Ημερομηνία δημοσίευσης: 24/07/2012 -ΑΥΓΗ
Του Ακύλλα Αλεξάνδρου
Είναι το μεταναστευτικό ένα μεγάλο
ζήτημα-πρόβλημα για την Ελλάδα; Αναμφισβήτητα. Πώς το χειρίστηκαν οι
κυβερνήσεις της χώρας, ιδίως από το 2007 που η διόγκωση του ρεύματος
μετανάστευσης συμπίπτει με την οικονομική κρίση; Ψηφοθηρικά, ανεπαρκέστατα,
ανόητα, με κορώνες μίσους από πρόσωπα που κατά τα άλλα υποτίθεται πως
ενστερνίζονται τα “φιλελεύθερα” δημοκρατικά ιδεώδη της Ε.Ε. Η πολιτική ηγεσία
της χώρας τα τελευταία 2 χρόνια θαρρείς πως επέλεξε συνειδητά την αύξηση της
πόλωσης γύρω από τη μετανάστευση, ωσάν να επιθυμούσε να στρέψει αλλού την
προσοχή της κοινής γνώμης. Όμως το όπλο που ακούει στο όνομα “μεταναστευτικό”
εκπυρσοκρότησε όταν το επεξεργάζονταν αδαή κυβερνητικά στελέχη.
Μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως η οικτρή
αντιμετώπιση του ζητήματος οδήγησε μερίδα της κοινωνίας στην Χ.Α.; Αναμφίβολα.
Όμως θα είναι λάθος να περιορίσουμε την άνοδο της Χ.Α. στις ανόητες και
ανούσιες κινήσεις της προηγούμενης κυβέρνησης με π.χ. τις επιχειρήσεις-σκούπα
και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πολλαπλά τα αίτια ανόδου του νεοφασιστικού
κόμματος. Η οικονομική κρίση που διέλυσε στα εξ ων συνετέθη το πλαστό αλλά
υπαρκτό κοινωνικό συμβόλαιο, η απαξίωση του συνόλου του πολιτικού προσωπικού
της χώρας από σημαντική μερίδα της κοινωνίας που θεωρεί πως όλοι αυτοί πρόδωσαν
την εμπιστοσύνη τους, η έλλειψη παιδείας με αποτέλεσμα την ισοπέδωση εννοιών
και ιδεολογιών, η απώλεια της ιστορικής μνήμης που οδήγησε στην υπερψήφιση της
Χ.Α. ακόμα και σε μαρτυρικά μέρη, όπως το Δίστομο, η Καισαριανή, το Κομμένο
Άρτας, τα Καλάβρυτα.
Παράλληλα, κομβικό ρόλο στην άνοδο της
Χ.Α. παίζει η λογική της μνησίκακης οργής. Όπως εύγλωττα ανέφερε μια γνωστή
άνεργη, «αφού βυθίζομαι στην ανέχεια θα πάρω όλο το πολιτικό σύστημα μαζί μου,
ψηφίζοντας χρυσαυγίτες». Σε αυτό το πλαίσιο, κατά την κατάρρευση της κοινωνικής
συνοχής, αναπτύσσονται βίαια σύνδρομα που στρέφουν μερίδιο της αδύνατης κοινωνίας
όχι κατά των ισχυρών που ευθύνονται για το χάλι τους, αλλά κατά των πλέον
ταλαιπωρημένων ήτοι των μεταναστών, βάσει μιας αταβιστικής λογικής που θεωρεί
πως για να σωθούν οι αδύνατοι θα πρέπει να κόψουν το σχοινί που τους ενώνει με
τους ακόμα πιο αδύνατους.
Σημαντικό ρόλο παίζει η έμφυτη τάση των
κοινωνιών, σε περιόδους κοινωνικοπολιτικών καταστροφών, να πιάνονται από
φανταστικά σύμβολα και φαντασιακά μεγαλεία. Στην περίπτωσή μας, τέτοιο αειθαλές
-αν και πολλαπλώς κακοποιημένο- σύμβολο είναι η «πατρίδα», ενώ ο
υπερπατριωτισμός και το μίσος προς κάθε τι ξένο είναι τα συμπτώματα.
Τέλος, δεν πρέπει να αγνοούμε το σύνδρομο
“fight club” απ’ το οποίο πάσχει σημαντικό κομμάτι της νεολαίας. Όπως στην
ομώνυμη ταινία, η ηδονή προέρχεται από το ξύλο, το οποίο υπόσχεται άφθονο η
νεοναζιστική οργάνωση. Οι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων αποτελούν πρώτης τάξεως
άβουλα όντα, κατάλληλα και εύκολα στη στρατολόγηση από τους αρχηγούς
“συνδέσμων” που συμμετέχουν στα πάρτι βίας της Χ.Α.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι πλατείες οδήγησαν
στην άνοδο της Χ.Α. Κάνουν λάθος. Η συντριπτική πλειονότητα των συμμετεχόντων
σε διαμαρτυρίες δεν στράφηκε σε νεοφασιστικά μονοπάτια. Η αγανάκτηση στις
πλατείες δεν οδήγησε μαζικά κόσμο στη Χ.Α. Εντούτοις, η απαξίωση της πολιτικής,
όπως εκφράστηκε από συνθήματα τύπου «να καεί, να καεί», «κρεμάλα στους 300»
κ.τ.λ., αλλά και όπως διογκώθηκε εξαιτίας της ουσιαστικής ανεπάρκειας των
πολιτικών -ιδίως των δύο μεγάλων κομμάτων- να διαχειριστούν την κρίση,
αξιοποιήθηκε κατάλληλα από τη Χ.Α. και βρήκε ευήκοον ους κυρίως σε απολιτίκ
νέους, που πιθανότατα δεν συμμετείχαν στις πλατείες αλλά εμφορούνταν από
αισθήματα οργής απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
Λένε πως αν αφήσεις τον βρικόλακα στο φως,
θα λιώσει. Δηλαδή ότι η παρουσία της Χ.Α. στη Βουλή θα οδηγήσει στην
αυτοδιάλυσή της. Συμφωνώ εν μέρει. Όμως το πρόβλημα με τη Χ.Α. δεν είναι η
παρουσία της στη Βουλή κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά η “νομιμοποίηση” της
ανενόχλητης παρουσίας της στους δρόμους κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αν κόψεις
τη ζωή της οργάνωσης τη νύχτα, θα είναι πολύ πιο εύκολο να περιορίσεις τη
δυναμική της, καθώς θα είναι σαν να της διακόπτεις τις μεταγγίσεις αίματος. Για
να γίνει αυτό, θα πρέπει να σταματήσει άμεσα η περίθαλψη της οργάνωσης από μέλη
των σωμάτων ασφαλείας.
Παράλληλα, εννοείται πως απαιτούνται
διεθνείς πρωτοβουλίες για την επίτευξη δίκαιης λύσης για τη μετανάστευση (βλ.
Δουβλίνο ΙΙ, κ.τ.λ.), αλλά και εγχώριες κινήσεις ουσίας που θα τονώσουν το
αίσθημα ασφάλειας των πολιτών και θα καταφέρουν να φέρουν ένα μίνιμουμ επίπεδο
αξιοπρεπούς διαβίωσης στους χιλιάδες μετανάστες.
Δύσκολη άσκηση, αλλά ας μην γελιόμαστε.
Όσο διαρκεί η κρίση, όσο η ανεργία μεγαλώνει, όσο το μότο «ο θάνατός σου η ζωή
μου» κερδίζει έδαφος, τόσο θα βρίσκει νέο αίμα η Χ.Α. Σε συνθήκες ομαλότητας
δεν ανθίζουν τέτοιου είδους δηλητηριώδη λουλούδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου