την έναρξη πρωτοβουλίας διαλόγου με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας που είναι εκτός ΚΕΑ με στόχο την κοινή δράση και των κοινών πολιτικών πρωτοβουλιών.

3. Να συμβάλλουμε στην έκφραση διεθνιστικής αλληλεγγύης και κοινής δράσης σε κοινωνικό επίπεδο. Για παράδειγμα οι εργαζόμενοι σε πολυεθνικές εταιρείες με επιχειρηματική παρουσία σε διάφορες χώρες να συντονίσουν τη δράση τους. Το ίδιο για τους εργαζόμενους στον ίδιο κλάδο (π.χ. ηλεκτρική ενέργεια) κ.λ.π.

4. Εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΥΝ προς το ΚΕΑ και κάθε ένα αδελφό κόμμα στην Ευρώπη ξεχωριστά για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Σύσφιξη σχέσεων, αλληλοενημέρωση και αλληλοκατανόηση, είναι τα ζητούμενα.

5. Έντονη και καλά προετοιμασμένη παρουσία του ΣΥΝ στα διεθνή fora, με εστίαση στην μεταφορά της εμπειρίας και των απόψεων μας.

6. Να αξιοποιηθούν τα φιλικά μας ΜΜΕ για την προώθηση των θέσεων του ΚΕΑ και του ΣΥΝ.Τα τμήματα, Ευρωπαϊκής Πολιτικής, Οικονομικής Πολιτικής, Θεωρίας και το Ινστιτούτο Ν. Πουλαντζάς να οργανώσουν ένα πρόγραμμα συζητήσεων πάνω σε επίκαιρα θέματα που απασχολούν την κοινωνία και την Αριστερά όπου μπορούν να συνδιαλεχθούν διαφορετικές απόψεις και οπτικές.

Αυτά δεν φτάνουν. Η ενιαία αντιμετώπιση και η εναλλακτική ριζοσπαστική πρόταση σε κλίμακα Ευρώπης που αντιστοιχεί στα συμφέροντα των δυνάμεων της εργασίας πρέπει να μας έχουν σε μόνιμη ετοιμότητα. Το δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρώπης όσο πάει και θα διευρύνεται όλο και περισσότερο, βαθαίνοντας την απόσταση μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών και των ευρω-ηγεσιών. Οι τελευταίες είναι φανερό πλέον ότι βρίσκονται δομικά εγκλωβισμένες στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, αρνούμενες την οποιαδήποτε διαρθρωτική αλλαγή που θα θίξει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Προτιμούν να παραμένουν και να ενισχύουν ψευτοδιλλήμματα τύπου «ευρώ ή χάος». Τώρα, περισσότερο από ποτέ, δεν πρέπει οι ευρωπαϊκοί λαοί να εγκλωβιστούν ξανά σε ψευδοδιλήμματα περί «καλύτερου διαχειριστή», όπως συνέβη στις εκλογικές αναμετρήσεις της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, αλλά να αντιληφθούν ότι μόνο η δική τους ενεργή, αποφασιστική παρέμβαση μπορεί να τους απαλλάξει από την μέχρι χτες «ακλόνητη» εναλλαγή στην εξουσία μεταξύ δεξιάς-σοσιαλδημοκρατίας και των κατά περίπτωση συμμάχων τους. Σήμερα δεν είναι η εποχή «του λίγο, του σιγά – σιγά ή του βλέποντας και κάνοντας».

Είναι η περίοδος των ρήξεων και των ανατροπών της νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής κι εκείνης της πρωτοκαθεδρίας των αγορών, που έχει οδηγήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς σε εξαθλίωση και τη δημοκρατία σε ραγδαία υποχώρηση στην Ευρώπη. Ο αγώνας των δυνάμεων της εργασίας μπορεί να κερδηθεί μόνο αν δοθεί σε δύο επίπεδα: εκείνο των αγώνων στους δρόμους και τις πλατείες και αυτό των πολιτικών πρωτοβουλιών, των προτάσεων στην ευρωβουλή και τα εθνικά κοινοβούλια. Ιδιαίτερα για την ουσία των αποφάσεων της 9ης/12//2011και της εξʼ αυτών νέας συνθήκης συγκρότησης της Ε.Ε., η απάντηση μας είναι όχι. Καλούμε το ΚΕΑ, όλες τις Αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη να πρωταγωνιστήσουν στη συγκρότηση ενός Πανευρωπαϊκού κινήματος ενάντια στο σχέδιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Σε κάθε περίπτωση αυτό το σχέδιο πρέπει να μπει υπό την κρίση των λαών της Ευρώπης. Στη χώρα μας επιχειρούμε την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, την ανατροπή των μνημονιακών κυβερνήσεων, τη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας από τις αντιμνημονιακές – αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς. Ζητάμε εκλογές και απαιτούμε τη διενέργεια δημοψηφίσματος στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη ενάντια στη νέα συμφωνία.

Η ενωτική μας πρόταση

Ήδη από το Συνέδριο μιλήσαμε για την αναγκαιότητα διαμόρφωσης αντιμνημονιακού – αντινεοφιλελεύθερου μετώπου σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Επιμένουμε πως η πολιτική και κοινωνική δράση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι η βάση πάνω στην οποία στέκεται και η πολιτική συνεργασιών μας. Έχουν γίνει πολλά και ουσιαστικά βήματα. Είμαστε, ο ΣΥΡΙΖΑ, η δύναμη που όχι μόνο εκφωνεί αλλά και δημιουργεί, τους πολιτικούς και οργανωτικούς όρους για ενότητα σε ριζοσπαστική κατεύθυνση.

Παρά τις επίμονες προσπάθειές μας δεν έχει συγκροτηθεί μέχρι στιγμής εκείνος ο μεγάλος κοινωνικοπολιτικός συνασπισμός που θα αλλάξει ριζικά τους πολιτικούς συσχετισμούς κυρίως λόγω της αρνητικής στάσης δυνάμεων της Αριστεράς Παρ όλα αυτά το κύριο βάρος μας την επόμενη περίοδο πρέπει να πέσει σε αυτή την κατεύθυνση. Να παρθούν μια σειρά πρωτοβουλίες προς όλες τις κατευθύνσεις. Αφορούν τις εντός και εκτός Βουλής δυνάμεις της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, ανένταχτους αριστερούς που δεν κινούνται μέχρι σήμερα σʼ αυτή τη λογική.

Η συνεργασία με στελέχη και συλλογικότητες που αποδεσμεύονται από το ΠΑΣΟΚ με σαφή αντιμνημονιακή αντινεοφιλελεύθερη στάση μπορεί να ενισχύσει αποφασιστικά την προσπάθειά μας για άνοιγμα σε πιο πλατιά ακροατήρια και πρέπει να συνεχιστεί. Η ομάδα επαφών να προσδιορίσει ένα νέο κύκλο επαφών. Η πολιτική φερεγγυότητα, η συνέπεια στον δημόσιο λόγο αυτά τα κρίσιμα χρόνια της κρίσης και η κοινωνική δράση αποτελούν τα εχέγγυα για στερεή και ελκτική ενωτική δράση με αυτές τις δυνάμεις.

Οι συνεργασίες αυτές δεν γίνονται απλά στα πλαίσια μιας πιθανής εκλογικής συνεργασίας αλλά με στόχο την διαμόρφωση μιας πολιτικής συμμαχίας που θα βοηθήσει την συγκρότηση του κοινωνικοπολιτικού μετώπου ανατροπής της σημερινής κατάστασης και ο χρόνος θα βοηθήσει το επόμενο διάστημα να δοκιμαστούν και στην πράξη. Είναι ζήτημα επιβίωσης της ίδιας της κοινωνίας, είναι ζήτημα συμβολής σʼ ένα πανευρωπαϊκό κίνημα αντίστασης και ανατροπής , είναι ζήτημα συγκρότησης πολιτικής ελπίδας που μπορεί να επιβληθεί και να νικήσει.

Υπάρχουν περιπτώσεις που οι συζητήσεις έχουν ωριμάσει περισσότερο και άλλες λιγότερο.

Σε αυτές τις συζητήσεις που αφορούν δυνάμεις της ευρύτερης Αριστεράς και συλλογικότητες που έχουν αποδεσμευτεί από το ΠΑΣΟΚ αμφισβητώντας έμπρακτα την μνημονιακή πολιτική κινούμαστε στη βάση συγκεκριμένων αρχών και μορφών:

α) Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το όχημα μέσω του οποίου επιχειρούμε πολιτικές συνεργασίες.

β) Βάση της προγραμματικής μας πρότασης είναι ο βασικός πυρήνας των προγραμματικών επεξεργασιών του ΣΥΝ (Συνέδρια, Αποφάσεις ΚΠΕ) και του ΣΥΡΙΖΑ όπως διατυπώθηκαν επί της συγκυρίας στην Π.Σ.Συνδιάσκεψη και τις συνόδους της ΠΣΕ.

γ) Όσον αφορά στις εκλογικές συνεργασίες ο τίτλος του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί βασικό στοιχείο στη σηματοδότηση του ψηφοδελτίου και ο επικεφαλής της Κ.Ο. είναι επικεφαλής μας στην κατά το νόμο εκλογικής διαδικασίας.

Όταν οι συζητήσεις έχουν φθάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο και μετά από κοινή απόφαση Π.Γ. και Γρ. ΣΥΡΙΖΑ, δημοσιοποιούνται.

Τέλος η ΚΠΕ αποφάσισε στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση της και μετά από η εισήγηση της Π.Γ. να συζητήσει τον οικονομικό απολογισμό 2011 και τον προϋπολογισμό του 2012 καθώς και ένα σχέδιο οικονομικής βιωσιμότητας και ανάπτυξης του Κόμματος και των ΜΜΕ στα οποία συμμετέχει ή έχει την ιδιοκτησία ο ΣΥΝ.

*Η απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ εγκρίθηκε με 57 ψήφους υπέρ, έναντι 19 ψήφων κατά επί των παρόντων μελών.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για την τρόικα και τα νέα μέτρα


Η επίσκεψη της τρόικα για άλλη μια φορά συνοδεύεται με νέα δυσβάστακτα μέτρα που έρχονται να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα. Η νέα εργασιακή εφεδρεία μαζί με τη νέα μείωση επικουρικών συντάξεων, τη μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα και τους νέους φόρους είναι μερικά μόνο από αυτά που σχεδιάζονται στην κατεύθυνση της ίδιας αδιέξοδης και καταστροφικής πολιτικής, που φέρνουν την οικονομία και την κοινωνία ακόμα πιο κοντά στη χρεωκοπία.

Η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική που ακολουθείται τον τελευταίο ενάμιση χρόνο είτε από την κυβέρνηση Παπανδρέου είτε από την τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου είναι το ίδιο ταξική, αποτυχημένη και απονομιμοποιημένη. Την ίδια στιγμή, αυτά τα μέτρα ξεπερνούν το χρονικό ορίζοντα της, ούτως ή άλλως, «βραχύβιας» κυβέρνησης που δεν νομιμοποιείται να παίρνει αποφάσεις παρακάμπτοντας την κοινωνία και συρρικνώνοντας τη δημοκρατία.

To Γραφείο Τύπου

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής



Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής ξεπέρασε κάθε δυσοίωνη πρόβλεψη για το πόσο κυνικά, με ηγέτιδα την κα Μέρκελ, οι ελίτ της Ε.Ε. θα αναζητούσαν τη λύση του αδιεξόδου ακόμη πιο βαθιά στο νεοφιλελεύθερο οπλοστάσιο. Οι αποφάσεις της Συνόδου είναι στην κυριολεξία καταστροφικές καθώς επελέγη ο εγκλεισμός της Ευρώπης σε δημοσιονομική φυλακή, «συνταγματοποιώντας» τη νεοφιλελεύθερη πολιτική και απορρίπτοντας κάθε μέτρο που θα μπορούσε να ανακόψει την κρίση και να οδηγήσει στο δρόμο της εξόδου, μέσω της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Ο Πρωθυπουργός εμφανίστηκε ως αυτό που είναι, ένας «υπάκουος τεχνοκράτης». Δεν τόλμησε καν, να υπαινιχθεί το προφανές. Ότι η Ελλάδα με αυτές τις συμφωνίες οδηγείται στην περιθωριοποίηση. Οδηγείται στο βυθό, με την τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού ιδίως τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους νέους, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, στην απόλυτη φτώχεια. Οδηγείται στη διάλυση κάθε δυνατότητας για οποιαδήποτε αυτόνομη ανάπτυξη στο μέλλον. Αντίθετα, μας είπε φανερά ότι πρόκειται να παρθούν και πρόσθετα μέτρα!

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αγωνιστεί μαζί με τις άλλες δυνάμεις της πολιτικής και κοινωνικής Αριστεράς της Ευρώπης, ώστε αυτός ο φαύλος κύκλος, που ενισχύεται όλο και περισσότερο, να μην οδηγήσει σε μεγάλες ιστορικές οπισθοδρομήσεις, αλλά σε ριζικές αμφισβητήσεις της υπάρχουσας νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων. Στην επαναθεμελίωση των παραμέτρων εκείνων που θα ανοίγουν το δρόμο για μια άλλη, εκ θεμελίων διαφορετική Ευρώπη.

To Γραφείο Τύπου

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ



Η ηγεσία της Ε.Ε. οδηγεί εδώ και δυο χρόνια με τις επιλογές της την ευρωζώνη στην καταστροφή. Το χειρότερο είναι ότι η ελληνική πλευρά προσέρχεται διαρκώς σ΄ αυτές τις συνόδους Κορυφής δίχως εναλλακτικό σχέδιο να καταθέσει.

Ο κ. Παπαδήμος πριν από λίγο καιρό σ΄ αυτές τις διαπραγματεύσεις καθόταν από την απέναντι πλευρά του τραπεζιού. Σήμερα φαντάζομαι δεν θα μπερδευτεί και θα καθίσει στη σωστή πλευρά. Παρόλα αυτά όμως θα πάει χωρίς σχέδιο. Χωρίς αντιπρόταση. Και στο σχέδιο και στην πρόταση της κας Μέρκελ η Ε.Ε. και η ευρωζώνη να μετατραπεί σε γερμανικό αναμορφωτήριο, όπου θα πρέπει οι τρόφιμοι να είναι υπάκουοι και να μην είναι απείθαρχοι, προκειμένου να συμμορφώνονται με τις επιταγές του γερμανικού διευθυντηρίου, απέναντι λοιπόν σ΄ αυτή την πρόταση, ο Έλληνας πρωθυπουργός για μια ακόμη φορά δεν θα έχει αντίλογο.

Ο ελληνικός λαός χρειάζεται, δικαιούται μια κυβέρνηση που θα υπερασπίζεται τα δικά του συμφέροντα. Έναν πρωθυπουργό που στις συνόδους Κορυφής θα καταθέτει τις απαιτήσεις της ελληνικής κυβέρνησης για λογαριασμό του ελληνικού λαού και όχι έναν πρωθυπουργό που θα κρατάει ένα κόκκινο στυλό και θα κάνει απλά διορθώσεις πάνω στα σχέδια που έχουν ετοιμάσει για μας χωρίς εμάς.

To Γραφείο

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ



Του ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ*

Οι παρεμβάσεις από τους στυλοβάτες του πολιτικού συστήματος πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα. Την Κυριακή ο εκδότης της εφημερίδας «Το βήμα», εκθειάζοντας το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου που τόλμησαν να καταργήσουν ή να εγκαταλείψουν τα κόμματά τους και να δημιουργήσουν κάτι νέο στο πολιτικό σύστημα, κλιμάκωσε την πίεσή του για την αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας.

Η ασταθής νέα ισορροπία που επιτεύχθηκε με την κυβέρνηση Παπαδήμου δεν έχει καθησυχάσει τους φόβους της αστικής τάξης για το πώς μακροπρόθεσμα θα διασφαλίσει τα συμφέροντά της και θα θωρακιστεί απέναντι στον απρόβλεπτο λαϊκό παράγοντα. Άλλωστε η τρικομματική κυβέρνηση του Μνημονίου, παρά το λιβάνισμά της από τα συγκροτήματα του Τύπου, δεν περνά τις ευτυχέστερες στιγμές της, αφού οι διακομματικές αντιπαραθέσεις και οι πολλαπλασιαζόμενες εσωκομματικές έριδες έχουν αντανάκλαση στη λειτουργία της.



Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τους βασικούς ιθύνοντες του συστήματος σε αυτή τη φάση με τη νέα κυβέρνηση είναι: να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, να εμπεδωθεί ένα κλίμα συναίνεσης των από πάνω στον πυρήνα της ασκούμενης πολιτικής, να μπουν εμπόδια στην κινητοποίηση του λαού και να κατοχυρωθεί ένα νέο παράδειγμα κυβερνητικού σχήματος που πιθανόν να τους χρησιμεύσει στο άμεσο μέλλον.

Επειδή όμως αναζητούν πιο μακροχρόνιες λύσεις, χρειάζονται ένα νέο τοπίο, μια νέα μεταπολίτευση όπου να διακοπεί κάθε σχέση των πολιτικών με τους πολίτες με την αγνόηση του «πολιτικού κόστους», να ακυρωθεί κάθε παρέμβαση των συλλογικών θεσμών όπως είναι τα συνδικάτα, να συρρικνωθεί μέχρι εξαφανίσεως η συγκρουσιακή αριστερά και στη θέση της να μπει μια εκφυλισμένη και ενσωματωμένη αριστερά. Αναζητούν δηλαδή ένα πολιτικό σύστημα σε ακόμη πιο συντηρητική κατεύθυνση, απόλυτα πειθήνιο στο πρόγραμμα ανασυγκρότησης του ελληνικού καπιταλισμού, που θα κρατήσει χρόνια στο πλαίσιο μιας εξαϋλωμένης δημοκρατίας.

Σε αυτή την προοπτική εκτιμούν ότι τα υπάρχοντα κόμματα και ο τρόπος λειτουργίας τους δεν αποδίδουν. Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός απαιτεί τη μονόδρομη σκέψη, την απαλλαγή της οικονομίας από την πολιτική και την επίδραση της ταξικής πάλης, την ανάκτηση της εμπιστοσύνης απέναντι στις αγορές και στους επικυρίαρχους Ευρωπαίους. Γι' αυτό τον λόγο οι πιέσεις στα υπάρχοντα κόμματα να αλλάξουν ώστε να ακυρωθεί κάθε ανταγωνιστική πτυχή τους ακόμη και σε δευτερεύοντα ζητήματα και να μετατραπούν σε έναν εκσυγχρονιστικό κεντρώο χυλό θα είναι ισχυρή και διαρκής. Το πιο ευάλωτο κομμάτι του πολιτικού συστήματος είναι φυσικά το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα βρεθεί στη δίνη της διαδοχής στην ηγεσία του, όμως η ανασύνθεση θα αφορά όλα τα τμήματα του μνημονιακού μπλοκ, το οποίο δεν αποκλείεται να υποστεί και διασπάσεις. Όλα τα παραπάνω θα γίνουν φυσικά με στόχο την σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, όμως η αμείλικτη και ζοφερή πραγματικότητα κάνει τη ζωή πιο ευφάνταστη από τα σχέδια των επιτελείων.

Ισχυρό κίνημα και αριστερή συμπαράταξη

Για να ανατραπούν τα σχέδια του κατεστημένου υπάρχουν δυο πολύ σημαντικές προϋποθέσεις.

Η πρώτη αφορά στην ανάπτυξη του μαζικού κινήματος το οποίο πρέπει να γνωρίσει μια νέα άνθιση. Η πρόσφατη απεργία και οι συγκεντρώσεις αν και αξιοπρεπείς δεν ήταν εφάμιλλες προηγούμενων κινητοποιήσεων. Χρειάζεται να εκτιμηθεί η νέα πραγματικότητα ώστε με αναπροσαρμογή και εναλλαγή των μορφών πάλης να δημιουργηθεί ένα νέο αγωνιστικό «κρεσέντο» με συνδυασμό των ειδικών με τους γενικούς στόχους πάλης, με ένταση της αλληλεγγύης, με την αποκατάσταση της ενωτικής δράσης, με τη δημιουργία νέων μορφών λαϊκής συμμετοχής και κινητοποίησης στους χώρους δουλειάς και κατοικίας.

Η δεύτερη αφορά την αριστερά που χρειάζεται -ιδιαίτερα σήμερα, που το μνημονιακό μπλοκ συγκροτείται- να δώσει το αντι-παράδειγμα μιας εναλλακτικής πρότασης, η οποία θα οικοδομείται με την κοινή δράση στο μαζικό κίνημα, με κοινές πολιτικές πρωτοβουλίες, με πολιτική συνεργασία σε κρίσιμα ζητήματα που θα εμπεδώνει ένα κλίμα κοινής πορείας μεταξύ των τμημάτων της και θα δημιουργεί τους όρους μιας εναλλακτικής εξουσίας της αριστεράς.

Σε αυτές της συνθήκες λεηλασίας της κοινωνίας, ανόδου της πολιτικοποίησης, αναζήτησης νέων δρόμων πολιτικής, ανασυνθέσεων του πολιτικού συστήματος, απελευθέρωσης δυνάμεων από τον δικομματισμό, η αριστερά οφείλει να αποφύγει δυο σφάλματα: Να «παίζει» στη γωνία της αφήνοντας ζωτικό χώρο στο σύστημα να υλοποιήσει τα σχέδιά του ή να ενσωματωθεί στο σχέδιο ανασύνθεσης του αστικού και μνημονιακού μπλοκ.

Πρέπει να επιλέξει την οδό της πιο πλατιάς συσπείρωσης του λαού, της σύγκρουσης και από πάνω και από κάτω με στόχους: τη ριζική αλλαγή και προοδευτική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας με ανοιχτό τον δρόμο για τον σοσιαλισμό. Αυτή η πορεία θα έχει εκ των πραγμάτων αντιμνημονιακά, αντινεοφιλελεύθερα, αντιμονοπωλιακά και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά.

Κυρίως, όμως, πρέπει να θέτει το άμεσο ζήτημα της επιβίωσης του λαού στην κρίση, να σπάει τον φόβο, να εμπνέει την ελπίδα μιας διαφορετικής λύσης, να προβάλλει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα και όραμα για να συσπειρώσει και να φέρει την αισιοδοξία για το μέλλον στον κόσμο της εργασίας.



* Ο Αλέκος Καλύβης είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ. Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Συνταξιοκτόνος προϋπολογισμός!




ΑΥΓΗ6/12/11
Του Αλέξη Μητρόπουλου

Καταρρέουν οι συντάξεις παρά την έκτη δόση!


Με το σχέδιο του νέου προϋπολογισμού, η κυβέρνηση υλοποιεί τις ρυθμίσεις του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος που αναμένεται να είναι πολύ σκληρότερο για τα επόμενα χρόνια. Η Ν.Δ., ενώ δεσμεύτηκε να μην ψηφίσει νέα μέτρα, εν τούτοις υπερψηφίζει τον πιο «συνταξιοκτόνο» προϋπολογισμό του ελληνικού κράτους!

Ο προϋπολογισμός πρωτογενούς πλεονάσματος, κατά τις επιταγές των δανειστών, επιβαρύνει κυρίως τους μισθούς και τις συντάξεις. Οι ασφαλισμένοι εν γένει (συνταξιούχοι και εργαζόμενοι με σύμβαση οποιασδήποτε μορφής στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα ή στις ΔΕΚΟ) καλούνται να πληρώσουν μαζί με άλλα 16 νέα μέτρα που αυξάνουν τη φορολογία τη νέα συμφωνία της 26ης και 27ης Οκτωβρίου 2011 για το χρέος.

Η κρατική χρηματοδότηση στο Ασφαλιστικό Σύστημα μειώνεται κατά 9% (ΙΚΑ -41,6%, ΟΓΑ -23,5%, ΟΑΕ -10,6%, ΝΑΤ -11,5%) και έπονται τα άλλα Ταμεία. Δηλαδή ποσό παραπάνω από 1,5 δισ. ευρώ περιέρχονται στους δανειστές από τις μικρές ελληνικές συντάξεις. Στο ίδιο και μεγαλύτερο ποσοστό θα περιορίζεται σταθερά η κρατική χρηματοδότηση για τις συντάξεις και τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2060, αφού η τρόικα επέβαλε -και το πολιτικό προσωπικό δέχθηκε- το ελληνικό κράτος να διαθέτει το μικρότερο ποσοστό επί του ΑΕΠ (μέση αύξηση 2,5% επί του ΑΕΠ) από κάθε άλλη χώρα στον πλανήτη!!!

Περαιτέρω, με το «κούρεμα» των ομολόγων, τα Ταμεία θα χάσουν 13 δισ. ευρώ περίπου. Από αυτήν ακριβώς την απώλεια θα προέλθει το λεγόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή η πλήρης αφαίμαξη της οικονομίας και των Ασφαλιστικών Ταμείων, ώστε οι δημόσιες δαπάνες να ισοσταθμίζουν τα έξοδα.

Έχει περάσει όμως εντελώς στα κρυφά από τη συντονισμένη μνημονιακή παραπληροφόρηση ότι οι εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών για την κύρια και επικουρική ασφάλιση, καθώς και ο «κουμπαράς» των εργαζομένων για τον σχηματισμό των εφάπαξ και των άλλων προνοιακών βοηθημάτων και παροχών, με την τελευταία επικαιροποίηση του Μνημονίου (2.7.2011) αναγορεύονται σε «δημόσια συνταξιοδοτική δαπάνη», πράγμα που ουσιαστικά συνιστά μια παρανομία πρώτου μεγέθους! Αυτό αποσκοπεί στο να αποχωρήσει σταδιακώς το κράτος από τη στήριξη του Συνταξιοδοτικού Συστήματος.

Η ανεργία όμως καλπάζει και, σύμφωνα με τις προβλέψεις του σχεδίου του προϋπολογισμού, θα ανέλθει την επόμενη χρονιά επισήμως στο 17,1% (η πραγματική είναι πολύ μεγαλύτερη), πράγμα που σημαίνει ότι τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές θα είναι κατά πολύ μειωμένα. Κάθε μονάδα αύξησης της ανεργίας στερεί από το ΙΚΑ 340 εκατ. ευρώ ετησίως σε εισφορές, όπως δήλωσε πρόσφατα στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας.

Εξάλλου, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Το άρθρο 37 του ν. 4024/2011 θα οδηγήσει στην πιο βίαιη αναδιάρθρωση εθνικού ιδιωτικού μισθολογίου, που έχει συμβεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως, κάθε μονάδα μείωσης των μισθών του ιδιωτικού τομέα στερεί 140 εκατ. ευρώ από το ΙΚΑ, όπως επίσης έχει δηλώσει πρόσφατα ο κ. Κουτρουμάνης. Μόνο για το 2011, από τις παραπάνω αιτίες, το ΙΚΑ έχει απωλέσει εισφορές 3 δισ. ευρώ (!), όπως δήλωσε πρόσφατα η Διοίκησή του!

Σ’ αυτόν τον υπολογισμό της ανεργίας και της συντριβής των μισθών του ιδιωτικού τομέα αναφέρεται ο προϋπολογισμός της ύφεσης κατά 2,8% για το 2012, που όμως είναι πολύ αισιόδοξο ποσοστό, αφού αναμένεται να είναι πολύ μεγαλύτερη, όπως άλλωστε και φέτος! Στο ποσοστό αυτό της ανεργίας επίσης δεν συμπεριλαμβάνονται και οι μικρομεσαίοι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες και μαγαζάτορες, που κλείνοντας το μαγαζί τους ή σταματώντας το επιτήδευμά τους, δεν πρόκειται να βρουν θέση μισθωτής εργασίας, ούτε θα μπορέσουν να καταβάλλουν τις εισφορές στο Ταμείο τους (ΟΑΕ). Επομένως η απώλεια πόρων από τα ασφαλιστικά Ταμεία θα είναι πολύ μεγαλύτερη.

Παρά όμως αυτή την εξόφθαλμη και τραγική συνθήκη, η κυβέρνηση «πετσοκόβει» τη χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού Συστήματος για να παρουσιάσει δήθεν πρωτογενή πλεονάσματα! Κι ενώ η ανεργία θα αυξηθεί σε δυσθεώρητα ύψη, το σχέδιο του νέου προϋπολογισμού περικόπτει τη χρηματοδότηση του ΟΑΕΔ κατά 264 εκατ. ευρώ, δηλαδή -35% περίπου! Αν υπολογιστεί ότι φέτος οι εισφορές στο ΙΚΑ ήταν μειωμένες κατά 17% περίπου, φαντάζεται κανείς τι θα γίνει τον επόμενο χρόνο, που -συν τοις άλλοις- ο Οργανισμός θα έχει μείωση της χρηματοδότησης κατά 41%!!

Επιπλέον απώλεια εισφορών για το ΙΚΑ θα υπάρξει από τη μείωση των μισθών των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου (ασφάλιση ΙΚΑ), καθώς και αυτών που, ενώ είναι ασφαλισμένοι σ’ αυτό, θα περάσουν στην εργασιακή εφεδρεία! Έτσι με τις ήδη προγραμματισμένες μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, που θα έχουν ευθεία επίδραση στο Ασφαλιστικό Σύστημα, θα επέλθει και περαιτέρω δραστική μείωση για τις συντάξεις των ήδη συνταξιούχων, όπως επίσης και μεγάλη μείωση (έως και 50%) της επικουρικής σύνταξης πολλών επικουρικών Ταμείων (ΕΤΕΑΜ, ΤΑΥΤΕΚΩ, ΜΤΠΥ κ.λπ.).

Το συμπέρασμα που βγαίνει από τον «χαρωπό» αυτό προϋπολογισμό των πρωτογενών πλεονασμάτων είναι ότι η νέα κυβέρνηση κανιβαλίζει επί του ετοιμοθάνατου σώματος του Ασφαλιστικού Συστήματος. Το Κοινωνικό Κράτος καταλύεται και όλοι οι συν-Έλληνες προετοιμάζονται για τα νέα «πέτρινα» χρόνια που μας επιφυλάσσει η συμφωνία για την μικρή και ανεπαίσθητη μείωση του δημόσιου χρέους εν σχέσει με τις διαχρονικές απώλειες του κοινωνικού σώματος.

Όταν από την άνοιξη του 2008 (βλ. «Το Τέλος του Κοινωνικού Κράτους; Αριστερά και Συνδικάτα μπροστά στην Απορρύθμιση», Εκδ. Οργ. Λιβάνη, Μάρτιος 2008) και τον Απρίλιο του 2010 (βλ. «Ασφαλιστικό Ώρα Μηδέν. Το μέλλον των συντάξεων», Εκδ. Οργ. Λιβάνη, Μάιος 2010) γράφαμε για τα πλήγματα που θα δεχθεί το Κοινωνικό Κράτος, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο ελληνικός λαός θα είχε απωλέσει τις κατακτήσεις πολλών δεκαετιών σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα!

Τώρα αποκαλύπτεται το μέγεθος της κοινωνικής επιδείνωσης που εκπλήττει όλους για τη σκληρότητα και τη βιαιότητά της. Τώρα αποκαλύπτεται η φύσης της υπαγορευμένης από την Ε.Ε. τρικομματικής κοινοβουλευτικής στήριξης νέας κυβέρνησης υπό τον τέως αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Παπαδήμο.-

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ Ν...


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
Πέρασαν τρία χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Τρία χρόνια από την εξέγερση της νεολαίας, των μαθητών που πλημμύρισαν τους δρόμους της χώρας, διεκδικώντας σεβασμό στη ζωή και στο μέλλον τους. Τότε, απέναντι στην εξεγερμένη νεολαία, απέναντι στη δικαιολογημένη οργή, το κράτος απάντησε με γενικευμένη καταστολή, φοβήθηκε την ορμή της νιότης, την ανυπακοή της εφηβείας.

Πέρασαν τρία χρόνια, αλλά δεν ξεχνάμε. Ο Δεκέμβρης του 2008 θα μείνει στην ιστορία: για την αγριότητα του κράτους και των δυνάμεων καταστολής. Για την περίσσεια υποκρισία όλων αυτών που ανέλαβαν να σπιλώσουν τη νεανική εξέγερση και που επιχείρησαν να βαφτίσουν τα νεράντζια, όπλα και την οργή, τρομοκρατία. Κυρίως, όμως, θα μείνει στην ιστορία γιατί μια ολόκληρη γενιά δήλωσε ότι δεν θα μείνει στο περιθώριο, δεν θα κάνει πίσω από τα όνειρά της για μια ζωή με αξιοπρέπεια, δικαιώματα και ελευθερία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τη νεολαία και τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν ειρηνικά, μαζικά και αγωνιστικά στις εκδηλώσεις μνήμης για την επέτειο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, διαδηλώνοντας την αντίθεσή τους στη σημερινή μνημονιακή πολιτική που υποθηκεύει το μέλλον των σημερινών και των επόμενων γενιών.

Γιατί η ιστορία γράφεται στους δρόμους.

To Γραφείο Τύπου

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για τις δηλώσεις Μέρκελ-Σαρκοζί



Οι Μέρκελ και Σαρκοζί προσπαθούν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως τους «εγγυητές» των λύσεων για την έξοδο από την κρίση στην ΕΕ, παρακάμπτοντας και αγνοώντας επιδεικτικά τους λαούς σε όλη την Ευρώπη. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρούν να θεσμοθετήσουν ένα ακόμη πιο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό πλαίσιο, όπου η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και η διαρκής λιτότητα θα είναι οι κύριες κατευθυντήριες αρχές, οδηγώντας έτσι τις κοινωνίες και τις οικονομίες στην χρεωκοπία.

Η συγκεκριμένη πολιτική, που υιοθετεί και η σημερινή κυβέρνηση Παπαδήμου, της τριμερούς συνεργασίας ΠΑΣΟΚ- ΝΔ - ακροδεξιάς, είναι η σίγουρη συνταγή για τη διάλυση της ΕΕ και τη χρεωκοπία των λαών της.

Γι’ αυτό και σήμερα το αίτημα για μια Ευρώπη των λαών, της δημοκρατίας, της αναδιανομής του πλούτου, της εργασίας και του κοινωνικού κράτους είναι πιο επίκαιρο και επιτακτικό από ποτέ και προϋποθέτει το δυνάμωμα των ενωτικών αγώνων σε Ελλάδα και Ευρώπη για την ανατροπή της χρεοκοπημένης νεοφιλελεύθερης πολιτικής και των εκπροσώπων της.

To Γραφείο Τύπου

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνάντηση με την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ



Ο ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζει την απόφαση της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ να προχωρήσει σε συνεργασία με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σε κοινωνικό συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο για την απόκρουση των πολιτικών της τρικομματικής κυβέρνησης του κου Παπαδήμου και της τρόϊκας.

Στην επόμενη περίοδο, που είναι βέβαιο ότι θα είναι περίοδος κλιμάκωσης των αγώνων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και των νέων σκληρών ταξικών μέτρων της κυβέρνησης, η συνεργασία όλων των αριστερών και των αντιμνημονιακών δυνάμεων γίνεται όλο και πιο αναγκαία.

To Γραφείο Τύπου

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2012: ΌΧΗΜΑ ΔΗΜΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ




Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*
Η κατάθεση του προϋπολογισμού 2012, φέρνει και πάλι στο προσκήνιο τη κρίσιμο ζήτημα της δημοσιονομικής διαχείρισης, με μια βασική διαφορά. Οι φετεινές επιλογές καθορίζονται από την τρικομματική συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και τον αυστηρό έλεγχο της «ειδικής ομάδας δράσης» (task force) της «τρόϊκας» ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Είναι ίσως η πρώτη φορά που μεταπολεμικά οι βασικοί εκπρόσωποι των αστικών δυνάμεων της χώρας συντονίζουν τόσο στενά τα βήματα τους με τα υπερεθνικά αφεντικά, με στόχο τη δήμευση και αλυσόδεμα του ελληνικού λαού.



Ο νέος προϋπολογισμός αποτελεί μέρος του γενικότερου πακέτου μέτρων της νέας δανειακής σύμβασης και του νέου πολυετούς «Μνημονίου» που πρόκειται να υπογράψει η νέα κυβέρνηση, για τη διασφάλιση των συμφερόντων των τραπεζιτών, με τη λεηλασία του ελληνικού λαού και την οικονομική παρακμή της χώρας.
1. ΤΟ ΔΙΠΤΥΧΟ «ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ» ΚΑΙ «ΦΟΡΟΑΣΥΛΙΑ»

Ο νέος προϋπολογισμός αναπαράγει και διευρύνει τις αντιλαϊκές δομές του φορολογικού συστήματος και επιδεινώνει την άδικη διανομή του εθνικού εισοδήματος. Τα φορολογικά έσοδα αυξάνονται από 49,7 δις € το 2011 σε 53,3 δις € το 2012 και το μεγαλύτερο μέρος θα προέλθει από την αύξηση κατά 17,4% των άμεσων φόρων (από 20,6 σε 24,2 δις) και κυρίως από τη φορολογία φυσικών προσώπων (από 8,2 δις σε 10,6 δις ή αύξηση 29%), ενώ αντίθετα οι φόροι των νομικών προσώπων, κυρίως ΑΕ & ΕΠΕ, θα μειωθούν -22% (από 2,7 δις σε 2,1 δις). Κύριοι μοχλοί υπερφορολόγησης των λαϊκών εισοδημάτων, η μείωση του αφορολόγητου από 12.000 σε 5.000 €, η κατάργηση έκπτωσης φόρου 10% από αποδείξεις, δραστικές περικοπές φοροαπαλλαγών και εξαιρέσεων στα λαϊκά εισοδήματα, εισφορά αλληλεγγύης, είσπραξη τέλους επιτηδεύματος, έκτακτη φορολογία ακινήτων (χαράτσι), κά. Το μεγαλύτερο μέρος θα επιβαρύνει και πάλι μισθωτούς και συνταξιούχους, εντείνοντας την άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών.

Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, για εισοδήματα δηλωθέντα πέρυσι (αφορούν 2009), οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πλήρωσαν το 55,5% των φόρων έναντι 52,5% το 2008, ενώ οι επιχειρηματίες το 28,6% έναντι 30,8% και οι λοιπές κατηγορίες φορολογουμένων 15,7% έναντι 16,6% το 2008.! Από την άλλη οι οφειλόμενοι φόροι (μισθωτοί-συνταξιούχοι προκαταβάλλουν τους φόρους), ξεπερνούσαν τα 60 δις € από τους οποίους 30 δις αντιστοιχούν σε εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις. Αυτές οι «μαύρες τρύπες» στο φορολογικό σύστημα, η μόνιμη φορολογική «ασυλία» και η πρωτοφανής φοροδιαφυγή και φοροκλοπή «εχόντων και κατεχόντων», αποτελούν μια από τις βασικότερες αιτίες των ελλειμμάτων και υπερδιόγκωσης του δημόσιου χρέους. Παρά τις φλύαρες και βαρύγδουπες ανακοινώσεις, για πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής, η κατάσταση αντί να περιορίζεται επιδεινώνεται, με την αγαστή συνεργασία και συναίνεση πλέον ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.

2. ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ…ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Στα πλαίσια του λεγόμενου «μεσοπρόθεσμου», προβλέπονται μεγάλες περικοπές δαπανών, κυρίως για μισθούς-συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες (υγεία, παιδεία, πρόνοια, αυτοδιοίκηση, πολιτισμό, κά), καθώς για αναπτυξιακές δαπάνες (πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων - ΠΔΕ), ενώ αυξημένες είναι για τόκους και χρεολύσια, εξοπλιστικές δαπάνες και για καταπτώσεις εγγυήσεων του δημοσίου για λογαριασμό τρίτων. Ειδικότερα το σύνολο των δαπανών προβλέπεται το 2012 να διαμορφωθεί στα 65 δις €, μειωμένες κατά 5,8 δις σε σχέση με το 2011. Η μείωση θα προέλθει κυρίως από περικοπές μισθολογικών δαπανών (19,4 δις, σε σχέση με 20,1 και 20,4 δις αντίστοιχα για το 2011 και 2010) λόγω εφαρμογής του νέου μισθολογίου, απολύσεων συμβασιούχων, «εργασιακής εφεδρείας» κά. Συνολικά οι μειώσεις αποδοχών στο δημόσιο όρο τα τελευταία δύο χρόνια ανέρχονται κατά μέσο σε 40-50%. Αντίστοιχα οι δαπάνες για συντάξεις παρ’ ότι οριακά εμφανίζονται αυξημένες κατά 77 εκατ.€, υφίστανται μείωση λόγω της αύξησης των συνταξιούχων το 2011, με αποτέλεσμα οι εισοδηματικές τους απώλειες να ξεπερνούν στα δύο χρόνια όρο το 30-35%. Επίσης μεγάλες περικοπές προβλέπονται στις «κοινωνικές δαπάνες» (-9,1% ή από 16,6 δις σε 15,1 δις) ιδιαίτερα στο ΙΚΑ (41,6%) όπου οι απόμαχοι της μισθωτής εργασίας καλούνται να πληρώσουν το λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα», όπως κι άλλες κατηγορίες συνταξιούχων (ΟΓΑ –23,5%, ΝΑΤ –11,5%, ΟΑΕΕ –10,6%, ΟΠΑΔ –100%, κά. Τέλος οι δαπάνες προς Αυτοδιοίκηση περιορίζονται στα 7,1 δις (μείωση 7,7% ή κατά 595 εκατ.€), οδηγώντας σε οικονομική ασφυξία τους δήμους και τις περιφέρειες, στην άσκηση του κοινωνικού και αναπτυξιακού τους ρόλου.

Όσον αφορά τις αναπτυξιακές δαπάνες, η εμφανιζόμενη μικρή αύξηση δαπανών από 6,9 δις σε 7,7 δις, είναι αύξηση «μαϊμού» διότι το 2011 είχαν υπολογιστεί σε 7,5 δις (2010 και 2009 ήταν αντίστοιχα 8,5 και 9,5 δις), αλλά έγιναν περικοπές. Ωστόσο κι αυτά τα 7,7 δις είναι αμφίβολο αν θα διατεθούν δεδομένου ότι τα 6 δις θα πάνε σε έργα ΕΣΠΑ με κοινοτική χρηματοδότηση τα οποία ωστόσο έχουν «κωλύσει», το 1 δις για επιδοτήσεις του παλιού αναπτυξιακού νόμου (3299/04) και μόλις 0,7 δις για νέα έργα….δηλαδή για ανάπτυξη.! Θα λέγαμε καλύτερα για διαιώνιση της ύφεσης, της στασιμότητας και εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας που ξεπέρασε το 20% και στη νέα γενιά το 40%!. Ακριβώς αυτή η πολιτική συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων και μείωσης των αναπτυξιακών δαπανών έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση ΑΕΠ (-2,7% το 2009, -3,5% το 2010, -5,5% το 2011) και προβλέπεται νέα μείωση 2,8% το 2012, πολύ πιθανόν το 2013, με αποτέλεσμα από 231 δις € το 2009, σε 227 δις το 2010, σε 217 δις το 2011 και σε 212 δις το 2012.!! Αυτό είναι το επίτευγμα των μέτρων του «Μνημονίου», κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και «τρόϊκας», για «σωτηρία» της χώρας.! Η συγκεκριμένη πολιτική συμπληρώνεται με έναν ακόμα «εθνικό στόχο», τις ιδιωτικοποίησεις ΔΕΚΟ και δημόσιας περιουσίας, ύψους 9,3 δις το 2012, με ορίζοντα τα 50 δις ως το 2015.!.

3. ΤΟ ΧΡΕΟΣ-VAMPIRE….ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ

Η άλλη όψη του ταξικού χαρακτήρα του προϋπολογισμού, είναι οι δαπάνες για τόκους και χρεολύσια υπέρ των δανειστών, καθώς για εξοπλιστικά προγράμματα και καταπτώσεις εγγυήσεων υπέρ τρίτων. Οι τελευταίες αυξάνονται από 1.489 εκατ., σε 1.623 εκατ.€, ενώ για εξοπλισμούς από 600 εκατ. σε 1.000 εκατ.€. Ωστόσο ο κύριος όγκος των δαπανών αφορά τις πληρωμές για τόκους και χρεολύσια, οι οποίες από 45 δις € το 2011 θα ξεπεράσουν τα 60 δις € το 2012, χωρίς να υπολογίσουμε το λεγόμενο «κούρεμα», το οποίο δεν μπορεί να προσδιοριστεί αφού εκκρεμεί η τελική συμφωνία. Αν σε αυτές τις δαπάνες προσθέσουμε τις πληρωμές για το βραχυπρόθεσμο χρέος (33 δις το 2011 και 25 δις το 2012), τότε οι δαπάνες εξυπηρέτησης ξεπερνούν το 40% του ΑΕΠ. Πρόκειται για μια τεράστια αφαίμαξη του ελληνικού λαού σε όφελος τοκογλύφων (κατόχων δανειακού κεφαλαίου), κυρίως ελληνικές και ξένες τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες, θεσμικοί επενδυτές, μεγαλοεισοδηματίες, κά. Είναι οι σύγχρονοι «βρικόλακες» (vampire) που ζητούν να πιούνε όλο και περισσότερο «αίμα» για επιβίωση του συστήματος. Ωστόσο το χρέος αντί να μειώνεται αυξάνεται. Ειδικότερα το χρέος της «κεντρικής διοίκησης» από 300 δις περίπου το 2009, ανέβηκε στα 340 δις το 2010, στα 364 δις το 2011 και θα ξεπεράσει τα 380 δις (χωρίς τη ρύθμιση) το 2012. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει προοπτική ανακούφισης του ελληνικού λαού και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, χωρίς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, τουλάχιστον κατά 80%.

Το λεγόμενο «κούρεμα» κατά 50% (ή κατά 100 δις €) στα πλαίσια του προγράμματος PSI (private sector involvement), όχι μόνο δεν μειώνει το χρέος αλλά το αυξάνει, αφού με την υπογραφή νέας δανειακής σύμβασης, ύψους 130 δις €, το χρέος διογκώνεται. Ταυτόχρονα προβλέπεται διάθεση 30 δις για τη στήριξη ελληνικών τραπεζών (τα ασφαλιστικά ταμεία εξαιρούνται στέλνοντας στον….«κουρέα» τους συνταξιούχους) και άλλα 30 δις για τη στήριξη (κίνητρο) συμμετοχής των ξένων τραπεζών στο PSI. Από την άλλη με την εφαρμογή του νέου «Μνημονίου» προωθείται η δήμευση του ελληνικού λαού με περικοπές λαϊκών εισοδημάτων ως το 2015 ύψους 50 δις και άλλα 50 δις από τη λαφυραγώγηση της δημόσιας περιουσίας, στέλνοντας ταυτόχρονα στον «Καιάδα» εργασιακά δικαιώματα και μετατρέποντας τη νέα γενιά σε σύγχρονους «είλωτες» του χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό το «σωτήριο» καθήκον ανέλαβε να φέρει σε πέρας η νέα κυβέρνηση, με επικεφαλής τον πρώην τραπεζίτη Λ.Παπαδήμο, για λογαριασμό των εγχώριων αστικών δυνάμεων και της ιθύνουσας ελίτ της ΕΕ.

4. ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΜΕ….ΣΤΡΟΦΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα τα λαϊκά στρώματα, βιώνουν μια πρωτοφανή επίθεση στα βασικά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Η παύση πληρωμής του χρέους αποτελεί το πρώτο βήμα σωτηρίας του ελληνικού λαού, αξιοποιώντας τις ρυθμίσεις του διεθνούς δικαίου και ειδικά την «κατάσταση ανάγκης» της Διεθνούς Νομικής Επιτροπής του ΟΗΕ. Ταυτόχρονα χρειάζεται ανατροπή «Μνημονίου» και απόρριψη των όρων της νέας δανειακής σύμβασης. Άμεση εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών. Εφαρμογή προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης με άξονες την ανάπτυξη-απασχόληση-αναδιανομή. Στήριξη αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων. Πάταξη της φοροδιαφυγής και ρεμούλας στο δημόσιο χρήμα. Ενίσχυση κοινωνικών δαπανών. Επαναφορά στο δημόσιο έλεγχο των βιώσιμων ΔΕΚΟ και επέκταση τους σε στρατηγικού τομείς. Έλεγχος κίνησης κεφαλαίων και εξάλειψη των μονοπωλιακών δομών. Ισότιμες οικονομικές σχέσεις με όλες τις χώρες, κά. Όλα αυτά κάνουν αναγκαία την ανάκτηση των μοχλών άσκησης οικονομικής πολιτικής και κατά συνέπεια κάνουν ασύμβατη και ασύμφορη την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και το ευρώ, πολύ περισσότερο «εν όψει» των σχεδίων μεταρρύθμισης των συνθηκών προς το αντιδραστικότερο. Το όραμα της Ευρώπης των λαών και των εργαζόμενων, βρίσκεται στον αντίποδα των πολιτικών Μέργκελ-Σαρκοζί. Η βιώσιμη επαναθεμελίωση του είναι υπόθεση των λαών και όχι των πολυεθνικών. Η διάλυση της ευρωζώνης μπορεί με παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα να αποτελέσει αφετηρία προοδευτικών εξελίξεων σε κάθε χώρα.

Ειδικότερα στην Ελλάδα οι ριζοσπαστικές αλλαγές προϋποθέτουν μια κυβέρνηση ριζοσπαστικών-αριστερών δυνάμεων, η οποία ξεκινώντας με μέτρα προοδευτικής εξόδου από την κρίση, ανοίγει δρόμο σε σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς, ανασυγκρότησης της οικονομίας και αναγέννησης της κοινωνίας, δίνοντας ελπίδα και μέλλον στην νέα γενιά. Η ασίγαστη πάλη του ελληνικού λαού κατά το «Μνημονίου» επέφερε την ανατροπή της κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου. Ο ελιγμός των αστικών δυνάμεων και της «τρόϊκας», για σχηματισμό τρικομματικής κυβέρνησης, δεν πρόκειται για ξεγελάσει τον ελληνικό λαό, ούτε πολύ περισσότερο να λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά αντίθετα θα τα οξύνει. Η ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος είναι εκείνη που θα καθορίσει το χρόνο παραμονής της νέας κυβέρνησης στην εξουσία. Η προώθηση της κοινής δράσης της Αριστεράς αποτελεί στις νέες συνθήκες το αναντικατάστατο μέσο για την αποτροπή των σχεδίων δήμευσης και εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού, μια ελπιδοφόρα και προοδευτική πορεία της χώρας.

* Μέλος της Ε.Γ. του ΣΥΝ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΠΙΚΑΙΡΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο., ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ, ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ


«Οι αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη υποθηκεύουν τη δημόσια περιουσία, υπονομεύουν τη δημόσια περιουσία, υπονομεύουν την ελληνική οικονομία και απειλούν με διάλυση την ευρωζώνη»
Μόνο πολιτική λύση μπορεί να αποτρέψει την διάλυση της Ε.Ε.
Οι δανειστές μας συνεχίζουν τους εκβιασμούς για ληστρικό επιτόκιο 8%
Αν η δανειακή σύμβαση διέπεται από το αγγλοσαξωνικό δίκαιο, τότε υποθηκεύεται το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και κάθε μελλοντικός πόρος
Αντί να επιλεχθεί πολιτική ενοποίηση με δημοκρατία, συνεχίζεται η συνταγή που μας οδήγησε στην κρίση
Η ελληνική κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε με σχέδιο φούσκωσε τα ελλείμματα του 2008 και του 2009, με αποτέλεσμα το έλλειμμα να εκτιναχθεί στο 12,5%
Ο πιο αποτυχημένος Υπουργός Οικονομικών, συνεχίζει από άλλη θέση να κλείνει δουλειές με εργολάβους και να καταθέτει νυχτερινές τροπολογίες
Αρμοδιότητα του κ. Πάγκαλου στην κυβέρνηση είναι να υβρίζει την Αριστερά και όσους αντιστέκονται.
Ο κ. Παπαδήμος διαχειρίζεται μια αναδιάρθρωση χρέους με την οποία διαφωνεί
Δεν υπάρχουν πια οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, υπάρχουν μόνο συμφέροντα που θέλουν να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνίας
Το χαράτσι είναι αντιλαϊκό, αντισυνταγματικό και εκτός νομικού πλαισίου της Ε.Ε.
Στην ανάπτυξη της ερώτησης είπε:
«Κύριε Πρωθυπουργέ, η πρώτη σας δήλωση έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, αν δεν κάνω λάθος, μόλις πήρατε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ήταν ότι δεν είστε πολιτικός. Εν τούτοις με την κατάσταση που διαμορφώνεται σήμερα αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα λύσης σε αυτό τον γόρδιο δεσμό που σφίγγει με απειλή διάλυσης την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή η λύση είναι πλέον φανερό ότι δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική. Πολιτική λύση κύριε Παπαδήμο. Ξεχάστε κανόνες, ορθοδοξίες των αγορών, εγχειρίδια, ξεχάστε τα καταστατικά της τραπέζης όλα αυτά είναι πια άχρηστα. Αν μπορείτε να τα πάρετε όλα μαζί και να τα κάψετε, κάψτε τα. Δεν θα σας δώσουν καμία βοήθεια. Η ευρωζώνη βρίσκεται ένα βήμα πριν τη διάλυση και την καταστροφή, παίρνει αποφάσεις που μόνο λίγες μέρες μετά την ανακοίνωσή τους αυτές οι αποφάσεις είναι άχρηστες και σεις καλείστε ως κυβέρνηση να διαχειριστείτε δηλητηριώδες και καταστροφικές λύσεις που δεν είναι λύσεις.

Και καλείτε να εφαρμόσετε μια συμφωνία που ήδη έχει καταργηθεί στην πράξη και που σημαίνει νέες θυσίες για τον ελληνικό λαό. Μεταφορά του συνόλου του χρέους στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο, ισόβια κάθειρξη για τη χώρα, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και για την Ευρώπη ένα ακόμη βήμα στην άβυσσο.

Σας ερωτώ λοιπόν, αν διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησής σας είναι η υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου κατά γράμμα, τότε πιστή εφαρμογή αυτών των αποφάσεων σημαίνει και κούρεμα 50% του ιδιωτικού χρέους, συνοδευόμενο απ’ ότι φαίνεται με τις απαιτήσεις του κ. Νταλάρα του εκπροσώπου των τραπεζών για ληστρικό επιτόκιο 8% στα ελληνικά ομόλογα τα κουρεμένα. Θα αποδεχθείτε αυτό τον άθλιο εκβιασμό; Βάζετε κάποιες κόκκινες γραμμές σε αυτή τη διαπραγμάτευση; Και ποιες είναι αυτές;

Δεύτερο ερώτημα. Θα αποδεχθείτε αυτό το άθλιο αίτημα των πιστωτών, των δανειστών -τοκογλύφων εγώ θα έλεγα- για αλλαγή του δικαίου που διέπει τις δανειακές συμβάσεις στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο υποθηκεύοντας με αυτό τον τρόπο το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας καθώς και μελλοντικούς πιθανούς πόρους, καθώς και τη δυνατότητα στην έσχατη περίπτωση να έχουμε το δικαίωμα αναδιάρθρωσης του χρέους;

Και το τρίτο ερώτημα κύριε Πρωθυπουργέ. Γιατί ενώ αποδέχεστε κούρεμα ομολόγων ακόμη και για τα ασφαλιστικά ταμεία ουσιαστικά θα το πληρώσουμε οι Έλληνες φορολογούμενοι αυτό το κούρεμα, την ίδια στιγμή δέχεστε αυτή την επιλογή να μην κουρευτούν τα αντίστοιχα ομόλογα τα 70 δις που έχει στην κατοχή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Σε αυτά τα τρία ερωτήματα θα ήθελα συγκεκριμένες απαντήσεις».

Στην ομιλία του είπε:
«Κύριε Πρωθυπουργέ, μιλήσατε για περισσότερη και βαθύτερη πολιτική ενοποίηση. Πρέπει να σας πω ότι η πολιτική ενοποίηση χωρίς δημοκρατία είναι πουκάμισο αδειανό. Τι είδους πολιτική ενοποίηση θα είναι αυτή, αν προχωρήσουμε σε μια Ευρώπη φυλακή για τις χώρες του νότου με ένα διευθυντήριο γερμανικό που θα βάζει ανόητους κανόνες, σαν αυτόν που θέλει να μας βάλει τώρα να κάνουμε πιο αυστηρά τα κριτήρια του Μάαστριχτ και όποιες χώρες έχουν ελλείμματα να τιμωρούνται. Δηλαδή για φανταστείτε, η Ισπανία που είναι μια χώρα που είχε μικρότερο χρέος από την Γερμανία πριν την κρίση, έσκασε η φούσκα των στεγαστικών εκτινάχθηκε το χρέος, αδύναμο το ευρωσύστημα και η αρχιτεκτονική του ευρώ να την προστατεύσει, εκτινάχθηκαν τα χρέη θα της βάζαμε και πέναλτι από πάνω, τιμωρία. Αυτή είναι η λογική; Τι θα σώσει έτσι;

Συνεχίζεται δηλαδή μια λογική, μια συνταγή που μας οδήγησε στην κρίση σα να μη καταλαβαίνουν τίποτα και σαν να μη καταλαβαίνετε και τίποτα διότι και σεις την υλοποιείτε στην Ελλάδα. Μας είπατε ότι το πρόβλημα είναι οι Έλληνες τεμπέληδες και τώρα βλέπουμε ότι η κρίση κτυπά τον πυρήνα της ευρωζώνης. Δηλαδή είναι όλοι τεμπέληδες τελικά. Μόνο αυτοί που κάθονται στα κομπιούτερ τους και κάνουν τις χρηματιστηριακές συναλλαγές και κερδίζουν δισεκατομμύρια με φούσκες, μόνο αυτοί δεν είναι τεμπέληδες, μόνο αυτοί δουλεύουν.

Μας λέτε όσο συνεχίζεται η διαπραγμάτευση ο ελληνικός λαός, περίπου πρέπει να είναι στο σκοτάδι. Δεν είναι έτσι. Και εν πάση περιπτώσει ποιος θα βάλει κόκκινες γραμμές. Και να είμαστε σίγουροι ότι η θέση της κυβέρνησης θα είναι προς το συμφέρον της χώρας.

Κύριε Πρωθυπουργέ, επιτρέψτε μου να σας πω, υπάρχει μια προϊστορία. Το 80% της κυβέρνησής σας είναι κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. το υπόλοιπο είναι ακροδεξιά και Νέα Δημοκρατία που τώρα το παίζει και αντιπολίτευση. Λοιπόν, η κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο κ. Σαχινίδης που είναι δίπλα σας, έχουν ευθύνες για αυτή την κατάσταση. Το ότι δεν διαπραγματεύθηκαν ποτέ και μας οδήγησαν εκεί που μας οδήγησαν. Μόλις χθες απάντησε ο ευρωπαίος επίτροπος στον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Χουντή ότι χωρίς να υπάρχει καμιά υποχρέωση ή παρότρυνση από την ΚΟΜΙΣΙΟΝ, η EUROSTAT, η κυβέρνηση η ελληνική φούσκωσε τα ελλείμματα του 2008 και του 2009 με τα χρέη των νοσοκομείων, καταγράφοντας το σύνολο των μελλοντικών οφειλών και όχι μόνο τις ετήσιες πληρωμές προς τους προμηθευτές. Αποτέλεσμα και αυτής της πράξης, ήταν να εκτιναχθεί το έλλειμμα το 2009 από το 5% στο 12,85%.

Και ο κ. Παπακωνσταντίνου ο καθ’ ύλην αρμόδιος και υπεύθυνος και αποτυχημένος κατά τα άλλα – ο πιο αποτυχημένος Υπουργός Οικονομικών που έχει περάσει από τη μεταπολίτευση και μετά- βρίσκεται στα υπουργικά έδρανα και κλείνει και συμφωνίες με εργολάβους, καταθέτει νυκτερινές τροπολογίες. Αν δεν έχει φιλότιμο μετά απ’ αυτή την απάντηση να παραιτηθεί, εσείς θα τον κρατήσετε στην κυβέρνηση;

Ο κ. Γεωργίου της Ελληνικής Στατιστικής, το ίδιο το Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ. κατήγγειλε ότι με αλχημείες διόγκωσε το έλλειμμα προκειμένου η χώρα μας να είναι αυτή που βγήκε στη σέντρα. Πρώτη απ’ όλες με μεγαλύτερο έλλειμμα απ’ όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Θα τον στείλει κανείς σπίτι του τον κ. Γεωργίου;

Και μιας και λέω για ευθύνες. Ο κύριος Αντιπρόεδρός σας ο κ. Πάγκαλος, αλήθεια ποια είναι η αρμοδιότητά του στην κυβέρνησή σας; Στην προηγούμενη κυβέρνηση αρμοδιότητά του ήταν να συκοφαντεί και να καθυβρίζει την Αριστερά και τους λαϊκούς αγώνες. Την ίδια αρμοδιότητα έχει και στη δική σας κυβέρνηση; Αν δεν συμφωνείτε με όσα χυδαία είπε απέναντι στους πολίτες που αντιστέκονται σε γαλλικό κανάλι, τότε πείτε το και σας μας. Ή θα τον εγκαλέσετε ή θα τον έχετε δίπλα σας τον υβριστή κύριο Πάγκαλο να καμαρώνει.

Και έρχομαι στην ουσία. Σε μια έξαρση κύριε Παπαδήμο της ιστορικής ειρωνείας, καλείστε να διαχειριστείτε μια αναδιάρθρωση χρέους με την οποία διαφωνήσατε κάθετα και με την αρχική ιδέα αλλά και με την εξειδίκευση της εφαρμογής της. Αν όμως πραγματικά πιστεύετε και εγώ νομίζω ότι το πιστεύετε στην αναγκαιότητα διάσωσης του ευρώ τότε δεν έχετε παρά να πείτε ρητά ότι δεν θα υλοποιήσετε τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου. Διότι δεν υπάρχουν αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου. Το μόνο που υπάρχουν είναι συμφέροντα, ντόπια και ξένα. Ντόπια συμφέροντα όλων όσων θέλουν να ξεριζωθεί η μεσαία τάξη στη χώρα και να συνεχίσουν να κερδίζουν και να κερδοσκοπούν, εργολάβοι, εφοπλιστές ακόμη και την ασφάλειά τους να την πληρώνει ο ελληνικός λαός θέλουν. Και ξένα συμφέροντα τοκογλύφων, δανειστών οι οποίοι έχουν απαιτήσεις ακόμη και να αλλάξουμε το δίκαιο το ελληνικό, ακόμη και να βρεθούμε στη δύσκολη θέση να μην έχουμε καμία διαπραγματευτική ισχύ και να εκποιήσουμε τη δημόσια περιουσία. Εδώ λοιπόν, χρειάζονται καθαρές κουβέντες. Δεν θέλετε να τις πείτε στο βήμα, υλοποιείστε τες αυτές τις καθαρές κουβέντες.

Στον κ. Νταλάρα θα πρέπει να του πείτε ότι αυτά τα 8% επιτόκιο είναι απαιτήσεις και εκβιασμοί που δεν περνάνε.

Στον κ. Ράϊχενμπαχ που μας λέει πρώτα να πιάσετε πάτο –έτσι χυδαία μας το λέει- και μετά επενδύσεις πρέπει κάποιος να πει ότι δεν έχει την αρμοδιότητα να κάνει τον ανθύπατο και ουσιαστικά να αντικαθιστά και την κυβέρνηση σε αυτή τη χώρα.

Και μια καθαρή κουβέντα για το χαράτσι. Κύριε Παπαδήμο, το χαράτσι αυτό δεν είναι μόνο αντιλαϊκό, αντικοινωνικό, είναι και αντισυνταγματικό, είναι και πέρα και έξω από τους κανόνες, το νομικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ευρωπαίος επίτροπος το είπε αυτό. Δηλαδή αυτή η κυβέρνηση με στόχο την δημοσιονομική εξυγίανση θα συνεχίζει να παρανομεί;

Και εν πάση περιπτώσει έχετε την εντύπωση ότι αυτές οι παρανομίες θα μείνουν ασυγχώρητες; Θα έχετε δηλαδή τη δυνατότητα εις το διηνεκές και εσαεί να κρύβεστε όλοι πίσω από την εφήμερη αυτή εξουσία; Ο ελληνικός λαός κάποια στιγμή θα μας κρίνει όλους κ. Παπαδήμο και κύριοι της κυβέρνησης, είτε είμαστε πολιτικοί, είτε δεν είμαστε».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΪΚΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ



ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: «ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ ΔΙΝΟΥΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ»!
Αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Παν. Λαφαζάνη, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, επισκέφτηκε σήμερα τους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας, οι οποίοι δίνουν ενωμένοι και αποφασισμένοι για 34η ημέρα έναν ηρωικό απεργιακό αγώνα για να μην απολυθούν 35 συνάδελφοί τους και να μην επιβληθεί το δουλεμπόριο των 500 ευρώ!

Στην αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχαν τα στελέχη της εργατικής του πολιτικής Γαβρίλης Γιώργος, Δαβάκη Άση, Μπασιούκας Μάρκος, Μπόλας Μάξιμος, Ψυκάκος Δίκαιος, καθώς και αντιπροσωπείες του ΣΥΡΙΖΑ από τις γύρω τοπικές οργανώσεις.

Η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ είχε εκτεταμένη συνάντηση-συζήτηση με το Δ.Σ. του Σωματείου των εργαζομένων, όπου ενημερώθηκε αναλυτικά για την πορεία του αγώνα των χαλυβουργών και την εκπληκτική λαϊκή αλληλεγγύη που έχει επιδειχθεί απέναντί τους.

Στη συνέχεια, ο Παν. Λαφαζάνης απηύθυνε χαιρετισμό στους συγκεντρωμένους εργαζόμενους, όπου εξέφρασε την αμέριστη και ολόθερμη υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στον ηρωϊκό αγώνα τους. Ο Παν. Λαφαζάνης τόνισε ότι ο αγώνας των 400 χαλυβουργών, είναι αγώνας πρωτοπόρων, που στέλνει τούτες τις δύσκολες ώρες συγκλονιστικά μηνύματα ταξικής ενότητας, αποφασιστικότητας, ελπίδας και νικηφόρας προοπτικής σε όλη την εργατική τάξη της χώρας.

Ο Παν. Λαφαζάνης προσέθεσε ότι είναι συγκινητική η πρωτοφανής εργατική αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών χαλυβουργών και τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δίπλα σε αυτόν τον αγώνα, που γράφει νέες σελίδες στην ιστορία του εργατικού κινήματος, μέχρι την τελική νικηφόρα έκβασή του, η οποία θα είναι νίκη όλης της εργατικής τάξης και του ελληνικού λαού!

To Γραφείο Τύπου

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

1η ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ, ΜΟΥΣΕΙΟ 10.30 πμ -- Ανακοίνωση του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι, νέοι και νέες

Απεργούμε, γιατί δεν έχουμε καμία αυταπάτη για το ρόλο της κυβέρνησης της τριμερούς μνημονιακής συνεργασίας των ΠΑΣΟΚ – ΝΔ - ΛΑΟΣ. Από την πρώτη στιγμή με τις αποφάσεις και τις πρακτικές απέδειξε ότι της δόθηκε από την τρόικα, τους τραπεζίτες και τις πολιτικές δυνάμεις του μνημονίου καθαρή πολιτική εντολή για το διάστημα της θητείας της. Να εφαρμόσει τις μέχρι τώρα συμφωνίες με την τρόικα και τους εφαρμοστικούς τους νόμους (να κάνει δηλαδή απολύσεις στο δημόσιο, να εφαρμόσει την εργασιακή εφεδρεία, να κόψει μισθούς και συντάξεις, να κλείσει σχολεία και νοσοκομεία, να εισπράξει τα χαράτσια και να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία). Επίσης να εγκρίνει τον κρατικό προϋπολογισμό του 2012, που είναι ο πιο αντικοινωνικός μετά την μεταπολίτευση, τη νέα μνημονιακή σύμβαση της υποτέλειας και το μνημόνιο λεηλασίας του λαού και της χώρας μας που θα την συνοδεύει.

Η κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ είναι μια κυβέρνηση της τρόικας, της Μέρκελ και του Σαρκοζί, των τραπεζών, του ντόπιου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου και όχι μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε από τον ελληνικό λαό. Είναι σαν να ανέλαβαν απευθείας τη διακυβέρνηση της χώρας η τρόικα, η Γερμανία και το κεφάλαιο.

Με τους αγώνες μας μπορούμε να ανατρέψουμε και αυτήν την κυβέρνηση και τις αντεργατικές πολιτικές της. Μπορούμε επίσης να ανοίξουμε το δρόμο για να αναδειχτεί μια αριστερή προοδευτική κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, που θα στηρίζεται στους αγώνες, στο λαϊκό κίνημα και σʼ ένα ευρύ πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο με πυρήνα τις ενωμένες δυνάμεις της Αριστεράς καθώς και σʼ ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Που θα ακυρώσει τις μνημονιακές συμφωνίες, και θα ανοίξει μια άλλη θετική διέξοδο για το λαό και τη χώρα μας με ορίζοντα το σοσιαλισμό. Μια διέξοδο που θα βασίζεται στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, με την αξιοποίηση όλων των απαραίτητων εργαλείων (αθέτηση πληρωμών στους τοκογλύφους πιστωτές στο πλαίσιο μιας συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους και διεθνής λογιστικός έλεγχος), στην εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και στην διάθεση των πόρων που θα εξοικονομηθούν για ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και εισοδηματική ενίσχυση των λαϊκών στρωμάτων.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΣΤΙΣ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ.
΄Η ΑΥΤΟΙ ΄Η ΕΜΕΙΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟ




Τη συνέντευξη πήρε
ο Παύλος Κλαυδιανός ΕΠΟΧΗ 27/11

Η κρίση στην Ευρώπη εντείνεται. Ποια τα σημεία σε έξαρση και γιατί;

Η κρίση είναι παγκόσμια, συστημική, έχει πλήξει τους μηχανισμούς διευρυνόμενης αναπαραγωγής του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, με επίκεντρο τη χρηματοπιστωτική σφαίρα, δηλαδή τον μηχανισμό χρηματοδότησης και επιτήρησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Στην Ευρώπη και ειδικότερα στην ευρωζώνη (ΖτΕ) έχει οδηγήσει σε κρίση δημόσιου χρέους, ακριβέστερα σε διευρυνόμενη κρίση αξιοπιστίας (insolvency) του δημόσιου χρέους. Οι καταθέτες (κυρίως οι μεσαίες τάξεις) αλλά και οι «επενδυτές» (καπιταλιστές του χρήματος) αποσύρονται από τα κρατικά ομόλογα της ΖτΕ με αποτέλεσμα την αύξηση των επιτοκίων, που σε ορισμένες χώρες καθιστούν το δημόσιο χρέος μη διαχειρίσιμο.

Ποιοι οι βαθύτεροι λόγοι των διαφωνιών στις ευρωπαϊκές ελίτ, ιδίως Γαλλίας – Γερμανίας;

Για τις κυρίαρχες τάξεις της Ευρώπης η κρίση και ειδικότερα η κρίση χρέους αντιμετωπίζεται ως «ευκαιρία» για μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο λαϊκό εισόδημα και τις κοινωνικές κατακτήσεις, για τη «λατινοαμερικανοποίηση» της Ευρώπης αναφορικά με τον μισθό, το κοινωνικό κράτος, την εργοδοτική εξουσία, με στόχο την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου και θεσμικές αλλαγές που να θωρακίζουν την εργοδοσία και τα κέρδη. Μια τέτοια επίθεση, με δεδομένη την παράδοση αλλά και το (μέτριο, πλην όμως υπαρκτό) επίπεδο κινητοποίησης των εργαζομένων στην Ευρώπη δεν θα είχε πιθανότητες επιτυχίας, αν δεν υφίστατο το πρόβλημα του δημόσιου χρέους και η απειλή της «χρεοκοπίας». Εντούτοις, επειδή οι εξελίξεις έχουν τη δική τους δυναμική, η κρίση χρέους «τους ξέφυγε», τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη. Αυτό δημιουργεί αντιθέσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις της Ευρώπης (π.χ. οι Γάλλοι «αισθάνονται» εντονότερα το πρόβλημα), καίτοι όλοι εξακολουθούν να απορρίπτουν οποιαδήποτε ενδοσυστημική λύση που θα άμβλυνε την κρίση χρέους, π.χ. με την εγγύηση όλων των δημόσιων χρεών από την ΕΚΤ και το «τύπωμα χρήματος». Υιοθετούν ημίμετρα, τα οποία όμως βαθαίνουν τη χρηματοπιστωτική αστάθεια. Το φάσμα της διάλυσης της ΖτΕ είναι πλέον ορατό.

Είναι εφικτό το σχέδιο των δύο ταχυτήτων για την ευρωζώνη;
Δεν είναι εφικτό, αν με αυτό εννοούμε τη διάσπαση της ΖτΕ σε δύο νομισματικές περιοχές. Οποιαδήποτε κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, ακόμα και η απόπειρα για μεμονωμένη αποχώρηση μιας χώρας από το ευρώ, θα σήμαινε εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού και του δημόσιου χρέους όλης της ΖτΕ, με αποτέλεσμα τη διάλυσή της σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τέτοια σενάρια διατυπώνονται διαρκώς από τους κυρίαρχους κύκλους διότι αποτελούν στοιχεία του ιδεολογικού πολέμου που διεξάγεται στο πλαίσιο της οξυμένης ταξικής πάλης: Επιδιώκουν να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, να τους προειδοποιήσουν ότι αν δεν πειθαρχήσουν στη λιτότητα και την αντιδραστική αναδιάρθρωση της κοινωνίας κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα περισσότερα: τις ελπίδες τους για εργασία και μισθό, την όποια περιουσία τους…

Πώς εξηγείται στις Βρυξέλλες να μην βλέπουν το προφανές, το φαύλο κύκλο που δημιουργεί η πολιτική τους;

Αναφέρεσαι προφανώς στον φαύλο κύκλο λιτότητας-ύφεσης. Όμως η κρίση του κεφαλαίου είναι έλλειψη υπεραξίας, όχι έλλειψη ζήτησης. Η συμπίεση του μισθού και του κοινωνικού μισθού συνιστά τη στρατηγική της αστικής τάξης, ιδίως σε συγκυρίες κρίσης υπερσυσσώρευσης όπως η σημερινή, όπου το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου συμπιέζεται. Το βάθεμα της κρίσης αποτελεί «εκκαθάριση» για το κεφάλαιο, καταστροφή κάθε «εμποδίου» ώστε το ποσοστό κέρδους να κινηθεί και πάλι ανοδικά παράλληλα με τη φτώχεια των πολλών και την ανεργία, ώστε η συσσώρευση να επιταχυνθεί και πάλι, αρχίζοντας έστω από μικρότερη συνολική παραγωγή. Η στρατηγική του κεφαλαίου είναι επομένως η υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών, είτε με την «εσωτερική υποτίμηση» (τη μείωση του μισθού), είτε/και με τη νομισματική υποτίμηση, στις χώρες που έχουν «ανεξάρτητη» νομισματική πολιτική (με δεδομένο ότι πάντα το μεγάλο κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να διατηρεί τον πλούτο του στο προσφορότερο διεθνές νόμισμα). Βλέπουν το «κόστος» που προκαλεί η πολιτική τους ακόμα και για το κεφάλαιο, όμως θεωρούν ότι το μακροπρόθεσμο κέρδος θα αντισταθμίσει τις όποιες απώλειες.

Ας δούμε λίγο, έστω συνοπτικά, την πρόταση της Αριστεράς για την υπέρβαση της κρίσης και της κρίσης της ευρωζώνης.Λύση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ριζική αλλαγή στους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς δύναμης. Χωρίς τελικά ένα πολιτικό συνασπισμό δυνάμεων που να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας σε αντιστοιχία με τα λαϊκά συμφέροντα: Έξοδος από το Μνημόνιο και κατάργηση όλων των μέτρων που απορρέουν από αυτό. Ο μόνος δρόμος για να σταματήσουν κάθε μήνα οι ανακοινώσεις καινούργιων μέτρων ενάντια στη δυνατότητα να ζει κανείς αξιοπρεπώς είναι το δυνάμωμα των αντιστάσεων και των διεκδικήσεων. Πολύμορφα κινήματα που αναπτύσσονται και άλλα που θα αναπτυχθούν: Δεν πληρώνω – ανυπακοή – αλληλεγγύη – συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, ειδικά πρωτοβάθμιων σωματείων, για μία αναγέννηση του εργατικού κινήματος με συμμετοχή των μεταναστών – περιβαλλοντικά ζητήματα. Η εναλλακτική διακυβέρνηση είναι τελικά αναγκαία σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο. Για μια νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης, που θα προστατεύει την κοινωνία από τον ασφυκτικό έλεγχο των χρηματαγορών και θα προτάσσει τις κοινωνικές ανάγκες έναντι του καταναγκασμού για συνεχή αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η «λογική» των κοινωνικών αναγκών και του κοινωνικού ελέγχου αποτελεί ένα εναλλακτικό πρόταγμα απέναντι στη λογική της «ανταγωνιστικότητας» και του κέρδους ως προϋπόθεσης για την (ανεύρετη) λαϊκή ευημερία. Αποκτά έτσι αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο, επιτρέπει να τεθεί με μαζικούς όρους η προοπτική του σοσιαλισμού. Ειδικότερα, όμως, μπορούμε να προτείνουμε τα εξής:
* Δανεισμός των κρατών κατευθείαν από την ΕΚΤ.
* Να υπάρξει ουσιαστικός έλεγχος των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών αγορών. Να επιβληθεί φόρος σε όλη την Ευρώπη επί των χρηματοπιστωτικών πράξεων, τα έσοδα από τον οποίο θα τα συγκεντρώνει ένα ταμείο ειδικών σκοπών (ΤΕΣ) και το οποίο θα χρηματοδοτεί πανευρωπαϊκές δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές και τα ασφαλιστικά συστήματα. Στην κρίση οι ιδιώτες δεν βάζουν το χέρι στη τσέπη για έργα, όταν το κέρδος είναι αβέβαιο και οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν. Η ανεργία απαιτεί μαζικές δημόσιες επενδύσεις.
* Να αυξηθούν οι συντελεστές φορολογίας του κεφαλαίου και των μεγάλων εισοδημάτων στο μέγιστο συντελεστή που ισχύει στην Ε.Ε. (40%).
* «Ποτέ ξανά παγκόσμια κρίση από τη λειτουργία των τραπεζών». Ο τραπεζικός τομέας να έλθει κάτω από ουσιαστικό κοινωνικό έλεγχο. Να λειτουργούν ως οιονεί κοινωφελείς οργανισμοί που στόχο έχουν τη σχεδιασμένη, κάτω από κοινωνικό δημοκρατικό έλεγχο, χρηματοδότηση των αναγκών της κοινωνίας Τώρα μπορεί να γίνει αυτό, καθώς απαιτούνται τεράστια επιπλέον ποσά για να διασωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες.
* Συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Δημόσιου και ιδιωτικού. Να μπουν ρήτρες στη σύναψη δημόσιου χρέους ώστε όταν αυξάνεται η ανεργία να μειώνεται ή να αναστέλλεται η πληρωμή του χρέους για να χρηματοδοτηθούν δημόσιες επενδύσεις. Το ιδιωτικό χρέος για τους εργαζόμενους δημιουργήθηκε από την κερδοσκοπία των τραπεζών, την κερδοσκοπία στα ακίνητα, από τη διεύρυνση των ιστορικών αναγκών των εργαζομένων και λόγω της σχετικής καθήλωσης των μισθών σε σχέση με τον παραγόμενο πλούτο.
* Να αναμορφωθεί πλήρως το φορολογικό σύστημα ώστε να επιβαρύνονται πραγματικά οι «έχοντες και κατέχοντες». Δεν έχει νόημα καμία μείωση χρέους αν τα δημόσια έσοδα υπολείπονται των δαπανών επειδή φοροαπαλλάσσονται θεσμοθετημένα ή εκ των πραγμάτων οι επιχειρήσεις: το χρέος θα ξαναδημιουργηθεί. Απαιτείται πρωτίστως διάλυση της ακραίας νεοφιλελεύθερης αντίληψης ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν φορολογική ασυλία γιατί διαφορετικά θα καταφύγουν δήθεν σε επενδυτική αποχή.
* Προγράμματα χρηματοδότησης για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, την απασχόληση και τις υποδομές.

Ποια η απάντηση στην πρόταση για επιστροφή στη δραχμή; Πώς η πρόταση παραμονής στην ευρωζώνη, στη βάση της επανίδρυσής της, απαντά στα επιχειρήματα ότι δεν μπορεί να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα εντός ευρώ;

Στην παρούσα φάση έγινε φανερό ότι δεν μπορεί να υπάρξει πρόταση «επιστροφής στη δραχμή». Η μόνη πρόταση που μπορεί να υπάρξει είναι «επιστροφή στη λιρέτα, στο εσκούδο, στο βελγικό φράγκο, στην ιρλανδική λίρα, στη δραχμή, στην πεσέτα, κ.ο.κ.», δηλαδή η διάλυση της ΖτΕ, η «αναδίπλωση» στο εθνικό κράτος και κεφάλαιο και οι νομισματικοί πόλεμοι, όπως περίπου στο Μεσοπόλεμο. Η πρόταση αυτή από μόνη της δεν είναι προοδευτική και αριστερή. Αντίθετα, πρόκειται για μια συντηρητική αντίληψη, που θεωρεί ότι προϋπόθεση για την ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής θέσης των δυνάμεων της εργασίας αποτελεί η ενίσχυση του εθνικού καπιταλισμού στο διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας (αύξηση εξαγωγών των ελληνικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων κ.λπ.). Πέραν τούτου, είναι λάθος η άποψη ότι μια καπιταλιστική χώρα, όπως η Ελλάδα, που χαρακτηρίζεται από ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών πάσχει από «χαμηλή ανταγωνιστικότητα». Ο καπιταλισμός είναι «χρηματική οικονομία» που κινείται από τη λογική του κέρδους, όχι «οικονομία υλικών αγαθών» και υλικών ισοζυγίων. Οι χώρες που παρουσιάζουν εμπορικά ελλείμματα είναι κατά κανόνα εκείνες που χαρακτηρίζονται από ψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης, κερδοφορίας και αποδόσεων των εγχώριων χρηματοπιστωτικών τίτλων, δηλαδή οι χώρες που προσελκύουν κεφάλαια και «αποταμιεύσεις» από το εξωτερικό. Διαφορετικά ειπωμένο, θα ήταν αστείο να χαρακτηρίσουμε τις ΗΠΑ «χώρα χαμηλής ανταγωνιστικότητας» και την Κίνα «χώρα υψηλής ανταγωνιστικότητας». Ανάλογη με των ΗΠΑ ήταν η περίπτωση της Ελλάδας μέχρι το 2009: Η πραγματική ετήσια αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ την περίοδο 1995-2009 υπερέβαινε κατά 1,6 π.μ. την αντίστοιχη αύξηση στην ευρωζώνη. Η χώρα προσέλκυε διεθνείς «αποταμιεύσεις», που της επέτρεπαν να εισάγει περισσότερα από όσα εξήγαγε. Το ΑΕΠ της Ελλάδας μεγεθυνόταν με διπλάσιους ρυθμούς σε σύγκριση με εκείνο της Γερμανίας. Γιατί το γεγονός αυτό να μην αποτελεί άραγε «δείκτη ανταγωνιστικότητας»;