Γκρεμίζεται το ΕΣΥ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/07/2010
Της Σόφης ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ*




Αν την εποχή της «ανάπτυξης», η εργασιακή επισφάλεια, η ανεργία και η φτώχεια ήταν γένους θηλυκού, την περίοδο της κρίσης δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι ένα σημαντικό ποσοστό γυναικών θα ζήσει καταστάσεις για τις οποίες μέχρι τώρα ακουστά είχαν μόνο, είτε από τις γιαγιάδες από την εποχή της μεγάλης στέρησης και ανέχειας στην Ελλάδα, τότε που οι γυναίκες κλεισμένες στο σπίτι, στερημένες από δικαιώματα, έφεραν όλο το βάρος του σπιτιού και της οικογένειας, είτε από γυναίκες μετανάστριες που έζησαν στο πετσί τους τις συνέπειες της επέλασης ενός βάρβαρου καπιταλισμού και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν οικογένειες και πατρίδες για να ζήσουν οι ίδιες και να συντηρήσουν από μακριά τις οικογένειες. Οι ιστορίες αυτών των γυναικών δεν μας φαίνονται πλέον τόσο μακρινές και ξένες. Η Ελληνίδα βιώνει σήμερα πιο έντονα τα άγχη και τα αδιέξοδα όλης της οικογένειας από την κατακόρυφη πτώση του εισοδήματος και του επιπέδου ζωής. Δεν ξέρει πότε κι αν θα πάρει σύνταξη. Ανησυχεί για το μέλλον των παιδιών της. Αγχώνεται με τους ηλικιωμένους γονείς, που είναι σε ανημπόρια και η σύνταξη δεν φτάνει ούτε για τα φάρμακα. Βλέπει σχέδια ζωής και όνειρα να ανατρέπονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Σήμερα που η πολιτεία χρειάζεται να παράσχει περισσότερα δημόσια αγαθά και καλύτερες υπηρεσίες για να επουλωθούν οι πληγές που ανοίγουν τα μέτρα του Μνημονίου ΔΝΤ - Ε.Ε., αντί γι' αυτό αποδομείται πλήρως και αυτό το ισχνό κοινωνικό κράτος, εγκαταλείπεται κάθε τι το δημόσιο και διαλύεται κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης.

Το δημόσιο σύστημα υγείας - στο οποίο πλέον στρέφεται η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αφού και μεγάλα τμήματα της μεσαίας τάξης περιπίπτουν σε κατάσταση οικονομικής ανέχειας και φτώχειας- αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση ως βάρος για τον κρατικό προϋπολογισμό, που πρέπει κατεπειγόντως να ξεφορτωθεί.

Κι αυτό επιχειρεί να κάνει με το νομοσχέδιο για την Υγεία, που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή. Να κατεδαφίσει ό,τι έχει απομείνει από το ΕΣΥ και να προωθήσει την περαιτέρω εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας, με νοσοκομεία που πλέον θα λειτουργούν ως αυτοχρηματοδούμενες επιχειρήσεις, απομυζώντας τα ασφαλιστικά ταμεία που βουλιάζουν αλλά και τους ασθενείς. Όποιος έχει να πληρώσει έχει καλώς, οι υπόλοιποι ατύχησαν. Η πολιτεία αντί να μεριμνά, αδιαφορεί προκλητικά για τη μοίρα των πιο ευπαθών και ευαίσθητων ομάδων. Οι χρήστες ναρκωτικών -μια από τις πλέον ευπαθείς ομάδες- και οι οικογένειές τους είναι εγκαταλελειμμένες στη μοίρα τους. Ενώ οι συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα, με την εκτόξευση της ανεργίας, της φτώχειας, της απόγνωσης και της περιθωριοποίησης, κάνουν ορατό τον κίνδυνο αύξησης της διάδοσης και χρήσης ουσιών, νόμιμων και παράνομων, ενώ οι ανάγκες πρόληψης και υποστήριξης των χρηστών μεγαλώνουν, ακόμα και οι υπάρχουσες υποστηρικτικές δομές συρρικνώνονται και υποχρηματοδοτούνται. Σήμερα η όποια λειτουργία των κέντρων πρόληψης και των θεραπευτικών κοινοτήτων στηρίζεται περισσότερο στο φιλότιμο και στην ευαισθησία του στελεχικού δυναμικού παρά στο κράτος. Την εποχή της επιτήρησης από την τρόικα στην Ελλάδα, τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας ρίχνονται στον Καιάδα.

Το λαϊκό κίνημα και η αριστερά πρέπει να αντισταθούν σ' αυτόν τον εκβαρβαρισμό, υπερασπίζοντας το δικαίωμα στη ζωή, και να πρωτοστατήσουν στη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης και δυναμικής έμπρακτης συμπαράστασης, όχι στη λογική μιας φιλανθρωπικής προσφοράς, αλλά της μαχητικής συστράτευσης και υποστήριξης της αξιοπρέπειας εργαζομένων και ανέργων, που κινδυνεύουν να οδηγηθούν στο κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο.



*Μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνη για θέματα υγείας και αντιμετώπισης των ναρκωτικών