Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίζει τη συμφωνία ACTA. - Να αποσύρει άμεσα η ελληνική κυβέρνηση τη στήριξή της στη συμφωνία ACTA


Με αφορμή δημοσιεύματα σε ελληνικά μπλόγκς που έκαναν λόγο ότι ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Χουντής, ψήφισe τη Διεθνή Εμπορική Συμφωνία για την Καταπολέμηση της Παραποίησης/Απομίμησης (ACTA), η οποία γεννά σοβαρά ερωτηματικά για την ελευθερία των χρηστών στο διαδίκτυο, ο Νίκος Χουντής έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η Διεθνής Εμπορική Συμφωνία για την Καταπολέμηση της Παραποίησης/Απομίμησης (ACTA) έχει γεννήσει σοβαρά ερωτήματα και ανησυχίες όσον αφορά το σεβασμό των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων στην ΕΕ, την προστασία της ιδιωτικότητας και των προσωπικών δεδομένων, την ελευθερία του Διαδικτύου και τη διασφάλιση πρόσβασης όλων των πολιτών σε φάρμακα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ευρωομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο (GUE/NGL), μαζί με άλλους ευρωβουλευτές, έχουν έγκαιρα επισημάνει τους κινδύνους μιας τέτοιας συμφωνίας, αλλά και το αδιαφανές καθεστώς που διέπει τις συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, ασκώντας έντονη κριτική στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη στάση της.

Όσον αφορά την αναφορά ορισμένων ελληνικών μπλόγκ, που με αφορμή γραπτή δήλωση ευρωβουλευτών, υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει τη συμφωνία ACTA, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι πρόκειται προφανώς για παρανόηση, αφού το εν λόγω κείμενο αφορά γραπτή δήλωση του Ευρωκοινοβουλίου, στην οποία εκφράζεται η αντίθεσή του ως προς το αδιαφανές καθεστώς των συνομιλιών.

Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, θα καταψηφίσει την εν λογω συμφωνία που βάζει φραγμούς και εμπόδια στην ελευθερία του διαδικτύου και στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ένωσης, τόσο στην ελληνική Βουλή, όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο, τον ερχόμενο Ιούνιο, και ζητά από την ελληνική κυβέρνηση να αποσύρει την υποστήριξή της στη συμφωνία.»

To Γραφείο Τύπου

ΧΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ




ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ*
Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι επισπεύδεται η διαδικασία ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού, με όρους που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες της αστικής τάξης και του άγριου καπιταλισμού στον οποίο οδηγούμαστε σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, αφού τους έκανε τη βρόμικη δουλειά, πετάγεται τώρα στην πυρά, όχι μόνο διά των άρθρων του κ. Ψυχάρη αλλά και με τις παρεμβάσεις Σημίτη και Προβόπουλου που όψιμα ανακαλύπτουν αντίστοιχα μοιραία λάθη ή λάθος δοσολογία πολιτικών, καθώς και με τις βολές από τους δελφίνους στο εσωτερικό του κόμματός του.

Η κυρία Διαμαντοπούλου αναζητεί για το μέλλον ένα πρωθυπουργό τύπου Παπαδήμου, ενώ ο κ. Μάνος ομνύει στην ανάγκη επιστροφής του κ. Σημίτη. Όλα αυτά τεκταίνονται στο φόντο των νέων αντεργατικών αναδιαρθρώσεων που συνεχίζουν να σκοτώνουν την ανάπτυξη της χώρας, να υποθηκεύουν το μέλλον της με νέα δυσβάσταχτα χρέη και να εξοντώνουν την κοινωνία. Όλα αυτά γίνονται, επίσης, στο όνομα της νέας -πολύ πιο συντηρητικής- μεταπολίτευσης που χρειάζεται ένα νέο είδος πολιτικού προσωπικού που δεν θα υποκύπτει στην πίεση του πολιτικού κόστους, που δεν θα ιδρώνει καθόλου το αφτί του από τις οιμωγές της κοινωνίας, που θα ταυτίζει τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας και της κοινωνίας με ό,τι πιο αντεργατικό έχει γνωρίσει ο τόπος.

Η επιδίωξη αυτή, για να πετύχει, προϋποθέτει τον μετασχηματισμό των σημερινών κομμάτων σε έναν μη ανταγωνιστικό διπολισμό, με διάφορους πρόθυμους από δεξιά και αριστερά, που εύκολα θα συνεργάζεται, και κυρίως την αλλαγή της κουλτούρας της πολιτικής ελίτ που πρέπει να αναζητήσει νέες συμμαχίες στη «σιωπηρή πλειοψηφία», στις «υγιείς» δυνάμεις του αστισμού, αλλά και στα στρώματα εκείνα που αδιαφορούν για την πολιτική και τα δικαιώματα και απλώς κάνουν καλά τη δουλειά τους, όπως συχνά-πυκνά αναφέρει στην αρθρογραφία του ο κ. Παπαχελάς. Ο χρόνος των εκλογών αποτελεί εμπόδιο για το σύστημα και γι' αυτό πιέζουν αφόρητα τον κ. Σαμαρά να δεχτεί την αναβολή τους, ο οποίος, όμως, βλέπει ότι έτσι χάνεται το τρένο για τη δική του πρωθυπουργία και γι' αυτό αντιστέκεται ακόμη.

Οι μεγαλοπαράγοντες του συστήματος δουλεύουν και απεργάζονται τα σενάριά τους και υπάρχει ο κίνδυνος μέσα σε μια κατάσταση «άπνοιας» του μαζικού κινήματος και στον συνεχιζόμενο κατακερματισμό της αριστεράς να πετύχουν τον στόχο τους. Δηλαδή: να δέσουν την τύχη της χώρας για δεκαετίες, να υποτάξουν την κοινωνία σε ένα βάρβαρο οικονομικό σύστημα και να διασφαλίσουν ταυτόχρονα ένα ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα με ένα μνημονιακό μπλοκ εξουσίας, που θα εξασφαλίζει μια συναίνεση βασισμένη στον φόβο, στα εκβιαστικά διλήμματα και τα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας.

Στα ερείπια της χώρας χτίζουν το δικό τους μέλλον. Δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε.

Υπάρχουν δύο κεντρικά ζητήματα πάνω στα οποία πρέπει να εργαστούμε. Το πρώτο αφορά την επανενεργοποίηση του κινήματος και το δεύτερο αφορά την κοινή δράση και συμπαράταξη της αριστεράς. Σχετικά με το πρώτο είναι σαφές ότι δεν μπορείς να πατάς κουμπιά και να βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους. Ούτε μπορεί ο βολονταρισμός των αριστερών να υποκαταστήσει ένα κίνημα που κινείται με τους δικούς του όρους. Μπορεί όμως η παρέμβαση των αριστερών ανθρώπων μέσα στο κίνημα και στα συνδικάτα, εφόσον βασίζεται σε μια πρακτική πλατιάς συσπείρωσης, μαχητικότητας, παραδειγματικής συμπεριφοράς, σωστής επιλογής στόχων, να μετασχηματίσει την οργή του κόσμου σε αγωνιστική στάση και την απογοήτευση σε ελπίδα, ώστε η εργατική τάξη και ο λαός να ξεσηκωθούν και πάλι. Πρέπει -χωρίς στενότητες και διαιρετικές πρακτικές- να ενισχύουμε ό,τι κινείται αγωνιστικά, να συντονίζεται η πάλη σε εργασιακό, τοπικό και κεντρικό επίπεδο, να δημιουργούμε παντού μικρές ρήξεις και δράσεις οι οποίες να συνενώνονται σε καλά προετοιμασμένα μεγάλα γεγονότα.

Αυτή την ώρα που δρομολογείται η εξαιρετικά ασύμφορη συμφωνία για το χρέος, που προετοιμάζεται μια νέα σύμβαση εξόντωσης των εργαζομένων, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο κέντρο αγώνα με ένα δίκτυο που θα συνένωνε όλες τις επί μέρους προσπάθειες των συνδικάτων, των φορέων και των κινημάτων, ώστε να βγει η αγωνιζόμενη κοινωνία δυναμικά πάλι στο προσκήνιο.

Όσον αφορά το δεύτερο. Η αριστερά δεν δείχνει έτοιμη να δημιουργήσει τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις μιας κοινής πολιτικής δράσης, πόσο μάλλον να συμπαραταχθεί σε ένα σχήμα ενότητας που θα διεκδικούσε την εξουσία σε αυτή την περίοδο κατάρρευσης του δικομματισμού και αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, που θα ήταν η ευκταία λύση. Ο στόχος της δημιουργίας της μεγάλης συμπαραταγμένης αριστεράς παραμένει ζωντανός και η πλειοψηφία του αριστερού κόσμου παλεύει για την εκπλήρωσή του. Οι δυσκολίες και οι αρνήσεις δεν πρέπει να υποστείλουν τις προσπάθειές μας.

Ας ξεκινήσουμε, όμως, από το πιο απλό: να κάτσουν οι δυνάμεις της αριστεράς σε ένα τραπέζι που να τους χωρά όλους και να τεθούν όλα τα ζητήματα που αφορούν την κοινή δράση στο κίνημα, την αναζήτηση κοινών θέσεων, την καταγραφή των διαφορών, την εξέταση της δυνατότητας κοινών πολιτικών πρωτοβουλιών, το ενδεχόμενο σταδιακής αναβάθμισης της συνεργασίας. Η δημιουργία ενός φόρουμ διαλόγου χωρίς προκαταβολικές δεσμεύσεις, αποσυνδεδεμένου από τη συγκυρία των εκλογών -στις οποίες η κάθε αριστερή δύναμη θα κάνει αυτονόητα τις επιλογές της-, είναι μια διαδικασία που θα μπορούσε να δοκιμαστεί. Αν δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε το μείζον, ας κάνουμε τουλάχιστον το έλασσον κι ας αφήσουμε ανοιχτή την πόρτα για το μέλλον.

* Δημοσιεύτηκε στην “Αυγή της Κυριακής” (29/1/2012).

Έρευνα και αξιοποίηση υδρογονανθράκων στην Ελλάδα



29/01/2012 ΑΥΓΗ
Του Δημήτρη Παπαδημούλη



H υπόθεση έρευνα και αξιοποίηση υδρογονανθράκων στην Ελλάδα είναι μια πονεμένη ιστορία δεκαετιών. Ξεκίνησε την εποχή της δεκαετίας του ʼ70 με το πρώτο κοίτασμα στον Πρίνο. Υπήρξαν και τότε πολύ μεγάλες προσδοκίες για γρήγορες αποδόσεις που θα λύνανε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Δεν δικαιώθηκαν! Ακολούθησε μία περίοδος μοναχικής πορείας και αυτοδύναμης έρευνας. Εκ των πραγμάτων, φάνηκε ότι αυτό το πράγμα δεν μπορούσε να αποδώσει. Τώρα υπάρχει μία κινητικότητα, η οποία όμως συνοδεύεται και με άφθονη μυθολογία.

Το θέμα πουλάει πάρα πολύ στα ΜΜΕ και υπάρχουν και ορισμένοι χωρίς την αναγκαία επιστημονική τεκμηρίωση, με θεωρίες συνωμοσίας, που λένε ότι με αυτό το θέμα που θα προχωρήσει αύριο θα λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και άρα δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα για τη φοροδιαφυγή, για την παραγωγική ανασυγκρότηση, για τη βελτίωση της διοίκησης, για το να πληρώνουν και οι πλούσιοι σε αυτή τη χώρα αυτό που τους αναλογεί με βάση τη συνταγματική υποχρέωση κ.λπ.

Το πρώτο που πρέπει να διαπιστώσει είναι ότι οι χώρες που βρήκαν πετρέλαιο στο έδαφός τους δεν το αξιοποίησαν με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχει το παράδειγμα της Νορβηγίας, η οποία έχει το ισχυρότερο εθνικό αποθεματικό εκατοντάδων δισ. δολαρίων και ένα πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο, ενώ ήταν η φτωχότερη σκανδιναβική χώρα πριν από 49 χρόνια, και υπάρχει και το παράδειγμα της Νιγηρίας, που έχει πάρα πολύ πετρέλαιο, και ο λαός της πεινάει, το φυσικό περιβάλλον έχει διαλυθεί οδηγώντας σε ερήμωση των λίγο καλλιεργήσιμων εδαφών και είναι σε ένα καθεστώς όπου οι πολυεθνικές λυμαίνονται και διεφθαρμένα καθεστώτα παίζουν το παιχνίδι των πολυεθνικών.

Πρέπει να δούμε και εμείς στην Ελλάδα πώς θα κινηθούμε. Χωρίς έναν ισχυρό ρόλο του κράτους (που δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνο του) και χρειάζεται τη διεθνή συνεργασία, υπάρχει ο κίνδυνος άλλοι να ωφεληθούν από αυτόν τον πλούτο, εάν και εφόσον βρεθεί και μπει στη φάση της αξιοποίησης.

Να δούμε το παράδειγμα της Κύπρου. Η Κύπρος, που είναι μια μικρή χώρα, με το 40% υπό κατοχή, πρακτικά διχοτομημένη εδώ και 37 χρόνια, με μεγάλες γεωπολιτικές πιέσεις, κατάφερε με μία έξυπνη πολιτική, κρατώντας ουσιαστικό ρόλο για το κράτος και το δημόσιο, και βάζοντας και άλλους στο παιχνίδι της συνεργασίας, να προχωρά αυτήν την υπόθεση και σε ό,τι αφορά την οριοθέτηση με τις ΑΟΖ και όσον αφορά την εκμετάλλευση. Η Κύπρος έβαλε στην άκρη απειλές από την τουρκική πλευρά και τους λέει τώρα αν θέλετε και εσείς να έχετε μερίδιο από αυτήν την ανάπτυξη, ελάτε να λύσουμε και το Κυπριακό σε μία σωστή βάση.

Οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Αν εδώ πάμε από τη μία άκρη της αυτοδύναμης έρευνας, όπου όλα θα τα βρίσκαμε μόνοι μας, στη θεωρία της ψωροκώσταινας, όπου δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και άρα να τα δώσουμε όλα στους ξένους, την έχουμε πατήσει. Η εποχή είναι δύσκολη. Νομίζω ότι εδώ πρέπει να βρούμε μία ισορροπία που να εξασφαλίζει για τον ελληνικό λαό και τους ελέγχους και το μεγαλύτερο δυνατό μερτικό. Χρειαζόμαστε την ξένη τεχνολογία, αλλά δεν θα πρέπει σε αυτό το θέμα να φανούμε υποχωρητικοί, ενδοτικοί κ.λπ. Μέσα στο γενικό κλίμα «τα πάντα στους ιδιώτες», «το κράτος δεν μπορεί να κάνει τίποτα», υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι.

Να μην ξεχνάμε ότι:

Πρώτον, η Ελλάδα είναι η πιο εξαρτημένη από εισαγόμενους υδρογονάνθρακες, από το πετρέλαιο, διότι, σε αντίθεση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν επωφελήθηκε από τις διαδοχικές πετρελαϊκές κρίσεις για να μειώσει την εξάρτησή της από το εισαγόμενο πετρέλαιο.

Δεύτερον, είναι πολύ κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο στην ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και επομένως το ενεργειακό της καλάθι το συνολικό είναι αρκετά βρόμικο. Έχουμε τον λιγνίτη που είναι εθνικός φτηνός πόρος, αλλά περιβαλλοντικά κακής ποιότητας και σε λίγο θα αρχίζει να κοστίζει και με την πληρωμή των ρύπων σε διεθνές επίπεδο σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας στην προσπάθεια ενάντια στην κλιματική αλλαγή.

Τρίτον, στον τομέα της εξοικονόμησης ενέργειας παίρνουμε χρυσό βατόμουρο μέσα στην Ευρώπη. Είμαστε οι χειρότεροι και έχουμε και τεράστια αναξιοποίητα κονδύλια.

Τέταρτον, σε όλο αυτό τον σχεδιασμό θα έπρεπε να συνεκτιμηθεί η αποφυγή κινδύνων θαλάσσιας ρύπανσης στο Αιγαίο και το Ιόνιο. Σημαντικές παραγωγικές πηγές για τη χώρα μας, όπως η αλιεία και ο τουρισμός, καθώς και η διατήρηση της βιοποικιλότητας, είναι και αυτοί εθνικοί πόροι που πρέπει να προφυλαχτούν.

Η υπόθεση αξιοποίησης υδρογονανθράκων να μη γίνει το νέο εθνικό παραμύθι, όπως ήταν με τον Πρίνο, αλλά να συμβάλει με πιέσεις, με προτάσεις, με ιδέες στο πώς αυτή η ιστορία θα γίνει γρήγορα, αποδοτικά και επ' ωφελεία του ελληνικού λαού και πώς θα ενταχθεί σε μια γενικότερη ενεργειακή πολιτική που λείπει για τη χώρα, η οποία να στηρίζεται και στην ανάπτυξη των ΑΠΕ και στη ραγδαία αξιοποίηση και ανάπτυξη προγραμμάτων εξοικονόμησης ενέργειας. Είμαστε η πιο ενεργοβόρα οικονομία της Ευρώπης κι αυτό επηρεάζει πάρα πολύ όχι μόνο τη ρύπανση, αλλά και το κόστος παραγωγής και επομένως και την ανταγωνιστικότητα προϊόντων και υπηρεσιών. Η συνολική ενεργειακή πολιτική θα πρέπει να ενταχθεί σε μια στρατηγική μείωσης της εξάρτησης από το πετρέλαιο.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, 6.00 Μ.Μ. ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΚΟΡΑΗ -


ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, 6.00 Μ.Μ. ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΚΟΡΑΗ - ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, 6.00 Μ.Μ. ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΚΟΡΑΗ -ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Το χαράτσι στα ακίνητα αποτελεί ένα από τα πιο άδικα και αντικοινωνικά μέτρα των μνημονιακών κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου, που απειλεί χιλιάδες νοικοκυριά με την αδυναμία πρόσβασης στο βασικό, κοινωνικό και δημόσιο αγαθό της ενέργειας.

Το πρωτοφανές λαϊκό κίνημα ανυπακοής στο χαράτσι είναι ένα κίνημα κατά της μνημονιακής πολιτικής της εξόντωσης των εισοδημάτων, κατά των φορολογικών επιδρομών της κυβέρνησης, ένα κίνημα αλληλεγγύης αλλά και υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών και διεκδίκησης της πρόσβασης όλων των πολιτών σε αυτό.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να συντονίσουν τον αγώνα τους και να αποτρέψουν τα κυβερνητικά σχέδια, ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια διακοπής του ρεύματος. Η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να αποσύρει το χαράτσι στα ακίνητα κάτω από την πίεση της λαϊκής οργής και των κινητοποιήσεων.

Καλούμε σε μαζική συμμετοχή στην κινητοποίηση που διοργανώνει ενάντια στα χαράτσια της ντροπής η Επιτροπή σωματείων, κινήσεων και συνελεύσεων «Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε», την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου, στις 6.00 μ.μ. στον πεζόδρομο της Κοραή και στη συνέχεια στην πορεία στο Σύνταγμα

• ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΣΑΣ, ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΣΑΣ

• ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΨΕΤΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ

• ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ, ΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ, ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ, ΟΙ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ.

To Γραφείο Τύπου

Απάντηση Όλι Ρέν σε Νίκο Χουντή: Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί να ξεπουλήσει όσα μερίδια έχει ακόμα σε κρατικές επιχειρήσεις και όσα μερίδια


Απάντηση Όλι Ρέν σε Νίκο Χουντή: Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί να ξεπουλήσει όσα μερίδια έχει ακόμα σε κρατικές επιχειρήσεις και όσα μερίδια τραπεζών αποκτηθούν με τα δανεικά του νέου Μνημονίου
Τα μερίδια του ελληνικού Δημοσίου που, σύμφωνα με το άρθρο 12 της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης της 26ης Οκτωβρίου 2011, θα αποκτηθούν με τα δανεικά του ελληνικού λαού, έχει ήδη δεσμευτεί η κυβέρνηση να τα ξεπουλήσει στα κοράκια των αγορών, μαζί με όσα μερίδια της έχουν απομείνει σε κρατικές επιχειρήσεις. Αυτό προκύπτει με σαφήνεια από απάντηση του Επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Όλι Ρέν, σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής αναφερόμενος στο σημείο της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης της 26ης Οκτωβρίου 2011 που σημειώνει ότι “Η Ελλάδα δεσμεύει μελλοντικές ταμειακές ροές από το πρόγραμμα ‘Ήλιος’ ή άλλα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις πέραν των ήδη περιλαμβανομένων στο πρόγραμμα προσαρμογής για την περαιτέρω μείωση του χρέους της Ελληνικής Δημοκρατίας έως 15 δις ευρώ με σκοπό την αποκατάσταση της δανειοδοτικής ικανότητας του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF)” ζητούσε να υπάρξουν διευκρινίσεις τόσο για το πρόγραμμα Ήλιος, όσο και κατά πόσο υπάρχει ο κατάλογος των νέων ιδιωτικοποιήσεων αξίας 15 δις που μνημονεύεται στην απόφαση του Οκτωβρίου.

Στην απάντησή του ο Όλι Ρέν διευκρινίζει ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει συγκεκριμένος κατάλογος, σημειώνοντας ότι “Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία που πρέπει να προστεθούν στο σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων που έχει νομίμως εγκριθεί και καθορίζεται από το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-15 που εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο τον Ιούνιο”. Στη συνέχεια της απάντησής του, ο Ευρωπαίος Επίτροπος αποκαλύπτει ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί να ξεπουλήσει ό,τι έχει απομείνει σε μερίδια σε κρατικές επιχειρήσεις από το προηγούμενο Μνημόνιο αλλά και έχει επίσης δεσμευτεί να ξεπουλήσει αμέσως τα μερίδια του δημοσίου που θα αποκτηθούν κατά την εφαρμογή της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, με χρήματα από τα 130 δις, που ο ελληνικός λαός δανείζεται με αιματηρούς όρους. Λέει συγκεκριμένα, “η Επιτροπή σημειώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να προσφέρει προς πώληση τα εναπομείναντα μερίδιά της σε κρατικές επιχειρήσεις, εφόσον κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους ιδιωτικοποίησης. Επιπλέον, μετά την αναδιάρθρωση του κεφαλαίου των τραπεζών (βλ. παράγραφο 12, συμπεράσματα της συνόδου κορυφής της ευρωζώνης της 26ης Οκτωβρίου 2011), τα μερίδια του δημοσίου που αποκτήθηκαν στο πλαίσιο αυτό αναμένεται να αποφέρουν έσοδα”.

Καταλήγοντας στην απάντησή του ο Επίτροπος Ρέν, σημειώνει για το πρόγραμμα Ήλιος ότι: “Προς το παρόν, δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη δέσμευση σε σχέση με τις προβλεπόμενες ταμειακές ροές του προγράμματος Helios. Ωστόσο, η Επιτροπή σημειώνει το γεγονός και χαιρετίζει τη δεδηλωμένη πρόθεση να διατεθούν τα έσοδα αυτά για τη μείωση του χρέους”.

To Γραφείο Τύπου

ΠΑΓΩΜΑ ΚΕΡΔΩΝ ΚΑΙ ΤΙΜΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ


Του ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ*

Η επίθεση στους εργαζόμενους δεν έχει τελειωμό. Η επιλεκτική εσωτερική υποτίμηση, που αφορά την αξία της εργατικής δύναμης και όχι φυσικά τα άλλα αγαθά, τα κέρδη και τον συσσωρευμένο πλούτο, επιχειρείται να ολοκληρωθεί με ό,τι αντιπροσωπεύει σήμερα ο κατώτερος μισθός. Με όσα έχουν μεσολαβήσει, με νομοθετικές ρυθμίσεις ιδίως στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, υπάρχει μια τεράστια και απότομη μείωση του μέσου μισθού. Ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, η μείωση έχει υλοποιηθεί μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων, μέσω των ατομικών συμβάσεων και κυρίως μέσω εργοδοτικών πρακτικών που μειώνουν αυθαίρετα ωράρια και μισθούς, αλλάζουν σχέσεις εργασίας -με τη μετατροπή της σταθερής απασχόλησης σε μερική και εκ περιτροπής, με την καθυστέρηση καταβολής μισθών, με τη μετατροπή των συλλογικών σε υποδεέστερες ατομικές συμβάσεις-, αλλά και με μύριους άλλους τρόπους, σε σημείο που η κατάσταση θυμίζει πραγματική ζούγκλα. Φυσικά δεν τους έφταναν όλα αυτά και προχώρησαν στη μείωση και του διαθέσιμου εισοδήματος μέσω: των αυξήσεων του ΦΠΑ, της αύξησης της φορολογίας στους μισθωτούς και με τα διάφορα χαράτσια.

Σήμερα ανακινείται το ζήτημα της συρρίκνωσης του κατώτερου μισθού και του 13ου και 14ου μισθού, των τριετιών, της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών, της δημιουργίας ειδικών οικονομικών ζωνών κ.ά. Ειδικά για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που διαμορφώνει αυτό που λέμε μισθός και εισόδημα ασφαλείας, πρέπει να σημειώσουμε ότι αφορά ένα 15%-20% των εργαζομένων, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα και σημείο αναφοράς για πολλές ρυθμίσεις και παροχές επιδομάτων.

Ο κατώτερος μισθός ήδη έχει υπονομευθεί με τη νομοθεσία του ΠΑΣΟΚ, που επιτρέπει στους νέους εργαζόμενους να πληρώνονται μέχρι 30% λιγότερο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αυτό που επιδιώκουν, σήμερα, είναι να μην υπάρχει όριο προς τα κάτω ώστε να κατρακυλήσει ακόμη περισσότερο και ο μέσος και ο κατώτερος μισθός βυθίζοντας στη φτώχεια νέες τεράστιες κατηγορίες εργαζομένων.

Είναι σίγουρο ότι η συντονισμένη επίθεση κυβέρνησης και εργοδοτών τα θέτει όλα στο τραπέζι και με τη λογική του χότζα θα προχωρήσει σε ελιγμούς που θα αφορούν την έκταση των παρεμβάσεων προκαλώντας σε κάθε περίπτωση μεγάλα πλήγματα.

Η αντεργατική τους πολιτική συνοδεύεται και από μια ιδεολογική επίθεση στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της αντιμετώπισης της ανεργίας και με μια προσπάθεια τρομοκράτησης και ενοχοποίησης των εργαζομένων -ότι τάχα η μη αποδοχή της μείωσης των μισθών θα οδηγήσει στη χρεωκοπία της χώρας-, με στόχο να κάμψουν τις εργατικές αντιστάσεις.

Αν ξεπεράσει κανείς τον θυμό και την αγανάκτηση για την ευκολία και το θράσος της καλοταϊσμένης ελίτ να αξιώνει τη μείωση του μισθού των πιο φτωχών εργαζομένων, θα διαπιστώσει πως τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν είναι όχι μόνο ψεύτικα, αλλά και παιδαριώδη, ακόμη και με βάση τη λογική τους.

Η αμοιβή του μισθού είναι ένα πολύ μικρό μέγεθος σε σχέση με το συνολικό κόστος παραγωγής. Υπολογίζεται στο 1/5. Ακόμη και αν μειωθούν οι μισθοί, αυτό δεν σημαίνει ότι θα μειωθούν οι τιμές, διότι η μείωση θα χρησιμοποιηθεί για την αύξηση των περιθωρίων κέρδους. Η μείωση της ζήτησης στην εσωτερική αγορά θα μειώσει ακόμη περισσότερο την παραγωγή σε μια οικονομία που ήταν προσανατολισμένη στη δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση. Η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων στις ξένες αγορές και ιδίως στις ευρωπαϊκές προϋποθέτει άλλα πράγματα και ιδίως έμφαση στην καινοτομία, στην τεχνολογική αναβάθμιση, στην ποιότητα, στην τυποποίηση, στην άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων, στην πρόσβαση στην τραπεζική ρευστότητα και σε άλλες μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές. Η Γερμανία άλλωστε έχει πολύ πιο υψηλό κόστος εργασίας, αλλά είναι πολύ πιο ανταγωνιστική.

Η κυβέρνηση τα παρακάμπτει όλα αυτά και θέλει την Ελλάδα ως ζώνη χαμηλού κόστους όσον αφορά το μοντέλο συσσώρευσης και ευρωπαϊκού καταμερισμού, πρακτική όμως που, εκτός από το κοινωνικό νεκροταφείο που δημιουργεί και το αδιέξοδο ως προς τον στόχο, διαιωνίζει επίσης τον αναχρονισμό στην οικονομική δομή της χώρας.

Όσον αφορά το ενδιαφέρον τάχα για τους ανέργους που ανέφερε και ο κ. Παπαδήμος, εκεί είναι να πηδάς από το παράθυρο. Διότι η μείωση των μισθών, όπως είπαμε και πριν, θα μειώσει τη ζήτηση και άρα θα αυξήσει την ύφεση, άρα και την ανεργία, θα μειώσει τα έσοδα του ΟΑΕΔ, αλλά και τα πενιχρά επιδόματα στήριξης των ανέργων. Η διαρκής μείωση των μισθών τα τελευταία δύο χρόνια που συνοδεύεται με έκρηξη της ανεργίας στη χώρα μας, αλλά και το παράδειγμα της Ισπανίας που έχει και χαμηλότερους μισθούς και πιο μεγάλη ανεργία, είναι αρκούντως πειστικές αποδείξεις για την ανεδαφικότητα των επιχειρημάτων τους.

Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ακροδεξιάς το μόνο που επιδιώκει είναι να λεηλατήσει στην κυριολεξία τους εργαζόμενους και τη χώρα, να υποτάξει το συνδικαλιστικό κίνημα και να ανασυγκροτήσει τον καπιταλισμό με όρους σύγχρονης αποικίας στη γερμανική Eυρωζώνη.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, για μία ακόμη φορά, είναι έκθετη και λειτουργεί αυτοκτονικά για τη ίδια την οργάνωση, αφού ενσυνείδητα εμπλέκεται σε έναν εκβιασμένο και πλήρως ναρκοθετημένο διάλογο για το τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι. Και μάλιστα απολογείται αντί να βγει επιθετικά. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η αδυναμία της να ψελλίσει έστω το στοιχειώδες ερώτημα: Γιατί δεν μιλάτε για πάγωμα κερδών και τιμών και συνεχώς αναμασάτε την ανάγκη μείωσης των μισθών; Επίσης είναι απαράδεκτη η επιλογή της να θέσει στην ατζέντα και να αποδεχτεί, μάλιστα, τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία, που αποτελούν τμήμα του εργατικού μισθού και η περικοπή τους σακατεύει τα ασφαλιστικά ταμεία.

Αυτό που έπρεπε να κάνει είναι να στοιχηθεί με τις δυνάμεις που συγκρούονται ευθέως με την πολιτική των μνημονίων και της τρόικας και να οργανώσει τη μαζική αντεπίθεση των εργαζομένων. Σε αυτή τη φάση της επίθεσης ο κάθε συμβιβασμός φέρνει τον επόμενο και η αλυσίδα των υποχωρήσεων δεν σταματά. Αυτό που δεν κάνει η ΓΣΕΕ, πρέπει να το κάνουν οι δευτεροβάθμιες και οι πρωτοβάθμιες οργανώσεις που τουλάχιστον σέβονται τον ρόλο και την αποστολή τους.



* Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου

Επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλη: Ξέπλυμα μαύρου χρήματος και ατιμωρησία εξασφαλίζουν τα δελτία του ΟΠΑΠ



Στη Βουλή φέρνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης με επίκαιρη ερώτησή του, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και την ατιμωρησία από εγκληματικές δραστηριότητες και φοροδιαφυγή που λαμβάνει χώρα μέσω δελτίων του ΟΠΑΠ.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επικαλούμενος τον ειδικό γραμματέα του ΣΔΟΕ κ. Διώτη, την έκθεση της Επιτροπής καταπολέμησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες αλλά και τα πρόσφατα ευρήματα από την εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης τοκογλυφίας, ρωτά:

• Τι έχουν κάνει έως σήμερα οι κυβερνήσεις και τι σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση, ως μεγαλομέτοχος του ΟΠΑΠ, προκειμένου να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη τακτική ξεπλύματος μαύρου χρήματος μέσω δελτίων του ΟΠΑΠ; Θα εφαρμοστεί ο θεσμός των επώνυμων δελτίων στα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ;

• Έχει υπάρξει ή θα υπάρξει φορολογικός έλεγχος σε όσους δικαιολογούν μεγάλο τμήμα των περιουσιακών στοιχείων τους από έσοδα τυχερών παιχνιδιών; Ποιες κυρώσεις έχουν επιβληθεί έως σήμερα;

• Έχουν διερευνηθεί οι τυχόν ευθύνες των στελεχών και συνεργατών του ΟΠΑΠ που επιτρέπουν την εμπορία κερδισμένων δελτίων για κάλυψη εσόδων από εγκληματικές ενέργειες και φοροδιαφυγή; Ποιες ευθύνες έχουν διαπιστωθεί και ποιες ποινές έχουν επιβληθεί έως σήμερα;

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης:

“Επίκαιρη Ερώτηση

Προς τους κ.κ. Υπουργούς

Οικονομικών

Πολιτισμού και Τουρισμού

Θέμα: Ξέπλυμα μαύρου χρήματος και ατιμωρησία για εγκληματικές δραστηριότητες και φοροδιαφυγή μέσω δελτίων του ΟΠΑΠ

Εδώ και χρόνια, τα κυκλώματα σωματεμπορίας, ναρκωτικών, τοκογλυφίας, ξεπλύματος μαύρου χρήματος και φοροδιαφυγής εκμεταλλεύονται, κάτω από τη μύτη της πολιτείας με την πληρωμή σε άλλα κυκλώματα της δέουσας προμήθειας, την αγορά κερδισμένων λαχείων τυχερών παιχνιδιών του ΟΠΑΠ για να ξεπλένουν μαύρο χρήμα.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά και από την πρόσφατη εξάρθρωση του πολυπλόκαμου εγκληματικού κυκλώματος στην Θεσσαλονίκη. Η τελευταία αυτή περίπτωση έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά δεκάδων ανάλογων υποθέσεων επιόρκων κρατικών λειτουργών, πολιτικών παραγόντων, επιχειρηματιών και πολλών άλλων που μέσω του ΟΠΑΠ δικαιολογούν υπέρογκα για την οικονομική τους κατάσταση περιουσιακά στοιχεία.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και το δελτίο τύπου του ΣΔΟΕ (18-1-2012) «Ήδη, ο Ειδικός Γραμματέας του ΣΔΟΕ κ. Ιωάννης Διώτης διέταξε κατεπείγουσα έρευνα για την διερεύνηση της νομιμότητας χορήγησης βεβαιώσεων κερδών της ΟΠΑΠ ΑΕ.»

Στην ίδια διαπίστωση έχει καταλήξει και η Επιτροπή καταπολέμησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες όπου στην έκθεση της του 2009 που κατέθεσε στην Βουλή ανέφερε: «Μέσω υπαλλήλων του ΟΠΑΠ, ιδιοκτητών πρακτορείων ΠΡΟΠΟ και με τη βοήθεια διάφορων μεσαζόντων, αγοράζονται από τους πραγματικούς τυχερούς κερδισμένα δελτία του Τζόκερ, του Λόττο και του Στοιχήματος, τα οποία δικαιολογούν έσοδα από διακίνηση ναρκωτικών και ροζ κυκλώματα».

Είναι προφανές ότι για όλα τα παραπάνω απαιτείται η συμμετοχή στελεχών και πρακτόρων του ΟΠΑΠ που εμπορεύεται κερδισμένα δελτία για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και για την κάλυψη υποθέσεων φοροδιαφυγής.

Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

• Τι έχουν κάνει έως σήμερα οι κυβερνήσεις και τι σκοπεύει να κάνει η σημερινή κυβέρνηση, ως μεγαλομέτοχος του ΟΠΑΠ, προκειμένου να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη τακτική ξεπλύματος μαύρου χρήματος μέσω δελτίων του ΟΠΑΠ; Για παράδειγμα, θα εφαρμοστεί ο θεσμός των επώνυμων δελτίων στα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ;

• Έχει υπάρξει ή θα υπάρξει φορολογικός έλεγχος σε όσους δικαιολογούν μεγάλο τμήμα των περιουσιακών στοιχείων τους από έσοδα τυχερών παιχνιδιών; Ποιες κυρώσεις έχουν επιβληθεί έως σήμερα;

• Έχουν διερευνηθεί οι τυχόν ευθύνες των στελεχών και συνεργατών του ΟΠΑΠ που επιτρέπουν την εμπορία κερδισμένων δελτίων για κάλυψη εσόδων από εγκληματικές ενέργειες και φοροδιαφυγή; Ποιες ευθύνες έχουν διαπιστωθεί και ποιες ποινές έχουν επιβληθεί έως σήμερα;

Ο ερωτών βουλευτής

Δημήτρης Παπαδημούλης”

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Ανακοίνωση του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς για τη νέα άφιξη της τρόικας στην Ελλάδα «Ελλάδα: Προσοχή-προσοχή! Η τρόικα επιστρέφει στην Αθήνα!»



Οι ειδικοί του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιστρέφουν στην Ελλάδα, για να επιβλέψουν τις διαπραγματεύσεις της χώρας με τις ιδιωτικές τράπεζες για τη διαδικασία του PSI+ (της εθελοντικής αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημοσίου χρέους προς τους ιδιώτες πιστωτές), αλλά και για να αξιολογήσουν τις “δομικές προσαρμογές και μεταρρυθμίσεις” που επιβάλλονται από το νεοφιλελεύθερο, τρικομματικό κυβερνητικό συνασπισμό του κ. Παπαδήμου, με άλλα λόγια να προωθήσουν την συνεχιζόμενη πρωτοφανή πολιτική ακραίας λιτότητας και κοινωνικής καταστροφής.

Η επίσκεψη της τρόικας στην Ελλάδα επισκιάζεται από τις απειλές της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί ότι η νέα δανειακή σύμβαση με την Ελλάδα θα πραγματοποιηθεί μόνο εφόσον ικανοποιηθούν όλες οι επιβληθείσες προϋποθέσεις και απαιτήσεις, και, κρίνοντας από τους όρους που προσφέρει η ελληνική κυβέρνηση στους ιδιώτες τραπεζίτες προκειμένου να εξασφαλίσει τη συμμετοχή τους στην εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους, αυτό σημαίνει περισσότερα και συνεχή προγράμματα λιτότητας και ακόμη πιο άγριες κοινωνικές περικοπές, υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Για παράδειγμα, σήμερα σχεδιάζουν νέες μειώσεις μισθών, την κατάργηση των -ήδη δραστικά μειωμένων- επιδομάτων διακοπών (13ος και 14ος μισθός) και την κατάργηση του κατώτερου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.

Επιπλέον, αφού χρησιμοποίησαν την Ελλάδα ως πειραματόζωο για την καταστροφή του δημόσιου τομέα, των εργασιακών σχέσεων, της εργατικής νομοθεσίας και του κοινωνικού κράτους, τώρα χρησιμοποιούν τη χώρα ως πεδίο για την ίδρυση των λεγόμενων “Ειδικών Οικονομικών Ζωνών”, στις οποίες οι μελλοντικοί επενδυτές θα απολαμβάνουν χαμηλότερη φορολογία και άλλα προνόμια άμεσης ή έμμεσης κρατικής στήριξης, ενώ οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να αποδεχτούν εξευτελιστικές συνθήκες και συμβάσεις εργασίας. Η τρόικα και ο ελληνικός νεοφιλελεύθερος κυβερνητικός συνασπισμός οδηγούν τον ελληνικό λαό στο χείλος της αβύσσου.

Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς καταγγέλλει αυτές τις νέες επιθέσεις ενάντια στα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.

Όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί ανησυχούν, αφού η διακυβερνητική συμφωνία, που προωθήθηκε από τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, επιβάλλει την ίδια αυταρχική επίθεση της ΕΕ εναντίον της λαϊκής κυριαρχίας.

Για μας, η μοναδική βιώσιμη λύση είναι ένα εναλλακτικό ευρωπαϊκό σχέδιο, βασισμένο στην αλληλεγγύη και την κοινωνική ανάπτυξη, που θα προστατεύσει τα λαϊκά συμφέροντα και θα στραφεί εναντίον της εξουσίας των τραπεζών και του κεφαλαίου. Για να γίνει αυτό, πρέπει επειγόντως να αλλάξει ριζικά ο ρόλος της ΕΚΤ, ως ένα πρώτο βήμα για μια μεγάλη δημόσια παρέμβαση και για το δημόσιο έλεγχο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά εντείνει τις προσπάθειές της για ένα πλατύ, ευρωπαϊκό, ενωτικό μέτωπο αντίστασης και εναλλακτικής πρότασης, που θα μπλοκάρει τα βάρβαρα σχέδια της ηγεσίας της ΕΕ και των νεοφιλελεύθερων εθνικών κυβερνήσεων και θα ανοίξει το δρόμο για μια ριζική, δημοκρατική, κοινωνική επανίδρυση της Ευρώπης.

Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς

Αποσπάσματα ομιλίας του Προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στην εκδήλωση της τοπικής οργάνωσης Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ (Τετάρτη, 18/01/12)



Το ζήτημα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
• Είναι σοκαριστική η επιμονή της κυβέρνησης να προχωρήσει σε μείωση μισθών. Όλοι αυτοί που παριστάνουν τους τεχνοκράτες, και ειδικά ο πρωθυπουργός που φαίνεται να το έχει πάρει και ζεστά, αρνούνται να απαντήσουν στο εξής απλό ερώτημα: τι σχέση έχουν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα με τη μείωση του χρέους. Δεν απαντούν γιατί ξέρουν την απάντηση: καμία.

• Είναι σκάνδαλο να επιμένει η κυβέρνηση, είτε απειλώντας με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, είτε πιέζοντάς τους εργοδότες και την ΠΑΣΚΕ να συμφωνήσουν αυτό που θέλει. Όταν την ίδια στιγμή, η τρόικα βγάζει την ουρά της απ έξω. Ξεκαθαρίζοντας ότι δεν έχει ζητήσει μείωση μισθών. Όχι ότι θα την χάλαγε βεβαίως. Αλλά με έμμεσο τρόπο δηλώνει ότι όλη αυτή η υπόθεση εγείρεται από την κυβέρνηση για λογαριασμό κάποιων.

• Για λογαριασμό ποιών; Ποιοι βγαίνουν ωφελημένοι από την φτωχοποίηση του συνόλου των εργαζομένων: Προφανώς οι εργοδότες. Οι τράπεζες, τα σουπερ μάρκετ, οι αλυσίδες, οι εταιρείες κινητής,

• Ο Παπαδήμος λοιπόν, είναι ένας λαγός των εργοδοτών. Και αποφεύγει να απατήσει σε ουσιώδη ερωτήματα. Μίλησε προχθές στη Βουλή για μείωση του εργατικού κόστους με στόχο την ανταγωνιστικότητα. Μα εδώ και δυόμιση χρόνια, μειώνουν συστηματικά το εργατικό κόστος. Ποίο είναι το όφελος για την ανταγωνιστικότητα; Γιατί είμαστε σε χειρότερη κατάσταση σήμερα και βαδίζουμε προς ακόμα χειρότερη; Δεν έχουν απαντήσεις.

• Να σημειώσουμε όμως ένα πράγμα. Όταν ο Παπαδήμος θέτει ως κόκκινη γραμμή τη σωτηρία της χώρας, θολώνει συνειδητά τα νερά. Το συμφέρον της χώρας δεν είναι κοινό. Άλλο είναι το συμφέρον του κεφαλαίου και των μεγάλων εργοδοτών και άλλο είναι το συμφέρον της κοινωνίας. Εκτός αν χώρα ο πρωθυπουργός θεωρεί όσους έχουν λεφτά και διεκδικούν να βγάζουν περισσότερα και αφορολόγητα. Ας το πει λοιπόν όπως είναι: Κόκκινη γραμμή για την κυβέρνηση είναι η διασφάλιση των οικονομικά ισχυρών συμφερόντων. Και οι υπόλοιποι να πάνε να πνιγούν.

• Έτσι πρέπει αν αντιμετωπιστεί η κυβέρνηση. Και επειδή θα ξεσηκωθεί το σύμπαν, να το πούμε από τώρα. Η κυβέρνηση στα εργασιακά θα υποστεί δεινή ήττα. Και την ήττα αυτή θα την πληρώσει ακριβά. Όπως θα την πληρώσουν και τα κόμματα που την στηρίζουν, και τα ποία εξαπατούν ανοιχτά τον λαό, για τις προθέσεις τους.

Το ζήτημα του PSI.
• Από την άλλη μεριά, στις διαπραγματεύσεις με τους τραπεζίτες, δεν βλέπουμε καμιά κόκκινη γραμμή. Βλέπουμε σύγκρουση συμφερόντων, αλλά με ευγένεια, κατανόηση και υπομονή. Προφανώς οι κόκκινες γραμμές είναι για να τίθενται απέναντι στην κοινωνία. Απέναντι στους τοκογλύφους τίθενται μόνο θέματα προς συζήτηση και συναίνεση.

• Συναίνεση με ποιους; Με αυτούς που έχουν αγοράσει ομόλογα κοψοχρονιά, στο 20 και το 30% της αξίας τους, προσδοκώντας ότι ακόμα και με ένα κούρεμα 50% θα βγούνε κερδισμένοι. Με αυτούς συζητάμε και γι αυτούς κρατάμε την ανάσα μας. Με ωμούς και απροκάλυπτους τοκογλύφους, τους οποίους τόσον καιρό καλοπιάνουμε και φροντίζουμε να κατευνάσουμε ξηλώνοντας την κοινωνία.

• ΝΑ είμαστε ξεκάθαροι και να το πούμε ξεκάθαρα και στον κόσμο. Η χρεωκοπία δεν εξαρτάται ούτε από την περικοπή των συντάξεων, ούτε από την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού, ούτε από τις απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Αν εξαρτάται από κάτι είναι από αυτούς τους αλήτες, που η σημερινή πολιτική στην Ευρώπη, τους έχει δώσει τη δυνατότητα να επιβάλλουν τις ορέξεις τους στα κράτη. Και απέναντι σε αυτούς, έχουμε κυβερνήσεις, τόσο αυτήν όσο και την προηγούμενη, που αντί να τους βάλουν φρένο, τους καλοπιάνουν με αηδιαστικό τρόπο.

• Δεν είναι προσβλητικό για έναν άνθρωπο που η σύνταξή του έχει φτάσει τα 400 ευρώ, να ακούει ότι η κυβέρνηση συζητάει με τις αγορές για επιτόκια 5 και 6 τοις εκατό; Η Ελλάδα πρέπει τώρα να διεκδικήσει πάγωμα πληρωμών για τρία χρόνια. Εξαιρώντας φυσικά τα ασφαλιστικά ταμεία.

• Το πάγωμα πληρωμών θα μας δώσει τη δυνατότητα να εξοικονομήσουμε 50 δις. Αλλά όχι μέσα στα πλαίσια της Μνημονιακής πολιτικής, που μας οδηγεί από καταστροφή σε καταστροφή προς την ολοκληρωτική χρεωκοπία. ΜΕ μια αλλαγή πολιτικής που θα αντιμετωπίζει τα ζητήματα της ανάπτυξης από την σκοπιά του κοινωνικού οφέλους και όχι από την σκοπιά του ιδιωτικού κέρδους. Γι αυτό λέμε ότι χρειάζεται ένας νέος συνασπισμός εξουσίας.

Για τη Δανειακή Σύμβαση
• Μας λένε: ναι, αλλά η Ελλάδα πρόκειται να πάρει άμεσα με τη νέα δανειακή σύμβαση 89 δις. Τεράστιο ποσόν. ΝΑ αρνηθούμε αυτά τα λεφτά;

• Ας πούμε την αλήθεια. Που θα πάνε αυτά τα λεφτά; Τα30 δις θα πάνε στους δανειστές μας ως ανταμοιβή για το κούρεμα. Είναι πρωτότυπη λογική να πληρώνεις κάποιον για να σου μειώσει το χρέος, αλλά πρέπει να αποφασίσουμε ότι ζούμε σε εποχές παραλογισμού. Άλλα 39 δις θα δοθούν στις τράπεζες για να αντέξουν το κούρεμα. Διότι ως γνωστόν τα κέρδη των τραπεζών είναι ιδιωτικά, ενώ οι ζημιές γίνονται πάντοτε δημόσιες και μεταφέροντα στις δικές μας πλάτες. Και οι τράπεζες έχουν πάρει μέχρι σήμερα περισσότερη βοήθεια από όση έχει δανειστεί η χώρα με το Μνημόνιο. Τέλος, 20 δις θα πάνε για πληρωμές ομολόγων που λήγουν τον Μάρτιο. Σύνολο 89 δις. Τίποτα για την έξοδο από την ύφεση. Ούτε μισό ευρώ.

• Σε αντάλλαγμα των χρημάτων που θα πάρουμε, καλούμαστε να γκρεμίσουμε ότι έχει απομείνει όρθιο. Την κοινωνική ασφάλιση, τα εργασιακά δικαιώματα, τον παραγωγικό πλούτο της χώρας. Εκεί μας οδηγούν.

Η εναλλακτική μας πρόταση.
Αναστολή πληρωμών για τρία χρόνια. Και διερεύνηση του επαχθούς χρέους. Προσπάθειες για συνολική ευρωπαϊκή απάντηση στο χρέος, που πλέον τους αφορά όλους. Συμμαχίες υπάρχουν, αλλά όχι αν είσαι η κυβέρνηση Παπανδρέου, ή η κυβέρνηση Παπαδήμου.

Εναλλακτική πολιτική. Που σημαίνει ένα και μοναδικό πράγμα. ΝΑ ανακοπεί η πορεία της διαρκούς και σκληρής ύφεσης,. Η πολιτική που μας οδηγεί κατευθείαν στην άτακτη χρεωκοπία. Αυτά που μπορούμε να εξασφαλίσουμε από αναστολή πληρωμών, μπορούν να αξιοποιηθούν σε μια αναπτυξιακή πορεία. Αλλά όχι στα μέτρα του κεφαλαίου. Στα μέτρα των κοινωνικών αναγκών.

Αναδιανομή πλούτου.
ΜΕ συγκεκριμένα και άμεσα μέτρα.

• Να πληρώσουν οι πλούσιοι. Οι έχοντες και κατέχοντες. Η εγχώρια διαπλοκή που χρύσωσε τον καιρό του εκσυγχρονισμού και της υποτιθέμενης «νέας διακυβέρνησης»

• Για παράδειγμα: Αντί για το χαράτσι σε μισθωτούς συνταξιούχους και αυτοαπασχολούμενους που υποτίθεται ότι θα μαζέψει 1,5 δις, να θεσμοθετηθεί μια εισφορά στο 1% επί του τζίρου των μεγάλων επιχειρήσεων που πέρυσι ήταν πάνω από 200 δις και θα μαζέψει περισσότερα.

• Αντί για την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση στο εξωφρενικό 23%, να μπει φόρος εφοπλιστών σε κάθε ένα από τα 4000 πλοία τους, που θα αποφέρει 2 δις (500.000 ανά πλοίο)

• Αντί για το χαράτσι στα ακίνητα ακόμα και στις πιο μικρές ιδιοκτησίες που υποτίθεται ότι θα μαζέψει 2,5 δις, να μπει εισφορά στις μεγάλες ακίνητες περιουσίες στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, αξίας άνω των 500.000 ευρώ μπορεί να αποφέρει 4 δις.

• Αντί να μειωθεί το αφορολόγητο στις 5000 ευρώ να μπει έκτακτη εισφορά σε κινητές περιουσίες, καταθέσεις, ομόλογα, μετοχές, που υπερβαίνουν τις 100.000 ευρώ κατ’ άτομο.

• Και όσο για τη σπατάλη του κράτους. Αυτή θα αναζητηθεί στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

• Με δραστική μείωση ενοικίων που πληρώνουν οι δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί.

• Με την καταγγελία και όχι την επέκταση των συμβάσεων παραχώρησης σε διαπλεκόμενους που έχουν πληρωθεί δρόμους 3 και 4 φορές χωρίς να τους έχουν ολοκληρώσει.

• Όχι στο πετσόκομμα των μισθών, των συντάξεων του κοινωνικού κράτους και των δημοσίων επενδύσεων.

Ανάπτυξη.
• Παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, σε εντελώς διαφορετική λογική. Διότι στην κατεύθυνση προς την οποία βαδίζουμε, αυτό που κάνουμε είναι να θυσιάζουμε τους παραγωγικούς μας πόρους για να ανασυγκροτηθεί το Γερμανικό ή το οποιοδήποτε πολυεθνικό κεφάλαιο. Έχουμε πάρει τον δρόμο προς την πλήρη αποικιοποίηση. Οφείλουμε να βάλουμε φρένο τώρα. Η Ελλάδα μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς στηριγμένη στους πόρους και τις δυνατότητές της.

• Δημόσιος έλεγχος στις τράπεζες. Τις έχουμε πληρώσει. Και συμπεριφέρονται σαν να μην δεσμεύονται ούτε από νόμους ούτε από κανόνες. Εξακολουθούν να παραβιάζουν τον νόμο, αντλώντας ενισχύσεις έναντι προνομιούχων και όχι κοινών μετοχών. Πιστεύουν ότι αυτές είναι το κράτος. Και το κακό είναι ότι το πιστεύει και ο Παπαδήμος.

• Στήριξη της απασχόλησης. Δεν υπάρχει έξοδος από την κρίση χωρίς στήριξη της απασχόλησης και των χαμηλότερων εισοδημάτων.

Για το αγροτικό ζήτημα
• Το παράδειγμα του αγροτικού τομέα, είναι χαρακτηριστικό στην συζήτηση για μια παραγωγική ανασυγκρότηση. Ο αγροτικός χώρος σπρώχτηκε στην παραγωγική καθήλωση. Και οι αγρότες βρέθηκαν εξαρτημένοι από τους κομματικούς διαχειριστές επιδοτήσεων.

• Και οι ίδιοι που οδήγησαν τον αγροτικό κόσμος σε τόσο σοβαρά αδιέξοδα, έτσι ώστε να μετατρέψουν την απαξίωση του αγροτικού τομέα, σε πελατειακή εξάρτηση, με τα ανάλογα οφέλη, είναι οι πρώτοι που βγαίνουν και συκοφαντούν τους αγρότες, όταν ζητάνε ζωή και αξιοπρέπεια.

• Και αντί για την ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα, έχουμε κάθε φορά σωτήριες λύσεις. Την μια είναι τα μεταλλαγμένα, την άλλη είναι τα φωτοβολταικά, ανάλογα με το τι συμφέρει τις μεγάλες εταιρείες, που επιβάλλουν την θέλησή τους στις κυβερνήσεις μας.

• Είναι εύκολοι οι κυβερνώντες σε αφορισμούς τύπου «μαζί τα φάγαμε». Αλλά ‘όταν τους ρωτάμε πως γίνεται οι τιμές παραγωγού συνεχώς να πέφτουν και οι τιμές καταναλωτή να εκτοξεύονται, πως γίνεται η απόσταση ανάμεσα στις τιμές παραγωγού και τις τιμές καταναλωτή να είναι τόσο μεγάλη, το αντιμετωπίζουν ως φυσικό φαινόμενο.

• Όταν τους ρωτάμε πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να έχει φτάσει στο σημείο να κάνει εισαγωγή σε αγροτικά προϊόντα όπως οι ελιές, το λάδι, τα πορτοκάλια, το κρέας, για να μην αναφερθούμε στις καταχρηστικές ελληνοποιήσεις προϊόντων, πάλι δεν έχουν κάτι να πουν.

• Όταν τους ρωτάμε ποια στρατηγική έχει η χώρα μας για πρότυπες καλλιέργειες, για στροφή στην βιολογική γεωργία, για παραγωγική αξιοποίηση των τεράστιων δυνατοτήτων της στον αγροτικό τομέα, διαπιστώνουμε ότι σκέφτονται μόνο φωτοβολταϊκά.

Όταν τους ρωτάμε, πως θα ενισχυθεί η αγροτική παραγωγή την ώρα που ετοιμάζεστε να πουλήσετε σε ιδιώτες ότι έχει απομείνει από την Αγροτική Τράπεζα, σφυρίζουν αδιάφορα. Γιατί ξέρουμε όλοι ποια είναι η αναπτυξιακή λογική που έχουν οι τραπεζίτες και ποια είναι η αναπτυξιακή λογική που έχουν οι αγρότες και η κοινωνία. Ξέρουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει αγροτική παραγωγή χωρίς σχέδιο και επενδύσεις. Και ξέρουμε ότι μια ιδιωτική τράπεζα δεν είναι φορές αναπτυξιακής χρηματοδότησης, αλλά φορέας κερδοσκοπίας και εκμετάλλευσης.

• Για να γίνει παραγωγική στροφή, δεν χρειάζεται κάποια μαγική συνταγή. Αυτό που χρειάζεται είναι διαφορετική αντίληψη. Αν σκεφτούμε μια οικονομία προσανατολισμένη στια κοινωνικές ανάγκες, ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι ξεκάθαρος. Αν σκεφτόμαστε όμως με βασική κατευθυντήρια γραμμή το πώς θα εξυπηρετήσουμε τις αρπακτικές διαθέσεις του κεφαλαίου, τότε προφανώς η κατάσταση θα πηγαίνει συνεχώς προς το χειρότερο. Ο αγροτικός κόσμος δεν έχει τίποτα να περιμένει πλέον από τα κόμματα του Μνημονίου.

Μικρές και Πολύ μικρές επιχειρήσεις
• Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τις μικρές επιχειρήσεις. Υπάρχει η λογική που τις ενθαρρύνει και τις ενισχύει. Και υπάρχει η λογική που τις θέλει βορρά στα μεγάλα συμφέροντα.

• Οι μικροί επιχειρηματίες, μέσα στον πόνο τους και την αγωνία τους, μέσα στα χαράτσια και τους αλλεπάλληλους φόρους, μέσα στην ομηρεία από τις τράπεζες, μέσα στην αγωνία τους να κρατήσουν ανοιχτές τις δουλειές τους, ακούνε και διάφορα χαρτωμένα. Ότι το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα είναι ο μεγάλος αριθμός τέτοιου είδους επιχειρήσεων. Ενώ για να προχωρήσει η ανταγωνιστικότητα πρέπει η αγορά να δουλεύει μόνο με Mall και με πολυεθνικές αλυσίδες.

• Ας το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή. Υπάρχει το δικό τους μέλλον και το δικό μας. Στο δικό τους μέλλον δεν υπάρχει αγροτική παραγωγή, δεν υπάρχουν μικρές επιχειρήσεις, δεν υπάρχει δουλειά με αξιοπρέπεια, δεν υπάρχει παραγωγή που να αποφέρει κοινωνικό όφελος. Υπάρχουν μόνο ανώνυμες εταιρείες και διανεμόμενα κέρδη. Για άλλους δουλεύει η κυβέρνηση όχι για εσάς. Και αυτό το κόλπο, να κουκουλώνουμε τα συμφέροντα των ισχυρών πίσω από γενικές και αόριστες διατυπώσεις για το καλό της χώρας, πρέπει να κοπεί εδώ και τώρα. Αρκετά.

Ενότητα της Αριστεράς.
• Υπάρχει λοιπόν ο δρόμος για την εναλλακτική πολιτική. Για να τον βαδίσουμε πρέπει να ξεσηκωθεί η κοινωνία. Να δυναμώσει η φωνή των κοινωνικών αντιστάσεων να δυναμώσει το πείσμα και η αυτοπεποίθηση των αδύναμων.

• Και με την στήριξη της κοινωνίας να συγκροτήσουμε έναν Νέο Συνασπισμό Εξουσίας. ΝΑ πετάξουμε από πάνω μας την πολιτική της ύφεσης και των Μνημονίων, ΝΑ πετάξουμε από πάνω μας τους τοκογλύφους και τα ισχυρά οικονομικά παρασιτικά συμφέροντα. ΝΑ βαδίσουμε τον δρόμο ενός άλλου προτύπου ανάπτυξης, που θα είναι αποφασιστικά προσανατολισμένο στις κοινωνικές ανάγκες.

• Στον αγώνα αυτόν έχουν θέση όλοι. Η Αριστερά, οι δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ, οι Οικολόγοι, κάθε προοδευτική πολιτική δύναμη, αλλά κυρίως η μεγάλη κοινωνική δύναμη των εργαζομένων, των νέων, των ανθρώπων που δεν ανέχονται άλλο ζωή με ορίζοντα τη φτώχια και την ανασφάλεια.

• Από εκεί και πέρα ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Το ΚΚΕ με τον απομονωτισμό του που τον κρύβει πίσω από διακηρύξεις ιδεολογικής καθαρότητας. Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ με τα κρυφά όνειρα για αναβαθμισμένο ρόλο στα πλαίσια των ανακατατάξεων του δικομματισμού. ΤΑ ξέρουμε όλα αυτά. Αλλά ξέρουμε όμως ότι στην βάση της Αριστεράς, και τώρα πια και στην μεγάλη βάση της κοινωνίας, η απαίτηση για ενότητα είναι ώριμη και ισχυρή. Και γι αυτό επιμένουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

To Γραφείο Τύπου

Ανακοίνωση του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστερά: «ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΤΟΥ ΑΛΤΕΡ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ»



Κλιμάκιο του Δικτύου Συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποίησε σήμερα, δεύτερη επίσκεψη στους απεργούς του ΑΛΤΕΡ, που έχουν κάνει κατάληψη στο σταθμό και είναι απλήρωτοι εδώ και ένα χρόνο, για να εκφράσει την ηθική, πολιτική, συνδικαλιστική και υλική συμπαράστασή του.

Στη συνάντηση με τους και τις απεργούς και την απεργιακή επιτροπή, αναφέρθηκε ότι ο αγώνας αυτός, ένας από τους σκληρούς αγώνες που δίνονται αυτή τη στιγμή στο χώρο των ΜΜΕ ευρύτερα, βρίσκει την αλληλεγγύη μεγάλου μέρους των εργαζομένων, τόσο αυτών που βρίσκονται σε αγώνες, όσο και αυτών που πλήττονται με τον ίδιο περίπου τρόπο από τις πολιτικές των Μνημονίων της κυβέρνησης και της Τρόικας.

Οι απεργοί βγάζουν ήδη μικρά δελτία ειδήσεων που αναφέρονται στους αγώνες, έτσι και τρία μέλη του κλιμακίου μίλησαν από το στούντιο που εκπέμπει κάθε μέρα μικρό πρόγραμμα.

Ο Μάρκος Μπασιούκας, από το Δίκτυο συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ και εκπαιδευτικός, ανέφερε ότι ο αγώνας αυτός έχει την αμέριστη αλληλεγγύη μας και είναι στο χέρι μας να νικήσουμε όλοι και όλες μαζί, με την αλληλεγγύη των αγώνων που εξελίσσονται στην ευρύτερη περιοχή του Περιστερίου αλλά και ολόκληρης της εργασικής τάξης.

Η Δέσποινα Σπανού, από την Αυτόνομη Παρέμβαση και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, κατάγγειλε την πολιτική των Μνημονίων και πιο συγκεκριμένα των νέων αντεργατικών μέτρων που ετοιμάζεται να περάσει η τρικομματική κυβέρνηση και υπογράμμισε τη δύναμη των εργαζομένων απέναντι σε μια απομονωμένη κυβέρνηση.

Η Σίσσυ Βωβού από το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ μετέφερε επίσης την αλληλεγγύη και τόνισε τον σκληρό τρόπο με τον οποίο πλήττονται οι γυναίκες από την κρίση, με αποτέλεσμα να είναι πρωτοπόρες στην ανεργία με 21%, ενώ το σύνολο της ανεργίας είναι στο απαράδεκτο 17% (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία). Ανέφερε ότι ζητάμε δουλειά, για όλες και όλους, με αξιοπρεπείς αποδοχές.

To Γραφείο Τύπου

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΓΕΝΑΡΗ


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες,
Το 2011 ήταν χρονιά εφιάλτης για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της χώρας. Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και η τρόικα περιέκοψαν δραστικά τους μισθούς στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα (από 10-40%), τις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις (5-25%) και τα κοινωνικά επιδόματα. Αυξήθηκαν υπέρμετρα οι φόροι για τους εργαζόμενους και τα μικρομεσαία εισοδήματα, συρρικνώθηκε λόγω ύφεσης η παραγωγική βάση της χώρας, έκλεισαν πολλές μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις, έγιναν μαζικές απολύσεις εργαζομένων, η ανεργία έφτασε σε πρωτοφανή ύψη (20%). Οι συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου έγιναν η εξαίρεση, ενώ οι ελαστικές μορφές εργασίας έγιναν ο κανόνας. Η φτώχεια έγινε καθημερινότητα για τα λαϊκά στρώματα.

Μέτρα κοινωνικά άδικα και με ταξικό χαρακτήρα. Από τη μια έκτακτοι κεφαλικοί φόροι και από την άλλη πλευρά ετοιμάζεται νέα μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων (στο 15%) και έμειναν στο απυρόβλητο οι μεγαλοφοροφυγάδες και οι θυγατρικές των πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Η κυβέρνηση του μνημονιακού μετώπου ΠΑΣΟΚ – ΝΔ - ΛΑΟΣ συνεχίζει τις πολιτικές της προηγούμενης κυβέρνησης. Δηλαδή τις εργασιακές εφεδρείες στο δημόσιο τομέα, τις απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, το σφαγιασμό των μισθών και των συντάξεων, αρχικά των επικουρικών και στη συνέχεια των κύριων, το φορολογικά χαράτσια, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τις αυταρχικές και κατασταλτικές πρακτικές. Θα υπογράψει επίσης τη νέα δανειακή σύμβαση και το ακόμα σκληρότερο μνημόνιο που θα τη συνοδεύει.

Το 2011 μας αφήνει επίσης ως αγωνιστική παρακαταθήκη τους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες με αποκορύφωμα τις δύο πανελλαδικές πανεργατικές 48ωρες απεργίες που οδήγησαν στην κατάρρευση και ανατροπή της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και δίνη σκυτάλη στο 2012 την μεγάλη ταξική αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε μέσα από την απεργία διαρκείας των χαλυβουργών αρχικά και τις κινητοποιήσεις διαρκείας στο ALTER και σε άλλους χώρους του ιδιωτικού τομέα.

Τις τελευταίες ημέρες η Τρόικα, η κυβέρνηση του μνημονιακού μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Ακροδεξιάς και ο ΣΕΒ με εκβιασμούς και τελεσίγραφα προετοιμάζουν το έδαφος για δραστικές μειώσεις των μισθών στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ώστε αυτοί να φτάσουν στα επίπεδα Κίνας και Βαλκανίων. Τώρα τις μειώσεις μισθών τις δικαιολογούν στο όνομα, όχι πλέον του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας, το οποίο επικαλέστηκαν για να καρατομήσουν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά της βελτίωσης της «ανταγωνιστικότητας» των ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Με όπλο τους αγώνες μας, το συντονισμό τους και την αλληλεγγύη μας χρειάζεται να παλέψουμε για να χτίσουμε το δικό μας μέτωπο αντίστασης και ανατροπής των πολιτικών της κυβέρνησης, της τρόικας και του κεφαλαίου. Χωρίς καμιά ψευδαίσθηση για το ρόλο που παίζει η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ που ακόμη και σήμερα δεν τολμά να αρθρώσει λέξη για τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων.

Η 24ωρη παναττική απεργία που καλούν τα εργατικά κέντρα της Αττικής, την Τρίτη 17 Γενάρη, μετά από κοινή πρόταση των δυνάμεων της συνδικαλιστικής Αριστεράς στο ΕΚΑ, χρειάζεται να γίνει η αφετηρία για την κλιμάκωση της αντεπίθεσής των εργαζόμενων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων με στόχο την ανατροπή των πολιτικών που μετατρέπουν σε κόλαση τη ζωή μας. Με στόχο την ανατροπή της μαύρης συγκυβέρνησης.

• Κάτω τα χέρια από τις συλλογικές συμβάσεις, τους μισθούς και τις συντάξεις. Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις. Πλήρη, ασφαλισμένη και σταθερή εργασία για όλους και όλες.

• Απαγόρευση των απολύσεων. Όχι στις εφεδρείες. Επίδομα για τους ανέργους ίσο με το 80% του μισθού τους πριν την απόλυση και πλήρη συνταξιοδοτική και ιατροφαρμακευτική τους κάλυψη.

• Κατάργηση του άρθρου 99 – Εφαρμογή των ποινικών κυρώσεων που προβλέπονται για τους εργοδότες σε περίπτωση μη καταβολής δεδουλευμένων.

• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και διαγραφή των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών προς τις τράπεζες. Όχι στην πληρωμή των νέων χαρατσιών.

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ : 11 π.μ. Σταδίου & Σανταρόζα
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησης προς τον πρωθυπουργό με θέμα: «Μειώσεις μισθών και συντάξεω


Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησης προς τον πρωθυπουργό με θέμα: «Μειώσεις μισθών και συντάξεων – κατάργηση Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης»


• Η κυβέρνηση Παπαδήμου επιμένει στη λογική του Μνημονίου που έχει καταστρέψει την οικονομία

• Καμία εναλλακτική προοπτική και κόκκινη γραμμή από την κυβέρνηση Παπαδήμου - Άνευ όρων παράδοση στις απαιτήσεις των πιστωτών

• Οι κεφαλαιοκράτες, ως σύγχρονοι μαυραγορίτες σας επιβάλουν τη μείωση των μισθών για να κερδοσκοπήσουν επί πτωμάτων

• Το Μνημόνιο με αφορμή το χρέος, απειλεί το όχημα της πιο ακραίας ταξικής πολιτικής

• Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας εξαρτάται από την καινοτομία και την ποιότητα των παραγόμενων αγαθών, όχι από τους μισθούς

• Η χώρα μας είναι προτελευταία στην ευρωζώνη σε μισθούς και πρώτη στο περιθώριο κέρδους

• Είναι αδιανόητη επιλογή για κουτσούρεμα μισθών

• Οι πολιτικές λιτότητας και ύφεσης θα φέρουν μικρές δημόσιες επενδύσεις, άρα καμιά πιθανότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης

• Η χρεοκοπία, η δεκαετία του ʼ50 και η έξοδος από την ευρωζώνη θα έρθει από το νέο μνημόνιο, τη δανειακή σύμβαση, το αγγλικό δίκαιο και την ισοπέδωση των μισθών

• Τέλος στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία, δημοκρατική λύση τώρα.

• Αν δεν έχετε εναλλακτικό σχέδιο, η μεγαλύτερη συνεισφορά σας στον τόπο είναι να οδηγήσετε τη χώρα σε δημοκρατικές διαδικασίες δηλαδή στην λαϊκή ετυμηγορία και να αποφασίσει ο ελληνικός λαός ποιο θα είναι το μέλλον.

Στην ανάπτυξη της ερώτησης είπε:

«Κύριε Πρωθυπουργέ, θα συμφωνήσετε νομίζω μαζί μου ότι δεν υπάρχει κανένας λογικός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα -και όχι μόνο σε αυτή τη χώρα- που να μην συνομολογεί ότι αυτή η πολιτική της σκληρής λιτότητας, η λογική της εσωτερικής υποτίμησης που είναι ο πυρήνας της λογικής του Μνημονίου, δύο χρόνια τώρα έχει καταστρέψει την οικονομία, έχει παραλύσει την οικονομία και μας έχει οδηγήσει σε μία κοινωνική κόλαση.

Οι ίδιοι αυτοί που μας επέβαλαν αυτή την πολιτική, συνομολογούν ότι είναι ένα ναυάγιο. Είναι μία λάθος συνταγή. Το λένε εκπρόσωποι του Δ.Ν.Τ και Γερμανοί οικονομολόγοι. Και εσείς αντί να πιαστείτε από αυτό και να τους πιάσετε από τον γιακά και να τους πείτε αλλάξτε στρατηγική, εμφανίζεστε, δημοσίως τουλάχιστον, σαν να μην έχετε καμία εναλλακτική προοπτική και να τα αποδέχεστε όλα.

Η φράση σας ότι η κόκκινη γραμμή είναι σωτηρία του έθνους, παραπέμπει σε μία άνευ όρων παράδοση στις απαιτήσεις των πιστωτών. Τα ίδια έλεγε ο κύριος Παπανδρέου δύο χρόνια και τώρα δεν μπορεί να κυκλοφορήσει και τώρα έρχονται και οι βουλευτές του ίδιου του κόμματος του ΠΑ.ΣΟ.Κ και καταφέρονται εναντίον των υπουργών τους.

Κύριε Πρωθυπουργέ, η σωτηρία της πατρίδας, αν βγείτε και κυκλοφορήσετε έξω, θα σας πούνε - πιστεύω ότι το ξέρετε - είναι τα στοιχεία που αναδεικνύονται και είναι ζοφερά. Ένας στους δύο νέους ανθρώπους σήμερα είναι άνεργοι. Επτά στα δέκα νοικοκυριά με δραστικές περικοπές ακόμα και στα τρόφιμα. Έχουμε 20% αύξηση στις αυτοκτονίες και δεν υπάρχει στοά στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας που να μην έχει άστεγους. Αυτή είναι η σωτηρία του έθνους;

Ακόμα και ο συνάδελφός σας, ο κύριος Μόντι, έθεσε κάποια όρια, κάποιες κόκκινες γραμμές. Έβαλε κάποια όρια στην κυρία Μέρκελ. Εσείς τι ακριβώς διαπραγματεύεστε;

Και έρχομαι στο θέμα της ερώτησης, διότι επιβεβαιώνετε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι το Μνημόνιο, με αφορμή το χρέος, αποτελεί το όχημα της υλοποίησης μιας ακραίας ταξικής πολιτικής, προς όφελος βεβαίως κάποιων, οι οποίοι - να θυμηθούμε την περίοδο της κατοχής, ως άλλοι μαυραγορίτες - θέλουν να πατήσουν επί πτωμάτων

Και σας ερωτώ. Είστε έγκριτος οικονομολόγος. Πιστεύετε ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι οι υψηλές αμοιβές των εργαζομένων;

Και σκέφτεστε μάλιστα να προχωρήσετε στη νομοθέτηση μείωσης μισθών, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, αγνοώντας το γεγονός ότι κύριε Πρωθυπουργέ, δεν είστε εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό για να βάζετε μία υπογραφή. Είστε εκλεγμένος από τους βουλευτές. Ακόμα και αυτούς που σας εξέλεξαν εδώ θα τους αγνοήσετε;

Θέλουμε συγκεκριμένες απαντήσεις, διότι ο κόσμος αυτή τη στιγμή στενάζει και δεν ωφελούν σε τίποτα οι εκβιασμοί και η κατατρομοκράτηση του κόσμου. Θέλουμε συγκεκριμένη επιχειρηματολογία».

Στην ομιλία του είπε:

«Απορώ που βρίσκεται το κουράγιο να χειροκροτάτε κύριοι Υπουργοί, με αυτή την κατάσταση που επικρατεί.

Κύριε Πρωθυπουργέ, η μαγική λέξη για την ανάκαμψη της οικονομίας είναι η ανάπτυξη και όχι η αύξηση των εξαγωγών. Ιδιαίτερα σε μια εποχή διεθνούς ύφεσης.

Θα ήθελα να σας πω λοιπόν, ότι όταν η χώρα μας βρίσκεται σε πρωτοφανή ποσοστά ύφεσης καταγεγραμμένα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο από τον πόλεμο και μετά με εξαίρεση την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και έχει ύφεση ταυτόσημη με αυτή του Σουδάν, τότε το να σκέφτεται κανείς τη μείωση των μισθών ως ένεση για την ανάκαμψη της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας, μάλλον ξεπερνά κάθε λογική.

Πόσο δε μάλλον όταν γνωρίζετε και το αναφέρατε αν όχι άμεσα, έμμεσα στην πρωτολογία σας ότι η ανταγωνιστικότητα τιμής δεν είναι ο αποκλειστικός παράγοντας που επικαθορίζει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αλλά υπάρχουν άλλοι πολλοί πιο σημαντικοί, όπως η καινοτομία, όπως η ποιότητα των παραγόμενων αγαθών. Αν ήταν έτσι τότε δεν θα ήταν οι πιο ανταγωνιστικές οικονομίες αυτές των Σκανδιναβικών χωρών που έχουν πάρα πολύ υψηλούς μισθούς.

Επιπλέον κύριε Πρωθυπουργέ, ακόμη και αν συμφωνήσουμε ότι πρέπει να δούμε και το ζήτημα της ανταγωνιστικότητας τιμής. Πολύ καλύτερα από εμένα ως οικονομολόγος γνωρίζετε ότι η ανταγωνιστικότητα τιμής καθορίζεται από τρεις παράγοντες. Από το μοναδιαίο κόστος εργασίας αλλά και από τα περιθώρια κέρδους, καθώς και την ονομαστική σταθμισμένη συναλλαγματική ισοτιμία. Δηλαδή η αντιπληθωριστική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι αυτή που έχει φταίξει περισσότερο απʼ ότι οι εργαζόμενοι που έχουν υψηλές αποδοχές.

Πάμε τώρα στο συγκεκριμένο που μου είπατε. Ότι στην Ελλάδα έχουμε αύξηση του κόστους εργασίας. Θα διαφωνήσω μαζί σας. Είχαμε αύξηση του μοναδιαίου κόστους αλλά η χώρα μας παραμένει να είναι πίσω απʼ όλες τις άλλες χώρες της ευρωζώνης σε σύγκριση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, ενώ στο περιθώριο κέρδους είμαστε πρώτοι σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης.

Ενώ, επιτρέψτε μου να σας πω, ότι η Τράπεζα της Ελλάδος, δεν χρησιμοποιεί τον καθιερωμένο δείκτη κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος. Υπολογίζεται το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος ως ποσοστό, κλάσμα του Α.Ε.Π. ως προς τον μισθωτό και όχι ως προς τον απασχολούμενο. Γεγονός που τείνει στο να υποεκτιμάται συστηματικά η παραγωγικότητα της εργασίας, ενώ το μοναδιαίο κόστος εργασίας που είναι αντιστρόφως ανάλογο της παραγωγικότητας εμφανίζεται υψηλότερο απʼ όσο πράγματι είναι.

Να μπούμε όμως στην ουσία γιατί αυτά ίσως αποτελούν και αντικείμενο οικονομολόγων δεν τα καταλαβαίνει και ο κόσμος, εγώ θέλω να σας μιλήσω με λόγια απλά και κατανοητά.

Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι σε αυτή την πρωτοφανή κρίση που το εισόδημα όλων έχει μειωθεί, που οι θέσεις εργασίας μειώνονται ενώ οι τιμές παραμένουν πάρα πολύ υψηλές, θα σωθούμε ως χώρα εάν κουτσουρέψουμε και άλλο μισθούς οι οποίοι είναι ήδη πάρα πολύ χαμηλοί και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι αδιανόητο να το πιστεύετε αυτό εσείς ένας έγκριτος οικονομολόγος.

Στην Ελλάδα μειώθηκαν οι επιχειρήσεις διότι διαλύθηκαν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες δεν είναι ως επί το πλείστον εξαγωγικές αλλά παράγουν προϊόντα τα οποία τα πουλάνε στην εγχώρια αγορά. Και όταν ο μέσος καταναλωτής –διότι η επίθεση όλη έγινε στο εισόδημα το χαμηλό και το μέσο σε αυτόν που ό,τι παίρνει το καταναλώνει- η πλειοψηφία των καταναλωτών δεν έχει να αγοράσει και πέφτει η κατανάλωση, τότε βεβαίως και κλείνουν οι επιχειρήσεις. Απλά μαθηματικά είναι αυτά. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να τα καταλάβει.

Συνεπώς όσο επιμένετε στις πολιτικές της λιτότητας, στις πολιτικές της ύφεσης, τότε θα έχουμε και μικρές δημόσιες επενδύσεις, άρα καμία πιθανότητα ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης και ταυτόχρονα θα διαλύεται και ο φορολογικός μηχανισμός, θα έχουμε και μικρότερα έσοδα, άρα το απευκταίο, αυτό που δυο χρόνια εσείς προσπαθείτε να μας σώσετε με τις πολιτικές σας, εσείς το φέρνετε με τις πολιτικές σας. Ποιο; Την πιθανότητα χρεοκοπίας. Η χρεοκοπία έρχεται πιο κοντά από τις πολιτικές της λιτότητας που ακολουθείτε. Δεν το καταλαβαίνετε αυτό;

Οδηγούμαστε σε καταστροφή . Πηγαίνουμε με 150 χιλιόμετρα την ώρα στο γκρεμό χωρίς φρένα και χωρίς εναλλακτικό σχέδιο. Το αν η χρεοκοπία θα είναι εντός του ευρώ ή εκτός του ευρώ αυτό είναι το ζήτημα; Ή λέτε ότι θα μας σώσετε με το νέο δάνειο γιατί θα πάρετε 89 δις, 39 θα πάνε στις τράπεζες κατʼ ευθείαν, 30 για το PSI και τα υπόλοιπα θα πάνε για να αποπληρώσουμε τα ομόλογα. Ούτε ένα ευρώ δεν θα πάει στην πραγματική οικονομία.

Εάν είναι κύριε Πρωθυπουργέ, να μας κάνετε Ινδία ή Σουδάν, τότε δεν χρειάζεται να μας το κάνουν με τη βοήθεια των ξένων δυνάμεων, μπορούμε και μόνοι μας. Η πολιτική λοιπόν αυτή είναι που μας οδηγεί στην δεκαετία του ʼ50 και με μαθηματική ακρίβεια και εκτός ευρωζώνης η πολιτική της δανειακής σύμβασης, το αγγλικό δίκαιο στα ομόλογα, η ισοπέδωση μισθών, η κατάργηση του κατώτατου μισθού, η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Αυτές είναι οι μεγάλες ευθύνες που αναλαμβάνετε και μάλιστα χωρίς να έχετε εκλεγεί και από ένα πολιτικό σύστημα το οποίο καταρρέει. Ένα σάπιο πολιτικό σύστημα της κλεπτοκρατίας και της διαφθοράς.

Πιστεύετε ότι μπορείτε να τα βγάλετε πέρα και μάλιστα με εκβιασμούς και με τρομοκρατικά διλήμματα; Αν κύριε Πρωθυπουργέ, είναι έτσι τα πράγματα και δεν έχετε εναλλακτικό σχέδιο, η μεγαλύτερη συνεισφορά σας στον τόπο είναι να οδηγήσετε τη χώρα σε δημοκρατικές διαδικασίες δηλαδή στην λαϊκή ετυμηγορία και να αποφασίσει ο ελληνικός λαός ποιο θα είναι το μέλλον και όχι μια Βουλή η οποία έχει εκλεγεί σε άλλες συνθήκες και η οποία σήμερα βρίσκεται σε πρωτοφανή δυσαρμονία με τη λαϊκή βούληση».

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Η κατάρρευση και η ελπίδα



Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/01/2012 ΑΥΓΗ
Του Άγγελου Μανταδάκη



Γιατί έπεσε η Σοβιετική Ένωση πριν από είκοσι χρόνια; Γιατί κατέρρευσε ο «υπαρκτός»;

Μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Και ποιες ήταν οι επιπτώσεις στον κόσμο;

Δεν ξέρω αν όλα αυτά έχουν απαντηθεί επαρκώς με πολιτικά, κοινωνιολογικά και ιδεολογικά εργαλεία.

Αν ρίξουμε μια ματιά στον σύγχρονο κόσμο, θα δούμε ότι δεν είναι και τόσο καλύτερος και πιο ευτυχισμένος, πιο δίκαιος και πιο ανθρώπινος από τότε.

Ο Χομπσμπάουμ είπε ότι μετά την πτώση του «υπαρκτού» έπαψαν να φοβούνται οι πλούσιοι.

Ο διπολικός κόσμος αντικαταστάθηκε από τον μονοπολικό της μιας και μοναδικής (αμερικάνικης) υπερδύναμης. Και αυτό το μοντέλο όμως έχει ήδη αμφισβητηθεί και αποδυναμωθεί. Οδεύομε προς έναν πολυπολικό κόσμο, που ωστόσο κανένας δεν μας εγγυάται ότι θα είναι πιο ειρηνικός και πιο δημοκρατικός από τον ψυχροπολεμικό διπολισμό.

Για να επανέλθω στο πρώτο ερώτημα: Η Σοβιετική Ένωση δεν ήταν απλά ένα κράτος-έθνος. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο. Προϊόν της Οκτωβριανής Επανάστασης και του Β' Παγκοσμίου πολέμου, η ΕΣΣΔ ταυτίστηκε με το πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα εγχείρημα για την υπέρβαση του καπιταλισμού. Ένα εγχείρημα από το οποίο, όπως έγραφε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο το 1848, «οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους».

Ανεξάρτητα λοιπόν με το πώς απαντά κανείς στο ιστορικό ερώτημα, αν δηλαδή ήταν η κατάλληλη στιγμή και ο κατάλληλος χώρος (η τσαρική Ρωσία του 1917), για να επιτύχει ένα τέτοιο εγχείρημα, αυτή καθαυτή η μοναδικότητά του, του έδωσε έναν ξεχωριστό απελευθερωτικό συμβολισμό.

Η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η παιδεία και η υγεία με ίσες προσβάσεις για όλους, η γρήγορη ανάπτυξη που άφηνε πίσω της την καθυστέρηση αιώνων και, τέλος, η μεγάλη αντιφασιστική νίκη του λαού της Σοβιετικής Ένωσης με βαρύ τίμημα, δημιούργησαν για τους φτωχούς και καταπιεσμένους όλου του κόσμου την έννοια της «Σοβιετικής Πατρίδας». Μιας Πατρίδας που φαινόταν ότι ανήκει σε όλους αυτούς. Κάθε της επιτυχία τους έδινε ελπίδα και προσδοκία. Ο νέος κόσμος ήταν παρών και επέτρεπε στους εργαζόμενους της Δύσης να οραματίζονται και κυρίως τους παρότρυνε να διεκδικούν.

Έτσι η Σοβιετική Ένωση ήταν, για κάποιες δεκαετίες, το ζωντανό παράδειγμα ότι υπάρχει και άλλος κόσμος, υπάρχει και άλλος δρόμος, ο καπιταλισμός και η βαρβαρότητά του δεν είναι η μοίρα του ανθρώπου.

Τα πράγματα βέβαια πήραν τον δρόμο τους. Η κατάρρευση ήλθε να διαψεύσει την πιο μεγάλη ελπίδα και την πιο τολμηρή ιδέα που γεννήθηκαν ποτέ στον κόσμο. Αλλά σε είκοσι χρόνια από την ληξιαρχική πράξη διάλυσης της ΕΣΣΔ και την περίφημη διακήρυξη περί του τέλους της ιστορίας, ο καπιταλισμός στην ακραία νεοφιλελεύθερη εκδοχή του - από νικητής μετατρέπεται σε ηττημένο. Βυθίζεται σε μια μεγάλη κρίση -όχι μόνο δημοσιονομική- αλλά γενικευμένη και σύνθετη.

Στον ορίζοντα αυτής της κρίσης τι υπάρχει; Η κρίση του '29 δεν επιλύθηκε με οικονομικά εργαλεία, αλλά με τον πόλεμο. Ανατριχιαστικό ακούγεται. Οι εργαζόμενοι όμως σήμερα, που ζουν τον σκληρό καπιταλισμό που ακολούθησε την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, έχουν κατανοήσει ότι η λύση δεν μπορεί να είναι η αναθεμελίωση αυτού του καπιταλισμού, του χρηματιστικού κεφαλαίου και του τζόγου.

Είκοσι χρόνια μετά την ΕΣΣΔ, χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε μια αφήγηση, ένα όραμα, μια σοσιαλιστική προοπτική που να εμπνέει και να αναδεικνύει τις προτεραιότητες της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της περιβαλλοντικής εγρήγορσης και της ειρήνης.

Αυτές δεν μπορούν να υπηρετηθούν πια μόνο με μεταρρυθμίσεις και επιδιορθώσεις σε εθνικό επίπεδο, αλλά με αλλαγές και ρήξεις διεθνικού και οικουμενικού χαρακτήρα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011



Τα επίσημα ποσοστά ανεργίας, που ανακοινώθηκαν σήμερα, παρότι είναι καλομαγειρεμένα, κινούνται σε πρωτοφανή για τη χώρα μας επίπεδα. Η πραγματική ανεργία, όμως είναι πολύ μεγαλύτερη. Έχει φτάσει ήδη στο 22% και κινείται ολοταχώς μέχρι τον Μάρτιο του 2012 προς το 26%, δηλαδή στα ποσοστά του 1961, που ήταν η χρονιά με το μεγαλύτερο κύμα μεταναστών που έφυγε ποτέ από την χώρα μας.

Αυτά τα πάρα πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας, με κύρια θύματα τους νέους που ένας στους δύο είναι άνεργος και ένα μεγάλο τμήμα τους αναγκάζεται να ξενιτευτεί για να βρει εργασία, είναι αποτέλεσμα των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών της προηγούμενης κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, τις οποίες συνεχίζει και η κυβέρνηση Παπαδήμου. Αυτές όμως οι πολιτικές οδηγούν την οικονομία σε ακόμα βαθύτερη ύφεση και τους εργαζόμενους και τη νεολαία στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους και τη νεολαία να εντείνουν ακόμα περισσότερο τους αγώνες τους για την ανατροπή των ανθρωποκτόνων πολιτικών, που τους καταδικάζουν στην ανεργία και στη φτώχεια, καθώς και της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ακροδεξιάς που τις εφαρμόζει και για να ανοίξουν το δρόμο για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς, που θα βάλει ένα τέλος στη λεηλασία του λαού και της χώρας και θʼ ανοίξει νέες ελπιδοφόρες προοπτικές για όλους τους εργαζόμενους.

To Γραφείο Τύπου

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Επίκαιρη ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό κατέθεσε σήμερα ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλ. Τσίπρας με θέ


Επίκαιρη ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό κατέθεσε σήμερα ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλ. Τσίπρας με θέμα: Μειώσεις μισθών και συντάξεων-κατάργηση εθνικής συλλογικής σύμβασηςΕπίκαιρη ερώτηση

Προς τον κ. Πρωθυπουργό

10/1/2012

Θέμα: Μειώσεις μισθών και συντάξεων-κατάργηση εθνικής συλλογικής σύμβασης

Τα σχέδια για κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, του κατώτατου μισθού και για πάγωμα των αυξήσεων, αποτελούν το νέο πεδίο εκβιασμών από την πλευρά της κυβέρνησης, των ξένων και εγχώριων δανειστών και των εργοδοτικών σωματείων προς την ελληνική κοινωνία. Επαναλαμβάνεται για άλλη μία φορά η συμπαιγνία των νεοφιλελεύθερων κύκλων, εντός και εκτός

Ελλάδας, ώστε να εφαρμοστεί η πιο αντιδραστική και ταξική πολιτική που έχει γνωρίσει η ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες και για να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα τραπεζών και των δανειστών μας.

Η ελληνική κυβέρνηση, είτε με Πρωθυπουργό Παπανδρέου, είτε με Παπαδήμο, αποτελεί εκφραστή αυτών των συμφερόντων και χωρίς καμία διαπραγμάτευση και κόκκινη γραμμή επιχειρεί να επιβάλλει ένα μνημόνιο διαρκείας και την ομηρία ολόκληρης της κοινωνίας.

Επειδή οποιαδήποτε σκέψη για μειώσεις ή πάγωμα μισθών, για κατάργηση του κατώτατου μισθού είναι ένα ακόμα βήμα προς την κοινωνική ισοπέδωση,

Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός

* Ποια είναι η θέση της κυβέρνησης στις επιδιώξεις που επιχειρούν να επιβάλλουν με τις νεοφιλελεύθερες εμμονές τους η τρόικα, εργοδοτικά σωματεία και οικονομικά συμφέροντα;

* Θα προχωρήσει σε μειώσεις ή πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, παρά ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι και προτελευταίοι σε απολαβές στην Ευρωζώνη;

* Εκτιμά ότι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας οφείλεται στο ύψος των μισθών των εργαζομένων και βάση ποιων στοιχείων εξάγει αυτό το συμπέρασμα;

Ο ερωτών βουλευτής

Αλέξης Τσίπρας

Νίκος Χουντής:«Οι νέοι κανονισμοί της Κομισιόν καθιερώνουν πανευρωπαϊκή εποπτεία και επιβάλλουν βάρβαρα νεοφιλελεύθερα μέτρα»


• «Θα ξηλωθεί τελείως το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο».

• «Τιμωρία μέσω των διαρθρωτικών ταμείων για όσους δεν τηρούν τους κανόνες».

Στη συζήτηση που διεξήχθη στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με θέμα τις δύο νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κομισιόν για τη διακυβέρνηση του ευρώ, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Χουντής, εκπροσωπώντας την ευρωομάδα της Αριστεράς (GUE/NGL) στο Ευρωκοινοβούλιο, ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«...Οι δύο αυτοί κανονισμοί έρχονται να συμπληρώσουν το πακέτο της οικονομικής διακυβέρνησης. Η ομάδα μου καταψήφισε το πακέτο αυτό, και εφόσον από την ανάγνωση προκύπτει ότι και οι κανονισμοί κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση, δεν συμφωνούμε μαζί τους. Είναι η λάθος απάντηση στην κρίση και αποτελούν νέους μοχλούς πίεσης για αντικοινωνικές και αντιαναπτυξιακές πολιτικές. Θα ξηλωθεί τελείως το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο...

Επί της ουσίας υιοθετώ τις αντιφάσεις και τα προβλήματα που ήδη διαπίστωσαν οι εισηγητές και οι άλλοι ομιλητές. Δηλαδή, πρώτον, ποια είναι η σχέση του πακέτου με τη νέα συμφωνία που επεξεργάζονται οι ηγέτες κι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί μετά την απόφαση της 8ης-9ης Δεκεμβρίου; Μοιάζει ένας αγώνας δρόμου παροξυσμού θα έλεγα, το ποιος θα εφαρμόσει και θα καθιερώσει τα σκληρότερα μέτρα. Δεύτερη αντίφαση υπάρχει σχετικά με το ΔΝΤ. Από πότε αυτό έγινε θεσμός της ΕΕ και ισοτίμως μετέχει ή παραπέμπεται κάποιο ευρωπαϊκό κράτος προς τα εκεί; Και τρίτον, επειδή το ζούμε στην Ελλάδα, τι σημαίνει κάποιος που δεν τηρεί τους ελέγχους και την εποπτεία να του περιορίζεται η δυνατότητα να έχει ροές από τα διαρθρωτικά ταμεία; Είναι η τελική πια καταδίκη μιας χώρας σε μόνιμη ύφεση, λιτότητα και υπανάπτυξη...

Για μας στην Ελλάδα αυτά που καθιερώνουν οι κανονισμοί, αυτές τις ενισχυμένες εποπτείες τις ζούμε καθημερινά, με συνεχείς επισκέψεις της Τρόικα, εποπτείες, νέα σκληρά μέτρα. Οι κανονισμοί κάνουν πια αυτό το κλίμα συνεχούς εποπτείας, πανευρωπαϊκό, και από κει και πέρα, μπορεί σύμφωνα με το γράμμα του κανονισμού η Επιτροπή, κρίνοντας μια χώρα, να την έχει σε αιώνια εποπτεία, μιας και δεν θα μπορεί να ανακάμψει... Δεν συμφωνούμε προφανώς, κι έχει, ήδη, αποδειχθεί ότι μία τέτοια λύση δεν απαντάει ούτε στην υπάρχουσα κρίση, ούτε προληπτικά σε μία μελλοντική κρίση».

To Γραφείο Τύπου

Γιάννης Δραγασάκης: Η απειλή της διπλής παράλυσης


Χρήστου Δημήτρης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 08/01/2012 ΑΥΓΗ

Συνέντευξη στον ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ






* Η περιβόητη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου φαίνεται να είναι στον αέρα. Τελευταία μάλιστα γίνεται λόγος για μεγαλύτερο "κούρεμα" του χρέους, περί το 70%, διαφορετικά, λέγεται, το χρέος δεν θα είναι βιώσιμο. Ποιες προοπτικές διαγράφονται με βάση και τις διαπραγματεύσεις που γίνονται για το "κούρεμα" του χρέους κατά 50%; Πώς μπορεί να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος της ύφεσης;

Το κεντρικό πρόβλημα της χώρας σήμερα είναι ότι με την πολιτική που εφαρμόσθηκε έχει δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος λιτότητας - ύφεσης - χρέους, όπου το ένα πρόβλημα τροφοδοτεί το άλλο. Για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, πρέπει να μπει τέλος στην ύφεση. Και για να γίνει αυτό, πρέπει, εκτός πολλών άλλων, να σταματήσει η πολιτική της λιτότητας. Στο πρόβλημα αυτό η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου δεν δίνει απάντηση. Η λιτότητα και η ύφεση δεν έχουν ούτε χρονικό ούτε ποσοτικό όριο.

Οι προοπτικές είναι ανοικτές σε όλα τα ενδεχόμενα. Όμως, ακόμη και αν επιτύχουν πλήρως οι διαπραγματεύσεις, το χρέος δεν θα γίνει βιώσιμο, όσο και αν είναι το ύψος του "κουρέματος", εφόσον η ύφεση και η λιτότητα συνεχίζονται.

Σε ό,τι αφορά στις διακινούμενες πληροφορίες για μεγαλύτερο "κούρεμα" κ.λπ., αυτές είναι συγκεχυμένες και αντιφατικές. Ένας λόγος γιʼ αυτό είναι ότι, για να επιτύχει το «κούρεμα», πρέπει οι κάτοχοι των ομολόγων να πεισθούν ότι, αν δεν αποδεχθούν τώρα την προτεινόμενη ρύθμιση για "κούρεμα" 50%, αύριο μπορεί να υποχρεωθούν να αποδεχθούν ένα ακόμη μεγαλύτερο "κούρεμα" ή και να μην πάρουν τίποτα αν υπάρξει ανεξέλεγκτη χρεωκοπία.

Η αναζωπύρωση λοιπόν της κινδυνολογίας στόχο έχει τόσο τον ελληνικό λαό, για να αποδεχθεί νέα πακέτα λιτότητας, όσο και τους ομολογιούχους, προκειμένου να αποδεχθούν την προτεινόμενη ρύθμιση.



* Τι θα γίνει όμως αν οι κάτοχοι των ομολόγων δεν συμφωνήσουν με το προτεινόμενο «κούρεμα»; Τι ακολουθεί; Ποιες θα είναι οι συνέπειες για την Ελλάδα και κατά προέκταση για τις αδύναμες οικονομίες του Νότου;
Αν δεν υπάρξει συμφωνία, θα αποδειχθεί ότι η εμπλοκή των ιδιωτών, με τους όρους και τους τρόπους που επιχειρήθηκε, ήταν εξαρχής λάθος. Στην πραγματικότητα, η πολιτική αυτή ήταν μια εμμονή της γερμανικής κυβέρνησης. Πολλές άλλες κυβερνήσεις, όπως η γαλλική, ήταν αρνητικές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήταν αντίθετη. Ακόμη και ο κ. Παπαδήμος, ο σημερινός πρωθυπουργός, διαφωνούσε.

Αδυναμία συμφωνίας, λοιπόν, αρχικά θα περιπλέξει τα πράγματα. Όμως θα μπορούσε να γίνει ο καταλύτης για να ξαναμπεί στο τραπέζι το συνολικό πρόβλημα και η ανάγκη συνολικής αντιμετώπισης της κρίσης χρέους, ως ένα πολυμερές ευρωπαϊκό και όχι μόνο ελληνικό πρόβλημα.

Αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση δεν πρέπει να αναλάβει νέες δεσμεύσεις όπως η αλλαγή του δικαίου (από ελληνικό σε αγγλικό) που θα διέπει την έκδοση των νέων ομολόγων, εφόσον υπάρξει συμφωνία. Ούτε βέβαια πρέπει να αποδεχθεί ληστρικά επιτόκια που θα ακυρώνουν και το όποιο αποτέλεσμα στη μείωση του χρέους. Και, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει τα ασφαλιστικά ταμεία να εξαιρεθούν από την όποια ρύθμιση.



* Ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε πρόσφατα σε κινδύνους ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας τον Μάρτιο, αν οι εργαζόμενοι δεν αποδεχθούν νέα μείωση των εργασιακών δικαιωμάτων τους. Είναι δύσκολο να ισχυριστείς πως ο κ. Παπαδήμος δεν κατανοεί το αδιέξοδο των πολιτικών του Μνημονίου. Τι θα έπρεπε να γίνει για την αποτροπή του;



Ο πρωθυπουργός κάνει ό,τι και οι προκάτοχοί του. Συγκαλύπτει τις αιτίες για τους κινδύνους που μας απειλούν και, το χειρότερο, ενοχοποιεί από τώρα τους εργαζόμενους για τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί η χρεωκοπημένη πολιτική και λογική των «Μνημονίων».

Ο οικονομολόγος όμως και καθηγητής κ. Παπαδήμος γνωρίζει άριστα πως καμία χώρα δεν χρεωκόπησε ποτέ μόνο από τα χρέη της. Η αδυναμία των κρατών να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους επέρχεται όταν η μείωση των δημόσιων επενδύσεων και των δημόσιων δαπανών παραλύει την οικονομία και τη δημόσια διοίκηση, και όταν, επιπρόσθετα, η ύφεση, η αύξηση των άδικων φόρων και η διάλυση των φορολογικών μηχανισμών κάνει αδύνατη την αύξηση των εσόδων. Η Ελλάδα σήμερα υποφέρει από αυτή τη διπλή παράλυση, την οικονομική και τη διοικητική.

Όσο αυτή συνεχίζεται και βαθαίνει, ο κίνδυνος για μια ανεξέλεγκτη αδυναμία πληρωμών, ένα συνολικό χρηματοπιστωτικό «μπλακάουτ», δεν μπορεί να αποκλεισθεί, όπως από πέρυσι έχουμε επανειλημμένα τονίσει. Πολύ περισσότερο που κανένα εμπόδιο ή ανάχωμα έστω δεν έχει μπει στην ανεξέλεγκτη φυγάδευση του εγχώριου κινητού πλούτου στο εξωτερικό.

Και για να αποτρέψουμε αυτό τον κίνδυνο χρειάζεται ακριβώς ένα άμεσο πρόγραμμα που θα αντιμετωπίζει αυτή τη διπλή παράλυση.

Αν λοιπόν ο κ. Παπαδήμος θεωρεί ότι η κυβέρνησή του, για οποιονδήποτε λόγο, δεν θέλει ή δεν μπορεί να αντιστρέψει αυτή τη διπλή παράλυση, αν εκτιμά ειδικότερα ότι θα υπάρξει αδυναμία πληρωμής του ομολόγου που λήγει τον Μάρτιο, τότε είτε πρέπει από τώρα να προετοιμάσει τη χώρα για όλα τα πιθανά ενδεχόμενα είτε να παραιτηθεί άμεσα, η χώρα να προσφύγει σε εκλογές και ο μόνος αρμόδιος, ο ελληνικός λαός δηλαδή, να λάβει τις αποφάσεις και να αναλάβει τις ευθύνες του.



* Υπάρχουν πολιτικά περιθώρια, μετά τις βουλευτικές εκλογές, οι πολιτικές δυνάμεις που θα έχει επιλέξει ο ελληνικός λαός να δημιουργήσουν και να επιβάλουν διαφορετικές πολιτικές εξόδου από αυτό το θανατηφόρο σπιράλ στο οποίο μας έχουν βάλει;

Οι εκλογές βεβαίως έχουν τη δική τους αυτοτελή δημοκρατική αξία, όπως ήδη είπαμε.

Όμως μια εκλογική επιτυχία, από μόνη της, δεν αρκεί. Μόνο ο συνδυασμός μιας πολιτικής και κοινωνικής δυναμικής, με έναν ορίζοντα εθνικό και ευρωπαϊκό ταυτόχρονα, μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.

Θα έλεγα λοιπόν πως όχι μόνο μετά τις εκλογές. Από τώρα, μια συντονισμένη δράση των αριστερών δυνάμεων θα μπορούσε να δώσει ελπίδα, να εμπνεύσει μια ευρύτερη λαϊκή συμπαράταξη, να στηρίξει αγώνες, να έχει αποτελέσματα, να θέσει όρια, να επιβάλει αλλαγές. Στις συνθήκες που ζούμε δεν έχουν νόημα λογικές "ή όλα ή τίποτε". Μπορούν να επιλεγούν κάποιοι ενδιάμεσοι στόχοι, να επιτευχθούν κάποιες έστω μικρές νίκες. Κάτι τέτοιο θα έδινε αυτοπεποίθηση και προοπτική.



* Γιατί η επέκταση της ύφεσης σε όλη την Ευρώπη, με σοβαρές πιθανότητες να γίνει παγκόσμια, δεν τρομάζει τις δυνάμεις που στηρίζουν Μέρκελ και Σαρκοζί, δηλαδή δύο οικονομίες που ποντάρουν στα εξαγωγικά τους πλεονάσματα;

Μέχρι τώρα η Γερμανία αξιοποίησε την επεκτατική πολιτική της Κίνας και των ΗΠΑ για να αναπτύσσεται μέσω αύξησης των εξαγωγών, εφαρμόζοντας ταυτόχρονα στο εσωτερικό της μια πολιτική συμπίεσης των μισθών και πιέζοντας για λιτότητα και ύφεση στις χώρες του Νότου. Με τον τρόπο αυτό η γερμανική παραγωγική μηχανή έμενε αλώβητη παρά τη στασιμότητα στην εσωτερική της ζήτηση και τη μείωση των εξαγωγών της στον ευρωπαϊκό Νότο.

Αυτή η ιδιοτελής στρατηγική συναντά τώρα την αυξανόμενη εχθρότητα μεγάλου τμήματος του γερμανικού λαού, των λαών της Ευρώπης, αλλά και των ΗΠΑ, της Κίνας, της Ρωσίας και άλλων ανερχόμενων περιφερειακών δυνάμεων. Και όχι μόνο η Γερμανία, αλλά όλη η Ευρώπη απειλείται από διεθνή απομόνωση. Και αυτό φάνηκε και στην απροθυμία των παραπάνω δυνάμεων να συνδράμουν στη χρηματοδότηση της Ευρωζώνης, με τους όρους τουλάχιστον που ήλπιζαν οι Μέρκελ και Σαρκοζί.

Επομένως το θέμα τώρα είναι αν οι λαοί της Γερμανίας, της Γαλλίας και όλης της Ευρώπης θα μπορέσουν να διακρίνουν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων τους και να συμβάλουν, με την ψήφο τους και με τη δράση τους, σε μια αλλαγή πολιτικής στις χώρες τους και στην Ευρώπη συνολικά.



Η αριστερά των αξιών και η αριστερά της πολιτικής

Στην Πορτογαλία και την Ισπανία, χώρες σε οικονομική κρίση, οι αριστερές δυνάμεις δεν κατάφεραν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Μπορούμε να πούμε πως οι πολιτικές διαμαρτυρίας, όσο χρήσιμες και αν είναι κοινωνικά, δεν αρκούν για να επιλέξουν οι πολίτες την αριστερά ως δύναμη αλλαγής και ανατροπών αυτού του παρακμιακού μοντέλου διακυβέρνησης. Υπάρχουν περιθώρια μέσα σε αυτόν τον ωκεανό της παγκοσμιοποίησης για ρεαλιστικές αριστερές προτάσεις που θα απαντούν στα προβλήματα;

Η κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού δημιουργεί μια ισχυρή, φυσική θα έλεγα, κοινωνική τάση προς τα αριστερά, την αριστερά των αξιών, ερήμην της ίδιας της αριστεράς. Οι άνθρωποι από μόνοι τους και από ανάγκη ανακαλύπτουν ξανά την αξία της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς. Ανακαλύπτουν ξανά την αξία της εργασίας, του Δημόσιου νοσοκομείου, του Δημόσιου σχολείου, της εγγυημένης σύνταξης, των κοινωνικών υποδομών, των δημόσιων αγαθών, όλα όσα καταστρέφει η νεοφιλελεύθερη πολιτική. Και απαιτούν μάλιστα να λειτουργούν σωστά, με διαφάνεια, αξιοπιστία, οικονομικότητα και κοινωνική αποτελεσματικότητα. Αυτή η τάση δεν έχει βρει ακόμη πλήρως την πολιτική της έκφραση και ίσως δεν θα γίνει ποτέ από μόνο του αν η ίδια η αριστερά δεν φροντίσει γιʼ αυτό.

Το θέμα δεν είναι ή διαμαρτυρίες και αντιστάσεις ή προτάσεις και πολιτική. Το ζητούμενο είναι ένα πολιτικό σχέδιο που θα δίνει πολιτική έκφραση και προοπτική στην κοινωνική διαμαρτυρία και την αντίσταση, μέσα από θετικούς, διεκδικήσιμους και υλοποιήσιμους στόχους, που θα απαντούν σε συγκεκριμένα προβλήματα και ανάγκες των ανθρώπων και της κοινωνίας. Με ρωτάτε αν υπάρχουν δυνατότητες. Όμως η κρίση, αν κάτι τροποποιεί, είναι ακριβώς το τι είναι ή δεν είναι ρεαλιστικό, την έννοια και τα όρια του «ρεαλισμού».

Οι νεοφιλελεύθεροι έφθασαν να υποστηρίζουν τη χρησιμοποίηση του κράτους για τη στήριξη των τραπεζών και του συστήματος. Γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο για τη στήριξη της απασχόλησης, της δημόσιας υγείας και γενικότερα των δημόσιων αγαθών;

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έδωσε πρόσφατα 500 δισ. ευρώ στις τράπεζες με 1% επιτόκιο και κανείς δεν μίλησε για κίνδυνο πληθωρισμού. Γιατί δεν μπορεί να δοθεί ανάλογος, χαμηλότοκος δανεισμός κατευθείαν στα κράτη;
Η κυβέρνηση έφθασε να μειώσει το αφορολόγητο όριο κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας. Γιατί όμως είναι ρεαλιστικό να φορολογείται η φτώχεια και να μένει ασύδοτος ο πλούτος; Γιατί να μην συμβεί το αντίστροφο;

Βέβαια τα περιθώρια δεν υπάρχουν από μόνα τους. Διεκδικούνται και δημιουργούνται με κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στην κάθε χώρα ξεχωριστά και σε ευρύτερα σύνολα.

Περιθώρια σίγουρα υπάρχουν, αλλά δεν θα μας δοθούν αν δεν τα διεκδικήσουμε.

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

«Η κυβέρνηση μας αλλάζει τα φώτα» - Ανακοίνωση του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής ΣΥΝ/ Επιτροπή Ενέργειας για την ανακοίνωση των νέων τιμολογίων ...


«Η κυβέρνηση μας αλλάζει τα φώτα» - Ανακοίνωση του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής ΣΥΝ/ Επιτροπή Ενέργειας για την ανακοίνωση των νέων τιμολογίων της ΔΕΗ Η κυβέρνηση Παπαδήμου «άξιος» συνεχιστής της ανάλγητης κυβέρνησης Παπανδρέου, αποφάσισε, παραμονή της γιορτής των Φώτων, μέσω ΔΕΗ να μας «αλλάξει τα Φώτα», επιβάλλοντας τσουχτερές ανατιμήσεις –περίπου 12%- στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος.

Οι ανατιμήσεις αυτές, είναι αβάσταχτες, ιδιαίτερα για τα φτωχά λαϊκά στρώματα αν προσμετρηθούν οι απανωτές ανατιμήσεις στα τιμολόγια ρεύματος των τελευταίων χρόνων, οι ανατιμήσεις που εφαρμόζονται σε άλλους δημόσιους κοινωφελείς φορείς (πχ συγκοινωνίες, κλπ), τα άλλα χαράτσια που επιβάλλονται το ένα μετά το άλλο.

Με τις τσουχτερές αυτές ανατιμήσεις, θα πληγούν βάναυσα τα λαϊκά νοικοκυριά , παράλληλα όμως θα υποστεί πλήγμα συνολικά η Οικονομία. Δεν είναι τυχαία η ισχυρή αντίδραση όχι μόνο φορέων των εργαζομένων (πχ της ΓΣΕΕ), αλλά και εκπροσώπων επιχειρηματικών φορέων όπως των εμπόρων, των βιοτεχνών, μερίδας βιομηχάνων, των αγροτών, των καταναλωτικών οργανώσεων. Αδικαιολόγητες κρίνει τις ανατιμήσεις και η ομοσπονδία ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ που γνωρίζει ολοκληρωμένα τα οικονομικά της ΔΕΗ. Οι εκπρόσωποι οικονομικών φορέων χαρακτηρίζουν την απόφαση ανατιμήσεων παράλογη, θεωρούν «τουλάχιστον προκλητική και εκτός χρόνου και τόπου», την επιλογή αυτή. Επισημαίνουν ότι εφαρμόζεται μία «αδιέξοδη πολιτική» με τις αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, να δίνουν τη χαριστική… βολή στις επιχειρήσεις και το σύνολο της κοινωνίας».

Η κοινωνία δεν έχει καμία άλλη αντοχή για να υποστεί επιβαρύνσεις.

Αποτελεί εμπαιγμό της κοινωνίας με τα όσα δεινά έχει υποστεί, να ακούει να γίνεται λόγος για «λελογισμένες» τάχα ανατιμήσεις, να γίνεται αναφορά στο αμετάβλητο κοινωνικό τιμολόγιο που ως γνωστό αφορά ένα πολύ μικρό μέρος των καταναλωτών.

Οι ανατιμήσεις, δικαιολογούνται, για να αναπληρωθεί τάχα, ένα μέρος της αύξησης των κοστολογικών δαπανών της ΔΕΗ που όμως οφείλονται σε κυβερνητικές επιλογές (πχ ΕΦΚ στο φυσικό αέριο 2,6%, μεταβολή του τέλους λιγνίτη 0,9%, ΦΠΑ 1,1% ) ενώ βέβαια παραλείπεται η κερδοφορία της ΔΕΗ, των τελευταίων χρόνων, οι πρόσφατες μειώσεις των μισθών των εργαζομένων που θα έπρεπε να οδηγήσουν στις σημερινές συνθήκες ανέχειας σε αντίθετες επιλογές δηλαδή μείωσης τιμών.

Με τον λεγόμενο «εξορθολογισμό» των τιμολογίων, επιχειρείται μια νέα, αναδιανομή πλούτου σε βάρος των εργαζομένων, υλοποιούνται οι αποφάσεις του Μνημονίου για την αναδιάρθρωση των τιμολογίων (διπλασιασμός των τιμών, για να προωθηθεί «ομαλά» η απελευθέρωση), για την είσοδο των ισχυρών ομίλων στην ηλεκτρική ενέργεια με εξασφαλισμένα και σίγουρα κέρδη.

Όμως, η ηλεκτρική ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό για το λαό και όχι εμπόρευμα. Η Αριστερά θα παλέψει να ανατραπεί αυτή η πολιτική και καλεί την κοινωνία να αντιδράσει συνολικά για να καταργηθούν όλες οι μη νομιμοποιημένες αποφάσεις που έχουν παρθεί και συνεχίζουν να παίρνονται τα τελευταία δύο χρόνια.

Επιτροπή Ενέργειας
Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ 13ου &14ου ΜΙΣΘΟΥ


Η κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας σε συνδυασμό με τη δραματική μείωση των μισθών και την κατάργηση του 13Ου και 14ου μισθού θα επιταχύνουν την κινεζοποίηση των συνθηκών εργασίας στη χώρα μας .

Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως το μνημόνιο, με αφορμή το χρέος, αποτελεί το όχημα υλοποίησης της πιο ακραίας ταξικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών .

Το τελεσίγραφο της κυβέρνησης Παπαδήμου με τη μορφή πρόσκλησης διαλόγου και την παράλληλη υπενθύμιση πως θα νομοθετήσει μονομερώς αν δεν υπάρξει συμφωνία μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, αποκαλύπτει, για άλλη μια φορά, πέραν των άλλων, τον αυταρχικό χαρακτήρα της. Άλλωστε, όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός ομολόγησε κυνικά, δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές απέναντι στη Τρόικα .

To Γραφείο Τύπου