Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Επενδύουν" στο φόβο για τα χειρότερα.



γράφει ο Νίκος Τσιαντός




Το δημόσιο χρέος και οι παρενέργειές του στην οικονομία της χώρας μας, από την αρχή της κρίσης είναι το κυρίαρχο και ο τρόπος διαχείρισής του, θα αποτελέσει κατά πολλούς τη διέξοδο. Παρ΄ όλα αυτά αρκετοί έγκυροι οικονομολόγοι εκτιμούν, ότι το δημόσιο χρέος δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα, αλλά το μοντέλο ανάπτυξης και η παραγωγική αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας μας. Ισχυρίζονται δε πως αν αύριο μας διέγραφαν ολόκληρο το χρέος και παράλληλα ίσχυε το ίδιο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, πάλι σε πολύ λίγα χρόνια η πατρίδα μας θα είχε τα ίδια προβλήματα.
Η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος με τη λογική του μονόδρομου που η ίδια ανακάλυψε, αποκλείοντας κάθε άλλη πρόταση ως ανέφικτη, για την αντιμετώπιση και τη διαχείριση της κρίσης και του χρέους, υπέγραψε το μνημόνιο και μας οδηγεί πλέον σε αδιέξοδο. Η χώρα μας ένα χρόνο μετά την υπογραφή του καταστροφικού μνημονίου βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από την προηγούμενη της εφαρμογή του. Ήδη σε λίγες ημέρες θα έρθουν στη βουλή προς ψήφιση νέα σκληρά μέτρα σε βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών. Με αυτά προβλέπεται να εισπραχθούν 27 δισ. από περικοπές και μειώσεις μισθών, συντάξεων και άλλα 50 δισ. ευρώ από το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας και δημοσίων οργανισμών, που θα επιφέρουν μεγάλες αυξήσεις στα τιμολόγια δημοσίων αγαθών (ρεύμα, νερό, εισητήρια κ.τ.λ.). Επιλέγεται ο εύκολος δρόμος της περιστολής χρήσιμων δημοσίων δαπανών, μιας περιστολής που πολλές φορές τη βαφτίζουν σπατάλη και όχι η αύξηση εσόδων από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, όπως προβλέπει και το μνημόνιο, για τον περιορισμό των ελλειμμάτων.
Τα νέα σκληρά μέτρα, που γίνονται πιο επώδυνα εφόσον προστίθενται σε αυτά που ήδη βιώνουμε, όπως ήταν φυσικό δημιουργούν αντιδράσεις στο κυβερνών κόμμα, όχι μόνο στα στελέχη του, αλλά και στους βουλευτές του. Παράλληλα και η κοινή γνώμη μέσα από τις μετρήσεις φαίνεται ότι δυσανασχετεί και το κυβερνών κόμμα χάνει μεγάλο μέρος της δύναμής του.
Μέχρι τώρα η κυβέρνηση προσπερνούσε τις αντιδράσεις αλλά και τις αντιστάσεις αυτές, προβάλλοντας τη λογική του μονόδρομου και το φόβο της χρεωκοπίας. Με άλλα λόγια μας έλεγε και εξακολουθεί να το λέει ακόμη, ότι αν δεν υπέγραφε το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση των 110 δισ. ευρώ δεν θα είχαμε να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις των επόμενων μηνών. Αποκρύπτει το γεγονός ότι τα 110 δισ. ευρώ δάνειο, διατίθεται για να αποπληρωθούν τα χρέη προηγούμενων δανείων και θα πάνε στα ταμεία των τραπεζών. Παρακάμπτει τις εναλλακτικές λύσεις που της προτάθηκαν και μπορούσε να υιοθετήσει, πριν φτάσουμε στην παγίδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.). Γιατί πριν φτάσει η κυβέρνηση στην υπογραφή του μνημονίου, από την ανάληψη της εξουσίας, είχε πολλά περιθώρια να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια και πολύ χρόνο να οργανώσει τις διαπραγματεύσεις και τις συμμαχίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση για βοήθεια με ευνοϊκούς όρους, χωρίς τη συμμετοχή του απάνθρωπου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.). Παράλληλα μεγιστοποιήσε το πρόβλημα της οικονομίας μας, με αποτέλεσμα η προσφυγή στην ΤΡΟΪΚΑ να επιβληθεί ως η μόνη λύση.
Το φόβο για τα χειρότερα, όταν δεν τον χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, "επενδύουν" χρησιμοποιώντας τον οι αγορές, οι ξενες τράπεζες και διεθνείς κερδοσκόποι. Όταν βλέπουν ότι το μνημόνιο δεν βγαίνει, προφανώς πιέζουν για ένα δεύτερο, προκειμένου να μη χάσουν τα χρήματά τους.Τότε επιλέγουν τα ανεύθυνα δημοσιεύματα περί δήθεν εξόδου της χώρας από τη ζώνη του Ευρώ. Τα σενάρια αυτά λειτουργούν εκβιαστικά στο λαό μας, εντείνουν το φόβο, οι κυβερνώντες τα εκμεταλεύονται δεόντως με αποτέλεσμα, οι όποιες αντιδράσεις, διαφωνίες και αντιστάσεις να κάμπτονται. Αυτή η κατάσταση των εκβιασμών δεν πάει άλλο. Η χρεωκοπία που προβάλλεται ως εκβιασμός, ήδη οι άνεργοι και οι υποψήφιοι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι και όσοι έχουν βάλει λουκέτο στα καταστήματά τους, τη νιώθουν κάθε μέρα. Αυτή η κατάσταση λειτουργεί ως "μαρτύριο της σταγόνας". Σήμερα στη χώρα μας χρειάζονται άλλες πολιτικές ανατροπής. Η απεμπλοκή απ' το μνημόνιο, η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους ως παράνομου, η αναδιανομή του πλούτου υπερ των οικονομικά ασθενέστερων με την ψήφιση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος και η χρησιμοποίηση των δαπανών που θα εξασφαλιστούν από την εξυπηρέτηση του διαγραφέντος χρέους, για την παραγωγική αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας, είναι πολιτικές εφικτές αλλά και αναγκαίες. Οι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, κυβερνών κόμμα και κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και όσοι πρόθυμοι συμφωνούν μαζί τους δεν μπορούν να δώσουν λύσεις για διέξοδο. Οι πολίτες μπορεί και πρέπει να αναζητήσουν εναλλακτικές διεξόδους.Η εναλλακτική και προοδευτική προοπτική, για να έχει επιτυχία εφαρμογής, πρέπει να στηριχθεί πρώτα και κυρίως στους νέους και στις νέες, απ' τους ανέργους και τους οικονομικά ασθενέστερους, με πρώτη προϋπόθεση την κινητοποίησή τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου