Να αντιδράσουμε πριν είναι πολύ αργά

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "EΠΟΧΗ" 1/7/12

* Σε κώμα βρίσκεται μετανάστης που δέχτηκε άγρια επίθεση από μηχανοκίνητη ομάδα στο ύψος του εργοστασίου της Πειραϊκής Πατραϊκής στην Πάτρα την περασμένη Κυριακή. Ο μετανάστης σώθηκε χάρη στην επέμβαση πολιτών που βρέθηκαν στο σημείο.
* Στην Κόρινθο, την επόμενη μέρα των εκλογών, 23χρονος μετανάστης από το Πακιστάν δέχτηκε επίθεση με καδρόνι στο κεφάλι από μηχανοκίνητη ομάδα. Δέκα συμπατριώτες του τον επισκέφτηκαν στο νοσοκομείο και συνελήφθησαν γιατί δεν είχαν χαρτιά.
* Στα Χανιά άγρια επίθεση με καδρόνια και κλομπς δέχτηκε Αιγύπτιος μετανάστης την Τρίτη 18 Ιουνίου, του οποίου αφαίρεσαν το νεφρό καθώς κινδύνευε η ζωή του. Την προηγούμενη μέρα δύο αλγερινοί είχαν δεχτεί επίθεση στην παραλία της Νέας Χώρας, ενώ στο Ηράκλειο άγνωστοι έβαλαν φωτιά σε σπίτι μεταναστών την ώρα που κοιμόντουσαν με σκοπό να τους κάψουν ζωντανούς.
* Στον Ελαιώνα την περασμένη Κυριακή ομάδα οπλισμένη με καδρόνια και ρόπαλα επιτέθηκε σε 4 σπίτια μεταναστών σπάζοντας τα πάντα και τραυματίζοντας σοβαρά έναν μετανάστη.
Κάθε μέρα τουλάχιστον ένας μετανάστης πέφτει θύμα ρατσιστικής βίας. Στην πλειοψηφία των περιστατικών αυτών οι πολίτες φοβούνται να παρέμβουν μη νιώσουν και αυτοί στο σώμα τους τη βία του φασισμού. Το κράτος σιωπά επιδεικτικά και η αστυνομία γυρίζει το βλέμμα της αλλού. Ωστόσο, όσο και να προσπαθούν να κρύψουν κάτω από το χαλάκι την έξαρση της βίας και του ρατσισμού, τόσο αυξάνονται τα θύματα αυτών των επιθέσεων. Μόνη λύση φαίνεται να είναι η δημοσιοποίηση αυτών και η αντίδραση όλων μας απέναντι στη βία.

•


ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ 

«Το χειρότερο είναι ότι έχει αυξηθεί η αγριότητα των επιθέσεων»

Καθημερινό φαινόμενο είναι πλέον οι ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών. Ελάχιστες από αυτές βλέπουν το φως της δημοσιότητας, καθώς οι μετανάστες φοβούνται να καταγγείλουν τα περιστατικά. Μιλήσαμε με μεταναστευτικές κοινότητες αναζητώντας τα αίτια και λύσεις απέναντι στις δολοφονικές αυτές επιθέσεις.
«Δεν υπάρχει μόνο αύξηση των επιθέσεων τον τελευταίο καιρό, αλλά και ραγδαία αύξηση της αγριότητας. Παλιά έριχναν κάποιες σφαλιάρες και κλωτσιές. Τώρα θέλουν να σκοτώσουν», παρατηρεί ο Μουχαμάντι Γιονούς, πρόεδρος του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών και της Κοινότητας Αφγανών. «Οι επιθέσεις έχουν ξεφύγει πια από το κέντρο της Αθήνας και έχουν εξαπλωθεί σε όλη την περιφέρεια», συμπληρώνει.
«Κάτι πρέπει να κάνουμε να σταματήσει επιτέλους αυτή η βία» μας λέει η Λορέτα Μακόλει από την Ένωση Αφρικανών Γυναικών. «Τις προάλλες στο λεωφορείο χτύπησαν μια γυναίκα με το παιδί της και κανένας δεν σηκώθηκε να διαμαρτυρηθεί. Ένα παιδί από τη Γουινέα περνούσε από την πλατεία Αττικής και κάποιοι έστειλαν το σκύλο να τον δαγκώσει. Επειδή το παιδί δεν είχε χαρτιά φοβήθηκε να το καταγγείλει».
«Παρατηρείται πλέον μια σημαντική στροφή στις επιθέσεις, οι οποίες γίνονται και εναντίον νόμιμων μεταναστών, όπως για παράδειγμα οι αιγύπτιοι ψαράδες» υπογραμμίζει ο Αχμέτ Μοαβία, εκπρόσωπος του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών και μέλος του Δικτύου Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας. «Πλέον οι επιθέσεις δεν ξεχωρίζουν παράνομους ή νόμιμους και αυτό είναι ακόμα πιο ανησυχητικό».

Η αστυνομία απούσα και αδιάφορη

Η πλειοψηφία αυτών των περιστατικών είτε δεν καταγγέλλονται στην αστυνομία είτε δεν βρίσκουν το δρόμο της δικαιοσύνης ύστερα από «παροτρύνσεις» των αστυνομικών. «Τα θύματα των επιθέσεων δεν κάνουν μήνυση ούτε έρχονται σε εμάς να τους βοηθήσουμε. Δεν εμπιστεύονται την αστυνομία και φοβούνται ότι τελικά αντί να δικαιωθούν θα διωχθούν οι ίδιοι» σημειώνει ο Μουχαμάντι Γιονούς. «Τα θύματα αλλά και ο κόσμος που θέλει να βοηθήσει με την μαρτυρία του ή να δώσει πληροφορίες δεν ξέρει που να απευθυνθεί γιατί δεν υπάρχει καμία δομή ενάντια στη ρατσιστική βία», συμπληρώνει ο Αχμέτ Μοαβία.

Χέρι χέρι

Δεκάδες είναι οι μαρτυρίες ανθρώπων που κάνουν λόγο για κοινές επιθέσεις ρατσιστών με αστυνομικούς ή υπό την κάλυψη της αστυνομίας. Σαφώς αυτό δεν αποτελεί αποκάλυψη, το κράτος όμως δεν φαίνεται διατεθειμένο να κάνει κάτι για να σπάσει ο δεσμός αστυνομικών με τη Χρυσή Αυγή.
«Η Χρυσή Αυγή δρα υπό την προστασία της αστυνομίας» μας λέει ο Ελίας Αχμέντ από την Ένωση Μεταναστών Μπαγκλαντές. «Στόχος τους είναι να δημιουργηθεί κοινωνική αναστάτωση μεταξύ μεταναστών και ελλήνων. Και όποιος αντιδράσει ή διαμαρτυρηθεί για αυτό θα συλληφθεί ή θα απειληθεί με σύλληψη».
«Είχα την ψεύτικη ελπίδα ότι αν έμπαινε η Χρυσή Αυγή στη Βουλή θα υποχρεωνόταν να δράσει πιο δημοκρατικά. Δυστυχώς διαψεύστηκα» τονίζει ο Μ. Γιονούς. «Οι χρυσαυγίτες θέλουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών που πραγματικά βασανίζονται από την ανομία και την κρίση. Όλοι μας έχουμε πρόβλημα και κυρίως οι μετανάστες. Πιο εύκολα ο κλέφτης θα επιτεθεί σε έναν μετανάστη, που θα φοβηθεί να τον καταγγείλει παρά σε έναν έλληνα. Δεν πιστεύω ότι το 7% των ελλήνων είναι νεοναζιστές. Απογοητευμένοι είναι από το κράτος και την πολιτική των κομμάτων. Πρέπει, όμως, να υπάρξει ενημέρωση για να σταματήσει επιτέλους αυτή η βία».
«Η κυβέρνηση πρέπει να βάλει τάξη» συμπληρώνει η Λ. Μακόλει. «Από την αύξηση της εγκληματικότητας δεν υποφέρουν μόνο οι έλληνες. Υποφέρουμε όλοι μας. Όμως το κράτος ταυτίζει τη λέξη έγκλημα με τη λέξη λαθρομετανάστης». «Βλέπουν τους μετανάστες με σκισμένα ρούχα και παντόφλες κακομοίρηδες και τους θεωρούν κλέφτες. Φτωχοί είμαστε όχι εγκληματίες» τονίζει η Άουα Σάνκο από την Ένωση Αφρικανών Γυναικών.

Αναζητώντας τα αίτια

Ψάχνοντας τα αίτια της αύξησης των ρατσιστικών επιθέσεων καταλήγουμε στο ίδιο μονοπάτι: στο καθεστώς παρανομίας. «Σαράντα χρόνια τώρα δεν έχει υπάρξει ούτε ένας νόμος που να εξασφαλίζει ίσα δικαιώματα στους έλληνες και τους μετανάστες» λέει ο Ε. Αχμέντ. «Το μεγάλο έγκλημα το κάνει η κυβέρνηση. Αυτή μας πληγώνει και μας σκοτώνει» συμπληρώνει η Α. Σάνκο και τονίζει: «Το μόνο που νοιάζει το κράτος είναι να έχουμε τα ένσημα και να πληρώνουμε τα παράβολα για την άδεια. Δεν τους νοιάζει πώς τα βρίσκουμε, δεν τους νοιάζει για τις συνθήκες εργασίας μας. Όλη μας τη ζωή κυνηγάμε τη νομιμότητα και μπορεί ύστερα από 20 χρόνια στην Ελλάδα να βρεθούμε παράνομοι γιατί λόγω κρίσης δεν είχαμε δουλειά και δεν συμπληρώσαμε τα ένσημα».

Να συνεργαστεί ολόκληρη η κοινωνία

«Στην Ελλάδα έχουμε το καλύτερο σύστημα ασύλου. Δυστυχώς, όμως, δεν εφαρμόζεται» παρατηρεί ο Μ. Γιονούς «Πρέπει το κράτος να σοβαρευτεί και να εφαρμοστεί ο νόμος. Έπειτα πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να συνειδητοποιήσει ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και δικά της σύνορα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμείνει αποθήκη μεταναστών. Πρέπει να καταργηθεί το Δουβλίνο 2 και να υπάρξει πολιτική βούληση για το μεταναστευτικό».
«Οι μεταναστευτικές οργανώσεις πρέπει να συνεχίσουν να αντιδρούν, να διαμαρτύρονται και να διεκδικούν» μας λέει ο Ε. Αχμέντ, ενώ ο Α. Μοαβία τονίζει ότι «πρέπει να συνεργαστεί ολόκληρη η κοινωνία για να δοθεί λύση. Ο ρατσισμός πρέπει να καταγραφεί. Προτείνουμε καιρό τώρα ο Συνήγορος του Πολίτη να δημιουργήσει μια γραμμή SOS για τη ρατσιστική βία. Ακόμα πρέπει να εμπλακούν τα συνδικάτα, τα τμήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτικών κομμάτων, οι ΜΚΟ και τα ΜΜΕ που οφείλουν να δημοσιοποιούν τις επιθέσεις και να ενημερώνουν τον κόσμο». Τέλος υπογραμμίζει η Λ. Μακόλει «πρέπει οι μετανάστες να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Όσο δεν διεκδικούν τόσο θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση».

Ιωάννα Διαλεισμά



ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Μία συζήτηση για την κοινοβουλευτική εδραίωση της Χρυσής Αυγής 

Την περασμένη Τρίτη η Πρωτοβουλία για την Υπεράσπιση της Κοινωνίας και της Δημοκρατίας, διοργάνωσε ανοιχτή συζήτηση για την εκλογική παρουσία και κοινοβουλευτική εδραίωση της Χρυσής Αυγής (ΧΑ). Στο αμφιθέατρο του πνευματικού κέντρου του Δήμου Αθηναίων άνθρωποι κυρίως από τον χώρο της διανόησης και του ευρύτερου αριστερού χώρου έθεσαν τους προβληματισμούς τους σχετικά με το φαινόμενο της ανόδου και της εισόδου στη Βουλή της ΧΑ, αλλά πρότειναν και δράσεις αντιμετώπισής του. Στη συζήτηση κυριάρχησαν τα αίτια της ανόδου του φασισμού σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ο αντισυστημικός χαρακτήρας της ΧΑ αλλά και ο ρόλος της αριστεράς για την αντιμετώπιση της ΧΑ. Χαρακτηριστικός ο προβληματισμός του Θ. Κούρκουλα από το Κυριακάτικο σχολείο μεταναστών, σχετικά με την στάση που θα κρατήσουν κυρίως τα κόμματα της αριστεράς όταν θα μιλήσει για πρώτη φορά ένας βουλευτής της ΧΑ.
Αναφερόμενος σε στοιχεία που συνέλεξε το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας τον περασμένο Μάρτιο ο Κ. Παπαϊωάννου, πρώην πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, μίλησε για οργανωμένες ρατσιστικές επιθέσεις, που περιλαμβάνουν συμμετοχή αρκετών ανήλικων δραστών και στις οποίες χρησιμοποιείται μέσα σε λίγο χρόνο μεγάλης έντασης βία. Στο θέμα της αντιμετώπισης του προβλήματος ο Κ. Παπαϊωάννου προτείνει τη δημιουργία από πλευρά πολιτείας ενός γραφείου καταγραφής περιστατικών ρατσιστικής αλλά και αστυνομικής βίας όπως και την αναδιάρθρωση της αστυνομίας. Επίσης τόνισε την ανάγκη της απεύθυνσης στην κοινωνία και σύμπραξης όλων των πολιτικών δυνάμεων, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η ΧΑ.
Ο Α. Λιάκος, ιστορικός και μέλος του ΔΣ της Πρωτοβουλίας, μίλησε για την ανάγκη να δούμε το φαινόμενο του φασισμού ευρύτερα στην Ευρώπη. Μιλώντας για τον τρόπο απονομοιμοποίησης της ΧΑ, είπε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει λέγοντας ότι είναι ναζιστές, διότι τα τελευταία χρόνια ο ρόλος του ναζισμού έχει υποβαθμιστεί στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ελλάδα υπάρχουν και ιστορικές αναφορές που υποβαθμίζουν τη δράση των ταγματασφαλιτών και των δωσίλογων, αφού παρουσιάζονται ως δρώντες κατά του κομμουνισμού. Κλείνοντας ο Α. Λιάκος αναρωτήθηκε εάν η αριστερά υποτίμησε τελικά το φαινόμενο και μήπως τελικά δεν αρκεί να τεθεί απλώς εκτός νόμου η εγκληματική συμμορία της ΧΑ, αλλά να υπάρξει και μια πιο δυναμική απάντηση στον ναζισμό. Στην παρέμβαση του ο Δημοσθένης Παπαδάτος- Αναγνωστόπουλος, συντάκτης του Rednotebook, μίλησε για τις πρωτόγνωρες δυνατότητες που δημιουργεί η εκλογική καταγραφή της αριστεράς γενικότερα και του ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα. Ο ίδιος έκρινε αναγκαία την παρέμβαση της αριστεράς στα σχολεία, το γήπεδο και τη νεολαία, εκεί δηλαδή που η ΧΑ προσεγγίζει κόσμο.
Ο Δ. Ψαρράς, στη σύντομη αλλά πολύ ενδιαφέρουσα παρέμβαση του αναφέρθηκε στο λογότυπο του Δήμου Αθηναίων, το οποίο αποτελείται από τον κέλτικο σταυρό, το δεύτερο σύμβολο των ναζί μετά την σβάστικα. Ακόμα πρόσθεσε ότι πλέον έχει γίνει αποδεκτή η αυτοδικία. «Από τη στιγμή που πραγματοποιήθηκε διαδήλωση συμπαράστασης στην Παιανία υπέρ κάποιου που σκότωσε εν ψυχρώ έναν άνθρωπο που υποτίθεται ότι προσπάθησε να τον ληστέψει, το παιχνίδι έχει χαθεί», είπε χαρακτηριστικά. Το φαινόμενο της αυτοδικίας πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά, μαζί με τις πολιτικές του ρατσισμού και τον κυρίαρχο ρατσιστικό πολιτικό λόγο. Τόνισε τέλος την αναγκαιότητα η αριστερά να πρωτοστατήσει στην αντιμετώπιση της ΧΑ,
 Κλείνοντας την εκδήλωση ο Δ. Χριστόπουλος από την Πρωτοβουλία ανέφερε ότι από την πλευρά τους το θέμα είναι μείζον και θα έχει και συνέχεια καθώς η εκδήλωση αυτή αποτελεί το εφαλτήριο και επόμενων δημοσίων δράσεων και από άλλους χώρους.

Αφροδίτη Μπαμπάση





Και η απάντηση στη βία;

Tης
Βασιλικής Κατριβάνου

«Υπάλληλος εταιρείας ασφαλείας στο Ρέντη διαμαρτυρήθηκε για τις ακαθαρσίες του σκύλου τους και τον σκότωσαν (Έλληνες και οι δύο δράστες) έπειτα από λογομαχία».
Άλλο περιστατικό: «Το θύμα είναι δημοτικός υπάλληλος, πατέρας τριών παιδιών. Όταν πήγε στο κατάστημα ενός κατοίκου της περιοχής, ζήτησε από τον δράστη να επιλύσουν τις διαφορές που είχαν για τα κτήματά τους. Τότε αυτός, χωρίς να διστάσει, έβγαλε το όπλο του και τον πυροβόλησε, σκοτώνοντάς τον ακαριαία».

Δύο από τα πάμπολλα κρούσματα βίας, μέσα από δημοσιεύματα του Τύπου, σε απλές καθημερινές συνδιαλλαγές. Όλο το τελευταίο διάστημα, άλλωστε, βιώνουμε τη βία την οποία ενέχουν τα μέτρα του μνημονίου, που οδηγούν ανθρώπους ως την αυτοκτονία, καθώς και τη βία της κρατικής καταστολής. Είμαστε μάρτυρες της βίας που ασκεί το κράτος στους μετανάστες (βίας άμεσης, αλλά και έμμεσης, με την παντελή σχεδόν έλλειψη μέριμνας και υποστηρικτικής μεταναστευτικής πολιτικής) και συγχρόνως της βίας των χρυσαυγιτών στις γειτονιές, απέναντι σε μετανάστες αλλά και ντόπιους. Βιώνουμε τη βία σε επίπεδο συστημικό και την αναπαράγουμε στις διαπροσωπικές, καθημερινές μας σχέσεις.
H βία στις καθημερινές σχέσεις μας, όπως έχει δείξει σειρά ερευνών, κρύβει στο βάθος κυρίως αίσθημα απόγνωσης, θυμού και αδιεξόδου· κρύβει απελπισία. Δεν βρίσκεις το δίκιο σου, νιώθεις θύμα μιας κατάστασης που δεν ελέγχεις, που σε κάνει να νιώθεις αδύναμος.
Έτσι, η βία φέρνει βία, όχι μόνο γιατί αναπαράγει έναν κύκλο εκδίκησης και μίσους, αλλά και γιατί καλλιεργεί μια κουλτούρα τσαμπουκά, αυτοδικίας και απανθρωπιάς στις σχέσεις μας, μια στάση απάθειας και εθισμού.

Αναγκαία η δημιουργία αίσθησης κοινότητας

Πολύ επιγραμματικά, θεωρώ ότι η απάντηση μπορεί να προκύψει κυρίως μέσα από την καλλιέργεια της αλληλεγγύης, από τη δημιουργία μιας αίσθησης κοινότητας. Σκέφτομαι, για παράδειγμα, μια γειτονιά που εκφοβίζεται από χρυσαυγίτες. Η λύση δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, να δημιουργηθεί, απέξω, ένας «κινηματικός» στρατός κρούσης ταχείας επεμβάσεως. Χωρίς να παραβλέπουμε το κομβικό ζήτημα της στάσης της αστυνομίας, τη λύση πρέπει να την αναζητήσουμε στην κατεύθυνση να αναπτύξει αυτή η κοινότητα δομές αλληλεγγύης, που θα δίνουν στους ανθρώπους δύναμη και ελπίδα στα καθημερινά τους προβλήματα, αλλά και τη δύναμη να αντισταθούν στη βία των φασιστών. Αυτό το αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης και στήριξης μπορεί να αναπτυχθεί και με πρακτικές πρωτοβουλίες, όπως η λειτουργία συσσιτίων και κοινωνικών ιατρείων, με κινήσεις αλληλεγγύης ενάντια στη διακοπή του ρεύματος στα σπίτια που δεν μπορούν να πληρώσουν. Η κοινότητα που δημιουργεί τέτοιες δομές έχει αναπτύξει τη συντροφικότητα και τις σχέσεις, και είναι έτοιμη να εναντιωθεί σε βίαιες επιθέσεις και στο αίσθημα μισαλλοδοξίας.
Στην ίδια λογική, στα σχολεία, η βία αντιμετωπίζεται όταν τα παιδιά μπορούν να νιώσουν ελπίδα για το μέλλον τους, να αναπτύξουν υποστηρικτικές σχέσεις μεταξύ τους και με τους καθηγητές τους, να μάθουν την αξία και τον πλούτο της διαφορετικότητας.
Η βία αντιμετωπίζεται ουσιαστικά όταν οι άνθρωποι αποφασίσουν να δράσουν συλλογικά και αλληλέγγυα, να μοιραστούν τους φόβους, την ανησυχία ακόμα και την απόγνωσή τους, αλλά και τις ανάγκες και τα οράματά τους. Έτσι μπορούν να ανακτήσουν τη δύναμη και την ελπίδα τους στην καθημερινότητά τους, στο εδώ και τώρα. Πιστεύω, λόγου χάρη, ότι το κίνημα των πλατειών ενέπνευσε γιατί είχε μια διαφορετική πρόταση, πρακτική και όραμα για τις διαδικασίες και τις σχέσεις, δημιουργώντας μια προοπτική που υπερέβαινε τους όρους της κλασική σύγκρουσης στους δρόμους.
Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι η αντιμετώπιση της βίας είναι μια διαδικασία κτισίματος σχέσεων, είναι δουλειά υποδομής.

* Η Βασιλική Κατριβάνου είναι ψυχοθεραπεύτρια, εκπαιδεύτρια στην επίλυση συγκρούσεων, βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ.



Γ. ΜΟΥΖΑΛΑΣ:  Μπροστά σε έναν κατά συρροή δολοφόνο

Οι Γιατροί του Κόσμου έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με περιστατικά θυμάτων ρατσιστικής βίας. Ζητήσαμε από τον Γιάννη Μουζάλα, μέλος του ΔΣ των Γιατρών του Κόσμου, μια δήλωση για το φαινόμενο αυτό:
«Αυτή τη στιγμή πρακτικά βρισκόμαστε μπροστά σε έναν κατά συρροή δολοφόνο. Έχουμε μια ή πολλές ομάδες, που για ρατσιστικούς ή φασιστικούς λόγους, μαχαιρώνουν και επιτίθενται με γροθιές και κλωτσιές σε μετανάστες. Η αστυνομία φέρει τεράστια ευθύνη για τις επιθέσεις αυτές. Αναρωτιόμαστε αν δεν ήταν μετανάστες και ήταν ιθαγενείς και είχαμε τόσους σκοτωμένους, τόσους μαχαιρωμένους, τόσους άγρια δαρμένους, η αστυνομία τι θα έκανε; Αν είχαμε μεταναστευτικές ομάδες που επιτίθεντο σε ιθαγενείς η αστυνομία τι θα έκανε;
Η έξαρση της ρατσιστικής και φασιστικής βίας συνδέεται μεν με τη Χρυσή Αυγή και τη δυστυχώς κοινωνική νομιμοποίησή της -πέρα από την εκλογική νομιμοποιήσή της- συνδέεται, όμως, πολύ περισσότερο από τις πρακτικές Χρυσοχοϊδη και Λοβέρδου, που έδωσαν την εντολή αστυνομικούς και γιατρούς να εισβάλλουν σε σπίτια μεταναστών και να τους κάνουν ιατρικές εξετάσεις χωρίς την άδειά τους. Και αυτά μαχαιρώματα είναι, με διαφορετικό μαχαίρι.
Επομένως τα καθήκοντα που μπαίνουν στις μεταναστευτικές και δημοκρατικές οργανώσεις, καθώς και στα πολιτικά κόμματα είναι η αντιμετώπιση της βίας και η σύλληψη του κατά συρροή δολοφόνου, όπως επίσης και η αφύπνιση της λαϊκής συνείδησης, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει και να μην κλείνει τα μάτια στην έξαρση της βίας».