Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010


Τρεις μικρές ιστορίες για μια Παγκόσμια Ημέρα

(24/03/2010 AΥΓΗ)


του ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ


Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού προχθές και θέλω να καταθέσω σαν ελάχιστη συμβολή τρεις ιστορίες, πολύ μικρές, από αυτές που θεωρούνται ασήμαντες, καθημερινές και συνήθεις για τα αυτιά μας, τα μάτια μας και δυστυχώς και το μυαλό μας.

Ιστορία πρώτη: Διαδραματίζεται στο Παγκράτι στην οδό Υμηττού, πριν από λίγες ημέρες. Κόσμος μαζεμένος γύρω από μια κυρία που κάθεται στο παγκάκι της στάσης και είναι σε κακή κατάσταση. Κλαίει και τρέμουν τα χέρια της. Κάποιοι προσπαθούν να την καθησυχάσουν. Κι ενώ προσπαθώ να καταλάβω τι έχει συμβεί δίπλα μου ένας μεσήλικας αρχίζει να φωνάζει δυνατά: «Όλα τα τομάρια του κόσμου εδώ στην Ελλάδα μαζευτήκανε. Μπάτε, σκύλοι, αλέστε, γινήκαμε... τώρα μας βουτάνε τα λεφτά και μέρα - μεσημέρι...». Αφού το επανέλαβε δυο - τρεις φορές. Για το τέλος άφησε το... καλύτερο. «Πού είσαι, ρε Παπαδόπουλε!..».

Στο μεταξύ έχω αντιληφθεί τι είχε συμβεί. Στην περιοχή είχαν «βουτήξει» από το πρωί τσάντες και πορτοφόλια. Ανάμεσα στα θύματα και η ταραγμένη κυρία, που της πήραν την τσάντα βίαια δυο νεαροί. Κάποιοι υποψιάζονται ότι πρόκειται για την ίδια σπείρα. Η άμεση δράση έχει κινητοποιηθεί. Ο... εθνικόφρων κύριος όμως δίπλα μου επιμένει: «Ξένοι είναι, αλλά φταίνε αυτοί που μας έκαναν ξέφραγο αμπέλι. Πού είσαι, ρε Παπαδόπουλε!». Μια ηλικιωμένη κυρία συγκατανεύει. «Πες τα, πες τα...» του λέει. Κάποια στιγμή όλα τελειώνουν. Η αστυνομία συλλαμβάνει τους δυο νεαρούς που είχαν καταφύγει στην απέναντι στοά. Είναι ένας Έλληνας και ένας Ρουμάνος συνεργάτης του.



Ιστορία δεύτερη: Διαδραματίζεται λίγους μήνες πριν, σε ακριτικό νησί που δέχεται εκατοντάδες απελπισμένους μετανάστες που περνούν από τα τουρκικά παράλια. Μέσα σε μερικές βδομάδες άγνωστοι ανοίγουν περίπτερα και μαγαζιά. Οι φήμες δεν αργούν να διαδοθούν στο νησί. «Αυτοί οι λαθρομετανάστες που κοντεύουν να καταλάβουν το νησί». Μάλιστα κάποιοι γεμίζουν τις φήμες και με μια δόση φρίκης, αφού κυκλοφορούν την «είδηση» ότι βιάστηκε και ένα παιδί.

Η αστυνομία συλλαμβάνει έναν ντόπιο, περίεργο τύπο, που ομολογεί τις διαρρήξεις. Φυσικά δεν υπάρχει βιασμός. Αλλά το φρικτό είναι ότι ο δράστης λέει στους αστυνομικούς ότι έκλεβε γνωρίζοντας ότι θα συλληφθεί γιατί ήθελε να πάει φυλακή ελλείψει άλλων επιλογών.



Ιστορία τρίτη: Διαβάζω σε γνωστή απογευματινή εφημερίδα: «Αλβανός μαχαίρωσε την εν διαστάσει σύζυγο για λόγους ζηλοτυπίας». Δηλαδή, αν το έκανε κάποιος από τα Πετράλωνα, τι θα έγραφε η έμπειρη περί τα κοινωνικά εφημερίδα; «Πετραλωνίτης μαχαίρωσε την εν διαστάσει σύζυγο...»; Αποκλείεται μάλλον.

Παγκόσμια ημέρα που είναι: να αναλογιζόμαστε τέτοιες ιστορίες γιατί ο ρατσισμός είναι σαν την αρρώστια. «Προλάμβανε και μη θεράπευε»..



angelosx@otenet.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου