Στο κάδρο; Ασφαλώς όχι!

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ

Όλοι συνυπεύθυνοι είναι. Και οι τριακόσιοι της Βουλής.. Στο κάδρο του συστήματος και η αριστερά. Και φυσικά και ο ΣΥΝ. Μέρος και όχι λύση του πολιτικού προβλήματος της χώρας.

Αυτά και διάφορα άλλα σχετικά, ακούγονται και γράφονται τούτες τις ημέρες από γνωστούς αγνώστους της πολιτικής ζωής και της δημοσιογραφίας.

Ο στόχος πασιφανής. Το λαϊκό ποτάμι που πλέον γίνεται σοβαρός καθοριστικός παράγοντας της δημόσιας ζωής, το κίνημα της πλατείας , αυτό που αποκαλείται λόγω Ισπανίας «κίνημα αγανακτισμένων πολιτών». Αυτό το λαϊκό κίνημα, πρέπει να σταθεί απέναντι στην αριστερά, να την εντάξει στο κατεστημένο, να την παρακάμψει.

Κάποιοι έχουν συμφέρον να συμβεί κάτι τέτοιο. Να διαχυθούν οι μεγάλες πολιτικές ευθύνες εκείνων που μας έφεραν ως εδώ, να μπουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι της απαξίωσης.

Είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος να καταργηθεί η μνήμη ενός λαού, να απομακρυνθεί ο λαϊκός παράγοντας όσο γίνεται από την παρουσία, τις ιδέες, τους αγώνες, τη συνεισφορά της αριστεράς και ιδιαίτερα της ανανεωτικής.

Αλλά γιατί στο κάδρο -δηλαδή στον Καιάδα- και ο ΣΥΝ; Για τη δημιουργία του τεράστιου δημόσιου χρέους, για τα ελλείμματα, για τη σπατάλη του δημόσιου χρήματος, για την αδιαφανή διαχείριση, τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές των ισχυρών, για τις μίζες;

Ας φρεσκάρουμε τη μνήμη, μάλλον και τη δική μας ή πρώτα αυτήν.

Στρατιωτικές δαπάνες. Υπέρογκες και επιβαρυνόμενες με τις μίζες. Ο ΣΥΝ -και όχι μόνο- εδώ και χρόνια επισημαίνει ότι η συνέχισή τους θα λυγίσει τον ελληνικό λαό. Ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Ν. Κωνσταντόπουλος επισκέφτηκε την Τουρκία και συναντήθηκε μεταξύ άλλων με τον τότε πρόεδρο της χώρας Σ. Ντεμιρέλ, με τον οποίο συζήτησε το πρόβλημα των δύο χωρών με τους εξοπλισμούς. Ο ΣΥΝ κατηγορήθηκε για ενδοτισμό και επικρίθηκε η πρωτοβουλία Κωνσταντόπουλου.

Φορολόγηση του κεφαλαίου: ο ΣΥΝ επιμένει και σήμερα στην καθιέρωση ανώτατου συντελεστή στο 45% από το 24% που κατέβηκε με την ευθύνη Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ. Τα διαφυγόντα έσοδα του κράτους στα τελευταία δέκα χρόνια ανέρχονται σε 95 δισ. ευρώ. Η μόνιμη απάντηση στον ΣΥΝ από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού ήταν ότι η φορολογία πρέπει να μειωθεί για να γίνουν επενδύσεις. Ποιος τις είδε;

Ολυμπιάδα 2004: Το μόνο πολιτικό κόμμα που είχε σαφή θέση κατά της ανάληψης της διοργάνωσης από την Ελλάδα. Κατηγορήθηκε για θλιβερή εξαίρεση από την γενική ευφορία. Σήμερα επτά χρόνια αργότερα, ουδείς πολίτης γνωρίζει το μέγεθος του λογαριασμού. Μιλούν ακόμη και για 30 δισ. ευρώ! Κληρονομιά τα κτήρια - φαντάσματα που μένουν αχρησιμοποίητα και απαιτούν εκατομμύρια για συντήρηση.

Φοροαπαλλαγές: Ιδιαίτερα προκλητικές στο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Ο ΣΥΝ ζήτησε επανειλημμένα την κατάργησή τους κάτι που θα απέφερε σημαντικά έσοδα στο δημόσιο. Η μόνιμη απάντηση: όχι γιατί θα πάρουν τα καράβια τους στο εξωτερικό.

Εκκλησιαστική περιουσία: Ο ΣΥΝ ζητεί τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Κάποιοι άλλοι και κυρίως τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία προσέχουν τα λόγια τους για ευνόητους λόγους.

Ειδικοί λογαριασμοί: Καταγγέλθηκαν από τον ΣΥΝ στη Βουλή πριν από μερικά χρόνια. Δημόσιο χρήμα που το διαχειρίζονται εκτός προϋπολογισμού οι υπουργοί κατά βούλησιν... Ο ΣΥΝ κατήγγειλε την αντισυνταγματικότητά τους και ζήτησε να ψηφίζεται νόμος που να δικαιολογεί την αναγκαιότητα ενός ειδικού λογαριασμού... Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έκαναν και κάνουν το κορόιδο.

Εθνική Τράπεζα: Ο ΣΥΝ αντιτάχθηκε σθεναρά στην ιδιωτικοποίησή της από την κυβέρνηση της δεξιάς. Σήμερα σε περίοδο κρίσης επιβεβαιώνεται πόσο αρνητική ήταν η επιλογή αυτή της Ν.Δ. Τότε ο ΣΥΝ κατηγορήθηκε για κρατισμό.

Και όχι μόνο αυτά. Ο ΣΥΝ κατάθεσε ουσιαστικές προτάσεις για τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος που είναι και η κορωνίδα των αιτημάτων του κινήματος της πλατείας. Από την αναβάθμιση της λειτουργίας της Βουλής, την αλλαγή του νόμου για τη χρηματοδότηση των κομμάτων, την αλλαγή του τρόπου κατάρτισης, ψήφισης και υλοποίησης του προϋπολογισμού ώστε να είναι εφικτός ο δημοκρατικός του έλεγχος από τη Βουλή, μέχρι την κατάργηση του απαράδεκτου νόμου περί ευθύνης υπουργών κ.λπ.

Ίσως είναι μοναδικό φαινόμενο ένα κόμμα με μικρή κοινοβουλευτική δύναμη, να έχει στο ενεργητικό του τόσες προτάσεις και πρωτοβουλίες που, αν εφαρμόζονταν, θα άλλαζαν το πρόσωπο της διοίκησης και τους όρους διαχείρισης του δημόσιου χρήματος και το δημόσιου πλούτου.

Μπορεί σε άλλα ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ να δεχτούν τη δίκαιη κριτική του πολίτη.

Αλλά στο ίδιο κάδρο με τις δυνάμεις του συστήματος δεν μπαίνουν. Να αποδομήσουμε κάθε τέτοια προσπάθεια με τον απολογισμό μιας ολόκληρης εικοσαετίας.

Άλλωστε φέτος έχουμε την επέτειο.