Δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας

• Ομολογία αποτυχίας της κυβέρνησης

• Ζητά αντιλαϊκή συναίνεση από τα δεξιά του για να συνεχίσει την άδικη, καταστροφική και αδιέξοδη πολιτική του μνημονίου

• Ο μεγάλος κίνδυνος που διατρέχουμε άμεσα είναι ο κίνδυνος της «αργεντινοποίησης». Και τώρα δε χωράνε ανεύθυνοι χειρισμοί και επιπόλαιες διακηρύξεις

• Η κυβέρνηση αυτή δεν είναι ικανή. Αντί να χρησιμοποιήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια για να πιέσει προς τα έξω έρχεται και αναπαράγει τα επιχειρήματα των δανειστών για να εκφοβίσει και να εκβιάσει το λαό

• Απεργάζονται σενάρια που έχουν σαν στόχο μια κυβέρνηση τεχνοκρατών προκειμένου να εφαρμοστεί μια πολιτική που θα βυθίσει το λαό ακόμα περισσότερο στη φτώχεια, στη χρεοκοπία και στην εξαθλίωση

• Η γενικευμένη ειρηνική εξέγερση των «αγανακτισμένων» στέλνει πολύ ηχηρά μηνύματα και στη χρεοκοπημένη κυβέρνηση και στο εξωτερικό

• Αριστερό, αυτές τις μέρες, είναι ό,τι ενώνει και όχι ό,τι διχάζει

• Κοντοζυγώνει η ώρα που ένα ευρύ μέτωπο από τα αριστερά της Αριστερά μέχρι τα στελέχη, τον κόσμο που φεύγει από το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να δώσει ελπίδα, πνοή και προοπτική στον κόσμο

Η σημερινή συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του προέδρου της δημοκρατίας συνιστά μια ανοιχτή ομολογία αποτυχίας της πολιτικής του μνημονίου και των επιλογών της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου. Ο πρωθυπουργός αφού με υπόγειες διαβουλεύσεις οδήγησε τη χώρα σε μια πρωτοφανή κρίση, τώρα εμφανίζεται σαν να ανέλαβε χθες και νίπτει τας χείρας του.

Ζητά συναίνεση όχι από την κοινωνία ούτε από την Αριστερά, ζητά αντιλαϊκή συναίνεση από τα δεξιά του για να συνεχίσει την άδικη καταστροφική και αδιέξοδη πολιτική του μνημονίου. Δεν μας εξήγησε όμως γιατί εκεί που απέτυχε χθες θα επιτύχει αύριο, δεν μας εξήγησε γιατί ο λαός μας οφείλει και άλλο πόνο και άλλες θυσίες χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Και άραγε, για πόσο ακόμα θα μπορεί να κυβερνά με σύμμαχο το φόβο και με εργαλείο τον εκβιασμό.

Η συναίνεση όμως και ιδίως η συναίνεση του λαού και της κοινωνίας που αυτό είναι το ζητούμενο δεν εκβιάζεται. Εκβιασμένη συναίνεση δεν υπάρχει. Αντί λοιπόν ο κ. Παπανδρέου να ζητά τη συναίνεση της δεξιάς για να εκβιάσει το λαό, ας καταλάβει επιτέλους ότι η χώρα μας χρειάζεται μια κυβέρνηση ικανή να αξιοποιήσει την ομοψυχία του λαού προκειμένου να διαπραγματευθεί ισχυρά με τους δανειστές της. Να διαπραγματευθεί υπέρ των συμφερόντων της κοινωνίας, για να ξαναποκτήσει ο λαός μας ελπίδα, περηφάνια και αξιοπρέπεια.

Ερωτήσεις:

1) Κατόπιν όλων αυτών, εκτιμάτε ότι η σημερινή σύσκεψη περιλαμβάνει και πρόωρες εκλογές ή δημοψήφισμα;

Όπως δήλωσα και στη σύσκεψη των αρχηγών όταν δημιουργούνται αδιέξοδα, στη δημοκρατία τα αδιέξοδα λύνονται με σεβασμό στη λαϊκή κυριαρχία και στο σύνταγμα της χώρας. Ακούστε το θέμα του δημοψηφίσματος το έχουμε θέσει επανειλημμένως, σε μια κατεύθυνση όμως που το διακύβευμά του θα βοηθάει το λαό και τη χώρα να προχωρήσει και να κερδίσει απέναντι στα εκβιαστικά διλήμματα που θέτουν οι δανειστές μας. Όμως ο κ. Δασκαλόπουλος χθες έβαλε την έννοια του δημοψηφίσματος με ένα ερώτημα τέτοιο που το μόνο που εξυπηρετεί είναι τους ίδιους τους δανειστές να συνεχίζουν να εκβιάζουν τη χώρα και το λαό.

Και ο κ. Παπανδρέου, δυστυχώς, στο θέμα αυτό δεν έχει μια ξεκάθαρη τοποθέτηση και είναι επικίνδυνο, είναι επικίνδυνο για την οικονομία και την κοινωνική ζωή. Και όπως εξήγησα και στη σύσκεψη, ο μεγάλος κίνδυνος που διατρέχουμε άμεσα είναι ο κίνδυνος της «αργεντινοποίησης». Και τώρα δε χωράνε ανεύθυνοι χειρισμοί και επιπόλαιες διακηρύξεις.

2) Στην τελευταία συνάντησή σας με τον κ. Παπανδρέου είπατε ότι αυτή η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός πρέπει να φύγουν. Σήμερα, σε σχέση με τις εκλογές, σας βρίσκουμε έναν τόνο πιο μαλακό. Ζητήσατε εσείς πρόωρες εκλογές, πρόωρη προσφυγή στις κάλπες;

Νομίζω ότι ήμουν σαφής και μέσα και έξω. Θεωρώ ότι η κυβέρνηση αυτή δεν είναι ικανή γιατί δε θέλει και αποδείχτηκε ότι δεν μπόρεσε κιόλας να διαπραγματευτεί υπέρ των συμφερόντων της κοινωνίας και του λαού. Αντί να χρησιμοποιήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια για να πιέσει προς τα έξω έρχεται και αναπαράγει τα επιχειρήματα των δανειστών για να εκφοβίσει και να εκβιάσει το λαό, συνεπώς είναι μια κυβέρνηση που όσο πιο γρήγορα φύγει τόσο το καλύτερο για την κοινωνία και το λαό.

Αυτό το οποίο επανέλαβα σήμερα, με σαφήνεια, είναι ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και κάτι ακόμα όμως, σενάρια που απεργάζονται, σενάρια που έχουν σαν στόχο μια κυβέρνηση τεχνοκρατών ή μια κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης ερήμην του λαού προκειμένου να εφαρμοστεί ένα σχέδιο, μια πολιτική που θα βυθίσει το λαό ακόμα περισσότερο στη φτώχεια, στη χρεοκοπία και στην εξαθλίωση είναι σενάρια που αλλοιώνουν τη λαϊκή εντολή και οφείλουμε όλοι μας να σεβαστούμε το σύνταγμα.

3) Κύριε Πρόεδρε, τι εκτιμάτε σε σχέση με την αυθόρμητη αντίδραση των Ελλήνων πολιτών στην πλατεία Συντάγματος;

Πράγματι αυτές οι εξελίξεις είναι ό,τι πιο ευχάριστο είχαμε το τελευταίο διάστημα, βλέπουμε ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι σε ύπνωση, η αυθόρμητη αντίδραση, η ειρηνική αντίδραση της νεολαίας και του λαού έρχεται και απειλεί να πνίξει ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Εμείς ελπίζουμε ότι αυτή η γενικευμένη ειρηνική εξέγερση των «αγανακτισμένων» στέλνει πολύ ηχηρά μηνύματα και στη χρεοκοπημένη κυβέρνηση και ιδίως όμως στο εξωτερικό. Η κινητοποίηση των πολιτών είναι δύναμη ισχυρής διαπραγμάτευσης για τη χώρα, είναι η μόνη ελπίδα που μπορούμε να προσδοκούμε.

4) Θέλω να ρωτήσω αν τέθηκε θέμα, αν τέθηκε ο φόβος, ένα ορατό ενδεχόμενο να οδηγηθούμε σε στάση πληρωμών, αν εσείς δε δώσετε συναίνεση ή αν δε δώσουν τα πολιτικά κόμματα μια εικόνα προς τα έξω ότι ομονοούν σε κάποια βασικά πράγματα. Αν παίχτηκε το χαρτί «στάση πληρωμών», είναι το πρώτο ερώτημα. Το δεύτερο, πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι οι εξεγερμένοι στο Σύνταγμα δε θέλουν τα κόμματα;

Το θέμα της «στάσης πληρωμών» ως εκβιασμός προς την κοινωνία, προς το λαό είναι ανοιχτό εδώ και μια εβδομάδα. Προφανώς και στη σημερινή σύσκεψη ακούστηκε ξανά το ίδιο διότι είναι στρατηγική της κυβέρνησης ο εκβιασμός. Εμείς θεωρούμε, με ένα πολύ απλό επιχείρημα το οποίο ανέλυσα και στη σύσκεψη, ότι αυτός ο εκβιασμός δεν έχει βάση. Πρώτα και κύρια διότι οι πιστωτές μας, οι Ευρωπαίοι, η ΕΚΤ, η Ε.Ε. λένε ότι δεν αντέχουν μια αναδιάρθρωση 20, 30, 40%, τη θεωρούν εγκληματική, δε θέλουν να γίνει και την ίδια στιγμή όμως είναι έτοιμοι για 12 δις που για αυτούς δεν είναι τίποτα, να οδηγηθούμε σε μια άτακτη πτώχευση του 100% και να τα χάσουν όλα.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι βαθύτερος στόχος αυτού του εκβιασμού είναι να περάσουν τα μέτρα, να φτωχύνει ο λαός για να μπορέσουν να δημιουργηθούν συνθήκες μεγάλης κερδοφορίας για ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και κυρίως να υποθηκευθεί και να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία. Και επαναλαμβάνω κάτι το οποίο τόνισα και στον Πρωθυπουργό την προηγούμενη Τρίτη έξω από το Μέγαρο Μαξίμου. Αν αυτό που μας ζητάν είναι να ξεπουλήσουμε τα πάντα μέχρι και την Ακρόπολη τότε αρμόδιος να αποφασίσει δεν είναι ο κ. Παπανδρέου, είναι ο ελληνικός λαός.

5) Ποια είναι η εκτίμησή σας για το αν θα πάμε σε εκλογές. Να το κάνω πολιτικά το ερώτημα. Έχετε θέσει το κόμμα σας σε εκλογική εγρήγορση; Θα αναλάβετε κάποιες πολιτικές πρωτοβουλίες σε άλλα κόμματα της Αριστεράς;

Το ενδεχόμενο των εκλογών, έτσι όπως έχει οδηγηθεί η κατάσταση είναι ορατό όχι σήμερα, εδώ και πάρα πολύ καιρό. Έχω επαναλάβει ότι παρά το γεγονός ότι ο κ. Παπανδρέου δεν τις θέλει, διότι μέλημά του είναι να παραμείνει πρωθυπουργός παρά τις μεγάλες αποτυχίες του, παρά τα μεγάλα λάθη του, δεν έχει τη γενναιότητα να παραδεχθεί την αποτυχία, δεν ξέρω αν θα μπορέσει να τις αποφύγει. Και το λέω αυτό διότι ανεξάρτητα από τις προθέσεις του δημιουργείται μέσα στην ίδια την κοινωνία ένα γενικευμένο κλίμα αγανάκτησης και οργής. Υπάρχει όντως μια νέα κοινωνική πλειοψηφία ζητούμενο είναι αυτή να εκφραστεί και σε πολιτικό επίπεδο. Και εδώ ο ρόλος της Αριστεράς είναι κρίσιμος. Αριστερό αυτές τις μέρες είναι ότι ενώνει και όχι ό,τι διχάζει. Και είναι ίσως μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά να πιάσει αυτό το κλίμα στην κοινωνία και να δείξει δρόμους ενότητας, πάλης, υπερηφάνειας για το λαό, δρόμους που θα οδηγήσουν σε μια εθνική εγρήγορση στην προοπτική της αξιοπρέπειας για το λαό και αυτοί οι δρόμοι δεν χωράνε και δεν μπορούν να προχωρήσουν μέσα από διχαστικές επιλογές.

Κοντοζυγώνει η ώρα που ένα ευρύ μέτωπο από τα αριστερά της Αριστεράς μέχρι τα στελέχη, τον κόσμο που φεύγει από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αντιδρώντας σε αυτές τις επιλογές της ηγεσίας του, μπορεί να δώσει ελπίδα πνοή και προοπτική στον κόσμο.

6) Υπάρχουν σενάρια για κυβέρνηση τεχνοκρατών; Σας είπε κάποια πράγματα, αν υπάρχει τέτοια σκέψη;

Κοιτάξτε, δεν το είπε ξεκάθαρα, αλλά είναι προφανές ότι όταν διεκδικεί τη συναίνεση από τα δεξιά του, κυρίως βέβαια, και είναι ανοικτός, μάλιστα είπε χαρακτηριστικά να βρούμε τους καλύτερους σε ορισμένους τομείς όπως αυτός της αξιοποίησης της περιουσίας, είναι προφανές ότι το αφήνει ανοικτό. Νομίζω όμως ότι θα ήταν καλύτερο να ρωτήσετε τον ίδιον για τις προθέσεις του και όχι εμένα.

To Γραφείο Τύπου

Η Π.Κ. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ & Ν. ΠΕΡΑΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ" ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Η κυβέρνηση μέσα σε ένα χρόνο από την εφαρμογή του μνημονίου που επέβαλε μαζί με την Τρόικα στον ελληνικό λαό, και τις ολέθριες συνέπειες αυτού , δεν φαίνετε να κάνει βήμα πίσω από την ίδια αποτυχημένη συνταγή.
Με την νέα «επικαιροποίηση» του μνημονίου δια μέσο του ‘’Μεσοπρόθεσμου προγράμματος σταθερότητας’’ εξήγγειλε μέτρα που βγάζουν στο σφυρί νευραλγικούς τομείς του δημοσίου πλούτου,(ΟΤΕ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ΟΛΠ,ΟΛΘ,ΕΥΑΘ, ΛΑΡΚΟ και σε δεύτερη φάση ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, Ελληνικό), και συνάμα περεταίρω μείωση των μισθών και των συντάξεων με οριστικό κούρεμα σε δώρα και επιδόματα.
Στο όνομα της διασφάλισης των τοκοχρεολυσίων των πιστωτών και της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης πολίτικης ξεπουλά την περιούσια του λαού βάζοντας τον στο περιθώριο.
Η απάντηση των εργαζόμενων, των νέων και το συνόλου της κοινωνίας πρέπει να είναι «Κάτω τα χέρια» από την δημόσια περιουσία , να φύγει η πιο επικίνδυνη κυβέρνηση που γυρίζει την χώρα ένα αιώνα πίσω!
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τον λαό, σε μαζικούς ενωτικούς αγώνες για την απόκρουση της εφαρμοζόμενης εξοντωτικής πολιτικής.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Π.Κ. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ & ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στη συζήτηση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση επιτροπής «για το εθνικό θέμα του δημόσιου

• Το χρέος είναι βαθύτατα ταξικό. Για το χρέος φταίει η μείωση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και οι φοροαπαλλαγές που πήραν.

• Αν τα έσοδα την περίοδο 2000-2008 από τη φορολογία του κεφαλαίου ήταν στο μέσο ευρωπαϊκό όρο, το κράτος θα είχε εξοικονομήσει 95 δις ευρώ.

• Να μάθει ο ελληνικός λαός την αλήθεια. Πώς δημιουργήθηκε το χρέος, ποιο μέρος του είναι νόμιμο, πώς μπήκαμε στο μηχανισμό στήριξης, ποιοι κατέχουν το χρέος.

• Επιτροπές Ελέγχου του χρέους έχουν γίνει στο Ευρωκοινοβούλιο, στο Αμερικάνικο Κογκρέσο, στην Ιρλανδία, στην Ισλανδία.

• Περιμένω να αποδοκιμάσετε την επίτροπο. Ή να της ζητήσετε να παραιτηθεί ή να την αποδοκιμάσετε. Αλλιώς όχι μόνο το Spiegel θα ήταν απόλυτα αληθές σε όλα όσα έλεγε αλλά και εσείς ως κυβέρνηση θα έχετε τεράστια ευθύνη για τις ζημίες που θα προκληθούν στην ελληνική οικονομία.

• Αν δεν αποδοκιμάσετε τις δηλώσεις της κας Δαμανάκη σημαίνει ότι έχετε συν-ευθύνη, σημαίνει ότι είστε θλιβεροί ακόλουθοι επικίνδυνων, ψεύτικων και εκβιαστικών διλημμάτων που θέλετε να θέσετε στον ελληνικό λαό και στην ελληνική κοινωνία χωρίς να σας νοιάζει για τις συνέπειες.

• Ο λαός είναι υπερήφανος και όποιο δημοψήφισμα και δίλημμα να του θέσετε θα επιλέξει το αντίθετο απ’ αυτό που εσείς θα υποστηρίξετε. Χθες είχαμε την ομορφότερη πλατεία Συντάγματος απ’ όσες άλλες φορές έχω δει. Το πραγματικό αίτημα που ζητάει ο κόσμος που αυθορμήτως ξεσηκώνεται είναι δημοκρατία.

• Ο πολιτικός σας χρόνος τελειώνει και είσαστε πια επικίνδυνοι. Όσο γρηγορότερα δώσετε το λόγο στο λαό, τόσο το καλύτερο για τη χώρα.

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυο μήνες περίπου μετά την αίτηση που καταθέσαμε στον Πρόεδρο της Βουλής, συζητάμε την πρότασή μας δηλαδή για σύσταση επιτροπής που θα ελέγξει το δημόσιο χρέος της χώρας μας, αυτό δηλαδή για το οποίο συζητάμε 1,5 χρόνο τώρα και αποτελεί κομβικό σημείο της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας γι’ αυτό το βραχνά που έχει δεθεί στο λαιμό μας, ερχόμαστε σήμερα εδώ στη Βουλή δεν στέκομαι τόσο στο γεγονός ότι ο Κανονισμός λέει ότι μια εβδομάδα μετά έπρεπε να συζητηθεί και όχι δυο μήνες, στέκομαι τόσο στο γεγονός ότι αυτό που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο για μια ορθολογικά λειτουργούσα κοινοβουλευτική δημοκρατία. Τι δηλαδή; Να κάτσουμε σε μια επιτροπή και να ελέγξουμε, τι χρωστάμε, πόσο χρωστάμε που το χρωστάμε;

Ερχόμαστε τώρα εδώ γιατί κάτι το οποίο θα ήταν αυτονόητο και δυστυχώς βλέπουμε κάτι το οποίο δεν μας ξαφνιάζει. Ότι τόσο οι κύριοι συνάδελφοι του κυβερνώντος κόμματος όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεπικουρούμενοι βεβαίως και από τους συναδέλφους του ΛΑΟΣ, αρνούνται το αυτονόητο. Και αρνούνται το αυτονόητο για δυο λόγους. Πρώτον γιατί προφανώς έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, οι κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά, δεύτερον, γιατί δεν θέλουν ο ελληνικός λαός να μάθει την αλήθεια.

Τι θα έπρεπε να μάθουμε δηλαδή; Τι ζητάμε εμείς να μάθουμε. Να μάθουμε πως δημιουργήθηκε το χρέος. Ποιο μέρος του είναι νόμιμο. Πώς μπήκαμε και γιατί σε αυτό τον μηχανισμό στήριξης και με ποιους όρους μπήκαμε που μας έχουν δέσει χειροπόδαρα. Ποια είναι αυτή η διαβόητη δανειακή σύμβαση αυτού του μηχανισμού γιατί δεν την φέρνετε στη Βουλή τόσο καιρό για ψήφιση; Και με ποιο δικαίωμα πήρατε μια απόφαση που μας δένει τα χέρια και δεν μας επιτρέπει έστω και τώρα να αναζητήσουμε αλλού δυνατότητες δανεισμού και να έχουμε υποθηκεύσει και την ασυλία του δημοσίου.

Γιατί δεν θέλετε να ελεγχτούν επιτέλους μια προς μια όλες αυτές οι συμβάσεις των τελευταίων δεκαετιών που έφτιαξαν το χρέος, να μάθουμε, να μάθει ο ελληνικός λαός ποιοι κρατούν στα χέρια τους τα ελληνικά ομόλογα. Ποιοι είναι αυτοί δηλαδή που έχουν θέσει σε ομηρία τη χώρα, το λαό, το μέλλον των παιδιών μας.

Να κάνουμε επιτέλους μια χαρτογράφηση του χρέους. Να γνωρίζουμε τα στατιστικά του αλλά και όχι μόνο αυτό θα σας έλεγα εγώ. Να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι, ποιες είναι αυτές οι εταιρείες που σορτάρουν στη δημόσια περιουσία; Ποιος είναι ο ρόλος της Goldman Shacks δεν την ξέρετε; Δεν ξέρετε το ρόλο αυτής της τράπεζας που ελέγχει την παγκόσμια οικονομία και που βεβαίως μαθαίνουμε ότι παίζει και σημαντικότατο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας και στην οικονομία της χώρας μας. Πρώην υπάλληλοι της διαχειρίζονται το δημόσιο χρέος. Να μάθουμε ακόμη-ακόμη αν θέλετε και ποιοι είναι αυτοί οι Έλληνες που έχουν μεταφέρει τις περιουσίες τους στο εξωτερικό σε μια περίοδο κρίσης. Δεν είναι οι συνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι που τους κόβετε τους μισθούς. Είναι αυτοί που πήγαν προχθές ο κ. Σαμαράς και ο κ. Παπανδρέου για να τους δώσουν τα διαπιστευτήριά τους, οι βιομήχανοι. Οι μεγάλοι ευεργέτες είναι! Κάποιοι λένε για 600 δις σε τράπεζες της Ελβετίας, γιατί να μη μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι ευεργέτες.

Να γίνει περιουσιολόγιο επιτέλους σε αυτή τη χώρα να μάθουμε που και ποιοι έχουν καταθέσεις; Γιατί δεν θέλετε; Δεν θέλετε όμως. Να σας πω γιατί δεν θέλετε. Δεν θέλετε διότι η αλήθεια είναι επικίνδυνη διότι θα αναδείξει και τις βαριές πολιτικές ευθύνες του πολιτικού συστήματος αλλά και την ταξικότητα των επιλογών σας.

Επιπλέον όμως δεν είναι ότι δεν θέλετε το πρόβλημα, είναι ότι έρχεστε εδώ και με θράσος. Απύθμενο θράσος. Αυτό στο οποίο εσείς οδηγείτε με την πολιτική σας τον ελληνικό λαό στη χρεοκοπία, το χρεώνετε στην Αριστερά. Και για να ξεκαθαρίσω κάτι. Εμείς δεν λέμε να γίνει μια επιτροπή να δούμε ποιο κομμάτι του χρέους είναι νόμιμο και ποιο παράνομο και να ξεμπερδεύουμε με το παράνομο και να φορτώσουμε στις πλάτες του ελληνικού λαού το νόμιμο. Όχι δεν λέμε αυτό. Εμείς λέμε ότι η αλήθεια είναι ένα κρίσιμο εργαλείο στη διαμόρφωση της συνείδησης του ελληνικού λαού για να παλέψει απέναντι σε όσους θέλουν την υποδούλωση της χώρας για τα επόμενα χρόνια. Και λέμε κάτι πολύ απλό. Από τη σύγχρονη διεθνή οικονομική εμπειρία, έχει αποδειχθεί ότι καμία χώρα, κανένα κράτος, καμιά οικονομία που έφθασε να έχει ένα χρέος μη διαχειρίσιμο πάνω από το 160% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Δεν μπόρεσε τελικά και δεν επεδίωξε να το αντιμετωπίσει με λογιστικό αλλά με πολιτικό τρόπο. Το ζήτημα είναι με ποιους συσχετισμούς; Ώστε αυτή η πολιτική λύση που θα δοθεί κάποια μέρα, θα είναι προς όφελος του λαού και όχι εις βάρος του λαού.

Μιλάμε εδώ και ένα 6μηνο και δεν μιλάμε εμείς κύριε Σαχινίδη, ο πρώην Πρωθυπουργός το έβαλε πρώτος το ζήτημα της αναδιάρθρωσης. Εμείς μιλάμε για μια επιθετική αναδιαπραγμάτευση. Αλλά προσέξτε, μιλάνε όλοι για την αναδιάρθρωση λες και είναι κάτι το οποίο θα το επιλέξουμε να γίνει ή να μη γίνει. Είναι σαν να λέμε θέλουμε να βρέξει ή δεν θέλουμε να βρέξει. Αυτοί που θέλουν να βρέξει είναι επικίνδυνοι αυτοί που δεν θέλουν να βρέξει κάνουν λάθος. Το ζήτημα δεν είναι αν θέλουμε ή δεν θέλουμε να βρέξει. Το ζήτημα είναι αν η βροχή που θα έρθει κάποια στιγμή θα είναι κατακλυσμός ή ευλογία. Αν θα προετοιμαστούμε έτσι ώστε να φτιάξουμε αποταμιευτήρες για να κρατήσουμε το νερό και να ποτίσουμε την άγονη γη, να φτιάξουμε αναχώματα για να μη πλημμυρίσουμε ή η βροχή που θα έρθει θα κατακλύσει όλη την κοινωνία και πρώτους και κύριους τους φτωχούς, τους μη έχοντες, τους συνταξιούχους, τους χαμηλόμισθους, γιατί οι άλλοι έχουν βγάλει έξω τα λεφτά τους.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μας λέτε τόσο καιρό ότι αυτά τα οποία λέμε είναι ανεφάρμοστα, είναι μίζερα, δεν έχουν γίνει πουθενά, είναι ουτοπία. Σας πληροφορώ λοιπόν, ότι αντίστοιχες επιτροπές αυτής που εμείς ζητάμε για να υπάρξει έλεγχος και διαφάνεια και για να συνειδητοποιήσει ο λαός γιατί χρωστάμε –και να σας πω και κάτι άλλο γιατί με προκαλούσατε συχνά το 2010 λέγοντάς μου βρες μου 54 δις και μετά έλα να μιλήσεις, έληγαν τα ομόλογα, αν ήξερε ο ελληνικός λαός πέρσι όταν μας βάζατε χειροπόδαρα στο μηχανισμό ότι ένα από τα ομόλογα τα οποία έληγαν ήταν 10ετές ομόλογο της κυβέρνησης Σημίτη με υπουργό τον Πρωθυπουργό, με επιτόκιο σχεδόν 6% προκειμένου να κάνουμε ολυμπιακούς αγώνες και να χορέψουν τα ποντίκια στο αλεύρι, να περάσουν καλά οι παρατρεχάμενοι, να δώσουμε μίζες για το C4Ι, για τη Siemens, τότε τη στάση θα κρατούσε ο ελληνικός λαός; Να λοιπόν γιατί δεν θέλετε ένα απλό πράγμα να μάθουμε που είναι τα ομόλογα, γιατί δανειστήκαμε, που πήγαν τα λεφτά.

Σας πληροφορώ όμως ότι αντίστοιχες επιτροπές δεν έχουν συσταθεί μονάχα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Αντίστοιχες επιτροπές, επιτροπή ελέγχου και διαφάνειας για την κρίση, έχει συσταθεί και στο ευρωκοινοβούλιο που παράγει έργο σημαντικό, στο Αμερικανικό Κογκρέσο μετά την τελευταία κρίση, προ 2ετίας, στην Ισλανδία για να διαπιστώσουν από πού προήλθε αυτή η κρίση των τραπεζών, στην Ιρλανδία και σε πολλές άλλες χώρες.

Βεβαίως εσείς προσπαθείτε, κυρίως η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γιατί εντάξει από την πλευρά του ΛΑΟΣ υπήρξε μια συγκεκριμένη τοποθέτηση με ιδεολογικό πρόσημο, πρέπει να συνεχίσουμε να πληρώνουμε μέχρι να εξαντλήσουμε και τον τελευταίο και να μην δούμε τίποτα. Από την δική σας πλευρά όμως αρέσκεστε να πατάτε σε δυο βάρκες. Να λέτε βεβαίως, διαφάνεια αλλά στην πραγματικότητα να θέλετε να συγκαλύψετε τα πράγματα. Και αυτό σας το λέω γιατί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός 16-5-2010 σε συνέντευξή του στο CNN είπε –όχι ότι θα φτιάξει, μπορεί να έκανε λάθος εκ παραδρομής, αν και στα αγγλικά όταν μιλάει κάνει λιγότερα λάθη, είχε πει ότι έχει ήδη κάνει επιτροπή που θα ερευνήσει το θέμα του χρέους. Είχε πει λοιπόν, ο Πρωθυπουργός ότι έχει ήδη κάνει επιτροπή που θα ερευνήσει το θέμα του χρέους. Όσο εσείς την είδατε, άλλο τόσο την είδαμε και εμείς. Και τώρα φυσικά πετάτε τη μπάλα στην εξέδρα. Τι λέτε δηλαδή; Ναι μεν θα κάνουμε –πως θα κάνουμε, όχι ξεχωριστή επιτροπή- θα παντρέψουμε δυο υπάρχουσες επιτροπές με ήδη βεβαρυμμένο έργο, άρα στην πραγματικότητα δεν θα ασχοληθούν γιατί δεν θα έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα επίμαχα ζητήματα τα οποία εμείς θέλουμε να αναδειχθούν, αλλά δεν λέμε και όχι, αλλά στην πραγματικότητα όλη μας η ανάλυση είναι ότι δεν θα δούμε τίποτα. Προσέξτε, ούτως ή άλλως εδώ υπάρχουν διεργασίες σημαντικές και σε ελληνικό και σε διεθνές επίπεδο.

Με πρωτοβουλία της ανεξάρτητου Βουλευτού της κας Σακοράφα έχει ήδη προχωρήσει μια διαδικασία για την επιτροπή λογιστικού ελέγχου, αν το ελληνικό κοινοβούλιο ήθελε πραγματικά να στηρίξει αυτή την προσπάθεια μπορεί να μαθαίναμε πολύ σημαντικά πράγματα, ξέρουμε όμως ότι δεν θα το κάνετε. Και ξέρουμε ότι δεν θα το κάνετε γιατί δεν σας συμφέρει να λέτε δημόσια την αλήθεια για τον υπεύθυνο της συσσώρευσης του χρέους. Και έρχομαι στην ουσία. Το χρέος είναι βαθύτατα ταξικό κύριοι συνάδελφοι, δεν φταίει όπως μας έλεγαν τόσο καιρό οι υψηλοί μισθοί στο δημόσιο και οι υψηλές συντάξεις. Αυτό δεν θέλετε να βγει προς τα έξω με στοιχεία. Φταίει η μείωση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και οι φοροαπαλλαγές που δόθηκαν όλη την περίοδο της ανάπτυξης. Αν την περίοδο 2000-2008 τα δημόσια έσοδα από τη φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου ήταν στο αντίστοιχο μέσο όρο τον ευρωπαϊκό θα είχαμε εξοικονομήσει όσα πήραμε από το μνημόνιο, περίπου 95 δις. Αυτά λοιπόν δεν θέλετε να βγούμε, όπως επίσης τι έγινε και με τα εξοπλιστικά. Πως μπορούμε τώρα να δίνουμε 800 εκατ. για εξοπλισμούς ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια δίναμε γύρω στα 4 δις.

Όμως κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αλήθεια είναι ότι αυτό το οποίο εμείς ζητάμε θέλει άλλη αντίληψη, άλλους συσχετισμούς, άλλη πολιτική βούληση. Στην πραγματικότητα μέσα σε αυτό το θολό τοπίο, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που από τρεις διαφορετικούς Υπουργούς Οικονομικών μπορεί να ακούσεις πέντε διαφορετικές απόψεις για το μέλλον της Ευρώπης. Ο έλεγχος του χρέους θα ήταν ένα εργαλείο ισχυρής διαπραγμάτευσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κρίμα που δεν το δέχεστε. Αλλά βεβαίως αυτό απαιτεί μια άλλη κυβέρνηση, μια κυβέρνηση με σθένος να διαπραγματευθεί προς τα έξω με τους δανειστές και όχι με μοναδικό μέλημα να ζορίζει και να εκβιάζει μέσα, τον ελληνικό λαό.

Διότι εσείς 1,5 χρόνο τώρα κυβερνάτε με σύμμαχο το φόβο του λαού και με εργαλείο τον εκβιασμό. Εκβιάζετε τους Βουλευτές σας, εκβιάζετε τα μέλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που τώρα φεύγουν και σας εγκαταλείπουν, εκβιάζετε τέλος σύσσωμο τον ελληνικό λαό.

Όμως κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της κυβέρνησης, μέχρι πρότινος είχα την αίσθηση ότι είσαστε απλά ανίκανοι να διαπραγματευθείτε. Ούτε θέλατε, ούτε μπορούσατε. Από χθες διαπιστώνω ότι δεν είσαστε μόνο ανίκανοι να διαπραγματευθείτε, είστε και επικίνδυνοι. Είστε και επικίνδυνοι! Εσείς έτσι όπως πάτε θα οδηγήσετε σε κατάρρευση τις τράπεζες πριν καταρρεύσουν από μόνες τους. Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να εκτιμήσει το γεγονός ότι σε αυτό τον πρωτοφανή εκβιασμό του κ. Δασκαλόπουλου εσείς φανήκατε να τον υιοθετείτε. Καλά ο κ. Δασκαλόπουλος δεν έχει κανένα λόγο να είναι υπεύθυνος τη δουλειά του κάνει. Δεν ζητάμε ευθύνη. Αυτός λέει κορώνα κερδίζω, γράμματα χάνεις. Περνάει το μνημόνιο κερδίζω πληρώνει ο λαός, βγαίνουμε από το ευρώ πάλι κερδίζω. Έχουμε τα λεφτά έξω τα φέρνουμε αγοράζουμε μισοτιμής τη χώρα. Εσείς όμως;

Πριν από 1,5 μήνα περίπου ο εισαγγελέας κινήθηκε για να εξετάσει έναν ατυχή τορναδόρο από την Κρήτη ο οποίος σε ένα mail μίλησε για έξοδο από το ευρώ. Άραγε που είναι ο εισαγγελέας τώρα για να εξετάσει την κυρία Δαμανάκη την επίτροπο. Η οποία ως μεγάφωνο της διεθνούς κερδοσκοπίας που παίζει παιχνίδια με το ευρώ έθεσε ζήτημα εξόδου. Και σεις όχι απλά δεν την καταδικάσατε, δεν την αποδοκιμάσατε αλλά χαμογελάτε, κλείνετε το μάτι στον κ. Δασκαλόπουλο. Προφανώς αν και τώρα κύριε Σαχινίδη περιμένω να αποδοκιμάσετε την επίτροπο. Ή να της ζητήσετε να παραιτηθεί ή να την αποδοκιμάσετε. Αλλιώς όχι μόνο το Spiegel θα ήταν απόλυτα αληθές σε όλα όσα έλεγε αλλά και σεις ως κυβέρνηση θα έχετε τεράστια ευθύνη για τις ζημίες που θα προκληθούν στην ελληνική οικονομία. Και άρα ο εισαγγελέας μάλλον στο Μαξίμου πρέπει να πάει και όχι στον τορναδόρο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν παίζουν με τη φωτιά οι σοβαρές και υπεύθυνες κυβερνήσεις αν χαράζουν μια πολιτική την πραγματοποιούν. Εσείς παίζετε με τη φωτιά διότι το μόνο που θέλετε να κάνετε είναι να εκβιάζετε το λαό. Βεβαίως έχω ζητήσει επανειλημμένως απ’ αυτό το Βήμα δημοψηφίσματα. Δημοψηφίσματα όμως που δεν θέτουν σε κίνδυνο την οικονομία της χώρας, βάζουν άλλη προοπτική να μπει ο λαός μπροστά και αυτό να είναι όπλο διαπραγμάτευσης και προς τα έξω.

Εσείς τον μόνο εκβιασμό που βλέπετε είναι στο λαό, όχι προς τα έξω. Και επειδή μας προκαλείτε διαρκώς, θα ήθελα να σας πω ότι δημοψηφίσματα έχουν γίνει δεκάδες στην Ευρώπη. Από το 1972 μέχρι σήμερα έχουν γίνει 34 δημοψηφίσματα σε κράτη μέλη της Ευρώπης. Το 2005 έγινε δημοψήφισμα στην Γαλλία. Ποιο ήταν το ερώτημα: «Έγκρισης ή απόρριψης του ευρωσυντάγματος». Υπερίσχυσε το όχι. Δεν βγήκε όμως κανείς τότε να πει ότι η Γαλλία θα επιστρέψει στο φράγκο όπως εσείς λέτε τώρα ότι το δίλημμα είναι δραχμή ή μνημόνιο; Σας λέγω λοιπόν ότι τούτος ο λαός είναι υπερήφανος και όποιο δημοψήφισμα και δίλημμα να του θέσετε θα επιλέξει το αντίθετο απ’ αυτό που εσείς θα υποστηρίξετε. Να το ξέρετε αυτό και να μην παίζετε με τη φωτιά. Όμως να ξέρετε ότι το πραγματικό αίτημα που ζητάει τούτη την ώρα ο κόσμος που αυθορμήτως ξεσηκώνεται και χθες είχαμε την ομορφότερη πλατεία Συντάγματος απ’ όσες άλλες φορές έχω δει. Το αίτημα είναι δημοκρατία. Ο πολιτικός σας χρόνος τελειώνει και είσαστε πια επικίνδυνοι. Όσο γρηγορότερα δώσετε το λόγο στο λαό, τόσο το καλύτερο για τη χώρα».

ΜΝΗΜΕΣ ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Η ‘ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ’, μετά την Ελευσίνα οργάνωσε ημερίδα με θέμα την ανεργία και τις συντάξεις και στο Ζεφύρι, στις οποίες καταδείχτηκε η δραματική επιδείνωση όλων των κοινωνικών προβλημάτων.
Είναι δε τόσο ραγδαία αυτή η εξέλιξη, που αν και δεν μεσολάβησαν ούτε δυο μήνες ανάμεσα στις δυο εκδηλωσεις, από τις ομιλίες φάνηκε καθαρά η επιδείνωση των προβλημάτων, μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Είναι δε χαρακτηριστικό πως πέραν της μεγάλης συμμετοχής κόσμου σε αυτές, όσοι ζητούν τον λόγο να μιλήσουν δεν αναφέρονται πλέον, όπως γινόταν άλλοτε σε τρίτο, αλλά σε πρώτο πρόσωπο.
Αυτό συμβαίνει γιατί η μεν ανεργία έχει πάρει μαζικές διαστάσεις, ενώ η φτώχεια έχει ακόμα μεγαλύτερες και μαζικότερες.
Στον ένα χρόνο εφαρμογής του μνημονίου, συνειδητοποιώντας η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου που οδηγείται η κατάσταση περνά από τους ψιθύρους στις κραυγές και στην ανοιχτή διαφωνία με αυτή την πολιτική.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η αμφισβήτηση έχει τέτοια έκταση που για πρώτη φορά μετά από 37 χρόνια ο δικομματισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με το εξής πραγματικό δίλημμα:
Από την μια είναι ‘ορκισμένος’ στην εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών και από την άλλη, επειδή πλέον τα ‘κουκιά’ δεν βγαίνουν, αδυνατεί να τις εφαρμόσει με εναλλαγές ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία στην εξουσία.
Η κατάσταση θυμίζει τον ΛΕΝΙΝ που μιλούσε για τους ‘από πάνω (ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία), που δεν μπορούν να κυβερνήσουν όπως ήξεραν’ (εναλλασσόμενοι στην Κυβερνητική εξουσία).
Επειδή δε σε αυτές τις περιπτώσεις το επόμενο βήμα είναι η αναζήτηση πολιτικών λύσεων, αυτές αναζητούνται ήδη από όλους.
Οι ανοιχτές προτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς το ΠΑΣΟΚ και την Νέα Δημοκρατία να τα βρουν, μαζί με όσους πρόθυμους (βλέπε τον κ. Καρατζαφέρη και την κ. Μπακογιάννη), έχουν αυτή την στόχευση.
Ο κύβος λοιπόν της αλλαγής του πολιτικού συστήματος έχει ριφθεί, όχι όμως για να αλλάξουν οι χρεοκοπημένες πολιτικές του δικομματισμού, αλλά για να συνεχιστούν και να ενταθούν οι ίδιες και απαράλλακτες.
Με αυξημένες μάλιστα κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, αφού τυχόν σύμπραξη όλων των προαναφερόμενων αυτό ακριβώς εξασφαλίζει!
Η απάντηση σε όλα αυτά όλων των πολιτών και ειδικά του προοδευτικού κόσμου πρέπει να είναι άμεση, σαφής, πειστική και ρεαλιστική.
Αναζήτηση εναλλακτικών πολιτικών.
Αυτές περιγράφονται στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής αριστεράς και στις ημερίδες που σχεδόν καθημερινά γίνονται με το ίδιο αντικείμενο, που κανένας πολίτης δεν ‘δικαιούται’ να παγιδευτεί στο δόγμα Παπανδρέου που λέει πως δεν υπάρχουν εναλλακτικές του μνημονίου πολιτικές.
Αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών δύναμης.
Όταν προωθούνται πολιτικές Κυβερνητικής συμμαχίας των προθύμων, η εκλογική ενίσχυση της αριστεράς αποτελεί αξιόπιστη διέξοδο, σε αντίθεση με την αναπαλαίωση του ίδιου χρεοκοπημένου πολιτικού σκηνικού που επιδιώκεται.
Αγώνες μαζικοί, μαχητικοί και ειρηνικοί.
Ανεξάρτητα από πολιτικές η κομματικές πεποιθήσεις επιβάλλεται όλοι οι πολίτες να βγουν στις γειτονιές τους και να αγωνιστούν ασκώντας πίεση για ψωμί, παιδεία, ελευθέρια, κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη, πρόοδο ….
Ο Λαός μας που έχει αρχίσει να ζει μέρες που θα γραφτούν στην ιστορία του δεν μπορεί να αφήσει καμία Ευρωπαϊκή Ένωση, σε κανένα ΔΝΤ και σε καμία Κυβέρνηση να τον οδηγήσουν στην φτώχεια και στην ανεργία.
Όπως έχει πάρα πολλές συμβεί κατά το παρελθόν, έχει έρθει και πάλι η ιστορική ώρα της ενότητας του Λαού μας.
Όλοι λοιπόν μαζί μπορούμε, αποκλείοντας την βαρβαρότητα που πάνε να μας επιβάλουν ως λύση, να γυρίσουμε την κατάσταση, οδηγώντας την χώρα και τον Λαό μας σε μονοπάτια ειρήνης, προόδου και ευημερίας.


ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
Μέλος Νομ. Επιτροπής Δυτ. Αττικής του Συνασπισμού

Δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, μετά τη συνάντηση του με τον Πρωθυπουργό

Δεν ήρθα για να συζητήσω με τον κ. Παπανδρέου τη λεηλασία της ελληνικής κοινωνίας. Ήρθα για να του πω ότι δεν πρέπει και δεν νομιμοποιείται να προχωρήσει σε αυτό το έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού.

Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του με τις επιλογές του ενάμισι χρόνο τώρα έχουν οδηγήσει τη χώρα σε μια πρωτοφανή καταστροφή. Δεν έχει τη γενναιότητα να παραδεχθεί την αποτυχία, επιμένει σ΄ αυτή την εγκληματική πολιτική, ψάχνει για συνένοχους και όχι για συναίνεση. Δεν μπορούμε να τη δώσουμε.

Τούτη την ώρα πιστεύουμε ότι το καλύτερο που έχει να κάνει για τη χώρα είναι να φύγει. Αυτός ο λαός χρειάζεται να ζει με αξιοπρέπεια. Και πιστεύουμε ότι οι νέοι άνθρωποι θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της νεολαίας και στην Ισπανία και αλλού και θα διεκδικήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια.

- Του είπατε δηλαδή να πάει σε εκλογές;..

Αν αυτό που μας ζητάνε είναι να ξεπουλήσουμε μέχρι και την Ακρόπολη, τότε αρμόδιοι για να απαντήσουν είναι οι Έλληνες κι όχι ο κ. Παπανδρέου.

To Γραφείο Τύπου

Μονόδρομοι και δημόσιο χρέος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/05/2011

ΤΩΝ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ



Οι εκπρόσωποι και οι διαμορφωτές κοινής γνώμης της αστικής εξουσίας έχουν χύσει αρκετό μελάνι ώστε να θεωρείται βέβαιο ότι για το συσσωρευμένο δημόσιο χρέος φταίνε οι μισθοί και το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων, οι συντάξεις και γενικότερα οι δημόσιες δαπάνες ενός μεγάλου κράτους. Έχουν χύσει αρκετό μελάνι για να υποστηρίξουν απόψεις του είδους ότι φταίνε οι ξένοι κερδοσκόποι, η «ληστρική» πρακτική τους που είχε στόχο να μας χρεώσει και επομένως συνάγουν την ανάγκη να αμυνθούμε ως έθνος απέναντι σε αυτούς.

Έχουν δώσει αρκετό χώρο στην αναζήτηση της προϊστορίας της συσσώρευσης του δημόσιου χρέους: από τον Τρικούπη μέχρι τον Παπανδρέου και τον Μητσοτάκη, με εκατέρωθεν αλληλοκατηγορίες μεταξύ της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Έχει γίνει αρκετή συζήτηση για τις μίζες, τη διαφθορά, τις αποφάσεις απογραφών που συνέβαλαν στο χρέος. Η κύρια αιτία όμως για τη συσσώρευση δημόσιου χρέους είναι απούσα από όλη αυτή τη συζήτηση.



Τα ταξικά διακυβεύματα στη συζήτηση των αιτιών του χρέους

Το δημόσιο χρέος, λόγω των υψηλών ρυθμών μεγέθυνσης, θα έπρεπε να έχει μειωθεί κατά πολύ την περίοδο από το 1994, όταν ακολουθήθηκε η πορεία ένταξης στο ευρώ, μέχρι το 2008, το έτος που η κρίση «άγγιξε» την ελληνική οικονομία. Αυτό δεν συνέβη. Η ανάλυση των στοιχείων που καθορίζουν τη συσσώρευση δημόσιου χρέους (δαπάνες, έσοδα, τόκοι - επιτόκια, ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ) είναι αποκαλυπτική για το τι καθόρισε τη συσσώρευσή του.

Τα επιτόκια δανεισμού μειώθηκαν λόγω ευρωζώνης (το μέσο επιτόκιο μειώθηκε από 14,3% το 1994 σε 4,9% το 2007) και το ίδιο έγινε με τους τόκους ως ποσοστό του ΑΕΠ- επομένως η κύρια ευθύνη δεν αφορά τους «κερδοσκόπους» (δεν θέτουμε το ζήτημα αν τα κράτη πρέπει να δανείζονται από τις αγορές: συζητάμε μόνο πόσο το διεθνές και εγχώριο χρηματιστικό κεφάλαιο αποτέλεσε τον κύριο παράγοντα που συνέβαλε ώστε να συσσωρευτεί χρέος).

Οι δημόσιες δαπάνες (μαζί με τους τόκους) ήταν σχετικά σταθερές και ελαφρά χαμηλότερες ως ποσοστό του ΑΕΠ από τον μέσο όρο της Ε.Ε (ενδεικτικά το 2006, πριν από την κρίση, ήταν 44,9% έναντι 46,3% του ΑΕΠ για την Ε.Ε των 27 - δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στο μύθο του μεγάλου πλήθους δημοσίων υπαλλήλων, που κατέρρευσε με την απογραφή δείχνοντας ότι ως ποσοστό επί των εργαζομένων είναι αντίστοιχο και ελαφρά χαμηλότερο με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης και δεν μπορεί να θεωρηθούν ως η κύρια αιτία που το δημόσιο χρέος δεν μειώθηκε.

Το κύριο στοιχείο που καθόρισε τη συσσώρευση δημόσιου χρέους είναι τα δημόσια έσοδα και πιο ειδικά τα έσοδα από τη φορολογία των επιχειρήσεων, του κεφαλαίου και του πλούτου. Είναι εντυπωσιακά χαμηλότερο σε σύγκριση με άλλες χώρες της ευρωζώνης. Αναφέρουμε ενδεικτικά: α) Τα έσοδα από την άμεση φορολογία, 8% του ΑΕΠ για το 2007, έναντι 13,4% για την Ε.Ε των 27. β) Η πραγματική φορολογική επιβάρυνση του κεφαλαίου επί των κερδών 15,8% για την Ελλάδα έναντι 25,4% για την Ε.Ε των 27 το 2006.

Για την υστέρηση των εσόδων δεν φταίνε οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι: οι φόροι που εισπράττει το κράτος από αυτούς αυξήθηκαν κατά 97% μεταξύ 2002-2008, ενώ των νομικών προσώπων μειώθηκαν. Για να κατανοήσουμε τη σημασία αυτού του παράγοντα, αν υποθέσουμε ότι από το 2001 -δεν χρειάζεται πιο πριν- δεν μειώνονταν οι φορολογικοί συντελεστές των κερδών των επιχειρήσεων και τα έσοδα από την άμεση φορολογία ανέρχονταν στον μέσο όρο της Ε.Ε. των 27, με σταθερούς τους άλλους παράγοντες, το Δημόσιο θα συναντούσε την κρίση με χρέος μόλις 75% του ΑΕΠ αντί για 111% και φυσικά με πρωτογενή πλεονάσματα, επομένως δεν θα υπήρχε βάση για να εκκινήσει η διαδικασία η οποία οδήγησε στο Μνημόνιο.

Η αιτία συσσώρευσης δημόσιου χρέους δεν είναι επομένως οι υπερβολικές δαπάνες του δημοσίου αλλά η μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων, η υστέρηση εσόδων. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι παράξενο που απουσιάζει από τη συζήτηση η κύρια αιτία για τη συσσώρευση του χρέους. Αποτελεί ένα από τα κυριότερα ταξικά διακυβεύματα της τρέχουσας περιόδου, όπως φαίνεται και από τη συναίνεση μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στην περαιτέρω μείωση των φορολογικών συντελεστών των κερδών ή, με άλλα λόγια, η μεταφορά πλούτου από τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις.

Ο τρόπος λειτουργίας αυτής της πολιτικής είναι με τη μείωση των εσόδων να ωθεί προς αντίστοιχη μείωση των δαπανών για να εξυπηρετείται ομαλά όποιο ποσοστό χρέους και να υπάρχει. Με άλλα λόγια το «όπλο» των ελλειμμάτων θα είναι διαρκώς πάνω στο τραπέζι το επόμενο διάστημα έτσι ώστε να εκβιάζεται η συναίνεση στις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, στη διάλυση και παράδοση στον ιδιωτικό τομέα δημοσίων υπηρεσιών (ασφάλιση, υγεία, παιδεία κ.λπ.) και συλλογικών αγαθών.

Η ταξική μονομέρεια και ο στόχος αυτών των πολιτικών αποτυπώνεται με εξαιρετικό τρόπο μέσω ενός αριθμού και μόνο στην 3η έκθεση που συνέταξε το ΔΝΤ για την πορεία του Μνημονίου (Μάρτιος 2011). Η απαίτηση του 6% του ΑΕΠ διαφοράς εσόδων και δαπανών εκτός των τόκων ώστε να μειωθεί το χρέος σύμφωνα με τις ασκούμενες πολιτικές μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς συνδυασμούς (π.χ. 50%-44%).

Επομένως δεν υπάρχει αναγκαιότητα για τη διαφορά που έχει επιλεχθεί ως στόχος που θα έχει επιτευχθεί μέχρι το 2020: 36,5% συνολικά έσοδα και 30,5% του ΑΕΠ δημόσιες δαπάνες εκτός των τόκων.

Αν σκεφτούμε ότι το 2007, πριν από την κρίση ανέρχονταν σε 41,8% και στην Ε.Ε κατά μέσο όρο στο 43%, ενώ με ύψος 30% το 2010 οι χώρες που συναντάμε περιλαμβάνουν την Αίγυπτο, την ΠΓΔ της Μακεδονίας, την Μποτσουάνα, το Βιετνάμ και τη Νικαράγουα, τότε, χωρίς να χρειαστεί να υποθέσουμε ότι η Ελλάδα θα μοιάζει με κάποια από αυτές τις χώρες, εφόσον υπάρχουν και άλλα στοιχεία που καθορίζουν μία κοινωνία πλην των πρωτογενών δαπανών του Δημοσίου, το μέγεθος των κοινωνικών περικοπών σε όλους τους τομείς που πρέπει να γίνουν για να φτάσουμε αυτό το νούμερο (και μάλιστα 32,2% το 2016) φαίνεται σχεδόν εξωπραγματικό και το μόνο που δηλώνει είναι την πρωτοφανώς ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που έχει επιλέξει το μπλοκ εξουσίας στη χώρα μας.



Δεν υπάρχει μονόδρομος

Με βάση τις παραδοχές αυτής της έκθεσης για τη μεγέθυνση και τα επιτόκια εξυπηρέτησης του χρέους δείχνουμε στη συνέχεια ότι δεν είναι μονόδρομος αυτή η πολιτική για το πρόβλημα του δημοσίου χρέους, με αρκετά μετριοπαθείς προτάσεις -υλοποιήσιμες ακόμη και από μη αριστερές δυνάμεις και οι οποίες δεν εξαντλούν τον πλούτο των προτάσεων που έχει καταθέσει η αριστερά- οι οποίες ωστόσο δημιουργούν ρήξη με τις υπάρχουσες πολιτικές.

Το δημόσιο χρέος ενέχει δύο προβλήματα. Το πρώτο είναι το πρόβλημα πληρωμής των ομολόγων και των δανείων που λήγουν και το δεύτερο το πρόβλημα της μείωσής του. Υποθέτουμε ότι στο χρέος εκτός Μνημονίου επιβάλλεται κούρεμα 50%, επιμήκυνση της διάρκειας ωρίμανσης και περίοδο χάριτος για την πληρωμή τόκων για τέσσερα χρόνια. Πρόκειται για υποθέσεις οι οποίες είναι κοινότοπες στη σημερινή διεθνή συζήτηση για το ελληνικό δημόσιο χρέος. Με άλλα λόγια αποτελούν δυνατές εναλλακτικές επιλογές του αστικού συστήματος εξουσίας, όπως και η στάση πληρωμών ή η έξοδος από το ευρώ.

Αυτές οι υποθέσεις εξασφαλίζουν ομαλές και μικρές ανάγκες αναχρηματοδότησης του χρέους το προσεχές διάστημα, επομένως απομένει μόνο το πρόβλημα της μείωσής του. Επιπλέον υποθέτουμε ότι για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε το τραπεζικό σύστημα και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία δίνονται έκτακτες ενισχύσεις, γεγονός που οδηγεί και στον δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, εφόσον το Δημόσιο θα γίνει ο κύριος μέτοχος πλέον μετά από όλες τις ενισχύσεις που έχουν δοθεί στο τραπεζικό σύστημα. Το αποτέλεσμα μετά από όλα αυτά είναι ότι το δημόσιο χρέος περιορίζεται σε 110% του ΑΕΠ.

Το βασικό όμως που υποθέτουμε είναι ότι αυξάνεται η φορολογία των επιχειρήσεων και του πλούτου, μειώνονται οι έμμεσοι φόροι και γενικότερα έχουμε μία δομή εσόδων αντίστοιχη με τους μέσους όρους της Ε.Ε. (συνολικά έσοδα 44,5% από το 2013, εφόσον η οικονομία ανακάμψει από την ύφεση). Διατηρούμε τις δημόσιες δαπάνες στο ύψος του 2007, 42%, με συμμάζεμα των δαπανών που έμμεσα ενισχύουν τον ιδιωτικό τομέα ή πρόκειται για δαπάνες οι οποίες δεν αφορούν τις κοινωνικές ανάγκες (π.χ. αμυντικές δαπάνες κ.λπ.). Πρόκειται για το στοιχείο “αναδιανομή (δευτερογενής) υπέρ της εργασίας μέσω του φορολογικού συστήματος”, το οποίο αντίκειται στις επιδιώξεις του ελληνικού κεφαλαίου και τις στοχεύσεις του πολιτικού προσωπικού του, αν και δεν αντίκειται στις ευρωπαϊκές συνθήκες.

Το ότι αυτά συνιστούν μία πρόταση με την οποία μειώνεται το χρέος αποτυπώνεται στο διάγραμμα.

Οι δαπάνες των τόκων που κερδίζονται από την περίοδο χάριτος μπορούν να χρησιμέψουν είτε για δημοσιονομικούς λόγους σε περίπτωση που οι στόχοι εσόδων και δαπανών δεν επιτευχθούν - ειδικά όσο η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση - είτε για μείωση του χρέους. Στο διάγραμμα τούς έχουμε χρησιμοποιήσει για τη μείωση του χρέους. Επίσης δεν έχουμε ενσωματώσει τα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα που θα έχουν οι αυξημένες δημόσιες δαπάνες στους ρυθμούς μεγέθυνσης της οικονομίας (και στη μείωση της ανεργίας). Αλλά αυτά δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα.

Η μείωση του χρέους καθίσταται εφικτή λόγω της αύξησης των εσόδων με τη φορολόγηση του πλούτου σε επίπεδα αντίστοιχα της Ε.Ε. και το χρέος μπορεί να εξυπηρετηθεί, λόγω της όλης αναδιαπραγμάτευσης, χωρίς να χρειαστεί να υποθέσουμε ούτε κούρεμα των δανείων του Μνημονίου ούτε στάση πληρωμών.

Οι στοχεύσεις του αστικού συστήματος εξουσίας σήμερα είναι μία ριζική αλλαγή του ταξικού συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του κεφαλαίου: στις εργασιακές σχέσεις, στα δημόσια αγαθά και στα στοιχεία του κοινωνικού κράτους. Οι αντιστάσεις πρέπει να στοχεύουν στα ταξικά διακυβεύματα του σήμερα. Η φορολόγηση του κεφαλαίου και του πλούτου είναι ένα από τα κύρια και το δημόσιο χρέος συμπυκνώνεται σε αυτό το διακύβευμα, επειδή θα πληρώσει ή ο κόσμος του κεφαλαίου ή ο κόσμος της εργασίας.

Το κίνημα των Αγανακτισμένων θέλει να επεκταθεί εκτός Ισπανίας

Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/05/2011 AΥΓΗ

Δεκάδες χιλιάδες συγκεντρωμένοι και χθες στην πλατεία Πουέρτα ντελ Σολ

Το πρωτοφανές για τα ισπανικά δεδομένα κίνημα διαμαρτυρίας, στο οποίο συμμετέχουν χιλιάδες νέοι και νεολαιίστικα κινήματα στη χώρα, που διαμαρτύρονται για την οικονομική και κοινωνική κατάπτωση, επιδιώκει να επεκτείνει τη δράση του και εκτός συνόρων, προσκαλώντας σε συγκεντρώσεις σε όλον τον κόσμο, ανακοίνωσε μία από τις διοργανώτριες οργανώσεις. Μπουένος Άιρες, Βρυξέλλες, Παρίσι, Πόλις του Μεξικού, Βερολίνο, Μπογοτά, Βιέννη: το κίνημα των "Λος Ιντιγνάδος" (Αγανακτισμένων), όπως τους έχει χαρακτηρίσει ο Τύπος της Ισπανίας, έχει προκηρύξει συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας από σήμερα έως και την Κυριακή σε γνωστές πλατείες και έξω από πρεσβείες της Ισπανίας, ανακοινώνει στην ιστοσελίδα του το κίνημα "Democracia real, Ya!" (Πραγματική Δημοκρατία, Τώρα!). Άλλες συγκεντρώσεις έχουν προγραμματισθεί επίσης στο Μπέρμιγχαμ, το Μπρίστολ, το Εδιμβούργο στη Βρετανία, στην Πάδοβα και το Τορίνο στην Ιταλία.

Χιλιάδες διαδηλωτές, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα πολλών ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, κατέβηκαν μαζικά στους δρόμους των ισπανικών πόλεων, ελπίζοντας πως η φωνή τους θα ακουστεί ενόψει των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών στη χώρα, την Κυριακή. Από την Τρίτη, μέρα και νύκτα, χιλιάδες νέοι παραμένουν στην πλατεία Πουέρτα δελ Σολ, όπου έχει στηθεί ένας πραγματικός καταυλισμός. Οι διαδηλωτές προβάλλουν μία πλειάδα από διεκδικήσεις, συχνά ασαφείς ή αδιαμόρφωτες, στην πλειονότητά τους όμως καταπέλτες ενάντια στο πολιτικό σύστημα, τη διαφθορά, και με συγκλίνουσα την απαίτηση για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη.

Στο υπόβαθρο όμως της διαμαρτυρίας τους, σε μια χώρα που σπάνια οι άνθρωποι εξεγείρονται με πολιτικά κίνητρα, οι απαυδισμένοι πολίτες εκφράζουν την κόπωσή τους για την νέα ανάφλεξη της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, η οποία έχει φθάσει το ύψος-ρεκόρ το 21,19% κατά το πρώτο τρίμηνο. Τον δε Φεβρουάριο, το 44,6% του εργατικού δυναμικού κάτω των 25 παραμένει χωρίς δουλειά. Στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Twitter, τα μηνύματα που εμπεριέχουν την ένδειξη #notenemosmiedo (δεν φοβόμαστε), δηλ. ένα από τα συνθήματα των διαδηλωτών, είναι τα πλέον δημοφιλή θέματα στην ισπανική σελίδα του.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για την κατάσταση της οικονομίας και τα προωθούμενα σενάρια περί συναίνεσης

Ό,τι ζούμε τις τελευταίες μέρες αποκαλύπτει, με τραγικό για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού τρόπο, το αδιέξοδο μιας επιλογής που ένα χρόνο πριν παρουσιάστηκε ως σωτήρια για τη χώρα. Σήμερα, το μόνο που έχει απομείνει από τα όσα περί «επεξεργασιών» και «ελληνικών προτάσεων» που δήθεν αποδέχτηκε η τρόικα είναι ο αγώνας των κυβερνητικών υπευθύνων, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό, αντί πάσης θυσία, να δοθεί η πέμπτη δόση του δανείου!

Τα όσα δοκιμάζονται ή ανακοινώνονται εμμέσως ότι τα συμπεριλαμβάνει το μεσοπρόθεσμο σχέδιο είναι αδιανόητα, πέρα από απαράδεκτα. Ολοκληρώνουν την κατάργηση κρίσιμων δικαιωμάτων από τις δυνάμεις της εργασίας με κορυφαίο τη μονιμότητα. Δίνουν όλο το δημόσιο πλούτο, αντί πινακίου φακής, στους ίδιους τους δανειστές μας. Αφαιρούν δηλαδή κάθε δυνατότητα στο μέλλον να σταθεί οικονομία και κοινωνία στα πόδια της.

Έχοντας επίγνωση του βάθους που μπαίνει το νεοφιλελεύθερο μαχαίρι, τρόικα και κυβέρνηση ζητούν, επιδεικνύοντας μέγιστη αντιδημοκρατική αντίληψη, συναίνεση. Το γεγονός ότι η ΝΔ συναινεί από καιρό στα πιο ουσιαστικά σημεία ενός φιλελεύθερου σχεδίου πολιτικής, αποκαλύπτει ότι πρόθεσή τους είναι να αποθαρρύνουν, μέσω αυτού του συμβολισμού, το κίνημα αντίστασης της πλειοψηφίας του λαού κατά των μνημονίων. Φοβούνται για ό,τι επέρχεται.

Η πολιτική που επιχειρείται, με μέγιστη βαναυσότητα, να επιβάλλουν οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ από κοινού με την κυβέρνηση στη χώρα μας αλλά και ευρύτερα στο Νότο της Ευρώπης αποκαλύπτει, εν μέσω και έντονων διαφωνιών, το αδιέξοδο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής,. Εγείρει ζητήματα αξιοπρέπειας των λαών, που απορρέουν όχι μόνο από την ταξική πολιτική που ασκεί συνολικά αλλά και από τη σχέση εξάρτησης που θέλει να καθιερώσει έναντι του Νότου μέσω των πακέτων «διάσωσης» και τους όρους που τα συνοδεύουν και που μόνο τέτοια δεν είναι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει από την αρχή υποστηρίξει και προβλέψει ότι αυτή η πολιτική μας οδηγεί σε αδιέξοδο, ως χώρα και ως ευρωζώνη. Το χρέος που κληροδότησαν δικομματισμός και πολιτική της ΕΕ και που όρισαν να αποπληρώσουν οι εργαζόμενες και οι ανίσχυρες οικονομικά τάξεις από την αρχή ήταν μη διαχειρίσιμο. Τώρα το βλέπουν οι πάντες. Πρέπει να σπάσουμε τη δαγκάνη του χρέους και της πολιτικής που το παράγει και το ανατροφοδοτεί. Άμεσα να απαιτηθεί η αναδιαπραγμάτευσή του, ο λογιστικός του έλεγχος, η διαγραφή μεγάλου μέρους και μια πολιτική αλληλεγγύης για ολόκληρο, τουλάχιστον, το Νότο της ΕΕ που θα ξεκινά από τα συμφέροντα των λαών και όχι των δανειστών.

To Γραφείο Τύπου

Δήλωση του βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Βασίλη Μουλόπουλου «Ψευδόμενη συλλαμβάνεται η ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλε...

Οι μάσκες έπεσαν. Η κυβέρνηση δηλώνει πια με τον πιο επίσημο τρόπο ότι -στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής και της σωτηρίας του έθνους-δε θα διστάσει να προβεί σε απολύσεις μόνιμων και αορίστου χρόνου εργαζομένων στο Δημόσιο.

Οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του Πρωθυπουργού και των Υπουργών ότι κανένας μόνιμος υπάλληλος ή υπάλληλος αορίστου χρόνου δεν πρόκειται να απολυθεί, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν παρά συνειδητά ψεύδη προς τον ελληνικό λαό.

Με ειρωνεία και ψέματα είχαν επιλέξει να απαντήσουν και σε διαδοχικές επίκαιρες ερωτήσεις μας στη Βουλή, με τις οποίες είχαμε αποκαλύψει ότι στο σχέδιο Κυβέρνησης και Τρόικας για μείωση του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο θα περνάει μέσα από υποχρεωτικές μετατάξεις – απολύσεις προσωπικού που η Κυβέρνηση έχει τεχνηέντως χαρακτηρίσει ως πλεονάζον, αφού καταργήσει κάθε κοινωνική δομή και μεταβιβάσει σημαντικά πεδία αρμοδιότητες του Δημοσίου στο κεφάλαιο, με μεταφορά του κόστους στον πολίτη».

Τα επίμαχα σημεία από τις επίκαιρες ερωτήσεις του βουλευτή Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ, κ. Βασίλη Μουλόπουλου και οι σχετικές απαντήσεις που είχαν δοθεί από την ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.

1. Επίκαιρη Ερώτηση 17/01/ 2011 θέμα: «Δραστική μείωση των οργανικών θέσεων στις νέες, αποκεντρωμένες διοικήσεις – αποψιλώνονται οι δασικές υπηρεσίες της χώρας» : «τα τελικά προεδρικά διατάγματα που δημοσιεύτηκαν, αποψιλώνουν περαιτέρω τις ήδη υποστελεχωμένες υπηρεσίες (…) και τις δασικές υπηρεσίες»

Απάντηση Γεωργίου Ντόλιου, υφυπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης: «το ύφος της ερώτησης διέπεται από μια μεταφυσική λογική».

2. Επίκαιρη Ερώτηση 15/2/2011 θέμα: «Νέες μειώσεις αποδοχών στο Δημόσιο, με εργαλείο τις μαζικές μετατάξεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων προωθεί η κυβέρνηση» : «Η κυβέρνηση δρομολογεί νομοσχέδιο που θα προβλέπει την κατάργηση δεκάδων δημόσιων οργανισμών, τη συγχώνευση εκατοντάδων φορέων, αλλά και το κλείσιμο πλήθους δημόσιων επιχειρήσεων (…) με το μέτρο των μετατάξεων θα μετακινηθούν 40.000 – 50.000 δημόσιοι υπάλληλοι του ευρύτερου, δημόσιου τομέα».

Απάντηση Φίλιππου Σαχινίδη, υφυπουργού Οικονομικών : «η Κυβέρνηση έχει αναλάβει την υποχρέωση να κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες (…), οι οποίες θα επιτρέψουν πραγματικά να έχουμε εκείνες τις υπηρεσίες που χρειαζόμαστε εκείνους τους οργανισμούς που να παράγουν έργο επ’ ωφελεία της οικονομίας και των πολιτών».

3. Επίκαιρη Ερώτηση 30/3/2011 θέμα «Νέα μείωση στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων μέσω του νέου μισθολογίου επεξεργάζεται η Κυβέρνηση»: «Με όχημα το νέο μισθολόγιο η κυβέρνηση μεθοδεύει την οριστική κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και τη θεσμική κατοχύρωση των άδικων οριζόντιων περικοπών που υπεστήκαν το 2010 οι δημόσιοι υπάλληλοι, την κατάργηση σειράς επιδομάτων, χωρίς να ενσωματώνονται στο βασικό μισθό, τη μισθολογική ωρίμανση σε 4 αντί για δύο χρόνια κατόπιν «αξιολόγησης» και τη σύνδεση αμοιβών- αποδοτικότητας, ώστε να εξασφαλιστεί η πλήρης εξάρτηση του εργαζόμενου από τους διοικητικούς και πολιτικούς προϊστάμενους».

Απάντηση Γεωργίου Ντόλιου, υφυπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης: «Με την απαρέγκλιτη τήρηση του 5/1 υπολογίζουμε, τα προσεχή τρία χρόνια, να μειώσουμε τους μισθούς στο δημόσιο περίπου κατά 200.000. Μπορείτε, λοιπόν, να βγάλετε εύκολα συμπέρασμα για το πώς θα μειωθεί το συνολικό μισθολογικό κόστος(…)Θα πληρώνουμε λιγότερο 200.000 μισθούς στο δημόσιο».

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Τον άμοιρο Χαραλάμπη και την παντρειά του με το ζόρι θυμίζει η απαίτηση του Eurogroup για συναίνεση –ως όρο μάλιστα για τη συνέχιση της χρηματοδότησης της Ελλάδας. Και ζητούν λέει γραπτή δέσμευση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, της ΝΔ κυρίως, ότι θα στηρίξουν το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής. Ενώ έφτασε ο Γιούνκερ να παραδίδει στα ελληνικά κόμματα ευρωπαϊκά μαθήματα πατριωτισμού και να μας κουνάει το δάχτυλο ότι το θέμα είναι εθνικό κι όχι κομματικό!

Τι τους έπιασε όμως; Πλειοψηφία μια χαρά έχει ο Παπανδρέου στη Βουλή. Πίστη στα πεπρωμένα της φυλής και στη συνταγή της τρόικας επίσης. Αποδείξεις της αποφασιστικότητάς του να κόβει μισθούς και συντάξεις έχει δώσει. Ενώ η έρμη η μείζων λεγόμενη αντιπολίτευση μόνο εμπόδια δεν βάζει στο κυβερνητικό έργο. Γκρινιάζει βέβαια λίγο για τη συνταγή, αλλά ακόμα και την ιδέα να βγει η δημόσια περιουσία στο σφυρί αυτοί την είχαν. Στο δικό τους βαριετέ γεννήθηκε το νούμερο των 50 δις -μην τους φάμε και το δίκιο.
Και να ήταν μόνο αυτό. Δεν έχει η κυβέρνηση τη ντροπαλή συναίνεση της ήπιας αριστεράς; Δεν στέκεται στο πλευρό της χωρίς υποσημειώσεις και αστεράκια η Ντόρα; Δεν έχει εφεύρει ένα νέο είδος συναίνεσης, την επικριτική συναίνεση, το ΛΑΟΣ για χατίρι της; Δεν δηλώνει η ΝΔ, για να το πούμε κι αυτό, ότι θα στηρίξει όλα τα μέτρα που είναι για το καλό της πατρίδας; Τις τους έπιασε λοιπόν και απαιτούν υπογραφές και δημόσιες δηλώσεις όταν η δουλειά μια χαρά γίνεται κι έτσι; Στην πολιτική είναι ανάγκη να τηρούνται και τα προσχήματα βρε αδελφέ.
Όμως όχι. Είναι προφανές ότι αυτό ακριβώς δεν θέλουν –τα προσχήματα. Τη στιγμή που τα προγράμματά τους και η χώρα πάνε κατά κρημνού, δεν τους αρκεί να είναι άτιμη η γυναίκα του Καίσαρα –πρέπει και να φαίνεται. Να διατυμπανίζεται με σφραγίδες και υπογραφές, ότι η πλειοψηφία των κομμάτων συμφωνεί με τα σκληρά μέτρα. Να κόβονται έτσι τα πόδια της πλειοψηφίας το λαού. Να κλείνουν τα στόματα. Να πέφτει το ηθικό. Να εμπεδώνεται η βεβαιότητα ότι τίποτε δεν γίνεται. Συνενοχή ψάχνουν δηλαδή, όχι συναίνεση. Κι αν αυτό παραπέμπει στη λογική των δηλώσεων μετανοίας άλλων εποχών, δεν πειράζει. Υπεράνω όλων η Ελλάς...

*Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ, 18.05.2011

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για τα προβλήματα στο κέντρο της Αθήνας

Το κέντρο της Αθήνας έχει συνειδητά εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τις δημοτικές αρχές. Η υποβάθμιση και η γκετοποίηση των γειτονιών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την έξαρση της φτώχειας και της ανεργίας, την ανεξέλεγκτη δράση εγκληματικών κυκλωμάτων με την ασυλία ή και τη διαπλοκή της αστυνομίας, την έλλειψη δομών κοινωνικής πρόνοιας και στήριξης των αστέγων, των τοξικομανών και άλλων ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού.

Τα παραπάνω καθιστούν αβίωτη τη ζωή στο ιστορικό κέντρο τόσο για τους έλληνες, όσο και για τους μετανάστες κατοίκους της περιοχής, ενώ ωφελούνται τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα με τις μειώσεις στις τιμές των ιδιοκτησιών της περιοχής.

Σε αυτές τις συνθήκες γενικευμένης φτώχειας και κοινωνικής παρακμής, οι ρατσιστικές επιθέσεις και ο φασισμός αναπτύσσονται με την ανοχή της αστυνομίας και διαλύουν την κοινωνική συνοχή και τα δικαιώματα όλων, ελλήνων και μεταναστών. Μέσω της καλλιέργειας ενός γενικευμένου αισθήματος φόβου και στοχοποίησης των μεταναστών, επιδιώκεται η δικαιολόγηση στη συνείδηση του κόσμου, της αύξησης της καταστολής και η σκόπιμη αντιπαράθεση μεταξύ του δικαιώματος στην ασφάλεια και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ενώ μένει στο απυρόβλητο η ακολουθούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική που βρίσκεται στον πυρήνα του προβλήματος.

Σε αυτό το πλαίσιο η αναβάθμιση των περιοχών και της ποιότητας ζωής των κατοίκων στο κέντρο της Αθήνας πρέπει να βασιστεί στους παρακάτω άξονες:

- ανατροπή της πολιτικής που γεννά τη φτώχεια και την ανεργία και διαλύει το κοινωνικό κράτος.

- ενίσχυση των δομών στήριξης των κοινωνικά ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, των προγραμμάτων απεξάρτησης, στήριξη των ανέργων, της δημόσιας υγείας και παιδείας.

- μέτρα στήριξης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων του κέντρου και των αυτοαπασχολούμενων.

- προγράμματα στήριξης και ενίσχυσης της κατοικίας στο κέντρο.

- δημοκρατική ανασυγκρότηση της αστυνομίας και προσανατολισμός της στην ασφάλεια όλων, Ελλήνων και μεταναστών.

To Γραφείο Τύπου

Ασφάλεια και αλληλεγγύη: το δύσκολο στοίχημα

Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/05/2011

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ

Η κατοικία απαξιώθηκε και συρρικνώθηκε. Οι γειτονιές γέρασαν. Άνοιξαν όλοι οι δρόμοι για την ανομία. Ο φόβος και η ανασφάλεια εγκαθίστανται σε κάθε γωνία των κεντρικών συνοικιών.
Η υποβάθμιση των κέντρων των μεγάλων πόλεων είναι ευρωπαϊκό και όχι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Μόνο που στην υπόλοιπη Ευρώπη εδώ και αρκετά χρόνια προσπάθησαν να αρθρώσουν μια πολιτική αντιμετώπισης των προβλημάτων που δημιουργούνται στις κεντρικές περιοχές των πόλεων και δύσκολα ή εύκολα πέτυχαν σημαντικά πράγματα. Εμείς στην Ελλάδα, χάσαμε πολύτιμο χρόνο ασχολούμενοι με αλλότρια. Για παράδειγμα με την αυθαίρετη δόμηση δεύτερης κατοικίας που τελικά έχει σφραγίσει τη ζωή μας.

Και όταν ακόμα, άρχισε να υπάρχει ένα ενδιαφέρον από την Πολιτεία - αφού ο Δήμος Αθηναίων ήταν πάντοτε αδύναμος, αναρμόδιος και αμήχανος - η τελευταία φάνηκε εντελώς ανέτοιμη να δώσει συγκεκριμένες κατευθύνσεις, για το πώς βλέπει να οργανώνονται αυτές οι συνοικίες. Επί πολλά χρόνια βλέπαμε σε ένα σημείο να γίνεται μια πεζοδρόμηση, κάπου αλλού να αναστηλώνεται ένα κτήριο. Ήταν μια πολιτική «σκόρπια» χωρίς σαφείς αρχές.

Μια από αυτές τις αρχές είναι ότι στις κεντρικές περιοχές της Αθήνας έπρεπε να διατηρηθεί πάση θυσία η κατοικία. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαν να οργανωθούν το ιστορικό κέντρο και οι πέριξ συνοικίες. Άλλες χρήσεις θα κυριαρχούσαν που θα οδηγούσαν τις γειτονιές μας σε νέα δεινά.

Η Αθήνα σε αντίθεση με άλλες μητροπόλεις, προσφερόταν για την εφαρμογή μιας τέτοιας αρχής. Ήταν μία πόλη με «μίξη χρήσεων» όπως λένε οι πολεοδόμοι. Η κατοικία παραδοσιακά συνδυαζόταν με άλλες χρήσεις που τις περισσότερες φορές τη συμπλήρωναν.

Το πλεονέκτημα αυτό δεν αξιοποιήθηκε. Το κέντρο αφέθηκε στη μοίρα του και οδηγήθηκε στην παρακμή. Σε αυτό συνέβαλε και το αμερικάνικου τύπου σχέδιο για την ανάπτυξη των προαστίων. Μέχρι στις αρχές του ΄60 η Αθήνα ήταν μια πόλη ανοικτή και ενωμένη. Με τον εξαμερικανισμό της όμως - φυγή στα προάστια, εγκατάλειψη του κέντρου - δημιουργήθηκε κοινωνικό σχίσμα.

Η πλούσια Αθήνα αναπτύχθηκε εξασφαλίζοντας τις κατάλληλες υποδομές. Η φτωχή που απομένει πίσω, μη διαθέτοντας τα μέσα να εξοπλιστεί κοινωνικά, με την Πολιτεία να μην κάνει επενδύσεις, υποβαθμίστηκε.

Η υποβαθμισμένη, φτωχή πόλη, δηλαδή η βάση για τη σημερινή εξέλιξη των κεντρικών περιοχών, είχε ήδη δημιουργηθεί. Το φαινόμενο των μεταναστευτικών εισροών, που εμφανίστηκε με ιδιαίτερη ένταση από τα μέσα του ΄90, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο. Αλλά η ρίζα του «κακού» ήδη υπήρχε.

Η κατοικία απαξιώθηκε και συρρικνώθηκε. Οι γειτονιές γέρασαν. Άνοιξαν όλοι οι δρόμοι για την ανομία. Ο φόβος και η ανασφάλεια εγκαθίστανται σε κάθε γωνία των κεντρικών συνοικιών. Η εικόνα που εκπέμπει το κέντρο, δηλαδή η καρδιά της πρωτεύουσας άρα και της Ελλάδας, διαμορφώνει στάσεις, συμπεριφορές και αντιλήψεις σε όλη την κοινωνία.

Ο ΣΥΝ και γενικότερα η ανανεωτική, ριζοσπαστική αριστερά, οφείλουν να υπερασπιστούν μια διπλή θεμελιακή αξία: την αλληλεγγύη συνδυασμένη με την ασφάλεια. Όλοι και όλες που κατοικούν στις περιοχές γύρω και εντός του κέντρου, έχουν το δικαίωμα να ζήσουν σε μια πόλη με ανθρώπινο πρόσωπο. Κατ΄ αρχήν ασφαλείς. Από αυτή την θέση αρχής δεν υπάρχουν για την αριστερά περιθώρια υποχώρησης.

Ορθά ο ΣΥΝ υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ανθρώπων που έρχονται από ζώνες θανάτου και πείνας, αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα. Οι μετανάστες είναι στις ταξικές μας αναφορές. Μήπως όμως δεν είναι οι Έλληνες πολίτες που κατοικούν ή εργάζονται στις ίδιες περιοχές ; Δεν έχουμε την ίδια πολιτική και ηθική υποχρέωση και για αυτούς;

Το σημείο αυτό είναι και το πιο κρίσιμο για τον ΣΥΝ. Καταξιώθηκε ως δύναμη υπεράσπισης των δικαιωμάτων των απόκληρων που αποτελούν το σύγχρονο προλεταριάτο. Το έπραξε χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Αυτό τον τιμά. Τώρα οφείλει να αποδώσει τα ίσα. Να παρέμβει με πρωτοβουλίες τέτοιες που να διεκδικούν τον σεβασμό των δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών, άνεργων, χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούχων, νέων, γυναικών που μοιράζονται με τους αλλοδαπούς τη μιζέρια των γκέτο. Με προτεραιότητα στην ελεύθερη πρόσβαση από και προς τις γειτονιές τους.

Μαζί με το επείγον πακέτο μέτρων και πολιτικών και παρεμβάσεων, χρειάζεται και ο κοινωνικός παράγοντας. Δηλαδή ένα κίνημα πολιτών, που θα σπάσει τον φόβο, θα διεισδύσει στα ενδότερα των υποβαθμισμένων συνοικιών και θα αποδιοργανώσει τις δομές της ανομίας, θα απαντήσει στην γκετοποίηση με δράσεις πολιτισμού. Ένα κίνημα πραγματικής αμφισβήτησης μιας απαράδεκτης κατάστασης από τα μέσα, που κατά το «Δεν πληρώνω» θα μπορούσε να ονομαστεί «Δεν φοβάμαι..».

18/5, Ημερίδα με θέμα «Κρίση – Ανεργία –Διάλυση των εργασιακών σχέσεων σε Ελλάδα και Ε.Ε.»

Η Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς και της Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (GUE/NGL) και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής σας προσκαλούν στην Ημερίδα με θέμα «Κρίση – Ανεργία –Διάλυση των εργασιακών σχέσεων σε Ελλάδα και Ε.Ε.» που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 18 Μαΐου 2011, 10:00 - 15.00, στο ξενοδοχείο Athens Imperial (Αχιλλέως & Μεγ. Αλεξάνδρου, πλ.Καραϊσκάκη-Αθήνα).

Το αναλυτικό πρόγραμμα:

Προεδρείο : Ν. Χουντής, P.Murphy, Α. Καλύβης , Ρ. Ζβίγκου, Λ.Φράγκου

10:00 Έναρξη
10:00 – 10:15 Χαιρετισμός Αλέξη Τσίπρα, Πρόεδρος Κ.Ο.ΣΥΡΙΖΑ
10:15 – 10:30 Εισήγηση Νίκου Χουντή, Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
10:30 – 10:40 Paul Murphy, Ευρωβουλευτής, Σοσιαλιστικό Κόμμα Ιρλανδίας
10:45 – 11:00 Μιχάλης Κριτσωτάκης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
11:00 – 11:15 Σάββας Ρομπόλης, Επιστ. Δ/ντής ΙΝΕ-ΓΣΕΕ /ΑΔΕΔΥ, Καθηγητής Πανεπιστημίου
11:15– 12:00 Διάλειμμα
12:00 – 12:15 Γιάννης Κουζής, Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
12:15 – 12:30 Ελένη Σωτηρίου, Κίνηση Αλληλεγγύης εργαζομένων-ανέργων «Δικαίωμα»
12:30 – 12:45 Αλίκη Κοσυφολόγου , Ιδιωτική υπάλληλος
12:45 – 13.00 Γιάννης Θεωνάς, πρώην ευρωβουλευτής
13.00 – 13.15 Δημήτρης Στρατούλης, Αντιπρόεδρος ΙΝΕ-ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ
13.15 – 14:45 Συζήτηση – παρεμβάσεις
14.45 – 15:00 Κλείσιμο εργασιών, Νίκος Χουντής
To Γραφείο Τύπου

Δήλωση Ν. Χουντή για την «κατάργηση» του Σένγκεν και το μεταναστευτικό που συζητιούνται σήμερα στο Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ

«Όσα διεξάγονται αυτή τη στιγμή στις Βρυξέλλες στο Συμβούλιο των Υπουργών Δημόσιας Τάξης και Εσωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συζητούν «κατάργηση» του Σένγκεν με αφορμή το μεταναστευτικό, προκαλούν οργή και αγανάκτηση.

Η Ελλάδα, που για πολλά χρόνια, μετά το Δουβλίνο ΙΙ, έγινε « η πίσω αυλή» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το «κολαστήριο», η αποθήκη εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων, που έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας - ενώ επιθυμούνε να πάνε σε άλλες χώρες της Ευρώπης - κατηγορείται από τους εταίρους της ως η αιτία του προβλήματος, που αδυνατεί να φυλάξει τα σύνορά της. Αυτή η χρόνια κραυγαλέα υποκρισία, των θεσμικών οργάνων και κρατών μελών της ΕΕ, σε συνδυασμό με την πρωτοφανή οικονομική κρίση, την ασφυκτική μεταναστευτική πίεση, την απουσία ολοκληρωμένης μεταναστευτικής πολιτικής και κυρίως την ύπαρξη αδύναμων, άφωνων και ανίκανων κυβερνήσεων προκαλεί την μεγάλη κοινωνική έκρηξη, την πρωτοφανή σε έκταση και αγριότητα εκτίναξη της εγκληματικότητας αλλά και τις αχαλίνωτες εκδηλώσεις και εγκλήματα ρατσιστικής βίας τα οποία ως κοινωνία μας κάνουν να ντρεπόμαστε.

Καλούμε την κυβέρνηση και τον υπουργό που την αντιπροσωπεύει στη Σύνοδο στις Βρυξέλλες να επικαλεστεί, τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που βρίσκονται παρά τη θέλησή τους στην Ελλάδα, την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που αμφισβητεί ευθέως το Δουβλίνο ΙΙ, τις «έκτακτες καταστάσεις» που επικαλούνται και οι ευρωπαίοι «εταίροι», για να βάλουν επιπλέον φραγμούς στους μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται κυρίως στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της περιφέρειας

ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ότι:

• η Ελλάδα αποσύρεται μονομερώς από τη Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ,

• επιτρέπει στους μετανάστες που έχουν ως προορισμό άλλες χώρες της ΕΕ, να ταξιδέψουν προς τον προορισμό τους

• και ότι προσδοκά σε μία νέα συμφωνία όπου με βάση τον σεβασμό των δικαιωμάτων των μεταναστών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα διαχειρίζεται και θα επιμερίζει ισόρροπα και με αίσθημα αλληλεγγύης τους μετανάστες που άλλοι ως «επαίτες» και άλλοι ως «ικέτες» χτυπούν την πόρτα της Ευρώπης.»

To Γραφείο Τύπου

Σχόλιο Γραφείου Τύπου για τα συνεχιζόμενα κρούσματα βίας ενάντια σε μετανάστες

Τις τελευταίες δύο μέρες το κέντρο της Αθήνας έχει μετατραπεί σε ακροδεξιό ορμητήριο, με μέλη της Χρυσής Αυγής να εξαπολύουν πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες, με δολοφονικές επιθέσεις, τραυματισμούς και καταστροφές μαγαζιών, με την ανοχή της αστυνομίας.

Οι αυτόκλητοι υπερασπιστές της έννομης τάξης προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την αγανάκτηση των κατοίκων για τα κρούσματα εγκληματικότητας στην περιοχή για να ξεδιπλώσουν το ρατσιστικό τους μίσος. Θέλουμε να τονίσουμε πως ο ρόλος της αστυνομίας δεν είναι να κάνει πλάτες στους νεόκοπους ναζί, αλλά με την παρουσία της να αποτρέπει τέτοιου είδους φαινόμενα και να προστατεύει τα δικαιώματα όλων.

Η γκετοποίηση και η υποβάθμιση περιοχών της Αθήνας, η φτώχεια, η ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός μιας δραματικά αυξανόμενης μερίδας του πληθυσμού, δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο διαβίωσης, όπου ο φασισμός και η βία βρίσκουν θύλακες ανάπτυξης. Η κυβέρνηση κλείνει το μάτι στις φασιστικές ομάδες, με την ανοχή της στις έκνομες δράσεις τους και την εγκατάλειψη των περιοχών του κέντρου.

Χρέος των εργαζομένων, της νεολαίας και όλων των προοδευτικά σκεπτόμενων πολιτών είναι να αγωνιστούν ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό.

To Γραφείο Τύπου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΜΑΤ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ

12/05/2011

Οι χτεσινές δολοφονικές επιθέσεις των δυνάμεων των ΜΑΤ ενάντια στη μαζική πορεία των συνδικάτων στρέφονται ευθέως ενάντια στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν, αλλά και απειλούν την ίδια τη δημοκρατία. Η κυβέρνηση αποτελεί τον ηθικό αυτουργό πίσω από τους τραυματισμούς των διαδηλωτών και την δολοφονική απόπειρα ενάντια στον διαδηλωτή Γ.Κ.

Στην προσπάθεια της η κυβέρνηση να αποφύγει την πολιτική της ευθύνη για τις εγκληματικές πράξεις των αστυνομικών δυνάμεων, όπως άλλωστε φαίνεται και από τις σημερινές δηλώσεις του εκπροσώπου τύπου τηςκυβέρνησης, προωθεί ένα οργανωμένο σχέδιο συκοφάντησης και στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι φανερό ότι όσο εντείνεται η ταξική και αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, τόσο αυξάνεται ο αυταρχισμός και η βαρβαρότητα της απέναντι στους εργαζόμενους που αντιστέκονται.

Ο ΣΥΝ ζητά να δοθούν στη δημοσιότητα και στον κοινοβουλευτικό έλεγχο και τη δικαιοσύνη οι ηχογραφημένες εντολές της ηγεσίας της ΕΛΑΣ προς τις δυνάμεις της καταστολής που επενέβησαν στη χτεσινή συγκέντρωση. Είμαστε πεπεισμένοι ότι υπάρχουν μεγάλες ευθύνες που βαραίνουν τόσο την ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, όσο και την κυβέρνηση στο σύνολό της.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία να συμμετάσχουν μαζικά στη σημερινή διαδήλωση ενάντια στην καταστολή που διοργανώνεται από κόμματα, οργανώσεις, συνδικάτα και κινήσεις πολιτών. Στη βία, στην κρατική καταστολή και στην προσπάθεια εκφασισμού της κοινωνίας, αντιτάσσουμε τους μαζικούς, ενωτικούς και ειρηνικούς αγώνες του λαού.

Πολιτική Γραμματεία του Συνασπισμού

Δήλωση του Π. Λαφαζάνη, Κοινοβ. εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, για τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου που αφορούν στον ΣΥΝ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το πρόσωπό ..

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, αναφερόμενος στις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Πεταλωτή για τον ΣΥΝ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το πρόσωπό του έκανε την παρακάτω δήλωση:

Σπανίως έχουν λεχθεί από πολιτικό πρόσωπο τόσα συσσωρευμένα ασύστολα ψεύδη και συκοφαντίες, τα οποία φτάνουν στα όρια της αθλιότητας και του ευτελούς κωμικού αντιπερισπασμού.

Η παρουσία μου στο Γενικό Κρατικό της Νικαίας ήταν επιβεβλημένη και επεδείκνυε το ζωηρό ανθρώπινο ενδιαφέρον για την υγεία και τη ζωή διαδηλωτών που είχαν υποστεί εγκληματικές επιθέσεις με δολοφονικές προθέσεις.

Ο ίδιος προσωπικά δεν είχα καμιά σχέση με όσα παραπλανητικά και ευφάνταστα μου αποδίδει ο κ. Πεταλωτής. Και σε κάθε περίπτωση δεν ήμουν παρών σε οποιαδήποτε, τυχόν, επεισόδια στο Νοσοκομείο, τα οποία άλλωστε, σύμφωνα με δηλώσεις του Διοικητή του Νοσοκομείου, δεν υπήρξαν.

Με ψεύδη, συκοφαντίες προβοκάτσιες και φτηνούς αντιπερισπασμούς, που θυμίζουν τις πιο σκοτεινές περιόδους της πολιτικής ζωής, η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποσείσει τις πελώριες πολιτικές ευθύνες της, για τις δολοφονικές επιθέσεις των ΜΑΤ, οι οποίες αποτυπώνονται αδιάψευστα στα βίντεο της ντροπής και αναδεικνύονται από τις δηλώσεις και γνωματεύσεις των θεραπόντων ιατρών και του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού του Νοσοκομείου.

To Γραφείο Τύπου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΜΑΤ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ

Οι χτεσινές δολοφονικές επιθέσεις των δυνάμεων των ΜΑΤ ενάντια στη μαζική πορεία των συνδικάτων στρέφονται ευθέως ενάντια στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν, αλλά και απειλούν την ίδια τη δημοκρατία. Η κυβέρνηση αποτελεί τον ηθικό αυτουργό πίσω από τους τραυματισμούς των διαδηλωτών και την δολοφονική απόπειρα ενάντια στον διαδηλωτή Γ.Κ.

Στην προσπάθεια της η κυβέρνηση να αποφύγει την πολιτική της ευθύνη για τις εγκληματικές πράξεις των αστυνομικών δυνάμεων, όπως άλλωστε φαίνεται και από τις σημερινές δηλώσεις του εκπροσώπου τύπου τηςκυβέρνησης, προωθεί ένα οργανωμένο σχέδιο συκοφάντησης και στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι φανερό ότι όσο εντείνεται η ταξική και αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, τόσο αυξάνεται ο αυταρχισμός και η βαρβαρότητα της απέναντι στους εργαζόμενους που αντιστέκονται.

Ο ΣΥΝ ζητά να δοθούν στη δημοσιότητα και στον κοινοβουλευτικό έλεγχο και τη δικαιοσύνη οι ηχογραφημένες εντολές της ηγεσίας της ΕΛΑΣ προς τις δυνάμεις της καταστολής που επενέβησαν στη χτεσινή συγκέντρωση. Είμαστε πεπεισμένοι ότι υπάρχουν μεγάλες ευθύνες που βαραίνουν τόσο την ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, όσο και την κυβέρνηση στο σύνολό της.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία να συμμετάσχουν μαζικά στη σημερινή διαδήλωση ενάντια στην καταστολή που διοργανώνεται από κόμματα, οργανώσεις, συνδικάτα και κινήσεις πολιτών. Στη βία, στην κρατική καταστολή και στην προσπάθεια εκφασισμού της κοινωνίας, αντιτάσσουμε τους μαζικούς, ενωτικούς και ειρηνικούς αγώνες του λαού.

Πολιτική Γραμματεία του Συνασπισμού

Επενδύουν" στο φόβο για τα χειρότερα.

γράφει ο Νίκος Τσιαντός




Το δημόσιο χρέος και οι παρενέργειές του στην οικονομία της χώρας μας, από την αρχή της κρίσης είναι το κυρίαρχο και ο τρόπος διαχείρισής του, θα αποτελέσει κατά πολλούς τη διέξοδο. Παρ΄ όλα αυτά αρκετοί έγκυροι οικονομολόγοι εκτιμούν, ότι το δημόσιο χρέος δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα, αλλά το μοντέλο ανάπτυξης και η παραγωγική αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας μας. Ισχυρίζονται δε πως αν αύριο μας διέγραφαν ολόκληρο το χρέος και παράλληλα ίσχυε το ίδιο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, πάλι σε πολύ λίγα χρόνια η πατρίδα μας θα είχε τα ίδια προβλήματα.
Η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος με τη λογική του μονόδρομου που η ίδια ανακάλυψε, αποκλείοντας κάθε άλλη πρόταση ως ανέφικτη, για την αντιμετώπιση και τη διαχείριση της κρίσης και του χρέους, υπέγραψε το μνημόνιο και μας οδηγεί πλέον σε αδιέξοδο. Η χώρα μας ένα χρόνο μετά την υπογραφή του καταστροφικού μνημονίου βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από την προηγούμενη της εφαρμογή του. Ήδη σε λίγες ημέρες θα έρθουν στη βουλή προς ψήφιση νέα σκληρά μέτρα σε βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών. Με αυτά προβλέπεται να εισπραχθούν 27 δισ. από περικοπές και μειώσεις μισθών, συντάξεων και άλλα 50 δισ. ευρώ από το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας και δημοσίων οργανισμών, που θα επιφέρουν μεγάλες αυξήσεις στα τιμολόγια δημοσίων αγαθών (ρεύμα, νερό, εισητήρια κ.τ.λ.). Επιλέγεται ο εύκολος δρόμος της περιστολής χρήσιμων δημοσίων δαπανών, μιας περιστολής που πολλές φορές τη βαφτίζουν σπατάλη και όχι η αύξηση εσόδων από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, όπως προβλέπει και το μνημόνιο, για τον περιορισμό των ελλειμμάτων.
Τα νέα σκληρά μέτρα, που γίνονται πιο επώδυνα εφόσον προστίθενται σε αυτά που ήδη βιώνουμε, όπως ήταν φυσικό δημιουργούν αντιδράσεις στο κυβερνών κόμμα, όχι μόνο στα στελέχη του, αλλά και στους βουλευτές του. Παράλληλα και η κοινή γνώμη μέσα από τις μετρήσεις φαίνεται ότι δυσανασχετεί και το κυβερνών κόμμα χάνει μεγάλο μέρος της δύναμής του.
Μέχρι τώρα η κυβέρνηση προσπερνούσε τις αντιδράσεις αλλά και τις αντιστάσεις αυτές, προβάλλοντας τη λογική του μονόδρομου και το φόβο της χρεωκοπίας. Με άλλα λόγια μας έλεγε και εξακολουθεί να το λέει ακόμη, ότι αν δεν υπέγραφε το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση των 110 δισ. ευρώ δεν θα είχαμε να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις των επόμενων μηνών. Αποκρύπτει το γεγονός ότι τα 110 δισ. ευρώ δάνειο, διατίθεται για να αποπληρωθούν τα χρέη προηγούμενων δανείων και θα πάνε στα ταμεία των τραπεζών. Παρακάμπτει τις εναλλακτικές λύσεις που της προτάθηκαν και μπορούσε να υιοθετήσει, πριν φτάσουμε στην παγίδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.). Γιατί πριν φτάσει η κυβέρνηση στην υπογραφή του μνημονίου, από την ανάληψη της εξουσίας, είχε πολλά περιθώρια να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια και πολύ χρόνο να οργανώσει τις διαπραγματεύσεις και τις συμμαχίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση για βοήθεια με ευνοϊκούς όρους, χωρίς τη συμμετοχή του απάνθρωπου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.). Παράλληλα μεγιστοποιήσε το πρόβλημα της οικονομίας μας, με αποτέλεσμα η προσφυγή στην ΤΡΟΪΚΑ να επιβληθεί ως η μόνη λύση.
Το φόβο για τα χειρότερα, όταν δεν τον χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, "επενδύουν" χρησιμοποιώντας τον οι αγορές, οι ξενες τράπεζες και διεθνείς κερδοσκόποι. Όταν βλέπουν ότι το μνημόνιο δεν βγαίνει, προφανώς πιέζουν για ένα δεύτερο, προκειμένου να μη χάσουν τα χρήματά τους.Τότε επιλέγουν τα ανεύθυνα δημοσιεύματα περί δήθεν εξόδου της χώρας από τη ζώνη του Ευρώ. Τα σενάρια αυτά λειτουργούν εκβιαστικά στο λαό μας, εντείνουν το φόβο, οι κυβερνώντες τα εκμεταλεύονται δεόντως με αποτέλεσμα, οι όποιες αντιδράσεις, διαφωνίες και αντιστάσεις να κάμπτονται. Αυτή η κατάσταση των εκβιασμών δεν πάει άλλο. Η χρεωκοπία που προβάλλεται ως εκβιασμός, ήδη οι άνεργοι και οι υποψήφιοι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι και όσοι έχουν βάλει λουκέτο στα καταστήματά τους, τη νιώθουν κάθε μέρα. Αυτή η κατάσταση λειτουργεί ως "μαρτύριο της σταγόνας". Σήμερα στη χώρα μας χρειάζονται άλλες πολιτικές ανατροπής. Η απεμπλοκή απ' το μνημόνιο, η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους ως παράνομου, η αναδιανομή του πλούτου υπερ των οικονομικά ασθενέστερων με την ψήφιση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος και η χρησιμοποίηση των δαπανών που θα εξασφαλιστούν από την εξυπηρέτηση του διαγραφέντος χρέους, για την παραγωγική αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας, είναι πολιτικές εφικτές αλλά και αναγκαίες. Οι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, κυβερνών κόμμα και κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και όσοι πρόθυμοι συμφωνούν μαζί τους δεν μπορούν να δώσουν λύσεις για διέξοδο. Οι πολίτες μπορεί και πρέπει να αναζητήσουν εναλλακτικές διεξόδους.Η εναλλακτική και προοδευτική προοπτική, για να έχει επιτυχία εφαρμογής, πρέπει να στηριχθεί πρώτα και κυρίως στους νέους και στις νέες, απ' τους ανέργους και τους οικονομικά ασθενέστερους, με πρώτη προϋπόθεση την κινητοποίησή τους.

Ερώτηση και Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων του Προέδρου της Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, προς τον υπουργό Οικονομικών με θέμα: Έκτακτη σύσκεψη υπουργών Οικ..

Η συνάντηση υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης - παρουσία του προέδρου του Eurogroup κ. Γιούνγκερ -είναι φανερό πως αφορούσε στην οικονομική κρίση της Ελλάδας και στα νέα μέτρα που επεξεργάζεται η κυβέρνηση και η τρόικα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα και πληροφορίες, πιθανότερα σενάρια είναι η σύνταξη ενός νέου Μνημονίου και η εκποίηση δημόσιας περιουσίας υπό εποπτεία.

Επειδή είναι αδιανόητο τέτοια θέματα που έχουν να κάνουν με την εθνική κυριαρχία και το μέλλον των επόμενων γενεών να συζητούνται μυστικά, εν αγνοία του λαϊκού παράγοντα και των θεσμών της χώρας,

Ερωτάται ο κ. υπουργός

• Ποιες αποφάσεις ελήφθησαν σχετικά με τη χώρα μας στην άτυπη συνάντηση της Παρασκευής 6-5-2011;

Αιτούμαι την κατάθεση των πρακτικών που τηρήθηκαν στη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών παρουσία του προέδρου του Eurogroup.

Ο ερωτών Βουλευτής

Αλέξης Τσίπρας

Το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς για το "Σύμφωνο για το Ευρώ" Για την αντεπίθεση των ευρωπαϊκών λαών

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) δεν έχει εξαπολήσει ποτέ μεγαλύτερη επίθεση ενάντια στα κοινωνικά δικαιώματα και τη λαϊκή κυριαρχία από αυτή που εξαπολύει με τη σειρά μέτρων που υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 24 και 25 Μαρτίου, στο πλαίσιο της “οικονομικής διακυβέρνησης” και ειδικότερα του “Συμφώνου για το Ευρώ”.

Οι αποφάσεις που πάρθηκαν καλύπτουν τα δεκαεπτά κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, αλλά ασκούν πιέσεις και στα υπόλοιπα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να ακολουθήσουν ανάλογες πολιτικές. Έξι από αυτά έχουν ήδη αποφασίσει να το πράξουν.

Ο Πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, περιέγραψε τα μέτρα ως “τη μεγαλύτερη αλλαγή που έχει επιτύχει η Ευρωπαϊκη Ένωση εδώ και πολλά χρόνια”. Αυτό είναι αλήθεια: Αφού μετέτρεψαν την Ελλάδα σε πεδίο ακραίων νεοφιλελεύθερων πειραματισμών, αυτές οι δομικές αποφάσεις διαμορφώνουν ένα ευρωπαϊκό Μνημόνιο, που στόχο έχει την παγίδευση όλων των ευρωπαϊκών λαών σε ένα μέλλον κοινωνικής οπισθοδρόμησης, σε μια νέα φάση πρωτοφανούς αγριότητας. Το “Σύμφωνο για το Ευρώ” είναι ένα σύμφωνο ενάντια στην κοινωνική Ευρώπη, ένα “σιωπηλό πραξικόπημα” των αγορών ενάντια στη δημοκρατία.

Αρκεί κανείς να δει τους στόχους αυτού του Συμφώνου:

• “Σταθεροποίηση του προϋπολογισμού”: Κάθε κράτος-μέλος της Ε.Ε. θα πρέπει να παρουσιάζει ένα “μακροπρόθεσμο πλάνο” για την “αποκατάσταση της εμπιστοσύνης” των χρηματοπιστωτικών αγορών. Το ετήσιο “πρόγραμμα σταθερότητας και σύγκλισης” θα πρέπει να καθορίζει “τους στόχους σε σχέση με τα ελλείμματα, τα έσοδα και τις δαπάνες”, “την στρατηγική με την οποία θα επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι”, καθώς και “το χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή του”. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει το κάθε κράτος-μέλος να “εφαρμόσει δομικές προσαρμογές”, με βάση την ορολογία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και τα σχέδια που αυτό επέβαλε σε αναπτυσσόμενες χώρες. Λαμβάνοντας υπόψιν του όλα αυτά, κάθε κράτος-μέλος πρέπει να παρουσιάζει το προσχέδιο προϋπολογισμού του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πριν την εξέτασή του από το Εθνικό Κοινοβούλιο και πρέπει να ενσωματώνει σε αυτόν τις “συστάσεις” της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν).

• “Δομικές μεταρρυθμίσεις”: Αυτές οι “προσπάθειες δημοσιονομικής σταθερότητας” θα πρέπει να “συμπληρώνονται” από μεταρρυθμίσεις που θα έχουν στόχο τις εργασιακές συνθήκες και την ευελιξία, τα συνταξιοδοτικά συστήματα, την “ικανότητα προσέλκυσης ιδιωτικών κεφαλαίων” και τη “βελτίωση της λειτουργίας της ενιαίας αγοράς στις υπηρεσίες”, μέσω της εφαρμογής της ευρωπαϊκής Οδηγίας για τις Υπηρεσίες, καθώς και “συμπληρωματικών μέτρων όποτε χρειαστεί”.

• “Ενίσχυση της διακυβέρνησης”: Έξι ρυθμίσεις θα υιοθετηθούν μέχρι τον Ιούνιο του 2011, με τις οποίες θα “εξασφαλιστεί η ενδυνάμωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας” και θα σκληρύνει ακόμη περισσότερο το Σύμφωνο Σταθερότητας.

• “Το Σύμφωνο για το Ευρώ+ (plus)”: Κάθε χρόνο τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. πρέπει να δεσμεύονται, “στη βάση των δεικτών και των αρχών” που επιτρέπονται από το Σύμφωνο, για συγκεκριμένες δράσεις για τους δώδεκα επόμενους μήνες, των οποίων η εφαρμογή θα υπόκειται σε “ελέγχους στη βάση μιας αναφοράς της Κομισιόν”, πάνω σε τέσσερις άξονες:

▪ “Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας”: Με άλλα λόγια, ακραία συμπίεση μισθών. Η αύξησή τους θα υπόκειται σε συγκριτικούς ελέγχους με άλλων ευρωπαϊκών χωρών και των “κύριων συγκρίσιμων εμπορικών εταίρων”! Κάθε χώρα θα πρέπει να ελέγχει και να “ενισχύει την παραγωγικότητα”, να “ενισχύει την ανταγωνιστικότητα” και να “βελτιώνει το επιχειρησιακό περιβάλλον”.

▪ “Προώθηση της απασχόλησης”: Με άλλα λόγια, η ενίσχυση της επισφάλειας και της ευελιξίας, μέσω βίαιων “μεταρρυθμίσεων της αγοράς εργασίας, που θα στοχεύουν στην ενίσχυση της “flexicurity”.

▪ “Βελτίωση της βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών”: Οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα αυτό στοχεύουν, συγκεκριμένα, στην άνοδο των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης και της “διασφάλισης της επάρκειας των κοινωνικών υπηρεσιών” και των συστημάτων υγείας. Κάθε κράτος-μέλος θα πρέπει να δεσμευτεί ότι θα συμπεριλάβει στο Σύνταγμά του ή σε ένα “επαρκώς περιοριστικό και διαρκές νομικό πλαίσιο”, την “παρεμπόδιση της υπερχρέωσης” σε “εθνικό ή τοπικό επίπεδο”.

▪ “Ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας”: Όπως γνωρίζουμε, στο όνομα αυτής της “σταθερότητας”, επιβάλλονται μέτρα λιτότητας πρωτοφανούς αγριότητας στις χώρες που έχουν προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Μετά από όλα αυτά, καταλαβαίνουμε γιατί ακόμη και ο Γενικός Γραμματέας της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUC) περιέγραψε αυτά τα μέτρα ως “ένα διεστραμμένο σύμφωνο για χειρότερες συνθήκες ζωής και μεγαλύτερη ανισότητα και εργασιακή ανασφάλεια”, τονίζοντας ότι “υποβιβάζουν τα κράτη-μέλη σε οιωνεί αποικιακό επίπεδο”, και ανακοίνωσε ότι “είναι αδύνατον για την ETUC να υποστηρίξει οποιαδήποτε νέα συνθήκη που θα τα συμπεριλάβει”.

Γιατί, άραγε, τέτοια αδυσώπητη σκληρότητα εκ μέρους των ευρωπαϊκών δεξιών και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, και γιατί σήμερα; Μα, γιατί ο παγκόσμιος καπιταλισμός, που κατέρρευσε το 2008, έχει οδηγήσει στη χρεωκοπία το υπάρχον ευρωπαίκό δομικό μοντέλο. Τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. ενίσχυσαν τις χρηματοπιστωτικές αγορές, δίνοντας τους μέχρι και αποφασιστικές εξουσίες, για να σώσουν ένα σύστημα βυθισμένο στην κρίση των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Η σημερινή τους κυριαρχία είναι τόσο μεγάλη, που δεν αφήνει καθόλου χώρου για τις κοινωνικές ανάγκες και την ελευθερία των λαών να καθορίζουν τη μοίρα τους.

Το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) εκφράζει την πλήρη εναντίωσή του σε αυτό το Σύμφωνο, που φέρει μια ακραία οπισθοδρομική αντίληψη για την οικοδόμηση της Ευρώπης. Το ΚΕΑ χαιρετίζει την απόφαση του Ισλανδικού λαού, που αρνήθηκε για δεύτερη φορά, μέσω δημοψηφίσματος, να του επιβληθούν θυσίες προκειμένου να πληρώσει τη χρηματοπιστωτική κρίση. Εκφράζουμε την πλήρη στήριξή μας στις πολλές και δυναμικές κοινωνικές κινητοποιήσεις που οργανώνονται, η μια μετά την άλλη, στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ουγγαρία, την Πορτογαλία και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Μέσα από αυτούς τους αγώνες, οι ευρωπαϊκοί λαοί επιδεικνύουν την ανυπακοή τους στα ακραία μέτρα λιτότητας. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, γυναίκες, μετανάστες, ακτιβιστές από τον χώρο του πολιτισμού, υπερασπίζονται σήμερα την αξία των κοινωνικών υπηρεσιών, των κοινών αγαθών, των ανθρώπινων συνθηκών εργασίας και μισθών. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι απαιτούν ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση των φορολογικών συστημάτων, καθώς και τη ριζική αναδιανομή του πλούτου “από πάνω προς τα κάτω”. Ακόμη και οι μικρομεσαίοι επαγελματιές βρίσκονται σήμερα υπό την πίεση του συστήματος.

Ανάμεσα σε αυτές τις κινητοποιήσεις, σε πολλές χώρες αναπτύσσονται και οι αγώνες ενάντια στην επισφάλεια. Η επισφάλεια είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται από το κεφάλαιο και τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, για να επιβάλουν τις απαιτήσεις τους στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Στην πορεία του χρόνου η επισφάλεια έχει γίνει ο “συνήθης” τρόπος πρόσβασης της νεολαίας στην αγορά εργασίας, καθώς και όρος εξεύρεσης εργασίας για τις γυναίκες. Αυτή η τάση -η μετατροπή της επισφάλειας σε κοινωνική συνθήκη- οδηγεί σε μια επισφαλή ζωή σε κάθε της διάσταση, ενισχύει τη φτώχεια, τις κοινωνικές ανισότητες, τις διακρίσεις, την ατομική απομόνωση και τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργαζόμενων και των λαών. Η κατάργηση της επισφάλειας αποτελεί σήμερα στόχο-κλειδί για τα κοινωνικά και προοδευτικά κινήματα. Με αυτό το πνεύμα, το ΚΕΑ εκφράζει την πλήρη στήριξή του στις μεγάλες κοινητοποιήσεις ενάντια στην επισφάλεια, στην Πορτογαλία (12 Μαρτίου) και τη Γαλλία (30 Απριλίου).

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά πιστεύει ότι είναι απαραίτητη μια κοινωνική και πολιτική αντεπίθεση της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, και είναι αποφασισμένη να προωθησει αυτό το στόχο χωρίς καθυστέρηση.

Στην περίοδο που διανύουμε τίθεται το δίλημμα: Είτε θα επέλθει ρήξη με κάθε κοινωνική και δημοκρατική προσδοκία (σύμφωνα με το πλαίσιο που θέτει το “Σύμφωνο για το Ευρώ”), είτε θα γίνει η ρήξη με την κυριαρχία των χρηματοπιστωτικών αγορών. Η φύση των προβλημάτων που έχουν ανακύψει, απαιτεί μια αντεπίθεση με τρεις αιχμές-απαιτήσεις:

• Τη ριζική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της Ε.Ε., των Συνθηκών και των πολιτικών της, που θα αντανακλά τη στρατηγική προοπτική της επανίδρυσης της Ευρώπης, με άμεση προτεραιότητα στην κοινωνική ανάπτυξη και την αλληλεγγύη. Αυτό προϋποθέτει τη διεξαγωγή μιας μαζικής εκστρατείας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για την υπεράσπιση της εργασίας και της κοινωνικής προστασίας, ενάντια στην επισφάλεια. Ταυτόχρονα, χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή λύση για την κρίση χρέους, που θα ξεκινά από την ευρωπαϊκή αναδιαπραγμάτευση των δημοσίων χρεών (συμπεριλαμβανομενης της διαγραφής μέρους τους και της βελτίωσης των όρων αποπληρωμής).

• Τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων που θα επιτρέψουν την αμφισβήτηση της εξουσίας και της κυριαρχίας των χρηματοπιστωτικών αγορών και την υπαγωγή τους σε ρύθμιση και κοινωνικό έλεγχο.

• Την εμπλοκή των λαών, των πολιτών και των κοινωνικών φορέων στο σχεδιασμό, την αξιολόγηση και τον έλεγχο των ευρωπαϊκών πολιτικών. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά υπερασπίζεται το θεμελιώδες δικαίωμα των Ευρωπαίων πολιτών να καθορίζουν το παρόν και το μέλλον τους. Το αυταρχικό “Σύμφωνο για το Ευρώ” χρειάζεται απάντηση αγανάκτησης και δημοκρατικής εξέγερσης από τους ευρωπαϊκούς λαούς. Γι αυτό το λόγο απαιτούμε τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων ή κάθε άλλου είδους λαϊκής διαβούλευσης σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και καλούμε σε απόρριψη αυτής της νέας, πιο επιθετικής Συνθήκης.

Αυτό το χαρακτήρα δίνουμε στην “πρωτοβουλία πολιτών” (τη συγκέντρωση, δηλαδή, ενός εκατομμυρίου υπογραφών από ολόκληρη την Ευρώπη), που θα αξιοποιήσουμε. Το αίτημα μας για τη δημιουργία ενός ταμείου κοινωνικής ανάπτυξης και αλληλεγγύης έρχεται σε ολομέτωπη σύγκρουση με το “Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας” και τα ακραία πλάνα λιτότητας. Η χρηματοδότησή του θα είναι απελευθερωμένη από τις απαιτήσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών, αφού θα βασίζεται στη φορολόγηση όλων των κινήσεων κεφαλαίου, την αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ώστε να επιτραπεί ο απευθείας, χαμηλότοκος δανεισμός των κρατών-μελών της Ε.Ε. για τη χρηματοδότηση δημοσίων επενδύσεων με στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την προαγωγή της κοινωνικής ανάπτυξης, των δημοσίων υπηρεσιών και την υπεράσπιση του περιβάλλοντος), καθώς και την αύξηση του Ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού. Μόλις τεθούν σε ισχύ οι νέες διατάξεις για τις “πρωτοβουλίες πολιτών”, θα κάνουμε πιο συγκεκριμένο το περιεχόμενο της πρότασής μας, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις που θα έχουν συμβεί στο μεταξύ. Στόχος μας είναι να εξασφαλίσουμε, μέσα από την κοινή δράση των Ευρωπαίων πολιτών, το επίσημο άνοιγμα του διαλόγου πάνω στις τρεις βασικές απαιτήσεις που συνθέτουν την αναγκαία αντεπίθεση των ευρωπαϊκών λαών.

Η οικοδόμηση αυτού του σχεδίου απαιτεί μεγάλες προσπάθειες διαλόγου, συγκλίσεων και, εφόσον αυτό είναι δυνατόν, κοινών πρωτοβουλιών με όλα τα συνδικάτα, με κοινωνικές οργανώσεις και πολιτικές δυνάμεις, με αιρετούς και προοδευτικές προσωπικότητες στην Ευρώπη. Είναι καθήκον της Αριστεράς να ανταποκριθεί σε αυτή την πρόκληση. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά σκοπεύει να συνεισφέρει όλες τις δυνάμεις της σε αυτή την κατεύθυνση.