Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

«Κουρέματα» του χρέους και οι απαντήσεις της αριστεράς




Ημερομηνία δημοσίευσης: 30/10/2011 AYΓΗ
ΤΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗ*

Αξίζει να σημειωθεί πως για να διατηρήσει μία χώρα τέτοια πρωτογενή πλεονάσματα με πολιτικές λιτότητας είτε πρέπει να ανακαλύψει πετρέλαιο, είτε πρέπει να βγουν τα τανκς στους δρόμους... Η πολιτική λιτότητας υπό την εποπτεία της τρόικας είναι αδύνατον να δημιουργήσει ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας ώστε να σπάσει ο φαύλος κύκλος ύφεσης-δημόσιου χρέους.

Εδώ και πολύ καιρό η κρίση χρέους από «ελληνική ιδιαιτερότητα» έχει καταστεί γενικευμένη απειλή για την ύπαρξη της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό αποτελούσε πάγια θέση του χώρου μας από την αρχή της κρίσης, αλλά στο ευρωπαϊκό επίπεδο έγινε κατανοητό από το καλοκαίρι του 2011 και μετά. Η Συμφωνία της 21ης Ιουλίου προσπάθησε να λάβει τον χαρακτήρα απάντησης στη συστημική κρίση. Η επίσημη παραδοχή της αποτυχίας της λίγους μόνο μήνες μετά, δίνει τη σκυτάλη σε μια εξαιρετικά εύθραυστη και νεφελώδη νέα συμφωνία, αυτή της 26ης Οκτωβρίου, η οποία δεν έχει κανένα εχέγγυο ότι θα είναι πιο αποτελεσματική από την προηγούμενη.

Η Συμφωνία της 21ης Ιουλίου για το ελληνικό χρέος είχε χαρακτηριστεί «ιστορική» από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά και από τη μερίδα των ΜΜΕ που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα προάσπισης των κυβερνητικών πολιτικών. Παρά τις συνεχείς διατυπώσεις της ελληνικής κυβέρνησης περί προσήλωσης στη Συμφωνία της 21ης Ιουλίου, η τελευταία Σύνοδος Κορυφής ταφόπλακα στην «ιστορική καλοκαιρινή επιτυχία» της κυβέρνησης Παπανδρέου. Η απόφαση για «κούρεμα» του χρέους της Ελλάδας κατά 50% που προωθήθηκε δυναμικά από την πλευρά της Γερμανίας μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαντάζει ως τομή για το ελληνικό πρόβλημα του δημόσιου χρέους, όμως στην πραγματικότητα δεν θα αργήσει να αποδειχθεί μία νέα «21η Ιουλίου».

Η κ. Μέρκελ υποστήριξε την πρόταση για κούρεμα 50%, βασισμένη στα στοιχεία της εμπιστευτικής έκθεσης του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με τα οποία ένα κούρεμα αυτού του μεγέθους θα μπορούσε να «προσγειώσει το ελληνικό χρέος σε 120% του ΑΕΠ το 2021 και να το καταστήσει βιώσιμο. Ένα κούρεμα 50%, σύμφωνα με την ίδια μελέτη είναι ταυτόσημο με μία απότομη μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους από 160% του ΑΕΠ το 2011 σε 150% το 2012. Υποθέτοντας ότι το ΑΕΠ το 2011 είναι 220 δισ. και ότι το 2012 το ΑΕΠ είναι 215 δισ. σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το χρέος μειώνεται από 356,4 δισ. σε 322,5 δις. Δηλαδή η μείωση του χρέους από ένα κούρεμα της τάξης του 50%, σε πρώτη φάση ισοδυναμεί με μείωση του χρέους μόνο κατά 34 δισ. ευρώ, ή αλλιώς 9,5%! Ο ισχυρισμός ότι μία τέτοια μείωση σε σχέση με έναν τόσο τεράστιο όγκο χρέους μπορεί να κινητοποιήσει μία διαδικασία ώστε να καταστεί το χρέος βιώσιμο εντός μιας δεκαετίας, προσεγγίζει τα όρια του γελοίου.

Ο λόγος που και αυτό το σχέδιο είναι καταδικασμένο να αποτύχει είναι η επεξήγηση, από πλευρά τρόικας και ηγεσίας της Ε.Ε., του τρόπου με τον οποίο το χρέος από 150% το 2012 θα φτάσει το 120% το 2021. Η μέθοδος για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός είναι η γνωστή πολιτική της εντατικής λιτότητας, με μέσο όρο πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 4% για την περίοδο 2012-2020, που θα συνεχιστούν μέχρι το 2030! Αξίζει να σημειωθεί πως για να διατηρήσει μία χώρα τέτοιου τύπου πρωτογενή πλεονάσματα είτε πρέπει να ανακαλύψει πετρέλαιο, είτε πρέπει να βγουν τα τανκς στους δρόμους... Η πολιτική λιτότητας υπό την εποπτεία της τρόικας είναι αδύνατον να δημιουργήσει ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας ώστε να σπάσει ο φαύλος κύκλος ύφεσης-δημόσιου χρέους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή της κρίσης έχει προτείνει ένα σχέδιο επίλυσης της κρίσης χρέους, το οποίο όσο περνάει ο καιρός επαληθεύεται πλήρως και γίνεται όλο και πιο επιτακτικό. Στην ουσία αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική και βιώσιμη διέξοδο για την επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά κυρίως για την αποφυγή της κοινωνικής ερημοποίησης και αποδόμησης.

Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνουμε δύο παρατηρήσεις: Πρώτον η «επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης» δεν προκύπτει από κάποιον φετιχισμό, ούτε από κάποια ευρωλαγνεία αλλά είναι απότοκο της στρατηγικής της αριστεράς με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό. Και δεύτερο, αυτή η «επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης» έχει νόημα να υπάρξει μόνο αν αποφευχθεί «η κοινωνική ερημοποίηση». Αν η κοινωνία οδηγείται στη διάλυση εξαιτίας της «επιβίωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης» τότε η αριστερά οφείλει να συμβάλει στον αγώνα για διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αυτή τη μορφή.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για διέξοδο από την κρίση έχει ως βάση την υπέρβαση των αγορών και για αυτό έχει βαθύτατα πολιτικό χαρακτήρα. Καμία λύση δεν μπορεί να δοθεί σε ένα στενό πλαίσιο που θα «σέβεται» τους «ατσαλένιους νόμους του χρηματοπιστωτικού συστήματος» και θα υποτάσσεται στους «στημένους» όρους του παιχνιδιού όπως έχουν διαμορφωθεί από τον υπάρχοντα ταξικό συσχετισμό. Η διέξοδος από την κρίση είτε θα έχει ως βάση της αξίες της αριστεράς για κοινωνική δικαιοσύνη, πλήρη απασχόληση και αλληλεγγύη είτε πολύ απλά δεν πρόκειται να υπάρξει καμία λύση, για να παραφράσουμε μία γνωστή ρήση ενός διανοούμενου του χώρου μας.

Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα κάποια βασικά σημεία της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως γνωστόν, αφετηρία της πρότασης διεξόδου είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους. Λογικό είναι αρκετοί να αναρωτιούνται τι διαφορά έχει αυτή η πρόταση από την πρόταση της Μέρκελ και των λοιπών για μεγάλο κούρεμα του χρέους. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά μία λογιστικού τύπου απομείωση του χρέους αλλά μια πραγματική.

Είναι κάτι τέτοιο όμως εφικτό ή είναι άλλη μια ουτοπία της αριστεράς; Αρκεί να αναλογιστούμε το πόσο ριζικά έχει αλλάξει ο κόσμος μας τα τρία τελευταία χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers και πόσο πολύ έχει μετατοπιστεί η ατζέντα του διαλόγου στο επίπεδο των ιδεών. Και αυτό έχει συμβεί χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή των ταξικών συσχετισμών. Η ίδια η κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού έχουν πυροδοτήσει την αμφισβήτηση των ιερών και των οσίων του νεοφιλελευθερισμού ακόμα και από ορθόδοξους οικονομολόγους. Μπορεί μια τέτοια μεταστροφή να μην έχει αποτυπωθεί ακόμη στο πεδίο της πολιτικής, αλλά η ίδια η ιστορία μας διδάσκει πως οι μετατοπίσεις στο ιδεολογικό πεδίο προηγούνται των πολιτικών μετατοπίσεων (ας διδαχθούμε από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού τη δεκαετία του 1970).

Αρκεί όμως η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους για τη διέξοδο από την κρίση; Εδώ έγκειται μία ακόμη θεμελιώδης διαφορά της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις προωθούμενες «λύσεις». Έστω ότι με ένα μαγικό ραβδάκι το χρέος μηδενιζόταν σε μια στιγμή, αυτό μέσα σε πολύ λίγο καιρό θα έφτανε σε ιλιγγιώδη επίπεδα γιατί δεν θα είχαν αντιμετωπιστεί δύο νευραλγικά διαρθρωτικά ελλείμματα της ελληνικής οικονομίας: το έλλειμμα στη διανομή του εισοδήματος και το έλλειμμα στην παραγωγή προϊόντος.



Το νέο παραγωγικό μοντέλο



Είναι γνωστό ότι το δημοσιονομικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας εδράζεται στην πλευρά των ελλιπών δημόσιων εσόδων και όχι στην πλευρά των υψηλών δημόσιων δαπανών. Η πρόταση για δίκαιη διανομή του εισοδήματος αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για διέξοδο από την κρίση, όχι απλώς για να καταστούν βιώσιμα τα δημόσια οικονομικά της χώρας μας αλλά για να εξασφαλιστεί η κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή.

Από την άλλη όμως, το ζήτημα του παραγωγικού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας όχι απλώς δεν πρέπει να υποτιμάται, αλλά πρέπει να του αποδίδεται παρόμοια σημασία με το ζήτημα της διανομής του εισοδήματος. Μπορεί να παραμελείται επειδή φαινομενικά δεν αγγίζει, όσο το ζήτημα της διανομής, τον ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας και να χαρίζεται σε άλλες πολιτικές δυνάμεις, όμως σε τελική ανάλυση το μοντέλο παραγωγής είναι αυτό που επηρεάζει και τον τρόπο που διανέμεται το εισόδημα. Επομένως, το ζήτημα του παραγωγικού μοντέλου αποτελεί τον έτερο ακρογωνιαίο λίθο του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Τις παραπάνω πτυχές έρχεται να συμπληρώσει η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος με κοινωνικό έλεγχο, μία πρόταση που παρόλο πριν την κρίση ακουγόταν ουτοπική, πλέον φαντάζει ως αναγκαία. Η συγκεκριμένη πρόταση είναι απαραίτητη γιατί απαντάει τόσο στο ζήτημα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, αλλά συμπληρώνει και τους δύο ακρογωνιαίους λίθους που αναφέρθηκαν παραπάνω, δηλαδή τη διανομή του εισοδήματος και την παραγωγή.

Εν κατακλείδι, πρέπει να επισημάνουμε ότι οι ευκαιρίες που έχει η Ευρώπη δεν είναι απεριόριστες και ο χρόνος της για την εύρεση ουσιαστικής λύσης είναι πεπερασμένος. Η δεύτερη αποτυχία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα υπάρξει και τρίτη ευκαιρία για επανόρθωση. Οι εξελίξεις μετά τη δεύτερη αποτυχία αναμένονται να είναι πολύ πιο ραγδαίες και καταιγιστικές από τις εξελίξεις του καλοκαιριού. Σιγά-σιγά έχουμε πλησιάσει στο πιο κρίσιμο σημείο, όπου η Ε.Ε. είτε θα κληθεί να αλλάξει πορεία είτε θα διαλυθεί. Η ευθύνη της Αριστεράς είναι πολύ μεγαλύτερη από τη σημερινή βαρύτητά της στο πολιτικό επίπεδο. Και είναι ευθύνη όχι απέναντι στην Ε.Ε. ως θεσμό, αλλά απέναντι στον κόσμο της εργασίας, ο οποίος δέχεται την πιο σφοδρή επίθεση από τις καταβολές του σύγχρονου καπιταλισμού.



* Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης είναι μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη ματαίωση της στρατιωτικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη



Η πάνδημη και αυθόρμητη παρέμβαση του λαού της Θεσσαλονίκης προς τους επίσημους εκπροσώπους της κυβέρνησης ακύρωσε την στρατιωτική παρέλαση για τον φετινό εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου. Το μήνυμα ήταν σαφές να σταματήσει η εξόντωση της κοινωνίας, να σταματήσει ο κατήφορος της πατρίδας μας, να αγωνιστούμε για την αξιοπρέπεια μας .

Η μετατροπή τελικά της παρέλασης σε μια αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση ιερής αγανάκτησης και οργής είναι αντάξια των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας για εθνική αξιοπρέπεια , κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία.

Οι σημερινές αυθόρμητες λαϊκές αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοηθούν . Αποτελούν το καλύτερο φόρο τιμής σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για αυτό το τόπο . Η κυβέρνηση έσπειρε ανέμους και θερίζει θύελλες .

To Γραφείο Τύπου

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ



Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής αποτελεί ένα ακόμα βήμα στο κενό για την ευρωζώνη, ένα ακόμα καρφί στο σταυρό του μαρτυρίου για τον ελληνικό λαό.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, παντελώς απούσα από τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις, προσπαθεί τώρα να μας παρουσιάσει ως παράδεισο όλα όσα επί δύο χρόνια ξόρκιζε ως κόλαση.

Δυστυχώς αποδείχτηκε ότι όλες της οι επιλογές ήταν εγκληματικές και μας οδήγησαν τελικά στην ουσιαστική χρεοκοπία.

Το 2010 αποφάσισαν να μας βάλουν στο μνημόνιο και να προσφέρουν ως αντίδοτο στην κρίση χρέους τη λιτότητα και την εσωτερική υποτίμηση.

Μας είπαν ότι το μνημόνιο της λιτότητας θα μας σώσει από τη χρεοκοπία.

Αποδείχτηκε τελικά ότι μας βύθισε βαθιά μέσα σε αυτήν.

Μας είπαν ότι θα είναι πρόσκαιρη η επιτροπεία και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Αποδείχτηκε ότι θα είναι μόνιμη και μακράς διάρκειας.

Μας έβαλαν σε αυτή την εθνική περιπέτεια με χρέος περίπου στο 115% του ΑΕΠ.

Τώρα, στην καλύτερη περίπτωση, και μετά από 10 χρόνια θα μας βγάλουν φτωχούς, ταπεινωμένους, διαλυμένους και με χρέος 120% του ΑΕΠ.

Και ποιος να τους εμπιστευτεί όμως ότι ακόμα και σ΄ αυτές τις προβλέψεις τους θα πέσουν μέσα;

Όταν μόνο μέσα σε ενάμισι χρόνο εφαρμογής του μνημονίου έχουν πέσει έξω πάνω από πέντε φορές στις προβλέψεις τους για την ύφεση.

Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής δεν μπορεί να οδηγήσει σε βιώσιμο δρόμο την ελληνική οικονομία γιατί βασίζεται στη λάθος συνταγή.

Βασίζεται στη συνταγή της λιτότητας που γεννά την ύφεση και πολλαπλασιάζει το χρέος.

Η διαγραφή του χρέους είναι αναγκαία, αλλά ως μέσο για την υλοποίηση μιας άλλης πολιτικής, μιας πολιτικής ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Είναι όμως δώρον άδωρον, αν πρόκειται να συνεχιστεί μια πολιτική ύφεσης και κοινωνικής κατεδάφισης.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, όχι μόνο δεν έσωσε κανέναν, αλλά έδωσε πολύτιμο χρόνο στους δανειστές και στις τράπεζες για να σώσουν αυτοί σημαντικό μέρος των κεφαλαίων τους.

Τώρα αφήνει εκτεθειμένα τα ασφαλιστικά ταμεία και μας εγκαθιστά μια μόνιμη επιτροπεία, που θα οδηγήσει τη χώρα, μέσα από μέτρα σκληρής λιτότητας, στην κοινωνική ερήμωση, στην έκρηξη της ανεργίας και στη μαζική μετανάστευση της νέας γενιάς.

Αυτή η απόφαση, αυτή η συμφωνία δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τον ελληνικό λαό.

Ο πρωθυπουργός είπε σήμερα ότι δεν του αρέσει να έρχεται η τρόικα κάθε τρεις μήνες και να κάνει ένα σόου. Ότι προτιμά να βρίσκεται μόνιμα στη χώρα μας.

Μήπως να σκεφτόταν τελικά να ρωτήσει και τις Ελληνίδες και τους Έλληνες για το τι προτιμούν και τι επιλέγουν;

Ο πρωθυπουργός δεν έχει καμία εξουσιοδότηση να καταργεί την εθνική μας κυριαρχία.

Δεν έχει καμία νομιμοποίηση να παρακάμπτει τη δημοκρατία και να καταλύει τη λαϊκή κυριαρχία.

Ήρθε η ώρα ο ελληνικός λαός, στο όνομα όλων των λαών της Ευρώπης, να πει ένα μεγάλο όχι στην εξόντωση της Ελλάδας και στη διάλυση της Ευρώπης.

Ένα όχι στη λιτότητα, ένα όχι στην επιτροπεία, ένα όχι στη μεγάλη απειλή της εξαθλίωσης των λαών της Ευρώπης προς όφελος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Ήρθε η ώρα ο ίδιος ο λαός μας να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και να επιβάλει τη κυριαρχία του.

Να επιβάλει τη μόνη δημοκρατική διέξοδο από την κρίση, να επιβάλει την άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.

To Γραφείο Τύπου

Μήνυμα για την επέτειο του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου



Τιμούμε την 28η Οκτωβρίου ως μια ημέρα-σύμβολο των αγώνων ενάντια στο φασισμό και στον πόλεμο, των αγώνων για ελευθερία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Αποτίουμε φόρο τιμής στους λαούς που ύψωσαν το ανάστημά τους στο φασισμό και που σφράγισαν με τους αγώνες τους τη συλλογική μνήμη. Ο ελληνικός λαός ήταν από τους πρώτους σε θυσίες στη διάρκεια του αντιφασιστικού αγώνα και η συμβολή του υπήρξε ανεκτίμητη στην αντιφασιστική νίκη και στην απελευθέρωση της Ευρώπης από το φασισμό, κυρίως μέσα από την πολύμορφη δράση του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ που κατ’ αναλογία αποτελεί ζωντανό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.

Η επίσημη πολιτεία προσπαθεί να απογυμνώσει την ημέρα αυτή από το πραγματικό της περιεχόμενο, με τις στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις που υμνούν τον μιλιταρισμό και διαστρεβλώνουν τα μηνύματα της επετείου. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να σβήσει το διαχρονικό και επίκαιρο μήνυμα αντίστασης και ανυπακοής και την υπενθύμιση στις νεότερες γενιές ότι οι λαοί είναι εκείνοι που καθορίζουν τις τύχες τους μέσα από τους συλλογικούς και ενωτικούς αγώνες.

Η επίσημη πολιτεία, δυστυχώς, διαχρονικά απεκδύθηκε του δικαιώματος της χώρας πάνω στις πολεμικές αποζημιώσεις και την επιστροφή του κατοχικού δανείου, ζητήματα που αποτελούν ισχυρή και επίκαιρη απαίτηση του λαού μας.

Ιδιαίτερα σήμερα, που η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ οδηγεί στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους και τη νεολαία, δεν πρέπει να ξεχνάμε την πραγματική δύναμη του λαού και το στόχο για μια άλλη κοινωνία δημοκρατίας και δικαιοσύνης, που είναι εφικτός, μέσα από τη συγκρότηση ενός ενωτικού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της σημερινής κατάστασης.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ιστορική μνήμη της Εθνικής Αντίστασης και τα οράματα για ελευθερία και πανανθρώπινη ειρήνη μένουν ζωντανά μέσα από τα σημερινά ΟΧΙ του λαού μας, μέσα από τους σημερινούς αγώνες. Σήμερα λέμε:

ΟΧΙ στα μνημόνια της ανεργίας, της φτώχειας, της χρεοκοπίας
ΟΧΙ στα ευρωπαϊκά πακέτα ψευδεπίγραφης διαγραφής του χρέους που οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερη κοινωνική λεηλασία, σε οικονομικά αδιέξοδα και στον περιορισμό της δημοκρατίας, της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας.
ΟΧΙ στις στρατιωτικές επεμβάσεις, στους πολέμους και στα απολυταρχικά καθεστώτα σε όλο τον πλανήτη.
ΟΧΙ στο ρατσισμό και την ξενοφοβία.
ΌΧΙ στην κατάλυση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων.
ΟΧΙ στην οικολογική καταστροφή του πλανήτη.
Τούτη την ώρα είναι λαϊκή απαίτηση να αλλάξει πορεία ο τόπος. Να χρεοκοπήσουν οι πολιτικές της υποτέλειας που υποτάσσουν τα συμφέροντα της χώρας στα συμφέροντα των τραπεζών και του κεφαλαίου, και να επιλεγεί ένας διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης και κοινωνικής προκοπής.

To Γραφείο Τύπου

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Νίκος Χουντής: «Απειλή για τη δημοκρατία η διαδικασία ελέγχου των προϋπολογισμών των κρατών μελών από την Κομισιόν» - «Για το αν θα πάρει ο άνεργος...


Νίκος Χουντής: «Απειλή για τη δημοκρατία η διαδικασία ελέγχου των προϋπολογισμών των κρατών μελών από την Κομισιόν» - «Για το αν θα πάρει ο άνεργος επίδομα ανεργίας, θα το εγκρίνει ο κάθε Μπαρόζο και ο κάθε Ρεν»

Παρέμβαση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στη συζήτηση για το «ευρωπαϊκό εξάμηνο» δηλαδή για τα κριτήρια συμμόρφωσης και ελέγχου των εθνικών προϋπολογισμών, ο Νίκος Χουντής είπε τα ακόλουθα :

«Οι απαντήσεις των εκπροσώπων του Συμβουλίου και της Κομισιόν, ουσιαστικά εμφάνισαν το πρόβλημα ως ένα διαδικαστικό πρόβλημα. Όμως το θέμα του Ευρωπαϊκού εξαμήνου είναι εξόχως πολιτικό. Κατά την άποψή μου η εφαρμογή του ευρωπαϊκού εξάμηνου είναι αντικοινωνική, αντιδημοκρατική, αντιδραστική καθώς τα κράτη μέλη κάτω από τις πολιτικές πιέσεις και τις απειλές της Κομισιόν προσαρμόζουν τους δημοσιονομικούς τους στόχους και τους προϋπολογισμούς τους. Με την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου αφαιρείται κάθε δυνατότητα του κράτους μέλους ανεξάρτητα από ποια κυβέρνηση έχει ψηφήσει ο λαός, να εφαρμόσει εναλλακτική αναπτυξιακή πολιτική. Αντιθέτως ανεξάρτητα από το ποιά πολιτική ενέκρινε ο λαός κάθε χώρας, πρέπει να εφαρμόζει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας της Ε.Ε.

Τελικά αν στην Ελλάδα ο άνεργος πάρει επίδομα ανεργίας, αν στην Ιρλανδία ο φτωχός και ο άστεγος έχει πρόσβαση σε παροχές πρόνοιας, αν στην Πορτογαλία ο εργαζόμενος παίρνει 300 ευρώ, θα το αποφασίζει ο κ. Μπαρόζο ή ο εκάστοτε κ. Μπαρόζο ή ο εκάστοτε κ. Ρεν.

Τέλος αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία μια διαδικασία όπως αυτή του ευρωπαϊκού εξαμήνου που δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση, που παραβιάζει και παρακάμπτει τα εθνικά κοινοβούλια, που παρακάμπτει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και κυρίως που παραβιάζει και παρακάμπτει και παραβλέπει τα συμφέροντα των λαών.

Κύριε Επίτροπε, κύριοι του Συμβουλίου, αγαπητοί συνάδελφοι, τούτες τις ώρες που λαμβάνονται ή θα ληφθούν από τους ηγέτες της Ε.Ε. αποφάσεις για την διαχείριση του χρέους, αυτές οι αποφάσεις αν κινούνται στην ίδια νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση τότε δεν φτάνουν τα ευρωπαϊκά εξάμηνα για να σώσουν την κατάσταση, αντιστρόφως θα ζήσουμε ένα εκρηκτικό πανευρωπαϊκό εξάμηνο από τις κινητοποιήσεις των ευρωπαίων εργαζόμενων, που θα πάρουν τις τύχες στα χέρια τους».

To Γραφείο Τύπου

Δήλωση του Γιάννη Μηλιού, υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής του ΣΥΝ, εν όψει των αποφάσεων της συνόδου κορυφής


Η κυβέρνηση Παπανδρέου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας με δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ. Με τις πολιτικές λιτότητας και αντιδραστικής αναδιανομής πλούτου και εξουσίας υπέρ του κεφαλαίου που ακολούθησε οδήγησε το δημόσιο χρέος στο 160% του ΑΕΠ και το κατέστησε απολύτως μη διαχειρίσιμο. Ταυτόχρονα βύθισε την οικονομία στην ύφεση και τους εργαζόμενους στην ανέχεια και την ανασφάλεια.

Στην εξελισσόμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, με την «απραξία» της, άφησε να εμφανίζεται ως μοναδική ελληνική θέση αυτή των Ελλήνων τραπεζιτών, ότι η μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους δεν έπρεπε να υπερβεί σε ποσοστό το 21%, όπως προέβλεπε η προηγούμενη Σύνοδος Κορυφής της 21/7. Σήμερα, ετοιμάζεται να «πανηγυρίσει» τη διαγραφή του δημόσιου χρέους που κατέχουν ιδιώτες κατά 50%, μέσα από την οποία εξαγγέλλεται ο «περιορισμός» του συνολικού δημόσιου χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020!

Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι στόχος των αντιδραστικών πολιτικών δεν ήταν η χαλιναγώγηση του δημόσιου χρέους αλλά η καθυπόταξη των εργαζομένων και της κοινωνίας στα συμφέροντα του κεφαλαίου και των τραπεζών.

Η κυβέρνηση δεν είναι ανίκανη. Είναι επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό! Η ανατροπή της μαζί με τα Μνημόνια, «αναθεωρημένα» ή μη, είναι προϋπόθεση για μια εναλλακτική πορεία που θα προτάσσει τις κοινωνικές ανάγκες απέναντι στους καταναγκασμούς του κέρδους και στα συμφέροντα του συσσωρευμένου πλούτου.

To Γραφείο Τύπου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ


Κυριακή, 23 Οκτωμβρίου 2011 ΕΠΟΧΗ


Τη συνέντευξη πήρε
ο Θοδωρής Μιχόπουλος

Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν εκλογές;

Η κάλπη δεν είναι επιλογή του Γ. Παπανδρέου. Σε αυτή τη φάση, όμως, δεν μπορεί να επιλέγει ο ίδιος τις κινήσεις του. Οι κάλπες δεν είναι επιλογή του διότι αντιλαμβάνεται ότι αντιμετωπίζει ένα μεγάλο κίνδυνο: το διασυρμό. Ως εκ τούτου θα κάνει ότι μπορεί να καθυστερήσει την εκλογική αναμέτρηση, ελπίζοντας ότι στην πορεία θα έχει κάτι να παρουσιάσει. Τώρα το μόνο που μπορεί να παρουσιάσει είναι την κοινωνική χρεοκοπία.

Υπάρχει περίπτωση μετά τη σύνοδο κορυφής να γυρίσει ο Γ. Παπανδρέου ως τροπαιούχος και να προκηρύξει εκλογές;

Δεν θα είναι η πρώτη φορά, που γυρνάει τροπαιούχος με ψεύτικα τρόπαια. Μπορεί να το επιχειρήσει, αλλά τα τρόπαια, που ενδεχομένως φέρει, θα είναι για άλλη μια φορά, τρόπαια διάλυσης της κοινωνίας. Γιατί οποιαδήποτε συζήτηση για ένα πολύ μεγάλο “κούρεμα” αυτή τη στιγμή, είναι βέβαιο ότι θα συνοδεύεται με πολύ σκληρά και επώδυνα μέτρα, με επί της ουσίας εκχώρηση κυριαρχίας και με την τοποθέτηση επιτηρητών σε κρίσιμα υπουργεία. Η συζήτηση για το “κούρεμα” διεξάγεται ερήμην της Ελλάδας. Η διαπραγμάτευση γίνεται ανάμεσα στην Μέρκελ και τις γαλλογερμανικές τράπεζες. Δεν υπάρχει η ελληνική πλευρά στη διαπραγμάτευση. Άρα, θα πάει στη Σύνοδο ο Γ. Παπανδρέου, αλλά δεν θα μπορεί να επηρεάσει τίποτα. Το “κούρεμα” θα μπορούσε να ήταν μια επιλογή εάν γινόταν πριν το μνημόνιο. Και μνημόνιο και “κούρεμα”, νομίζω ότι θα είναι τόσο επώδυνο για τον κόσμο, που θα φέρει καταλυτικές συνέπειες για το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία, την οικονομία. Επειδή ο Παπανδρέου το γνωρίζει, ενδεχομένως να έχει στο μυαλό του να προλάβει την αποσαφήνιση των συνεπειών του “κουρέματος”, των αποφάσεων, δηλαδή της συνόδου κορυφής, και να πάει σε εκλογές πριν αυτές γίνουν συνείδηση στην πλειοψηφία του κόσμου.

Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο για το ΠΑΣΟΚ να αναστρέψει την εικόνα κατάρρευσης του πολιτικού του χώρου. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πτώση του ΠΑΣΟΚ πάνω από 20 μονάδας και μάλιστα χωρίς να έχει η ΝΔ κέρδη.
Ναι, είναι μια πραγματικότητα μη αναστρέψιμη. Γι αυτό οι πρώτες σκέψεις ήταν να μην προχωρήσουν σε “πειραματισμούς” -έτσι ονομάζουν τη δημοκρατία-, αλλά να προχωρήσουν σε ένα διάδοχο κυβερνητικό σχήμα, ενδεχομένως και χωρίς τον Παπανδρέου, που θα στηρίζεται και από τα δύο κόμματα εξουσίας με τις ευλογίες του ΔΝΤ, της τρόικας, αλλά και της εγχώριας διαπλοκής.

Σ’ αυτά εντάσσεται και η επιστολή των τριών υπουργών;

Η τρόικα εσωτερικού ενεργοποιείται και μάλιστα κόντρα στον Παπανδρέου. Η κίνησή τους ήταν εχθρική προς αυτόν. Το σχέδιο, που το συνδράμουν και οι δυνάμεις της διαπλοκής, είναι να τον παραμερίσουν, ώστε να προχωρήσει πιο εύκολα το σενάριο της κυβέρνησης των δύο κομμάτων.

Συντάσσεται και ο Βενιζέλος σε αυτό το σχέδιο;

Ο Ε. Βενιζέλος έχει μειώσει γρήγορα το πολιτικό του βάρος. Στην πραγματικότητα ο Ε. Βενιζέλος δέχτηκε τη θέση του υπουργού των Οικονομικών από βουλιμία. Από αδυναμία, δηλαδή, να παραμένει άλλο εκτός προσκηνίου, το οποίο έβλεπε ότι τον καθιστά όχι δεύτερο, αλλά τρίτο και τέταρτο μετά τον κ. Λοβέρδο και την κ. Διαμαντοπούλου. Υπερτίμησε τις δυνάμεις του, πίστεψε ότι το πρόβλημα ήταν η αδυναμία πολιτικής εμπειρίας του προκατόχου του και όχι ένα δομικό – συστημικό πρόβλημα. Το οποίο δεν λύνεται προφανώς με επιλογές συστημικές.

Να υπερβούμε το υπάρχον

Είπατε ότι ένα συστημικό πρόβλημα δεν λύνεται με συστημικές επιλογές. Οι μη συστημικές προτάσεις της αριστεράς ποιες είναι; Το ρωτώ γιατί ακούγονται φωνές ότι η αριστερά δεν προτείνει κάτι.

Η αριστερά φαίνεται να μην έχει προτάσεις, εξαιτίας των δυσμενών συσχετισμών δύναμης^ όχι γιατί δεν τις καταθέτει. Αυτά που λέει η αριστερά δημόσια, επειδή τα λέει μόνο αυτή, φαντάζουν μη ρεαλιστικά, διότι δεν έχει τους συσχετισμούς για να κυβερνήσει και να τα εφαρμόσει. Επί της ουσίας τώρα. Η δυνατότητα υπέρβασης της κρίσης μέσα από το υπάρχον συστημικό πλαίσιο, είναι περιορισμένη. Υπάρχουν κάποιοι που μας κατηγορούν ότι στηρίζουμε το υπάρχον μοντέλο παραγωγής, το υπάρχον μοντέλο ανάπτυξης, την υπάρχουσα αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ εμείς κάνουμε το αντίθετο. Εμείς από νωρίς λέγαμε να υπερβούμε το υπάρχον, διότι αυτό μας οδηγεί σε καταστροφή. Συνεπώς, αν εμείς ζητάμε έξοδο από το μνημόνιο, ανατροπή, αλλαγή πορείας, επανίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διάλυση της σημερινής αρχιτεκτονικής και τη δημιουργία μιας άλλης, τα λέμε όχι για να υπερασπιστούμε το υπάρχον, αλλά για να τα αλλάξουμε όλα. Για να πάμε σε ένα μοντέλο που δεν θα στηρίζεται στην κοινωνικά άδικη διανομή του πλούτου, που δεν θα έχει μια νομισματική ένωση χωρίς τη δυνατότητα κοινωνικού ελέγχου των βασικών αποφάσεων που παίρνονται για εκατομμύρια πολίτες. Ένα μοντέλο πιο δημοκρατικό, πιο κοινωνικό, πιο παραγωγικό. Άλλοι πάλι λένε ότι υποστηρίζουμε το κράτος, τον κρατισμό... Κάθε άλλο. Αυτό το πελατειακό κράτος, είναι της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ. Εμείς είμαστε με τις κοινωνικές ανάγκες, με την οικονομία των αναγκών. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει από τους ιδιώτες. Αλλά δεν μπορεί να γίνει και από ένα δημόσιο, έτσι όπως είναι σήμερα.

Γαντζωμένοι σε τρόικα και εγχώρια διαπλοκή

Τι να περιμένουμε από τη Σύνοδο Κορυφής;

Όταν καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι ως χώρα ένα αντιπαράδειγμα, προκειμένου να μην ζητήσουν και οι άλλες χώρες τις διευκολύνσεις, που τυχόν δοθούν σε σένα -όχι για να σε σώσουν, αλλά για να σώσουν την ευρωζώνη-, έχεις ένα σημαντικό όπλο που δεν του κάνεις χρήση. Ποιο είναι αυτό; Να πας σε μια σύνοδο κορυφής και να τους πεις ότι εγώ δεν μπορώ να εφαρμόσω αυτά που ζητάτε και τη Δευτέρα ανακοινώνω χρεοκοπία και στάση πληρωμών. Βρείτε λύση. Αν δεν βρείτε, θα χάσω και εγώ, αλλά θα χάσετε και εσείς. Δεν το έκανε αυτό η κυβέρνηση. Και όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά μπήκε σε μια ψυχολογία εξάρτησης. Από εκεί και πέρα, μπήκαν σε λογική υποτέλειας, έχασε και ως ΠΑΣΟΚ όλες τις κοινωνικές του συμμαχίες, έμειναν μόνοι τους και πορεύονται γαντζωμένοι στην τρόικα και την εγχώρια διαπλοκή. Στη Βουλή ζήσαμε το εξής κωμικοτραγικό. Να μας λέει ο υπουργός των Οικονομικών ότι αν δεν περάσει στο σύνολό του το πολυνομοσχέδιο, δεν θα πάει η κυβέρνηση στη σύνοδο κορυφής. Μας είπε δηλαδή ότι την ίδια στιγμή που οι γερμανοί τρέμουν μην περάσει η κρίση στην Ιταλία και οι γάλλοι μην χρεοκοπήσουν οι γαλλικές τράπεζες, ότι αν δεν περνούσε το άρθρο 37, θα τα τίναζε όλα. Ένα άρθρο, το οποίο δεν το ζήτησαν οι τροικανοί, αλλά το έβαλαν στην ατζέντα οι έλληνες συνεργάτες των τροικανών. Πάει η κ. Παπανδρέου στον πρωθυπουργό και της λέει ότι αν δεν ψηφίσεις στο σύνολό του τη σφαγή, με όλες τις λεπτομέρειες, δεν θα πάμε στη σύνοδο κορυφής. Αλλά μήπως, τελικά, αν δεν πήγαινε η κυβέρνηση στη σύνοδο θα ήταν καλύτερα;

Πράγματι, αν δεν πήγαινε τι θα γινόταν;

Νομίζω ότι η κ. Μέρκελ θα έπαιρνε τον πρωθυπουργό και θα τον παρακαλούσε να πάρει το πρώτο αεροπλάνο και να πάει στη σύνοδο για να προχωρήσει η διαδικασία.


Δεν βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι

Για ένα διάστημα, ένα κομμάτι του κινήματος των αγανακτισμένων τα έβαζε συλλήβδην με τους 300, με όλους δηλαδή, με το πολιτικό σύστημα. Άρα και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αισθάνεστε ότι στη συνείδηση του κόσμου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του συστήματος;

Αυτή η εικόνα έχει σχεδόν διαλυθεί το τελευταίο διάστημα. Δεν το λέω με βάση τις δημοσκοπήσεις, αλλά από τον τρόπο που μου μιλάει ο κόσμος στο δρόμο.

Πώς δηλαδή;

Ότι δεν είμαστε σαν τους άλλους. Αναγνωρίζουν ότι η παρουσία μας τόσο στη Βουλή όσο και στα κινήματα είναι παρουσία υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Δεν το εισέπραττα πριν ένα χρόνο.

Τι έλεγαν ένα χρόνο πριν;

Ότι μπορεί να μην είστε σαν τους άλλους, αλλά βράζετε στο ίδιο καζάνι. Το τελευταίο διάστημα και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες αρχίζει να αλλάζει αυτή η εικόνα.

Πού οφείλεται;

Σε δύο στοιχεία. Το πρώτο είναι η οξύτητα με την οποία επιχείρησε να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τους τόνους λάσπης που έριξε ο Πάγκαλος και όλοι οι άλλοι εναντίον μας. Πρόσωπα τα οποία είναι, πλέον, μισητά για την κοινωνία. Μια αντιπαράθεση, η οποία μας κατατάσσει σε αυτούς που υπερασπίζονται την κοινωνία. Διότι αυτοί, οι οποίοι μας επιτίθενται είναι οι οδοστρωτήρες της κοινωνίας. Δεύτερον, πιστεύω ότι η στάση μας τον Ιούνη μέτρησε στον κόσμο. Ότι δεν του γυρίσαμε την πλάτη, δεν του κουνήσαμε το δάχτυλο, δεν θελήσαμε να καθοδηγήσουμε, ότι σεβαστήκαμε απολύτως την αυτονομία του κινήματος. Τρίτον, η παρουσία μας στη Βουλή είναι μια παρουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης.

Άκουσα μια άποψη που έλεγε ότι δεν θα έπρεπε να αποδεχθείς την πρόσκληση του Γ. Παπανδρέου για συνάντηση.

Στην πραγματικότητα δεν ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση για ενημέρωση. Και εγώ ταλαντεύτηκα. Δεν ήμουν σίγουρος αν πρέπει να πάω. Αξιοποίησα αυτή τη δυνατότητα, από τη στιγμή που ήταν ο λαός στους δρόμους, από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη, διεκδικώντας τα αυτονόητα. Είχα, λοιπόν, μια μοναδική ευκαιρία. Να του μεταφέρω μόνο αυτό και να φύγω. Να του μεταφέρω το μήνυμα που έβγαινε από τους δρόμους. Είχα την περιέργεια τι θα μου απαντήσει. Ήμουν βέβαια λίγο αγενής γιατί διέκοψα τη συζήτηση και έφυγα στα πρώτα πέντε λεπτά...

Αιφνιδιάστηκε με την άρνησή σου να δεχτείς την ενημέρωση και να φύγεις στα πρώτα πέντε λεπτά;

Νομίζω πως ναι. Αλλά πιο πολύ αιφνιδιάστηκε από την ευθεία επίθεση που του έκανα για τις κινήσεις του το τελευταίο διάστημα να βρίσκεται στην ποδιά αυτών που υποτίθεται ότι πολέμαγε όταν ήταν στην αντιπολίτευση^ του κ. Μπόμπολα, του κ. Ψυχάρη και όλων των υπολοίπων.




Ο κόσμος δεν θα γυρίσει σπίτι του



Την Τετάρτη και την Πέμπτη ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές. Υπήρξαν μεγάλες προσδοκίες από τον κόσμο. Πολλοί πίστεψαν ότι θα πέσει η κυβέρνηση. Δεν έπεσε όμως. Φοβάστε μήπως υπάρξει απογοήτευση, κλίμα ήττας;

Δημιουργείται κλίμα συσσωρευμένης οργής, αγανάκτησης και όχι ήττας. Είναι σαφές ότι υπάρχει μια τεράστια αναντιστοιχία ανάμεσα στη λαϊκή βούληση και στα όσα υλοποιεί η κυβέρνηση. Ο κόσμος δεν θα γυρίσει στο σπίτι του ηττημένος. Και αυτή η συνεχής λαϊκή εντολή, είναι σε γνώση και της κυβέρνησης και της διαπλοκής και του κ. Σαμαρά, ο οποίος στρίβει δια του αρραβώνος και του προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος ποιεί την νήσσαν. Είναι εν γνώσει τους ότι υπάρχει μία νέα λαϊκή εντολή, που λέει “αφήστε τα κόλπα και τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, όχι στα μέτρα, δεν αντέχει η κοινωνία αυτή την πολιτική”. Νομίζω ότι αυτό δεν μπορεί να το παραγνωρίσει ούτε η τρόικα και το ΔΝΤ, ούτε οι ευρωπαίοι εταίροι. Αυτό που αυτή τη στιγμή αντιπαρατίθεται είναι ένα σχέδιο που λέει ότι θα βοηθήσουμε την Ελλάδα και θα κάνουμε “κούρεμα”, αλλά θα το κάνουμε με όρους εξευτελισμού και ταπείνωσης, ώστε να μη θέλει κανείς να ζητήσει ανάλογες διευκολύνσεις και από την άλλη φοβούνται μήπως το αντιπαράδειγμα στραφεί εναντίον τους, γίνει μπούμερανγκ. Μήπως η Ελλάδα γίνει παράδειγμα κοινωνικής εξέγερσης.

Την Τετάρτη είχαμε μια τεράστια διαδήλωση στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Την Πέμπτη είχαμε επίσης μια μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, αλλά είχαμε και επεισόδια με ένα νεκρό...

Η κλιμάκωση της έντασης είναι μία επιλογή που γίνεται με ευθύνη της κυβέρνησης. Είχαμε ένα νεκρό, που σύμφωνα με μαρτυρίες, που δεν έχουν διαψευστεί, πριν πεθάνει είχε εισπνεύσει χημικά. Η σύγκρουση που έγινε την Πέμπτη, ανάμεσα στο ΠΑΜΕ και σε ομάδες με κουκούλες, αποδεικνύει ότι υπάρχει μια δραστηριότητα που αντικειμενικά λειτουργεί προβοκατόρικα, ανεξάρτητα προθέσεων. Γιατί εγώ δεν μπαίνω στη λογική που λέει ότι όσοι φοράνε κουκούλες και πετάνε είναι προβοκάτορες. Είμαι βέβαιος, όμως, ότι αρκετοί από αυτούς είναι. Και έχει αποδειχθεί. Από τότε που τον Ιούνη πιάστηκαν αστυνομικοί με κουκούλες να κουβαλάνε ρόπαλα στην πλατεία Συντάγματος. Τότε, ο κ. Παπουτσής δεν έδωσε καμία απάντηση. Και επίσης, όταν κάποιοι κουκουλοφόροι “έσπαγαν” τον κλοιό των ΜΑΤ και έμπαιναν μέσα για να ξαποστάσουν. Και ήταν χρυσαυγίτες. Πέρα, όμως, από αυτό, το οποίο το ξέρουμε, το έχουμε καταδικάσει και επαναλαμβάνω ότι δεν αφορά το σύνολο, βγαίνει και ένα δεύτερο συμπέρασμα. Ότι η περιφρούρηση σε τόσο μεγάλες και ογκώδεις διαδηλώσεις είναι μύθος. Δεν μπορεί να υπάρξει περιφρούρηση ενός μόνο μπλοκ όταν η διαδήλωση είναι παλλαϊκή. Όταν έχεις 500.000 κόσμο, όταν όλες οι σημαίες κυματίζουν στο Σύνταγμα, γιατί αυτό έγινε, και του ΠΑΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τόσες άλλες, δεν μπορείς να λειτουργείς με περιχαρακώσεις. Ή θα μπεις σε συνεννόηση για κοινή περιφρούρηση όλου του κόσμου ή αλλιώς δεν μπορείς, είναι μύθος.

Υπήρξε, από την πλευρά του ΚΚΕ έντονη αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τα γεγονότα...

Κάπως άτσαλα η Αλέκα Παπαρήγα έκανε μια αναφορά στο ραδιοσταθμό “κόκκινο”. Νομίζω, όμως, ότι η τοποθέτησή της στη Βουλή -και προς τιμή της- αποκαθιστούσε αυτό το στραβοπάτημα που έκανε. Διότι τούτη την ώρα είναι στραβοπάτημα και ατόπημα να βάζουμε διαχωριστικές γραμμές εντός του λαϊκού κινήματος. Τούτη είναι η ώρα της συσπείρωσης, του κοινού αγώνα και του κοινού μετώπου απέναντι στον κοινό εχθρό, που είναι οι δυνάμεις του κεφαλαίου και της κυβέρνησης.

Σε αμηχανία το ΚΚΕ

Ναι, αλλά το πρωί της Παρασκευής ο κ. Μεντρέκας από το ΚΚΕ αντέκρουσε το συγκεκριμένο επιχείρημα. Είπε ότι δεν είμαστε ένα πράγμα. Είμαστε πολλά και μάλιστα σε αντιπαράθεση. Το επόμενο διάστημα θα έχουμε από τη μία πλευρά την επανάληψη της λέξης ενότητα και από την άλλη αντιπαράθεση και όχι με τον... κομψότερο τρόπο;
Έχω την αίσθηση ότι το τελευταίο διάστημα η ηγεσία του ΚΚΕ βρίσκεται σε αμηχανία. Η αμηχανία έγκειται, όχι τόσο γιατί η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ενότητα προκειμένου να ανατραπεί αυτή η πολιτική είναι τόσο καταλυτική στην κοινωνία, όσο γιατί είναι καταλυτική στον κόσμο του, στα μέλη του. Τι λένε; Ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα μέσα από τον δημοκρατικό δρόμο. Φέρνουν, μάλιστα και παραδείγματα, που καθιστούν εντελώς έωλο το επιχείρημα αυτό. Κανείς δεν υποστηρίζει, βέβαια, ότι αυτές τις πολύ μεγάλες αλλαγές μπορείς να τις κάνεις μόνο μέσα από τις εκλογές. Αλλά ο δημοκρατικός δρόμος είναι και ρήξεις, ανατροπές, ανυπακοή, είναι μια σύνθετη διαδικασία. Χρειάζεται ισχυρό κίνημα, αλλαγή συσχετισμών, συνειδήσεων... Το να φτάνεις στο σημείο να λες ότι η αριστερά πουθενά στην Ευρώπη δεν έχει καταφέρει τίποτα, αυτοακυρώνεις την παρουσία σου. Γιατί τότε το ΚΚΕ κατεβαίνει στις εκλογές; Εάν είναι συνεπές σε αυτό που λέει θα έπρεπε να αποσυρθεί από την εκλογική διαδικασία και να περιμένει να ωριμάσουν οι συνθήκες για την κοινωνική σύγκρουση. Εάν είναι έτσι τα πράγματα θα έπρεπε να διακόψει τις σχέσεις του με το ΑΚΕΛ στην Κύπρο. Και νομίζω ότι δημιουργείται και ένα κενό με τη λενινιστική θεωρία. Διότι την πάλη μέσα και έξω από τους θεσμούς δεν την πρωτοείπε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι στοιχείο της λενινιστικής σκέψης και της παράδοσης του κομμουνιστικού κινήματος.
Όλες οι δημοσκοπήσεις λένε ότι αν η αριστερά ήταν σήμερα ενωμένη και κατέβαινε στην εκλογική μάχη από κοινού θα είχε κοντά στο 30%. Αυτό μπορεί να μην είναι ο δρόμος προς το σοσιαλισμό, αλλά είναι ο δρόμος για να σταματήσει αυτή η αντεργατική λαίλαπα, η εξαθλίωση των ανθρώπων. Είναι ο δρόμος για να σταματήσει η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε τρίτους και η άρση της λαϊκής κυριαρχίας. Είναι ο δρόμος για να υπάρξει μια πρώτη μεγάλη ήττα σε ευρωπαϊκό επίπεδο του αστισμού και του μεγάλου κεφαλαίου από τον πόλεμο και μετά. Και είναι ο δρόμος για να υπάρξει μια μεγάλη αλλαγή που θα ταρακουνήσει τις κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα ανοίξει μια άλλη προοπτική όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τους άλλους λαούς της Ευρώπης. Διότι η Ελλάδα είναι το μέτωπο του πολέμου. Η έκβαση αυτής της μάχης αφορά όλους τους ευρωπαίους και όχι μόνο τους έλληνες και τις ελληνίδες.





Αριστερό στίγμα, σαφή κατεύθυνση

Είναι γνωστή η πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία ενός νέου μπλοκ εξουσίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Έχουν μάλιστα αρχίσει και οι διμερείς επαφές με άλλες δυνάμεις. Τι προκύπτει από τις μέχρι τώρα συζητήσεις;

Και μόνο το γεγονός ότι καθόμαστε μαζί, συζητάμε, εντοπίζουμε τις συμφωνίες και τις διαφωνίες μας και ανανεώνουμε το ραντεβού μας είναι θετικό βήμα. Και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με τους Οικολόγους Πράσινους και με τις άλλες δυνάμεις που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Από εκεί και πέρα μόλις ολοκληρωθούν αυτές οι συναντήσεις θα εκτιμήσουμε στα συλλογικά μας όργανα τα αποτελέσματα αυτών των συναντήσεων.

Ποια είναι η κόκκινη γραμμή για τις επαφές αυτές; Είναι το μνημόνιο; Είναι οι δυνάμεις που έχουν αντιταχθεί με συνέπεια στο μνημόνιο; Για παράδειγμα θα μπορούσε να υπάρξει συνεργασία με κάποιος που εκ των υστέρων αντιτάσσονται στα μέτρα της κυβέρνησης;

Είναι το μνημόνιο, η συνέπεια της αντιμνημονιακής κριτικής και βεβαίως από ποια πλευρά ασκούν αυτή την κριτική. Στη ρητορική και ο Σαμαράς μπορεί να είναι αντιμνημονιακός. Η πρωτοβουλία μας έχει σαφές αριστερό στίγμα, σαφή κατεύθυνση, η οποία, στην πραγματικότητα, είναι βαθειά συγκρουσιακή και αντισυστημική.

Για να έχει δυναμική αυτό το μέτωπο δεν προϋποθέτει και τη συμμετοχή του ΚΚΕ;

Σωστά, αλλά αν μείνουμε σε αυτό δεν κάνουμε κάτι. Θα περιμένουμε να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο ΚΚΕ. Και μέχρι τότε; Δεν σταματάει η ιστορία επειδή το ΚΚΕ έχει μια ηγεσία που δεν κατανοεί την ευθύνη της ιστορικής στιγμής. Το ΚΚΕ θα αναγκαστεί να αλλάξει γνώμη από την ίδια τη ζωή, από τις εξελίξεις. Γιατί αυτή η γραμμή όσο φέρνει αποτελέσματα θα παραμένει. Αν στην επόμενη εκλογική μάχη αποτύχει, θα δείτε πόσο γρήγορα θα αλλάξει.

Το ερώτημα, όμως, είναι γιατί ενώ το ΚΚΕ διατηρεί αυτή την ανθενωτική πολιτική, την πολιτική που λέει ότι τα προβλήματα του λαού θα αντιμετωπιστούν στο μέλλον κ.λ.π., καταφέρνει να έχει μια μικρή, αλλά σταθερά ανοδική πορεία;

Για πολλούς λόγους, αλλά θα σας πω το βασικότερο. Το ΚΚΕ αν και δεν έχει ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία, ενώ έλειπε από τις πλατείες και από διάφορα κινήματα, έχει μερικά στοιχεία που εκπέμπουν σιγουριά και ασφάλεια. Έχει την οργανωτική δυνατότητα σε επίπεδο βάσης να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο, με τα λαϊκά στρώματα. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι εδώ και είκοσι χρόνια είναι αμετακίνητο. Ξέρετε τι αίσθηση ασφάλειας δίνει αυτό στον κόσμο, που βλέπει τα πάντα να γκρεμίζονται; Όλες οι σταθερές διαλύονται, αλλά το ΚΚΕ μένει σταθερό για χρόνια. Εμείς είχαμε προβλήματα. Οι εξετάσεις που δώσαμε τα τελευταία δύο χρόνια δεν ήταν θετικές.

Και εδώ ερχόμαστε στην επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ...
Γι αυτό και κερδίζουμε πόντους. Γι αυτό και ήταν εξαιρετικά θετική η γραμμή της επανεκκίνησης, η γραμμή και η κατεύθυνση της ενότητας, γι αυτό και επιμείναμε, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι ο καταλύτης της ενότητας. Γι αυτό, λοιπόν, φαίνεται ότι το τελευταίο διάστημα ανακτούμε το χαμένο έδαφος.

Μπορείς να απαντήσεις σε ένα κόσμο της ριζοσπαστικής αριστεράς, που έχει αμφιβολίες για την επανεκκίνηση, αλλά θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι αυτό το βήμα είναι απολύτως σταθερό;Είναι ένα βήμα σταθερό και θα γίνει ένα βήμα ακόμα σταθερότερο στο βαθμό που στηριχθεί στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και στις δημοκρατικές του διαδικασίες. Ξεκινήσαμε την επανεκκίνηση με δυσκολίες. Προχωρήσαμε, όμως, σε πολύ σημαντικά βήματα. Κάναμε μια πανελλαδική συνδιάσκεψη. Αυτή η πανελλαδική συνδιάσκεψη εισήγαγε δύο σημαντικές τομές. Τη συγκρότηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής και της υιοθέτησης από όλους ενός μοντέλου υπέρβασης των διαφορών. Είπαμε ότι όταν υπάρχουν κρίσιμα ζητήματα και δεν υπάρχει σύνθεση των απόψεων, θα παίρνουμε αποφάσεις με αυξημένες πλειοψηφίες ή θα απευθυνόμαστε στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρετε τι σημαντικό είναι αυτό; Και επιπλέον αποφασίσαμε μια γραμμή όλοι μας, συλλογικά εκφρασμένη, για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας για να σταματήσουμε τη μνημονιακή λαίλαπα. Συνεπώς, αυτές τις αποφάσεις και τις πολιτικές και αυτές που αφορούν το οργανωτικό μοντέλο, πρέπει να τις υλοποιήσουμε, βάζοντας τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι αυτής της προσπάθειας.

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Ανακοίνωση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού για τον θάνατο του Γ. Αμπατζόγλου


Έφυγε χθες το απόγευμα από τη ζωή ο δήμαρχος Ελευσίνας Γιώργος Αμπατζόγλου.

Ο Γ. Αμπατζόγλου κατ΄ εξοχήν άνθρωπος της αυτοδιοίκησης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελευσίνα, αφιερώνοντας όλη του τη ζωή στη βελτίωση της καθημερινότητας και του περιβάλλοντος της πόλης του.

Εκλέχτηκε το 1978 για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος και υπηρέτησε την Τοπική Αυτοδιοίκηση από τη θέση του δημάρχου για τρεις συνεχείς θητείες (2002-2006-2010). Η υποδειγματική του δουλειά στον τομέα της θαλάσσιας ρύπανσης του κόλπου της Ελευσίνας, ο εναλλακτικός τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων καθώς και ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του αποχετευτικού του Θριάσιου πεδίου αποτελούν ένα μοναδικό έργο ύψιστης σημασίας για τους κατοίκους της Ελευσίνας και της ευρύτερης περιοχής.

Ο Γ. Αμπατζόγλου υπήρξε μέλος του ΚΚΕ και στη συνέχεια του ΣΥΝ μέχρι την τελευταία στιγμή. Μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Δυτικής Αττικής. Ο άνθρωπος, ο αριστερός, ο αγωνιστής, ο επιστήμονας Γ. Αμπατζόγλου, βαθύς γνώστης των προβλημάτων της αυτοδιοίκησης, τεκμηριωμένος και συνθετικός στη σκέψη και τη δράση του, αφοσιωμένος στην υπόθεση της αριστεράς, θα μείνει ως φωτεινό παράδειγμα συνέπειας και προσφοράς.

Στη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά ευχόμαστε ολόψυχα θερμά συλλυπητήρια.

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα, Δευτέρα 24/10, στις 3 μ.μ. από τον ιερό ναό Αγ. Γεωργίου Ελευσίνας.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ - Η κυβέρνηση καταρρέει, οι αγώνες συνεχίζονται, η ώρα της ανατροπής της πλησιάζει



Ο λαός είναι στο προσκήνιο και η κυβέρνηση με τους συμμάχους της στο περιθώριο. Τα ψέματα και οι εκβιασμοί της έχουν τελειώσει. Παρά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, η κυβέρνηση δεν μπορεί να παραμένει αιωνίως γαντζωμένη στην εξουσία, σε καθεστώς πλήρους λαϊκής απονομιμοποίησης, με μόνα της στηρίγματα να είναι το κεφάλαιο και τα εξωθεσμικά κέντρα κάθε είδους. Η κατάρρευσή της δεν μπορεί να συμπαρασύρει τη χώρα και τους ανθρώπους της.

Οι αλλεπάλληλοι εκβιασμοί της κυβέρνησης και η ένταση της κρατικής καταστολής, δεν φόβισαν τους εκατοντάδες χιλιάδες απεργούς και διαδηλωτές που πλημμύρισαν τους δρόμους της Ελλάδας στις μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις της μεταπολίτευσης. Δεν φοβίζουν τον λαό που συνεχίζει τους αγώνες για την ανατροπή της πιο αντικοινωνικής και αυταρχικής κυβέρνησης της μεταπολίτευσης.

Καθημερινά, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, μέσα από πολύμορφες δράσεις και κινητοποιήσεις, χτίζεται μια άλλη κοινωνία. Αυτή της ελπίδας, της συλλογικότητας, της οργάνωσης των αγώνων και της ενωτικής δράσης. Η Αριστερά και οι δυνάμεις που μάχονται το νεοφιλελευθερισμό πρέπει να βαδίσουν στο δρόμο της κοινής πάλης για την οικοδόμηση συμμαχίας ανατροπής της κυβέρνησης, των μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, στη βάση ενός στρατηγικού σχεδίου για την αναδιανομή του πλούτου και την ανάπτυξη υπέρ των εργαζομένων, τη δημοκρατία, την προστασία των δημόσιων αγαθών και την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.

To Γραφείο Τύπου

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, Ενιαίο Μισθολόγιο – Βαθ..


Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, Ενιαίο Μισθολόγιο – Βαθμολόγιο, Εργασιακή Εφεδρεία
και άλλες διατάξεις εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015»

Στην ομιλία του είπε:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι θα ήθελα ξεκινώντας να εκφράσω εκ μέρους της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του, τους συγγενείς του, στην οικογένειά του και στο Κομμουνιστικό Κόμμα, εξ όσων πληροφορήθηκα ήταν μέλος του.

Και θα ήθελα, με αφορμή αυτό το γεγονός, να πω κάτι το οποίο κατά τη γνώμη μου έχει πολύ μεγάλη σημασία απευθυνόμενος προς την κυβέρνηση. Με τη συμπεριφορά σας τις τελευταίες μέρες, την ομιλία του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, τις παρεμβάσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κατά τη διάρκεια της συζήτησης εδώ στη Βουλή αποδεικνύεται ότι έχετε επιλέξει μια επικίνδυνη στρατηγική, έχετε επιλέξει τη στρατηγική της έντασης.

Αρνείστε πεισματικά να οδηγήσετε τη χώρα με ομαλό τρόπο στη λαϊκή ετυμηγορία την ίδια στιγμή που είναι πλέον φανερό σε όλους μας ότι υπάρχει μια πρωτοφανής αναντιστοιχία της λαϊκής βούλησης, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού με τις αποφάσεις που παίρνετε. Αποφάσεις που λαμβάνετε διαρκώς κάτω από εκβιαστικά διλήμματα και με τη διαρκή επισήμανση των μελών της Κοινοβουλευτικής σας Ομάδας ότι ψηφίζουν τις αποφάσεις αυτές κόντρα και στη δική τους συνείδηση.

Και αναρωτιέμαι, λοιπόν, σας ενοχλούν αυτά που λέω, σας ενοχλούν αυτά που λέω αλλά είναι η γλώσσα της αλήθειας και ενοχλεί η γλώσσα της αλήθειας. Αναφέρομαι λοιπόν σε μια σειρά από τοποθετήσεις που έγινα από αυτό εδώ το βήμα.

Επαναλαμβάνω λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διότι η φωνή μας θα ακουστεί –όσο και αν προσπαθείτε να μας διακόψετε– ότι από αυτό εδώ το βήμα δεν ήταν ούτε ένας, ούτε δυο οι βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που για μια ακόμη φορά, πολλοστή φορά, σε ένα νομοσχέδιο τοποθετήθηκαν λέγοντας ότι θα υπερψηφίσουν για τελευταία φορά αυτή τη φορά. Πόσες φορές άλλωστε, άραγε, το ακούσαμε αυτό, κόντρα και στη δική τους συνείδηση υπό τον εκβιασμό ότι αν δεν ψηφίσουν θα χρεοκοπήσει η χώρα.

Και αναρωτιέμαι, είναι δυνατόν να λειτουργήσει μια κοινοβουλευτική δημοκρατία με όρους «ομερτά»; Εδώ έχουμε οδηγηθεί; Εμείς θα επιμείνουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κόντρα στη στρατηγική της έντασης, στη στρατηγική των μαζικών και ειρηνικών αγώνων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε για πολλοστή φορά στο ίδιο έργο θεατές. Έχετε κουραστεί και έχετε κουράσει τον ελληνικό λαό αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς σας. Είναι η έκτη φορά που με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία καλούμαστε ως Εθνική Αντιπροσωπεία να επικυρώσουμε αποφάσεις χωρίς να μας εξηγείτε εσείς οι οποίοι μας καλείτε να ψηφίσουμε σε τι θα συνεισφέρουν αυτές οι αποφάσεις ως προς τη σωτηρία της χώρας και της ελληνικής οικονομίας.

Δεν άκουσα, κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης, ούτε ένα επιχείρημα επί της ουσίας σε τι θα βοηθήσει την έρμη οικονομία της χώρας το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου που αφορά την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα. Σε τι θα βοηθήσει τη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία; Εάν το πρόβλημά μας είναι πρόβλημα δημόσιου χρέους και οφείλεται στην ύφεση που για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά έχει η ελληνική οικονομία εξαιτίας των επιλογών του μνημονίου, τότε σε τι έχει αυτό να κάνει με το άρθρο 37;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι μας σώσατε μια φορά με το μνημόνιο, μας σώσατε δεύτερη και τρίτη με το ασφαλιστικό και τη διάλυση των ασφαλιστικών σχέσεων, μας σώσατε με το μεσοπρόθεσμο, μας σώσατε με τα χαράτσια, τις έκτακτες εισφορές, τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, τώρα μας διασώζετε και για έκτη φορά με ένα νομοσχέδιο, ταφόπλακα, για την ελληνική κοινωνία. Τόσες πολλές επεμβάσεις σωτηρίας σε τόσο λίγο χρόνο δεν έχει κάνει κανείς.

Επειδή όμως τα ψέματα τελειώνουν και τα αστεία τελειώνουν, κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης, που τόσο εκρήγνυστε όταν ακούτε εκφράσεις πολιτικότατες –από αυτό το βήμα– σας προκαλώ δώστε στη δημοσιότητα την επιστολή που δώσατε στην κυρία Λαγκάρντ και εσείς και ο κύριος Πρωθυπουργός, να δούμε τι δεσμεύσεις υπάρχουν και για πόσες φορές ακόμα θα σώσετε την ελληνική οικονομία, για έβδομη, για όγδοη, για ένατη. Δώστε στη δημοσιότητα την επιστολή, δώστε την στη δημοσιότητα να δούμε τι είδους δεσμεύσεις έχετε πριν ζητήσετε την ψήφο των βουλευτών, για μια ακόμη φορά, για να μας σώσετε.

Εμείς μιλάμε με βαρείς χαρακτηρισμούς, ναι, είναι πολιτική η κριτική που κάνουμε όμως. Είπαμε ότι εδώ και δυο χρόνια κατεδαφίζεται η χώρα, σας λέγαμε τα αυτονόητα και εσείς προχωρούσατε στα αδιανόητα, σε επιλογές που μεγαλώνουν το χρέος και βαθαίνουν την ύφεση, σε επιλογές διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας.

Και, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να διαβάσω από το ρεπορτάζ της έγκριτης εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ», δεν το υιοθετώ, θα ήθελα να το διαβάσω και θα ήθελα να ακούσω γιατί ακόμη δεν έχει ζητηθεί διάψευση παρά μονάχα μια μέρα μετά ο Πρωθυπουργός της χώρας συναντάται στο Μέγαρο Μαξίμου με τον εκδότη της εφημερίδας. Λίγες ώρες μετά την συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ένα 24ωρο πριν από τη θεσμική συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του τόπου.

Και λέει το ρεπορτάζ, εξομολογείται μιλώντας στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής» κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης «ήμασταν σαν τις πόρνες την πρώτη τους φορά». Και αναφέρεται στην ψυχολογική κατάσταση των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου την ημέρα της συνεδρίασης για την επικύρωση του μνημονίου 5 Μαΐου 2010. «Κοιτάγαμε ο ένας τον άλλον και ήμασταν χλωμοί. Αισθανόμασταν μεγάλη ντροπή αφού δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι εμείς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. οδηγήσαμε την Ελλάδα στο Δ.Ν.Τ. και τεμαχίσαμε μισθούς και συντάξεις». Και καταλήγει «από τότε έχουμε εκπορνευθεί πλήρως, έχουμε κάνει τα ίδια πράγματα πολλές φορές χωρίς να αισθανόμαστε ίχνος ντροπής». Εγώ το καταδικάζω αυτό το ρεπορτάζ.

Το καταδικάζω. Όμως το καταδικάζει αυτό το ρεπορτάζ, δεν το δέχεται το Μέγαρο Μαξίμου… Ξέρετε κάτι; Σας ενοχλεί αλλά όταν στη διαπλοκή παραδίδεστε και η διαπλοκή θα σας εξευτελίσει.

Για τελευταία λοιπόν, φορά παίρνετε μια απόφαση διάλυσης της κοινωνίας, για τελευταία φορά με τους ίδιους εκβιασμούς. Μια μας λέγατε ότι δεν θα πάρουμε τη δόση, ξανά μας το λέτε αυτό, την άλλη μας λέγατε ότι αν δεν ψηφίσουμε θα φύγουμε από το ευρώ. Την παρ’ άλλη μας είπατε ότι θα έρθουν τα τανκς και θα γίνουμε Αργεντινή. Μετά μας είπατε ότι θα κλείσουν οι τράπεζες και θα χαθούν οι καταθέσεις. Μετά μας είπατε ότι δε θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις.

Ξέρετε γιατί θλίβομαι, γιατί η τελευταία απειλή θα γίνει πραγματικότητα δυστυχώς έτσι όπως πάμε. Όχι αν δεν ψηφίσετε, αλλά αν ψηφίσετε θα γίνει πραγματικότητα. Ήδη στους μισθούς και τις συντάξεις του Οκτώβρη δόθηκε αντίδωρο. Ήδη τα ασφαλιστικά ταμεία με το κούρεμα που θα έρθει – και άλλο θα ήταν να ερχόταν κούρεμα με μια ισχυρή στρατηγική διαπραγμάτευση από την πλευρά της χώρας μας δυο χρόνια πριν, πριν οδηγηθούμε στο μνημόνιο και μνημόνιο και κούρεμα δεν το αντέχει η ελληνική οικονομία. Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα έχουν να πληρώσουν συντάξεις.

Καταλήγω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ποιος είναι ο κυρίαρχος εκβιασμός σήμερα που οδηγείτε για μια ακόμη –τελευταία αυτή τη φορά, έτσι λέτε κάθε φορά– τους εθνικούς μας διασώστες Βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας να ψηφίσουν το νομοσχέδιο. Ότι αν δεν ψηφιστεί το άρθρο 37 του νομοσχεδίου, δηλαδή του άρθρου που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα, τότε δε θα πάρουμε την έκτη δόση.

Προσέξτε δηλαδή τι μας λέτε. Ότι αν δεν ψηφιστεί αυτή η διάταξη που όλοι γνωρίζουμε, δεν είναι εμπνεύσεως τρόικα την έχουν εμπνευστεί οι Έλληνες συνεργάτες των τροκανών –και δεν αναφέρομαι στην κυβέρνηση, ψάξτε να τους βρείτε στα επιστημονικά συμβούλια του ΙΟΒΕ– και την έστειλαν στην τρόικα και την υιοθέτησε η τρόικα. Αν δεν ψηφιστεί αυτό δε θα μας δώσουν την έκτη δόση.

Δηλαδή οι Γερμανοί που τρέμουν την επέκταση της κρίσης στην Ιταλία, οι Γάλλοι που τρέμουν την επέκταση της κρίσης στις γαλλικές τράπεζες θα αποφασίσουν να τα τινάξουν όλα στον αέρα για το άρθρο 37. Νομίζω ότι αυτή η ανάγνωση της πραγματικότητας μπορεί να γίνει μονάχα αν αυτοί που την κάνουν είναι είτε παραδομένοι, είτε συνένοχοι.

Και επειδή ο τρόπος με τον οποίο επιτίθεστε το τελευταίο διάστημα κύριοι της Κυβέρνησης, στις κοινωνικές κατηγορίες μιλώντας για συντεχνίες, μάλλον δεν σας δείχνει για παραδομένους, μάλλον για συνένοχους σας δείχνει.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μη νομίζετε ότι επειδή θα ψηφιστεί σήμερα και το 37 και όλο το πολυνομοσχέδιο έχετε ξεμπερδέψει. Δυστυχώς δεν έχει ξεμπερδέψει η χώρα μας. Αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα. Αλλά αυτός ο λαός που βγήκε χθες και σήμερα στους δρόμους που έδωσε μια νέα σαφή λαϊκή εντολή δεν πρόκειται να γυρίσει στο σπίτι του ηττημένος.

Αυτός ο λαός θα διεκδικήσει τη δικαίωσή του και είμαστε βέβαιοι ότι θα καταφέρει τη δικαίωσή του κόντρα σε εκβιασμούς και πολιτικές παρασκηνίου».

Στη δευτερολογία του είπε:
«Κύριε Πρόεδρε, έχω μια ηθική και πολιτική υποχρέωση να πω το εξής. Σήμερα διαπίστωσα ότι έχω ένα πολύ ισχυρό όπλο κύριε Αντιπρόεδρε. Κάθε φορά που υπάρχει μια σιωπή σε έγγραφα και δεσμεύσεις να χρησιμοποιώ τον όρο πολιτική ομερτά και εσείς να τα δίνετε στη δημοσιότητα. Και μετά εγώ να ανακαλώ. Τα δώσατε στη δημοσιότητα.

Ελπίζω κύριε Πρόεδρε, σε ό,τι αφορά τη σπουδή σας να με ανακαλέσετε σε σχέση με την πολιτική ορθότητα του όρου να πράξετε το ίδιο να μην έχετε δυο μέτρα και δυο σταθμά και σε σχέση με την πολιτική ορθότητα του όρου «τζάμπα μάγκας» που χρησιμοποίησε ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης.

Και μία επί της ουσίας παρατήρηση. Κύριε Υπουργέ, σε αυτή την επιστολή τη δισέλιδη, στα αγγλικά, ημερομηνία 27.9.2011 στην πραγματικότητα διαβάζουμε τα μέτρα του νομοσχεδίου που ψηφίζουμε σήμερα. Εάν αυτό το οποίο δεν είχε συζητηθεί προφανώς σε κανένα Υπουργικό Συμβούλιο στις 27.9.11 και σε καμιά συνεδρίαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Αν αυτό δεν ονομάζετε εκβιασμένη συμφωνία –τον άλλον όρο τον αναίρεσα, τον ανακάλεσα– τότε τι είναι εκβιασμένη συμφωνία;»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ



Για δεύτερη συνεχή ημέρα το λαϊκό κίνημα, οι εργαζόμενοι, η νεολαία πλημμύρισαν το Σύνταγμα και με ειρηνικό, ενωτικό, μαζικό τρόπο έδωσαν απάντηση στην ανάλγητη και κοινωνικά καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης.

Για μια ακόμη φορά συγκεκριμένες ομάδες κουκουλοφόρων επιχείρησαν να στραφούν εναντίον δυνάμεων του κινήματος. Την αντικειμενικά προβοκατόρικη δράση τους την γνωρίζουμε και την έχουμε καταδικάσει.

Σε σχέση με τις σημερινές δηλώσεις της κας Παπαρήγα, το μόνο σχόλιό μας είναι πως σήμερα οι διαχωριστικές γραμμές δεν είναι ανάμεσα στις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος.

Τούτη την ώρα αυτό που χρειάζεται ο λαός και ο τόπος είναι ενότητα και κοινός αγώνας απέναντι στον κοινό εχθρό και όχι τεχνητή αντιπαλότητα.

Ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, η νεολαία με τον ενωτικό τους αγώνα μπορούν να πετύχουν μια ιστορική νίκη ανατροπής της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Ας δώσουμε όλοι και όλες τις δυνάμεις μας σ΄ αυτό το στόχο.

To Γραφείο Τύπου

Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στο απόσπασμα




Ημερομηνία δημοσίευσης: 18/10/2011
Του Δημήτρη Στρατούλη



Η κυβέρνηση έπαιζε για πολλές ημέρες ένα κακόγουστο επικοινωνιακό θέατρο, ότι δήθεν διαφωνεί με την απαίτηση της τρόικας για μείωση του κατώτερου εγγυημένου μισθού κατά 200 ευρώ. Είχε, όμως, ήδη συμφωνήσει με την τρόικα γι' αυτό το θέμα και είχε νομοθετήσει αυτή τη συμφωνία τους με τον νόμο 3845/2010.

Στο άρθρο 2 παράγραφο 7 αυτού του νόμου, με τον οποίο εφαρμόστηκε το Μνημόνιο στη χώρα μας, αναφέρεται ότι «οι όροι των ομοιοεπαγγελματικών και επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας μπορεί να αποκλίνουν έναντι των αντίστοιχων όρων των κλαδικών και Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και οι όροι των κλαδικών Συμβάσεων εργασίας μπορεί να αποκλίνουν έναντι των αντίστοιχων όρων των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας», δηλαδή θα μπορούν να προβλέπουν μισθούς χαμηλότερους από κατώτερο εγγυημένο μισθό.

Η κυβέρνηση με τον νόμο 3863/2010, άρθρο 74 παράγραφοι 8 και 9, θέσπισε τον μισθό πρώτης απασχόλησης για νέους κάτω των 25 ετών στο 84% του εγγυημένου κατώτερου μισθού και για τους μαθητευόμενους κάτω των 18 ετών στο 70%. Με αυτό τον τρόπο υπονόμευσε την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που ορίζει τον κατώτερο εγγυημένο μισθό. Αργότερα θεσμοθέτησε τη δυνατότητα των εργοδοτών να προσλαμβάνουν νέους μέχρι 25 ετών με το 80% του κατώτερου εγγυημένου μισθού, ενώ τις ίδιες αμοιβές θα παίρνουν όσοι άνεργοι προσληφθούν από ΜΚΟ για κοινωφελή εργασία.

Η κυβέρνηση έχει βαρύτατες πολιτικές ευθύνες, γιατί με αυτές τις νομοθετικές ρυθμίσεις άνοιξε την όρεξη της τρόικας να ζητάει και την κατάργηση του κατώτερου εγγυημένου μισθού.

Οι τροϊκανοί αποδεικνύουν ότι δεν τους ενδιαφέρει μόνο να εξασφαλίσουν τα χρήματα των τοκογλύφων - πιστωτών της χώρας μας, αλλά και φτηνούς εργαζόμενους με μισθούς και εργασιακές σχέσεις Κίνας στις πολυεθνικές που ετοιμάζονται να αρπάξουν τον δημόσιο πλούτο της χώρας μας.

Όσον αφορά τους λεονταρισμούς του πρωθυπουργού ότι «η Ελλάδα δεν είναι Ινδία», κανείς πια δεν τον πιστεύει, γιατί η κυβέρνησή του πάντοτε μετατρέπει τις όποιες ελάχιστες φραστικές διαφωνίες της με την τρόικα σε άτακτες υποχωρήσεις. Πριν περάσουν τρεις ημέρες απ’ αυτή τη δήλωση, η κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα για την αναθεώρηση του κατώτερου μισθού το 2012.

Τα «δάκρυα» του προέδρου του ΣΕΒ για τον κατώτερο εγγυημένο μισθό είναι κροκοδείλια, αφού ο ΣΕΒ διαχρονικά πιέζει τις κυβερνήσεις για την κατάργησή του.

Η κυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο δίνει τέσσερα νέα θανάσιμα κτυπήματα στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τις οποίες ήδη είχε φροντίσει με τον νόμο 3899/2010 να αποδυναμώσει με τη θέσπιση των ειδικών επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που μπορούν να προβλέπουν μειώσεις μισθών, αλλά και με την ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργοδοτών στον ΟΜΕΔ.

Προηγουμένως η κυβέρνηση και η τρόικα με το πρώτο επικαιροποιημένο Μνημόνιο, τον Αύγουστο του 2010, είχαν διασφαλίσει ότι οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας θα υπερισχύουν των κλαδικών και αυτές με τη σειρά τους των ομοιοεπαγγελματικών. Επίσης ότι «θα καταργηθεί η επέκταση των κλαδικών συμβάσεων σε όσους δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις», ότι οι αποφάσεις της Διαιτησίας θα πρέπει να παίρνουν υπόψη σοβαρά την ανταγωνιστικότητα με όρους κόστους και ότι οι μισθοί θα πρέπει να είναι αντίστοιχοι με την παραγωγικότητα.

Συγκεκριμένα με το κυβερνητικό πολυνομοσχέδιο (άρθρα 31 και 37):

* Καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στις μη εισηγμένες στο χρηματιστήριο ΔΕΚΟ και οι εργαζόμενοί τους εντάσσονται στο νέο ενιαίο μισθολόγιο των Δημοσίων υπαλλήλων με μειώσεις μισθών 50-75%. Καταργούνται επίσης οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας των εισηγμένων στο χρηματιστήριο ΔΕΚΟ και οι μισθοί των εργαζομένων τους μειώνονται 35% συγκριτικά με όσα έπαιρναν στις 31-12-2009.

* Καταργείται η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, σύμφωνα με την οποία, εάν υπάρχει συρροή πολλών ειδών συλλογικών συμβάσεων, υπερισχύει αυτή που είναι ευνοϊκότερη για τους εργαζόμενους. Στην περίπτωση αυτή η επιχειρησιακή θα υπερισχύει πλέον της κλαδικής ή ομοιοεπαγγελματικής με πλαφόν προς τα κάτω τον κατώτερο εγγυημένο μισθό.

* Αναστέλλεται μέχρι το τέλος του Μεσοπρόθεσμου (2014) η δυνατότητα επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων, που γινόταν με Υπουργικές Αποφάσεις. Με αυτή την αναστολή δημιουργούνται στον ίδιο κλάδο εργαζόμενοι δυο ταχυτήτων, αυτοί για τους οποίους θα ισχύουν και οι άλλοι στους οποίους δεν θα ισχύουν οι κλαδικές συμβάσεις και θα παίρνουν πολύ μικρότερους μισθούς.

* Παρέχεται η δυνατότητα υπογραφής επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας σε απλές ενώσεις προσώπων σε επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερους από 20 εργαζόμενους, εφόσον συμφωνούν τα 3/5 των εργαζομένων τους. Με αυτό τον τρόπο λύνονται τα χέρια των επιχειρήσεων να κάνουν ό,τι θέλουν και να ζητούν μειώσεις μισθών εκβιάζοντας με απολύσεις.

Στόχος της κυβέρνησης και της τρόικας είναι η ικανοποίηση της διαχρονικής απαίτησης του κεφαλαίου για υπερίσχυση των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε σχέση με την ΕΓΣΣΕ και τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές, ώστε να καταργηθεί ο κατώτερος εγγυημένος μισθός και κάθε επιχείρηση να έχει να αντιμετωπίσει μόνο τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων της, ώστε να την ενσωματώνει ή να τη συντρίβει ευκολότερα.
Τελικός τους στόχος είναι η «καθαρή» για τον ΣΕΒ λύση, που είναι η υποκατάσταση όλων των ειδών συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τις ατομικές συμβάσεις, ώστε ο κάθε εργαζόμενος να βρίσκεται μόνος και απροστάτευτος απέναντι στην παντοδυναμία των αφεντικών του.

Ήδη από τότε που υπογράφηκε το Μνημόνιο οι ατομικές συμβάσεις εργασίας έχουν γενικευτεί και προβλέπουν δραστικές μειώσεις των μισθών των εργαζομένων με την μετατροπή της πλήρους εργασίας τους σε εκ περιτροπής εργασία ή σε μερική απασχόληση.

Η υπονόμευση από την τρόικα και την κυβέρνηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας οδηγεί επίσης σε υπαρξιακά προβλήματα τα εργατικά συνδικάτα. Εάν τους αφαιρεθεί η δυνατότητα να διεκδικούν από τους εργοδότες τους μισθούς και τους όρους εργασίας των εργαζομένων, θα μετατραπούν από ταξικές οργανώσεις σε απλούς πολιτιστικούς ή εκδρομικούς συλλόγους.

Η πρωτοφανής επίθεση που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι από την τρόικα και την κυβέρνηση καθιστά αναγκαία όσο ποτέ τη συμπαράταξη της αριστεράς. Μια τέτοια συμπαράταξη στη βάση συγκεκριμένων στόχων για την επιβίωση του λαού και της χώρας και την προώθηση μιας κοινής εναλλακτικής πρότασης μπορεί να συσπειρώσει γύρω της και ευρύτερες δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον δικομματισμό και να δημιουργήσει ένα πλατύ πολιτικό μέτωπο που να λειτουργεί ως ισχυρός πόλος ενίσχυσης των κοινωνικών αγώνων, αντίστασης, ελπίδας, προοπτικής για μια άλλη πορεία της χώρας μας.

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Τ.Ε ΣΥΡΙΖΑ ΜΕΓΑΡΩΝ & ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ


Την Τετάρτη 19 και την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μικροεπαγγελματίες, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, μέσα από την 48ωρη πανεργατική απεργία καλούνται για ακόμα μια φόρα στην εποχή του μνημονίου, να δώσουν μια σκληρή μάχη για να μην περάσει το πολυνομοσχέδιο «τερατούργημα» που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, ανοίγει το δρόμο για μαζικές απολύσεις στο δημόσιο και μειώνει εξοντωτικά μισθούς και συντάξεις σε επίπεδα ανέχειας και φτώχειας διαρκείας.
Η κυβέρνηση ακολουθεί πια απροκάλυπτα το νεοφιλελεύθερο μονόδρομό της, που περνά μέσα από συνεχόμενα φορομπηχτικά χαράτσια και οδηγεί την κοινωνία στην απόλυτη εξαθλίωση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί το λαό σε κοινό αγώνα για την ανατροπή αυτής της αντικοινωνικής κυβέρνησης ‘’υποχείριο’’ της Τρόικας και του ΔΝΤ, με συστράτευση στους ακόλουθους βασικούς άξονες:
• Απεμπλοκή από το μνημόνιο
• Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους
• Αναδιανομή του πλούτου
• Κοινωνικοποίηση των τραπεζών
ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Για ένα μέλλον με πρωταγωνιστή την κοινωνία και τις ανάγκες των πολλών.
Όλοι μαζικά και ενωτικά στις συγκεντρώσεις συνδικάτων και εργατικών κέντρων με κοινό αίτημα ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ.

Τ.Ε ΣΥΡΙΖΑ ΜΕΓΑΡΩΝ & ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ
Εκ του Γραφείου Τύπου

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ 48ΩΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ


Καλούμε τους εργαζόμενους/ες σε μαζική και μαχητική συμμετοχή στην 48ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία, αλλά και στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας την ερχόμενη Τετάρτη και Πέμπτη 19/20 Οκτωβρίου.

Το απεργιακό αυτό διήμερο πρέπει να σταματήσουν όλα στους χώρους εργασίας. Κανείς και καμιά δεν πρέπει να εργαστεί. Κανείς και καμιά δεν πρέπει να μείνει στο σπίτι του.

ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ να είμαστε στις απεργιακές συγκεντρώσεις και στους δρόμους. Στην Αθήνα να πάμε με πορεία στο Σύνταγμα και να μείνουμε εκεί όσο χρειαστεί περικυκλώνοντας τη Βουλή.

Αγωνιζόμαστε για:

• Να διώξουμε την τρόικα και να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου αλλά και το δικομματικό πολιτικό κατεστημένο

• Να πάρουμε πίσω ότι μας έκλεψαν τα 2 τελευταία χρόνια σε μισθούς, συντάξεις, θέσεις εργασίας και δικαιώματα

• Να ανοίξουμε το δρόμο για μια άλλη πορεία της χώρας μας και για θετική για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα διέξοδο από την κρίση με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, σύγκρουση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ευρωζώνης, ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των στρατηγικών κλάδων και επιχειρήσεων και ριζική αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων σε βάρος του κεφαλαίου.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι, μικρομεσαίοι επαγγελματίες και αγρότες στους δρόμους των αγώνων.

Μπορούμε και πρέπει να τους ανατρέψουμε.

Τετάρτη, 19/10 προσυγκέντρωση 10:30π.μ. στο Μουσείο και πορεία στο Σύνταγμα

Πέμπτη, 20/10 ολοήμερη, και ολονύχτια αν χρειαστεί, παραμονή στο Σύνταγμα και περικύκλωση της Βουλής.

ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ!



«ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ» - ΚΙΝΗΜΑ ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΡΟΙΚΑ !
Οι πολιτικές οργανώσεις και σχηματισμοί που υπογράφουμε πιο κάτω, συναντηθήκαμε και συζητήσαμε για το ζήτημα των χαρατσιών που επιβάλλονται στο λαό και συναποφασίσαμε τα εξής:


1. Καλούμε το λαό να μην τα πληρώσει τα συνεχή χαράτσια που του επιβάλλονται. Καλούμε το λαό περήφανα να αντισταθεί και να αρνηθεί να πληρώσει για μια ακόμη και πολλοστή φορά τους τοκογλύφους δανειστές της χώρας μας. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας, επιβίωσης, δικαιοσύνης. Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι στηρίζουμε αποφασιστικά και δραστήρια με τη συμμετοχή μας και το παράδειγμα μας το «Δεν πληρώνω τα χαράτσια»

2. Καλούμε και θα στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις ένα μεγάλο κίνημα λαϊκής ανυπακοής απέναντι στην κυβέρνηση, στην Τρόικα (ΕΕ –ΔΝΤ- ΕΚΤ) και σε όλο το πλαίσιο μνημονίων, πακέτων μέτρων και χαρατσιών που επιβάλλουν, με την άμεση ή έμμεση συναίνεση και συνενοχή των «πρόθυμων» πολιτικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ κλπ). Δηλώνουμε ότι στόχος μας είναι ένας παλλαϊκός ξεσηκωμός για να ανατραπούν όλοι αυτοί. Να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση και όσοι τη στηρίζουν. Να φύγουν όλοι τους, όλοι όσοι οδήγησαν στην χρεοκοπία και στη βαθειά καταπίεση του λαού, κυβερνώντες νυν και προηγούμενοι, «πρόθυμοι» πολιτικοί σχηματισμοί, Τρόικα (ΕΕ –ΔΝΤ- ΕΚΤ) και δανειστές. Να ανατραπεί το ειδικό αυταρχικό καθεστώς το οποίο έχουν εγκαθιδρύσει, με τάνκς τις τράπεζες και τα ΜΜΕ τους συστήματος. Ήρθε η ώρα της πραγματικής δημοκρατίας, την οποία μπορεί να επιβάλει ο λαός με τους αγώνες του.

3. Στην κυβερνητική προπαγάνδα ότι αν δεν πληρωθούν τα χαράτσια, τότε δεν μας δοθεί η επόμενη δόση και δεν θα υπάρχουν, τάχα, λεφτά για μισθούς και συντάξεις, απαντάμε: κάθε δόση μας οδηγεί σε χειρότερο αδιέξοδο, εδώ και τώρα να σταματήσουν οι πληρωμές στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους δανειστές, εδώ και τώρα ουσιαστική φορολόγηση του πλούτου και εθνικοποίηση των τραπεζών, εδώ και τώρα αναδιανομή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου.

3. Χωρίς να αναιρείται η αυτοτελής παρέμβαση κάθε δύναμης, τον αγώνα αυτόν θα τον δώσουμε σε συντονισμό και με όλες μας τις δυνάμεις. Καλούμε όλα τα μέλη μας και τους φίλους να συναντηθούν σε όλες τις γειτονιές και τις πλατείες, στα συνδικάτα και στους συλλόγους και να δημιουργήσουν κοινές και πλατειές επιτροπές πολιτών, εργαζομένων, νεολαίων. Επιτροπές, που να συσπειρώσουν και να οργανώσουν στην ανυπακοή και στην αντίσταση όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους του λαού. Επιτροπές, που να μην επιτρέψουν να κοπεί σε κανένα λαϊκό σπίτι το ηλεκτρικό και να προστατεύσουν έμπρακτα το κίνημα της ανυπακοής από τα τιμωρητικά και εκδικητικά μέτρα του κράτους.

4. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ και στις Εφορίες, να συμπεριφερθούν όχι με βάση τις οδηγίες της κυβέρνησης και των τροϊκανών επιτρόπων, αλλά με βάση τις ανάγκες του λαού. Να σταθούν έμπρακτα αλληλέγγυοι στο «Δεν πληρώνω». Καλούμε τα συνδικάτα να συμβάλλουν αποφασιστικά σε αυτήν την κατεύθυνση και να συνδεθούν με το λαό.

5. Έτσι θα συμβάλλουμε όλοι στο να πάρει σάρκα και οστά ένα πανίσχυρο κίνημα λαϊκής ανυπακοής και αλληλεγγύης, ένα πανίσχυρο κίνημα ανατροπής της σημερινής κατάστασης.

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, Αριστερή Ανασύνθεση (ΑΡ.ΑΝ.), Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση (ΑΡ.Α.Σ.), Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.), Κομμουνιστική Ανανέωση, Ξεκίνημα, Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ).

Αθήνα, 12 Οκτώβρη 2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ




Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλεξη Τσίπρα, στη συνέντευξη Τύπου σχετικά με τη διαχείριση των απόρρητων δαπανών

Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας.

Ξεκινώντας θέλω να σας πω ότι η συνέντευξη αυτή αφορά μόνο το θέμα διαχείρισης απορρήτων δαπανών και καλό θα ήταν να μείνουμε σʼ αυτά.

Όπως θα γνωρίζετε με ερώτηση και Αίτηση κατάθεσης εγγράφων που κατέθεσα προς τους αρμόδιους υπουργούς των οικονομικών και εξωτερικών από τις 4 Σεπτέμβρη, ζητώ να ενημερωθώ για τις προϋπολογισθείσες και τις τελικά καταβληθείσες δαπάνες που αφορούν στο κωδικό 0896, των απορρήτων κονδυλίων του υπουργείου εξωτερικών.

Μετά το πέρας του συνόλου του προβλεπόμενου από τον Κανονισμό της Βουλής χρόνου απάντησης, δηλαδή μετά από 30 ημέρες, ο μεν υφυπουργός των Οικονομικών κ. Σαχινίδης μου απαντά ότι είναι αναρμόδιος, ο δε υπουργός των Εξωτερικών πετά τη μπάλα στην εξέδρα.

Την προηγούμενη εβδομάδα με δημόσια ανακοίνωση αλλά και με δική μου δήλωση, επισημάναμε το ατόπημα και δώσαμε μια χρονική διορία στους υπουργούς να διορθώσουν το λάθος τους.

Δεν το έπραξαν, προφανώς γιατί δεν πρόκειται περί λάθους, αλλά περί συνειδητής επιλογής κατασπατάλησης δημόσιων πόρων, υπέρβασης προϋπολογισθέντων ποσών και παράκαμψης των νόμιμων διαδικασιών εκταμίευσης.

Κατασπατάληση δημόσιων πόρων που κρύβεται συνειδητά πίσω από το μανδύα των απορρήτων δαπανών.

Η, επί της ουσίας, άρνηση απάντησης στα ερωτήματά μου, καθώς και τα στοιχεία που πρόκειται ευθύς αμέσως να θέσω στη διάθεσή σας, εγείρουν τρία πολύ σοβαρά ζητήματα.

Ζήτημα ηθικής τάξης, ζήτημα πολιτικό, καθώς και ζήτημα τήρησης της νομιμότητας.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Ζήτημα ηθικής τάξης: η άρνηση απάντησης στα εύλογα ερωτήματα ενός πολιτικού αρχηγού, στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής διαδικασίας

Σήμερα η Βουλή αγνοεί τι γίνεται με τις απόρρητες δαπάνες του Υπουργείου Εξωτερικών και όχι μόνο.

Στην ερώτηση και την αίτηση κατάθεσης εγγράφων που υπέβαλα στον υπουργό Εξωτερικών και στον υπουργό Οικονομικών, δεν ζητούσα, να μάθω και να ασχοληθώ το που πάνε αυτά τα λεφτά.

Ζήτησα να μάθω :

Για το έτος 2009

1. Ποια ήταν απολογιστικά η διαμορφωμένη πίστωση, για απόρρητες δαπάνες (ΚΑΕ0896) σε απόλυτο αριθμό αλλά και σε ποσοστό διάθεσης κατά το οικονομικό έτος 2009.

2. Τι ποσό είχε αναληφθεί μέχρι τις εκλογές του 2009 (από την Κυβέρνηση Καραμανλή) και ποιο ήταν το υπόλοιπο.

3. Υπήρξαν αποφάσεις αύξησης της μετά τις εκλογές, τι ποσά ζητήθηκαν, με ποιο αίτημα από το διατάκτη και ποιο ποσό τελικά δόθηκε από το ΓΛΚ.

4. Με δεδομένο ότι στον προϋπολογισμό του 2009 δεν υπήρχε αποθεματικό από ποιους κωδικούς προήλθαν οι τυχόν αυξήσεις.

5. Για την παραπάνω περίοδο, ποιο ήταν το ποσοστό που δόθηκε στην τελικά διαμορφωμένη πίστωση;

Για τα έτη 2010 και 2011 μέχρι σήμερα

6. Υπήρξαν αποφάσεις αύξησης της συγκεκριμένης πίστωσης, τι ποσά ζητήθηκαν, με ποιο αίτημα από το διατάκτη και ποιο ποσό τελικά δόθηκε από το ΓΛΚ;

7. Αν ναι πότε έγιναν;

8. Τι ποσό αναλήφθηκε από την τελικά διαμορφωμένη πίστωση;

Τι προβλέπεται για τις ιδιότητες των μελών στις επιτροπές ελέγχου απορρήτων δαπανών; Έχουν τηρηθεί οι σχετικές διατάξεις;

Ζήτησα να μου κατατεθούν

1. Τα σχετικά έγγραφα των αναφερόμενων αποφάσεων.

2. Τα έγγραφα των επιτροπών ελέγχου απορρήτων δαπανών που αποδεικνύουν ότι δαπανήθηκαν τα ποσά για τους απόρρητους σκοπούς που προβλέπονται σε κάθε οργανισμό υπουργείου.

3. Οι σχετικές αποφάσεις για τη στελέχωση των μελών των επιτροπών ελέγχου απορρήτων δαπανών με την υπηρεσιακή κατάσταση και ιδιότητά τους.

Αντί για συγκεκριμένες απαντήσεις σε πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα, ο υπουργός Εξωτερικών μου έστειλε τους νόμους που λένε ότι αυτές οι δαπάνες είναι απόρρητες, και ότι τα παραστατικά καταστρέφονται, κάτι που το ξέρουμε πολύ καλά και εμείς.

Αλλά δεν τον ρωτήσαμε που πήγαν αυτά τα λεφτά.

Ο δε υφυπουργός Οικονομικών μου απάντησε πως είναι αναρμόδιος.

Αυτές οι απαντήσεις που λάβαμε προσβάλλουν την Βουλή και τον ελληνικό λαό.

Ζητήσαμε και πράγματα που δημοσιεύονται είτε στον απολογισμό είτε στη διαύγεια.

Αρνήθηκαν ακόμα και αυτά να τα δώσουν.

Η υπόσχεση για διαφάνεια είναι πλέον το πιο σύντομο ανέκδοτο.

Και αυτό είναι μια μικρή απόδειξη της ακραίας υποτίμησης από τη πλευρά της κυβέρνησης του θεσμού του κοινοβουλευτικού ελέγχου.

Δεν ξέρω, αν είναι αφελείς, αν είναι επαρμένοι, μεθυσμένοι από την εξουσία ή τρομαγμένοι με αυτά που έρχονται στο φως.

Η ουσία είναι ότι η άρνησή τους να απαντήσουν εγείρει μείζον ζήτημα ηθικής τάξης και προφανώς αποκαλύπτει ενοχή και διάθεση συγκάλυψης.

Αγαπητοί φίλοι,

Είπαμε με καθαρό τρόπο ότι θα τους περιμένουμε μέχρι σήμερα. Αφού επέλεξαν τη σιωπή, τότε θα μιλήσουμε εμείς.

Και περνάω στη πολιτική ουσία των αποκαλύψεων.

Σε μια περίοδο σκληρής λιτότητας για το λαό μας, σε μια περίοδο όπου όλα τα υπουργεία καλούνται να μειώσουν τις προϋπολογισθείσες δαπάνες μειώνοντας δραματικά δαπάνες άκρως απαραίτητες για τη κοινωνική συνοχή, στο υπουργείο Εξωτερικών λεφτά υπάρχουν.

Όχι βέβαια για τις πρεσβείες μας, που δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα ή τα συνεργία καθαρισμού.

Όχι για το διπλωματικό μας σώμα, που έχει υποστεί οδυνηρές περικοπές στα εισοδήματα και στις αποζημιώσεις.

Αλλά λεφτά υπάρχουν πολλά στα απόρρητα κονδύλια.

Και αν δεν υπάρχουν, τα δημιουργούμε με μια υπουργική απόφαση.

Το 2009 είχαμε αύξηση των προϋπολογισθέντων μυστικών δαπανών κατά 210%

Και από 18.500.000 εκταμιεύθηκαν τελικά 57.207.000, δηλαδή είχαμε αύξηση 38.707.140.

Το 2010 είχαμε αύξηση των προϋπολογισθέντων μυστικών δαπανών κατά 270% Και από 18.000.000 εκταμιεύθηκαν τελικά 68.000.000, δηλαδή είχαμε αύξηση 50.000.000.

Και την τρέχουσα χρονιά το 2011, για να μην κουράζονται στις υπερβάσεις και στις μεταφορές κονδυλίων έχουμε το πρωτοφανές, ενώ όλες οι δαπάνες μειώνονται λόγω κρίσης, οι απόρρητες δαπάνες αυξάνονται και στον προϋπολογισμό κατά 90%.

Και έτσι από 18.000.000 προϋπολογισμό το 2010, πήγαμε σε 34.150.000 το 2011.

Αλλά όπως θα αποκαλύψουμε παρακάτω ούτε αυτά ήταν επαρκή για τις υπέρογκες απόρρητες ανάγκες του υπουργείου και της κυβέρνησης Παπανδρέου, αφού ήδη έχουμε φτάσει στην εκταμίευση 43.000.000 και με αυτούς τους ρυθμούς μέχρι το τέλος του τους αναμένεται να υπερβούν ξανά τα 60.000.000

Υπογραμμίζω ότι τα ποσά αυτά αφορούν τις απόρρητες δαπάνες του Υπουργείου Εξωτερικών. Όχι αυτές του Δημοσίας Τάξης και του Άμυνας.

Καταλαβαίνετε βέβαια μπροστά σε αυτά τα μεγέθη πόσο αστεία φαίνεται η κίνηση του κ. Μόσιαλου να καταργήσει απόρρητες δαπάνες της Γραμματείας Επικοινωνίας μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Προφανώς πρόκειται για συνωνυμία η υπογραφή στα παρακάτω έγγραφα που σας κοινοποιώ. Διότι οι παρακάτω αποφάσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους οι οποίες υπογράφονται από τον «αναρμόδιο» κατά την απάντησή του κ. Σαχινίδη.

Όλες αυτές οι αποφάσεις αύξησης του προϋπολογισθέντος ποσού, της πίστωσης με κωδικό 0896, φέρουν την υπογραφή του υφυπουργού Οικονομικών κ. Σαχινίδη, ο οποίος δεν γνωρίζει ποιες ήταν οι πιστώσεις, ποιο ήταν το υπόλοιπο το 2009 που είχε περισσέψει από την κυβέρνηση Καραμανλή και αν υπήρξαν αποφάσεις αύξησής τους.

Συγκεκριμένα.

Έτος 2009. Υπουργός Εξωτερικών ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Στις 30/11 μαζεύουν ότι άφησε η κ. Μπακογιάννη και δέκα μέρες μετά στις 10/12 αυξάνουν τα κονδύλια κατά 15.000.000 ευρώ.
Δεκαπέντε εκατομμύρια για τις τελευταίες είκοσι μέρες του χρόνου.

Μιλάμε για μια περίοδο που όπως έχει αποδειχθεί ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη συμφωνήσει με τον κ. Στρος Καν για την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Φρόντισε προφανώς να αφήσει εκτός περικοπών τις απόρρητες δαπάνες.

Βλέπετε επίσης το έγγραφο με ημερομηνία 23-2-2010, λίγο μετά από την συνέντευξη τύπου που έδωσε ο πρωθυπουργός και δήλωσε πως η ελληνική κυβέρνηση εδώ και καιρό έχει ζητήσει συνεργασία από το ΔΝΤ σε «τεχνικά ζητήματα» και ξεκαθάρισε πως δεν ήταν ιδέα του κ. Ρομπάι, της κ. Μέρκελ ή του κ. Σαρκοζί η εμπλοκή του ΔΝΤ, αλλά ο ίδιος το ζήτησε από τον κ. Στρος Καν- υποτίθεται πάλι για «τεχνική υποστήριξη».
Κοιτάξτε τη λίστα των εγγράφων «έχοντας υπʼ όψη».

Αυτή η εντολή έχει λάβει υπʼ όψη μόνο πράξεις απόδοσης αρμοδιοτήτων.

Βλέπετε πουθενά αν υπάρχει αίτημα από τον διατάκτη;

Ποιος ζητά αυτήν την αύξηση; Στα περισσότερα έγγραφα δεν υπάρχει.

Δηλαδή ο κ. Σαχινίδης δίνει λεφτά χωρίς να του τα ζητήσει κανείς;

Στο έγγραφο με ημερομηνία 23-3-2010, λίγες ημέρες πριν ο κ. Παπακωνσταντίνου στείλει επιστολή σε Ρεν, Τρισέ και Στρος Καν, ζητώντας διαβούλευση για τον καθορισμό των λεπτομερειών του μηχανισμού στήριξης (15-4-2010) και ένα μήνα πριν ο πρωθυπουργός από το Καστελόριζο βάλει τη χώρα σε αυτήν την περιπέτεια.
10.000.000 ευρώ αύξηση και ανάληψη του συνόλου των χρημάτων. Μόλις ένα εικοσιτετράωρο, πριν το συμβούλιο κορυφής που αποφάσισε να παρέμβει στην περίπτωση που η Ελλάδα το ζητήσει. Προφανώς κάτι ξέρανε.

Στο έγγραφο με ημερομηνία 18-5-2010, νέα αύξηση της πίστωσης, μόλις λίγες ημέρες μετά την ψήφιση του καταστροφικού μνημονίου (5-5-2010) και την υπογραφή της δανειακής σύμβασης από τον κ. Παπακωνσταντίνου (10-10-2010). Μία δανειακή σύμβαση που δεν την έχει κυρώσει ακόμα η Βουλή. Και εδώ θα παρατηρήσετε πως δεν υπάρχει στο έγγραφο ο διατάκτης. Πάλι ο κανείς ζητά λεφτά και φυσικά τα παίρνει.
Παρατηρήστε την πυκνότητα των αυξήσεων οι οποίες παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας με αποκορύφωμα την 28η Ιουλίου του 2010, όπου υπάρχουν τρία αλλεπάλληλα αιτήματα, την ίδια μέρα, με το συνολικό ποσό να ανέρχεται στα 5.700.000 ευρώ.
Τέλος, θα ήθελα να σταθώ στο έγγραφο με ημερομηνία 20 Σεπτεμβρίου του 2011. Πριν είκοσι περίπου μέρες.
Πρόκειται για κίνηση που γίνεται ενώ ήδη έχω καταθέσει ερώτηση και έχει προκύψει ζήτημα υπέρβασης των μυστικών απορρήτων. Αλλά στου κουφού τη πόρτα όσο θέλεις βρόντα…

Μεταφορά 8.000.000 ευρώ και διάθεση όλης της διαμορφωμένης πίστωσης η οποία μέχρι τις 20/9 είχε ήδη φτάσει 43.000.000.

Δηλαδή έχουμε, λίγο πριν την επισημοποίηση του κουρέματος του χρέους και των επονείδιστων όρων που θα το συνοδεύουν, άλλη μια υπέρογκη ανάληψη, προφανώς άνω των 10.000.000 από τις απόρρητες δαπάνες, αφού σήκωσαν τα 8 που μεταφέρανε συν αυτά που είχαν μείνει από τις αρχικά προϋπολογισθείσες δαπάνες των 34.150.000.

Και κλείνω με το ζήτημα κατά συρροή παραβίαση της νόμιμης διαδικασίας.

1ον Δεν υπάρχει αίτημα από διατάκτη. Παρά μια γενική διατύπωση περί «ανάγκης αντιμετώπισης απορρήτων δαπανών του υπουργείου εξωτερικών»

2ον Δεν υπάρχει όνομα του υπαλλήλου που διαχειρίστηκε την εντολή. Όπως υπάρχει στα υπόλοιπα έγγραφα. Μήπως επειδή κανείς δεν τόλμησε να βάλει την υπογραφή του;

Άρα το κρίσιμο ερώτημα είναι πως υπογράφει ο κος Σαχινίδης την εκταμίευση δημόσιου χρήματος χωρίς να υπάρχει αντίστοιχο αίτημα.

Ποιος τον πήρε τηλέφωνο και απαίτησε να δοθούν αυτά τα χρήματα χωρίς να υπάρχει εντολή;

Και Ρωτώ. Είναι σύννομες αυτές οι παραλείψεις; Είναι νόμιμες;

Τα υπόλοιπα έγγραφα, μπορείτε να τα ελέγξετε μόνοι σας. Εμείς θα σας υπενθυμίσουμε μόνο πως το μεγαλύτερο από το διάστημα στο οποίο αναφερόμαστε και σας δίνουμε στοιχεία, υπουργός Εξωτερικών είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Και εν κατακλείδι : Δε ζητώ πλέον απαντήσεις ούτε από τον κο Σαχινίδη, ούτε από τον κο Λαμπρινίδη.

Ό,τι ήταν αυτοί να απαντήσουν το απάντησαν ή για την ακρίβεια το απέκρυψαν.

Τώρα είναι η ώρα του κ. Παπανδρέου να δώσει απαντήσεις, όχι σε μένα αλλά στον ελληνικό λαό.

Ο ελληνικός λαός που δοκιμάζεται σκληρά δικαιούται να ξέρει.

Έχω εμπιστοσύνη και σε εσάς και στα μέσα που εκπροσωπείτε.

Δικαιούται επίσης ο λαός να είναι βέβαιος ότι τηρείται ο νόμος σε σχέση με τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος.

Έχω εμπιστοσύνη και στους δημόσιους λειτουργούς και στην ελληνική δικαιοσύνη.

Δικαιούται τέλος ο λαός να έχει μια κυβέρνηση που να τον σέβεται και ένα πρωθυπουργό που να υπερασπίζεται τα συμφέροντά του.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Συζήτηση επίκαιρης ερώτησης Δημ. Παπαδημούλη σχετικά με την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας



• Δ.Παπαδημούλης: «Γιατί η Εκκλησία, κατά δική της δήλωση, έδωσε το 2010 τέσσερις φορές λιγότερα απ’ ό,τι έδωσε πριν από δέκα χρόνια στο Δημόσιο ως φόρους;»

• Π. Οικονόμου: «Έρχεστε και μας φέρνετε ως επίκληση δήθεν όψιμου διαφωτισμού έναν αντικληρικαλισμό και επίθεση κατά της Εκκλησίας με αβάσιμα νομικά επιχειρήματα»

Ο Δημήτρης Παπαδημούλης με επίκαιρη ερώτησή του προς τον Υπουργό Οικονομικών σχετικά με την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας και μάλιστα σε περίοδο δημοσιονομικού εκτροχιασμού και σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, έφερε το ζήτημα στην Ολομέλεια της Βουλής.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, τοποθετήθηκε ως εξής:

«Κύριε Υπουργέ, σε μια περίοδο δημοσιονομικού εκτροχιασμού και σκληρής μονόπλευρης λιτότητας για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, τις τελευταίες μέρες τα περισσότερα έγκυρα ευρωπαϊκά έντυπα επικρίνουν την Κυβέρνηση γιατί αφήνει στο απυρόβλητο τα φορολογικά προνόμια της Εκκλησίας. Και εξηγούμαι.

Από το 1945 υπάρχει ένας νόμος που λέει ότι το κράτος αναλαμβάνει τη μισθοδοσία των κληρικών η οποία κοστίζει στον προϋπολογισμό 220.000.000 ευρώ αλλά και η Εκκλησία αναλαμβάνει να δίνει στο κράτος το 25% των ακαθάριστων εσόδων της από τους ναούς.

Το ποσό αυτό αργότερα έγινε 35%. Ήρθε μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2004 με το νόμο 3220 και το 35% το έκανε μηδέν, παραβιάζοντας και ανατρέποντας αυτό το νόμο. Λίγο μετά ήρθε μία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το νόμο 3295 και τη νομοθετική υποχρέωση της Εκκλησίας να δίνει φόρο 10% στα εισοδήματα από εμπορική εκμίσθωση γαιών και υποδομών, το έκανε κι αυτό μηδέν. Και λίγο μετά ήρθε μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2010 με το νόμο 3842 και είπε ότι ο ΦΠΑ που είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν όσοι ανεγείρουν νέες υποδομές δεν θα ισχύει στην περίπτωση των ακινήτων που εγείρονται για εμπορική δραστηριότητα της Εκκλησίας. Προσθέστε σε αυτό κι ένα νόμο του 1997, το Ν.2459 με τον οποίο απαλλάσσονται από φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας η Εκκλησία, οι ναοί, τα μοναστήρια.

Το ερώτημα μου, λοιπόν, είναι: Πόσα έσοδα χάνονται για το δημόσιο από τη διατήρηση αυτών των σκανδαλωδών και καταφανώς άδικων προνομίων που αναιρούν παλαιότερους νόμους του κράτους; Γιατί δεν επανέρχεστε τουλάχιστον να τηρήσετε ένα νόμο του 1945; Δεν πιστεύω τότε να ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και να είχε επιβάλει ακραίες αριστερές νομοθετικές ρυθμίσεις. Πόσο είναι το ύψος της εκκλησιαστικής περιουσίας, κινητής και ακίνητης;

Δεν μιλάμε για κάποιον που έχει λίγα. Η Εκκλησία, κύριε Πρόεδρε, είναι μετά το κράτος δεύτερος σε δύναμη και περιουσία ιδιοκτήτης ακίνητης γης. Μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο μιας μεγάλης τράπεζας όπως είναι η Εθνική και οφείλει αυτήν την ώρα να δίνει το καλό παράδειγμα.

Δεν παραγνωρίζω το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας αλλά οι φορολογικές υποχρεώσεις της Εκκλησίας δεν αναιρούνται από την φιλανθρωπία. Άλλωστε οι δωρεές εκπίπτουν του φορολογητέου εισοδήματος. Να το πω πιο απλά. Τα συσσίτια δεν μπορούν να αναιρέσουν την υποχρέωση της Εκκλησίας να καταβάλλει φόρο όταν δραστηριοποιείται στον επιχειρηματικό τομέα.»

Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών κ. Οικονόμου ο οποίος επικαλούμενος τις διατάξεις του νόμου 3842/2010 δήλωσε η ευνοϊκή μεταχείριση της Εκκλησίας δεν είναι πραγματικό γεγονός αλλά εσφαλμένη κρίση του κ. Παπαδημούλη.

Ο κ. Υπουργός δήλωσε ότι φορολογούνται όλα τα ακίνητα της Εκκλησίας με 3 τοις χιλίοις και τα εισοδήματα από αυτά με 20%. Ισχυρίστηκε μάλιστα ευθαρσώς ότι από το 2010 και μετά τα δημόσια έσοδα από την περιουσία της Εκκλησίας είναι προφανώς αυξημένα, δηλαδή η Εκκλησία πληρώνει για την ίδια περιουσία από το 2010 και μετά περισσότερα.

Ο Δ. Παπαδημούλης στη δευτερολογία του, επικαλούμενος τα επίσημα στοιχεία της στοιχεία της Οικονομικής Διεύθυνσης της Εκκλησίας για το 2010 διέψευσε με εμφαντικό τρόπο τους ισχυρισμούς του κ. Οικονόμου. Σύμφωνα με την επίσημη εκκλησία της Ελλάδος, κατέβαλε για το 2010 φόρο εισοδήματος 2,5 εκατ. ευρώ. Σχεδόν 5 φορές λιγότερα απ’ αυτά που πλήρωνε το 2003 (10.250.000 εκατ. ευρώ)!

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζοντας την εγκύκλιο του Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιου το 2004, τεκμηρίωσε ότι τμήμα της Εκκλησίας παρακινείται ανεπίσημα σε φοροδιαφυγή με την ανοχή της Πολιτείας.

Τέλος, κατηγόρησε την κυβέρνηση για ανικανότητα στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην ικανοποίηση του κοινού αισθήματος περι φορολογικής δικαιοσύνης, διότι η πολιτική της εξυπηρετεί σκοπιμότητες και εφαρμόζεται επιλεκτικά.

ΔΠ: «Δυστυχώς, κύριε Οικονόμου, οι αριθμοί σας διαψεύδουν. Σύμφωνα με στοιχεία της Οικονομικής Διεύθυνσης της Εκκλησίας για το 2010 επιβεβαιώνεται η καταβολή φόρων εισοδήματος ύψους 2.500.000 ευρώ μόνο. Τα λέει αυτά η ίδια η επίσημη Εκκλησία της Ελλάδας. Δεν είναι περισσότεροι από τους φόρους που πλήρωνε παλαιότερα. Το 2000 –πάλι Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- πλήρωσε 8.200.000 ευρώ. Το 2001 πλήρωσε 9.000.000 ευρώ, το 2002 9.900.000, το 2003 10.250.000, το 2004 6.500.000. Τώρα πληρώνει τρεις έως πέντε φορές λιγότερο σύμφωνα με την ίδια. Πού είναι, λοιπόν, η αύξηση της φορολογίας;

Οι αριθμοί σάς διαψεύδουν και προδίδουν μείωση της φορολογίας και αυτή οφείλεται σε δύο λόγους. Πρώτον, στο γεγονός ότι εσείς και η Νέα Δημοκρατία, με τους νόμους που σας ανέφερα, καταργήσατε φορολογία και στην εκμίσθωση γαιών και ακινήτων και στη φορολόγηση ακαθάριστων εσόδων, όπως και έναν νόμο εξήντα ετών που έλεγε: «Θα πληρώνουμε τους ιερείς μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά θα μας δίνετε ένα μέρος των εσόδων».

Επιπλέον, αφήνετε μία κατάσταση φοροδιαφυγής -πέραν της νόμιμης που θεσμοθετείτε- παράνομης και την ανέχεστε, γιατί το ράσο έχει δύναμη και «μαυρίζει» στις εκλογές και τρέμετε και εσείς του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.

Θέλετε απόδειξη; Η εγκύκλιος στις 20 Απριλίου 2004 του γνωστού Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου -αυτού που θεωρεί ήρωα της δημοκρατίας τον χουντικό Ντερτιλή- δίνει οδηγίες στις εκκλησίες, που υπάγονται στη Μητρόπολή του, για να φοροδιαφεύγουν.

Τους λέει, λοιπόν, κύριε Οικονόμου, προσέξτε: «Στο πρακτικό καταμετρήσεως των εισπράξεων από τα έσοδα του λαού αναγράφεται μεν το σύνολο των εισπράξεων, αλλά την ίδια στιγμή το συνολικό χρηματικό ποσό διαχωρίζεται σε δύο κατηγορίες, ποσοστό 10% ως τακτικά έσοδα και το υπόλοιπο ποσοστό 90% ως έσοδο εκ δωρεών». Δηλαδή, το μυστικό είναι να κρύψουν ως δωρεές για να μη φορολογηθεί το 90%.

Στη συνέχεια ο κ. Αμβρόσιος με βούλα και υπογραφή δίνει την εξής εντολή στους παπάδες που διευθύνει: «Τα πάσης φύσεως ανεπίσημα, δεύτερα και μυστικά λογιστικά βιβλία καταργούνται οριστικά και αμετάκλητα».

Δεν σας φθάνει αυτό το παράδειγμα; Να σας δώσω και δεύτερο παράδειγμα. Η Ιερά Μονή Φιλοθέου, η κατά δήλωσή της φτωχότερη μονή του Αγίου Όρους, αγόρασε το 2005 έναν σταθμό αυτοκινήτων, κύριε Πρόεδρε, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Αν εφορολογείτο, όπως όλοι οι άλλοι, γι’ αυτήν την εμπορική δραστηριότητα που δεν έχει καμία σχέση με το Θεό και τα θεία –business είναι- θα έπρεπε να πληρώσει φόρο 203.500 ευρώ. Ξέρετε πόσο πλήρωσε, με τους νόμους που φτιάχνετε εσείς και η Νέα Δημοκρατία; Μηδέν!

Η ίδια Μονή δήλωσε το 2010, με Κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ., –γιατί προηγουμένως ήταν κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας- καθαρά έσοδα από εκμίσθωση ακινήτων 2.255.000 ευρώ και κάτι ψιλά. Ξέρετε πόσο πλήρωσε γι’ αυτά ως φόρο στο Ελληνικό Δημόσιο; Πλήρωσε 83.000 ευρώ! Αν ήταν ο οποιοσδήποτε άλλος, ξέρετε πόσο θα έπρεπε να πληρώσει; 564.000 ευρώ.

Επανέρχομαι, λοιπόν, σ’ αυτό που αποφύγατε όπως ο διάολος το λιβάνι και μου λέγατε οτιδήποτε άλλο:

Πόσα έσοδα χάνει το Δημόσιο με αυτούς τους νόμους που διατηρούν αυτά τα σκανδαλώδη φορολογικά προνόμια;

Γιατί η Εκκλησία, κατά δική της δήλωση, έδωσε το 2010 τέσσερις φορές λιγότερα απ’ ό,τι έδωσε πριν από δέκα χρόνια στο Δημόσιο ως φόρους;

Τι θα κάνετε για να εμπνεύσετε ένα αίσθημα φορολογικής δικαιοσύνης, ότι βάζετε τα πράγματα σε μια δίκαιη κατεύθυνση και ότι η πολιτική σας δεν υπαγορεύεται από σκοπιμότητες;

Οι πάντες σας φωνάζουν ότι οι πλούσιοι δεν έχουν βάλει το χέρι στην τσέπη, ότι η φοροδιαφυγή κάνει «πάρτι» κι ότι γδέρνετε μόνο τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Μπορείτε να απαντήσετε σ’ αυτά με στοιχεία και επιχειρήματα;»

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών στην δευτερολογία του, κατηγόρησε τον κ. Παπαδημούλη ότι έχει εμμονές και επιμένει να κινείται «έξω από τα πράγματα».

Ο κ. Οικονόμου αρνήθηκε ότι τα μέτρα λιτότητας που λαμβάνει η κυβέρνηση είναι μονόπλευρα, ισχυρίστηκε ότι τα αυξημένα φορολογικά έσοδα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο οφείλονται στην πάταξη της φοροδιαφυγής.

Αποφεύγοντας να απαντήσει στα αδιάσειστα στοιχεία που ο κ. Παπαδημούλης επικαλέστηκε αρκέστηκε να εξαπολύσει μια φραστική επίθεση στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο και κατηγόρησε για αντικληρικαλισμό, επίθεση κατά της Εκκλησίας και όψιμο διαφωτισμό.

Το απόσπασμα της δευτερολογίας του κ. Οικονόμου είναι χαρακτηριστικό:

«[...]καταφεύγετε στο τέλος σ' αυτό που κάνετε σήμερα, δηλαδή σε έναν αντικληρικαλισμό εισαγόμενο από τη δύση, ο οποίος πραγματικά είναι τρομακτικός. Έρχεστε δηλαδή με καταγωγή εκ της Εσπερίας και φέρνετε μία φρασεολογία ότι ξένα δημοσιεύματα στη LE ΜΟΝDE, από εδώ, από εκεί…

Για ποιον μιλάτε, για τον φονταμενταλισμό της δύσης και τον ιμπεριαλισμό το θρησκευτικό που επετεύχθη στην Ανατολή; Και έρχεστε και μας φέρνετε ως επίκληση δήθεν όψιμου διαφωτισμού έναν αντικληρικαλισμό και επίθεση κατά της Εκκλησίας με αβάσιμα νομικά επιχειρήματα. Διότι εγώ σας μίλησα με διατάξεις που έχουν ψηφιστεί στην Αίθουσα αυτή.

Κοιτάξτε, κάνετε ό,τι θέλετε αλλά και οι συνέπειες θα είναι αυτές που θέλετε εσείς. Μη διαμαρτύρεστε μετά σε άλλους ότι φταίνε γι’ αυτά που θα πάθετε. Θα πάθετε αυτά τα οποία δικαιούστε.»