Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ.....



H ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ & ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ ΕΥΧΕΤAI ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.


ΤΟ 2011 ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΟΣΑ ΔΕΙΝΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ "ΜΑΥΡΙΖΕΙ" ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΗΜΕΡΑ.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΑΣΠΙΖΕΤΕ ΤΟ ΔΙΑΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ , ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ.

Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμα της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού

Η χρονιά που πέρασε έχει ήδη καταγραφεί ως μία από τις σκληρότερες και δυσκολότερες περιόδους για την ελληνική κοινωνία. Για το νέο έτος, είναι διάχυτη η απαισιοδοξία των πολιτών για την ακόμα μεγαλύτερη και σε βάθος κρίση που εισερχόμαστε. Η κυβέρνηση, σε συνεργασία με την τρόικα, υλοποιώντας την πιο ακραία ταξική και δεξιά πολιτική των τελευταίων δεκαετιών, επιτείνει τα αδιέξοδα, επηρεάζοντας αρνητικά όλους τους τομείς της ζωής μας, αλλά και του περιβάλλοντος.

Η ανεργία που αναμένεται σε ύψη ρεκόρ, η ακόμα μεγαλύτερη υπερχρέωση των νοικοκυριών, η απώλεια της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα που συρρικνώνονται, η απαξίωση της εκπαίδευσης, η εκποίηση του δημόσιου πλούτου, καθώς και τα τεράστια προβλήματα στο χώρο της υγείας, είναι θέματα που απαιτούν περισσότερο από κάθε άλλη φορά την αγωνιστική, ενωτική παρέμβαση των εργαζομένων και της νεολαίας.

Οι εργαζόμενοι, οι νέοι και η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας έστειλαν όλη αυτή την περίοδο με τους αγώνες τους σαφή μηνύματα. Δεν αντέχουν άλλο την υποβάθμιση και απαξίωση της ζωής τους. Διεκδικούν θετικές αλλαγές σε όλους τους τομείς, αρνούνται τον εργασιακό μεσαίωνα, αρνούνται τους αδιέξοδους μονόδρομους και αναζητούν εναλλακτικές λύσεις.

Την ίδια στιγμή, οι πολιτικές δυνάμεις, οι κοινωνικές οργανώσεις, όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες και οι πνευματικοί άνθρωποι οφείλουν να υπερασπιστούν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση τα πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα και να θέσουν φραγμούς στην εντεινόμενη καταστολή και τον αυταρχισμό, που συνοδεύει την εφαρμογή της παραπάνω πολιτικής.

Στο διεθνή χώρο, η κρίση της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ τροφοδοτεί νέους ανταγωνισμούς, νέες περιβαλλοντικές καταστροφές και νέους κινδύνους για την παγκόσμια ειρήνη, που γίνονται ιδιαίτερα αισθητοί στην ευρύτερη περιοχή μας. Ποτέ δεν ήταν πιο αναγκαίοι οι συντονισμένοι διεθνείς αγώνες κατά του πολέμου και του μιλιταρισμού, υπέρ της διεθνούς αλληλεγγύης και συνεργασίας.

Στο σημερινό δύσκολο, εσωτερικό και διεθνές περιβάλλον, η ελπίδα βρίσκεται στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας για την βελτίωση των όρων της ζωής τους, στο διαρκή αγώνα για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας δικαιοσύνης, ανεκτικότητας και αλληλεγγύης. Για μια άλλη Ευρώπη, απαλλαγμένη από το νεοφιλελευθερισμό και τον ευρωατλαντισμό και έναν κόσμο ειρήνης, κοινωνικής δικαιοσύνης και οικολογικής προστασίας.

Με την πεποίθηση και τη βεβαιότητα ότι το 2011 θα γίνουν βήματα προς την κατεύθυνση αυτή, η ΚΠΕ του ΣΥΝ εύχεται σε όλους τους συμπολίτες μας, Έλληνες και αλλοδαπούς, υγεία και ευτυχία.

Kεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Ανακοίνωση του Τμήματος Οικολογίας - Περιβάλλοντος για τη διαχείριση των απορριμμάτων




Φαίνεται ότι η Κυβέρνηση και οι εκπρόσωποι του δικομματισμού στην Τ.Α. έχουν αποφασίσει με διαδικασίες “fast track” να «ξεκαθαρίσουν» οριστικά το τοπίο υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων και επιλογών στη διαχείριση των απορριμμάτων. Έτσι εξηγείται και η άγρια καταστολή στην Κερατέα, έτσι εξηγούνται οι δικομματικοί ψευτοκαβγάδες για το ποιος (Κακλαμάνης, Παπαγεωργόπουλος ή Ραγκούσης) έχει την ευθύνη για τη σημερινή διάλυση της καθαριότητας στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη.

Επιχειρούν να επιβάλλουν το μοντέλο, η αυτοδιοίκηση να εισπράττει ακριβά τέλη για λογαριασμό ιδιωτών και να παραδίδει στα ρυπογόνα εργοστάσιά τους παραγωγής ενέργειας άφθονο σύμμικτο σκουπίδι. Συνεπώς η ανακύκλωση στην πηγή και η κομποστοποίηση θα πάνε πολύ πίσω, καθώς δεν βοηθάνε στο να τροφοδοτούνται με επεξεργασμένα καύσιμα τα επικίνδυνα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από απορρίμματα.

Πρόκειται συνολικά για καταστροφικούς, οικονομικά και περιβαλλοντικά, σχεδιασμούς, που στο πλαίσιο της «κρίσης» και του Μνημονίου, επιχειρείται να επιβληθούν βίαια.

Ο Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας επιμένει:

Ενίσχυση της πρόληψης, επαναχρησιμοποίησης, οικιακής κομποστοποίησης, ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή, ελαχιστοποίηση υπολειμμάτων, βελτιστοποίηση της υπάρχουσας εναλλακτικής διαχείρισης και επέκτασης της και σε άλλα υλικά, δημιουργία διαδημοτικών Κέντρων Ανακύκλωσης σε όλη την Ελλάδα, δημιουργία μονάδων κομποστοποίησης πολιτική που ελαχιστοποιεί την ποσότητα και αλλάζει ριζικά την ποιότητα των αποβλήτων, δημιουργεί ένα εναλλακτικό μοντέλο χρήσης των πόρων ενώ συμβάλλει ουσιαστικά στην αναδιοργάνωση των κοινωνικών σχέσεων και είναι τεχνικοοικονομικά πιο εφαρμόσιμη. Μετά την εφαρμογή των παραπάνω, τα όποια υπολείμματα μπορούν να οδηγούνται σε ΧΥΤΥ. Εκτιμάται ότι οι ποσότητες των υπολειμμάτων θα πρέπει σταδιακά να μειώνονται, οπότε σε βάθος χρόνου η εξάρτηση των ΟΤΑ από τους ΧΥΤΥ θα είναι μικρή (πχ σε 10- 15 έτη μπορεί να καταλήγει σε ΧΥΤΥ μόνο το 10% - 15% των σημερινών απορριμμάτων.)

Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ «ΕΠΑΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ»



ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΟΡΙΣΜΟΥ, ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ


1. Ζητήματα ορολογίας του Χρέους: Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο «επαχθές χρέος» (odious dept) ήταν ο ρώσος διεθνολόγος Alexander N. Sack στο Παρίσι το 1927. Προσδιόρισε εκείνο το χρέος που είναι σε βάρος του λαού, για το οποίο δεν ρωτήθηκε ποτέ (χωρίς συναίνεση) και εν πλήρη γνώση των πιστωτών.!! Στην ελληνική γλώσσα χρησιμοποιούνται εναλλακτικοί όροι για να αποδώσουν το χαρακτήρα του. «Επαχθές» χρέος = «δυσβάστακτο» χρέος, «ειδεχθές» = «αποτρόπαιο», «απεχθές» = «επονείδιστο» ή «βλαβερό» χρέος, κά.


2. Ποιο είναι το συνολικό ύψος του δημοσίου χρέους και ποιο είναι «επαχθές» χρέος; Με βάση τα στοιχεία του νέου Προϋπολογισμού του 2011, το χρέος της «κεντρικής κυβέρνησης» από 298,5 δις € το 2009 ( ή 127% του ΑΕΠ), ανέβηκε σε 343 δις € το 2010 (ή 148% ΑΕΠ) και προβλέπεται να σκαρφαλώσει στα 362 δις € το 2011 (ή 158,6% του ΑΕΠ). Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς γύρω στο 80-85% του δημόσιου χρέους ανήκει στην κατηγορία του «επαχθούς» χρέους.

3. Παρ' όλα αυτά κρίσιμο ζήτημα για μια οικονομία, δεν είναι τόσο το συνολικό ύψος του χρέους όσο οι δαπάνες εξυπηρέτησης του. Η αναφορά του ΔΝΤ ότι ακόμα και με «κούρεμα» κατά 50% του χρέους της χώρας δεν λύνεται το ελληνικό πρόβλημα, ήταν εν μέρει βάσιμη....δεδομένου ότι οι ανάγκες εξυπηρέτησης είναι τόσο μεγάλες και μοιραία θα πέσουμε και πάλι στο δανεισμό. Ειδικότερα με βάση τα στοιχεία του νέου προϋπολογισμού 2011, οι δαπάνες εξυπηρέτησης από 41,4 δις το 2009, εκτιμώνται σε 32,8 δις το 2010 (λόγω καταβολής μικρότερου ποσού χρεολυσίων). Αν όμως προσθέσουμε και τις πληρωμές για το βραχυπρόθεσμο χρέος (από 36,9 δις σε 22,6 δις), οι συνολικές δαπάνες εξυπηρέτησης θα ανέλθουν το 2010 σε 55,4 δις € ή 24% του ΑΕΠ.! Πρόκειται για τεράστια «οικονομική αιμορραγία» η οποία σε βάθος χρόνου δεν αφήνει καμιά ελπίδα ανάρρωσης της ελληνικής οικονομίας. Αν στο πιο πάνω χρέος προσθέσουμε και τις δαπάνες εξυπηρέτησης (από το 2014) του δανείου της «τρόϊκα» (110 δις €), τότε η κατάσταση γίνεται απελπιστική.


4. Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα είναι η σύνθεση του χρέους. Το δημόσιο χρέος δημιουργείται τόσο με απ' ευθείας δανεισμό του δημοσίου από τις αγορές με κρατικά ομόλογα, όσο και με διμερή ή πολυμερή δάνεια, καθώς και ιδιωτικά δάνεια με εγγύηση δημοσίου, κά. Στη βάση αυτή θα πρέπει να δούμε πως αμφισβητείται η νομιμότητα μεγάλου μέρους αυτού του δανεισμού (πχ. ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου που κατέχουν εγχώριοι και ξένοι επενδυτές). Επίσης εκτός από μακροπρόθεσμο δανεισμό (ομόλογα 3-20 έτη) έχουμε και βραχυπρόθεσμο με έντοκα γραμμάτια (γύρω στο 20%).


5. Σε ποιους χρωστάμε. Το 2009 συνολικό δημόσιο χρέος (σε ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου) ανέρχονταν στο ποσό των 295 δις €. Οι έλληνες κάτοικοι είχαν 77 δις (τράπεζες 42 δις, ασφαλιστικά ταμεία 29 δις και 6 δις άλλοι), ενώ οι Μη έλληνες κάτοικοι 218 δις € (τράπεζες 83 δις, ασφαλιστικές εταιρίες 49 δις, ασφαλιστικά ταμεία 47 δις, δημόσιες αρχές 33 δις, άλλοι 6 δις), ενώ υπήρχαν και άλλα 20 δις ήταν μη καταταγμένα δάνεια. Οι Μη έλληνες κάτοικοι στις χώρες της ευρωζώνης είχαν συνολικά 164 δις (τράπεζες 72 δις, ασφαλιστικές εταιρίες 44 δις, ασφαλιστικά ταμεία 33 δις, δημόσιες αρχές 9 δις και άλλοι 6 δις).


6. Υπάρχει ερώτημα ποια από αυτά τα κρατικά ομόλογα μπορούν να χαρακτηριστούν ως «επαχθές χρέος». Χωρίς αμφιβολία το δάνειο της Goldman Sachs 3 δις € που έδωσε ως μίζα ο Σημίτης για εξωραϊσμό του δημόσιου χρέους ώστε να μπούμε στην ΟΝΕ ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Το δάνειο της «τρόϊκας», υψηλό επιτόκιο, αντισυνταγματική έγκριση, ενώ η κυβέρνηση δεν έχει τη νομιμοποίηση (άλλα έλεγε πριν εκλογές και άλλα κάνει). Ο δανεισμός με υψηλά κερδοσκοπικά επιτόκια (spreads) που ξεπερνούν το ύψος των γερμανικών ομολόγων. Δηλαδή όλα τα κρατικά ομόλογα με επιτόκια πάνω από το 3% είναι τοκογλυφικός δανεισμός, για να μην πούμε πάνω από 1% που δανείζει τις τράπεζες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δάνεια εξοπλιστικών προγραμμάτων (πχ. για την επισκευή του υποβρυχίου «Παπανικολής», που γέρνει. Δάνεια ΝΠΔΔ και δάνεια ΔΕΚΟ (πχ. η αγορά ηλεκτρονικού υλικού του ΟΤΕ από τη Siemens, το σύστημα C4I, κά). Δανειακές συμβάσεις για δημόσια έργα, κυρίως από το ΠΔΕ (πχ. στην Ελλάδα 1 χιλιόμετρο εθνικής οδού Πάτρας-Αθήνας-Θεσσαλονίκης/ΠΑΘΕ κοστίζει 6 φορές περισσότερο από ένα αντίστοιχο χιλιόμετρο στην Πορτογαλία και Ισπανία.!! Ληξιπρόθεσμα δάνεια κρατικών τραπεζών σε επιχειρήσεις (επισφαλείς απαιτήσεις), καθώς και δάνεια ιδιωτικών τραπεζών προς σε επιχειρήσεις με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Τέλος οι γερμανικές αποζημιώσεις, αποτελούν ειδική μορφή....επαχθούς χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ξεπερνούν τα 162 δις €).!


7. Η Εθνική Τράπεζα εκτιμά ότι το 2010 τα καθυστερούμενα δάνεια ανέρχονται σε 10% ύψους 26 δις €, ενώ 2011 το ύψος των καθυστερούμενων δανείων θα φθάσει το 12% που αντιστοιχείς σε 31 δις (μιλάει για δάνεια νοικοκυριών αλλά είναι κυρίως επιχειρήσεων). Μέχρι σήμερα έχει πάρει από το δημόσιο γύρω στα 10 δις από τα 28 δις το 2009, επίσης 8,7 δις από τα 25 δις ενίσχυσης ρευστότητας το 2010 και θα πάρει άλλα 4 δις το 2011 από νέο πακέτο ενίσχυσης ρευστότητας. Στην ουσία αυτές οι ενισχύσεις πάνε για στήριξη επισφαλών δανείων και τελικά πολλά θα φορτωθούν στο δημόσιο χρέος. Εδώ χρειάζεται να δούμε που πήγαν και ποιοι πήρα τα δάνεια.!

8. Άρνηση πληρωμής χρέους, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο στη βάση της επίκλησης «κατάστασης ανάγκης» (state of necessity) (1613η συνάντηση ειδικής επιτροπής ΟΗΕ, 17.6.1980), η οικουμενική διακήρυξη για τα δικαιώματα του ανθρώπου, (1948), η διεθνής συνθήκη για τα πολιτικά και δικαιώματα και τα δικαιώματα των πολιτών (1966), Συνθήκη της Βιέννης, κά. Η επίλυση διαφορών γίνεται με πρακτικές Club Παρισιού, Cub Λονδίνου, κά.

9. Διασφαλίσεις δανείων, ελεύθερα και ενυπόθηκα. Πολύ σημαντικό ζήτημα. Ο δανεισμός με κρατικά ομόλογα δεν έχει «διασφαλίσεις» (υποθήκη) δημόσιας περιουσίας, σε αντίθεση με το δάνειο της «τρόϊκας». Η τακτική της ΕΚΤ είναι να μαζεύει ιδιωτικό χρέος και να το μετατρέπει σε διακρατικό (πιο ισχυρή δέσμευση εξόφλησης).!


10. Ανάδειξη των δυσκολιών και παρενεργειών, αλλά και των πλεονεκτημάτων της άρνησης πληρωμής του «επαχθούς χρέους» (ποιοι χάνουν και πιο ωφελούνται, άμεσα και μακροπρόθεσμα).

11. Θεσμοί και μηχανισμοί δημόσιου ελέγχου (εξεταστικές επιτροπές της Βουλής, ειδική επιτροπή της Βουλής, κοινοβουλευτικός έλεγχος, Ελεγκτικό Συνέδριο, ελεγκτικά όργανα τραπεζών, δικαστικό σώμα, κοινωνικοί φορείς, ορκωτοί λογιστές, εφοριακοί, δημοσιογράφοι και «μ.μ.ε.», συνδικάτα, λαϊκές ΜΚΟ, συνεργασία με διεθνείς οργανώσεις και φορείς δημοσίου ελέγχου του χρέους.

12. Κρίσιμο θέμα η κινηματική διάσταση για δημόσιο λογιστικό έλεγχο του χρέους. Η άρνηση πληρωμής του «επαχθούς χρέους» είναι δεν είναι αίτημα σοσιαλιστικό, αλλά λαϊκοδημοκρατικό και ο αγώνας του μπορεί να ανοίξει δρόμους για ριζοσπαστικές αλλαγές. Συντονισμός δράσης με άλλες οργανώσεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

13. Αποσαφήνιση ποιο χαρακτηρίζεται: «άνομο», «παράνομο», «αθέμιτο», «μη δίκαιο» χρέος. Αποδεικτικά στοιχεία για το «πόθεν έσχες» και ενστάσεις μη αποδοχής χρέους σε περίπτωση δόλου, ύπαρξη διαφθοράς, απειλή ή χρήση βίας, τοκογλυφία, πλουτισμός χωρίς δίκαιη αιτία, υπερβολικό κόστος, βλάβη, κατάχρηση δικαιώματος, απάτη, παραχάραξη ντοκουμέντων, υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος, εκβιασμός, πλαστογραφία, λόμπυ, κά.


14. Επιχειρήματα σε νομικό, οικονομικό και ηθικό επίπεδο. Εξέταση των συνεπειών σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και διεθνές επίπεδο. Ειδικότερα χρειάζεται να δούμε την «κινδυνολογία» για τις παρενέργειες άρνησης πληρωμής του επαχθούς χρέους, σε λαϊκούς καταθέτες, ασφαλιστικά ταμεία, μισθούς-συντάξεις, κά.

15. Το αίτημα συγκρότησης ειδικής επιτροπής δημόσιου λογιστικού ελέγχου (audit), δεν απευθύνεται στην καλή θέληση της κυβέρνησης, η οποία μπορεί να τη χειριστεί όπως τις «εξεταστικές επιτροπές» της Βουλής και ως ευκαιρία για φλυαρία περί «διαφάνειας», «διαύγειας» κά. Το αίτημα προβάλλεται από το λαϊκό κίνημα και αποσκοπεί στην ανάδειξη της ανάγκης και των προϋποθέσεων γνήσιου δημόσιου λογιστικού ελέγχου του χρέους (πλαίσιο και αξιόπιστα πρόσωπα), για ενεργοποίηση του κόσμου κατά των αντιλαϊκών μέτρων, για αξιοποίηση δυνατοτήτων αποκάλυψης παρανομιών σε βασικούς κρίκους διαχείρισης δημόσιου χρήματος, για κινητοποίηση συνδικάτων και κοινωνικών φορείων, για το άδικο να πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα «σπασμένα». Διευκολύνει τέλος τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και καλλιεργεί το έδαφος, στην περίπτωση ανάληψης της εξουσίας από μια ριζοσπαστική κυβέρνηση, για την εφαρμογή δημόσιου λογιστικού ελέγχου και την παραγραφή του «επαχθούς χρέους».

(*) Ο Γιάννης Τόλιος είναι διδάκτορας οικονομικών επιστημών
Το παραπάνω κείμενο, αποτελεί σημεία εισήγησης στο «Αριστερό Βήμα Διαλόγου» για το δημόσιο λογιστικό έλεγχο του Χρέους και τον εντοπισμό του «επαχθούς χρέους», που έγινε στην Αθήνα, στις 17.12.10

(iskra)

Δημ. Παπαδημούλης: Χρειαζόμαστε ισχυρό ΣΥΝ και συμμαχία ευρύτερη του ΣΥΡΙΖΑ


* Χθες τελείωσε η μάχη για τον προϋπολογισμό στη Βουλή. Τι προκάλεσαν οι κυβερνητικές επιλογές στην οικονομία το 2010;
Το 2010 σφραγίζεται από τρεις μεγάλες κυβερνητικές αποτυχίες. Υπάρχει μεγάλη υστέρηση εσόδων έναντι των προβλεπομένων κατά 4 δισ. Γιατί; Διότι η κυβέρνηση απέτυχε να περιορίσει τη φοροδιαφυγή. Γιατί στην Ελλάδα οι πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους. Για να αντιρροπήσει αυτή την υστέρηση η κυβέρνηση έκοψε με τον μπαλτά τις παραγωγικές, τις επενδυτικές δαπάνες, προκαλώντας πρόσθετη ύφεση και πρόσθετη ανεργία.

Η κυβέρνηση και η τρόικα προέβλεπαν για το 2010 να κλείσει με πληθωρισμό 1,9% και κλείνει με πληθωρισμό επίσημο σχεδόν στο 5%. Αυτό σημαίνει πρόσθετη διάβρωση του εισοδήματος για τον ελληνικό λαό. Ο πληθωρισμός είναι η πιο άγρια μορφή αναδιανομής εισοδήματος σε βάρος των ασθενέστερων.

Με την ύφεση να καλπάζει και να βαθαίνει και με το χρέος να αυξάνεται παρά τη σκληρή μονόπλευρη λιτότητα, ολοένα και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι το κυβερνητικό δίλημμα «ή Μνημόνιο ή χρεωκοπία» οδηγείται στο «και Μνημόνιο και χρεωκοπία».



* Το Μνημόνιο δεν έχει μόνο οικονομικούς, έχει και πολιτικούς στόχους. Πώς σχολιάζετε τις εκτιμήσεις για τη δημιουργία νέου μπλοκ εξουσίας που θα προωθεί τους στόχους του Μνημονίου;
Το «κοστούμι» που μας έραψε η τρόικα για να μας δανείσει τα 110 δισ. είναι μια βαριά πανοπλία που βυθίζει τη χώρα στην ύφεση και την ανεργία. Όσοι έλεγαν πως πάμε για μια σκληρή τριετία και μετά θα δούμε φως στο τούνελ έλεγαν ψέματα. Η Ελλάδα θα μείνει υπό τη σκληρή κηδεμονία της τρόικας για τουλάχιστον μια δεκαετία.

Η υπαγωγή της Ελλάδας στο Μνημόνιο σηματοδοτεί τη χρεωκοπία ενός πολιτικού συστήματος δεκαετιών με τεράστιες ευθύνες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Οι δυνάμεις που στηρίζουν την πολιτική του Μνημονίου, βλέποντας τη φθορά του ΠΑΣΟΚ, επενδύουν και σε εφεδρείες του συστήματος, με στόχο μια ανασυγκρότηση και πολιτική διεύρυνση του μπλοκ που θα στηρίξει το Μνημόνιο τα επόμενα χρόνια.

Γιʼ αυτό δουλεύουν πολλά σενάρια: και το σενάριο συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, που έχει δυσκολίες ιστορικού χαρακτήρα, αλλά και το ενδεχόμενο κυβέρνησης ενός από τα δύο κόμματα με παραγεμίσματα από εδώ και από εκεί.



* Ήσασταν ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ για το πολυνομοσχέδιο - έκτρωμα. Ποια είναι η στόχευσή του και πώς εκτιμάτε τη στάση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ;

Θα οδηγήσει σε πολύ μεγάλες μειώσεις μισθών, σε υπονόμευση ουσιαστικά του δικαιώματος της διαπραγμάτευσης στην πιο αδύναμη κατηγορία των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί καταργείται ο νόμος του 1990, ο οποίος έλεγε ότι υπάρχουν επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, αλλά αυτές μπορούν μόνο να βελτιώνουν τη θέση του εργαζόμενου σε σχέση με την κλαδική. Αυτό καταργείται. Επίσης ανοίγει ο δρόμος για ευκολότερες και φθηνότερες απολύσεις.

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ γίνονται «σάντουιτς» ανάμεσα σε δύο αντίρροπες πιέσεις. Από τη μία η αντίδραση και ο θυμός ενός μεγάλου τμήματος της βάσης του ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη ο φόβος της διαγραφής, η πιθανότητα εκλογών με λίστα και η προσδοκία ενός υφυπουργείου στον επόμενο ανασχηματισμό. Πάντως αυτή η εντεινόμενη διγλωσσία «τα ρίχνω στην κομματική σύσκεψη και υπερψηφίζω στη Βουλή» όχι μόνο δεν πείθει, αλλά εκνευρίζει ολοένα και περισσότερους πολίτες.



* Πώς σχολιάζετε την α λα καρτ συναινετική στάση της Ν.Δ.;

Ο αντιμνημονιακός φερετζές της Ν.Δ. είναι μαϊμού. Το κόμμα της Ν.Δ. έχει όχι μόνο τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, του κράτους και της οικονομίας, αλλά και επί της ουσίας συμφωνεί τουλάχιστον κατά 90% με την κυβερνητική πολιτική. Ήδη στο παρασκήνιο εκτείνεται η αναζήτηση μεγαλύτερων δόσεων συναίνεσης της Ν.Δ. στην οικονομική κυβερνητική πολιτική με ορατό αντάλλαγμα τον ενταφιασμό της εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία.

Η δική μας αριστερά οφείλει να λέει τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη για τις ευθύνες τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ.



* Η Σύνοδος Κορυφής κατέληξε στη συγκρότηση μηχανισμού τιμωρίας. Πώς σχολιάζετε αυτήν την εξέλιξη;

Δυστυχώς είναι οι προδιαγραφές της κ. Μερκελ που σφράγισαν την δημιουργία του μόνιμου μηχανισμού στήριξης στην Ευρώπη. Η Σύνοδος Κορυφής είπε δύο ναι: στη συμμετοχή των ιδιωτών στον μηχανισμό στήριξης και στη μονιμη συμμετοχή του ΔΝΤ και ένα όχι, προς το παρόν, στο ευρωομόλογο. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί πανηγυρίζει ο πρωθυπουργός.

Η συμμετοχή των ιδιωτών είναι μια αρνητική εξέλιξη. Θα αυξήσει το κόστος δανεισμού για την Ελλάδα και τις υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες Οι ιδιώτες θα ενσωματώσουν στο κόστος δανεισμού την πιθανότητα αύριο να «κουρευτεί» το ομόλογο που αγοράζουν. Αυτό θα καταστήσει την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους ακόμα πιο δυσβάσταχτη. Ακόμα πιο πιθανό το σενάριο της ελεγχόμενης χρεωκοπίας το 2013.



* Και η Ευρωπαϊκή Αριστερά;

Η κρίση στην Ευρωζώνη δείχνει την ολοφάνερη δομική αποτυχία της νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής του ευρώ. Επιβάλλει άμεσα, επειγόντως, δομικές αλλαγές και μια ουσιαστική επανίδρυση - επαναθεμελίωση της Ε.Ε. με ισχυρή Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που να μπορεί να κόβει νόμισμα, να βγάζει ομόλογα κ.ά. Αυτές είναι όχι μόνο οι δικές μας αιχμές στην Ελλάδα, αλλά και του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, για να μην αφήσουμε να διαλυθεί η Ευρώπη, να ενισχύσουμε την κοινωνική Ευρώπη διεκδικώντας την ήττα των αντικοινωνικών νεοφιλελεύθερων επιλογών.



* Στην αριστερά αναπτύσσεται διάλογος για την οπτική της απέναντι στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Μια ιδρυτική θέση του ΣΥΝ, που δεν πρέπει να την ξεχνάμε διότι επανειλημμένα την έχουμε ψηφίσει στα συνέδριά μας, άλλοτε ομόφωνα και άλλοτε με πλειοψηφίες της τάξης του 80%, είναι ότι μια Ελλάδα έξω από την Ε.Ε. θα είναι μια Ελλάδα φτωχότερη, με μεγαλύτερες ανισότητες και πιο εξαρτημένη από τους Αμερικάνους. Αυτό σημαίνει υποταγή στον ευρωμονόδρομο; Όχι βέβαια. Σημαίνει μετωπική αντιπαράθεση με τις νεοφιλελεύθερες ανοησίες και μια νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική που συνόδευσε τη δημιουργία του ευρώ.

Η ευρωπαϊκή ελίτ αρνείται τις προτάσεις της ευρωπαϊκής αριστεράς για ευρωπαϊκή ρύθμιση του χρέους, για ευρωομόλογο, για μια ισχυρή ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, για έναν ισχυρό προϋπολογισμό που θα μπορούσε να στηρίξει μέτρα αναδιανομής και προγράμματα που θα δημιουργήσουν ανάπτυξη και θα στηρίξουν την απασχόληση και όχι αποβολή των ασθενέστερων. Αρνούνται μια προοδευτική στροφή για την επαναθεμελίωση της ευρωπαϊκής προοπτικής. Αυτήν ακριβώς πρέπει να διεκδικήσουμε προβάλλοντας τις θέσεις του ΣΥΝ και του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.



* Είναι γνωστές οι διαφωνίες σας σχετικά με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Επιμένετε ότι πρέπει να διαλυθεί;

Αυτό που προέχει, το αποφασίσαμε στο συνέδριο και πρέπει να το κάνουμε πράξη είναι η ολόπλευρη ενίσχυση του ΣΥΝ. Αυτό σημαίνει πολιτική εξόρμηση του ΣΥΝ, προβολή του προγράμματος του ΣΥΝ, καμπάνια εγγραφής νέων μελών του ΣΥΝ.

Να υπερβούμε έναν παραλυτικό αυτοεγκλωβισμό του ΣΥΝ σʼ έναν ΣΥΡΙΖΑ που απέχει πολύ από τα οράματα και τις ελπίδες που συνόδευαν το ξεκίνημά του και χαρακτηρίζεται από βαβυλωνία, αριστερισμό, παραγοντισμό και μια διάθεση μικρών ομάδων να καπελώνουν τον ΣΥΝ. Χρειαζόμαστε έναν ισχυρό ΣΥΝ και μία συμμαχία ευρύτερη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το απαιτούν η κρίση και η άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Σε αυτή τη συμμαχία μπορούν και πρέπει να μετάσχουν και όσες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ειλικρινά θέλουν να βαδίσουν αυτό τον δρόμο μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΝ: Δυνάμεις που αντιτίθενται στη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ και προέρχονται από τον σοσιαλιστικό χώρο, δυνάμεις από την οικολογία, οι δυνάμεις της Δημοκρατικής Αριστεράς, για μια δυναμική αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση στη νεοφιλελεύθερη πολιτική του Μνημονίου. Να είμαστε ενωτικοί, αλλά όχι αναιρώντας τον ΣΥΝ και το στίγμα του. Ο κόσμος θέλει ενότητα, αλλά θέλει και σαφές συνεκτικό στίγμα.

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Σοφία Σακοράφα: Το ζητούμενο σήμερα είναι η ενότητα και κοινή δράση της αριστεράς



* Όταν αποφάσισες να αρνηθείς την ψήφιση των όρων του Μνημονίου, είχες φανταστεί τελικά το μέγεθος της επίθεσης που φτωχοποιεί μαζικά δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά;
Το εργαλείο πρόβλεψης δεν είναι η φαντασία, αλλά η γνώση των ίδιων συνεπειών που έχει προκαλέσει η προσφυγή στο ΔΝΤ σε άλλες χώρες, με διαφορετικές μάλιστα δομές, με διαφορετικά ιστορικά αλλά και παραγωγικά δεδομένα, σε διαφορετικά μήκη και πλάτη του πλανήτη. Η φτώχεια λοιπόν είναι παντού μια κυρίαρχη συνέπεια. Αλλά όχι η μόνη.

Για να φτάσεις στην πλήρη επιβολή, που οδηγεί και στην απόλυτη εξαθλίωση, προϋπόθεση είναι η απώλεια της εθνικής σου ανεξαρτησίας, το γκρέμισμα ακόμη και των αστικών θεσμών, όπως είναι η στοιχειώδης λειτουργία του κοινοβουλίου, η διαμόρφωση ενός κλίματος τρομοκρατίας από τους μηχανισμούς προπαγάνδας και τα ΜΜΕ, η επικράτηση της λογικής της συλλογικής ευθύνης και ο κοινωνικός αυτοματισμός ή αλλιώς κοινωνικός κανιβαλισμός, όπου η μία κοινωνική ομάδα αντιμάχεται την άλλη.

Αυτά όλα είναι τα πολιτικά ντοκουμέντα μιας συσσωρευμένης γνώσης. Σήμερα ένα προς ένα αναπτύσσονται και στην ελληνική κοινωνία.

Η απόφαση λοιπόν να αντιταχθώ στο μνημόνιο δεν ήταν συναισθηματική, δε στηρίχθηκε σε εικασίες. Ήταν μία απόφαση πολιτική, που στηρίχτηκε σε δεδομένα πολιτικά, τα οποία άλλωστε δεν τα έκρυψε ποτέ και το κείμενο του Μνημονίου που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση.



* Το μέγεθος της καταστροφής που επιφέρει το Μνημόνιο λογικά θα έπρεπε να προκαλεί προβληματισμό και αντιδράσεις τουλάχιστον στα μεσαία στελέχη και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως δημοσίως δεν γίνεται αισθητό στην κοινωνία. Τόσο ισχυρή είναι τελικά η γοητεία της εξουσίας;

Σ' αυτά τα τμήματα του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν τριγμοί. Φυσικά οι τριγμοί είναι σε πλήρη αναντιστοιχία μεγέθους και έντασης, σε σχέση με τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που σαρώνει την κοινωνία. Θα μου επιτρέψεις μια ερμηνεία που η βάση της είναι ψυχολογική, αλλά η ανάπτυξή της πολιτική.

Είχαμε ποτέ φανταστεί ότι ένας πρωθυπουργός θα έφτανε σε τέτοιο σημείο;

Φανταστείτε έναν κύριο Καραμανλή ή έναν κύριο τάδε από το ΠΑΣΟΚ να βάζει την Ελλάδα σ' αυτή τη μέγγενη. Την ίδια στιγμή θα γινόταν επέλαση, θα στήνονταν οδοφράγματα και ζήτημα είναι εάν το ελικόπτερο θα προλάβαινε.

Είναι τυχαίο που ένα επίθετο, τίποτε άλλο, μόνο ένα επίθετο, το επίθετο Παπανδρέου, "κρατάει "μια ολόκληρη παράταξη δέσμια των επιλογών του;

Εδώ ακριβώς απαντά η ψυχολογία. Είναι κατά την άποψή μου το συλλογικό ασυνείδητο μιας ολόκληρης παράταξης, που ξεπερνά τα στενά όρια του ΠΑΣΟΚ, που ακριβώς μετά μια σειρά γεγονότων (έπειτα από ήττα στον Εμφύλιο, ξερονήσια, καραμανλισμός και ανάκτορα, δικτατορία και πάλι εξορίες, ξανά καραμανλισμός), για πρώτη φορά νομιμοποιήθηκε ως συλλογική πολιτική οντότητα στην Ελλάδα με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Απέκτησε πολιτική υπόσταση, όταν επί μισό αιώνα υπόσταση είχαν μόνο οι δοσίλογοι, οι χαφιέδες και οι υπάλληλοι των Αγγλοαμερικανών.

Είναι αυτή η σχέση του κόσμου με τον Ανδρέα Παπανδρέου, η ωστική δύναμη της οποίας διασώζει προς το παρόν τον απόγονό του. Είναι όμως και η ίδια ωστική δύναμη που θα τον αποκαθηλώσει.



* Στην κοινωνία και με αφορμή τις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές όσοι τουλάχιστον αποφάσισαν να πάνε στις κάλπες εξέφρασαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική. Δυστυχώς σε συγγενείς πολιτικούς χώρους δεν κατέστη δυνατό αυτό να εκφραστεί ενιαία. Υπάρχει προοπτική να γίνει κάτι καλύτερο και αποτελεσματικότερο στο μέλλον; Προσωπικά νιώθεις πως όλοι χρειάζεται να κάνουν κάτι περισσότερο πριν να είναι αργά;

Μου επιτρέπεις μια παρατήρηση. Υπάρχουν και αυτοί, οι πολλοί που δεν πήγαν να ψηφίσουν. Έχω την άποψη ότι αυτή η στάση κατά κύριο λόγο δεν ήταν απολιτική, αλλά βαθιά αντιπολιτική και για αυτό πολιτικότατη.

Το γεγονός ότι αυτή τη στάση η αριστερά όχι απλώς δεν μπόρεσε να την εκφράσει, αλλά, το χειρότερο, αποτέλεσε και η ίδια μέρος αυτής της αντιπολιτικής δυσαρέσκειας, είναι ένα τεράστιο ζήτημα και για την αριστερά και για την κοινωνία.

Δεν θέλω να έχω καμία ψευδαίσθηση. Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι μια πλασματική πολιτική ενότητα της αριστεράς, αλλά η κοινή πολιτική δράση. Δεν είναι δυνατό το στρατηγικό σου όραμα από τη μία, όπως το περιέγραψε και ο Μπρεχτ, να είναι να φιλιώσεις τον κόσμο, μέσα από μία αταξική κοινωνία, και από την άλλη, να μην μπορείς να φιλιώσεις στο πεδίο της κοινής δράσης με τους συντρόφους σου.

Αν ξαναδιαβάσουμε τον Μαρξ, είμαι βέβαιη ότι με επίταση θα κρατήσουμε αυτό που λέει για τη διαλεκτική ένωση της "πάσχουσας ανθρωπότητας"με τη "σκεπτόμενη ανθρωπότητα". Κι αυτό δεν είναι κάτι παραπάνω που πρέπει να κάνουμε, αλλά είναι ο ιστορικός ρόλος της αριστεράς.

Ένας ρόλος μακριά από ελιτίστικους ηγεμονισμούς, μακριά από πιστοποιητικά καθαρότητας, μακριά από ψευδεπίγραφες περιχαρακώσεις. Τώρα είναι η ώρα: ή να ανταποκριθούμε όλοι μας σ' αυτόν τον ρόλο ή με γενναιότητα να κάνουμε πίσω, ώστε νέες, υγιείς δυνάμεις να επιτελέσουν αυτό που εμείς δεν καταφέραμε, είτε από δειλία, είτε από κοντόφθαλμο καιροσκοπισμό, είτε από αδυναμία να φανούμε αντάξιοι της Ιστορίας.



* Τότε που ο κόσμος της αριστεράς έμαθε πως υπήρχε πιθανότητα συνεργασίας στις περιφερειακές εκλογές είχε ενθουσιαστεί. Αυτή η συνεργασία δεν προχώρησε. Ανεξάρτητα γιατί έγινε αυτό που έγινε υπάρχουν προοπτικές. Η Σοφία Σακοράφα που θαυμάσαμε για τη γενναία στάση της στη Βουλή θα μείνει στον πολιτικό αγώνα ή θα την εξαφανίσει το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας;

Δεν θεωρώ τη στάση μου γενναία, παρά μόνο συνεπή. Συνεπή και αντιμαχόμενη σε μια ειδεχθή ενσωμάτωση. Έχω την άποψη ότι όποιος αρνείται μια τέτοιου είδους ενσωμάτωση ήδη βρίσκεται σε έναν διαρκή πολιτικό αγώνα.

Και ζητούμενο πάντα στον πολιτικό αγώνα είναι να μην είναι μονοπρόσωπος, αλλά να έχει ερείσματα, συναντήσεις, κοινωνικές αναφορές, στρατηγικές συμμαχίες.



* Η ελληνική κοινωνία όπως την έχεις γνωρίσει είναι ώριμη και έτοιμη να ζητήσει ευθύνες από όλους αυτούς που έκλεψαν το μέλλον των παιδιών μας. Είμαστε τελικά πολίτες ή το πελατειακό σύστημα αντέχει πολύ περισσότερο από αυτό που νομίζουμε;

"Λέγαμε" επί χούντας ότι η νέα γενιά είναι η γενιά του Γουέμπλεϊ. Τελικά ήταν η γενιά του Πολυτεχνείου.

Λέγαμε πριν δύο χρόνια ότι η νέα γενιά είναι η γενιά της αδιαφορίας. Τελικά ήταν η γενιά των Δεκεμβριανών.

Λέει ο ποιητής:

"Ηomo Sapiens - Homo Σάπιος

Κι ωστόσο λάμπει συνεχώς ο Γκουεβάρα

Στα μυρωμένα επουράνια της Βολιβίας"

Σκέφτομαι ότι όσο ο Βελουχιώτης θα επιλέγει τα βουνά, όσο ένας παππούς Μακρονησιώτης θα αφηγείται με περίσσιο καμάρι και λιγότερο πόνο, όσο ο 85χρονος Μίκης θα μας πολιορκεί σαν έφηβος, όσο ο εικοσάχρονος θα διασαλεύει τις βολεμένες μας αισθήσεις, τελικά το ανθρώπινο είδος θα αντέχει περισσότερο από αυτό που νομίζουμε.

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για τη σημερινή ομιλία του υπουργού Χ.Παπουτσή στη Βουλή

Κατά άθλιο τρόπο ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ.Παπουτσής, αντί να απολογηθεί για την αναίτια και βίαιη επίθεση ενάντια στη Νεολαία Συνασπισμού και τον τραυματισμό του γραμματέα της Νεολαίας Συνασπισμού στο χώρο των δικαστηρίων, επιτίθεται με τη σειρά του στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα πια είναι ξεκάθαρο ποιος εκτρέφει την αστυνομική βία, ποιος αφιονίζει τα σώματα ασφαλείας και ποιος ενθαρρύνει την καταπάτηση των συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Ο δρόμος του αυταρχισμού είναι ολισθηρός και η ευθύνη του Υπουργού που τον βαδίζει τεράστια.

To Γραφείο Τύπου

Ανακοίνωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για τη χθεσινή γενική πανελλαδική απεργία


Χτες, 15 Δεκεμβρίου, οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, με τη γενική πανελλαδική απεργία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα και με τα μαζικά συλλαλητήρια στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, διαδήλωσαν ειρηνικά την αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική του Μνημονίου που εκπληρώνει κάθε απαίτηση του ΣΕΒ μεγαλώνει την κοινωνική αδικία, οδηγεί τις λαϊκές τάξεις στη φτώχεια και καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό της κοινωνίας και το μέλλον της νεολαίας. Ξεχωριστή και ελπιδοφόρα η αγωνιστική συμμετοχή των νέων ανθρώπων, μαθητών, σπουδαστών, ανέργων και εργαζομένων.

Αυτή τη μεγαλειώδη κινητοποίηση φοβήθηκε η κυβέρνηση. Εφάρμοσε προκλητικά ένα σχέδιο μαζικής αστυνομικής καταστολής –ακόμα και προληπτικής– με σκοπό να διαλύσει τη μαζική εναντίον της παλλαϊκή διαμαρτυρία, να την μετατρέψει σε ασύνδετα πεδία συγκρούσεων διαδηλωτών και αστυνομίας και, με τη βοήθεια ορισμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, να την απαξιώσει.

Η Κ.Ο. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. καταγγέλλει το οργανωμένο κυβερνητικό πολιτικό σχέδιο αστυνομοκρατίας και γενικευμένης καταστολής εναντίον της διογκούμενης μαχητικής, δίκαιης ειρηνικής και ελπιδοφόρας κοινωνικής αντίστασης.

Η κυβέρνηση θεωρεί ότι με την προβοκατόρικη στρατηγική της έντασης με τα ασφυξιογόνα αέρια, τα δακρυγόνα, τις χειροβομβίδες κρότου - λάμψης, τους ξυλοδαρμούς, τις προληπτικές και τις μαζικές συλλήψεις και προσαγωγές και με τη νομιμοποίηση της αστυνομικής αυθαιρεσίας θα καταστείλει ή θα αποπροσανατολίσει τους αγώνες. Ματαιοπονεί. Ταυτόχρονα όμως ανοίγει το δρόμο της αντιδημοκρατικής εκτροπής και αναδεικνύεται έτσι σε ανεύθυνη και επικίνδυνη.

Αυτή η κυβέρνηση των μεταφραστών του Μνημονίου έχει χάσει κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση. Είναι επείγουσα ανάγκη να δημιουργηθεί και να συγκροτηθεί μια νέα κοινωνική αλλά και πολιτική πλειοψηφία με πρωταγωνιστές τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που θα βάλει φραγμό στην πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας και θα μπορέσει να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

Χαιρετίζουμε τη μεγαλειώδη λαϊκή κινητοποίηση, όλους και όλες, μαζί και τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ, που μόχθησαν για να πετύχει και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να διαφυλάξουν τον ειρηνικό και μαζικό χαρακτήρα των συλλαλητηρίων και να μην περάσει το σχέδιο της κυβέρνησης.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Ανακοίνωση του Τμήματος Οικολογίας και Περιβάλλοντος του ΣΥΝ για τα αποτελέσματα της συνδιάσκεψης για την κλιματική αλλαγή του Κανκούν


«Οι διαδικασίες του ΟΗΕ διασώθηκαν, όχι όμως το ίδιο το κλίμα!»
Μετά το ναυάγιο πέρσι της συνδιάσκεψης της Κοπενχάγης, η συνδιάσκεψη του Κανκούν στο Μεξικό, με τις αποφάσεις της, τουλάχιστον αναζωογόνησε τις διεθνείς διαπραγματεύσεις και την ελπίδα, το 2011 στη Ν. Αφρική επιτέλους να έχουμε δεσμευτική συμφωνία.

Η μόνη ουσιαστική δέσμευση, που προκύπτει από την συμφωνία είναι η συνέχιση των διαπραγματεύσεων, όταν κι αυτό μετά την Κοπενχάγη φαινόταν δύσκολο.

Ωστόσο η εκκρεμότητα για το ποιος θα πληρώσει παραμένει. Οι συνδιασκέψεις για το κλίμα θυμίζουν όλο και περισσότερο οικονομικές συνόδους. Οι αναπτυγμένες χώρες τις θεωρούν βήμα για να προπαγανδίσουν την «πράσινη» οικονομία και την «καθαρή» ανάπτυξη.

Τα «όρια της ανάπτυξης» όμως και οι πρώτες ύλες του πλανήτη δεν είναι ανεξάντλητες και η αναδιανομή τους προς όφελος των φτωχότερων χωρών θα συμβάλει σε παγκόσμια κλιματική, οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη.

Το παγκόσμιο κίνημα για την κλιματική και κοινωνική δικαιοσύνη, το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ο Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας συνεχίζουν να αγωνίζονται να δείξουν τον δρόμο για την υπέρβαση του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης, που καταστρέφει πολύτιμους πόρους, οδηγεί σε καταστροφές, αναγκάζει στην προσφυγιά εκατομμύρια ανθρώπους στις φτωχές χώρες και αυξάνει τις ανισότητες στις ανεπτυγμένες.

Διεκδικούμε την συνέχιση των διαπραγματεύσεων και μια δίκαιη δεσμευτική διεθνή συμφωνία, που να προβλέπει τη δραστική μείωση των ρύπων, που προκαλούν την κλιματική αλλαγή:

- Μείωση σε παγκόσμιο επίπεδο κατά 40% των εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου» μέχρι το 2020 στις αναπτυγμένες χώρες (σε σχέση με τα επίπεδα του 1990).

- Κατάργηση των νεοφιλελεύθερων μηχανισμών εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών άνθρακα και των άλλων νεοφιλελεύθερης έμπνευσης «λύσεων», όπως οι «Μηχανισμοί Καθαρής Ανάπτυξης» που αναπαράγουν τις παγκόσμιες ανισότητες και την εξάρτηση των αναπτυσσόμενων χωρών

- Παροχή επαρκούς οικονομικής και τεχνολογικής υποστήριξης στις αναπτυσσόμενες χώρες (περ. 100 δις  / έτος,), υπό τη διαφανή διαχείριση του ΟΗΕ. Στο Κανκούν αποφασίστηκε η δημιουργία Ταμείου για τη χρηματοδότηση της προσπάθειας των αναπτυσσόμενων χωρών με 30 δις δολάρια το χρόνο, ποσό που προβλέπεται να φτάσει μέχρι το 2020 τα 100 δις, χωρίς να προσδιορίζεται ακριβώς από πού θα προέλθουν οι σχετικοί πόροι.

- Διαφύλαξη του δικαιώματος κάθε πολίτη στην πρόσβαση σε καθαρή ενέργεια μέσα από έναν ισχυρό δημόσιο ενεργειακό τομέα σε κάθε χώρα.

Σήμερα, στην Ευρώπη και την Ελλάδα της οικονομικής, κοινωνικής και οικολογικής κρίσης, οι κυρίαρχες επιλογές της Κομισιόν, του ΔΝΤ και των Κυβερνήσεων είναι κατώτερες των προσδοκιών και υποτάσσουν τις αναγκαίες οικολογικές και κοινωνικές επιλογές για την προστασία από την κλιματική αλλαγή στην κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.

Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Απόσπασμα από την ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα στη Βουλή σχετικά με τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό



Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ σε ομιλία του στη Βουλή δήλωσε για τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό:

«Θα δώσουμε μια σκληρή μάχη μέσα και έξω από τη Βουλή, κυρίως στους κοινωνικούς αγώνες, στις διεκδικήσεις και με τον κόσμο που σας ψήφισε και σήμερα αισθάνεται προδομένος. Εμείς, θα δώσουμε μια σκληρή μάχη και στο Κοινοβούλιο, Δευτέρα και Τρίτη, έστω και με αυτές τις υποτιμητικές διαδικασίες για το Κοινοβούλιο και για τον θεσμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και θα ζητήσουμε –δεν έχουμε την δυνατότητα ως κοινοβουλευτική ομάδα, έχουμε 9 Βουλευτές- και από άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ονομαστική ψηφοφορία.

Θα δώσουμε μάχη εμείς Δευτέρα και Τρίτη, δεν μπορεί ο Πρωθυπουργός να θυμήθηκε να συναντήσει τους πολιτικούς αρχηγούς για να ενημερωθεί για τη γνώμη τους, για την κρίσιμη σύνοδο κορυφής την Τρίτη που θα δίνουμε μάχη μέσα στο Κοινοβούλιο.

Υποτιμά τη νοημοσύνη μας, υποτιμά τη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών και αν θέλετε υποτιμά και την ίδια την έννοια του διαλόγου και της συναίνεσης. Κατʼ αρχάς δεν μπορεί να υπάρξει συναίνεση με αυτή την πολιτική.

Εμείς, βεβαίως, θέλουμε να του πούμε τη γνώμη μας και σήμερα καταθέσαμε ερώτηση, έχουμε άποψη για την Ευρώπη, έχουμε να του προτείνουμε, του προτείναμε κατά καιρούς δρόμους τους οποίους απέρριψε και έχουμε οδηγηθεί ως εδώ, αλλά όχι και να μας κοροϊδεύετε; Όχι να θέλετε να δημιουργήσετε μια τεχνητή εικόνα συναίνεσης την ώρα που θα δίνουμε τη μάχη εδώ μέσα, ότι συναντιόμαστε με τον Πρωθυπουργό για να βρούμε κοινούς δρόμους.

Είναι απαράδεκτο και του ζητώ απʼ αυτό το βήμα - έχει χρόνο να μας συναντήσει αν θέλει- την Τρίτη να έρθει εδώ, να υπερασπιστεί αυτό το έκτρωμα και να ακούσει την αντίκρουση των επιχειρημάτων από την αντιπολίτευση και ιδίως από την Αριστερά».

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 15ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ


15 Δεκέμβρη
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ
Μαχητικά – μαζικά – ενωτικά
Αυτό το χρέος δεν είναι δικό μας
Εργαζόμενοι, Εργαζόμενες, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες

Η πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 15 Δεκέμβρη ανοίγει ουσιαστικά το δεύτερο γύρο αντιπαράθεσης των εργαζομένων με τις αντικοινωνικές πολιτικές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της Τρόικα που μετατρέπουν τη χώρα μας σε κοινωνικό και εργασιακό νεκροταφείο.

Το Μνημόνιο νούμερο 3 είναι ακόμα πιο σκληρό και αντεργατικό, δεν αφήνει τίποτε όρθιο. Έχει ήδη ανοίξει την όρεξη του ΣΕΒ να απαιτεί με θρασύτητα την κατάργηση και των ελάχιστων εργασιακών δικαιωμάτων που έμειναν ακόμα ανέπαφα και την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε υλοποίηση του μνημονίου που συνυπόγραψε με την Τρόικα και μέσω του προϋπολογισμού του 2011:

Διαλύει, κατεδαφίζει και εκποιεί ό,τι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία. Συρρικνώνει τις δημόσιες δαπάνες για υγεία, παιδεία, πρόνοια και εμπορευματοποιεί τις υπηρεσίες τους. Αυξάνει τα τιμολόγια των ιδιωτικοποιημένων ή των προς ιδιωτικοποίηση πρώην δημοσίων επιχειρήσεων προσθέτοντας νέα βάρη στα λαϊκά στρώματα.
Μειώνει δραστικά τους μισθούς και στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ενώ μέχρι τώρα έλεγαν ότι δεν θα τους πειράξουν και ότι μοναδικός στόχος τους ήταν ο δημόσιος τομέας και οι δήθεν «παχυλά» αμειβόμενοι εργαζόμενοι σε αυτόν. Καταργούν ουσιαστικά τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αφού ανοίγουν την «κερκόπορτα» να υπερισχύσουν σε σχέση με αυτές οι επιχειρησιακές που θα προβλέπουν χαμηλότερους μισθούς. Με τους νέους έμμεσους κυρίως φόρους μειώνουν ακόμα περισσότερο τους μισθούς των εργαζομένων και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Οδηγούν σε περιθωριοποίηση και διάλυση το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αφού το καθιστούν στη συνείδηση των εργαζομένων ανίκανο να τους υπερασπίσει θεμελιώδη δικαιώματα και θέτουν σε αμφισβήτηση την ενότητα, την μαζικότητα και τελικά την ίδια την ύπαρξή του.
Οδηγούν σε μαζικά λουκέτα χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αφήνουν ασύδοτους τους εργοδότες με πρόσχημα την οικονομική κρίση να κάνουν μαζικές απολύσεις και να παραβιάζουν την εργατική Νομοθεσία. Αυξάνουν την ανεργία σε πρωτοφανή για τη χώρα μας επίπεδα βυθίζοντας ένα εκατομμύριο ανέργους και τις οικογένειές τους σε απόγνωση.
Την ίδια στιγμή τα δίνουν όλα στο κεφάλαιο. Ελεύθερες και πιο εύκολες απολύσεις, μειωμένη φορολογία κερδών, διατιμημένη εργασία των νέων, μειωμένες εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές και του ανοίγουν έτσι την όρεξη να ζητά να πάρει πίσω όλα όσα κατέκτησαν οι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα.

Η χρονική επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δις ευρώ, που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως μεγάλη επιτυχία της, συνοδεύεται από νέους επαχθείς μνημονιακούς όρους και ληστρικά επιτόκια καθώς και από παράταση της επιτήρησης της χώρας μας από την Τρόικα για τον αιώνα τον άπαντα.

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες

Μπορούμε και πρέπει να απαντήσουμε σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση με τη δική μας αποφασιστική αντεπίθεση. Με τον παλλαϊκό ξεσηκωμό μας. Με απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις. Με αγώνες μαχητικούς αλλά και ενωτικούς.

Μπορούμε και πρέπει, αποδοκιμάζοντας την αδράνεια, την ανοχή και σε πολλές περιπτώσεις την συνενοχή της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και τις απαράδεκτες «μυστικές» συμφωνίες του Προέδρου της ΓΣΕΕ με τους εργοδότες, να πάρουμε στα δικά μας χέρια την υπόθεση της επιτυχίας της απεργίας στις 15 Δεκέμβρη και της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Μπορούμε και πρέπει να ξαναβρούμε το νήμα που να μας ενώνει με τις παλιότερες ηρωικές στιγμές του εργατικού κινήματος της χώρας μας αλλά και τις μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων που γίνονται αυτή την περίοδο στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και σʼ όλη την Ευρώπη καθώς και με τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και των νέων στη Μ. Βρετανία και στην Ιταλία.

Μπορούμε και πρέπει να οικοδομήσουμε ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο που να μπορεί να προωθήσει τους στόχους της ακύρωσης του μνημονίου και των εφαρμοζόμενων αντεργατικών κυβερνητικών πολιτικών καθώς και τη δημιουργία των κοινωνικών και πολιτικών προϋποθέσεων για μία άλλη προοδευτική σοσιαλιστική πορεία της χώρας μας προς όφελος των εργαζομένων.

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι και νέες

Στις 15 Δεκέμβρη απεργούμε και διαδηλώνουμε στην Ελλάδα και σʼ όλη την Ευρώπη.
Η τρόικα, η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ δεν είναι ανίκητοι.
Στο τέλος εμείς θα νικήσουμε.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ στην απεργία.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ στους δρόμους

ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Ανακοίνωση της Νεολαίας ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ για τη σημερινή επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων στα δικαστήρια της Ευελπίδων



Καταγγέλλουμε την αναίτια και κτηνώδη επίθεση των δυνάμεων της αστυνομίας σήμερα στα Δικαστήρια της Ευελπίδων. Ενώ βρίσκονταν στο χώρο των δικαστηρίων μέλη Φοιτητικών Συλλόγων και πολιτικών οργανώσεων, φίλοι και συμφοιτητές των συλληφθέντων της χθεσινής πορείας, η αστυνομία επέλεξε να επιτεθεί, χωρίς καμία πρόφαση χτυπώντας κατά βούληση με χαρακτηριστική μανία.

Αποτέλεσμα ήταν να υπάρξουν τραυματισμοί από πλευράς των συγκεντρωμένων, κάποιοι από αυτούς ακόμη και σοβαρά.

Κατά τη διάρκεια της επίθεσης, με πρωτοφανή βαναυσότητα, χτυπήθηκε ο Γραμματέας του Κ.Σ της Νεολαίας ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, Νάσος Ηλιόπουλος καθώς και άλλα μέλη της Νεολαίας ΣΥΝ.

Η σημερινή στάση των δυνάμεων καταστολής συνιστά άμεση συνέχεια της χθεσινής βαρβαρότητας, και αναδεικνύει την πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να τρομοκρατήσει οποιονδήποτε αμφισβητεί τις πολιτικές της επιλογές, αδιαφορώντας ακόμα και για τη σωματική ακεραιότητα.

Αν η κυβέρνηση θεωρεί, ότι με αυτές τις μεθόδους της ωμής βίας, θα τρομάξει τον κόσμο της εργασίας, τη νεολαία και την Αριστερά τότε είναι γελασμένη. Το ΠΑΣΟΚ για ακόμα μια φορά φαίνεται να μην έχει διδαχθεί τίποτα από τη σύγχρονη ιστορία των κοινωνικών αγώνων. Αντίθετα, επιδεικνύει την εμμονή της να προχωρήσει στην πιο σκληρή επίθεση στα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας, ανεξαρτήτως των αντιδράσεων και της κοινωνικής νομιμοποίησης.

Σήμερα, περισσότερο παρά πότε, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ως την ανατροπή της πιο βάρβαρης πολιτικής και της κυβέρνησης που την υλοποιεί.

Το γραφείο τύπου της Νεολαίας Συνασπισμού

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ σχετικά με την επίσκεψη του Στρος Καν



Η επίσκεψη του Στρος Καν στην Ελλάδα γίνεται σε μια περίοδο, όπου είναι πιο ξεκάθαροι από ποτέ τόσο οι στόχοι, όσο και οι επιπτώσεις του μηχανισμού ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ: ολοσχερής απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, ξεπούλημα του δημόσιου τομέα και κατάργηση του κοινωνικού κράτους, δηλαδή εμπέδωση της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης ταξικής πολιτικής που βάζει στο στόχαστρο τις δυνάμεις της εργασίας και τη νεολαία.

Η χώρα βυθίζεται στην κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία, οι εργαζόμενοι παραδίδονται έρμαια στην επίθεση του κεφαλαίου, οι αγορές κερδίζουν εις βάρος της κοινωνίας. Η οικονομική, όμως, κρίση δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ελληνική ιδιαιτερότητα, δεν είναι αποτέλεσμα ενός «υπερτροφικού δημοσίου» ή των υπαρκτών προβλημάτων διαφθοράς, αλλά μια δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, άμεσα συνδεδεμένη με το περιεχόμενο και τους στόχους της ευρωπαϊκής οικοδόμησης. Δεν είναι αποτέλεσμα κακής διαχείρισης, αλλά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που έχει βάλει στο στόχαστρο εδώ και δεκαετίες το κοινωνικό κράτος και τους εργαζόμενους. Γιʼ αυτό το λόγο και η επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου από μόνη της και το νέο Μνημόνιο δεν θα κάνουν τίποτα άλλο παρά να βαθύνουν την κρίση και να οξύνουν ακόμα περισσότερο την επίθεση του κεφαλαίου. Ακόμα περισσότερο, τίθεται σε αμφισβήτηση η ίδια η λειτουργία της δημοκρατίας, με την πρακτική των υπουργών της κυβέρνησης να διαπραγματεύονται τους νόμους του κράτους απευθείας με την Τρόικα.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την άμεση απεμπλοκή από το Μνημόνιο και αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να αγωνιστούμε με τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη για την αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών, για το ξήλωμα της σημερινής αρχιτεκτονικής του ευρώ και την ανατροπή των Συνθηκών που οικοδόμησαν τη μονεταριστική και νεοφιλελεύθερη Ε.Ε. Θέλουμε μια Ευρώπη των λαών και των εργαζομένων, με κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη, στον αντίποδα της σημερινής.

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ Ο ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ , ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ – ΒΟΥΛΗ Τρίτη 7/12


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΡΙΤΗ 7/12 στις 5μ.μ. ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

Καλούμε τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τις νέες και τους νέους, να συμμετάσχουν μαζικά και μαχητικά στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας που διοργανώνει ο συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα για την επίσκεψη και ομιλία στη Βουλή του διευθυντή του ΔΝΤ και εκφραστή των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων επιλογών, Ντομινίκ Στρος Καν, την Τρίτη 7 Δεκέμβρη στις 5 μ.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος και στην πορεία που θα ακολουθήσει προς τη Βουλή και το Σύνταγμα.

Ο Στρος Καν και η τρόικα είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα μας.

Αγώνας μέχρι τέλους για την ακύρωση του μνημονίου και των αντεργατικών κυβερνητικών πολιτικών.

ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Δημήτρης Βίτσας: Το συμφέρον των εργαζομένων επιβάλλει τη συγκρότηση του αριστερού αντιμνημονιακού μπλοκ


* Πώς σχολιάζετε την επιμήκυνση του Μνημονίου; Ποιες συνέπειες θα έχει για την Οικονομία αλλά και για την πολιτική ζωή της χώρας;

Από την πλευρά των συμφερόντων των εργαζομένων, της οικονομίας και της κοινωνίας η επιμήκυνση του Μνημονίου θα είναι καταστροφική. Όμως το ζήτημα δεν είναι ο χρόνος, είναι το Μνημόνιο ως στρατηγική της νεοφιλελεύθερης αντίληψης για έξοδο από την κρίση. Το μνημόνιο δεν έχει στόχο την αποπληρωμή του χρέους. Όλοι συμφωνούν ότι το χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) θα αυξάνει ως ποσοστό στο ΑΕΠ και ως απόλυτο μέγεθος. Έχει ως στόχο την κατεδάφιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Τα περιγραφόμενα ως "μέτρα" είναι ο πραγματικός στόχος. Περικοπή μισθών και συντάξεων, κατεδάφιση κοινωνικών δαπανών, απαγόρευση δημοσίων επενδύσεων, εμπορευματοποίηση δημοσίων αγαθών κ.λπ.

Είναι η απάντηση του νεοφιλελευθερισμού στο κρίσιμο ερώτημα: ποια κοινωνία, ποια οικονομία, ποια πολιτική θα αναδειχθεί μέσα από την κρίση, μέσα από την πάλη για την κατανομή του κόστους της και για την υπέρβαση της; Εμείς απαντάμε με μια άλλη ατζέντα. Την ατζέντα των συμφερόντων των εργαζομένων, των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας. Στην ΚΠΕ αποφασίσαμε την ενεργοποίηση της Επιτροπής Προγράμματος για την επικαιροποίηση του ιδιαίτερα στα ζητήματα που αφορούν την κοινωνική, οικονομική και ευρωπαϊκή πρόταση μας. Αυτή η επικαιροποίηση πρέπει να γίνει σε ζωντανό διάλογο με το κόμμα, την αριστερά και την κοινωνία. Αρκετό καιρό το πρόγραμμά μας έμεινε στο συρτάρι. Χρειάζεται να επικοινωνήσει και να αναπνεύσει στην οργανωμένη συζήτηση, στους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης αλλά και στους δρόμους αντίστασης.



* Κεντρική πρόταση της τελευταίας ΚΠΕ είναι η πρόσκληση που απευθύνει ο ΣΥΝ για τη συγκρότηση αριστερού αντιμνημονιακού μπλοκ. Με δεδομένες τις στρατηγικές διαφορές, που ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα γίνονται ολοένα και πιο ευδιάκριτες, πιστεύετε ότι μπορεί να βρει αποδέκτες;

Είναι φανερό ότι για να γίνουν πράξη τα μέτρα - στόχος που περιγράψαμε οι μνημονιακές δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης πολιτικής συγκροτούν συμμαχίες σε πολλά επίπεδα. Από τον ΣΕΒ και τους τραπεζίτες που λειτουργούν ως πολιορκητικός κριός, βεβαίως την κυβέρνηση και την τρόικα ως τις πολιτικές δυνάμεις που εστιάζοντας σε υπαρκτές παθογένειες του ελληνικού καπιταλισμού (φοροδιαφυγή, πελατειακό κράτος, κομματοκρατία κ.λπ.) υιοθετούν το Μνημόνιο ως αναγκαίο κακό και ψάχνουν δρόμους που δήθεν θα απαλύνουν τις επιπτώσεις τους. Το συμφέρον των εργαζομένων και της χώρας επιβάλλει τη συγκρότηση του αριστερού αντιμνημονιακού μπλοκ που θα λειτουργεί ως αντίπαλο δέος αλλά και ως εναλλακτική πολιτική λύση. Το μπλοκ αυτό συγκροτείται κυρίαρχα στο κοινωνικό πεδίο, δοκιμάζει τις δυνάμεις του και την αποτελεσματικότητα του στους κοινωνικούς αγώνες και στην κοινωνική αλληλεγγύη και αλληλοτροφοδοτείται σε πολιτικό επίπεδο από τις πολιτικές δυνάμεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν ταχθεί από αριστερά ενάντια στο Μνημόνιο. Δεν απαιτούμε ταύτιση απόψεων και προτάσεων. Έχουμε τη γνώμη ότι υπάρχει πεδίο κοινής δράσης ανάμεσα σε όσους εκκινώντας από το ΠΑΣΟΚ ξεμπλέκουν και ενεργητικά αντιδρούν με την πολιτική του, τους Οικολόγους Πράσινους, τις εντός και εκτός Βουλής αριστερές οργανώσεις. Η μάχη υπέρ των κλαδικών και ενάντια στις επιχειρησιακές συμβάσεις, η μάχη ενάντια στα μέτρα - στόχους του Μνημονίου όπως αυτά εκφράζονται και στον προς ψήφιση προϋπολογισμό, η μάχη για την προστασία του περιβάλλοντος, μια πρόταση - πακέτο ενάντια στη φτώχεια, η μάχη ενάντια στο εκπαιδευτικό Μνημόνιο μπορούν να αποτελέσουν ένα πρώτο πλαίσιο. Σʼ αυτή την κατεύθυνση ο ΣΥΝ παίρνει ουσιαστικές πρωτοβουλίες. Στόχος μας δεν είναι να εκφωνηθεί η πρόθεση μιας τέτοιας εξέλιξης αλλά να γίνει πράξη.



* Οι εξελίξεις στην Ευρώπη με πιο πρόσφατη την κρίση στην Ιρλανδία επιβεβαιώνουν εκτιμήσεις του ΣΥΝ ότι η ελληνική κρίση είχε ευρωπαϊκές διαστάσεις και η αντιμετώπισή της χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας της Ε.Ε. Ποια κοινή ατζέντα για την επαναθεμελίωση της Ευρώπης, στόχο που έχει θέσει και το ΚΕΑ, θα προωθήσετε;

Η επιμήκυνση του Μνημονίου στην Ελλάδα, η ένταξη της Ιρλανδίας στον μηχανισμό δήθεν στήριξης, τα βάναυσα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής που προωθούνται σε όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, η θέσπιση της "ελεγχόμενης χρεωκοπίας", οι προτάσεις Μέρκελ περί συμμετοχής ιδιωτικών κεφαλαίων στον μηχανισμό υπό την μπότα ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ, οι σκέψεις περί 2 ευρώ κ.λπ. αποδεικνύουν πως όλα τα μέτρα δεν είχαν ούτε έχουν στόχο τη μείωση του χρέους. Συγχρόνως φανερώνουν το μέγεθος και την ένταση της κρίσης στην οποία έχει περιέλθει το νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικοδόμησης της Ε.Ε. Έχουμε επισημάνει ότι η οξύτητα του προβλήματος είναι τέτοια που μπορεί να οδηγήσει στην αποσύνθεση της ευρωζώνης...

Γνωρίζουμε καλά ότι το οικονομικό μοντέλο που η Ε.Ε. υιοθέτησε, βρίσκεται σήμερα σε πρωτοφανές αδιέξοδο και γιʼ αυτό οι δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς οφείλουν να μιλούν για μια επανίδρυση όλης της οικονομικής και πολιτικής αρχιτεκτονικής της Ε.Ε. Στις παρούσες συνθήκες η διεθνής συνεργασία και η διεθνιστική αλληλεγγύη των αριστερών δυνάμεων είναι απαραίτητος όρος για να δυναμώσει η πάλη των λαών της Ευρώπης για την αλλαγή των συσχετισμών σε κάθε χώρα ξεχωριστά και ο κοινός συντονισμένος αγώνας για μια Ευρώπη δημοκρατική και κοινωνική, απελευθερωμένη από τον μονεταρισμό και τους καταναγκασμούς του κεφαλαίου. Είναι πρωταρχικό οι αριστερές δυνάμεις να αρνηθούν την παρουσία και την εμπλοκή του ΔΝΤ στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, να αρνηθούν αυτόν τον μηχανισμό στήριξης, και βεβαίως την κατάργηση των Συμφώνων Σταθερότητας. Ορισμένες σκέψεις πάνω σʼ ένα πλαίσιο μιας νέας Ευρωπαϊκής Συνθήκης υπέρ της κοινωνίας και των εργαζομένων.

Μια τέτοια συνθήκη θα καταργεί την αρχή του σεβασμού στην οικονομία της "ελεύθερης αγοράς", θα εγγυάται τη μείωση του χρόνου εργασίας, την ισότητα ανδρών και γυναικών, τον αγώνα ενάντια στην επισφαλή εργασία, ενάντια στην ανεργία, τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, την ισότητα ημεδαπών και αλλοδαπών εργαζομένων. Θα αποδεσμεύει τις δημόσιες υπηρεσίες από τους νόμους του ανταγωνισμού, θα οικοδομεί μεγάλα διευρωπαϊκά δίκτυα στη λογική ευρωπαϊκών δημόσιων υπηρεσιών, θα αναπτύσσει μια ενιαία περιβαλλοντική πολιτική, θα αλλάζει τον στόχο και τον ρόλο της ΕΚΤ στην κατεύθυνση της αλληλοβοήθειας, της οικονομικής ανάπτυξης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας για όλους, θα συγκροτεί ένα ευρωπαϊκό δημόσιο χώρο, θα βαθαίνει τη δημοκρατία με αποφασιστικές αρμοδιότητες στο Ευρωκοινοβούλιο κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση η αριστερά στη λογική του κέρδους αντιτάσσει τις ανάγκες. Στην εμπορευματοποίηση του κόσμου, τα δημόσια αγαθά. Στον γενικευμένο ανταγωνισμό την αλληλεγγύη. Στην όξυνση των αντιθέσεων, την ισότητα.



Να ξαναπιάσουμε από την αρχή το νήμα του ΣΥΡΙΖΑ

* Το συνέδριο είχε μιλήσει για την ανάγκη ενός νέου πολιτικού συμβολαίου για τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις περιφερειακές εκλογές προέκυψε ο γνωστός κατακερματισμός. Θεωρείτε ότι μπορεί να υπάρξει μια νέα αρχή στο συμμαχικό σχήμα και με ποιες προϋποθέσεις;

Σας παραπέμπω απʼ ευθείας στην εκτενή αναφορά της απόφασης της ΚΠΕ. Για τον Συνασπισμό συνεχίζει αταλάντευτα να αποτελεί προτεραιότητα η στρατηγική της ενότητας και της κοινής δράσης της αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ των τακτικισμών, των ηγεμονισμών και των οργανωτίστικων αντιλήψεων, ο ΣΥΡΙΖΑ της διαμεσολάβησης πρέπει να αποτελέσει παρελθόν. Ταυτόχρονα πρέπει να εργαστούμε συστηματικά ώστε να παραμείνει ζωντανή με κάθε τρόπο μια διαδικασία συγκρότησης μιας νέας ενωτικής αριστεράς.

Μπροστά μας ανοίγονται δυο δρόμοι. Ο πρώτος δρόμος είναι να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή. Να ξαναθυμηθούμε όλοι τον ιδρυτικό στόχο, να σεβαστούμε τις διαφορές μας και εστιάσουμε σε αυτά που μας ενώνουν, σε αυτά που μπορούμε να συμφωνήσουμε. Ο δεύτερος δρόμος είναι με ειλικρίνεια και συντροφικότητα να παραδεχτούμε την αδυναμία να προχωρήσουμε όλοι μαζί και να αναζητήσουμε νέα σχήματα και νέες μορφές συνεργασίας. Κρατώντας βέβαια ή και εμβαθύνοντας κάποια κεκτημένα, αλλά προφανώς όχι με όλους, αλλά συνεχίζοντας μια προσπάθεια κοινής δράσης και συνύπαρξης στο κίνημα με όλους ή και με ακόμα περισσότερους. Για εμάς αποτελεί επιλογή μας ο πρώτος δρόμος. Συγχρόνως, δεν μπορεί στο εσωτερικό μιας συμμαχίας να συγκροτούνται και να δοκιμάζονται πολιτικά σχέδια που παραμένουν εν δυνάμει αυτόνομα έως και ανταγωνιστικά υποτιμώντας την κοινή διαδικασία. Τέτοια είναι η περίπτωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής και η τοποθέτησή μας σʼ αυτό το θέμα είναι αδιαπραγμάτευτη. Ολοκληρώνουμε τις συναντήσεις με τις άλλες συνιστώσες. Στο μυαλό μας είναι η απάντηση ως αντίσταση και ως πρόταση στα μεγάλα προβλήματα. Υπάρχουν άνθρωποι άνεργοι ή θα μείνουν άνεργοι, άνθρωποι που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, άνθρωποι που δεν έχουν να πληρώσουν κανένα λογαριασμό. Χρειάζεται να τους καλέσουμε σε αντίσταση, να προτείνουμε λύσεις, να τους δώσουμε πολιτική ελπίδα. Ένας συνδυασμός πολιτικής πρότασης σε σύνδεση με μια διαδικασία κοινωνικής παρέμβασης που θα εκφράζει αλληλεγγύη και θα φανερώνει την αριστερά στην πράξη είναι η διαδικασία πάνω την οποία δουλεύουμε.



* Στις αυτοδιοικητικές εκλογές, με αιχμή την Αττική, ο Συνασπισμός προχώρησε σε συνεργασία με δυνάμεις που αποδεσμεύονται αριστερά από το ΠΑΣΟΚ. Το εκλογικό αποτέλεσμα κρίθηκε ως μη ικανοποιητικό. Θα επιμείνει ο ΣΥΝ προς αυτήν την κατεύθυνση;


Η ιδέα είναι σωστή και έχει αποτέλεσμα. Έχω την αίσθηση πως η εκλογική επιλογή του συνδυασμού "Αττική Συνεργασία - ΟΧΙ στο Μνημόνιο" ήταν μια σκληρή ψήφος. Απαιτούσε πολιτική διαφοροποίηση με στέρεα χαρακτηριστικά. Στον περιφερειακό συνδυασμό θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μαζί. Συγκροτείται πια ως μια περιφερειακή κίνηση με τις δομές της και λειτουργεί επιδιώκοντας να επικοινωνήσει το πρόγραμμα της, να το μετατρέψει σε πρόγραμμα διεκδίκησης για όλη την Αττική. Με ενδιαφέρον παρακολουθούμε τις εξελίξεις σʼ αυτό τον πολιτικό χώρο και σημειώνω τα μεγάλα βήματα που κάνει στην κατεύθυνση της υπεράσπισης του κοινωνικού κράτους και της συνάντησης με την αριστερά. Ενισχύουμε τέτοιες διαδικασίες συνάντησης και συνεργασίας. Συγχρόνως έχουμε στραμμένο το βλέμμα στον "χώρο της αποχής". Είναι δική μας ευθύνη να πείσουμε ότι μόνο η συμμετοχή φέρνει αποτέλεσμα και συγχρόνως να διαμορφώσουμε πολιτική ελπίδα, τώρα.

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Κρίση της Ελλάδας και της Ιρλανδίας ή κρίση της ΟΝΕ;




28/11/2010(ΑΥΓΗ)
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ

Με το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, το 2008, ο καπιταλισμός εισήλθε διεθνώς όχι μόνο στη φάση «κρατικοποίησης» του ιδιωτικού χρέους αλλά κυρίως στη φάση της ανατιμολόγησης του κινδύνου, δηλαδή σε ένα νέο καθεστώς τιμολόγησης των χρηματοπιστωτικών τίτλων.

Παρά την αρχική αναιτιολόγητη αισιοδοξία, οι οικονομικές εξελίξεις έπληξαν τον πυρήνα της ευρωπαϊκής Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ), επομένως και το ευρώ, και οδήγησαν σε κρίση τις στρατηγικές εξουσίας που συνδέονται με αυτήν.

Η δημιουργία του «μηχανισμού στήριξης» αρχικά για την Ελλάδα και στη συνέχεια για την υπόλοιπη Ευρωζώνη, η πρόσφατη ένταξη της Ιρλανδίας σε αυτόν, η εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού για τα δεκαετή κρατικά ομόλογα της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, καθώς προεξοφλείται από πολλές πλευρές ότι και οι χώρες αυτές θα αντιμετωπίσουν δυσκολία δανεισμού από τις χρηματαγορές στο εγγύς χρονικό διάστημα, δείχνουν ότι αυτό που συμβαίνει συνιστά κρίση της νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής της ΟΝΕ και όχι αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης και «σπατάλης» της απερχόμενης κυβέρνησης Cowen ή της απελθούσας Καραμανλή.

Στο πλαίσιο της ΟΝΕ, η συμβίωση χωρών με διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης κάτω από τη «στέγη» του ίδιου νομίσματος (και άρα της ίδιας νομισματικής πολιτικής) οδήγησε σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς μεγέθυνσης και κερδοφορίας, με ταχεία ανάπτυξη της «περιφέρειας» και σχετική στασιμότητα του «κέντρου», μειώνοντας έτσι την αναπτυξιακή «ψαλίδα» ανάμεσα στις χώρες του ευρωπαϊκού «κέντρου» και σε εκείνες της «περιφέρειας».

Την ίδια στιγμή, οι υψηλότεροι ρυθμοί ανάπτυξης των χωρών της ευρωπαϊκής «περιφέρειας» συνοδεύτηκαν τόσο από ραγδαία μείωση στο κόστος του εγχώριου δανεισμού όσο και από εισροή ξένων «αποταμιεύσεων» (διαφόρων μορφών), γεγονός που οδήγησε σε σταθερά πλεονάσματα στο ισοζύγιο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. Τα ελλείμματα στις τρέχουσες συναλλαγές της Ελλάδας, της Ισπανίας κ.ο.κ. «αντικατοπτρίζουν» ακριβώς την ισχυρή αύξηση της εσωτερικής ζήτησης και την εισροή ξένων επενδύσεων.

Στην περίπτωση της Ελλάδας συγκεκριμένα, το ίδιο πλαίσιο συμβίωσης επέτρεψε την ισχυρή αύξηση της φοροαπαλλαγής και φοροδιαφυγής όσον αφορά το κεφάλαιο και εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που αποτέλεσαν στηρίγματα της συγκεκριμένης νεοφιλελεύθερης στρατηγικής στο εσωτερικό της ΟΝΕ (εύκολος ενδο-κοινοτικός δανεισμός τη στιγμή που ο κρατικός προϋπολογισμός κατέγραφε πρωτογενή ελλείμματα).

Η ΟΝΕ σχεδιάστηκε ως ένα οικονομικό περιβάλλον που συνθλίβει τις παραδοσιακές προνοιακές κρατικές πολιτικές και επιβάλλει τις πιο σκληρές αξιώσεις του κεφαλαίου επάνω στην εργασία. Η αύξηση της παραγωγικότητας σε σχέση με το πραγματικό εισόδημα της εργασίας είναι η «μεταβλητή» που «σηκώνει» το βάρος της προσαρμογής στο περιβάλλον της ΟΝΕ και του Συμφώνου Σταθερότητας (ΣΣΑ). Η ΟΝΕ υλοποιεί μία ακραία στρατηγική έκθεσης των ατομικών κεφαλαίων στον διεθνή ανταγωνισμό, με τέτοιο τρόπο, ώστε να τα ωθεί σε διαρκή «προσαρμογή της εργασίας». Από αυτή την άποψη, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι η στρατηγική της ΟΝΕ αποτελεί ένα συγκεκριμένο τρόπο οργάνωσης της εξουσίας του κεφαλαίου σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης.

Η νεοφιλελεύθερη λογική που διαπνέει συνολικά το εγχείρημα της ΟΝΕ έθεσε εξαρχής στο επίκεντρο των σχετικών συζητήσεων το ζήτημα του κρατικού χρέους (παραδόξως, ούτε ένας υπαινιγμός για το ιδιωτικό χρέος!). Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι σημείο-κλειδί για την πειθάρχηση των κρατικών πολιτικών στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο δεν αποτελεί τόσο το ύψος του δημόσιου χρέους ή των ελλειμμάτων αλλά κυρίως ο τρόπος «παρακολούθησής» του από τις χρηματαγορές.

Η έκθεση στον διεθνή ανταγωνισμό που υπηρετήθηκε με την εισαγωγή στο ενιαίο νόμισμα επέβαλε σημαντικές αναδιαρθρώσεις προς όφελος του κεφαλαίου και οδήγησε τις (λιγότερο ανταγωνιστικές) χώρες της «περιφέρειας» σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και ανόδου της μέσης παραγωγικότητας.

Τα επενδυτικά κεφάλαια των περισσότερο ανταγωνιστικών χωρών του «κέντρου» αναζητούσαν υψηλότερη κερδοφορία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των χωρών της «περιφέρειας». Με τον τρόπο αυτό ενίσχυσαν τους ήδη σημαντικούς ρυθμούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ στις τελευταίες, ενώ παράλληλα καθιστούσαν βιώσιμη την ταχεία αύξηση του δημόσιου (και ιδιωτικού) δανεισμού, παρά την εσκεμμένη συρρίκνωση των δημοσίων εσόδων, με τη διαρκώς διευρυνόμενη φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου.



Η φυγή προς τα μπρος: Αχαλίνωτη καπιταλιστική αναδιάρθρωση



Οι ισορροπίες που περιγράψαμε ανατράπηκαν με την κρίση, της οποίας το επίκεντρο γρήγορα πέρασε από το τραπεζικό σύστημα στο δημόσιο χρέος. Πρόκειται για κρίση που συνδέεται με τρόπο δομικό με τη συγκεκριμένη νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της ΟΝΕ. Είναι επομένως κρίση του νεοφιλελεύθερου «τρόπου ρύθμισης» της καπιταλιστικής οικονομίας και κοινωνίας, και μάλιστα της συγκεκριμένης εκδοχής που πήρε αυτή η «ρύθμιση» στην Ε.Ε.: Κρίση της ευρωπαϊκής Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.

Απέναντι σε αυτή την κρίση οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου δίνουν σε όλες τις χώρες την ίδια διπλή απάντηση: «Μηχανισμοί στήριξης» και διαχείρισης του δημόσιου χρέους αφενός, για να χαλιναγωγηθεί η αδυναμία δανεισμού που συνδέεται με την κρίση χρέους (εκτίναξη των επιτοκίων στις διεθνείς χρηματαγορές). Αφετέρου, και κυρίως, η ραγδαία, πρωτοφανής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα αναδιάρθρωση των οικονομικών και θεσμικών ρυθμίσεων που ίσχυαν μέχρι σήμερα, η βίαιη αναδιανομή πλούτου και εξουσίας σε βάρος της εργασίας και υπέρ των αρχουσών καπιταλιστικών τάξεων.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, μπορούμε με ευκολία να απαντήσουμε στο ερώτημα που έθεσε ο τίτλος του παρόντος σημειώματος. Οι χρηματαγορές έχουν δύο φόβους: Αφενός ότι δεν θα καταφέρουν τελικώς να εισπράξουν το σύνολο των προσδοκώμενων αποδόσεων από το δημόσιο χρέος κάποιων χωρών της Ευρωζώνης. Αφετέρου ότι οι «μεταρρυθμίσεις» που δρομολογήθηκαν στις χώρες αυτές (δηλαδή η βίαιη καπιταλιστική αναδιάρθρωση σε βάρος της εργασίας), δεν θα περάσουν: Θα ανατραπούν από την αντίσταση της εργατικής τάξης και τα κοινωνικά κινήματα.

Από τους δύο αυτούς φόβους, ο πρώτος, ότι θα χάσουν ένα μέρος των προσδοκώμενων τόκων, είναι μικρός, ίσως πλέον ανύπαρκτος. Διότι είναι κοινό μυστικό ότι σύντομα, ενδεχομένως πριν το τέλος του 2011, οι κυρίαρχες καπιταλιστικές δυνάμεις θα αναλάβουν οι ίδιες την πρωτοβουλία για την αναδιάρθρωση των δημοσίων χρεών στην Ευρωζώνη, αφήνοντας να πέσει μέρος του κόστους στον ιδιωτικό τομέα.

Η απώλεια μέρους των αποδόσεων που προσδοκούσαν από τα υφιστάμενα δημόσια χρέη είναι όμως δευτερεύουσα για τις χρηματαγορές, διότι γι' αυτές, όπως και για όλες τις μερίδες του κεφαλαίου, είναι πολύ σημαντικότερη η επιχειρούμενη καπιταλιστική αναδιάρθρωση και η προοπτική επιτυχίας της. Αν πράγματι πετύχουν, όπως σχεδιάζουν, να αυξήσουν δραματικά τον βαθμό εκμετάλλευσης της εργασίας, δηλαδή τα επίπεδα της υπεραξίας που ιδιοποιούνται, τότε ευχαριστημένοι δεν θα είναι μόνο οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι, αλλά και οι χρηματαγορές και κάθε άλλη μερίδα του κεφαλαίου.

Ο φόβος τους θα παραμένει μικρός, όσο δεν καταφέρνουμε να συγκροτήσουμε μια ριζοσπαστική, κινηματική, αντικαπιταλιστική και οικολογική αριστερά, που να εμπνέει εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους και να ισχυροποιεί τους αγώνες τους. Η εσωστρεφής και κατακερματισμένη αριστερά διευκολύνει τα συμφέροντά τους.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ - Σάββατο 27- Κυριακή 28/11 – Athenw Imperial (Πλ. Καραϊσκάκη)



Συνεδριάζει το Σάββατο 27 και την Κυριακή 28/11 η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ στο ξενοδοχείο Athens Imperial (Πλ. Καραϊσκάκη), με θέμα: Εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών και κατευθύνσεις δράσης.

Οι εργασίες της συνεδρίασης θα ανοίξουν το Σάββατο στις 10 π.μ. με ομιλία του Προέδρου του Συνασπισμού, Αλέξη Τσίπρα.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για τις απολύσεις και μετατάξεις των εργαζομένων στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ


Οι μετατάξεις από τις ΔΕΚΟ σε υπουργεία και ΟΤΑ, στην ουσία σημαίνουν απολύσεις για ένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων (με βάση την αρχή του 5 προς 1). Ταυτόχρονα, η λογική ότι οι μετατασσόμενοι θα επαναπροσλαμβάνονται εξαρχής, ανοίγει το δρόμο για μειώσεις μισθών και αλλαγή εργασιακού καθεστώτος και δικαιωμάτων.

Βρισκόμαστε στην κορύφωση της εξόντωσης των εργαζομένων, των δικαιωμάτων τους και των οικογενειών τους.

Αποτελεί όρο επιβίωσης της κοινωνίας η ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής, η απεμπλοκή από το μνημόνιο και η διεκδίκηση μιας νέας πορείας που θα προστατεύει την εργασία, την κοινωνική συνοχή και θα προωθεί την ανάπτυξη με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και προστασίας του περιβάλλοντος.

Πρωτοφανής αστυνομική βία και αυθαιρεσία σε εκδήλωση διαμαρτυρίας Αυτόνομης Παρέμβασης και Νεολαίας ΣΥΝ

Σε μαζικό διάβημα που πραγματοποίησαν σήμερα 100 ακτιβιστές της Αυτόνομης Παρέμβασης και της Νεολαίας ΣΥΝ με αφορμή τη συνέντευξη Τύπου της τρόικας, που δόθηκε στο ξενοδοχείο ΧΙΛΤΟΝ, παραβρέθηκαν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παν. Λαφαζάνης, τα μέλη της Π.Γ. του ΣΥΝ Δημ. Στρατούλης και Σόφη Παπαδόγιαννη καθώς και άλλα μέλη της ΚΠΕ του ΣΥΝ.

Μετά τη βίαιη και απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ στην ειρηνική διαμαρτυρία, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παν. Λαφαζάνης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Όλοι οι παριστάμενοι εκπρόσωποι των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και οι εικόνες των παριστάμενων τηλεοπτικών καναλιών υπήρξαν αδιάψευστοι μάρτυρες της πρωτοφανούς, απρόκλητης και αυθαίρετης αστυνομικής επιχείρησης βίας και αγριότητας που εκτυλίχθηκε σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών έξω από το ξενοδοχείο Hilton.

Αυτά που διαδίδουν κυβερνητικές και αστυνομικές πηγές ότι τάχα οι διαδηλωτές κι εγώ προσωπικά, επιχειρήσαμε να μπούμε στο Hilton, συνιστούν ψεύδη και αθλιότητες, τα οποία θυμίζουν βρώμικες ιστορίες άλλων εποχών, για να καλύψουν τα αστυνομικά κτυπήματα, τις κλωτσιές και τα βίαια σπρωξίματα που και ο ίδιος προσωπικά υπέστην, παρότι γνώριζαν την ιδιότητά μου!

Ως ειρηνικοί διαδηλωτές βρισκόμασταν στο πεζοδρόμιο έξω από το Hilton, δεν εμποδίζαμε την είσοδο-έξοδο στο Ξενοδοχείο και την κίνηση στο πεζοδρόμιο ούτε φυσικά την κυκλοφορία. Αντίθετα, η αστυνομική επιχείρηση έκλεισε το δρόμο και σταμάτησε σκόπιμα την κυκλοφορία, καταδεικνύοντας ποιοι και γιατί θέλουν να ταλαιπωρούν τους πολίτες.

Η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη και υπόλογη για τα σημερινά αστυνομικά αίσχη και τις σκοτεινές μέρες που προοιωνίζουν.

Η τρόικα όλο και πιο προκλητική και επιθετική τα πήρε όλα στις λεγόμενες «διαπραγματεύσεις» και η κυβέρνηση όλο και πιο ενδοτική και υποχωρητική έδωσε τα πάντα!

Ο τόπος βαδίζει ολοταχώς σε καταστροφικούς δρόμους!

Εδώ που φτάσαμε μόνο μια μεγάλη ειρηνική, ενωτική λαϊκή εξέγερση μπορεί να ανοίξει παράθυρα στην ελπίδα και σε μια διαφορετική αισιόδοξη προοπτική.

To Γραφείο Τύπου

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

ΙΡΛΑΝΔΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ: ΤΡΟΪΚΑ -ΕΥΡΩ-ΕΕ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ



του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ (ISKRA)


Μετά την Ελλάδα εισήλθε τελικά και η Ιρλανδία στον μηχανισμό της τροϊκα!

Ποια άλλη χώρα, άραγε, έχει σειρά; Η Πορτογαλία; Η Ισπανία;

Ποια θα μείνει απ΄έξω; Μόνο η Γερμανία;



Μόνο ο Γερμανικός ιμπεριαλισμός θα γλυτώσει; Ή, για άλλους λόγους, θα συμπαρασυρθεί και αυτός στην άβυσσο;

Μέχρι τώρα μας έλεγαν ότι η Ελλάδα βρέθηκε κάτω από το νεοαποικιακό ζυγό της τρόϊκα γιατί η χώρα μας είναι τόπος ''τεμπέληδων'', με εργαζόμενους που αμείβονται πλουσιοπάροχα, ενώ διαθέτει ένα υπερμεγέθη δημόσιο τομέα!

Η Ιρλανδία, όμως, δεν διαθέτει κανένα από τα ''κακά της Ελλάδας''. Αντίθετα, είναι μια χώρα με ελάχιστο κράτος και μια οικονομία ''υπόδειγμα'' απορρύθμισης, ελάχιστης φορολογίας στις επιχειρήσεις και σκληρής εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων κανόνων!

Γιατί λοιπόν και η Ιρλανδία κάτω από την ''μπότα'' της τρόϊκας; Γιατί θα υποχρεωθεί σε ένα πρόγραμμα δανειοδότησης από ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ ύψους 100 περίπου δισ., με αντίτιμο ένα σκληρό τετραετές μνημονιακό πρόγραμμα λιτότητας. Γιατί θα πληρώσει ο Ιρλανδικός λαός την κατάρευση των ληστρικών ιδιωτικών τραπεζών;

Γιατί, επίσης, κινδυνεύει να ακολουθήσει το φρικτό δρόμο Ελλάδας-Ιρλανδίας και η Πορτογαλία;

Ο λόγος είναι απλός.Πέρα από τις διαφορές τους,οι οποίες πράγματι είναι ουσιώδεις,Ελλάδα και Ιρλανδία έχουν και πολλά κοινά,τα οποία μάλιστα είναι κρίσιμα και θεμελιώδη.

Είναι και οι δύο καπιταλιστικές χώρες οι οποίες εφαρμόζουν εδώ και δεκαετίες, έστω με παραλλαγές και με διαφορετικές ταχύτητες, νεοφιλελεύθερα προγράμματα απορρύθμισης.

Και κυρίως είναι και οι δύο περιφερειακές χώρες μέλη της ΕΕ, που, ταυτόχρονα, μετέχουν στην ευρωζώνη και έχουν κοινό νόμισμα το ευρώ!

Ελλάδα και Ιρλανδία εντάχθηκαν στο ευρώ με οικονομίες που παρουσίασαν σημαντικές υστερήσεις και αποκλίσεις σε σχέση με τις χώρες του ευρωπαϊκού σκληρού πυρήνα και πρώτα απ' όλα τη Γερμανία.

Το ευρώ, στο πλαίσιο της ΟΝΕ, και γενικότερα η ΕΕ, αντί να αμβλύνουν τις ανισότητες και τις αποκλίσεις των χωρών μελών, επέτειναν τις ανισορροπίες, ιδιαίτερα των περιφερειακών χωρών όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία.

Σε συνθήκες, μάλιστα, καπιταλιστικής κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε, ευρώ και ευρωζώνη συνέβαλαν καθοριστικά στην κατάρρευση της περιφέρειας εντός και εκτός ευρωζώνης.

Σήμερα, πέραν της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, βρίσκονται κάτω από την ''μπότα'' του ΔΝΤ οι περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Τα συμπεράσματα είναι κάτι παραπάνω από σαφή και αφορούν ιδιαίτερα την Αριστερά.

Η ΕΕ και ειδικότερα η ευρωζώνη συνιστούν υπερεθνικούς αγοραίους καπιταλιστικούς μηχανισμούς που επιτείνουν τα κρισιακά προβλήματα και τα παροξύνουν ως το βαθμό ουσιαστικής χρεοκοπίας για τις πιο αδύναμες περιφερειακές χώρες μέλη τους.

Επομένως μια ανορθωτική προσπάθεια διεξόδου από την κρίση, ιδιαίτερα για περιφερειακές χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, δεν μπορεί, στο πλαίσιο του ευρώ και της ΕΕ, να έχει θετικά παρά μόνο άκρως επώδυνα αποτελέσματα.

Πολύ περισσότερο, ο αγώνας για μια προοδευτική και σοσιαλιστική διέξοδο από τη κρίση κάθε χώρας μέλους και ιδιαίτερα περιφερειακής χώρας, όχι μόνο είναι ασύμβατος με την ΟΝΕ , το ευρώ και την ΕΕ αλλά και βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση απέναντι τους!

Το ευρώ και η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζονται σε θετική κατεύθυνση αλλά μόνο ανατρέπονται! Αυτός είναι ο δρόμος για να ανοίξουν νέοι προοδευτικοί και σοσιαλιστικοί ορίζοντες σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα και την Ευρώπη ως σύνολο.

Η κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση


Ημερομηνία δημοσίευσης: 21/11/2010 "ΑΥΓΗ"
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΘΑΚΗ*

Η οικονομική και νομισματική ενοποίηση της Ε.Ε. όπως έγινε το 2000 με την εισαγωγή του ευρώ, είχε τέσσερεις βασικούς πυλώνες:

1. Ο “συντονισμός της δημοσιονομικής πολιτικής” από τα κράτη μέλη, δηλαδή το Σύμφωνο Σταθερότητας (και Ανάπτυξης), το οποίο ουσιαστικά ενθάρρυνε τα κράτη μέλη να κρατήσουν χαμηλά το έλλειμμα του προϋπολογισμού (μέχρι 3% του ΑΕΠ), και οι μισές χώρες που είχαν δημόσιο χρέος υψηλότερο από το 60% που προέβλεπε το Μάαστριχτ, και τελικά εντάχθηκαν στο ευρώ, καλούντο να το αποκλιμακώσουν σταδιακά.

2. Η τήρηση των “κανόνων του ανταγωνισμού”·με άλλα λόγια απαγορεύονταν οι εθνικές επιδοτήσεις στη βιομηχανία, το εμπόριο, τον τουρισμό, τις μεταφορές, τις τράπεζες, κ.ο.κ.

3. Η ιδέα της Λισσαβώνας, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει “βοήθεια– διάσωση” για κράτος μέλος το οποίο αποτυγχάνει στα δημόσια οικονομικά του, και δεν βρίσκει να δανειστεί στις ελεύθερες αγορές.

Η “Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα” είχε δομηθεί γύρω από την ιδέα της άσκησης της νομισματικής πολιτικής που θα προστάτευε την ευρωπαϊκή οικονομία αποκλειστικά έναντι του πληθωρισμού και αποκλειόταν να δράσει ως “δανειστής της ύστατης στιγμής” για τα κράτη μέλη ή συνολικά για την Ευρώπη.

Αυτή η “αρχιτεκτονική”, φιλόδοξα θεωρούσε τότε, ότι αρκούσε για να στηρίξει το κοινό νόμισμα. Μόνο που απέφευγε κάποια καίρια και κοινότοπα θέματα. Μπορεί να υπάρξει κοινό νόμισμα χωρίς κανονική κεντρική τράπεζα, (σαν αυτήν δηλαδή που έχουν οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Κίνα) ή μπορεί να λειτουργήσει το κοινό νόμισμα χωρίς ευρωπαϊκό προϋπολογισμό (όπως αυτόν που έχουν οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Κίνα); Η Ε.Ε. επέμενε τότε να θεωρεί ότι θα πρωτοτυπούσε και ότι, όντως, αρκούσαν οι πυλώνες που αναφέραμε για να λειτουργήσει το κοινό νόμισμα.

Αυτού του είδους η “αρχιτεκτονική” της Ε.Ε. και η υπέρμετρη πεποίθηση ότι οι ρυθμίσεις αυτές αρκούσαν, από τη στιγμή που εκδηλώθηκε η παγκόσμια οικονομική κρίση -από τα μέσα του 2008- βρέθηκε εκτεθειμένη.Τελικά τα γεγονότα και οι εξελίξεις ξεπέρασαν αυτήν την εκδοχή της διαχείρισης κρίσης.

Στη διάρκεια του 2009 και του 2010 κανένας από τους τέσσερεις αυτούς πυλώνες της νομισματικής και οικονομικής ενοποίησης δεν τηρήθηκε, και δεν τηρείται.

Στο πρώτο θέμα, στα δημοσιονομικά ελλείμματα, οι περισσότερες χώρες αύξησαν το έλλειμμα τους σε 8-13% του ΑΕΠ το 2009, αρκετές θα το συντηρήσουν και το 2010, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κύνδυνο κλιμάκωσης της ύφεσης.

Στο δεύτερο θέμα, στον πυλώνα του ανταγωνισμού, τα εθνικά προγράμματα αντιμετώπισης της κρίσης επιεκεντρώθηκαν στην προστασία των βιομηχανιών, κυρίως της αυτοκινητοβιομηχανίας. Ουσιαστικά δόθηκε πράσινο φως από την Ε.Ε. στην προσφορά εθνικών επιδοτήσεων, προκειμένου να διατηρηθεί η απασχόληση και να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Στο τρίτο και βασικό θέμα του πακέτου “διάσωσης”, ενώ οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης το 2008 “δεν διασώθηκαν", -σε μια πρωτοφανή επίδειξη έλλειψης “κοινοτικής αλληλεγγύης”-, η Ελλάδα “σώθηκε” το 2010 με ένα πακέτο 110 δισ., η Ιρλανδία θα σωθεί με ένα πακέτο λίγο μεγαλύτερο, -εάν προσφύγει φυσικά, και όλοι ελπίζουν να μην προσφύγει η Ισπανία το 2011, διότι τα 750 δισ. ευρώ πιθανόν να μην φθάσουν.

Τέλος στο τέταρτο θέμα, όχι μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγοράζει αφειδώς ελληνικά και ιρλανδικά ομόλογογα, από τη δευτερογενή αγορά, - για την ακρίβεια μπορεί να έχει αγοράσει και το μισό ελληνικό χρέος, αυτό που κατείχαν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, και συνεχίζει να αντιστέκεται στην ιδέα έκδοσης ευρωμολόγων, εντούτοις, τελικά, μετά βεβαιότητας, θα γίνει πρωτεργάτης στην αναδιάρθρωση των χρεών των κρατών μελών, και αυτό θα γίνει και στην ελληνική περίπτωση σε ένα χρόνο από τώρα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά. Γιατί κανένας από τους πυλώνες της αρχιτεκτονικής του ευρώ δεν διεσώθη; Γιατί καμία πολιτική δεν αποδείχθηκε ανθεκτική στην κρίση; Γιατί είναι τελικά τόσο εύθραστοι οι μηχανισμοί και η αρχιτεκτονική της οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε.;

Η ακύρωση των πυλώνων της Ε.Ε. μέσα στην κρίση, σημαίνει ότι η νομισματική και οικονομική ενοποίηση έγινε με ατελή τρόπο 10 χρόνια πριν. Ότι η αρχιτεκτονική του ευρώ, μπορεί να είναι λειτουργική σε περίοδο οικονομικής ανόδου, -τότε όλες οι αρχιτεκτονικές είναι λειτουργικές-, αλλά είναι καταστροφική σε περίοδο κρίσης και, κυρίως, δεν είχε στο εσωτερικό της εκείνα τα εργαλεία και τους θεσμούς με τους οποίους θα μπορούσε να αντιδράσει έγκαιρα και αποτελεσματικά. Η αδυναμία αυτή οδήγησε στην επιλογή του ΔΝΤ, ενός αχρηστευμένου από τα λάθη του διεθνούς οργανισμού. Ας το παραδεχτούμε. Το πρόβλημα είναι η ίδια η αρχιτεκτονική. Πρόκειται για μια αρχιτεκτονική που εκπορεύεται από ένα προβληματικό οικονομικό δόγμα, με απόλυτη εμμονή στις αγορές και δαιμονοποίηση του κράτους. Ας το επαναλάβουμε σε όλους τους τόνους. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση αξίζει μια καλύτερη πορεία, χρειάζεται τώρα ριζική αλλαγή πορείας.



* Ο Γ. Σταθάκης διδάσκει Πολιτική Οικονομία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για τον Προϋπολογισμό του 2011



ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΒΑΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΥΦΕΣΗΣ
Ο Προϋπολογισμός του 2011 ολοκληρώνει την προσπάθεια αποδόμησης της ελληνικής κοινωνίας που ξεκίνησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε συνεργασία με την τρόϊκα και τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Τα νέα εισπρακτικά μέτρα ύψους 13,5 δις δίνουν την χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία αφού θα την βυθίσουν σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και θα δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής διάλυσης.

Τα νέα μέτρα βασίζονται σε μία εν πολλοίς πολιτικά μεθοδευμένη, αναθεώρηση προς τα πάνω του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους με την οποία για πρώτη φορά στα δημοσιονομικά χρονικά της χώρας, εντάσσονται οι ΔΕΚΟ και τα ελλείμματά τους στη γενική κυβέρνηση, - πράγμα που επίσης δεν συνέβαινε και δεν συμβαίνει στις περισσότερες, αν όχι σε όλες, τις χώρες της ΕΕ- εκτινάσσοντας έτσι έλλειμμα και χρέος.

Ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Παπακωνσταντίνου συνεχίζουν ακάθεκτοι και το 2011 το έργο που ξεκίνησαν το 2010, στο δρόμο που τους χαράζει το ΔΝΤ και η ΕΕ. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που στάθηκε ανίκανη να υλοποίησει τον Προϋπολογισμό του 2010, απαιτεί από τους ίδιους που πλήρωσαν το τίμημα της λεγόμενης «δημοσιονομικής προσαρμογής» να το πράξουν κάτι άνάλογο και το 2011 σε εντονότερο βαθμό!

Ο Προϋπολογισμός του 2011 είναι σχεδιασμένος με βάση τους πιο απροκάλυπτα ταξικούς όρους. Την ίδια στιγμή που τα υψηλοτέρα εισοδήματα παραμένουν στο απυρόβλητο, ένα πλήθος έμμεσων φόρων έρχεται να επιβαρύνει τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα. Ταυτόχρονα, θα συνεχιστεί η επίθεση στους εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα, με απολύσεις, μετατάξεις και εξαναγκασμό σε εθελούσια έξοδο, με περικοπές εισοδημάτων ενώ οι συμβάσεις δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων δεν θα ανανεωθούν.

Την στιγμή που η ανεργία εκτινάσσεται σε επίπεδα πρωτόγνωρα για την χώρα μας, που όλοι οι δείκτες της ανάπτυξης καταρρέουν και ο πληθωρισμός απειλεί τα νοικοκυριά, οι πολιτικές περικοπών στα εισοδήματα και τις δημόσιες επενδύσεις αναδεικνύονται σε αυτοκαταστροφικές για την ελληνική οικονομία καταδεικνύοντας τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής.

Οι πολιτικές της κυβέρνησης και τη τρόϊκας είναι καταδικασμένες να αποτύχουν να διασώσουν την ελληνική οικονομία, γιατί στην πραγματικότητα ούτε καν το επιθυμούν! Όπως προκύπτει από τον Προϋπολογισμό του 2011, μοναδικός στόχος της οικονομικής πολιτικής και για το επόμενο έτος θα είναι η διάσωση των δανειστών μας και του μεγάλου κεφαλαίου. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τρόικα όχι μόνο επιμένουν να αγνοούν αυτή την ζοφερή πραγματικότητα, αλλά καταστρώνουν προϋπολογισμούς που οδηγούν την ελληνική οικονομία στην καταστροφή.

To Γραφείο Τύπου

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΞΕ Η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σημαντικές νίκες πέτυχαν στον β' γύρο εφτά δήμαρχοι που είχαν την επίσημη υποστήριξη του ΣΥΝ και ευρύτερα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς και συγκεκριμένα ο Χρήστος Κορτζίδης (Ελληνικό- Αργυρούπολη), ο Ηρακλής Γκότσης (Νέα Ιωνία), ο Γιώργος Αμπατζόγλου (Ελευσίνα), ο Παντελής Ξυριδάκης (Φιλοθέη - Ψυχικό), ο Λουκάς Τζανής (Κερατσίνι - Δραπετσώνα), ο Γιάννης Δημαράς (Πάτρα) και ο Χριστόδουλος Σταυρινάδης (Ικαρία). Συμπεριλαμβανομένων των δύο δημάρχων που εκλέχτηκαν από τον α' γύρο, του Πέτρου Φιλίππου (Σαρωνικός) και του Δημήτρη Φωκιανού (Λυκόβρυση - Πεύκη), δημιουργείται, ιδιαίτερα στο Λεκανοπέδιο, σημαντικός πυρήνας δήμων με αγωνιστικό πρόσημο.

Συγκεκριμένα στον τέταρτο δήμο της χώρας, την Πάτρα ο Γιάννης Δημαράς κατόρθωσε να αφήσει δεύτερο τον εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ, Δημήτρη Κατσικόπουλο, με 53,63% έναντι 46,37%.

Η εκλογή του Χρήστου Κορτζίδη στο Ελληνικό- Αργυρούπολη κόντρα στον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ Ιωάννη Κωνσταντάτο, εξελίχθηκε σε... περίπατο: Συγκέντρωσε το 61%, με το σαρωτικό 78,36% στο Ελληνικό, αλλά και την πλειοψηφία στην Αργυρούπολη (51,41%).

Με 54,92% ο Ηρακλής Γκότσης, επικεφαλής ενός ενωτικού - ριζοσπαστικού ψηφοδελτίου, έκανε τη μεγάλη ανατροπή στη Νέα Ιωνία κόντρα στον απερχόμενο δήμαρχο, στηριζόμενο από το ΠΑΣΟΚ, Ιωάννη Χαραλάμπους, ο οποίος είχε έρθει πρώτος στον α' γύρο με σημαντική διαφορά (35,79% έναντι 19%).

Ο Γιώργος Αμπατζόγλου πέτυχε με άνεση την επανεκλογή του στην Ελευσίνα με 54,12% κόντρα στον στηριζόμενο από το ΠΑΣΟΚ Βασίλειο Τόλη, ενώ άνετη ήταν η επικράτηση και του Παντελή Ξυριδάκη με 57,46% έναντι του 42,54% που συγκέντρωσε ο Παντελής Χαροκόπος στον Δήμο Φιλοθέη - Ψυχικό.

Με 57,08% ο Λουκάς Τζανής είναι ο νέος δήμαρχος του καλλικρατικού δήμου Κερατσίνι- Δραπετσώνα, επικρατώντας του απερχόμενου δήμαρχου Δραπετσώνας, στηριζόμενου από το ΠΑΣΟΚ, Αλέξανδρου Χρυσού.

Στο “ντέρμπι” της Ικαρίας, νικητής αναδείχθηκε ο Χριστόδουλος Σταυρινάδης με 53,34% έναντι του 46,66% που έλαβε ο στηριζόμενος από το ΚΚΕ Στυλιανός Σταμούλος.



Για μόλις 12 ψήφους “χάθηκε” η Καισαριανή

Η απώλεια της Καισαριανής για μόλις 12 ψήφους αποτέλεσε τη δυσάρεστη είδηση της Κυριακής για την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά. Ιδιαίτερα δε αν συνυπολογιστεί ότι είναι η πρώτη φορά από την ίδρυσή του που ο δήμος δεν έχει αριστερή διοίκηση. Συγκεκριμένα, ο απερχόμενος δήμαρχος Σπύρος Τζόκας συγκέντρωσε 49,93% και 4.039 ψήφους ενώ ο στηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ Αντώνης Καμπάκας έλαβε 4.051 ψήφους και 50,07%. Επίσης, δεν κατόρθωσε να επανεκλεγεί ο Στέφανος Βλάχος στον Δήμο Πετρούπολης ο οποίος συγκέντρωσε 44,94% έναντι 55,06% του υποστηριζόμενου από το ΚΚΕ Θωμά Κατσαμπά, ενώ και ο Άγγελος Φραντζής στον Δήμο Βόλβης της Θεσσαλονίκης δεν κατόρθωσε να εκλεγεί, συγκεντρώνοντας 48,77% απέναντι στον Δημήτρη Γαλαμάτη.

(ΑΥΓΗ 16/11)

Δήλωση του Γιάννη Μηλιού, υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ σχετικά με τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού στη Le Figaro περί αναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού δημόσιου χρέους


Σε μια συγκυρία που, με αφορμή την επιδείνωση της κρίσης χρέους σε Ιρλανδία και Πορτογαλία, ο διεθνής και ελληνικός τύπος βοά για τις εξελισσόμενες διαβουλεύσεις στα κορυφαία κλιμάκια της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, με στόχο τη μορφοποίηση ενός σχεδίου αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους για τις χώρες της ΕΕ που αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρηματοδότησης των δανειακών αναγκών τους από τις αγορές,

Σε μια συγκυρία παράλληλα, που η ελληνική κυβέρνηση διαρρέει στο διεθνή τύπο ότι επιθυμεί την επέκταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής (δηλαδή του Μνημονίου) μέχρι το 2016, με υιοθέτηση ακόμα σκληρότερων μέτρων σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας και για τη συγκέντρωση όλο και περισσότερου πλούτου σε λίγα χέρια,

ο Πρωθυπουργός έσπευσε να «διαψεύσει» σε χθεσινή συνέντευξή του στη γαλλική Le Figaro ότι τίθεται «ζήτημα αναδιαπραγμάτευσης του χρέους της χώρας».

Θεωρούμε τη στάση αυτή του Πρωθυπουργού υποκριτική, με στόχο να μην ενημερωθεί ο ελληνικός λαός για το περιεχόμενο των προετοιμαζόμενων σχεδίων.

Για εμάς η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους σε προοδευτική κατεύθυνση, που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων, αποτελεί στοιχείο μιας πολιτικής εξόδου από την κρίση. Παλεύουμε μαζί με τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη για μια ριζικά διαφορετική πορεία συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης του κοινωνικού συμβολαίου, των εργασιακών σχέσεων, του ασφαλιστικού συστήματος και του χρέους, που θα κατοχυρώνει τους όρους ζωής και τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών.

To Γραφείο Τύπου

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010


Ανακοίνωση – Κάλεσμα του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς Για συγκέντρωση και πορεία πρωτοβάθμιων σωματείων και φοιτητών Δευτέρα 15/11, 5μμ, Πολυτεχνείο

Την Κυριακή τελειώνει ο β’ γύρος των εκλογών και από Δευτέρα συνεχίζεται ο τρίτος γύρος των κοινωνικών και ταξικών αγώνων για την ανατροπή του επαίσχυντου μνημονίου και αποτροπή των νέων σκληρών μέτρων που ετοιμάζει η κυβέρνηση με την τρόικα.
Καλούμε τους εργαζόμενους/ες, άνεργους/ες, νέους και νέες σε μαζική και αγωνιστική συμμετοχή στη συγκέντρωση που διοργανώνουν ο συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων και φοιτητικοί σύλλογοι στις 15/11 και ώρα 5μμ στο Πολυτεχνείο και εν συνεχεία στην πορεία προς το υπουργείο Οικονομίας.
Οι φετινές τριήμερες εκδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου εκ των πραγμάτων συνδέονται με τους αγώνες και τα αιτήματα για την αποδέσμευση της χώρας και του λαού μας από το μνημόνιο, για την ακύρωση των κυβερνητικών αντεργατικών πολιτικών και την υπεράσπιση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και του κατώτερου εγγυημένου μισθού.


Όλοι και Όλες στους δρόμους!


ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Επιστολή του υποψήφιου Περιφερειάρχη Αττικής, Αλέξη Μητρόπουλου



Αγαπητέ συμπολίτη, αγαπητή συμπολίτισσα,
κάτοικε της Αττικής,

Ο προεκλογικός αγώνας τελείωσε.
Μέσα στα περιορισμένα πλαίσια που η επικοινωνιακή καταιγίδα των υποστηρικτών του Μνημονίου μάς άφησε, προσπαθήσαμε να σου εξηγήσουμε, γραπτά και προφορικά, τι σου επιφυλάσσει το μεταβλητό Μνημόνιο και το επιθετικό νεοφιλελεύθερο πρόταγμα, που επιδιώκει να σε μετατρέψει σε «πειραματόζωο» των αντικοινωνικών πολιτικών του.
Επιχειρήσαμε να σου φανερώσουμε αυτές κυρίως τις προβλέψεις του, που αναφέρονται στον Καλλικράτη και την Περιφέρεια, ώστε να διαπιστώσεις ότι - και με αυτή τη μεταρρύθμιση - δημιουργείται κατ’ αρχήν ένα όργανο δημοσιονομικής επιτήρησης των δανειστών που αντιστρατεύεται το Κοινωνικό Κράτος και καταπνίγει την αυτονομία των τοπικών κοινωνιών.
Επιδιώξαμε, με την άμεση γλώσσα των ενεργών πολιτών και όχι των επαγγελματιών πολιτικών, να σου δώσουμε να καταλάβεις ότι ο λανθασμένος και καταστροφικός δρόμος που πήρε η πατρίδα δεν ήταν μονόδρομος, όπως ισχυρίζονται, αλλά υπήρχαν κι άλλοι εναλλακτικοί δρόμοι για το οικονομικό πρόβλημα που προξένησε στη χώρα μας η διεθνής κρίση και η συμπεριφορά τού αναξιόπιστου πολιτικού συστήματος.
Σού περιγράψαμε σε αδρές γραμμές το όραμά μας για την Αττική, για την Αυτοδιοίκηση, για το μέλλον της χώρας και επιχειρήσαμε να σου εμφυσήσουμε ένα κλίμα ελπίδας και αισιοδοξίας για την προοπτική της Κοινωνίας μας, εάν βεβαίως ενεργοποιηθούμε όλοι μαζί, και ο καθένας χωριστά, και απορρίψουμε το ετερόνομο υπερ-Σύνταγμα, που η Τραπεζική Διεθνής και οι ευρωπαίοι επικυρίαρχοι θέσπισαν ερήμην μας και για λογαριασμό μας.
Με σεβασμό στα πρόσωπα των αντιπάλων μας και του κάθε συνομιλητή μας, χωρίς ειρωνείες, λοιδορίες και ατομοκεντρικούς χαρακτηρισμούς, αρθρώσαμε ένα λόγο, που εκφράζει το δημόσιο συμφέρον και τις κοινωνικές ανάγκες.
Καταρτίσαμε έναν Συνδυασμό από πολλές δυνάμεις και συλλογικότητες της σοσιαλιστικής παράταξης και της Οικολογικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με πρόσωπα έντιμα, σταθερά στις απόψεις τους, ανιδιοτελή, καταρτισμένα, έτοιμα να υπηρετήσουν την αποστολή που θα τους αναθέσεις.
ΜΗΝ ΥΠΟΚΥΠΤΕΙΣ στα ψευτοδιλήμματα που σου βάζουν, για να μεταβληθείς σε έναν άπραγο και μοιραίο θεατή της νέας επιχείρησης αφαίμαξης του πλούτου του Ελληνικού Λαού.
ΜΗΝ ΔΩΣΕΙΣ στους επικυρίαρχους τη χαρά της αποχής, γιατί αυτοί ήδη το εκλαμβάνουν ως σιωπηρή υποστήριξη της δουλείας του Μνημονίου.
ΑΣΚΗΣΕ με πάθος, με ευφυΐα, με διάκριση και προοπτική ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα που σου απέμειναν, το δικαίωμα της ψήφου.
Μαζί με την καταδίκη τής πολιτικής του Μνημονίου και της οικονομικής ασφυξίας που επιφυλάσσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ΔΩΣΕ μήνυμα ελπίδας και προοπτικής ψηφίζοντας τον Συνδυασμό «ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ», που διανοίγει το δρόμο της προοδευτικής ανασυγκρότησης των πολιτικών δυνάμεων και της αναδιάταξης με κοινωνικούς όρους του πολιτικού τοπίου.
Σε περιμένουμε στην κάλπη για να οικοδομήσουμε μαζί το μέλλον της Αττικής και της πατρίδας.-


Αλέξης Μητρόπουλος